Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

UZASADNIENIE

Powodowie N. B. i M. B. pozwem z dnia 02.03.2021 r. przeciwko Bank (...) S.A. z siedzibą w W. (dalej: Bank) wnieśli o:

- zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powodów łącznie kwoty 85.372,84 zł tytułem bezpodstawnego wzbogacenia pozwanego w związku z nieważnością zawartej przez strony umowy kredytu i pobraniem świadczeń nienależnych w okresie od 17.03.2011 r. do 17.01.2020 r. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 20.08.2020 r. do dnia zapłaty,

- ustalenie nieistnienia pomiędzy stronami stosunku prawnego kredytu wynikającego z umowy kredytu nr (...) (...) z dnia 15.10.2007 r.,

ewentualnie,

- zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powodów łącznie kwoty 35.194,19 zł tytułem bezpodstawnego wzbogacenia pozwanego w związku z pobraniem środków tytułem spłaty kredytu w zawyżonej wysokości w okresie od 17.03.2011 r. do 17.01.2022 r. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 20.08.2020 r. do dnia zapłaty.

Nadto wnieśli o zasądzenie od pozwanego na ich rzecz zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazali, że jako konsumenci zawarli z pozwanym Bankiem umowę o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych, udzielony w złotych polskich, waloryzowany kursem (...). Wskazali, że istota sporu pomiędzy stronami skupia się wokół oceny zgodności z prawem powstałego pomiędzy stronami stosunku prawnego oraz treści postanowień zawartych w § 2 ust. 2, § 7 ust. 1 umowy kredytu oraz § 8 ust. 3, § 9 ust. 4, § 10 ust. 4-5, § 11 ust. 4-5, § 12 ust. 3 oraz § 13 ust. 4 regulaminu. Powyższe postanowienia dotyczą klauzuli indeksującej świadczenia stron dwoma miernikami wartości określonych dowolnie przez pozwanego. W ocenie powodów umowa jest bezwzględnie nieważna w świetle obowiązujących przepisów prawa. Ponadto, kwestionowane postanowienia w ocenie powodów są abuzywne, zmierzają do zaburzenia równowagi kontraktowej na wyłączną korzyść pozwanego. Wskazane postanowienia naruszają dobre obyczaje oraz prowadzą do powstania nierównowagi praw i obowiązków ze szkodą dla konsumenta, a w konsekwencji są bezskuteczne. Bezskuteczność kwestionowanych postanowień z kolei będzie prowadzić do nieważności całej umowy, ponieważ jej dalsze obowiązywanie w kształcie pozbawionym kwestionowanych postanowień nie jest możliwe. Z tytułu nieważności przedmiotowej umowy całość środków pobranych przez pozwanego stanowi świadczenie nienależne, którego zwrotu strona powodowa może domagać się na podstawie art. 405 k.c. w zw. z art. 410 k.c. Na wypadek, gdyby Sąd nie podzielił ich stanowiska w przedmiocie nieważności umowy, wskazali że kwestionowane postanowienia powinny zostać uznane za bezskuteczne w świetle treści art. 385 ¹ § 1 k.c., zaś umowa uznana za dalej obowiązującą w treści pozbawionej kwestionowanych postanowień zgodnie z treścią art. 385 ¹ § 2 k.c. W związku z tym część środków pobranych przez pozwanego od strony powodowej stanowi świadczenie nienależnego, którego powodowie mogą się domagać zwrotu na podstawie art. 405 k.c. w zw. art. 410 k.c.

