Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 34/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1

J. O.

W ramach zarzucanego oskarżonemu aktem oskarżenia czynu Sąd uznał go winnym tego, że w dniu 01 marca 2012 r. w O., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził J. Ż. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem wielkiej wartości w wysokości 820 000 zł. oraz 100 000 euro w ten sposób, że zawarł z nim umowę pożyczki kwot 820 000 zł. i 100 000 euro zobowiązując się do przeznaczenia pożyczonych mu pieniędzy na zakup linii technologicznej w postaci H. i wprowadzenia jej aportem do spółki (...) sp. z o. o. w Ż. lub uczynienia przedmiotem długoterminowej dzierżawy, a w przypadku niezrealizowania transakcji zakupu zadeklarował zwrot pożyczonych pieniędzy, wprowadzając w błąd J. Ż. co do zamiaru przeznaczenia pieniędzy na zakup wymienionej linii technologicznej przez siebie lub zwrotu pieniędzy, działając na szkodę J. Ż., tj. popełnienia występku opisanego w art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. 

J. O. lat (...)ma wykształcenie średnie (bez zawodu). Jest żonaty. Z małżonką osiągającą odrębny dochód, od 2000 r. posiada rozdzielność majątkową. Na utrzymaniu ma dwie uczące się córki. Uzyskuje miesięczny dochód w wysokości 3500 zł. netto – jest pełnomocnikiem zarządu/doradcą inwestycyjnym zarządu (...) sp. z o. o. w P.. Nie był karany sądownie.

Biegli lekarze psychiatrzy nie stwierdzili u oskarżonego choroby psychicznej, ani upośledzenia umysłowego. Rozpoznali u J. O. dystymię oraz hazard patologiczny w wywiadzie (za okres 2008/2009 r. – 2014 r.). Tempore criminis oskarżony mógł rozpoznać znaczenie czynu i pokierować swoim postępowaniem.

dane osobopoznawcze

766

700

809 – 809v

dane o karalności

1426

informacja z Biura Informacyjnego KRK

1473

1479

odpis nieprawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego w Zamościu w sprawie o sygn. akt: VIII Ko 3258/24

1489 - 1490

opinia sądowo – psychiatryczna

1006 - 1012

(...) sp. z o. o. z siedzibą w Ż. powstała w dniu 27 grudnia 2001 r. z przekształcenia spółki cywilnej Zakład (...) P. G. (1), W. M. (1), W. M. (2). Podstawowym przedmiotem działalności spółki była produkcja wyrobów (...). J. O. pełnił w spółce funkcję prezesa zarządu w okresie od 22 kwietnia 2010 r. do 19 września 2013 r. (daty uchwał Zgromadzenia Wspólników; odpowiednio 23 grudzień 2010 r./06 listopad 2013 r. daty wpisu w KRS). Z kolei P. G. (1) i W. M. (1) pełnili funkcję wiceprezesów zarządu. Oskarżony jako prezes zarządu przejął do wyłącznej kompetencji podejmowanie decyzji w sprawach wydatków i regulowania zobowiązań spółki, zaciągania nowych zobowiązań (pożyczki, kredyty, umowy), w sprawach zmian w kapitale zakładowym spółki oraz wszystkich inwestycji pełniąc nadzór nad finansami i rachunkowością, nad obszarem obsługi prawnej oraz bieżącą działalnością operacyjną spółki (produkcja, handel, materiały).

J. Ż., przedsiębiorca z wieloletnim doświadczeniem w branży (...), w 2010 r. – po spotkaniu oskarżonego i jego partnera biznesowego W. K. - podjął decyzję o dywersyfikacji działalności, w poszukiwaniu nowych wyzwań, źródeł dochodu - inwestując znaczne środki finansowe w branżę (...), w której funkcjonowała spółka (...). Wszedł w struktury właścicielskie spółki (z dniem 23 grudnia (...). (...) sp. z o. o. należąca do oskarżyciela posiłkowego stała się obok (...). (...) sp. z o. o. kontrolowanej przez oskarżonego i W. K. większościowym udziałowcem w spółce (...)), a nadto na przestrzeni 2011/2012 r. dofinansował jej działalność pożyczkami na łączną kwotę 4 mln zł.

