Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 maja 2024 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie I Wydział Cywilny

w składzie: Przewodniczący: sędzia Juliusz Ciejek

Protokolant: sekretarz sądowy Anna Kosowska

po rozpoznaniu w dniu 9 kwietnia 2024 r. w Olsztynie

na rozprawie

sprawy z powództwa Syndyka masy upadłości J. H. (1)

przeciwko A. O.

o zapłatę

I.  powództwo oddala,

II.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 5.417 (pięć tysięcy czterysta siedemnaście) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 346/22

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 30.12.2020 r. do Sądu Okręgowego w W.przeciwko A. O. powódka J. H. (1) wniosła o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym nakazującego pozwanemu zapłatę na rzecz powódki kwoty 130.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 31.03.2009 r. do dnia zapłaty i zwrot kosztów procesu.

Powódka, w przypadku uznania przez Sąd braku przesłanek do wydania nakazu zapłaty lub skutecznego wniesienia sprzeciwu przez pozwanego wniosła o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kwoty 130.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 31.03.2009 r. do dnia zapłaty. Ponadto, wniosła o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów procesu.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że w dniach 19.12.2008 r. i 12.01.2009 r. udzieliła pozwanemu dwóch pożyczek gotówkowych łącznie w kwocie 80.000 zł co z kosztami zaciągniętych pożyczek dało 141.006,23 zł. Powódka w celu udzielenia pożyczki pozwanemu zaciągnęła na prośbę pozwanego umowy kredytu gotówkowego w dwóch instytucjach kredytowych. Strony łączył wieloletni związek, z tego względu powódka zdecydowała się pomóc pozwanemu. Po otrzymaniu środków z kredytu powódka wpłaciła gotówkę z konta kredytowego i przekazała ją pozwanemu. Pozwany zobowiązał się do zwrotu na rzecz powódki całości kwoty przekazanej mu pożyczki jak również kosztów zaciągniętych pożyczek w terminie do 30 marca 2009 r. Powódka dokonała spłaty z tytułu zaciągniętych pożyczek. Pozwany nie dokonał jakichkolwiek spłat na rzecz powódki.

(pozew k. 3-5v)

Zarządzeniem z dnia 27.07.2021 r. stwierdzono brak podstaw do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym.

(zarządzenie z dnia 27.07.2021 r. – k. 132)

Postanowieniem z dnia 01.09.2021 r. Sąd Rejonowy (...) w P., IX Wydział Gospodarczy do Spraw Upadłościowych i Restrukturyzacyjnych ogłosił upadłość powódki.

(postanowienie z dnia 01.09.2021 r. – k. 147)

Postanowieniem z dnia 09.02.2022 r. Sąd zawiesił postępowanie w niniejszej sprawie na podstawie art. 174 § 1 pkt 4 k.p.c., ze skutkiem na dzień 01.09.2021 r. z uwagi na ogłoszenie upadłości powódki. Jednocześnie na podstawie art. 174 § 4 k.p.c. wezwał do udziału w sprawie Syndyka masy upadłości powódki.

Sąd na podstawie art. 180 § 1 pkt 5 lit. b) k.p.c. podjął zawieszone postępowanie z udziałem po stronie powodowej Syndyka masy upadłości powódki.

(postanowienie z dnia 09.02.2022 r. – k. 150)

Sąd Okręgowy w W.na podstawie art. 200 § 1 ^{( 4)} k.p.c. w zw. z art. 27 § 1 k.p.c. stwierdził swoją niewłaściwość i sprawę niniejszą przekazać Sądowi Okręgowemu wO. jako sądowi właściwości ogólnej pozwanego.

