Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

VII Ka 193/15 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Olsztynie z 2015-04-15

Sygn. akt VII Ka 193/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 kwietnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Dariusz Firkowski (spr.),

Sędziowie: SO Dorota Lutostańska,

SO Remigiusz Chmielewski,

Protokolant st. sekr. sądowy Jolanta Jankowska

przy udziale funkcjonariusza celnego Pawła Chabko

po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2015r.

sprawy T. S.

oskarżonego o przestępstwo z art. 65§3 kks w zw. z art. 6§2 kks

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Mrągowie VI Zamiejscowego Wydziału Karnego z siedzibą w Biskupcu z dnia 1 grudnia 2014r., sygn. akt VI K 147/14

I zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że oskarżonego T. S. uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu czynu,

II koszty procesu w sprawie ponosi Skarb Państwa,

III dowody rzeczowe zapisane pod pozycją (...), (...) i (...) i przechowywane w magazynie depozytowym Urzędu Celnego w E. nakazuje zwrócić oskarżonemu.

Sygn. akt VII Ka 193/14

UZASADNIENIE

T. S. został oskarżony o to, że w okresie od 06 lipca 2012 roku do dnia 04 września 2012 roku, w sklepie (...) przy Placu (...), w E., co najmniej trzykrotnie, z wykorzystaniem tej samej sposobności, przechowywał wyroby akcyzowe, stanowiące przedmiot czynu zabronionego, określonego w art. 63 kks, w postaci 108 kilogramów tytoniu do palenia, nieustalonego gatunku, bez wymaganych znaków akcyzy, przez co naraził na uszczuplenie podatek akcyzowy w wysokości 63.433,00 zł.

tj. o przestępstwo skarbowe z art. 65 § 3 kks w zw. z art. 6 § 2 kks

Sąd Rejonowy w Mrągowie VI Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w B. wyrokiem z dnia 1 grudnia 2014 r. w sprawie VI K 147/14

I oskarżonego T. S. uznał za winnego tego, że w nieustalonym czasie, nie później niż do dnia 6 lipca 2012r. nabył wyroby akcyzowe, stanowiące przedmiot czynu zabronionego, określonego w art. 63 kks, w postaci co najmniej 108 kilogramów tytoniu do palenia, nieustalonego gatunku, bez wymaganych znaków akcyzy, przez co naraził na uszczuplenie podatek akcyzowy w wysokości co najmniej 63.433,00 zł. tj. popełnienia czynu z art. 65§3 kks i za to z mocy art. 65§3 kks skazał go a na podstawie art. 65§3 kks w zw. z art. 23§1 i 3 kks wymierzył mu karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 60 (sześćdziesięciu) złotych,

II na podstawie art. 29 pkt 1 kks w zw. z art. 30§ 1 , 2 i 6 kks i art. 31 §6 kks orzeka przepadek dowodów rzeczowych w postaci 108 kg tytoniu przechowywanych w magazynie depozytowym Urzędu Celnego w E..

Powyższy wyrok zaskarżyła obrońca oskarżonego i zarzuciła mu:

I naruszenie przepisów prawa procesowego, które miały wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 14 kpk poprzez uznanie oskarżonego winnym zarzucanego czynu w kształcie wskazanym w wyroku, mimo że czyn ten nie jest objęty aktem oskarżenia, co powoduje naruszenie zasady skargowości.

II art. 424 kpk poprzez nie wyjaśnienie okoliczności leżących u podstaw zmiany kwalifikacji prawnej czynu, a w szczególności brak wyjaśnienia okoliczności związanych z czasem i miejscem popełnienia czynu co powoduje, że wątpliwości budzi zachowanie tożsamości czynu

III naruszenie przepisu prawa procesowego, tj. art. 7 kpk poprzez dowolną ocenę dowodu w postaci sprawozdania z badań laboratorium i przyznanie im waloru wiarygodności, w sytuacji gdy ocena towaru zatrzymanego u oskarżonego nastąpiła z pominięciem wymagań przewidzianych ustawą o podatku akcyzowym, co powoduje że brak jest podstaw do przyjęcia, że zabezpieczony u oskarżonego towar stanowił wyrób akcyzowy,

IV błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, a mających wpływ na jego treść polegający na przyjęciu, że oskarżony wiedział że zakupiony przez niego towar jest wyrobem akcyzowym, w sytuacji gdy ustalenie powyższego wymaga wiadomości specjalnych i nawet gdyby przyjąć - co oskarżony kwestionuje - iż zakupiony towar był tytoniem, nie oznacza to automatycznie, że był także wyrobem akcyzowym.