Oskarżony przekonał J. Ż. do planu zakupu linii do produkcji deski litej, co miało pomóc spółce wejść do grona liczących się w kraju producentów parkietu, wskazując na konieczność partycypacji przez oskarżyciela posiłkowego w kosztach zakupu owej linii. Wymienieni ustalili, że J. Ż. wyłoży na zakup linii przez oskarżonego 820 000 zł. i 100 000 euro, po czym owa linia zostanie wniesiona aportem do spółki celem zwiększenia jej kapitału. Względy ekonomiczne przesądziły o tym, że nabywcą nie była sama spółka lecz miał nim być oskarżony.

J. O. włada biegle językiem hiszpańskim. Od 2004 r. pozostawał w relacjach biznesowych ze spółką (...) S.A. w V. pod kierownictwem J. R. A.. Wynegocjował zakup od tej spółki, która w owym czasie 2011/2012 r. znajdowała się w trudnej sytuacji finansowej (jesienią 2011 r. spółka była w stanie upadłości) linii produkcyjnej do produkcji deski litej, której elementem był (...) produkcji niemieckiej M. W. AG, rok produkcji 2006 r., model (...). W okresie od 09 do 16 lutego 2012 r. do zakładu w Ż. transportem opłaconym przez spółkę zostały przewiezione elementy składające się na całą linię wraz z rzeczonym H., po jej demontażu przy udziale pracowników spółki wysłanych do zakładu (...), na polecenie członków zarządu tj. P. G. (2) – zastępcy dyrektora zakładu i A. S. – kierownika produkcji. Z datą 09 lutego 2012 r. została wystawiona faktura przez (...) S.A. na rzecz (...) sp. z o. o. w Ż. jako kupującego ową linię opiewająca na kwotę 50 000 euro, co jest wartością znacznie poniżej wartości owej linii produkcyjnej wycenionej na kwotę 4 132 800 zł./4 185 280 zł.

J. O., zatajając przed J. Ż. fakt zakupu linii przez spółkę, utrzymując go w przeświadczeniu, że to on będzie nabywał ową linię stosownie do poczynionych ustaleń, w dniu 01 marca 2012 r. zawarł z pokrzywdzonym umowę pożyczki na kwotę 820 000 zł. i 100 000 euro (do podpisu dokumentu umowy przez oskarżonego doszło kilka dni później) nalegając przy tym, by przekazanie pieniędzy odbyło się gotówką i by pieniądze zostały przekazane za pośrednictwem W. K.. Zawarcie umowy poprzedziła wypłata w dniach 28 lutego 2012 r. i 01 marca 2012 r. w bankach wskazanych kwot przez W. Ż., po czym zostały one przekazane - zgodnie z dyspozycją oskarżonego - w dniu 01 marca 2012 r. przez małżonków Ż. w pokoju nr (...) hotelu (...) w O. W. K., co tenże potwierdził swoim podpisem na pokwitowaniu. Wspomniane środki zostały przekazane przez W. K. oskarżonemu, co tenże pokwitował na rzeczonym pokwitowaniu, a następnie poinformował J. Ż. o fakcie otrzymania pieniędzy.

Owa suma finalnie nie posłużyła do zapłaty za wspominaną linię zgodnie z zapisami umowy pożyczki. Oskarżony nie spożytkował otrzymanych środków na remont linii, gdyż takowy nie miał miejsca.

J. Ż. był utrzymywany przez oskarżonego w przeświadczeniu co do własności linii tj., że stanowi własność oskarżonego. We wrześniu 2013 r., przy okazji bytności w Hiszpanii oskarżyciel posiłkowy spotkał się z J. R. I. A., który wyprowadził go z błędu wskazując, że właścicielem linii jest spółka (...), na dowód czego przedłożył do wglądu fakturę z dnia 09 lutego 2012 r. opiewającą na kwotę 50 000 euro, która nie została opłacona. J. Ż. skonfrontował J. O. z ową informacją, ten jednak zaprzeczył utrzymując, że jest właścicielem linii. Żądania o zwrot pieniędzy zbywał twierdzeniem, że winien je zwrócić pokrzywdzonemu zarząd spółki, po czym kontakt z oskarżonym się urwał.