(pozew k. 4-17 oraz k. 55-68)

W odpowiedzi na pozew pozwany Bank (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na swoją rzecz od powodów zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwany wskazał, że roszczenie powodów jest bezpodstawne zarówno co do zasady jak i wysokości. W ocenie pozwanego, powodowie nie posiadają interesu prawnego w żądaniu o ustalenie. Pozwany wskazał, że umowa stanowi umowę kredytu w rozumieniu art. 69 ustawy prawo bankowe. Klauzule dotyczące sposobu przeliczania wielkości kredytu i rat nie prowadziły do pokrzywdzenia powodów. Kurs wyznaczany ustalane przez bank były kursami rynkowymi, ustalanymi według jednoznacznych oraz obiektywnych zasad. Kwestionowane postanowienia umowne nie są abuzywne, nie powodują naruszenia jakiegokolwiek interesu powodów i nie kształtują ich obowiązków w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami. Umowa została zawarta na skutek indywidualnych negocjacji stron. Postanowienia umowy zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. W przypadku uznania przez Sąd, że umowa jednak zawiera klauzule abuzywne, to w ocenie pozwanego umowa może być nadal wykonywana. Pozwany nie jest w żadnym stopniu bezpodstawnie wzbogacony względem powoda. Pozwany podniósł zarzut przedawnienia roszczeń powodów.

(odpowiedź na pozew k. 83-209)

Na rozprawie w dniu 22.03.2022 r. pozwany podniósł zarzut braku konsumenckiego charakteru umowy, z uwagi na fakt, ze powódka od 2011 r. prowadzi działalność gospodarczą.

(protokół rozprawy – k. 355)

Postanowieniem z dnia 22 marca 2022 r. Sąd ograniczył przedmiot rozprawy do badania kwestii zasady odpowiedzialności pozwanego (k. 355v).

Wyrokiem wstępnym z dnia 20.04.2022 r. Sąd oddalił powództwo o zapłatę 85.372,84 zł z tytułu nieważności umowy kredytu oraz o ustalenie nieistnienia pomiędzy stronami stosunku prawnego kredytu wynikającego z umowy kredytu nr (...) (...) z dnia 15.10.2007 r. (pkt I i II wyroku). Sąd uznał roszczenie powodów o zapłatę kwoty 35.194,19 zł za usprawiedliwione co do zasady (pkt III wyroku) (wyrok k. 361).

Pozwany wywiódł apelację od ww. wyroku (k. 390-409). Sąd Apelacyjny w B. w sprawie (...) wyrokiem z dnia 19 grudnia 2023 r. oddalił apelację pozwanego. Sąd II instancji uznał roszczenie powodów o zwrot kwoty nadpłaty na skutek stosowania abuzywnych zapisów umowy za w pełni uzasadnione (wyrok k. 435, uzasadnienie k. 455v-456).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powodowie N. B. i M. B. w dniu 4 października 2007 r. podpisali wniosek kredytowy nr (...) o kredyt w kwocie 160.000 zł powiększony o prowizję i opłatę za wycenę, zaś jako walutę kredytu oznaczyli (...). Jako przeznaczenie kredytu wskazali budowę domu metodą gospodarczą. W dacie złożenia wniosku powodowie byli zatrudnieni na podstawie umowy o pracę i otrzymywali wynagrodzenie w walucie PLN.

(dowód: wniosek kredytowy k. 348-350, przesłuchanie stron k. 354v-355)

Powodowie złożyli oświadczenie, że zapoznali się z informacją dla wnioskodawców ubiegających się o produkty hipoteczne indeksowane kursem waluty obcej, oparte na zmiennej stopie procentowej. W informacji wskazano, że wybierając zadłużenie w walucie obcej, kredytobiorcy korzystają aktualnie z oprocentowania niższego w porównaniu z kredytem złotowym i spłacają miesięcznie niższą ratę kredytu. Podkreślono, że zaciągając zobowiązanie w walucie obcej, kredytobiorcy narażeni są na ryzyko zmiany kursów walutowych, co sprawia, że zarówno rata spłaty, jak i wysokość zadłużenia tytułem zaciągniętego kredytu przeliczona na PLN na dany dzień, podlega ciągłym wahaniom, w zależności od aktualnego kursu. Ryzyko kursowe jest znacznie mniejsze, jeżeli o kredyt walutowy ubiega się kredytobiorca osiągający dochody w tej samej walcie obcej. Wskazano, że warto rozważyć zaciągnięcie długoterminowego kredytu w PLN jako korzystną alternatywę w stosunku do kredytów walutowych, które mimo atrakcyjnych aktualnie warunków cenowych w długim okresie mogą okazać się droższe na skutek wzrostu kursów walutowych. Dodatkowo w informacji zawarto przykład wpływu zmiany stopy procentowej oraz kursu waluty na wysokość raty kredytu wskazując sytuacje modelowe.

(dowód: informacja k. 353, parametry symulacji wyjściowej – k. 351-352)

W dniu 15 października 2007 r., powodowie N. B. i M. B. zawarli z pozwanym Bank (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. umowę kredytu hipotecznego nr (...) (...). Kredyt przeznaczony był na budowę domu metodą gospodarczą w kwocie 160.000 zł oraz koszty wliczone w kredyt w kwocie 1.903, 00 zł (§ 2 ust. 3 umowy). Zgodnie z § 2 ust. 1 umowy Bank udzielił powodowi kredytu w kwocie 161.903 zł. W § 2 ust. 2 umowy wskazano, że kredyt jest indeksowany kursem (...), po przeliczeniu wypłaconej kwoty zgodnie z kursem kupna (...) według Tabeli Kursów Walut Obcych obowiązującej w Banku w dniu uruchomienia kredytu lub transzy. Po uruchomieniu kredytu lub pierwszej transzy kredytu wypłacanego w transzach Bank miał wysłać do kredytobiorcy pismo, informujące o wysokości pierwszej raty kredytu, kwocie kredytu w (...) oraz jego równowartości w PLN zgodnie z kursem kupna (...) według Tabeli Kursów Walut Obcych obowiązującej w Banku w dniu uruchomienia kredytu/transzy, przy zaznaczeniu, iż zmiany kursów walut w trakcie okresu kredytowania mają wpływ na wysokość kwoty zaciągniętego kredytu oraz raty kapitałowo-odsetkowej. Celem zabezpieczenia spłaty kredytu ustanowiona została hipoteka na rzecz Banku na nieruchomości położonej w S. nr działki (...) (§ 2 ust. 5 umowy). Spłata kredytu miała być dokonywana w 420 ratach miesięcznych, w tym liczba miesięcy karencji 24 (§ 2 ust. 6 umowy).

Wypłata kredytu nastąpić miała w transzach bezpośrednio na rachunek bankowy kredytobiorcy (§ 3 ust. 1 i 2 umowy).

Oprocentowanie kredytu było zmienne i wynosiło 3.9350 % w stosunku rocznym, co stanowiło sumę stopy referencyjnej LIBOR 3M ( (...)) obowiązującej w dniu sporządzenia umowy oraz marży w wysokości 1.1500 p.p., stałej w całym okresie kredytowania (§ 6 ust. 1 i 3).

Stosownie do § 7 ust. 1 umowy kredytu kredytobiorca zobowiązał się do spłaty kwoty kredytu w (...), ustalonej zgodnie z § 2 w złotych polskich z zastosowaniem kursu sprzedaży (...) obowiązującego w dniu płatności raty kredytu, zgodnie z tabelą kursów walut obcych Banku.

Spłata rat miała następować przez bezpośrednie potrącanie przez Bank należnych mu kwot z rachunku kredytobiorcy w Banku (...) (§ 7 ust 3 umowy).