V naruszenie przepisu prawa procesowego, tj. art. 4 i 5 kpk, poprzez:

a/ całkowite pominięcie okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonego, tj. sprawozdania z badań Laboratorium Izby Celnej w B. znajdującego się w aktach postępowania (...);

b/ całkowite pominięcie zeznań świadków D. B. i I. B., mimo obdarzenia tych zeznań walorem wiarygodności i wskazania przez w/w okoliczności, które są istotne z punktu widzenia odpowiedzialności oskarżonego.

VI przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów polegające na:

a) oddaleniu wniosku dowodowego o przesłuchanie świadka W. P., w sytuacji gdy w/w niewątpliwie posiada wiedzę co do pochodzenia sprzedawanego towaru oraz powodów zakwalifikowania go jako bezakcyzowy.

Mając na uwadze powyższe skarżąca wniosła o uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja jest zasadna w zakresie postulatu o uniewinnienie oskarżonego.

Przede wszystkim zwrócić uwagę należy, że poprzedni i wyrok dotyczący T. S. został uchylony między innymi w celu poczynienia pewnych i stanowczych ustaleń co do sposobu dysponowania przedmiotowym towarem przez oskarżonego. Wprawdzie bowiem wymieniony w dniu 2 sierpnia 2012 r. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu ( k.27 odw. ), to z relacji jak na k. 287 wynika, że towar kupił celem dalszej sprzedaży.

Tymczasem jak już to zauważono w uzasadnieniu wyroku z dnia 9 czerwca 2014 r. w komentarzu T. Grzegorczyka do KKS, LEX 2009 wskazano, że „ przechowanie to jedynie przetrzymanie wyrobu na żądanie innej osoby, z obowiązkiem jej zwrotu, obojętne czy następuje ono odpłatnie, czy nieodpłatnie. W konsekwencji konieczne było rozważenie czy w istocie oskarżony towar przechowywał czy też np. go nabył. W powołanym komentarzu wskazano również, że „ nabycie to uzyskanie przez pasera całkowitego władztwa nad wyrobami, pozwalającego mu na postępowanie z nimi, jakby był ich właścicielem”. Ponadto zauważono, że o ile możliwe będzie dokonanie przypisania oskarżonemu innej postaci sprawczej przewidzianej w art.65 kks, to konieczne będzie wskazanie czasu takiej działalności np. w zakresie nabycia towaru przy czym bezsporne jest to, że nie będzie możliwe wyjście poza ramy czasowe określone aktem oskarżenia; pierwsze nabycie siłą rzeczy musiało mieć miejsce przed pierwszym przeszukaniem sklepu prowadzonego przez T. S..

Przy ponownym rozpoznaniu Sąd I instancji trafnie ustalił i przyjął, że T. S. wyroby akcyzowe nabył. Jednakże nie można uznać, że nabycie dotyczyło 108 kg tytoniu do palenia oraz że miało ono mieć miejsce w nieustalonym czasie do 6 lipca 2012 r.

Zwrócić bowiem uwagę należy, że pierwsze przeszukanie nastąpiło w dniu 6 lipca 2012 r. i wówczas ujawniono łącznie „jedynie” 32,5 kg tytoniu do palenia ( a nie 108 kg ) - k.2-10. Kolejne przeszukania odbyły się w dniach: 22 sierpnia 2012 r. i 4 września 2012 r. i ujawniono wówczas odpowiednio 67,75 kg tytoniu i 5 kg tytoniu porównaj-k.198-199 oraz k.174-175. Istotne również jest to, że w toku postepowania zabezpieczono faktury wystawione na oskarżonego, które stwierdzały nabywanie przez niego tytoniu od (...). Odpowiednio były one wystawione w dniach: 18 maja 20112 r. na 160 kg tytoniu i 22 sierpnia 2012 r. na 70 kg tytoniu – porównaj k.11 i k. 193.

Analiza wskazanych okoliczności przy uwzględnieniu czasu, w którym oskarżony miał popełnić zarzucane mu przestępstwo wskazuje na to, że błędne było ustalenie przez Sąd I instancji nabycia przez T. S. tytoniu do 6 lipca 2012 r i to we wskazanej w akcie oskarżenia ilości. Podkreślić przy tym należy, że w świetle zebranych dowodów, w tym faktury jak na k.11 nabycie tytoniu nie miało miejsca w dniu 6 lipca 2012 r.