Oskarżyciel posiłkowy podjął przysługujące mu kroki prawne tj. w dniu 29 maja 2015 r. wystąpił na drogę postępowania cywilnego z roszczeniem o zapłatę kwoty 1 235 170 zł. wraz z odsetkami. Ostatecznie Sąd Okręgowy w Olsztynie I Wydział Cywilny wyrokiem z dnia 15 czerwca 2016 r. w sprawie o sygn. akt: I C 538/15 nakaz zapłaty wydany w postępowaniu nakazowym z dnia 26 czerwca 2015 r. w sprawie o sygn. akt: I Nc 71/15 w części utrzymał w mocy tj. w zakresie kwoty 820 000 zł.; w pozostałym zakresie uchylił wspomniany nakaz zapłaty i oddalił powództwo co do kwoty 415 170 zł. z odsetkami. Sąd Apelacyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia 27 marca 2017 r. w sprawie o sygn. akt: I ACa 885/16 oddalił apelację oskarżonego od wyroku I instancji. Egzekucja zasądzonej kwoty okazała się bezskuteczna.

zeznania J. Ż.

17 – 18

186v – 187

332v – 333

760v – 761v

812v – 817

1118v – 1119

1177

umowa pożyczki (kserokopia i oryginał)

19 – 20

841 - 842

umowa przewłaszczenia na zabezpieczenie z dnia 02 kwietnia 2013 r. (kserokopia i oryginał)

21 – 22

839 - 840

pokwitowanie (kserokopia)

23

faktura z dnia 09 lutego 2012 r. nr (...) (kserokopia i oryginał)

24

1123 - 1125

list przewozowy wraz ze specyfikacją (kserokopia i oryginał)

25 – 27

1129 - 1131

porozumienie wekslowe (kserokopia)

28 - 30

wyciąg z KRS dot. spółki (...)

33 - 38

zeznania P. G. (1)

76v – 77v

286v – 287v

994 - 998

zeznania W. M. (1)

77v – 78v

243v – 244v

989v – 994

zeznania W. Ż.

257v – 258

817 – 819v

zeznania W. K.

268v

1048v - 1054

protokół oględzin rzeczy – linia technologiczna wraz z dokumentacją fotograficzną

309 - 329

wycena linii technologicznej (...) z dnia 06 listopada 2012 r.

334 – 361

541- 545

zeznania J. R. A., za wyjątkiem twierdzeń o konieczności remontu H.

475 – 475v

858 – 859

999v – 1002v

dokumenty z akt komorniczych Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Mławie o sygn. akt: Km 969/16

486 - 528

kserokopia aktu oskarżenia Prokuratury Okręgowej w Płocku w sprawie V Ds. 81/13 wraz z uzasadnieniem

549 - 573

wyjaśnienia oskarżonego w części dot. zawarcia umowy pożyczki

725 – 725v

810 - 812

orzeczenie techniczne rzeczoznawcy A. L. z dnia 05 października 2012 r.

751 - 754

aneks do umowy pożyczki z dnia 31 grudnia 2012 r.

835 – 836

listy przewozowe za okres 10 luty – 16 luty 2012 r.

1132 - 1141

faktury za transport wraz z listami przewozowymi i specyfikacją

1142 - 1167

zeznania P. G. (2)

1168v – 1173v

zeznania K. S.

1173v – 1176v

opinia wydana na podstawie ekspertyzy kryminalistycznej z zakresu klasycznych i technicznych badań dokumentów wraz z opinią uzupełniającą ustną wydaną przez biegłą O. K. – W. w części dot. klasycznych badań dokumentów

1366 – 1374

1440v - 1442

zeznania K. U.

1387v – 131391v

dokumenty z akt sprawy SO Olsztyn I Wydział Cywilny I C 538/15, w tym pozew, zarzuty, wypłaty kwot, wyroki z uzasadnieniem

załącznik

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

dane osobopoznawcze

pozyskane w oparciu o oświadczenie oskarżonego oraz zebrane w trybie art. 213 § 1 kpk, nie kwestionowane przez strony

dane o karalności

pozyskane z zasobów Krajowego Rejestru Karnego, nie kwestionowane przez strony

informacja z Biura Informacyjnego KRK

dokument nie kwestionowany przez strony

odpis nieprawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego w Zamościu w sprawie o sygn. akt: VIII Ko 3258/24

dokument nie kwestionowany przez strony

opinia sądowo – psychiatryczna

- jasna,

- logiczna we wnioskach,

- pełna,

- wnioski należycie umotywowane;

- sposób sformułowania wniosków pozwala na zrozumienie zawartych w niej wywodów.

