Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 grudnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie Wydział I Cywilny

w składzie

Przewodniczący: SSO Wiesław Kasprzyk

Protokolant: prac. sąd. Marta Stankiewicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 grudnia 2014 r. w Olsztynie

sprawy z powództwa Z. D.

przeciwko ‘’(...)SE w R.

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 15 000 ( piętnaście tysięcy ) zł z odsetkami ustawowymi od dnia 4 stycznia 2013 r. do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia, oddalając jednocześnie w pozostałej części to żądanie.

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 285 ( dwieście osiemdziesiąt pięć ) zł tytułem zwrotu kosztów opieki ,z ustawowymi odsetkami od dnia 4 stycznia 2013 r. do dnia zapłaty , oddalając jednocześnie w pozostałej części to żądanie.

3.  umarza postępowanie w zakresie żądania renty

4.  oddala powództwo w zakresie żądania zwrotu kosztów leczenia.

5.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1749,60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

6.  nakazuje ściągnąć od powoda na rzecz Skarbu Państwa Kasa Sądu Okręgowego w Olsztynie ) kwotę 1931 zł 96 gr tytułem zwrotu wydatków tymczasowo pokrytych ze Skarbu Państwa

7.  nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa ( kasa Sądu Okręgowego w Olsztynie ) kwotę 3110,07 ( 971,47 zł – opłata sądowa, 2138,60 zł wydatki związane z tłumaczeniem ) tytułem zwrotu wydatków tymczasowo pokrytych ze Skarbu Państwa.

Sygn. akt I C 92/13

UZASADNIENIE

Powód Z. D. po ostatecznym sprecyzowaniu swego żądania wnosił o zasadzenie :

- kwoty 55 944 zł 20 gr tytułem zadośćuczynienia

- kwoty 3010 zł tytułem zwrotu kosztów opieki w okresie od dnia 1 listopada 2012 r. do 14 lutego 2013 r.

- kwoty 197 zł ,47 gr zwrotu tytułem kosztów leczenia

W uzasadnieniu pozwu wskazano , z w dniu 29 października 2012 r. w K. na przejściu dla pieszych powód został potrącony przez nadjeżdżający pojazd. Po wypadku przewieziony został do szpitala gdzie udzielono stosownej pomocy. Po powrocie ze szpitala powód wymagał opieki drugiej osoby. Skutki tego wypadku pozostały do dnia dzisiejszego w postaci niedomagań fizycznych jak i szkód psychicznych.

Pozwany (...) ‘’ SE w R. wniósł o oddalenie powództwa w całości. uzasadniając swoje stanowisko pozwany podał , iż przed data wniesienia pozwu wypłacił powodowi kwotę 9055, 80 zł tytułem zadośćuczynienia i sumę 509 , 85 zł tytułem odszkodowania na pokrycie kosztów leczenia. W ocenie pozwanego nie był podstaw do przyznania odszkodowania z tytułu kosztów opieki bowiem roszczenie powoda w tej części nie zostało udowodnione.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 29 października 2012 r. w K. prowadzący auto O.
(...) A. B. nie udzielił pierwszeństwa przechodzącemu przez oznakowane przejście dla pieszych powodowi i potrącił go. Po zdarzeniu przewieziony został do szpitala w którym przebywał do dnia 1 listopada 2012 r. z zaleceniem noszenia temblaka przez okres 4 tygodni. W wyniku wypadku powód doznał złamania trzonu kości ramieniowej , leczony operacyjnie z zamkniętą repozycją złamania i stabilizacją śródszpikową gwoździem R.. Zabieg ten nie wywołał powikłań w rezultacie uzyskano zrost kostny. W dniu 8 listopada usunięto metal w warunkach szpitalnych. Efekt leczenia okazał się dobry ze śladowa jedynie dysfunkcją stawu barkowego i łokciowego które nie wpływają istotnie na funkcjonalność codzienną. Przekłada się to na 7 % trwały uszczerbek na zdrowiu.

Powód doznał tez powierzchownego urazu głowy z krwiakiem podczepcowym okolicy ciemieniowej prawej ale bez długotrwałych następstw. Konsekwencją razu było wstąpienie neuropatii nerwu promieniowego prawego . Jest to częste powikłanie w tego typu urazach. Obecnie utrzymuja się resztkowe deficyty pod postacią niewielkiego ograniczenia prostowania palców w stawach śródręcznych – paliczkowych oraz odwodzenia kciuka. Możliwa jest jeszcze pewna poprawa funkcjonowania ręki ale nie rokuje powrotu jej pełnej sprawności. Ten typ uszkodzenia jest równoznaczny z 8 % stałym uszczerbkiem na zdrowiu.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w (...)z dnia (...)r. warunkowo umorzono postępowanie karne wobec sprawcy wypadku na okres próby 1 roku.