Wielkość przyjęta w zaskarżonym wyroku ani nie odpowiada ilości wskazanej w fakturze jak na k.11 ( 160 kg ) ani nie znajduje potwierdzenia w wynikach przeszukania. Co do tej ostatniej okoliczności, to do dnia 6 lipca 2012 r. a właściwie w tym dniu ujawniono 32,25 kg tytoniu. Pozostały tytoń ujawniono dopiero w toku kolejnych dwóch przeszukań, które miały już miejsce po 6 lipca 2012 r. Ma to o tyle istotne znaczenie, o ile zważy się, że wyrok został zaskarżony jedynie na korzyść oskarżonego a tym samym nie jest obecnie możliwe czynienie analizy co do zachowania T. S. po 6 lipca 2012 r. i w okresie od tej daty do 4 września 2012 r.

Wreszcie nie jest obecnie dopuszczalne przyjęcie, że możliwa jest ocena zachowania oskarżonego pod kątem popełnienia zarzucanego mu czynu sprzed daty 6 lipca 2012 r. albowiem również stanowiłoby to wyjście poza granice aktu oskarżenia. Akt oskarżenia zarzucił bowiem oskarżonemu dopuszczenie się występku karno-skarbowego we wskazanym tam okresie. Tym samym brak jest podstaw do uznania aby możliwe było przypisanie mu zachowania polegającego na nabyciu wyrobu akcyzowego podjętego przed początkową datą tego okresu tj. przed 6 lipca 2012 r. W szczególności nie jest możliwe aby zarzucić oskarżonemu nabycie tytoniu w dniu 18 maja 2012 r. ( faktura jak na k.11 ) albowiem byłoby to ewidentne wyjście poza stawiany przez oskarżyciela T. S. zarzut, który dotyczył okresu od 6 lipca 2012 r. do 4 września 2012 r.

Treść uzasadnienia zaskarżonego wyroku zdaje się wskazywać, że Sąd I instancji nie wykonał zapatrywań Sądu Okręgowego wyrażonych w uzasadnieniu do wyroku z dnia 9 czerwca 2014 r. Możliwe było bowiem przyjęcie, że oskarżony we wskazanym przez oskarżyciela okresie tj. od 6 lipca 2012 r. do 4 września 2012 r. nabył wyroby akcyzowe, na co wskazuje choćby treść faktury jak na k.193, oczywiście przy uwzględnieniu ilości tytoniu do palenia ujawnionego podczas przeszukań, które miały miejsce w tym czasie a nie wielkości na którą opiewała faktura z dnia 22 sierpnia 2012 r.

W świetle podniesionych okoliczności oskarżonego należało uniewinnić albowiem w przyjętej przez Sąd I instancji formie czynu tj. czasu jego popełnienia oraz wskazanej ilości tytoniu nie jest możliwe uznanie go za winnego występku z art.65§2 kks. Oskarżony wprawdzie nabywał wyroby akcyzowe ale wobec przyjętego przez Sąd Rejonowy czasu jego postępowania oraz kierunku zaskarżenia, przy uwzględnienia ram czasowych wyznaczonych treścią aktu oskarżenia nie jest możliwe uznanie go za winnego przestępstwa karno-skarbowego związanego z zarzuconym mu zachowaniem.

Wobec powyższego nie ma potrzeby merytorycznego ustosunkowywania się do pozostałych zarzutów zawartych w apelacji obrońcy oskarżonego albowiem nie miały one decydującego wpływu na treść rozstrzygnięcia sądu odwoławczego.

Mając powyższe na uwadze zaskarżony wyrok zmieniono w ten sposób, że oskarżonego T. S. uniewinniono od popełnienia zarzucanego mu czynu – art.437§2 kpk, art.438pkt.2-3 kpk.

Na podstawie art. 623pkt.2 kpk koszty procesu w sprawie ponosi Skarb Państwa.

Na podstawie art.230§2 kpk dowody rzeczowe zapisane pod pozycją (...), (...) i (...) i przechowywane w magazynie depozytowym Urzędu Celnego w E. wobec wyroku uniewinniającego nakazano zwrócić oskarżonemu, przy czym wskazać należy, że samo posiadanie wyrobów akcyzowych w rozumieniu art.65 kks nie jest zabronione.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Wioletta Suraj
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Olsztynie
Osoba, która wytworzyła informację:  Dariusz Firkowski,  Dorota Lutostańska ,  Remigiusz Chmielewski
Data wytworzenia informacji: