Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 października 2024 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie I Wydział Cywilny

w składzie: Przewodniczący: sędzia Juliusz Ciejek

Protokolant: sekretarz sądowy Anna Kosowska

po rozpoznaniu w dniu 29 października 2024 r. w Olsztynie

na rozprawie

sprawy z powództwa W. P.

przeciwko D. L.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 141.000 (sto czterdzieści jeden tysięcy) zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 21 czerwca 2023 r. do dnia zapłaty,

II.  przyznaje kuratorowi pozwanej E. K. kwotę 2.160 (dwa tysiące sto sześćdziesiąt) zł tytułem wynagrodzenia,

III.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 14.627 (czternaście tysięcy sześćset dwadzieścia siedem) zł tytułem kosztów procesu, w tym kwotę 5.417 (pięć tysięcy czterysta siedemnaście) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 831/24

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 5 lipca 2023 r. powód W. P. wniósł o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym, nakazującemu pozwanej ma zapłatę na jego rzecz kwoty141.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 21.06.2023 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód wskazał, że w dniu 21.02.2016 r. zawarł umowę pożyczki z pozwaną na podstawie, której pożyczył pozwanej kwotę 300.000 zł. Spłata pożyczki miała następować w formie wpłat na polisy ubezpieczeniowe dwóch synów powoda – poprzez wpłaty w kwocie 1.500 zł na każdą z polis przez okres 10 lat. Początkowo pozwana wywiązywała się z swojego zobowiązania, jednak z późniejszym okresie zaprzestała całkowitej spłaty. Strony zawarły aneks do umowy pożyczki zmieniając zasady spłaty zadłużenia. Jednakże pozwana również wtedy nie wywiązała się z przyjętego na siebie zobowiązania. Pozwana na rzecz powoda uiściła łącznie kwotę 159.000 zł. Do spłaty na rzecz powoda pozostała kwota 141.000 zł.

(pozew k. 4-6v)

W dniu 13.07.2023 r. Sąd Okręgowy wO. wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym nakazał pozwanej w ciągu dwóch tygodni od doręczenia nakazu zapłacić powodowi kwotę 141.000 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 21.06.2023 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 10.667 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

(nakaz zapłaty – k. 27)

Zarządzeniem z dnia 20.03.2024 r. Sąd Okręgowy na podstawie art. 144 k.p.c. ustanowił dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej kuratora.

(zarządzenie – k. 91)

Kurator ustanowiony dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty wnosząc o:

- uchylenie nakazu w całości i oddalenie powództwa w całości,

- nieobciążanie pozwanej kosztami procesu,

- przyznanie kuratorowi wynagrodzenia według uznania sądu.

W uzasadnieniu kurator wskazał, że w aktach sprawy brak potwierdzenia odbioru obu wezwań do zapłaty całości należności przez pozwaną, a więc nie została ona skutecznie zawiadomiona o konieczności zapłaty dochodzonej przez powoda kwoty.

(pismo kuratora – k. 105-107)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana była doradcą ubezpieczeniowym. Powód przez wiele lat ubezpieczał u pozwanej swoją firmą i mieszkanie. Pozwana poinformowała powoda, że odchodzi od poprzedniego pracodawcy, który zajmował się inwestowaniem pieniędzy i zakłada własną działalność gospodarczą. Zaproponowała powodowi, aby pożyczył jej 300.000 zł w celu rozpoczęcia działalności.

(dowód: zeznania powoda – k. 165v)

W dniu 21.02.2016 r. strony zawały umowę pożyczki.

Powód na podstawie zawartej umowy udzielił pozwanej pożyczki w kwocie 300.000 zł na okres od 21.02.2016 r. do 22.02.2026 r. Strony postanowiły, że spłata pożyczki odbywać się będzie w formie wpłat na polisy ubezpieczeniowe (...) SA o numerach (...) oraz (...) wpłacając na każdą co miesiąc kwotę 1.500 zł przez cały okres trwania umowy tj. 10 lat (§ 1 umowy). Umowa przewidywała, że w przypadku opóźnienia w zwrocie pożyczki pożyczkobiorca zobowiązany jest do zapłaty odsetek w wysokości ustawowej (§ 4 umowy).

(dowód: umowa pożyczki z dnia 21.02.2016 r. – k. 23, zeznania powoda – k. 165-166)

W pierwszych latach trwania umowy tj. do 2020 r. pozwana spłacała regularnie należności wynikające z zawartej umowy. Pozwana dokonała spłaty w łącznej kwocie 153.000 zł i zaprzestała spłaty zobowiązania.