D..

Opinia biegłego neurologa k. 277-279,

Opinia biegłego z zakresu traumatologii i narządu ruchu k. 251,

Wyrok SR w (...)k. 104.

Pozwany decyzją z dnia 12 lutego 2013 r. przyznał powodowi kwotę 9055 zł 65 gr tytułem zadośćuczynienia i sumę 509 zł 85 gr tytułem zwrotu kosztów leczenia.

D..

Decyzja k. 50

Sąd zważył , co następuje:

Żądanie powoda co do zadośćuczynienia jest uprawnione do sumy 15 000 zł.

W niniejszej sprawie powód wniósł o zasądzenie na jego rzecz zadośćuczynienia w kwocie 55.944 zł 20 gr wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 4 stycznia 2013 r. do dnia zapłaty.

W myśl art. 445 § 1 kc w wypadku uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę pieniężną tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę, przy czym suma pieniężna stanowić ma ekwiwalent szkody niemajątkowej. Ekwiwalent ten z założenia ma charakter ocenny, w jego ramach bowiem wynagrodzeniu podlegają cierpienia, zarówno fizyczne, jak i psychiczne, trwałe i przemijające.

W niniejszej sprawie pozwany negował wysokość dochodzonego przez powoda zadośćuczynienia.

Zgodnie z utrwalonym już stanowiskiem Sądu Najwyższego, przy ocenie wysokości zadośćuczynienia należy uwzględnić przede wszystkim nasilenie cierpień, długotrwałość choroby, rozmiar kalectwa, trwałość następstw zdarzenia oraz konsekwencje uszczerbku na zdrowiu w życiu osobistym i społecznym (tak Sąd Najwyższy m. in. w wyroku z dnia 10 czerwca 1999 r., UKN 681/98, OSNAP 2000/16/626 oraz w wyroku z dnia 24 października 1968r., I CR 383/68, LEX nr 6407).

W związku z powyższym dla określenia rozmiaru krzywdy doznanej przez powoda na skutek przedmiotowego upadku koniecznym stało się, w pierwszej kolejności, ustalenie skali doznanych przez niego obrażeń ciała i ich następstw. Celem uzyskania wiadomości specjalnych na temat wyżej wskazanych okoliczności Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego lekarza z zakresu narządów ruch i neurologa.

Z obu opinii wyłania się zarówno obraz doznanych przez powoda obrażeń jak i ich trwałych skutków. W ocenie sądu treść obu opinii nie budzi żadnych wątpliwości , także strony procesu jej nie kwestionowały. W świetle obu opinii poza sporem jest zakres doznanych przez powoda obrażeń a także trwałe skutki wypadku. Oceniając jednak zarówno bezpośrednie skutki wypadku jaki ich trwałe pozostałości , sąd stwierdza , że mają one niewielki zakres. Świadczy o tym bardzo krótki okres pobytu w szpitalu , unieruchomienie jedynie jednej ręki i stosunkowo krótki okres leczenia. Po zabiegu powód był częściowo sprawny fizycznie ( sprawna jedna ręka) przez co mógł wykonywać większość czynności związanych z zachowaniem higieny, spożywaniem posiłków . Nie było przeszkód w zachowaniu aktywności fizycznej ( spacery) , powód nie musiał leżeć w łóżku , nie miał opatrunku gipsowego a jedynie temblak przez co proces leczenia nie był bardzo uciążliwy. Także opisane przez biegłych trwałe skutki wypadku nie są znaczne.

Te względy , w ocenie sądu , uzasadniają ustalenie odpowiedniej sumy zadośćuczynienia na poziomie 24 565 zł 65gr. Po odjęciu sumy wypłaconej przez pozwanego ( 9565,65 zł ) do zasadzenie pozostaje kwota 15 000 zł . Jednocześnie Sąd uznał, iż zasądzenie zadośćuczynienia w wysokości żądanej przez powoda a mianowicie w kwocie byłoby nieuzasadnione. Kwota ta bowiem, zdaniem Sądu, jest zawyżona i nie jest utrzymana w rozsądnych granicach odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa, co oznacza, że stanowiłoby źródła wzbogacenia powoda ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 czerwca 2005 r., III CK 392/04, nadto wyrok z dnia 12 września 2002 r., IV CKN 1266/00 oraz z dnia 30 stycznia 2004 r., I CK 131/03).