(postanowienie z dnia 11.02.2022 r. – k. 151)

W odpowiedzi na pozew pozwany A. O. wniósł o oddalenie powództwa w całości jako przedawnionego. Z ostrożności procesowej, w razie nieuznania przez Sąd zarzutu przedawnienia roszczenia wniósł o oddalenie powództwa w całości. Ponadto, wniósł o zasądzenie od powódki na swoją rzecz zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazał, że roszczenie powódki przedawniło się z dniem 31.12.2019 r. W ocenie pozwanego nie nastąpiło przerwanie, ani zawieszenie biegu przedawnienia. W niniejszej sprawie nie doszło do skutecznego zawezwania pozwanego do próby ugodowej, ponieważ zostało ono skierowane na niepoprawny adres pozwanego. Powódka znała faktyczny adres zamieszkania pozwanego, jednakże we wniosku wskazała adres pod którym powód nie przebywa od 2006 r.

Pozwany przyznał, że w latach 2007-2014 pozostawał w związku partnerskim z powódką i prowadzili wspólne gospodarstwo domowe. Zobowiązania i płatności wynikające ze wspólnych zobowiązań lub należności związane z prowadzonym wspólnie gospodarstwem regulował zarówno pozwany jak i powódka. Natomiast, pozwany zaprzeczył, aby powódka udzieliła mu w dniach 19.12.2008 r. i 12.01.2009 r. dwóch pożyczek na łączną kwotę 80.000 zł. Zaprzeczył by wypłacane środki przez powódkę były mu przekazywane. Wskazał, że nigdy nie prosił powódki ani o pożyczkę, ani o to, by zawarła ona jakiekolwiek umowy z instytucjami finansowymi. Pozwany podniósł, że nie umawiał się z powódką, by miał w jakikolwiek sposób partycypować w spłacie zaciągniętych przez nią pożyczek. Pozwany zaprzeczył, aby miał problemy finansowe. W ocenie pozwanego to powódka boryka się z istotnymi problemami finansowymi, na co wskazuje również jej upadłość konsumencka. Pozwany wielokrotnie przekazywał powódce istotne kwoty z przeznaczeniem na wspólne życie i utrzymanie. Ponadto, powódka pożyczała pieniądze również od swojego byłego partnera, która to sprawa zakończyła się orzeczeniem nakazującym powódce spłatę należności.

(odpowiedź na pozew – k. 165-169)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. H. (1) w latach 1998-2003 r. pracowała u D. N.. D. N. udzielił J. H. (1) pożyczki, która nie została przez nią spłacona. Celem odzyskania środków D. N. skierował pozew do Sądu – jego roszczenie zostało uwzględnione.

(dowód: zeznania świadka D. N. – k. 359, zeznania świadka A. W.-R. k. 410-411, 466-472,

J. H. (1) i pozwany pozostawali w związku partnerskim w latach 2007-2014 i prowadziły wspólne gospodarstwo domowe. Zobowiązania i płatności wynikające ze wspólnych zobowiązań lub należności związane z prowadzonym wspólnie gospodarstwem regulował zarówno pozwany jak i J. H. (1). Pozwany dodatkowo przekazywał J. H. (1) środki z przeznaczeniem na wyłącznie jej potrzeby.

Pozwany i J. H. (1) wyjeżdżali na różne wyjazdy zagraniczne. W 2009 r. pozwany wraz J. H. (1), jej synem i siostrzeńcem wyjechali na urlop na Dominikanę. J. H. (1) zwróciła pozwanemu kwotę stanowiącą koszt udziału w wyjeździe jej siostrzeńca.

W 2014 r. pozwany związał się z koleżanką syna J. H. (1).

(dowód: wyciąg z rachunku bankowego J. H. – k. 39-43v, zeznania świadka A. W.-R. k. 410-411, 466-472, zeznania świadka T. D. – k. 278-280 oraz k. 328-330, zeznania świadka J. H. - k. 540-542v, przesłuchanie powoda – k. 505v-507)

Pozwany prowadzi od 04.06.1996 r. do chwili obecnej działalność gospodarczą pod firmą (...) ”Kanu (...). W latach 2008-2009 działalność pozwanego miała największy obrót. Prowadzona przez pozwanego działalność miała przede wszystkim sezonowy charakter.

(dowód: historia wpisu pozwanego w (...) k. 30-32, deklaracje podatkowe 2008 r. – 2009 r. – k. 193-195, informacja o niespłaconym zobowiązaniu – k. 215, zaświadczenie o niezaleganiu w opłacaniu składek – k. 233, zeznania świadka T. D. – k. 278-280 oraz k. 328-330, przesłuchanie powoda – k. 505v-507)

J. H. (1) zawarła w dniu 17.12.2008 r. z Bankiem (...) S.A. z siedzibą we W. umowę kredytu gotówkowego w kwocie 60.000 zł. Kredyt został całkowicie spłacony w 2012 r.

(dowód: umowa kredytu z dnia 17.12.2008 r. – k. 27-29, pismo banku z dnia 13.03.2012 r. – k. 46)

J. H. (1) zawarła w dniu 08.01.2009 r. z Bankiem (...) S.A. z siedzibą
w K. umowę pożyczki gotówkowej w kwocie 20.000 zł.

(dowód: umowa pożyczki z dnia 08.01.2009 r. z zał. – k. 7-14 oraz k. 18-24, regulamin kredytowania osób fizycznych w Banku (...) S.A. zgodnie z ustawą o kredycie konsumenckim – k. 15-17, harmonogram spłat – k. 25-26)

J. H. (1) nie udzielił na przełomie grudnia 2008 r. i stycznia 2009 r. pożyczki pozwanemu i nie przekazała mu kwoty 80.000 zł.

(dowód: zeznania świadka T. D. – k. 278-280 oraz k. 328-330, zeznania świadka A. W.-R. - k. 410-411, 466-472, przesłuchanie powoda – k. 505v-507)

J. H. (1) w dniu 28.02.2012 r. zawarła z Bankiem (...) S.A. z siedzibą w W. umowę pożyczki w kwocie 261.184,06 zł z przeznaczeniem na spłatę zobowiązań wobec (...) Bank (...) S.A. (poprzednio Bank (...) S.A. z siedzibą we W.) oraz Banku (...) S.A.

Pożyczka została całkowicie spłacona w dniu 09.03.2015 r.

(dowód: umowa pożyczki hipotecznej z zał. – k. 47-59 oraz k. 64-70, wniosek o udzielenie pożyczki gotówkowej – k. 60-63, oświadczenie banku o całkowitej spłacie pożyczki hipotecznej – k.71, zeznania świadka J. H. - k. 540-542v)

J. H. (1) na przełomie 2012/2013 r. zamierzała otworzyć działalność z A. L. (1). W tym celu J. H. (1) potrzebowała środków finansowych.

(dowód: zeznania świadka A. L. (2) – k. 314, zeznania świadka A. W.-R. k. 410-411, 466-472, przesłuchanie powoda – k. 505v-507)

J. H. (1) pożyczyła w 2012 pieniądze od siostry pozwanego A. R. i nie dokonała spłaty należności w umówionym terminie. Środki miały zostać przeznaczone na spłatę zobowiązań J. H. (1) wobec byłego partnera oraz zainwestowane w nową działalność gospodarczą. W 2015 r. kilkukrotnie A. R. zwracała się do J. H. (1) o zwrot pieniędzy. Ostatecznie A. R. skierowała sprawę do postępowania egzekucyjnego na podstawie nakazu zapłaty wydanego przez Sąd Okręgowy w P. z dnia 27.01.2017 r.

(dowód: korespondencja mailowa z 2015 r. – k. 33-38, nakaz zapłaty z dnia 27.01.2017 r. wydany przez Sąd Okręgowy w P. sygn. akt (...) – k. 546, zawiadomienie o wszczęciu egzekucji z dnia 04.02.2019 r. – k. 80, zeznania świadka A. W.-R. k. 410-411, 466-472)

J. H. (1) skierowała w dniu 07.12.2015 r. do pozwanego pismo, w którym wezwała pozwanego do zapłaty na jej rzecz kwoty 130.000 zł z tytułu udzielonych pożyczek.

Następnie, w dniu 19.10.2018 r. J. H. (1) skierowała do Sądu Rejonowego dla (...) w W. zawezwanie do próby ugodowej. We wniosku wskazała jako adres zamieszkania pozwanego adres w W. przy ul. (...). Korespondencja kierowana do pozwanego nie została przez niego odebrana – Sąd uznał go za prawidłowo zawiadomionego. W dniu 16.01.2019 r. odbyła się rozprawa o zawezwanie do próby ugodowej, na którą nie stawił się tak pozwany jak i powódka. Stawiła się jedynie jej pełnomocnik. Do ugody nie doszło. Sąd zakończył postępowanie.

Kolejne wezwanie J. H. (1) skierowała do pozwanego w dniu 27.11.2020 r.

(dowód: przedsądowe wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem nadania – k. 72-75, zawezwanie do próby ugodowej z dnia 09.10.2018 r. – k. 6-8 w aktach sprawy (...) stanowiących załącznik do niniejszej sprawy, nieodebrana korespondencja – k. 28 w aktach sprawy (...) stanowiących załącznik do niniejszej sprawy, protokół rozprawy z dnia 16.01.2019 r. – k. 29 w aktach sprawy (...) stanowiących załącznik do niniejszej sprawy, wezwanie z dnia 27.11.2020 r. – k. 76, wykaz majątku – k. 547-548, protokół posiedzenia – k. 549)

Mieszkanie przy ul. (...) w W. należy do teściowej pozwanego. Pozwany jest tam zameldowany od czasów studenckich.

(dowód: zeznania świadka A. W.-R. k. 410-411, 466-472, przesłuchanie pozwanego – k. 505v-507)

J. H. (1) utraciła zdolność do regulowania swoich zobowiązań finansowych na skutek czego toczyły się wobec niej postępowania egzekucyjne. Ostatecznie, postanowieniem z dnia 01.09.2021 r. Sąd Rejonowy (...) w P., IX Wydział Gospodarczy do Spraw Upadłościowych i Restrukturyzacyjnych ogłosił upadłość J. H. (1).

(dowód: zawiadomienie o wszczęciu egzekucji z dnia 25.10.2018 r. – k. 78-79, zawiadomienie o wszczęciu egzekucji z dnia 04.02.2019 r. – k. 80, wezwanie do uiszczenia kosztów sądowych – k. 81, wniosek o umorzenie zaległości podatkowej – k. 82, zawiadomienie o zajęciu wierzytelności – k. 83-86, zawiadomienie o zmianie wierzyciela – k. 87, zawiadomienie o zagrożeniu ujawnieniem w rejestrze należności publicznoprawnych – k. 88-89, informacja o stanie zaległości w sprawie egzekucyjnej – k. 90, nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym z dnia 24.03.2020 r. – k. 91, zawiadomienie o wszczęciu egzekucji – k. 92, wniosek o umorzenie należności powstałych z tytułu nieopłaconych składek – k. 93, postanowienie z dnia 01.09.2021 r. – k. 147)

Sąd zważył, co następuje:

W świetle ustalonych okoliczności faktycznych powództwo podlegało oddaleniu w całości. Powód Syndyk masy upadłości J. H. (1) nie udowodnił, że J. H. (1) udzieliła pozwanemu pożyczki, której zwrotu domagał się w niniejszym procesie. To na stronie powodowej spoczywał obowiązek dowodzenia tego faktu. Żaden z przeprowadzonych w niniejszej sprawie dowodów nie potwierdził aby pozwany pożyczył od J. H. (1) kwotę 80.000 zł. Wobec powyższego powództwo należało oddalić.

Pozwany w niniejszej sprawie podniósł zarzut przedawnienia dochodzonej kwoty. Wskazał, że zawezwanie do próby ugodowej wniesione przez J. H. (1) 19.10.2018 r. nie przerwało skutecznie biegu przedawnienia. Pozwany wskazywał, że J. H. (1) celowo podała nieprawidłowy adres zamieszkania pozwanego i z tego względu nie został doręczony mu odpis wniosku oraz wezwanie na rozprawę. Niniejsze postępowanie wykazało, że J. H. (1) miała wiedzę o tym, pod jakiem adresem pozwany faktycznie przebywa. Nie stawiła się na posiedzenie pojednawcze. Obecna była jedynie jej pełnomocnik. Przeczy to w ocenie Sądu zamiarowi rzeczywistego pojednania. J. H. (1) zeznając w niniejszej sprawie twierdziła, że podała swojej pełnomocniczce adres zamieszkania pozwanego w N.. Nic takiego nie wynika jednak z akt sprawy pojednawczej. Jest to o tyle niezrozumiałe, że strony chcące doprowadzić przeciwnika do sądu wielokrotnie wskazują wszystkie możliwe adresy jego pobytu. W tym przypadku celowo to zatajono. Dodatkowo w niniejszej sprawie wniesionej początkowo do Sądu Okręgowego w Warszawie też początkowo podano adres pozwanego na ulicy (...) w W.. Dopiero na skutek własnej inicjatywy pozwanego dowiedział się on o wytoczonej sprawie i podał swój adres (k.144). W tej sytuacji uznać należy, że zawezwanie do próby ugodowej nie było skierowane na rzeczywistą chęć wyegzekwowania należności i nie przerwało skutecznie przedawnienia. W tej sytuacji roszczenie powódki uległby przedawnieniu z dniem 30 marca 2019 r. na podstawie art. 118 k.c. przy zastosowaniu art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz o zmianie niektórych innych ustaw. Uległoby gdyby w ogóle powstało.

Z uwagi na rozstrzygnięcie kwestii przedawnienia należało dokonać oceny czy J. H. (1) z pozwanym faktycznie łączyła umowa pożyczki, a jeżeli tak to w jakiej wysokości i na jakich warunkach została udzielona. Powód stał na stanowisku, że J. H. (1) przekazała pozwanemu kwotę 80.000 zł na przełomie 2008 i 2009 r. Pozwany natomiast twierdził, że nie otrzymał żadnych środków od J. H. (1) tytułem pożyczki. Przyznał, że dochodziło miedzy nimi do różnego rodzaju przepływów finansowych jednak miały one związek wyłącznie ze wspólnym życie w ramach związku partnerskiego.

Stan faktyczny został ustalony w oparciu o złożone do akt sprawy dokumenty, których wiarygodności żadna ze stron nie kwestionowała. Istotne do ustalenia stanu faktycznego były również zeznania świadka T. D., A. W.-R., D. N., oraz pozwanego. Co do zasady zeznania świadków i pozwanego były spójne oraz tworzyły logiczny ciąg zdarzeń. Jednakże Sąd odmówił wiarygodności zeznaniom świadka A. L. i J. H. w zakresie dotyczącym tego, że J. H. (1) pożyczyła środki pozwanemu. Powyższe twierdzenia nie znalazły uzasadnienia w pozostałym materiale dowodowym. Okoliczności sprawy i sytuacja finansowa J. H. (1) nie pozwala uznać zeznań powyższych świadków za wiarygodne. Materiał dowodowy w połączeniu z dowodami z dokumentów pozwolił ustalić stan faktyczny będący podstawą wydania orzeczenia w sprawie.

W ocenie Sądu J. H. (1) nie udzieliła pozwanemu na przełomie 2008 i 2009 r. pożyczki w kwocie 80.000 zł.

Jak wynika z zeznań świadka D. N. J. H. (1) była jego pracownikiem w latach 1998-2003 r. Świadek wskazał, że udzielił J. H. (1) pożyczki, której nie zwróciła. Wobec tego skierował sprawę na drogę postępowania sądowego. Żądanie świadka zostało uwzględnione co przyznała sama J. H. (1). Obecnie w toku postępowania upadłościowego J. H. (1) również zgłoszona jest wierzytelność D. N. co oznacza, że J. H. (1) przez kilkanaście lat nie dokonała ich spłaty.

Następnie, podkreślić należy, że A. R. (k. 410-411, 466-472) zeznała, iż udzieliła w 2012 r. J. H. (1) pożyczki celem spłaty jej zobowiązań oraz aby zainwestowała w swoją nową działalność gospodarczą. W toku postępowania J. H. (1) twierdziła, że A. R. miała zostać jej cichym wspólnikiem i środki jej przekazane były jej wkładem w inwestycję. Jednak przeczą temu zeznania świadka A. L. (2) która planowała otworzenie działalności gospodarcze z J. H. (1) (k. 314). Świadek ten nie wspomniała w swych zeznaniach, aby jeszcze trzecia osoba miała uczestniczyć w zakładaniu firmy.

Zobowiązanie J. H. (1) wobec A. R. nie zostało spłacone. Z tego względu A. R. wystąpiła na drogę postępowania sądowego celem dochodzenia należności. Zanim jednak to uczyniła wielokrotnie zwracała się do J. H. (1) o zwrot środków jednak bezskutecznie. W korespondencji mailowej J. H. (1) podnosiła, że zwróci środki jak otrzyma zwrot pożyczki od pozwanego. Wymiana tych wiadomości miała miejsce w 2015 r., a więc już po rozstaniu J. H. (1) z pozwanym. Natomiast, nie ma żadnych dokumentów potwierdzających powoływanie się przez J. H. (1) na pożyczkę we wcześniejszym okresie. Uznać należy, że powyższe twierdzenia zostały przetoczone wyłącznie na potrzeby korespondencji z świadkiem A. R. i wydłużeniem terminu spłaty zobowiązań.

Następnie, odnieść należy się do zeznań świadka T. D. (2) (k. 278-280 oraz k. 328-330), który był zatrudniony u pozwanego jako szef kuchni. Świadek wskazał, że nie słyszał podczas pracy u pozwanego o tym, aby J. H. (1) pożyczała pozwanemu jakąkolwiek kwotę. Jak wynika z jego zeznań J. H. (1) poprosiła go o to, aby ten potwierdził, że widział jak J. H. (1) przekazała środki uzyskane z pożyczek pozwanemu.

Powód twierdzi, że J. H. (1) udzieliła pozwanemu pożyczki w roku 2009 r. z uwagi na trudną sytuację finansową prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Jednak nie potwierdzają trudnej sytuacji ani zeznania świadków ani złożone do akt sprawy dokumenty. Dokumenty finansowe z lat 2008-2009 r. wskazują że przychód z działalności przekraczał 1.000.000 zł (193-195). Jak wynika z zeznań świadka T. D. (2) miał on bieżącą wiedzę na temat tego co działo się w firmie pozwanego i zeznał „ Te 2008-2009 to jedne z najlepszych lat, bo mieliśmy bardzo dużo konferencji, tam hotel generował bardzo duże obroty” (k. 328v). Ponadto wskazał, że nie było problemów związanych z wypłatą wynagrodzeń dla pracowników jak również zapłatą za zamówione towary. Ponadto, w 2009 r. pozwany wraz z J. H. (1) i jej synem oraz siostrzeńcem wyjechał na urlop na Dominikanę. Oczywiste jest, że gdyby sytuacja finansowa pozwanego byłaby zła to nie udałby się na wyjazd zagraniczny oraz nie opłaciłby go J. H. (1). Za wiarygodne również Sąd uznał twierdzenia pozwanego dotyczącego tego, że J. H. (1) zwróciła mu środki za udział w wyjeździe jej siostrzeńca.

