Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 maja 2024 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie I Wydział Cywilny

w składzie: Przewodniczący: sędzia Juliusz Ciejek

Protokolant: sekretarz sądowy Anna Kosowska

po rozpoznaniu w dniu 9 kwietnia 2024 r. w Olsztynie

na rozprawie

sprawy z powództwa J. M.

przeciwko TUZ Towarzystwu (...) w W.

o zapłatę i rentę

I.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 6.000 (sześć tysięcy) zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 11 lutego 2018 do dnia zapłaty,

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

III.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego tytułem zwrotu kosztów procesu kwotę 5.186 zł 7 gr (pięć tysięcy sto osiemdziesiąt sześć złotych siedem groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 53/21

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 18.12.2020 r. przeciwko TUZ Towarzystwo (...) powód J. M. wniósł o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz:

- odszkodowania za utratę zdrowia w wyniku nieszczęśliwego wypadku komunikacyjnego, który miał miejsce 20.01.2015 r. w miejscowości S. w wysokości 55.000 zł wraz z odsetkami od dnia zgłoszenia szkody do ubezpieczyciela tj. od 17.01.2018 r.,

- zasądzenie na rzecz powoda zadośćuczynienia w wysokości 14.000 zł wraz z odsetkami od dnia zasądzenia zadośćuczynienia,

- zasądzenie świadczenia stałego za uszczerbek na zdrowiu w postaci comiesięcznego wypłacania sumy 1.000 zł do 10-tego dnia każdego miesiąca na rachunku bankowym.

Ponadto, powód wniósł o zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w dniu 20.01.2015 r. doszło do zdarzenia komunikacyjnego z jego udziałem. Sprawca wypadku miał ubezpieczony swój pojazd u pozwanego. Powód dokonał zgłoszenia szkody u pozwanego żądając naprawienia szkody. Pozwany odmówił wypłaty odszkodowania. Podniósł, że pozwany jest zobowiązany do zapłaty zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, a zwłaszcza niezdolność poszkodowanego do pracy lub znalezienie się przez niego w ciężkim położeniu materialnym. Jako podstawę swojego żądania wskazał umowę ubezpieczyciela z ubezpieczonym oraz zasady współżycia społecznego.

(pozew k. 4-5)

Sąd Rejonowy w O., do którego pierwotnie powód skierował pozew, dokonał sprawdzenia wartości przedmiotu sporu i ustalił ją na kwotę 81.000 zł. Wobec powyższego Sąd wydał postanowienie o przekazaniu sprawy do Sądu Okręgowego w O. jako właściwego rzeczowo.

(zarządzenie z dnia 07.01.2021 r. – k. 68, postanowienie z dnia 07.01.2018 r. – k. 69)

W odpowiedzi na pozew pozwany TUZ Towarzystwo (...) z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

W uzasadnieniu pozwany wskazał, że nie kwestionuje swojej odpowiedzialności za skutki wypadku z dnia 20.01.2015 r. Przyznał, że w toku postępowania likwidacyjnego odmówił powodowi wypłaty świadczeń odszkodowawczych w związku z wypadkiem komunikacyjnym. Pozwany kwestionuje roszczenie powoda co do zasady jak i co do rozmiaru krzywdy doznanej przez powoda wskazując, że świadczenia żądane przez powoda są rażąco wygórowane.

Odnośnie roszczenia o zadośćuczynienie pozwany wskazał, że przy uwzględnieniu okoliczności wypadku jak i zdarzeń, które nastąpiły już po wypadku żądana przez powoda kwota jest niezasadna. W ocenie pozwanego krzywda jakiej doznał powód w związku z wypadkiem komunikacyjnym z dnia 20.01.2015 r. nie miała rozmiaru opisanego w pozwie. W zakresie żądania powoda o rentę z tytułu utraty zdolności do pracy zarobkowej pozwany kwestionuje wysokość możliwego uzyskania dochodu zgodnego ze średnim dochodem w gospodarstwie rolnym. Powód nie wykazał by prowadził czynnie gospodarstwo rolne na posiadanym przez niego areale ziemi. Z samego faktu posiadania nieruchomości nie sposób określić utraconego dochodu. Pozwany podniósł, że również niezasadne jest żądanie przez powoda zapłaty odszkodowania o zwrot utraconego dochodu. W ocenie pozwanego, powód nie wykazał zasadności dochodzenia roszczenia tytułem utraconych dochodów. Podstawy ustalenia utraconego dochodu nie może stanowić średni dochód z 1 ha przez rolnika w gospodarstwie rolnym. Pozwany zakwestionował niezbędność poniesienia przez powoda kosztów leczenia, których zwrotu się domaga.

Ponadto, pozwany wskazał, że w sytuacji nieudowodnienia przez powoda zasadności zgłoszonych roszczeń, za bezpodstawne należy również uznać zgłoszone w pozwie żądanie o zasądzenie odsetek od dochodzonej kwoty.