W § 4 ust. 6 umowy wskazano, że zmiana waluty kredytu ma wpływ na wysokość kwoty kredytu oraz wysokość rat kapitałowo-odsetkowych. W przypadku zmiany waluty z PLN na walutę obcą stosowany jest kurs kupna dewiz z dnia złożenia wniosku o przewalutowanie na podstawie obowiązującej w Banku (...). W przypadku zmiany waluty z waluty obcej na PLN stosowany jest kurs sprzedaży dewiz z dnia złożenia wniosku o przewalutowanie na podstawie obowiązującej w Banku. Natomiast w przypadku zmiany waluty obcej na inną walutę obcą saldo kredytu oblicza się na podstawie obowiązujących w Banku w dniu złożenia wniosku o przewalutowanie kursów dewiz.

W § 3 ust. 2 regulaminu wskazano, że kredyt może być indeksowany kursem waluty obcej na podstawie obowiązującej w Banku (...).

Zgodnie z § 8 ust. 3 regulaminu w przypadku kredytu w walucie obcej kwota raty spłaty obliczona jest według kursu sprzedaży dewiz, obowiązującego w Banku na podstawie obowiązującej w Banku (...) z dnia spłaty.

Z kolei zgodnie z § 8 ust. 4 regulaminu w przypadku kredytu w walucie obcej kredytobiorca może zastrzec w umowie kredytu, iż Bank będzie pobierał ratę spłaty z rachunku w walucie, do jakiej kredyt jest indeksowany, o ile ten rachunek jest dostępny w aktualnej ofercie Banku.

Zgodnie z § 9 ust. 4 regulaminu, w przypadku kredytu w walucie obcej, Bank w następnym dniu po upływie terminy wymagalności kredytu dokonuje przewalutowania całego wymagalnego zadłużenia w PLN, z zastosowaniem aktualnego kursu sprzedaży dewiz, określonego przez Bank w Tabeli Kursów Walut Obcych. Od wymagalnego kapitału, wyrażonego w PLN Bank nalicza dalsze odsetki w wysokości dwukrotności odsetek ustawowych.

W przypadku wcześniejszej spłaty kredytu w walucie obcej, kwota wcześniejszej spłaty jest obliczana według kursu sprzedaży dewiz na podstawie obowiązującej w Banku (...) z dnia realizacji dyspozycji kredytobiorcy o dokonanie wcześniejszej spłaty. Prowizja za wcześniejszą spłatę ustalana jest od kwoty wcześniejszej spłaty, przeliczanej według kursu sprzedaży dewiz na podstawie obowiązującej w Banku (...) z dnia realizacji wcześniejszej spłaty (§ 10 ust. 4 i 5 regulaminu).

Kredyt mógł zostać przewalutowany na wniosek kredytobiorcy. Bank dokonywał przewalutowania według kursu kupna dewiz w przypadku zmiany waluty z PLN na walutę obcą oraz według kursu sprzedaży dewiz w przypadku zmiany waluty z waluty obcej na PLN, w obu przypadkach na podstawie Tabeli obowiązującej w Banku (...) obcych z dnia złożenia wniosku o przewalutowanie. W przypadku zmiany waluty obcej na inną walutę obcą saldo kredytu oblicza się na podstawie obowiązujących w Banku w dniu złożenia wniosku o przewalutowanie kursów walut dewiz (§ 11 ust. 1 i 4-5 regulaminu).

W przypadku podwyższenia kwoty kredytu w walucie obcej prowizja ustalana jest od kwoty podwyższenia, przeliczonej według kursu sprzedaży dewiz na podstawie obowiązującej w Banku (...) z dnia sporządzenia aneksu (§ 12 ust. 3 regulaminu).

Regulamin do umowy kredytu w § 13 ust. 4 przewidywał, że w przypadku kredytu w walucie obcej dla odnawiania zabezpieczeń kredytu stosuje się kurs sprzedaży dewiz obowiązujący w dniu odnawiania zabezpieczenia na podstawie obowiązującej w Banku (...).

(dowód: umowa kredytu k. 22-24, regulamin k. 25-34 oraz k. 339-347, zaświadczenie o poniesionych kosztach od kredytu hipotecznego – k. 42-46)

Powodowie zawarli umowę kredytu działając jako konsumenci. Powódka rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej (...) lata po podpisaniu umowy kredytu.

