Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 stycznia 2025 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	sędzia Ewa Oknińska
Protokolant:	sekretarz sądowy A. P.,

po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2025 r. w Olsztynie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) z siedzibą w W.

przeciwko J. C.

o zapłatę

I.zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 240.029,50 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 29 września 2023 r. do dnia zapłaty,

II. w pozostałym zakresie oddala powództwo,

III. zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 22.598,91 zł tytułem kosztów procesu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

sędzia Ewa Oknińska

Sygn. akt I C 1749/23

UZASADNIENIE

Powód (...) z siedzibą w W. (poprzednio: (...) z siedzibą w W. domagał się zasądzenia od pozwanej J. C. na rzecz powoda kwoty 242.301,30 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia następnego po dniu wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Nadto wniósł o zasądzenie od pozwanej na jego rzecz zwrotu kosztów procesu wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód wskazał, że dochodzone roszczenie powstało w wyniku zawarcia przez pozwanego (...) Bank S.A. w W. (wierzyciel pierwotny), umowy kredytu konsolidacyjnego. Pozwana nie wywiązała się z warunków umowy, tym samym wierzyciel pierwotny wypowiedział jej umowę kredytu. Roszczenie stało się wymagalne w dniu 16 marca 2020 r. W dniu 26.03.2021 r. wierzyciel pierwotny dokonał przelewu wierzytelności na rzecz powoda. Na łączną wysokość wartości przedmiotu sporu składają się następujące kwoty:

1)  178.867,74 zł – tytułem niespłaconej należności głównej,

2)  6.518 zł – tytułem niespłaconych odsetek umownych,

3)  20.268,50 zł – tytułem niespłaconych odsetek za zwłokę, naliczonych do dnia cesji,

4)  36.647,06 zł – tytułem odsetek ustawowych za opóźnienie naliczonych od kwoty 178.867,74 zł od dnia następnego po dniu cesji do dnia złożenia pozwu (pozew k. 4- 8v.).

W odpowiedzi na pozew pozwana J. C. wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na jej rzecz kosztów procesu wg norm przepisanych. Strona pozwana podniosła, że kwoty zostały zawyżone w transakcjach handlowych oraz podniosła zarzut przedawnienia roszczenia strony powodowej.

W piśmie z dnia 28 marca 2024 r. pozwana wskazała, że powód nie udowodnił swojego roszczenia. Zakwestionowała skuteczność wypowiedzenia umowy kredytu, w związku z czym zakwestionowała istnienie roszczenia o zapłatę zadłużenia kredytowego postawionego w stan wymagalności, które miało być przedmiotem cesji na rzecz powoda. Powód nie zaoferował żadnego dowodu, z którego wynikałoby, że pozwana otrzymała załączone do pozwu wypowiedzenie umowy. W konsekwencji bank nie mógł przenieść na powoda takiego roszczenia. Zakwestionowała także fakt skutecznego nabycia przez powoda dochodzonej w toku niniejszej sprawy wierzytelności (odpowiedź na pozew k. 175, zgłoszenie pełnomocnika wraz ze stanowiskiem w sprawie k. 185-187).

W piśmie z dnia 29 sierpnia 2024 r. powód wskazał, że odsetki umowne w kwocie 6.518 zł to niespłacone odsetki od kapitału naliczone przez wierzyciela pierwotnego zgodnie z umową na dzień wymagalności w związku wypowiedzeniem umowy (16.03.2020 r.). Odsetki karne w kwocie 20.268,50 zł to niespłacone odsetki za opóźnienie naliczone od kwoty niespłaconego kapitału od dnia następnego po dniu wypowiedzenia umowy, tj. 17.03.2020 r. do dnia cesji 31 marca 2021 r. (pismo – k. 236-237).