1.1.2.

zeznania J. Ż.

- spójne, szczere, konsekwentne, logiczne,

- korespondujące z zeznaniami pozostałych świadków: W. Ż., P. G. (1), W. M. (1), P. G. (2), K. S., K. U. oraz z dowodami z dokumentów w postaci umowy pożyczki, pokwitowania, listów przewozowych, faktur, dokumentów z akt toczącego się postępowania przed Sądem Okręgowym w Olsztynie I Wydział Cywilny w sprawie o sygn. akt: I C 538/15, a w szczególności umów pożyczki, dowodów wypłat kwot na łączną sumę 820 000 zł. i 100 000 euro w dniach 28 lutego 2012 r. i 01 marca 2012 r. przez W. Ż.,

- w ocenie Sądu wspomniane depozycje zasługują na podzielenie jako wiarygodne i prawdziwe. Znajdując dopełnienie w przywołanych powyżej zeznaniach tworzą wespół z nimi i przywołanymi jak wyżej dokumentami spójną całość

umowa pożyczki (kserokopia i oryginał)

dokument nie kwestionowany przez strony

umowa przewłaszczenia na zabezpieczenie z dnia 02 kwietnia 2013 r. (kserokopia i oryginał)

- dokument nie kwestionowany przez strony,

- na uwagę zasługuje zapis § 2 pkt 1 i 2 umowy odnoszący się do przedmiotu przewłaszczenia na zabezpieczenie, a mianowicie rzeczonej linii produkcyjnej wraz z H. (w skrócie ujętej jako H.), która w myśl zapisów umowy miała stanowić – według oświadczenia oskarżonego – jego własność, co nie polegało na prawdzie

pokwitowanie (kserokopia)

- treść pokwitowania dokumentuje fakt przekazania w dniu 01 marca 2012 r. spornych kwot tj. 820 000 zł. i 100 000 euro w gotówce przez małżonków Ż. – W. K. (zgodnie z wyrażoną przez samego oskarżonego wolą), finalnie - odebrania pieniędzy przez J. O.,

- dodatkowo ów fakt znajduje potwierdzenie w zapisach umowy pożyczki (§ 2 umowy) oraz w pewnych i stanowczych depozycjach oskarżyciela posiłkowego i świadka W. Ż., po części także W. K., nie kwestionującego swojego podpisu złożonego na przedmiotowym dokumencie,

- opinia grafologiczna w zakresie klasycznych badań dokumentów nie formułuje kategorycznych wniosków co do autorstwa podpisu: (...) na pokwitowaniu (takowych z uwagi na ograniczenia dowodowego podpisu nie może zawierać) wskazując jednakże na prawdopodobieństwo jego nakreślenia przez samego J. O., niemniej jednak sam oskarżony przesłuchiwany przed Sądem podał, iż ów dokument podsunął mu do podpisu W. K. podczas imprezy w hotelu (...) w P. wykorzystując jego stan nietrzeźwości wskazując, że o ten podpis „szarpie go W.” (k – 810v). Co ważne, był w posiadaniu owego pokwitowania, które przedłożył jako dowód w śledztwie (k – 727). Niezależnie od powyższego, J. Ż. oraz W. Ż. zgodnie zeznali, że sam oskarżony telefonicznie poinformował pokrzywdzonego, że pieniądze otrzymał, co było zgodne z treścią pokwitowania

faktura z dnia 09 lutego 2012 r. nr (...) (kserokopia i oryginał)

- dokument nie kwestionowany przez strony,

- na uwagę zasługuje fakt, iż przedmiotowa faktura zakupowa opiewająca na kwotę 50 000 euro wystawiona przez (...) (...) na rzecz (...) sp. z o. o. w Ż. została załączona do zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa przez oskarżonego przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego. J. Ż. zeznał, iż otrzymał ją od J. R. A. podczas swojej bytności w Hiszpanii jako dowód zakupu przedmiotowej linii produkcyjnej przez spółkę. Oryginał rzeczonej faktury wraz z listem przewozowym i specyfikacją znajdował się w dokumentacji spółki (przedłożona przez świadka P. G. (2) na rozprawie).

list przewozowy wraz ze specyfikacją (kserokopia i oryginał)