(dowód: wniosek kredytowy k. 348-350, przesłuchanie stron k. 354v-355)

Poszczególne postanowienia umowne, w szczególności dotyczące ustalania kursów waluty (...) nie zostały ustalone z powodami w drodze indywidualnych negocjacji. Sposób ustalania kursów waluty w Tabeli Kursów obowiązującej w Banku znany był pracownikom wyższego szczebla. Kredyt jest cały czas spłacany w PLN.

(dowód: przesłuchanie stron k. 354v-355, zaświadczenie o poniesionych kosztach od kredytu hipotecznego – k. 42-46, zeznania świadka J. C. – k. 316-321v, zeznania świadka A. K. – k. 288-289v, protokół rozprawy w sprawie (...) – k. 214-215)

Kredyt został uruchomiony zgodnie z wnioskiem powodów.

(dowód: zaświadczenie z dnia 02.03.2020 r. – k. 42-46, przesłuchanie stron k. 354v-355)

Powodowie spłacali kredyt wyłącznie w PLN. W okresie od 17.03.2011 r. do 17.01.2020 r. powodowie dokonali wpłat na rzecz pozwanego w łącznej wysokości 85.372,84 zł.

Różnica pomiędzy sumą wpłat dokonanych przez powodów w okresie od 17.03.2011 r. do 17.01.2020 r., a kwotą która byłaby należna we wskazanym okresie przy przyjęciu, że z umowy usunięto mechanizm indeksacji wynosi 35.190,41 zł.

(dowód: zaświadczenie z dnia 02.03.2020 r. – k. 42-46, opinia biegłego sądowego I. Ł. k. 502-515)

Powodowie pismem z dnia 13.07.2020 r. złożyli reklamację dotycząca umowy o kredytu nr (...) (...) jednocześnie wzywając do zapłaty kwoty 103.969,01 zł powołując się na nieważność przedmiotowej umowy lub zapłaty kwoty 36.810,12 zł w związku z zastosowaniem w umowie niedozwolonych klauzul umownych. Wyznaczyli pozwanemu termin 30 dni na spełnienie świadczenia od dnia doręczenia reklamacji. Pozwanemu odebrał pismo w dniu 20.07.2020 r.

(dowód: pismo powodów wraz z potwierdzeniem nadania i doręczenia – k. 35-41)

Sąd zważył, co następuje:

Prawomocnym wyrokiem wstępnym z dnia 20.04.2022 r., a następnie wyrokiem Sądu Apelacyjnego w B.z dnia 19.12.2023 r. przesądzono ostatecznie o tym, że umowa kredytu zawiera klauzule abuzywne, które nie wiążą powodów. Umowa kredytu po eliminacji z niej mechanizmu indeksacji (klauzul abuzywnych) nadaje się do dalszego wykonywania. W tej sytuacji wobec zakresu głównego żądania powodów, na dalszym etapie postępowania sądowego konieczne stało się ustalenie czy wysokość dochodzonego przez powodów roszczenia znajduje uzasadnienie w zgromadzonym materiale dowodowym. Ponadto pozwany podniósł zarzut przedawnienia, który również podlegał rozpoznaniu w niniejszej sprawie.

Powodowie dochodzili zapłaty kwoty 35.194,19 zł tytułem bezpodstawnego wzbogacenia pozwanej w związku z pobraniem środków tytułem spłaty kredytu w zawyżonej wysokości w okresie od 17.03.2011 r. do 17.01.2020 r. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 20.08.2020 r. do dnia zapłaty.