Pismem z dnia 21 października 2024 r. powód sprecyzował żądanie wskazane w pkt 2 pisma z dnia 19.04.2024 r. i wskazał, że z daleko idącej ostrożności procesowej, w przypadku uznania przez Sąd, że nie doszło do skutecznego wypowiedzenia umowy kredytu, wnosi o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kwoty 93.117,60 zł stanowiącej sumę wymagalnych rat kapitałowo-odsetkowych kredytu licząc 3 lata wstecz od dnia pozwu, tj. 15.06.2024 r. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dni 21 kwietni 2024 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów procesu wg norm przepisanych (pismo pełnomocnika powoda k. 275-277).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 stycznia 2018 r. (...) Bank S.A. z siedzibą w W. zawarł z pozwaną J. C. umowę nr (...) o udzielenie N. kredytu konsolidacyjnego. Na mocy powyższej umowy bank udzielił pozwanej kredytu w kwocie 216.743,15 zł. Na kwotę kredytu składają się: kwota udostępniona na spłatę zobowiązań klienta niezwiązanych z jego działalnością 143.191 zł, kwota udostępniona na cele konsumpcyjne 30.000 zł, sfinansowanie prowizji za udzielenie kredytu 32.294,73 zł oraz sfinansowanie opłaty uiszczonej przez klienta na rzecz pośrednika kredytowego 11.257,42 zł. Zgodnie z postanowieniami umowy pozwana zobowiązała się spłacić kredyt w 144 równych ratach kapitałowo-odsetkowych. Pierwsza rata wynosiła 2.763,03 zł, kolejne raty były płatne 25 każdego dnia miesiąca w wysokości 2.586,60 zł, przy czym ostatnia rata płatna 25.01.2030 r. miała mieć charakter wyrównujący i wynosiła 2.409,69 zł.

Kredyt oprocentowany był według zmiennej stopy procentowej, która wynosiła 9,90 % w stosunku rocznym. Wysokość zmiennej stopy procentowej ustalana jest jako suma zmiennej stopy bazowej obowiązującej w banku, wynoszącej 1,72 % w stosunku rocznym oraz stałej marży banku wynoszącej 8,18 %. Stopa bazowa ulega zmianie w okresach 3 – miesięcznych, liczonych od pierwszego dnia miesiąca, w którym została zawarta umowa. Stopa bazowa na każdy kolejny trzymiesięczny okres kalendarzowy jest równa średniej arytmetycznej stopy referencyjnej WIBOR 3M, obowiązującej w ostatnich 5 dniach roboczych, poprzedzających ostatni dzień roboczy poprzedniego trzymiesięcznego okresu kalendarzowego (pkt II G, pkt III ppkt 1.1. umowy).

Stopa oprocentowania zadłużenia przeterminowanego jest równa odsetkom maksymalnym za opóźnienie w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, tj. dwukrotności wartości będącej sumą stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego oraz 5,5 p.p., chyba że przepisy prawa bezwzględnie obowiązujące w danym czasie będą przewidywały inną wysokość odsetek maksymalnych za opóźnienie (pkt III ppkt 1.11. umowy).

W przypadku, gdy kredytobiorca opóźnia się ze spłatą zobowiązania z tytułu umowy kredytu, bank przed skorzystaniem do uprawnienia do wypowiedzenia umowy, wzywa klienta do uregulowania zaległej płatności, wyznaczając termin nie krótszy niż 14 dni roboczych, informując o możliwości złożenia, w terminie 14 dni roboczych od otrzymania wezwania, wniosku o restrukturyzację zadłużenia (pkt III ppkt 5.6 umowy).

Bank może wypowiedzieć umowę kredytu z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia m.in. w przypadku braku spłaty kwot kredytu w terminie ich wymagalności lub niedotrzymania przez klienta innych warunków udzielenia kredytu określonych w umowie (pkt III ppkt 6.2.1. umowy). Wypowiedzenie dokonywane jest w formie pisemnej pod rygorem nieważności (pkt III ppkt 6.4. umowy). W następnym dniu po upływie terminu wypowiedzenia umowy kredytu, niespłacona część kredytu wraz z odsetkami staje się zadłużeniem wymagalnym i przeterminowanym, od której bank nalicza i pobiera odsetki od zadłużenia przeterminowanego (pkt III ppkt 6.5. umowy).

(dowód: umowa kredytu k. 14-23)

Pismem z dnia 10.12.2019 r. (...) Bank S.A. wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 2.182,20 zł w terminie 14 dni od dnia otrzymania pisma. Jednocześnie wskazał, że pozwana może w ciągu 14 dni roboczych złożyć wniosek o przeprowadzenie restrukturyzacji zadłużenia z tytułu umowy kredytu. Pozwana odebrała wezwanie 16.12.2009 r.

(dowód: wezwanie do zapłaty k. 37-38, potwierdzenie odbioru k. 40)

Pismem z dnia 30 stycznia 2020 r. (...) Bank S.A. wystosował do pozwanej wypowiedzenie umowy kredytu wraz z wezwaniem do zapłaty całości należności. Wskazał, że kwota należności w dniu 29.01.2020 r. wynosi łącznie 202.177,79 zł, w tym kapitał 198.252,11 zł, odsetki umowne 3.924,99 zł, opłaty i prowizje 0,00 zł, odsetki karne 0,69 zł. W przypadku uregulowania kwoty 8.299,28 zł wynikającej z niedotrzymania terminów płatności rat w terminie 30 dni od dnia otrzymania niniejszego pisma, nie będzie wywoływało żadnych skutków prawnych. Wypowiedzenie nadano do pozwanej 31.01.2020 r.