(odpowiedź na pozew k. 101-104).

Na rozprawie w dniu 08.02.2022 r. powód sprecyzował, że na dochodzoną przez niego kwotę składa się:

- kwota 43.824 zł tytułem odszkodowania (15.424 zł za utracone zyski w gospodarstwie rolnym, 27.000 zł za utracone zyski w prowadzeniu pasieki, 1.400 zł tytułem poniesionych kosztów leczenia),

- kwota 25.176 zł tytułem zadośćuczynienia,

- kwota 1.000 zł tytułem miesięcznej renty.

(protokół rozprawy – k. 118v)

Pismem z dnia 08.02.2024. powód dokonał modyfikacji powództwa w ten sposób, że żąda tytułem miesięcznej renty kwotę 1.500 zł zamiast 1.000 zł.

(pismo powoda – k. 367)

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości, w tym także w zakresie rozszerzenia. W uzasadnieniu swojego stanowiska wskazał, że powód nie przedstawił żadnego dowodu na potwierdzenie zasadności zwiększenia roszczenia rentowego.

(pismo pozwanego – k. 383-384)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 20.01.2015 r. powód uczestniczył w wypadku komunikacyjnym. W prawy przód samochodu powoda uderzył pojazd wyjeżdżający z ulicy podporządkowanej, a następnie przejechał po prawym boku samochodu. Do wypadku doszło w okolicach S. pomiędzy D., a O..

Kierujący drugim pojazdem oświadczył, że ponosi winę za spowodowanie wypadku. Sprawca wypadku posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej samochodu u pozwanego.

(dowód: przesłuchanie stron k. 348v-349v, akta szkody płyta CD – k. 107, okoliczność bezsporna)

Po wypadku powód wrócił do domu samochodem pomocy drogowej. Powód źle się poczuł. Nie mógł ruszać karkiem, bolały go plecy i głowa. Powód słyszał pisk w uszach, miał trudności z zachowaniem równowagi.

(dowód: przesłuchanie stron k. 348v-349v, zeznania świadka – k. 118v-119v)

W dniu 26.01.2015 r. wraz z siostrą udał się na (...) Szpitala Wojewódzkiego w O., gdzie zgłaszał ból głowy z promieniowaniem do karku, który znacznie zmniejszył się od chwili zdarzenia. Neurologicznie nie wykazano odchyleń od stanu prawidłowego. W wykonanym badaniu RTG kręgosłupa szyjnego nie stwierdzono zmian pourazowych. Po dwóch godzinach powód został wypisany ze szpitala z rozpoznaniem: wykręcenie kręgosłupa szyjnego. Zalecono powodowi doraźnie leki przeciwbólowe oraz kontrolę lekarską w razie potrzeby.

(dowód: przesłuchanie stron k. 348v-349v, zeznania świadka – k. 118v-119v, karta wypisowa Wojewódzki Szpital (...) w O. z dnia 26.01.2015 r. – k. 20 oraz k. 136, k. 332)

Następnie w dniu 05.02.2015 r. powód udał się do punktu podstawowej opieki zdrowotnej z powodu silnych zawrotów głowy i szumów usznych. Zalecono konsultację laryngologiczną. Z uwagi na wskazane w karcie z (...) dolegliwości powoda tj. bóle odcinka szyjnego kręgosłupa zalecono leczenie rehabilitacyjne.

(dowód: przesłuchanie stron k. 348v-349v, karta POZ – k. 174 oraz k. 283, k. 333)

Powód od 26.01.2015 r. do 04.02.2015 r. przebywał na zwolnieniu lekarskim wystawionym przez lekarza w podstawowym punkcie opieki zdrowotnej.

(dowód: (...) k. 29)

Powód leczył się psychiatrycznie. U powoda rozpoznano zaburzenia adaptacyjne -depresja. Od 05.02.2015 r. do 20.07.2015 r. powód przebywał na zwolnieniu lekarskim wystawionym przez lekarza psychiatrę.

(dowód: (...) k. 30-34, recepty – k. 41-45, paragony i rachunku – k. 47-52 oraz k. 54-58, historia choroby poradni zdrowia psychicznego – k. 363-365v, przesłuchanie stron k. 348v-349v)

Powód przedłożył kserokopię zaświadczenia z którego wynikało, że od lutego 2015 r. do grudnia 2016 r. korzystał z zabiegów rehabilitacyjnych w Niepublicznym Zakładzie (...), prowadzonym przez M. W., który nie figurował w ty czasie na liście (...).

(dowód: zaświadczenie – k. 21 oraz k. 282, 350)

Powód jest właścicielem gospodarstwa rolnego w gminie B. i K. oraz posiadał pasiekę pszczół w miejscowości P.. Powód sprzedawał miód na rynku. Po wypadku powód zaprzestał zajmować się gospodarstwem rolnym oraz sprzedażą miodu.

(dowód: zaświadczenie KRUS z dnia 17.01.2018 r. – k. 61, decyzja o podatku od nieruchomości – k. 62-63, legitymacja polskiego związku pszczelarskiego – k. 65, przesłuchanie stron k. 348v-349v)

W dniu 19.12.2017 r. powód zgłosił się do (...) z powodu bólów kręgosłupa lędźwiowego z cechami rwy kulszowej prawostronnej od 2-3 tygodni. W wykonanym badaniu obrazowym z 11.12.2017 r. stwierdzono boczne skrzywienie kręgosłupa lędźwiowego. Dyskopatia L4/L5, L5/S 1.

U powoda zastosowana leczenie farmakologiczne jednak nie przyniosło ono poprawy. Wobec tego wystawiono powodowi w dniu 02.01.2018 r. skierowanie do Poradni Neurochirurgicznej.

Powód odbył wizytę u neurochirurga, który zalecił wykonanie (...) kręgosłupa lędźwiowego.

Powód od dnia 19.07.2017 r. do 30.09.2017 r. oraz od 19.12.2017 r. do 30.01.2018 r. był na zwolnieniu lekarskim wystawionym przez lekarza ortopedę.

Następnie w dniu 06.02.2018 r. wykonano powodowi operację kręgosłupa z powodu dyskopatii na poziomie L5/S1. Powód od dnia 05.02.2018 r. do 30.04.2018 r. przebywał na zwolnieniu lekarskim.

Powód korzystał z zabiegów w ramach (...) Dziennej w dniach od 20.09.2018r. do 09.10.2018 r.

(dowód: recepta z dnia 19.12.2017 r. – k. 37 oraz k. 46, wynik badania radiologicznego z dnia 11.12.2017 r. – k. 22, opis badania MR kręgosłupa z dnia 19.12.2017 r. – k. 23, skierowanie na konsultację z dnia 02.01.2018 r. – k. 24, karta informacyjna leczenia szpitalnego z dnia 08.02.2018 r. – k. 25, skierowanie do szpitala z dnia 03.04.2018 r. – k. 26, skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne – k. 26, skierowanie do poradni specjalistycznej – k. 27, karta informacyjna dot. pobytu w ośrodku rehabilitacji dziennej – k. 28 oraz k. 279, (...) k. 35-40, przesłuchanie stron k. 348v-349v, wniosek o skierowanie na rehabilitację leczniczą – k. 281 )

W dniu 16.07.2021 r. Miejski Zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności wydał orzeczenie, w którym postanowił przyznać powodowi na stałe stopień niepełnosprawności - lekki. Przyczyna niepełnosprawności została oznaczona na 05-R.

(dowód: orzeczenie o stopniu niepełnoprawności – k. 128, k. 140 oraz k. 280, przesłuchanie stron k. 348v-349v, przesłuchanie stron k. 348v-349v)

W sierpniu 2022 r. powód wskazywał na dolegliwości bólowe kręgosłupa LS z promieniowaniem do lewej kończyny dolnej.

W dniu 7 sierpnia 2022 r. wykonano powodowi zabieg przezskórnego odnerwienia wyrostka stawowego kręgosłupa L3-L4 po stronie lewej.

(dowód: zaświadczenie lekarskie z dnia 03.08.2022 r. – k. 225-226 oraz k. 277, karta informacyjna leczenia szpitalnego – k. 278, przesłuchanie stron k. 348v-349v)

Powód skarżył się na szumy uszne i został zdiagnozowany w tym zakresie w dniu 24 listopada 2021 r. Powyższe szumy nie mają związku z wypadkiem z 2015 r.

(dowód: zaświadczenie lekarskie z dnia 24.11.2021 r. – k. 124 oraz k. 139, k. 339, skierowanie do poradni rehabilitacyjnej – k. 125 oraz k. 340, recepta z dnia 24.11.2021 r. – k. 126 oraz k. 341, recepta z dnia 07.01.2022 r. – k. 127, recepta z dnia 01.02.2022 r. – k. 342, recepta z dnia 26.09.2023 r. – k. 343, skierowanie na badanie lub leczenie – k. 137 oraz k. 335, opis badania MR z dnia 11.05.2021 r. – k. 138 oraz k. 336, zaświadczenie o stanie zdrowia – k. 330-331, skierowanie do poradni – k. 334, k. 337, wyniki badania – k. 338, ustna opinia biegłego sądowego lek. L. G. – k. 273-274v)

Powód odczuwa bóle kręgosłupa w odcinku lędźwiowym. Powód przyjmuje leki na szumy uszne, leki przeciwbólowe i przeciwzapalne i osłonowe na żołądek.

Powód choruje na przewlekłą chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa.

(dowód: przesłuchanie stron k. 348v-349v, zaświadczenie o stanie zdrowia – k. 299-300 oraz k. 302-303, k. 344-345)

W wyniku wypadku z dnia 20.01.2015 r. powód doznał powierzchownego urazu kręgosłupa szyjnego (skręcenie kręgosłupa szyjnego bez następstw) i nie wymagał z tego powodu leczenia, kontroli specjalistycznej.

(dowód: opinia biegłego sądowego lek. L. G. – k. 204)

Dolegliwości bólowe kręgosłupa lędźwiowego, które pojawiły się u powoda w 12.2017 r. i wymagały konsultacji ortopedycznej były związane ze schorzeniem samoistnym, procesem degeneracyjnym. Z powodu deficytu neurologicznego powód wymagał leczenia operacyjnego, a następnie rehabilitacji.

Problemy powoda z kręgosłupem datują się od 9 czerwca 2010 r., kiedy to po raz pierwszy został skierowany na rehabilitację z ograniczeniem podnoszenia ciężarów przez lekarza rodzinnego.

(dowód: opinia biegłego sądowego lek. L. G. – k. 204, kopia dokumentacji k.176)

Obecny stan zdrowia powoda nie jest następstwem kolizji drogowej. Powód po zdarzeniu mógł wykonywać wszelkie prace domowe, czynności dnia codziennego jak prowadzenie pasieki i gospodarstwa rolnego. Nie wymagał opieki osób trzecich, przyjmowania leków, rehabilitacji. U powoda nie wystąpił długotrwały uszczerbek na zdrowi.

(dowód: opinia biegłego sądowego lek. L. G. – k. 204)

W dniu 11.01.2018 r. pozwany przyjął zgłoszenie szkody, które powód pismem z dnia 17.01.2018 r. uzupełnił. Pismem z dnia 09.02.2018 r. pozwany odmówił wypłaty odszkodowania. Następnie w dniu 10.08.2018 r. powód skierował do pozwanego wezwanie do naprawienia szkody. Pozwany nie uznał roszczeń powoda.

Powód w dniu 05.04.2019 r. skierował do pozwanego pismo zatytułowane „zawezwanie do ugody”. Pozwany nie był zainteresowany zawarciem porozumienia.

Ponownie, już po wytoczeniu powództwa, powód w dniu 03.01.2022 r. skierował do pozwanego pismo wzywające do zawarcia ugody.

(dowód: zgłoszenie szkody – k. 7-9 oraz k. 286-288, pismo pozwanego z dnia 09.02.2018 r. – płyta CD k. 107, pismo powoda z dnia 10.08.2018 r. – k. 10, pismo pozwanego z dnia 14.08.2018 r. – k. 11, pismo powoda z dnia 05.04.2019 r. – k. 12, pismo pozwanego z dnia 16.04.2019 r. – k. 13, pismo powoda z dnia 03.01.2022 r. wraz z potwierdzeniem nadania – k. 123-124)

Sąd zważył, co następuje:

Roszczenie powoda w zakresie żądanego zadośćuczynienia zasługiwało na uwzględnienie jedyni w niewielkim zakresie odpowiadającym wykręceniem kręgosłupa szyjnego w wyniku wypadku. Natomiast żądanie renty oraz odszkodowania z tytułu poniesionych kosztów leczenia i utraconych dochodów nie zasługiwało w ogóle na uwzględnienie, z powodu jego nieudowodnienia.

Sąd dokonał ustaleń faktycznych w sprawie w oparciu o załączone do akt i niekwestionowane przez strony dokumenty oraz zeznania powoda i świadka w zakresie w jakim były zbieżne z złożonymi do akt sprawy dokumentami.

Jak przyznał to pozwany, sprawca wypadku ubezpieczony z tytułu odpowiedzialności cywilnej u pozwanego, ponosi odpowiedzialność za zdarzenie z dnia 20.01.2015 r. (k. 102). Sprawca wypadku wyjeżdżając z ulicy podporządkowanej uderzył w prawy przód samochodu powoda, a następnie przejechał po prawym boku samochodu. Wina sprawcy jest bezsporna, nie kwestionuje jej co do zasady pozwany. Powód więc, może domagać się od niego zadośćuczynienia, odszkodowania i renty na zasadzie winy (art. 436 § 1 k.c. w zw. z art. 435 § 1 k.c.). W konsekwencji powód miał prawo od pozwanego dochodzić roszczeń z tytułu czynu niedozwolonego w oparciu o przepisy ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. 2003 nr 124 poz. 1152).

Formalna zasada odpowiedzialności strony pozwanej nie budziła wątpliwości. Spór sprowadzał się do rozstrzygnięcia kwestii czy wskazane przez powoda dolegliwości zdrowotne oraz choroby, z którymi się mierzy są skutkiem wypadku z dnia 20.01.2015 r., a w dalszej części zasadności i wysokości żądanego przez powoda zadośćuczynienia, odszkodowania i renty.

Powód ostatecznie żądał zasądzenia na jego rzecz kwoty 43.824 zł tytułem odszkodowania (15.424 zł za utracone zyski w gospodarstwie rolnym, 27.000 zł za utracone zyski w prowadzeniu pasieki, 1.400 zł tytułem poniesionych kosztów leczenia), 25.176 zł tytułem zadośćuczynienia oraz 1.500 zł tytułem miesięcznej renty.

Zadośćuczynienie przewidziane w art. 445 § 1 k.c. ma charakter kompensacyjny, stanowi sposób naprawienia krzywdy w postaci doznanych cierpień fizycznych i psychicznych. Powinno ono uwzględniać nie tylko krzywdę istniejącą w chwili orzekania, ale również taką, którą poszkodowany będzie w przyszłości na pewno odczuwać oraz krzywdę dającą się z dużym stopniem prawdopodobieństwa przewidzieć. Zasadniczą przesłanką przy określaniu jego wysokości jest stopień natężenia krzywdy, tj. cierpień fizycznych i ujemnych doznań psychicznych. O rozmiarze krzywdy decydują takie okoliczności jak: rodzaj, charakter, długotrwałość i intensywność cierpień fizycznych i psychicznych, stopień i trwałość kalectwa. Zadośćuczynienie musi przedstawiać wartość ekonomicznie odczuwalną.

Wypadek, w którym brał udział powód nie spowodował trwałego uszczerbku na jego zdrowiu i zmiany w dotychczasowym życiu. Bezsprzecznie powód na skutek wypadku doznał urazu tj. wykręcenia kręgosłupa szyjnego. Takie rozpoznanie u powoda zostało stwierdzono na Oddziale Ratunkowym Wojewódzkiego Szpitala (...), na który to powód zgłosił się kilka dni po wypadku (k. 20). Powyższy uraz również został potwierdzony w toku postępowania przez biegłego sądowego (k. 204). Oczywistym jest, że powyższy uraz spowodował pewne dolegliwości i cierpienie u powoda w chwili jego wystąpienia i przez kilka kolejnych dni. Z tego względu, w ocenie Sądu powodowi przysługuje zadośćuczynienie, ale wyłącznie za wyżej wskazaną krzywdę. Pozostałe opisane przez powoda dolegliwości nie mają związku przyczynowo-skutkowego z wypadkiem z dnia 20.01.2015 r. Wydana na potrzeby niniejszej sprawy zarówno pisemna jak i ustna opinia biegłego sądowego lek. L. G. jednoznacznie wskazała, że obecne choroby powoda nie są następstwem wypadku. Biegły sądowy wskazał „Dolegliwości bólowe kręgosłupa lędźwiowego, które pojawiły się w 12.2017 r. i wymagały konsultacji ortopedycznej były związane ze schorzeniem samoistnym procesem degeneracyjnym. Z powodu deficytu neurologicznego wymagał leczenia operacyjnego a następnie rehabilitacji. Obecny stan zdrowia nie jest następstwem kolizji drogowej. Powód po zdarzeniu mógł wykonywać wszelkie prace domowe, czynności dnia codziennego jak prowadzenie pasieki i gospodarstwa rolnego. Nie wymagał opieki osób trzecich, przyjmowania leków, rehabilitacji. Długotrwała niezdolność do pracy po kolizji nie była związana z narządem ruchu. Brak podstaw do przyznania długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.” (k. 204). Na rozprawie w dniu 07.03.2023 r. biegły zeznał „ Nie mamy żadnego dowodu medycznego, że dolegliwości bólowe kręgosłupa w odcinku lędźwiowym mają jakikolwiek związek z wypadkiem, któremu uległ powód w 2015 r. (…) w mojej ocenie obecny stan zdrowia powoda nie jest związany z wypadkiem, a jest następstwem schorzeń samoistnych, degeneracyjnych związanych z wiekiem i funkcjonowaniem codziennym.” (k. 274). Opinia sądowa została sporządzona na podstawie akt spraw, dokumentacji medycznej w niej się znajdującej oraz bezpośredniego badania i wywiadu z powodem. Powód kwestionował wydaną przez biegłego opinię. Z tego względu Sąd przesłuchał na rozprawie biegłego sądowego. W ocenie Sądu wydana w niniejszej sprawie opinia jest jasna, pełna oraz koresponduje z zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, a wnioski w niej zawarte są logiczne oraz zgodne z doświadczeniem życiowym. Jak to wynika z dokumentacji medycznej powoda, kłopoty z kręgosłupem miał już na 5 lat przed wypadkiem. Ponadto, wskazać należy, że doznany uraz nie wymagał długiej rekonwalescencji – lekarz POZ wystawił powodowi zwolnienie lekarskie na kilka dni tj. od 26.01.2015 r. do dnia 04.02.2015 r. (k. 29). Gdyby sytuacja zdrowotna powoda wymagała dłuższego leczenia wówczas lekarz POZ podjąłby określone działania w tym kierunku.

Powód przedłożył kserokopię zaświadczenia, z którego wynikało, że korzystał od lutego 2015 r. do grudnia 2016 r. z zabiegów rehabilitacyjnych w Niepublicznym Zakładzie (...). Powód podnosił, że w powyższym dokumencie stwierdzono, że leczenie rehabilitacyjne było konieczne z uwagi na wypadek komunikacyjny z dnia 20.01.2015 r. Należy wskazać, że z powyższych świadczeń powód o ile rzeczywiście korzystał to korzystał prywatnie i nie zostały one zlecone przez lekarza POZ. Biegły sądowy na rozprawie w dniu 07.03.2023 r. wskazał „ Powód nie miał skierowania od chirurga ortopedy na rehabilitację w 2015 r. Mógł sobie zrobić prywatną rehabilitacje. (…) nie ma żadnego dowodu medycznego, że powód wymagał leczenia rehabilitacyjnego. Gdyby była taka konieczność, to lekarz POZ, powinien wystawić skierowanie do poradni rehabilitacyjne lub bezpośrednio na zabiegi fizjoterapeutyczne. Takiego dokumentu nie ma. Komercyjnie można wszystko wystawić. ” (k. 274). Wobec tego, przedłożone zaświadczenie wyłącznie może potwierdzać fakt korzystania przez powoda z zabiegów rehabilitacyjnych, natomiast nie jest dowodem na to, że doznany przez powoda uraz w trakcie wypadku wymagał leczenia. Nie odnotowano tego podmiotu w rejestrze (...) za okres rehabilitacji. Prowadzący go M. W. jest znany Sądowi z licznych procesów, ale w żadnym z nich nie przedstawiał się jako specjalista z zakresu rehabilitacji, czy też ortopedii. Stąd też wartość dowodowa przedłożonej kserokopii jest w ocenie Sądu niewielka.

Powód również wskazywał na to, że zdiagnozowane u niego w listopadzie 2021 r. szumy uszne są również skutkiem wypadku z dnia 20.01.2015 r. Biegły sądowy lek. L. G. na rozprawie w dniu 7 marca 2023 r. wskazał „ Moje stwierdzenie, że uraz kręgosłupa szyjnego bez następstw odnosił się jedynie do sfery będącej przedmiotem mojej opinii, a więc kwestii ortopedycznych i nie odnosi się do następstw związanych z szumami usznymi, które mogą być wynikiem schorzenia samoistnego. W swoimi wieloletnim doświadczeniu nie zetknąłem się z przypadkiem pacjenta, który w wyniku urazu kręgosłupa szyjnego miał szumy uszne. Wskazany instytut nie wprowadzał takiego zalecenia w mojej dziedzinie.” Wobec powyższego Sąd na wniosek powoda dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu laryngologii i uzależnił przeprowadzenie dowodu od uiszczenia przez powoda zaliczki. Powód nie uiścił zaliczki w zakreślonym terminie oraz cofnął wniosek dowodowy. Z tego względu Sąd pominął dowód z opinii biegłego z zakresu laryngologii (k. 348). To na powodzie spoczywał obowiązek udowodnienia, że pomiędzy wskazywanym schorzeniem tj. szumowa usznymi zachodzi związek przyczynowo-skutkowy z wypadkiem z dnia 20.01.2015 r. Powód nie sprostował temu obowiązkowi. Z tego względu twierdzenia powoda w przedmiocie następstw wypadku w tym zakresie należy uznać za nieudowodnione.

Powód również wskazywał, że na skutek wypadku z dnia 20.01.2015 r. podjął leczenie psychiatryczne. W trakcie leczenia u powoda stosowano leczenie farmakologiczne. Powód przebywał na zwolnieniu lekarskim. Dołączona do akt sprawy dokumentacja medyczna dotycząca leczenia u lekarza psychiatry wskazała, że u powoda rozpoznano zaburzenia adaptacyjne – depresja (k. 363-365v). Jednak nie wynika z niej aby stan psychiczny powoda w tamtym okresie miał związek z wypadkiem, w którym uczestniczył. Wobec nieudowodnienia przez powoda, że jego leczenie psychiatryczne miało związek z wypadkiem z dnia 20.01.2015 r. uznać należy, że nie było to następstwem zdarzenia, za które odpowiedzialność ponosi pozwany.

Mając na uwadze powyższe, udowodnione w toku postępowanie zostało wyłącznie to, że powód doznał urazu w postaci skręcenia kręgosłupa szyjnego. Natomiast w zakresie pozostałych dolegliwości chorobowych powoda zarówno psychicznych jak i fizycznych nie zostało wykazane, że miały one związek z wypadkiem w dniu 20.01.2015 r.