(dowód: zeznania powoda – k. 137v-138)

Pozwana zwróciła się do powoda o zawarcie porozumienia w przedmiocie spłaty zobowiązań. Wobec trudności pozwanej w spłacie umowy pożyczki, w dniu 13 lutego 2023 r. strony zawarły aneks do umowy pożyczki.

W pkt 2 aneksu strony ustaliły, że na dzień zawarcia aneksu kwota do zapłaty na rzecz pożyczkodawcy wynosi 147.000 zł

Strony ustaliły, że pożyczkobiorca spłaci zaległość w kwocie 39.000 zł w trzech ratach po 13.000 zł każda w ten sposób, że termin zapłaty pierwszej raty upływa z dniem 30.04.2023 r., drugiej raty upływa z dniem 31.07.2023 r., a termin zapłaty trzeciej raty z dniem 30.09.2023 r. (pkt 3 aneksu). Natomiast pozostała kwota pożyczki w wysokości 108.000 zł miała zostać spłacona w ratach po 3.000 zł miesięcznie płatnych od marca 2023 r. z terminem płatności do dnia 20-go każdego miesiąca, przez okres 36 miesięcy tj. do dnia 20.02.2026 r. (pkt 4 aneksu).

Aneks do umowy w pkt 7 ustalono, że w przypadku naruszenia terminów płatności przez maksymalnie dwa okresy ratalne pożyczkobiorca zobowiązany jest do natychmiastowej zapłaty pozostałej do spłaty kwoty pożyczki plus ewentualnych zaległości z naliczeniem ustawowych odsetek za zwłokę.

(dowód: wiadomość e-mail pozwanej z dnia 25.01.2023 r. – k. 21-22, aneks do umowy pożyczki – k. 20, zeznania powoda – k. 137v-138)

Pozwana po zawarciu aneksu do umowy pożyczki dokonała trzech spłat w łącznej kwocie 6.000 zł i zaprzestała dalszej spłaty. Do spłaty z tytułu zawartej miedzy stronami umowy pozostała kwota 141.000 zł.

(dowód: potwierdzenie przelewów – k. 10-12, zeznania powoda – k. 137v-138)

Powód wezwał pozwaną pismem z dnia 11.05.2023 r. do zapłaty kwoty 17.500 zł w terminie do 20.05.2023 r. Pozwana odebrała wezwanie w dniu 23.05.2023 r.

Następnie, powód pismem z dnia 01.06.2023 r. wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 141.000 zł w terminie do 20.06.2023 r. Pozwana odebrała wezwanie w dniu 06.06.2023 r.

(dowód: wezwanie z dnia 11.05.2023 r. wraz z potwierdzeniem nadania i wydrukiem z śledzenia przesyłki – k. 17-19 oraz k. 150-152, wezwanie z dnia 01.06.2023 r. wraz z zwrotnym potwierdzeniem odbioru – k. 13-16 oraz k. 153-155, zeznania powoda – k. 137v-138)

Sąd zważył, co następuje:

W świetle ustalonych okoliczności faktycznych powództwo podlegało uwzględnieniu w całości. W ocenie Sądu nie ulega wątpliwości, że powód w ramach umowy pożyczki przekazał środki finansowe pozwanej i pozwana dokonała częściowej spłaty zadłużenia. Zaległość w spłacie zobowiązania przez pozwaną jest równa dochodzonej przez powoda kwocie.

Stan faktyczny został ustalony w oparciu o dokumenty przedłożone do akt sprawy, których wiarygodności żadna ze stron skutecznie nie zakwestionowała oraz zeznania powoda nie stwierdzając podstaw do podważenia ich wiarygodności.

Bezsporne w niniejszej sprawie było to, że:

- strony zawarły umowę pożyczki na kwotę 300.000 zł,

- do czasu zawarcia aneksu do umowy pożyczki pozwana dokonała spłaty w kwocie 153.000 zł,

- strony zawarły w dniu 13.02.2023 r. aneks do umowy pożyczki, w którym zostało ustalone saldo zadłużenia na kwotę 147.000 zł,

- po zawarciu aneksu do umowy pożyczki pozwana na rzecz powoda dokonała wpłaty w kwocie 6.000 zł,

- ostatecznie pozostała do spłaty przez pozwaną kwota wynosi 141.000 zł.