(dowód: wypowiedzenie umowy kredytu k. 41, pocztowa książka nadawcza k. 43-45)

W dniu 30 maja 2020 r. pozwem złożonym w elektronicznym postępowaniu upominawczym, (...) Bank S.A. z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanej kwoty 209.721,78 zł. Bank wskazał, że należna kwota jest należna z tytułu umowy kredytu nr (...) z dnia10.01.2018 r. Roszczenie o zwrot kredytu stało się wymagalne z dniem 16 marca 2020 r.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym wydanym w dniu 1 lipca 2020 r., sygn. akt (...), Sąd Rejonowy (...) nakazał pozwanej, aby w ciągu dwóch tygodni od doręczenia nakazu zapłaciła powodowi kwotę 209.721,78 zł z odsetkami w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 29 maja 2020 r. do dnia zapłaty.

Postanowieniem z dnia 28 września 2020 r. nadano klauzulę wykonalności nakazowi zapłaty z 1.07.2020 r., które zostało następnie uchylone postanowieniem z 27.04.2021 r.

Wobec skutecznego wniesienia sprzeciwu i utraty mocy nakazu zapłaty z dnia 1.07.2020 r., postanowieniem z dnia 27 kwietnia 2021 r., umorzono postępowanie w całości.

O powyższym poinformowano komornika, który postanowieniem z dnia 08 czerwca 2021 r. umorzył postępowanie egzekucyjne, prowadzone w sprawie Km 449/20.

(dowód: dokumenty z akta sprawy z elektronicznego postępowania upominawczego k. 215-224v., dokumenty z akt Km 449/20, zarządzenie – k. 36, postanowienie – k. 37)

W dniu 26 marca 2021 r. (...) Bank S.A. z siedzibą w W. zawarł z powodem umowę przelewu wierzytelności. W § 2 bank oświadczył, że w dniu zawarcia umowy przysługują mu istniejące, bezsporne, wymagalne wierzytelności, rozumiane jako suma kapitału, odsetek, kosztów, w tym kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu sądowym i egzekucyjnym, prowizji i opłat, szczegółowo określone w załączniku nr 3 umowy, uzupełnione załącznikiem nr 3A. Bank oświadczył, że przenosi na fundusz wierzytelności wymienione w załączniku nr 3 oraz nr 3A. Wraz z wierzytelnościami na fundusz przechodzą wszelkie związane z nimi prawa, w tym zwłaszcza roszczenia o dalsze należne odsetki, opłaty, koszty. Aneksem nr (...) do umowy, strony umowy przelewu zaktualizowały stan wierzytelności na dzień 30 marca 2021 r. tj. na dzień przejścia wierzytelności. Ustaliły, że listę wierzytelności, będących ostatecznie przedmiotem przelewu na rzecz nabywcy stanowi załącznik nr 1 do aneksu. W załączniku nr 1 do aneksu oznaczono wierzytelność wobec pozwanej, powstałą na podstawie umowy kredytu gotówkowego nr (...) (w tym 178.867,74 zł – tytułem kapitału na dzień nabycia, 6.518 zł – tytułem odsetek umownych na dzień nabycia, 20.268,50 zł – tytułem odsetek karnych na dzień nabycia, Sąd Rejonowy (...) w L., sygn. akt (...), sygn. akt egzekucyjnych (...)).

(dowód: załącznik nr 1 k. 55-57, aneks k. 71, umowa przelewu wierzytelności k. 91.-126)

(...) Bank S.A. zawiadomił pozwaną, że dokonał przelewu na (...) z siedzibą w W. wszystkich istniejących oraz przyszłych wierzytelności przysługujących mu wobec pozwanej, a wynikających z przedmiotowej umowy kredytu. Wymagalna wierzytelność na dzień 30.03.2021 r. wynosiła 207.744,94 zł i składała się z: kapitału w kwocie 178.867,74 zł i odsetek w kwocie 28.788,20 zł.

(dowód: zawiadomienie o przelewie k. 48-51)

Pismem z dnia 21 kwietnia 2021 r. powód wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 208.321,24 zł w terminie do 4 maja 2021 r.

