Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 grudnia 2024 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie I Wydział Cywilny

w składzie: Przewodniczący: sędzia Juliusz Ciejek

Protokolant: sekretarz sądowy Anna Kosowska

po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2024 r. w Olsztynie

na rozprawie

sprawy z powództwa D. M.

przeciwko D. S.

o ustalenie, nakazanie i zapłatę

I.  oddala powództwo o ustalenie,

II.  oddala powództwo o nakazanie złożenia przez pozwanego oświadczenie o określonej treści,

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.000 zł (dwa tysiące złotych) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 11 maja 2023 r. do dnia zapłaty,

IV.  oddala powództwo o zapłatę w pozostałym zakresie,

V.  koszty procesu stron wzajemnie znosi.

Sygn. akt I C 681/23

UZASADNIENIE

Powód D. M. w pozwie z dnia 09.05.2023 r. (data nadania: 11.05.2023 r.) przeciwko D. S. wniósł o:

1. stwierdzenie naruszenia przez pozwanego dóbr osobistych w związku z naruszeniem danych osobowych stwierdzonych decyzją (...). (...) z dnia 12.12.2022 r.,

2. zobowiązanie pozwanego do usunięcia skutków naruszenia dóbr osobistych powoda poprzez złożenie oświadczenia o następującej treści „Ja D. S. niniejszym przepraszam Pana D. M., za wszystkie stwierdzenia, określenia i zwroty, którymi posłużyłem się w wypowiedzi opublikowanej na portalu społecznościowym F. dotyczących jego osoby. Treści przeze mnie wypowiedziane nie polegają na prawdzie, stanowią rozpowszechnianie nieprawdziwych i godzących w dobre imię Pana D. M. informacji o cechach osobowych oraz formach postępowania i stanowią naruszenie jego dóbr osobistych, w szczególności zaś naruszyły jego prawo do ochrony czci, dobrego imienia oraz pozytywnego wizerunku wśród lokalnej społeczności” w terminie 14 dni od daty uprawomocnienia się wyroku na portalu społecznościowym F. w oddzielnym poście na białym tle, czarnymi literami o czcionce nie mniejszej niż 12, bez jakichkolwiek komentarzy lub zabiegów edycyjnych lub redakcyjnych, które mogłyby zniekształcić przekaz tego oświadczenia,

3. zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zadośćuczynienia pieniężnego za naruszenie ochrony jego danych osobowych oraz dóbr osobistych powoda w postaci prawa do ochrony czci, dobrego imienia oraz pozytywnego wizerunku wśród lokalnej społeczności w wysokości 3.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

Nadto, wniósł o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód wskazał, że wyrokiem z dnia 15.04.2021 r. wydanym w sprawie o sygn. akt (...) został uznanym winnym popełnienia zarzucanego mu czynu, a Sąd Okręgowy w(...), VII Wydział Karny Odwoławczy orzekł podanie ww. wyroku do publicznej wiadomości na okres jednego miesiąca na tablicy ogłoszeń (...) Sp. z o.o. w O.. Prezes spółki wykonał wyrok. Pozwany, mimo sprzeciwu Prezesa Spółki umieścił wyrok na kolejny miesiąc na innej tablicy ogłoszeń oraz na stronie internetowej F.. Pozwany będąc osobą do tego nieuprawnioną udostępnił dane osobowe powoda, w postaci imienia, pierwszej litery nazwiska, pseudonimu, szczegółów popełnionych przez niego przestępstw oraz wydanych wyroków. Naruszył w ten sposób przepisy ochrony danych tj. art. 10 w zw. z art. 6 ust. 1 rozporządzenia(...). Prezes (...) nakazał usunięcie danych osobowych powoda ze strony internetowej F.. Usunięcie danych ze strony internetowej F. nastąpiło po prawie półtora roku od umieszczenia, natomiast z tablicy ogłoszeń dopiero po otrzymaniu przez Zarząd spółki wezwania. W ocenie powoda pozwany naruszył jego dobra osobiste, w szczególności prawo do ochrony godności oraz wizerunku w lokalnej społeczności. Powyższe wpłynęło negatywnie na postrzeganie powoda wśród członków samorządu zawodowego, członków rodziny, znajomych i bliskich, co w konsekwencji przyniosło skutki w jego życiu zawodowym i prywatnym.

(pozew k. 4-6).

Pozwany D. S. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego wynikającej z norm przepisanych kwoty tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego z ustawowymi odsetkami za opóźnienie, przewidzianymi w art. 98 § 1 ¹ k.p.c.

W uzasadnieniu wskazał, że wykonał zdjęcie umieszczonego w gablocie ogłoszeń biurowca (...) Sp. z o.o. w O. wyroku, które następnie udostępnił na zamkniętej grupie serwisu społecznościowego F.. Publikowane w tym miejscu treści nie mają w najmniejszym stopniu charakteru służbowego. Wobec tego, pozwany nie podziela stanowiska Prezesa (...), jakoby w tej sytuacji nie miał zastosowania art. 2 ust. 2 lit. c (...). Działania pozwanego dotyczące opublikowania zanonimizowanego zdjęcia wyroku należy traktować jako działania podjęte w ramach czynności o czysto osobistym charakterze. Pozwany publikując post korzystał ze swoich zagwarantowanych praw podstawowych m.in. prawa do wolności myśli, komunikowania się oraz wolności wypowiedzi i informacji, a ponadto wolności wyrażania poglądów. Wskazano, że pozwany nie dopuścił się naruszenia dóbr osobistych powoda, w szczególności, że na podstawie zanonimizowanej treści skanu wyroku nie sposób ustalić kogo ten wyrok dotyczy. Jednocześnie podkreślił, że udostępnione przez niego zarówno zanonimizowane zdjęcie wyroku jak i treść postu, która mu towarzyszyła były zgodne ze stanem faktycznym. Zaznaczył, że powód jest osobą publiczną – prawo do dozwolonej krytyki wobec osób pełniących funkcje publiczne jest zdecydowanie szersze, niż w przypadku krytyki działalności osób prywatnych. Wskazał, że dobre imię oraz pozytywny wizerunek powoda ucierpiały nieodwracalnie w dniu wywieszenia zgodnie z wolą Sądu prawomocnego wyroku na widok publiczny.

(odpowiedź na pozew k. 41-44).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód D. M. został oskarżony o to że w okresie od kwietnia 2016 r. do marca 2018 r. w O. uporczywie nękał W. W. poprzez kierowanie wobec niego oraz za pośrednictwem osób trzecich, w taki sposób by do niego dotarły, gróźb karalnych pozbawienia życia i zdrowia oraz utraty pracy, znieważania go słowami wulgarnymi powszechnie uznawanymi za obelżywe, wpływanie na niekorzystne zmiany w grafiku pracy przy czym powyższe wzbudziło u W. W. uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia, to jest o czyn z art. 190a § 1 k.k.

Wyrokiem z dnia 29.12.2020 r. Sąd Rejonowy w O., II Wydział Karny warunkowo umorzył postępowanie na okres próby dwóch lat od uprawomocnienia się wyroku. Następnie, Sąd Okręgowy w O., VII Wydział Karny Odwoławczy w sprawie o sygn. akt (...) zaskarżony wyrok zmienił w ten sposób, że uznał powoda winnego popełnienia zarzuconego mu czynu i na podstawie art. 190a § 1 k.k. w zw. z art. 4 k.k. skazał go i wymierzył karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, warunkowo zawieszając jej wykonanie tytułem próby na okres 1 roku. Ponadto, Sąd orzekł o podaniu wyroku do publicznej wiadomości poprzez ogłoszenie jego treści na tablicy ogłoszeń (...) Sp. z o.o. w O. przez okres jednego miesiąca.

(dowód: wyrok SR O.z dnia 29.12.2020 r. – k. 209 w aktach sprawy (...) stanowiących załącznik do niniejszej sprawy, wyrok Sądu Okręgowego w O. z dnia 15.04.2021 r. – k. 10-11 oraz k. 326 w aktach sprawy (...)stanowiących załącznik do niniejszej sprawy)

Spółka zatrudniająca powoda umieściła na tablicy ogłoszeń treść wyroku zgodnie z orzeczeniem Sądu.

(dowód: przesłuchanie stron k. 84v-85v)

Powód do dnia 17.11.2024 r. pełnił funkcję przewodniczącego (...) Sp. z o.o. w O..

Pozwany D. S. pełni funkcję przewodniczącego Związku Zawodowego Techników (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O..

Między powodem, a pozwanym istnieje konflikt związany z działalnością związkową.

(dowód: wydruk KRS dot. związku zawodowego – k. 47-49, przesłuchanie stron – k. 84v-85v)

Pozwany opublikował na grupie MPK O. na portalu F. zanonimizowany wyrok Sądu Okręgowego w O. VII Wydziału Karnego o sygn. akt (...). Powyższy wyrok został opatrzony komentarzem w którym wskazał m.in. że w firmie pracuje przestępca, jest on przewodniczącym związku, a ponadto oznaczył powoda następującymi danymi D. M ps. (...).

Grupa (...) O. na portalu F. w chwili publikacji postu zrzeszała ok. 150 osób.

(dowód: wydruk postu z portalu F. – k. 12-14, oświadczenie pozwanego złożone na rozprawie w dniu 17.09.2024 r. – k. 66, przesłuchanie stron k. 84v-85v)

Powód o tym, że post został opublikowany przez pozwanego na portalu F. dowiedział się od pracowników i osób, które już nie pracują w (...) Sp. z o.o. w O..

(dowód: przesłuchanie stron k. 84v-85v)

Pozwany wywiesił zanonimizowany wyrok w gablocie związku, którego jest Przewodniczącym. Gablota ta znajdowała się w dyspozytorni autobusowej przy ul. (...) w O.. Informacja umieszczona tam była przez okres 2 miesięcy.

(dowód: przesłuchanie stron k. 84v-85v)

Powód jest powszechnie znany pod pseudonimem (...).

(dowód: przesłuchanie stron k. 84v-85v)

Prezes (...) wydał decyzję z dnia 12.12.2022 r., w której stwierdził nieprawidłowości w procesie przetwarzania danych osobowych powoda przez pozwanego polegające na udostępnieniu danych osobowych powoda na tablicy ogłoszeń w zakładzie (...) Sp. z o.o. przeznaczonej dla związków zawodowych oraz na stronie internetowej poprzez wpisy zawierającego imię, pierwszą literę nazwiska, pseudonim, szczegóły popełnionych przestępstw przez powoda. W konsekwencji udzielił pozwanemu upomnienia za naruszenie art. 10 w zw. z art. 6 ust. 1 Rozporządzenia(...)i nakazał mu usunięcie danych osobowych powoda na stronie internetowej.

(dowód: decyzja z dnia 12.12.2022 r. – k. 15-17)

Po upływie 18 miesięcy od publikacji postu na F. dotyczącego powoda pozwany usunął go.

(dowód: przesłuchanie stron k. 84v-85v)

Powód pismem z dnia 06.02.2023 r. wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 5.000 zł tytułem odszkodowania i zadośćuczynienia w związku z niezgodnym z prawem przetwarzaniem jego danych osobowych. W wezwaniu został wyznaczony termin 7 dni od daty otrzymania wezwania na spełnienie świadczenia. Pozwany odebrał wezwanie w dniu 07.02.2023 r.

(dowód: przedsądowe wezwanie do zapłaty wraz z zwrotnym potwierdzeniem odbioru – k. 18-20)

Sąd zważył, co następuje:

W świetle ustalonych okoliczności faktycznych sprawy powództwo o stwierdzenie naruszenia przez pozwanego dóbr osobistych w związku z naruszeniem danych osobowych stwierdzonych decyzją Prezesa (...). (...) z dnia 12.12.2022 r. podlegało oddaleniu. Powód nie miał interesu prawnego w rozumieniu art. 189 k.p.c. w żądaniu ustalenia. Oddaleniu podlegało również żądanie powoda o nakazanie pozwanemu złożenia oświadczenia o sformułowanej przez niego treści. Niniejsze postępowanie wykazało, że informacje opublikowane przez pozwanego odpowiadały prawdziwe wobec tego oświadczenie o treści wskazanej przez powoda nie mogło zostać sporządzone. Niemniej jednak Sąd uwzględnił w części powództwo o zapłatę tj. co do kwoty 2.000 zł z tytuły zadośćuczynienia za naruszenie danych osobowych powoda, a tym samym oddalił co do kwoty 1.000 zł.

Stan faktyczny został ustalony w oparciu o dokumenty przedłożone do akt sprawy, których wiarygodności żadna ze stron nie kwestionowała i dokumenty znajdujące się w aktach sprawy (...) – stanowiących załącznik do niniejszej sprawy. Ponadto, Sąd w dokonanych ustaleniach faktycznych uwzględnił zeznania stron, uznając je za wiarygodne w takim zakresie w jakim pozostawały w zgodności z pozostałym materiałem dowodowym.

Sąd pominął wniosek pozwanego o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z przesłuchania świadków P. F., M. T., I. R. jako spóźnione. Pozwany otrzymując pozew został jednocześnie pouczony, że wszelkie dowody należy złożyć w terminie 4 tygodni od dnia otrzymania pozwu pod rygorem ich pominięcia w przypadku złożenia w późniejszym terminie. Pozwany odebrał pozew w dniu 11.07.2023 r., a odpowiedź na pozew złożył w dniu 31.07.2023 r. Natomiast wniosek o dopuszczenie i przeprowadzenia dowodu z przesłuchania świadków został złożony rok później tj. 01.08.2024 r. Okoliczności na które wyżej wskazane osoby miały złożyć zeznania były znane pozwanemu już na etapie składania odpowiedzi na pozew. Pełnomocnik pozwanego nie wykazał aby pojawiły się nowe okoliczności, które nie były stronie znane wcześniej. Wobec tego Sąd pominął wniosek dowodowy pozwanego jako spóźniony.

Zgodnie z art. 189 k.p.c. można domagać się stwierdzenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, jeżeli strona ma w tym interes prawny, rozumiany jako obiektywną potrzebę usunięcia wątpliwości lub niepewności co do istnienia lub charakteru stosunku łączącego ją z inną stroną. Przyjmuje się również, że interesu w wytoczeniu powództwa o ustalenie nie ma, jeżeli swój cel strona może osiągnąć formułując dalej idące żądanie, które będzie czynić zadość jej potrzebom.

W ocenie Sądu powód nie ma interesu prawnego w wystąpieniu z żądaniem pozwu o stwierdzenie naruszenia przez pozwanego dóbr osobistych w związku z naruszeniem danych osobowych stwierdzonych decyzją Prezesa(...). (...) z dnia 12.12.2022 r. Zgodnie z art. 24 k.c. ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie. Na zasadach przewidzianych w kodeksie może on również żądać zadośćuczynienia pieniężnego albo zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny . Z powyższego jednoznacznie wynika, że powodowi przysługuje szerokie spektrum środków prawnych służących ochronie jego praw. Powód ma możliwość na podstawie obowiązujących przepisów sformułować dalej idące żądanie niż żądanie ustalenia co też czyni w niniejszym postępowaniu. Wobec niewykazania przez powoda interesu prawnego w rozumieniu z art. 189 k.p.c. powództwo o stwierdzenie naruszenia przez pozwanego dóbr osobistych w związku z naruszeniem danych osobowych stwierdzonych decyzją Prezesa (...) (...) z dnia 12.12.2022 r. podlegało oddaleniu – o czym Sąd orzekł jak w punkcie I sentencji wyroku.

Przed przystąpieniem do merytorycznej oceny zgłoszonego powództwa należy wskazać, iż zgodnie z art. 23 k.c. dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach. Z faktu naruszenia dobra osobistego mogą wynikać dla poszkodowanego zarówno roszczenia majątkowe, jak i niemajątkowe. Spośród środków ochrony, jakie przysługują poszkodowanemu w razie naruszenia dóbr osobistych, art. 24 k.c. przewiduje możliwość żądania zaniechania tego działania naruszającego dobra, dopełnienia przez osobę naruszającą dobra czynności potrzebnych do usunięcia skutków naruszenia, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie. Dodatkowo art. 448 k.c. umożliwia dochodzenie poszkodowanemu zadośćuczynienia, stanowiącą podstawową sankcję majątkową za doznaną krzywdę, lub zasądzenie odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany przez niego cel społeczny.

Rozpoznanie roszczenia o ochronę dóbr osobistych wymaga przede wszystkim ustalenia i dokonania oceny, czy i jakie dobro osobiste żądającego ochrony zostało naruszone, w dalszej zaś kolejności stwierdzenia bezprawności działania sprawcy, bądź też wystąpienia okoliczności bezprawność tę wyłączających.

Przepis art. 24 § 1 k.c. rozkłada ciężar dowodu w ten sposób, że na powoda nakłada obowiązek udowodnienia, iż pozwany naruszył jego dobra osobiste. Przepis formułuje również domniemanie bezprawności naruszenia dóbr osobistych. Oznacza to, że na pozwanym zatem spoczywa obowiązek udowodnienia, że jego działanie naruszające dobra osobiste powoda nie było bezprawne (wyrok Sądu Apelacyjnego w P. z dnia 19 października 2005 roku, sygn. akt(...), Lex nr 175202).

Wskazać należy, że powód domaga się ochrony prawnej ze względu na opublikowanie na grupie zrzeszającej pracowników spółki (...) na portalu oraz na tablicy ogłoszeń w zakładzie (...) Sp. z o.o. przeznaczonej dla związków zawodowych informacji zawierającej imię, pierwszą literę nazwiska, pseudonim oraz szczegóły popełnionych przestępstw przez powoda.

W jego ocenie zachowanie pozwanego naruszyło jego prawo do ochrony czci, dobrego imienia oraz pozytywnego wizerunku wśród lokalnej społeczności czego wyraz dał w żądaniu nakazania złożenia pozwanemu oświadczenia o określonej treści.

W związku z tym, należało ustalić czy działania pozwanego w stosunku do powoda stanowiły naruszenie jego dóbr osobistych w rozumieniu art. 23 k.c. i 24 k.c.

W zakresie czci jako dobra osobistego wypowiedział się Sąd Apelacyjny w W. w wyroku z dnia 4 marca 2015 r., sygn. akt (...) w następujący sposób: „Jeżeli chodzi o cześć jako dobro osobiste to wyodrębnić należy dwa jej aspekty: wewnętrzny, utożsamiany z godnością osobistą, czyli wyobrażeniem człowieka o własnej wartości i oczekiwaniem szacunku ze strony innych ludzi, oraz zewnętrzny, utożsamiany z dobrym imieniem, dobrą sławą, dobrą opinią innych ludzi, szacunkiem, którym otoczenie obdarza daną osobę w odniesieniu do różnych sfer życia ludzkiego - osobistej, rodzinnej, społecznej, czy zawodowej. Ochronie przewidzianej w Kodeksie cywilnym podlegają oczywiście oba ww. aspekty czci człowieka.” Jako godność osobistą należy rozumieć własne wewnętrzne przekonanie danego człowieka o jego etycznym i moralnym nieposzlakowaniu oraz oczekiwanie czci wobec siebie rozumianej jako pozytywne nastawienie innych osób wobec niego ze względu na społeczne i osobiste wartości, które reprezentuje (Wyrok SA w Krakowie z 15.11.2018 r., I ACa 1003/17, LEX nr 2698092). Sąd najwyższy wskazał, że jeśli naruszenie dóbr osobistych w postaci dobrego imienia ma być wynikiem użycia w stosunku do osoby dochodzącej ochrony określonych słów lub sformułowań, to warunkiem ustalenia, że do takiego naruszenia doszło, jest wyczerpujące rozważenie znaczenia tych słów lub sformułowań, z uwzględnieniem możliwych ich konotacji i odniesień. W zależności od tego, o jakie słowa lub sformułowania chodzi, w grę wchodzi potrzeba uwzględnienia ich rozumienia oraz odbioru społecznego. Trzeba brać ponadto pod uwagę kontekst sytuacyjny lub rodzaj wypowiedzi, w której słowa te lub sformułowania zostały użyte, i zastosowany środek komunikacji. (Wyrok SN z 15.03.2018 r., III CSK 387/16, LEX nr 2510660).

Niniejszą sprawę należy ocenić przede wszystkim w kontekście tego, że powód został oskarżony o czyn z art. 190a § 1 k.k. Wyrokiem z dnia 29.12.2020 r. Sąd Rejonowy w O., II Wydział Karny warunkowo umorzył postępowanie na okres próby dwóch lat od uprawomocnienia się wyroku. Następnie, Sąd Okręgowy w O., VII Wydział Karny Odwoławczy w sprawie o sygn. akt (...)zaskarżony wyrok zmienił w ten sposób, że uznał powoda winnego popełnienia zarzuconego mu czynu i na podstawie art. 190a § 1 k.k. w zw. z art. 4 k.k. skazał go i wymierzył karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, warunkowo zawieszając jej wykonanie tytułem próby na okres 1 roku. Ponadto, Sąd orzekł o podaniu wyroku do publicznej wiadomości poprzez ogłoszenie jego treści na tablicy ogłoszeń (...) Sp. z o.o. w O. przez okres jednego miesiąca. Zarząd spółki (...) Sp. z o.o. w O. wykonał zobowiązanie nałożone przez Sąd i umieścił na tablicy ogłoszeń treść wyroku dotyczącego powoda. Dostęp do powyższej informacji miał każdy, kto przebywał w pomieszczeniu spółki, w którym znajdowała się tablica ogłoszeń. Przede wszystkim informacja ta obiegła pracowników Spółki, a więc osoby, które na co dzień znają powoda. Co więcej każda osoba mogła utrwalić treść tego wyroku wykonując jego zdjęcie.

Następnie, pozwany, nie będąc do tego upoważniony umieścił na grupie pracowników (...) Sp. z o.o. na portalu F. i na tablicy ogłoszeń dyspozytorni autobusowej przy ul. (...) w O. zanonimizowany wyrok. Jednakże dokonując tego ujawnił imię, pierwszą literę nazwiska oraz pseudonim powoda. Jak wykazało niniejsze postępowanie powód jest powszechnie znany w środowisku (...) Sp. z o.o. pod użytym przez pozwanego pseudonimem. Wobec powyższego identyfikacja powoda jako osoby, której dotyczy opublikowany wyrok mimo jego zanimizowania była możliwe bez większego wysiłku. Nie ulega wątpliwości, że pozwany naruszył przepisy dotyczące ochrony danych osobowych. Powyższe zostało stwierdzone przez Prezesa (...) z dnia 12.12.2022 r., w której stwierdził on nieprawidłowości w procesie przetwarzania danych osobowych powoda przez pozwanego. W konsekwencji udzielił pozwanemu upomnienia za naruszenie art. 10 w zw. z art. 6 ust. 1 Rozporządzenia (...) i nakazał mu usunięcie danych osobowych powoda na stronie internetowej.

Mając na uwadze okoliczności niniejszej sprawy zachowanie pozwanego, w ocenie Sądu nie skutkowało naruszeniem dóbr osobistych powoda w postaci prawa do ochrony czci, dobrego imienia oraz pozytywnego wizerunku wśród lokalnej społeczności w rozumieniu art. 23 i 24 k.c. To nie informacje ujawnione przez pozwanego skutkowały tym, że nieposzlakowana opinia o powodzie wśród pewnej grupy osób być może ucierpiała, lecz czyn, którego dopuścił się powód. Co więcej, orzeczenie sądu karnego skazującego powoda zostało podane do publicznej wiadomości. Wobec powyższego informacja o tym jaki czyn zabroniony popełnił powód i jaka kara została mu wymierzona nie stanowiło tajemnicy. Należy wziąć pod uwagę to, że właśnie podanie wyroku do publicznej wiadomości miało na celu poinformowanie szerszego grona odbiorców o treści zapadłego orzeczenia. Każda osoba, która zapoznała się z opublikowanym wyrokiem przez Zarząd Spółki (...) Sp. z o.o. mogła rozmawiać o nim z innymi osobami, zrobić jego zdjęcie. Wobec tego, z całą pewnością jakiekolwiek dobro osobiste wymienione przez powoda nie ucierpiało na skutek działania pozwanego. Powód powinien się liczyć z tym, że popełniając czyn zabroniony i będąc za niego skazanym może być poddawany ocenie innych osób. Jednocześnie zgodne z zasadami logiki i doświadczenia życiowego jest to, że zachowania osób polegające na popełnieniu przestępstwa nie znajdują powszechnej akceptacji w społeczeństwie. Z tego względu obarczanie pozwanego winną za ten stan rzeczy jest nieuprawnione. Z tego względu Sąd uznał, że nie doszło do naruszenia dóbr osobistych powoda.

Działalność publiczna powoda również miała tu wpływ na ocenę dopuszczalności ingerencji w jego prywatność. Jako działacz związkowy musi się on liczyć że jego osoba będzie podlegała ocenie społecznej, zwłaszcza że popełnione przestępstwo pozostawało w kontekście jego działalności zawodowej.

W konsekwencji żądanie powoda o nakazanie pozwanemu złożenia oświadczenia o określonej treści jest niezasadne. Taka czynność stanowi jedną z form ochrony prawnej przewidzianej w art. 24 § 1 k.c. Niemniej jednak w ocenie Sądu dobra osobiste powoda nie zostały naruszone przez pozwanego. Nawet jeżeli przyjąć, że zachowanie pozwanego może być traktowane jako naruszające prawo do ochrony czci, dobrego imienia oraz pozytywnego wizerunku wśród lokalnej społeczności to żądanie pozwanego również nie mogłoby zostać uwzględnione. Powód bowiem żądał, aby pozwany złożył następujące oświadczenie „ Ja D. S. niniejszym przepraszam Pana D. M., za wszystkie stwierdzenia, określenia i zwroty, którymi posłużyłem się w wypowiedzi opublikowanej na portalu społecznościowym F. dotyczących jego osoby. Treści przeze mnie wypowiedziane nie polegają na prawdzie, stanowią rozpowszechnianie nieprawdziwych i godzących w dobre imię Pana D. M. informacji o cechach osobowych oraz formach postępowania i stanowią naruszenie jego dóbr osobistych, w szczególności zaś naruszyły jego prawo do ochrony czci, dobrego imienia oraz pozytywnego wizerunku wśród lokalnej społeczności”. Powód podkreślił w wyżej wskazanym oświadczeniu, że treści nie polegają na prawdzie, stanowią rozpowszechnianie nieprawdziwych i godzących w dobre imię powoda informacji. Informacje przedstawione przez pozwanego były prawdziwie w chwili ich opublikowania przez pozwanego. Treść przekazana przez pozwanego w żadnym fragmencie nie opierała na nieprawdziwych danych i nie została zmanipulowana. Wobec tego, nawet przy przyjęciu że doszło do naruszenia dóbr osobistych powoda, to treść żądanego oświadczenia jest nieadekwatna.

Powód żądał również zapłaty zadośćuczynienia z tytułu naruszenia jego dóbr osobistych. Z uwagi na wyżej przetoczone okoliczności to roszczenie powoda również okazało się bezzasadne. Wobec nienaruszenia przez pozwanego jakichkolwiek dóbr osobistych powoda nie przysługiwało mu uprawnienie do żądania zapłaty zadośćuczynienia.

Wobec niespełnienia przesłanki z przepisu art. 24 k.c. w zw. z art. 23 k.c. Sąd oddalił powództwo o nakazanie złożenia przez pozwanego oświadczenia o określonej treści, o czym orzekł jak w punkcie II sentencji wyroku.

Ponadto, również wobec niespełnienia przesłanek wymienionych w przepisie art. 448 k.c., Sąd przyjął, że żądanie zasądzenia sumy pieniężnej tytułem zadośćuczynienia w realiach niniejszej sprawy nie zasługuje na uwzględnienie, co skutkowało oddaleniem powództwa w tym zakresie, o czym orzeczono w punkcie IV wyroku.

Powód w niniejszej sprawie również dochodził zapłaty również z tytułu naruszenie jego danych osobowych przez pozwanego. Pozwany, jak już zostało to wcześniej wskazane, dopuścił się nieprawidłowości w przetwarzaniu danych osobowych powoda. Pozwany publikując post na grupie na portalu facebooku użył imienia, pierwszej litery nazwiska oraz pseudonimu powoda co spowodowało jego identyfikację. Pomiędzy stronami nie było sporne to, że powód przynajmniej w środowisku zawodowym posługuje się użytym przez pozwanego pseudonimem. Post zawierający dane identyfikujące powoda wraz z treścią zanonimizowanego wyroku umieszczony był w internecie przez okres 18 miesięcy. Podkreślić należy, że powód nie był upoważniony do publikacji zanonimizowanego wyroku Sądu w taki sposób aby możliwe było zidentyfikowanie kogo on dotyczy. Jedynie Sąd może orzec o podaniu wyroku do publicznej wiadomości określając zasady takiej publikacji i podmioty do tego zobowiązane. Pozwany przypisał sobie rolę sądu dokonując publikacji orzeczenia, która umożliwiała identyfikację powoda wśród pracowników spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O.. Prezes (...) wydał w dniu 12.12.2022 r. decyzję, w której stwierdził nieprawidłowości w procesie przetwarzania danych osobowych powoda przez pozwanego. W konsekwencji udzielił pozwanemu upomnienia za naruszenie art. 10 w zw. z art. 6 ust. 1 Rozporządzenia (...) i nakazał mu usunięcie danych osobowych powoda na stronie internetowej. Zgodnie z art. 97 ustawy o ochronie danych osobowych „ Ustalenia prawomocnej decyzji Prezesa Urzędu o stwierdzeniu naruszenia przepisów o ochronie danych osobowych lub prawomocnego wyroku wydanego w wyniku wniesienia skargi, o której mowa w art. 145a § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wiążą sąd w postępowaniu o naprawienie szkody wyrządzonej przez naruszenie przepisów o ochronie danych osobowych co do stwierdzenia naruszenia tych przepisów.” Sąd jest związany wydaną decyzją. Przesądza to więc o bezprawności działania pozwanego w tym zakresie, pozostawiając jednak sądowi cywilnemu ocenę stopnia krzywdy powoda i wysokość należnego mu zadośćuczynienia z tego tytułu.

Pozwany rzeczywiście usunął po wydaniu decyzji post, niemniej jednak do naruszenia danych osobowych powoda doszło i ten stan rzeczy trwał przez 18 miesięcy. Zgodnie z art. 82 ust. 1 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) (...) z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy (...) „Każda osoba, która poniosła szkodę majątkową lub niemajątkową w wyniku naruszenia niniejszego rozporządzenia, ma prawo uzyskać od administratora lub podmiotu przetwarzającego odszkodowanie za poniesioną szkodę.”. W ocenie Sądu kwotą adekwatną do powstałej po stronie powoda szkody niemajątkowej będzie kwota 2.000 zł. Przyznana kwota jest adekwatna do rozmiaru naruszenia danych osobowych przez pozwanego. Należy mieć na uwadze to, że treść wyroku została podana wcześniej do publicznej wiadomości przez Zarząd Spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. i była ona znana. Niemniej jednak pozwany nie był uprawniony do udostępnienia danych osobowych powoda wraz treścią zanonimizowanego wyroku pozwalających na jego identyfikację. W ocenie Sądu zasądzona kwota będzie stanowiła odczuwalną konsekwencję dla pozwanego, a jednocześnie powinna u powoda budzić poczucie sprawiedliwości.

Wobec spełnienia przesłanki z art. 82 ust. 1 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) (...) z dnia 27 kwietnia 2016 r. Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.000 zł tytułem zadośćuczynienia za naruszenie danych osobowych stwierdzonych prawomocną decyzją Prezesa (...) z dnia 12.12.2022 r. O powyższym Sąd orzekł, jak w punkcie III sentencji wyroku, zaś w pozostałym zakresie żądanie zapłaty oddalił, o czym orzekł jak w punkcie IV sentencji wyroku.

Powód domagał się zasądzenia odsetek ustawowych od zasądzonego roszczenia od dnia wniesienia pozwu i to żądanie zostało uwzględnione w całości.

Powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 5.000 zł pismem z dnia 06.02.2023 r. (k. 18-19) wyznaczając 7-dniowy termin na uiszczenie żądanej kwoty od dnia otrzymania wezwania. W piśmie tym powód wskazał, że podstawą faktyczną żądania zapłaty jest naruszenie jego danych osobowych i dóbr osobistych przez pozwanego. Pozwany odebrał wezwanie w dniu 07.02.2023 r. (k. 20), a więc termin ten upłynął w dniu 14.02.2023 r. Pozwany pozostawały w opóźnieniu w spełnieniu świadczenia od dnia 15.03.2023 r. i od tej daty powód mógł dochodzić zapłaty odsetek. Sąd będąc związanym żądaniem powoda zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od daty późniejszej tj. 11.05.2023 r. – daty wniesienia pozwu.

W związku z tym, Sąd na podstawie art. 481 § 1 k.c. zasądził odsetki za opóźnienie od kwot 2.000 zł od dnia 11.05.2023 r. do dnia zapłaty, o czym orzekł w punkcie III sentencji wyroku.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 zd. 1 k.p.c. W ocenie Sądu, za wzajemnym zniesieniem kosztów procesu przemawiały: całkowite oddalenie powództwa w zakresie roszczenia niemajątkowego (żądania ustalenia i nakazania) i jedynie częściowe uwzględnienie roszczenia majątkowego oraz ocenny charakter sprawy o ochronę dóbr osobistych.