Jako, że pozwany i J. H. (1) pozostawali ze sobą w związku partnerskiemu zrozumiałe jest to, że dochodziło miedzy nimi do różnego rodzaju przepływów finansowych. Jednak, należy je ocenić jako element prowadzenia wspólnego gospodarstwa domowego. Wobec powyższego twierdzenia strony powodowej jakoby by transakcje na rachunkach miały potwierdzać udzielenie pożyczki również uznać należy za niezasadne.

Podsumowując, materiał dowodowy w niniejszej sprawie nie pozwalał na przyjęcie, że J. H. (1) faktycznie przekazała pozwanemu kwotę 80.0000 zł i w tym celu zaciągnęła pożyczki w instytucjach finansowych. Strona powodowa nie przedstawiła żadnego dowodu który by po pierwsze potwierdził twierdzenia J. H. (1) ani dowodów, które mogłyby skutkować odmówieniem wiary zeznaniom pozwanego jak i pozostałym świadkom. Podkreślić należy, że J. H. (1) przedstawia się jako nierzetelny pożyczkobiorca – nie spłaciła swoich zobowiązań wobec D. N. oraz A. R. jak również innych zobowiązań. Ostatecznie, decyzje finansowe J. H. (1) skutkowały ogłoszeniem jej upadłości konsumenckiej. Również negatywnie należy ocenić postawę J. H. (1) w zakresie wskazania adresu zamieszkania pozwanego. J. H. (1) celowo wskazała adres pozwanego inny niż pod którym on faktycznie przebywał – prawdopodobnie licząc na uznanie za doręczoną korespondencji również w sprawie o zapłatę. Zeznania J. H. (1) pozostawały w dużej mierze w sprzeczności z zeznaniami pozostałych świadków jak również nie są one logiczne i zgodne z doświadczeniem życiowym. Ponadto, nie zostało w żaden sposób wykazane, aby pozwany faktycznie na przełomie 2008 r. i 2009 r. potrzebował pomocy finansowej. J. H. (1) w swoich zeznaniach twierdziła, że w latach 2006 do 2012 sama zarabiała doskonale. Jej miesięczne dochody wynosiły 15.000 zł. Raz w roku dostawała premię w wysokości 150.000 zł Nie jest więc wiadome po co w latach 2008 i 2009 miałaby brać kredyty w kwotach 60.000 zł i 20.000 zł żeby następnie pożyczać je pozwanemu w sytuacji gdy dysponowała takimi wysokimi dochodami. Jej twierdzenia są tu zupełnie niewiarygodne. Również zeznania powołanych przez nią świadków bazują głównie na relacjach uzyskanych od pozwanej, która mówiła im o rzekomych pożyczkach dla pozwanego. W tej sytuacji nie sposób skonstruować wiarygodnego stanu faktycznego, który pozwoliłby przypisać pozwanemu odpowiedzialność za kredyty zaciągnięte przez J. H..

W ocenie Sądu powództwo nie zostało udowodnione i z tego względu jest niezasadne. Wobec niespełnienia przesłanki z art. 720 k.c. i z art. 6 k.c. w zw. z art. 232 k.p.c. Sąd oddalił powództwo jako nieuwodnione, o czym orzekł w punkcie I sentencji wyroku.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. poprzez obciążanie powoda obowiązkiem ich zwrotu na rzecz pozwanego w całości. Powództwo powoda nie zostało uwzględnione w żadnej części.

Koszty procesu po stronie pozwanego obejmowały uiszczoną opłatę za pełnomocnictwo (17 zł) oraz wynagrodzenie pełnomocnika (adwokata) w stawce wynikającej z § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (5.400 zł).

O odsetkach od zasądzonych kosztów procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 ¹ k.p.c.

Z tego względu Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powodów kwotę 5.417 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, o czym orzekł w punkcie II sentencji wyroku.