Za uprawniony natomiast uznać należy termin żądania odsetek – od dnia 4 stycznia 2013r. Pozwany potwierdził przyjęcie zgłoszenia szkody z dniem 5 grudnia 2012 r. Nie było , zdaniem sądu przeszkód , aby na zasadzie art. 14 ust.1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych dokonać wypłaty świadczenia w 30 dniowym terminie. Sprawca kolizji był znany , wbrew temu co twierdził pozwany, samo zdarzenie nie miało skomplikowanego przebiegu, nie zachodziła potrzeba dokonywania czynności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności pozwanego ( ust.2 art. 14 powyższej ustawy).

Odnosząc się do żądania powoda dotyczącego zwrotu kosztów opieki sprawowanej nad powodem w wysokości 3010 zł , sąd stwierdza , że żądanie to jest uzasadnione do sumy 285 zł. Prawną podstawą żądania powoda jest przepis art. 444§ 1 kc.

W omawianym przypadku opieka nad powodem sprawowana była przez jego żonę. Ta kwestia nie budzi wątpliwości, potwierdzona została zeznaniami żony powoda przesłuchanej w charakterze świadka ( k. 311). Sąd nie kwestionuje potrzeby sprawowania takiej opieki. Jednakże jej zakres odnieść należy do doznanych przez powoda obrażeń. Wyżej już wskazano , że w znacznej części powód mimo obrażeń był samodzielny w czynnościach dnia powszedniego. Niewątpliwie pomocy wymagał w takich czynnościach jak ubranie się , sporządzenie posiłku i inne czynności do wykonania których potrzebne są obie sprawne ręce. Zdaniem sądu pomoc ta pod względem czasowym zmykała się w 1 godzinie dziennie. Za uzasadnione wydaje się też przyjęcie 30 dniowego okresu sprawowania opieki. Ten okres to czas w którym powód zmuszony był nosić rękę na temblaku. Koszt jednej godziny opieki , zgodnie z informacją (k. 214) wyniósł 9 zł 50 gr . Przyjmując więc jedną godzinę takiej opieki w przeciągu 30 dni ( 30x 9,50 zł ) zasądzić należało kwotę 285 zł . W pozostałej części to żądanie jako zawyżone i nieuzasadnione należało oddalić.

Żądanie powoda dotyczące renty zostało cofnięte przez co w tym zakresie postępowanie nalazło umorzyć ( art. 355 kpc).

Podstawą orzeczenie o kosztach procesu jest przepis art. 100 kpc. Powód swój proces wygrał w 25,7 % , a taki wynik uzasadnia stosunkowe rozdzielenie kosztów procesu. Pierwotne żądanie pozwu to suma 75 624 zł pomniejszona o kwoty co do których cofnięto pozew czyli (...), 80 ( wypłacone zadośćuczynienie ) rentę ( 600 zł x 12 miesięcy) . Ostateczne więc żądanie powoda dotyczy kwoty 59368,20 zł ( 75 624 – (...),80 – 600 X 12) . Powód wygrał w procesie sumę 15285 zł co stanowi 25,7 %. Przegrał zatem proces w 74,3 % .

Wydatki. W postępowaniu znaczne sumy wydano na koszty związane z tłumaczeniem . Wypłacone z tego tytułu wynagrodzenia tłumaczom zamknęły się kwotą 8321,46 zł. Uwzględniając wynik procesu powoda obciąża więc kwota 6182 ,86 zł a pozwanego 2138,60 zł. na poczet wynagrodzenia tłumaczy powód uiścił zaliczkę w kwocie 4250 zł 90 gr i została ona w całości spożytkowana na te wynagrodzenia. W pozostałej części wynagrodzenie biegłych tymczasowo wypłacone zostało ze Skarbu Państwa. Od pozwanego należało zatem ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa kwotę (...),60 a od powoda 1931,96 zł ( 6182,86 zł – 4250,90 zł ) .

Opłata sądowa – 3782 zł. Zgodnie z wynikiem procesu pozwany uiścić powinien kwotę 971 zł 47 gr. Powód ponad kwotę 1500 zł został zwolniony od opłaty sądowej.

Wynagrodzenie pełnomocników to suma 3600 zł. zgodnie z wynikiem procesu na pozwanego przypada suma 2674,80 zł a na powoda 925,20 zł. Zatem przypadająca na rzecz pozwanego różnica to 1749 zł 60 gr.