Z uwagi na kwestionowanie przez pozwanego wysokości żądanej kwoty przez powodów oraz skomplikowany charakter wyliczeń konieczne stało się dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu rachunkowości. Opinia została sporządzona przez biegłą sądową I. Ł.. W ocenie Sądu przedmiotowa opinia jest jasna, pełna oraz koresponduje z zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, a wnioski w niej zawarte są logiczne oraz zgodne z doświadczeniem życiowym. Biegła wskazała, że różnica pomiędzy sumą wpłat dokonanych przez powodów w okresie od 17.03.2011 r. do 17.01.2020 r., a kwotą która byłaby należna we wskazanym okresie przy przyjęciu, że z umowy usunięto mechanizm indeksacji wynosi 35.190,41 zł.

Z uwagi na powyższe w oparciu o art. 410 § 2 k.c. w zw. z art. 405 k.c. Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powodów kwotę 35.190,41 zł, o czym orzekł jak w punkcie I sentencji wyroku końcowego. W pozostałym zakresie żądanie zapłaty tj. co do kwoty 3,78 zł (35.194,19 zł - 35.190,41 zł) Sąd oddalił jako nieudowodnione, o czym orzekł jak w punkcie II sentencji wyroku końcowego.

Zgodnie z poglądem przyjętym przez Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 7.05.2021 r. w sprawie (...), w przypadku następczej nieważności umowy kredytowej po obu jej stronach powstają odrębne roszczenia o zwrot świadczeń nienależnie spełnionych. Ostatecznie zatem świadczenia te podlegają zwrotowi niezależnie od siebie, bez konieczności badania z urzędu, czy ich wzajemna wysokość prowadzi do powstania stanu wzbogacenia, który byłby miarą zwrotu różnicy między tymi świadczeniami. Sąd Najwyższy nadał wskazanej uchwale moc zasady prawnej, co oznacza, że będzie ona stosowana przez ten sąd również w innych sprawach.

Bezzasadne jest powoływanie się na przez Bank na brak obowiązku zwrotu świadczenia z uwagi na przepisy art. 411 k.c., gdyż w pkt. 1 tej regulacji wyraźnie wskazano, że nie dotyczy on sytuacji, w której zwrot ma dotyczyć świadczenia spełnionego m.in. w wykonaniu nieważnej czynności prawnej. Powodowie dokonywali spłaty rat kredytu na podstawie abuzywnych postanowień. Eliminacja z umowy niedozwolonych postanowień skutkuje tym, że świadczenia na ich podstawie spełnione stanowią nienależne świadczenie.

Strona powodowa spłacając kredyt nie spełniała również świadczeń z tytułu umowy przed nadejściem terminu ich wymagalności (art. 411 pkt 4 k.c.), skoro z uwagi na abuzywność postanowień umownych nie była zobowiązana do spłat w takiej wysokości.

Ponadto, wskazać należy że dochodzone przez powodów roszczenie nie jest przedawnione. Zastosowanie zatem znajdzie co do zasady w niniejszej sprawie dziesięcioletni termin przedawnienia, albowiem roszczenie powodów powstało przed zmianą przepisów wprowadzonych ustawą z 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 poz. 1104).

Bieg terminu przedawnienia takich roszczeń nie może się skończyć przed datą powzięcia przez konsumenta wiedzy o niedozwolonym charakterze takiego postanowienia, względnie przed dniem, w którym przy zachowaniu przeciętnej staranności wiedzę taka mógł obiektywnie rzecz biorąc powziąć. „ Należy zauważyć, że termin przedawnienia może być zgodny z zasadą skuteczności tylko wtedy, gdy konsument miał możliwość poznania swoich praw przed rozpoczęciem biegu lub upływem tego terminu.” (teza 46 do wyroku (...) C 776/19). Stanowisko takie zostało wyrażone w wyrokach (...) z dnia 22.04.2021 r. w sprawie C-485/19 i z dnia 10.06.2021 r. w sprawie C-6-9/19 oraz w połączonych sprawach od C-776/19 do C-782/19. Podobne stanowisko do wyroku (...), w dniu 7 maja 2021 r zajął polski Sąd Najwyższy. Sąd uznał, iż rozpoczęcie biegu terminu przedawnienie rozpoczyna się w momencie zakwestionowania umowy frankowej - złożenia reklamacji, wystosowania wezwania do zapłaty, złożenia pozwu w Sądzie.