Oceniając całokształt sprawy i rozmiar krzywdy powoda, ostatecznie Sąd doszedł do wniosku, że adekwatne do cierpień fizycznych, jakich powód doznał wskutek wypadku z dnia 20 lipca 2015 r. jest zadośćuczynienie w wysokości 6.000 zł i taką kwotę Sąd zasądził na rzecz powoda, o czym orzeczono w punkcie I sentencji wyroku. Dlatego na podstawie art. 445 § 1 k.c. i art. 436 § 2 k.c. w zw. 435 § 1 k.c. w zw. 415 k.c. oraz art. art. 98 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych powództwo w tym zakresie uwzględniono. Z tych samych przyczyn żądanie ponad kwotę 6.000 zł Sąd oddalił, o czym orzekł jak w punkcie II sentencji wyroku.

O odsetkach Sąd orzekł w oparciu o art. 481 § 1 k.c. Powód domagał się zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie od żądanej kwoty od dnia 17.01.2018 r. do dnia zapłaty. Sąd uwzględnił żądanie odsetkowo powoda jednak od innej daty początkowej. W zakresie żądania odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia w ocenie Sądu należne są one dopiero od dnia 11.02.2018 r. Wskazać należy, że przepis art. 817 § 1 k.c. stanowi, iż ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie 30 dni licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Pozwany przyznał, że w dniu 11.01.2018 r. przyjął zgłoszenie szkody (k. 102), a wiec termin 30 dniowy upłynął w dniu 10.02.2018 r. Wobec powyższego pozwany od dnia 11.02.2018 r. pozostawał w opóźnieniu w spełnieniu świadczenia. Sąd nie znalazł żadnych okoliczności usprawiedliwiających zwłokę w spełnieniu zgłoszonego ubezpieczycielowi świadczenia, co do kwoty żądanego zadośćuczynienia w dalszym terminie. Odpowiedzialność pozwanego za zdarzenie w dniu 20.01.2015 r. nie była sporna na etapie postępowania likwidacyjnego. Niewątpliwie powód doznał urazu i z tego tytułu przysługiwało mu zadośćuczynienie. Inna decyzja Sądu w tym zakresie byłaby niczym innym, jak premiowaniem opieszałości w wypłacie należnego świadczenia, które jest świadczeniem terminowym po wezwaniu do zapłaty (vide orzeczenie SN z 6 lipca 1999r. III CKN 315/98, wyrok SA w Lublinie z dnia 24 stycznia 2006r. I ACa 887/05, wyroki SA w Lublinie z dnia 4 grudnia 2013r. I ACa 553/13 i I ACa 556/13). Pozwany, jako profesjonalista powinien podjąć takie działania, aby zobowiązanie zostało spełnione w terminie wynikającym z przepisów ustawy.

Wobec powyższego Sąd zasądził odsetki za opóźnienie na rzecz powoda od kwoty 6.000 zł od dnia 11.02.2018 r. do dnia zapłaty, o czym orzekł jak w pkt I sentencji wyroku.

Żądanie w zakresie odsetek za pozostały okres oddalono jako bezzasadne, o czym orzeczono w pkt II sentencji wyroku.

Powód domagał się również odszkodowania na podstawie art. 444 § 1 k.c. w wysokości 43.824 zł na którą to kwotę składała się kwota 15.424 zł z tytułu dochodu z gospodarstwa rolnego, 27.000 zł z tytułu utraconego dochodu z prowadzenia pasieki oraz 1.400 zł tytułem poniesionych kosztów leczenia.

W zakresie kosztów leczenia wskazać należy, że powód domaga się zwrotu poniesionych kosztów w związku z leczeniem psychiatrycznym. Powód wykazał, że poniósł koszty wizyt lekarskich oraz zakupu leków. Jednak jak już zostało wcześniej wskazane, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwala na uznanie, że leczenie psychiatryczne było spowodowane wypadkiem. Wobec tego, powodowi nie przysługuje zwrot kosztów leczenie bowiem nie pozostawało ono w związku z wypadkiem komunikacyjnym z dnia 20.01.2015 r.