(dowód: wezwanie do zapłaty k. 46-47)

Na dzień 27 grudnia 2019 r. i 02 stycznia 2020 r. wymagalne zobowiązanie pozwanej z tytułu odsetek umownych wynosiło 3.395,31 zł. Ponadto wymagalne zadłużenie z tytułu kapitału na dzień 27 grudnia 2019 r. wynosiło 1.396,67 zł.

W dniu 20 stycznia 2020 r. i 28 stycznia 2020 r. pozwana zapłaciła z tytułu przeterminowanych odsetek kwoty 476,51 zł i 647 zł. Ponadto pozwana w dniu 20 stycznia 2020 r. wpłaciła kwotę 506,44 zł tytułem kapitału. W dniu 08 września 2020 r. bank proporcjonalnie rozliczył koszty kredytu, zaliczając kwotę 19.384,37 zł na spłatę kapitału. Na dzień 07 kwietnia 2021 r. zobowiązanie pozwanej wynosiło:

- 178.867,74 zł – tytułem kapitału,

- 6.518 zł – tytułem niespłaconych odsetek umownych, naliczone przez bank do dnia wypowiedzenia umowy,

- 22.743 zł tytułem odsetek karnych.

(vide: zestawienie – k. 32-36, k, 139, dowód: wyciąg z rachunku bankowego – k. 146 – 153)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w przeważającej części.

Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o przedłożone przez powoda dokumenty, których wiarygodność nie została skutecznie podważona przez stronę pozwaną.

Zgromadzone w aktach dokumenty wskazują, że pozwana nie wywiązała się z obowiązku spłaty kredytu konsolidacyjnego. W konsekwencji umowa została wypowiedziana, a wierzytelność powódki w stosunku do dłużnika stała się w całości wymagalna.

Odnosząc się do zasadności roszczenia, wskazać należy, że pozwaną (...) Bank S.A. z siedzibą w W. łączyła umowa kredytu. Z dowodów w postaci wezwania do zapłaty, wypowiedzenia umowy kredytu, wyciągu z rachunku bankowego wynika, że pozwana zaprzestała regularnie spłacać kredyt. Zatem istniały podstawy do wypowiedzenia umowy przez bank, gdyż pozwana nie dotrzymała warunków umowy.

Niewątpliwie przepis art. 75 c Prawa bankowego nakłada na bank obowiązek umożliwienia kredytobiorcy restrukturyzacji zadłużenia. Bank wypełnił powyższy obowiązek, a mianowicie w piśmie z dnia 10 grudnia 2019 r. wezwał pozwaną do zapłaty powstałego zadłużenia w terminie 14 dni i poinformował o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzację zadłużenia.

Nie zasługiwał na uwzględnienie zarzut pozwanej skierowany przeciwko skuteczności wypowiedzenia umowy kredytu.

Zgodnie z treścią art. 230 k.p.c. gdy strona nie wypowie się co do twierdzeń strony przeciwnej o faktach, sąd mając na uwadze wyniki całej rozprawy, może fakty te uznać za przyznane. Zatem obowiązkiem strony jest złożenie oświadczenia co do twierdzeń strony przeciwnej dotyczących faktów, przy czym strona powinna wyszczególnić fakty, którym zaprzecza. Konsekwencją niewykonania przez stronę tego obowiązku jest powstanie dla niej negatywnych skutków procesowych, w tym przyjęcie za prawdziwe twierdzeń strony przeciwnej.

Pozwana w żaden sposób nie zaprzeczyła, że nie otrzymała wypowiedzenia umowy kredytu. W złożonych pismach, pozwana nie twierdziła, że nie otrzymała wypowiedzenia umowy, wskazała jedynie, że powód nie zaoferował żadnego dowodu, z którego wynikałoby, że pozwana otrzymała załączone do pozwu wypowiedzenie umowy. Wskazać należy, że pozwana była dwukrotnie wezwana na termin rozprawy celem przesłuchania. Pozwana nie stawiła się na rozprawie i nie zaprzeczyła, aby nie otrzymała wypowiedzenia umowy. Z tych też przyczyn sąd przyjął, że oświadczenie banku o wypowiedzeniu umowy dotarło do pozwanej i umowa kredytu została wypowiedziana. Sąd przyjął za prawdziwe twierdzenia powoda, że roszczenie z tytułu kredytu stało się w wymagalne w dniu 16 marca 2020 r.