Powodowie żądali zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie od 35.190,41 zł liczonymi od dnia 20.08.2020 r. do dnia zapłaty i to żądanie zostało uwzględnione w całości.

W dniu 20.07.2020 r. powodowie złożyli pozwanemu reklamację, w której powołując się na zawarcie w umowie kredytu klauzul abuzywnych wezwali pozwanego do zapłaty na ich rzecz kwoty 35.194,19 zł. W piśmie tym wyznaczyli pozwanemu termin 30 dni od dnia otrzymania pisma na spełnienie świadczenia. Termin ten upłynął bezskutecznie w dniu 19.08.2020 r. Wobec powyższego pozwany pozostawał w opóźnieniu w spełnieniu wyżej wskazanego świadczenia od dnia 20.08.2020 r. Wobec powyższego Sąd uwzględnił żądanie powodów o zasądzenie odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 35.190,41 zł od dnia 20.08.2020 r. do dnia zapłaty.

Sąd orzekający w niniejszej sprawie, z uwagi na orzecznictwo Sądu Apelacyjnego w Białymstoku odstąpił od dotychczasowego poglądu, że odsetki za opóźnienie od nienależnego świadczenia z tytułu uiszczonych rat kapitałowo-odsetkowych należą się od dnia wydania wyroku. Wobec powyższego odsetki należą się od dnia, w którym pozwany bank został w sposób jednoznaczny poinformowany przez kredytobiorców o tym, że w ich ocenie umowa jest nieważna bądź zawiera klauzule niedozwolone i zostało prawidłowo sformułowane żądanie zapłaty.

W związku z tym, Sąd na podstawie art. 481 § 1 k.c. zasądził odsetki za opóźnienie na rzecz powodów od kwoty 35.190,41 zł liczonymi od dnia 20.08.2020 r. do dnia zapłaty, o czym orzekł w punkcie I sentencji wyroku.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c. poprzez obciążanie pozwanego obowiązkiem ich zwrotu na rzecz powodów w całości. Powodowie ulegli swemu żądaniu w zakresie żądania ustalenia nieważności umowy i zapłaty z tego tytułu oraz nieznacznie co do kwoty 3,78 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 20.08.2020 r. do dnia zapłaty w związku z stosowaniem przez pozwanego klauzul abuzywnych w umowie kredytu. Z uwagi na rozbieżność orzecznictwa sądów w przedmiocie żądań powodów, a nadto stosowania w umowie klauzul abuzywnych przez Bank, Sąd uznał, że zasadne jest obciążenie pozwanego kosztami procesu w całości.

Koszty procesu po stronie powodów przed Sądem I instancji obejmowały uiszczoną opłatę od pozwu (1.000 zł), opłatę za pełnomocnictwo (34 zł), wynagrodzenie biegłego sądowego za sporządzenie opinii sądowej (1.984,81 zł), wynagrodzenie pełnomocnika (radcy prawnego) w stawce wynikającej z § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (5.400 zł).

Koszty procesu po stronie powoda przed Sądem II instancji obejmowały wynagrodzenie pełnomocnika (radcy prawnego) w stawce wynikającej z § 10 ust. 1 pkt 2 w zw. z § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (4.050 zł).

Sąd nie znalazł podstaw do zasądzenie na rzecz powodów zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w podwójnej wysokości, o co powodowie wnosili. Niniejsza sprawa nie wymagała ponad standardowego nakładu pracy ze strony pełnomocnika.

O odsetkach od zasądzonych kosztów procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 ¹ k.p.c.

Z tego względu Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powodów kwotę 12.468,81 zł, o czym orzekł jak w punkcie III sentencji wyroku.