W toku niniejszego postępowania powód nie udowodnił dochodzonego roszczenia z tytułu utraconego dochodu z gospodarstwa rolnego jak i pasieki ani co do zasady ani co do wysokości. Powód nie wykazał, że zaprzestanie przez niego prowadzenia gospodarstwa rolnego jak i pasieki było następstwem wypadku z dnia 20.01.2015 r. Biegły sądowy w opinii wskazał „Powód po zdarzeniu mógł wykonywać wszelkie prace domowe, czynności dnia codziennego jak prowadzenie pasieki i gospodarstwa rolnego. Nie wymagał opieki osób trzecich, przyjmowania leków, rehabilitacji.” (k. 204). Z tego względu rezygnacja z prowadzenia działalności nie wynikała z fizycznych dolegliwości powoda. Następnie, powód wskazywał, że zaprzestał prowadzenia gospodarstwa i pasieki z uwagi na stan psychiczny. Jak wspomniano już wcześniej, nie zostało wykazane, aby stan psychiczny powoda był spowodowany wypadkiem z dnia 20.01.2015 r. Roszczenie powoda nie zostało udowodnione co do zasady. Niezależnie od powyższego wskazać należy, że powód dochodząc odszkodowania zobowiązany jest udowodnić wysokość poniesionej szkody, a tego w toku niniejszej sprawy nie uczynił. W tym celu powinien złożyć do akt spraw dowody potwierdzające poniesioną stratę materialną oraz jej wysokość. Złożone przez powoda wydruki z GUS nie stanowią dowodu na to jaki dochód powód mógł uzyskać zarówno z gospodarstwa rolnego jak i pasieki w 2015 r. Natomiast same twierdzenia powoda, nie poparte żadnymi dokumentami finansowymi np. wskazującymi na osiągniętych dochód w 2014 r. nie stanowią dowodu na fakt wysokości poniesionej szkody. Wobec niespełnienia przesłanek z art. 444 § 1 k.c. Sąd oddalił powództwo o zapłatę odszkodowania, jako nieuwodnione, o czym orzekł jak w punkcie II sentencji wyroku.

Powód żądała również zasądzenia na jego rzecz kwoty 1.500 zł tytułem renty zwiększonych potrzeb płatnej miesięcznie do 10 dnia każdego miesiąca. Jako podstawę tego żądania wskazać należy art. 444 § 2 k.c. Zgodnie z powołanym wyżej przepisem jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty. Powód żądając renty na przyszłość zobowiązany jest do uprawdopodobnienia roszczenia. Powód nie sprostał temu obowiązkowi. Jednoznacznie z zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że powód w związku z przebytym urazem tj. skręceniem kręgosłupa szyjnego nie wymaga opieki osób trzecich, przyjmowania leków, rehabilitacji. Renta, której powód żąda nie jest w żadnej części zasadna. Wobec niespełnienia przesłanek z art. 444 § 2 k.c. w zw. z art. 436 § 1 k.c. w zw. 435 § 1 k.c. w zw. 415 k.c. oraz art. art. 98 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych Sąd oddalił powództwo w tym zakresie. Sąd o powyższym orzekł jak w punkcie II sentencji wyroku.

Przechodząc do kosztów procesu Sąd Okręgowy dokonał ich stosunkowego rozdzielenia wedle odpowiedzialności za wynik sprawy na podstawie art. 100 k.p.c.

Powód w niniejszej sprawie poniósł następujące koszty:

- opłata od pozwu 500 zł (k. 92),

- opłata od rozszerzenia powództwa 400 zł (k. 397),

- wynagrodzenie biegłego 500 zł (k. 197)

łącznie: 1.400 zł.

Pozwany poniósł następujące koszty:

- wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika – 5.400 zł,

- opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł,

- wynagrodzenie biegłego – 234,69 zł (k.194)

łącznie: 5.651,69 zł.

Koszt wydania pisemnej (637,52 zł) i ustnej opinii (97,17 zł) przez biegłego wyniósł łącznie 734,69 zł. Powyższa kwota została pokryta z zaliczki powoda w kwocie 500 zł, zaś z zaliczki pozwanego w kwocie 234,69 zł.

Wynagrodzenie pełnomocnika powodów oraz pozwanego ustalono na podstawie § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.

Powód domagał się kwoty łącznej kwoty 81.000 zł (roszczenie o zapłatę zadośćuczynienia, odszkodowania i renty), a roszczenie zostało uwzględnione w zakresie kwoty 6.000 zł (tytułem zadośćuczynienia). Powód wygrał zatem proces w ok 7 %, pozwany zaś w ok 93 %.

Powodowi przysługuje względem pozwanego prawo żądania kwoty 70 zł.

Pozwanemu przysługuje względem powoda prawo żądania kwoty 5.256,07 zł (5.651,69 zł x 93 %)

Mając na uwadze powyższe, Sąd dokonał potrącenia kwoty, którą powód winien zwrócić pozwanemu tytułem kosztów postępowania tj. kwoty 98 zł z kwotą, którą pozwany winien zwrócić powodowi tytułem kosztów postępowania, tj. kwoty 5.256,07 zł.

W wyniku powyższego powodowi pozostała do zapłaty na rzecz pozwanego kwota 5.186,07 zł tytułem kosztów procesu, o czym Sąd orzekł na podstawie wskazanego wyżej przepisu w punkcie III sentencji wyroku.

O odsetkach od kosztów procesu orzeczono zgodnie z treścią art. 98 § 1 ¹ k.p.c.