Zgodnie z art. 720 § 1 k.c. umowę pożyczki rozumie się jako umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się do zwrotu tej samej ilości pieniędzy. Strony niniejszego postępowania łączyła taka umowa. Pozwana zobowiązała się do spłaty pożyczki w systemie ratalnym w określonym terminie. Jak wykazało niniejsze postepowanie pozwana nie wywiązała się ze swojego obowiązku w całości.

Wobec powyższego powód wezwał pozwaną do zapłaty – początkowo zaległości rat, a następnie całej pozostałej do spłaty kwoty. Kurator ustanowiony dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej kwestionował to, że powyższe wezwania zostały doręczone pozwanej. Do akt sprawy zostały złożone przez stronę powodową wezwania wraz z dowodem ich doręczenia (k. 13-19 oraz k. 150-155). Wobec powyższego uznać należy, że pozwana miała wiedzę o tym, że powód domaga się od niej zwrotu całego zadłużenia.

Ponadto, strony w pkt 7 aneksu do umowy pożyczki ustaliły, że w przypadku przekroczenia terminów płatności przez maksymalnie dwa okresy ratalne pożyczkobiorca zobowiązany jest do natychmiastowej zapłaty pozostałej do spłaty kwoty pożyczki. Pozwana miała świadomość, że w przypadku braku regulacji przynajmniej dwóch rat cała kwota pozostała do spłaty zostanie postawiona w stan wymagalności. Wobec powyższego uznać należy twierdzenia kurator ustanowionego dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej uznać za niezasadne.

Powód dopełnił obowiązków wynikających z zawartej umowy pożyczki, a następnie zmienionej aneksem.

Nie ulega wątpliwościom, że pozwana powinna zwrócić powodowi kwotę 141.000 zł (kwota z aneksu 147.000 zł pomniejszona o wpłaty w kwocie 6.000 zł). Wysokość dochodzonej przez powoda kwoty nie była kwestionowana w toku postępowania.

Z tych względów na podstawie art. 720 § 1 k.c. powództwo uwzględniono w całości, zasądzając od pozwanej na rzecz powoda kwotę 141.000 zł, o czym Sąd orzekł jak w punkcie I sentencji wyroku.

Powód wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 141.000 zł pismem z dnia 01.06.2023 r. wyznaczając termin zapłaty na dzień 20.06.2023 r. Wezwanie zostało doręczone pozwanej w dniu 06.06.2023 r. Pozwana w wskazanym terminie nie wywiązała się z zobowiązania. Wobec tego, pozwana od dnia 21.06.2023 r. pozostaje w opóźnieniu w spełnieniu świadczenia i od tej daty Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie. O powyższym Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c. zasądzając odsetki od kwoty 141.000 zł od dnia 21.06.2023 r. do dnia zapłaty, o czym orzekł jak w punkcie I sentencji wyroku.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. poprzez obciążanie pozwanej obowiązkiem ich zwrotu na rzecz powoda w całości. Powód wygrał proces w całości.

Koszty procesu po stronie powodowej obejmowały uiszczoną opłatę sądową od pozwu (7.050 zł), opłatę za pełnomocnictwo (17 zł), wynagrodzenie pełnomocnika (radcy prawnego) w stawce wynikającej z § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (5.400 zł) oraz wynagrodzenie kuratora ustanowionego dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej (2.160 zł).

O odsetkach od zasądzonych kosztów procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 ¹ k.p.c.

Z tego względu Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 14.627 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, o czym orzekł w punkcie III sentencji wyroku.

W toku postępowania dla pozwanej został ustanowiony kurator dla nieznanej z miejsca pobytu strony postępowania. Wysokość należnego kuratorowi wynagrodzenia została ustalona na podstawie art. 9 pkt 3 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 2018 r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej w zw. z § 2 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych. Opłata za czynności radcy prawnego w sprawie o wartości przedmiotu sporu 141.000 zł wynosi 5.400 zł, zaś kuratorowi przysługuje wynagrodzenie w wysokości nie większej niż 40% wskazanej stawki. W ocenie Sądu nakład pracy kuratora w niniejszej sprawie – ilość podjętych czynności w celu ustalenia miejsca pobytu pozwanej oraz zajęcie merytorycznego stanowiska w sprawie – uzasadnia zasądzenie wynagrodzenia w maksymalnej kwocie. W związku z powyższym Sąd przyznał kuratorowi wynagrodzenie w kwocie 2.160 zł, o czym orzekł w punkcie II sentencji wyroku.