W niniejszej sprawie doszło do skutecznego przelewu wierzytelności przysługującej pierwotnie (...) Bank S.A. w W. na rzecz (...) z siedzibą w W.. Zgodnie z art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Bank zawarł w dniu 26 marca 2021 r. z powodem umowę przelewu, na podstawie której Fundusz nabył wierzytelność z tytułu umowy kredytu, łączącej Bank z pozwaną. Przedłożone dokumenty w postaci umowy, aneksu do umowy wraz z wyciągiem załącznika, zawiadomienia banku o przelewie, pozwalają na przyjęcie, że w zakres uprawnień pierwotnie przysługujących bankowi w stosunku do jego wierzytelności wobec pozwanego z tytułu umowy kredytu, wszedł powód.

Pozwana wskazała, że kwestionuje kwoty jako zawyżone w stosunkach handlowych. Nie sposób odnieść się do tego zarzutu, bowiem pozwana nie precyzuje co właściwie jest przez nią kwestionowane. Zarzut ten należy uznać zatem za niezasadny.

W podsumowaniu powyższych rozważań wskazać należy, że powód wykazał istnienie wymagalnego roszczenia, tak co do zasady, jak i wysokości. Powód bowiem złożył do akt dokumenty, którymi potwierdził zgłaszane przez siebie okoliczności. Ciężar dowodu przeciwnego tym samym został przerzucony na pozwanego, czego pozwana nie zdołała wykazać w ramach niniejszego postępowania.

W niniejszej sprawie powód domagał się zasądzenia od pozwanej kwoty 242.301,30 zł, na którą składają się:

1)178.867,74 zł – tytułem niespłaconego kapitału,

2)  6.518 zł – tytułem niespłaconych odsetek umownych, naliczone przez bank do dnia wypowiedzenia umowy

3)  20.268,50 zł – tytułem niespłaconych odsetek za opóźnienie, naliczonych od kwoty niespłaconego kapitału od dnia następnego po dniu wypowiedzenia umowy, tj. od 17 marca 2020 r. do dnia cesji 31 marca 2021 r.

4)  36.647,06 zł – tytułem odsetek ustawowych za opóźnienie naliczonych od kwoty 178.867,74 zł od dnia następnego po dniu cesji do dnia złożenia pozwu.

Powód dołączył rozliczenie, z którego wynika wysokość zobowiązania. Pozwana nie zakwestionowała skutecznie powyższych zestawień ani także nie wskazała żadnych konkretnych zarzutów co do wyliczenia powoda w zakresie wysokości zobowiązania. Podkreślić także należy, że pozwana nie kwestionowała braku spłaty spornego zadłużenia, nie twierdziła nawet aby dokonała spłaty zobowiązania w większej wysokości niż uwzględniona przez powoda.

W niniejszej sprawie pozwana złożyła zarzut przedawnienia roszczenia. W związku z wejściem w użycie ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustawach (Dz.U.2018.1104 z dnia 8 czerwca 2018 r.), Sąd zobowiązany jest z urzędu badać kwestie przedawnienia w sporze przeciwko konsumentowi. Niewątpliwie pozwaną należy uważać za konsumenta. Zgodnie bowiem z treścią art. 22 ¹ k.c. za konsumenta uważa się osobę fizyczną dokonującą z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową.

Zgodnie z art. 5 ust. 4 cytowanej ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 r. roszczenia przedawnione przysługujące przeciwko konsumentowi, co do których do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy nie podniesiono zarzutu przedawnienia, podlegają z tym dniem skutkom przedawnienia określonym w kodeksie cywilnym, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

W świetle art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi sześć lat, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Jednakże koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego, chyba że termin przedawnienia jest krótszy niż dwa lata.

Zatem na podstawie art. 118 k.c. (termin przedawnienia dla roszczeń z tytułu działalności gospodarczej wynosi 3 lata) za przedawnione uznano roszczenie w zakresie wymagalnych zaległości na dzień 31 grudnia 2019 r. (pozew w niniejszej sprawie wniesiono bowiem w dniu w dniu 28 września 2023 r.), które nie zostało spłacone i jest dochodzone przez powoda.

Na dzień 27 grudnia 2019 r. i 02 stycznia 2020 r. wymagalne zobowiązanie pozwanej z tytułu odsetek umownych wynosiło 3.395,31 zł. W dniu 20 stycznia 2020 r. i 28 stycznia 2020 r. pozwana zapłaciła z tytułu przeterminowanych odsetek kwoty 476,51 zł i 647 zł. Zatem przeterminowana zaległość z tytułu odsetek umownych wynosi 2.271,80 zł. (3.395,31 - 476,51 zł – 647 zł).

