Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 czerwca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Beata Urbańska-Woike
Protokolant:	st. sekr. sądowy Katarzyna Krajewska

po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2017 r. w Olsztynie

na rozprawie

sprawy M. O.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania M. O.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 22 sierpnia 2016 r. nr (...)

o d d a l a o d w o ł a n i e

SSO Beata Urbańska-Woike

Sygn. akt: IV U 1755/16

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. decyzją z dnia 22.08.2016 roku, znak: (...) odmówił M. O. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Od powyższej decyzji ubezpieczona złożyła odwołanie domagając się zmiany decyzji i przyznania prawa do renty. Zarzuciła organowi błędne przyjęcie , iż jest niezdolna do pracy podczas gdy z orzeczenia lekarza orzecznika ZUS wynika teza przeciwna. W uzasadnieniu podkreśliła, iż lekarz orzecznik uznał ją za niezdolną do pracy z zaznaczeniem , iż powstała ona na dzień 9 marca 2016r. Tymczasem w jej ocenie miało to miejsce dużo wcześniej . Od dłuższego czasu cierpi na dolegliwości różnej natury , zwłaszcza silne bóle głowy. W dniu 9 marca 2016r. przeszła operację resekcji guza w części potylicznej głowy. Pogorszeniu uległ wzrok ,a nadto od 2008 r. leczy się na niedoczynność tarczycy , tzw. Hasimoto.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie uzasadniając, że wnioskodawczyni zgodnie z orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS jest częściowo niezdolna do pracy do dnia 31 lipca 2018 r. , przy czym niezdolność istnieje od 09 marca 2016 r. Zarówno w dziesięcioleciu przed dniem powstania tej niezdolności jak i na dzień złożenia wniosku ubezpieczona nie udowodniła 5-letniego okresu składkowego i nieskładkowego . Skarżąca spełniłaby warunki do przyznania ewentualnego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w przypadku ustalenia ewentualnej daty powstania niezdolności przed dniem 23 marca 2012 r.

A zatem, wobec treści art. 57 ust. 1 punkt 2 i 3 ustawy emerytalnej organ rentowy odmówił prawa do świadczenia .

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19 maja 2016 r. M. O. , ur. (...) , złożyła wniosek o przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy . Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 20 lipca 2016 r. uznał wnioskodawczynię za częściowo niezdolną do pracy na okres dwóch lat, jednocześnie zaznaczył , iż niezdolność istnieje od dnia 09 marca 2016r, , tj. od daty zabiegu operacyjnego guza mózgu – resekcji oponiaka . Skarżąca nie wniosła sprzeciwu od ww. orzeczenia.

W dziesięcioleciu od dnia zgłoszenia wniosku o rentę z tytułu niezdolności do pracy tj. od 19.05.2006r .do 18.05.2016r. skarżąca udowodniła 3 lata 9 miesięcy oraz 26 dni okresów ubezpieczenia , w tym, 2 lata 10 m-cy i 12 dni okresów składkowych oraz 11 m-cy 14 dni okresów nieskładkowych ograniczonych zgodnie z art. 5 ust. 2 do 1/3 okresów składkowych . W dziesięcioleciu przed dniem powstania niezdolności do pracy tj. od 09.03.2006r. do 08.03.2016r. skarżąca udowodniła 4 lata 1 m-c okresów ubezpieczenia , w tym 3 lata 22 dni okresów składkowych oraz 1 rok 8 dni okresów nieskładkowych ograniczonych do 1/3 okresów składkowych . Ponadto niezdolność do pracy nie powstała w okresie ubezpieczenia , ani 18 m-cy od jego ustania ( ostatni okres ubezpieczenia przypadał od dnia 06.09.2010r. do 24.09.2010r. ).

Warunek dotyczący daty powstania niezdolności do pracy oraz posiadania wymaganego okresu ubezpieczenia ( 5 lat ) byłyby spełniony , gdyby orzeczono , iż niezdolność do pracy istniała na dzień 23.03.2012r.

Powołując się na powyższe oraz treść art. 57 w zw. z art. 58 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ,decyzją z dnia 22 sierpnia 2016 r. organ rentowy odmówił wnioskodawczyni prawa do świadczenia rentowego .

( dowód : akta ZUS )

Okolicznością istotną dla rozstrzygnięcia sprawy była ocena stanu zdrowia odwołującej, a w szczególności ustalenie czy jest ona niezdolny do pracy, a jeżeli tak to czy niezdolność ta ma charakter całkowity, czy częściowy oraz czy powstała najpóźniej w pierwszym przypadku do dnia 23.03.2012r.

Ustalenie powyższej przesłanki wymagało wiadomości specjalnych. Celem wyjaśnienia tej kwestii i ustalenia podstawy faktycznej rozstrzygnięcia Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych sądowych – lekarzy neurologa , endokrynologa i okulisty .

Biegli endokrynolog i okulista po zapoznaniu się z dokumentacją lekarską i badaniu przedmiotowym wnioskodawczyni - w opinii z dnia 10 stycznia 2017 r. , po rozpoznaniu u skarżącej niedoczynności tarczycy, częściowego ograniczenia pola widzenia , niedowidzenia obu oczu po przebytej operacji guza mózgu oraz jaskry pierwotnej otwartego kąta uznali odwołującą za osobę całkowicie niezdolną do pracy do marca 2018r. , z zaznaczeniem , iż niezdolność to powstała w marcu 2016r.