Wymagalne zadłużenie z tytułu kapitału na dzień 27 grudnia 2019 r. wynosiło 1.396,67 zł. Pozwana w dniu 20 stycznia 2020 r. wpłaciła kwotę 506,44 zł tytułem kapitału, ponadto w dniu 08 września 2020 r. bank proporcjonalnie rozliczył koszty kredytu, zaliczając kwotę 19.384,37 zł na spłatę kapitału. Na dzień wypowiedzenia umowy (2020 r.) wymagalny kapitał wynosił 198.252,11 zł. Powód zaś w niniejszej sprawie dochodzi zwrotu kapitału w kwocie 178.867,74 zł. Zatem brak jest podstaw do przyjęcia, aby roszczenie o zwrot kapitału uległo przedawnieniu.

Odsetki za opóźnienie 20.068,50 zł zostały naliczone od kwoty niespłaconego kapitału od 17 marca 2020 r. do dnia cesji tj. 31 marca 2021 r. i nie przekraczają wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie. Ponadto odsetki ustawowe za opóźnienie w kwocie 36.647,06 zł, zostały naliczone od dnia następnego po dniu cesji. Zatem roszczenie z tytułu odsetek za opóźnienie nie uległo przedawnieniu. Jak wynika z dokumentów, nie upłynął bowiem okres 3 letni od dnia wymagalności roszczenia.

Mając na uwadze powyższe na podstawie art. 69 § 1 ustawy prawo bankowe oraz na podstawy powołanych przepisów zasądzono od pozwanej na rzecz powoda kwotę 240.029,50 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 29 września 2023 r. (od następnego dnia od wniesienia pozwu, vide: data wniesienia pozwu: k. 145- 146) do dnia zapłaty. Na zasądzoną kwotę składają się:

1) 178.867,74 zł – tytułem niespłaconego kapitału,

2) 4.246,20 zł – tytułem nieprzedawnionych odsetek umownych, naliczone przez bank do dnia wypowiedzenia umowy

3) 20.268,50 zł – tytułem niespłaconych odsetek za opóźnienie, naliczonych od kwoty niespłaconego kapitału od dnia następnego po dniu wypowiedzenia umowy, tj. od 17 marca 2020 r. do dnia cesji 31 marca 2021 r.

4) 36.647,06 zł – tytułem odsetek ustawowych za opóźnienie naliczonych od kwoty 178.867,74 zł od dnia następnego po dniu cesji do dnia złożenia pozwu

Powództwo podlegało oddaleniu jedynie w zakresie kwoty 2.271,80 zł. W tym zakresie roszczenie uległo bowiem przedawnieniu. W pozostałym zakresie roszczenie nie uległo przedawnieniu.

O obowiązku zapłaty odsetek orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. Odsetki zasądzono od dnia 29 września 2023 r. do dnia zapłaty, tj. od następnego dnia po dniu wniesienia pozwu – zgodnie z żądaniem pozwu.

Podnieść należy, że, w przypadku uznania, że nie doszło do skutecznego wypowiedzenia umowy kredytu, żądanie powoda o zasądzenie kwoty 93.117,60 zł stanowiącej sumę rat kapitałowo-odsetkowych kredytu licząc 3 lata wstecz od dnia pozwu, tj. 15.06.2024 r. nie zasługiwałoby na uwzględnienie (w dniu zawarcia umowy przelewu ww. raty nie byłyby bowiem wymagalne).

Orzeczenie o kosztach procesu w pkt III wyroku Sąd oparł na treści przepisu art. 100 k.p.c. W razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. W oparciu o powyższy przepis, Sąd stosunkowo rozdzielił koszty.

Powód wygrał sprawę w 99,06 %, pozwany wygrał sprawę w 0,94 %. Powód poniósł koszty procesu: opłatę sądową od pozwu w kwocie 12.116 zł, wynagrodzenie pełnomocnika 10.800 zł. Powód wygrał proces w w 99,06 % i należne jego koszty wynoszą 22.700,59 zł. Pozwana wygrała proces w 0,94 %, poniosła koszty procesu w kwocie 10.817 zł (w tym wynagrodzenie pełnomocnika 10.800 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł). Należne jej koszty wynoszą 101,68 zł.

Zatem należało zasądzić od pozwanej na rzecz powoda kwotę 22.598,91 zł tytułem kosztów procesu (22.700,59 zł – 101,68 zł).

sędzia Ewa Oknińska