W ocenie biegłych wyłączną przyczyną całkowitej niezdolności do pracy jest bardzo niska ostrość widzenia skarżącej, co wynika z przebytego oponiakiem. Niezdolności do pracy nie powoduje natomiast zdiagnozowana jaskra oraz kontrolowana lekami niedoczynność tarczycy .

Biegli stwierdzili ponadto , iż nie ma żadnych przesłanek ani dokumentacji medycznej dających podstawę do uznania, iż niezdolność powstała przed dniem 23.03.2012r.

( dowód : opinia biegłych k. 18-19)

Biegły lekarz neurolog w sporządzonej opinii z dnia 13.03.2017r. po zapoznaniu się z historią choroby skarżącej , zebraniu wywiadu oraz przeprowadzonym badaniu przedmiotowym uznał wymienioną za całkowicie niezdolną do pracy do dnia 10 marca 2018r. z uwagi na uszkodzenie mózgu , lewego płata potylicznego i ciemieniowego .Zdaniem biegłego dopiero po dwóch latach od operacji usunięcia guza mózgu ( 10 marzec 2016r. ) możliwe będzie stwierdzenie ostateczne jego usunięcia. Jednocześnie miesiąc przeprowadzenia zabiegu operacyjnego ( marzec 2016r. ) biegły uznał za początek niezdolności do pracy .

( dowód : opinia biegłego k. 31-32 )

Wnioskodawczyni nie wniosła zastrzeżeń do opinii biegłych .

( bezsporne)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie jest niezasadne.

Zgodnie z przepisem art. 57 ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. nr 162 poz. 1118, ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: 1) jest niezdolny do pracy, 2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, 3) niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych bądź nieskładkowych, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Natomiast zgodnie z art. 58 ustawy warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego, w myśl art. 57 ust. 1 pkt 2, uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej:

1)1 rok - jeżeli niezdolność do pracy powstała przed ukończeniem 20 lat;

2)2 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 20 do 22 lat;

3)3 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 22 do 25 lat;

4)4 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 25 do 30 lat;

5)5 lat - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat.

Okres, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, powinien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy.

Decydujące znaczenie dla rozważenia zasadności złożonego odwołania było ustalenie czy wnioskodawczyni jest niezdolna do pracy a następnie czy jej ewentualna niezdolność ma charakter całkowity, czy częściowy , a w szczególności ustalenie czy częściowa niezdolność do pracy istniała na dzień 23 marca 2012r. , albowiem wówczas skarżąca spełniałaby przesłanki z art. 57 i 58 cytowanej ustawy.

Zważywszy, iż do rozstrzygnięcia tej kwestii potrzebna jest wiedza specjalna, Sąd powołał biegłego lekarza sądowych – endokrynologa, okulisty oraz neurologa, którzy w sporządzonych opiniach jednoznacznie uznali wnioskodawczynię za osobę całkowicie okresowo niezdolną do pracy , zaznaczając, iż niezdolność ta nie powstała przed dniem 23 marca 2012r.

Sąd dał w pełni wiarę zawartym w opinii wnioskom, są bowiem jasne, logiczne, przekonywujące . Wydając opinię w przedmiotowej sprawie, biegli mieli na uwadze wyniki badań wnioskodawczyni , dokumentację dotyczącą dotychczasowego leczenia oraz stan zdrowia skarżącej stwierdzony na podstawie badań dokonanych bezpośrednio przed wydaniem opinii. Biegli nie mieli wątpliwości , iż orzeczona niezdolność jest konsekwencją przebytej w marcu 2016r. operacji mózgu – usunięcia oponiaka .

W ocenie Sądu, opinie nie nasuwają wątpliwości co do swojej wiarygodności. Uwzględniają w pełni tezę dowodową zawartą w postanowieniu Sądu o dopuszczeniu dowodu i znajdują potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym przez Sąd materiale dowodowym.

W świetle powyższego wnioskodawczyni nie spełnia przesłanek koniecznych do przyznania prawa do renty z tytułu tej niezdolności zakreślonych przepisem art. 57 ust. 1 punkt 2 oraz art. 58 ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. nr 162 poz. 1118 ze zm.) ,albowiem pomimo orzeczonej niezdolności do pracy nie spełniła przesłanki posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego w ostatnim dziesięcioleciu przed datą zgłoszenia wniosku lub datą powstania niezdolności oraz wymogu powstania niezdolności do pracy w okresie ubezpieczenia lub w ciągu 18 miesięcy od jego ustania.

Sąd nie zastosował rozwiązania przewidzianego w treści przepisu art. 477 ⁹ § 3 ¹ k.p.c , albowiem odwołanie nie było oparte wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS .

Nie znajdując, zatem podstaw do uznania odwołania za zasadne, Sąd oddalił je w oparciu o przepis art. 477 ¹⁴ § 1 kpc.

SSO B. Urbańska –Woike