- dokument nie kwestionowany przez strony,

- na osobną uwagę zasługuje zapis w specyfikacji transportu załączonej do listu przewozowego, odwołujący się konkretnie do H., a mianowicie roku jego produkcji: 1999 oraz modelu: (...) H. przywieziony do zakładu produkcyjnego w Ż. został wyprodukowany w 2006 r., co wynika zarówno z treści 6 tabliczek znamionowych ujawnionych na elementach linii produkcyjnej podczas przeprowadzonych oględzin, jak i dwóch niezależnych wycen linii (autorstwa (...) i niezależnego rzeczoznawcy A. L.) wskazujących na rok produkcji 2006 r. Z kolei, jeśli chodzi o model strugarki to przywołane wyceny odwołują się do dwóch różnych modeli ((...)), mimo iż ich przedmiotem było tożsame urządzenie. Co ważne, na 6 tabliczkach znamionowych ujawnionych podczas oględzin linii widnieje zapis dot. modelu: (...), z kolei na klapie od H. (fotografia k – 328) jest oznaczenie: (...) Powyższe, w ocenie Sądu, może tłumaczyć i uzasadniać powstałe rozbieżności.

porozumienie wekslowe (kserokopia)

dokument nie kwestionowany przez strony

wyciąg z KRS dot. spółki (...)

dokument nie kwestionowany przez strony

zeznania P. G. (1)

- spójne, szczere, konsekwentne, logiczne, poza wyrażonym zapatrywaniem jakoby linia produkcyjna do produkcji deski litej z H. została zakupiona przez spółkę (...) za kwotę 1 200 000 euro,

- korespondujące z zeznaniami pozostałych świadków: J. Ż., W. M. (1), P. G. (2), K. S., K. U.,

- świadek jako wiceprezes zarządu spółki (...) odpowiadał, w ramach podziału obowiązków, za sprawy produkcji/sprawy techniczne. Zeznał, iż negocjacje dot. zakupu linii do produkcji deski litej ze stroną hiszpańską pozostawały w wyłącznej gestii prezesa zarządu J. O. biegle władającego językiem hiszpańskim i utrzymującego relacje biznesowe z (...). Z twierdzeń świadka wynika, iż nie miał pełnej wiedzy na temat finansowania zakupu owej linii posiłkując się w tym wymiarze przedłożoną przez W. M. (1) w toku śledztwa fakturą z dnia 01 czerwca 2012 r. nr (...) wystawioną na kwotę 1 200 000 euro ( k – 178) oraz szeregiem faktur VAT wystawionych za okres od 06 marca do 30 lipca 2012 r. powiązanych z rozliczeniem owej pierwotnej faktury (929 - 954). Wymieniony, co ważne, był przeświadczony o tym, że zakupu linii dokonała spółka, albowiem to (...) wyekspediowało dwóch pracowników do Hiszpanii, by dokonali demontażu linii na potrzeby transportu do zakładu w Ż., to spółka poniosła koszty transportu elementów linii, jej posadowienia w zakładzie produkcyjnym celem uruchomienia na niej produkcji w specjalnie na ten cel przygotowanej hali z wylanym fundamentem, po treść dokumentów (faktura, listy przewozowe), z których miało wynikać, że nabywcą była spółka, a nie oskarżony. P. G. (1) nie posiadał żadnej wiedzy na temat pożyczki udzielonej przez oskarżyciela posiłkowego J. O. na zakup przedmiotowej linii, choć – jak przyznał i co wynika z załączonych umów – miał wiedzę na temat kilku pożyczek udzielanych czy to przez J. Ż. czy jego spółkę (...) sp. z o. o., spółce (...).

- w ocenie Sądu wspomniane depozycje zasługują na podzielenie jako wiarygodne i prawdziwe. Owego zapatrywania nie zmienia fakt toczącego się przed Sądem Okręgowym w Płocku postępowania karnego, w którym świadek ma status oskarżonego w związku z zarzutami dot. działań oszukańczych na szkodę spółki (...) wspólnie z oskarżonym, W. M. (1) i K. N. (549 – 573). Niniejsza sprawa, choć immanentnie związana z funkcjonowaniem spółki, odwołuje się do prywatnych rozliczeń pomiędzy byłymi (...) spółki (...), co do których świadek nie posiadał istotnej wiedzy.

zeznania W. M. (1)

- spójne, szczere, konsekwentne, logiczne, poza wyrażonym zapatrywaniem jakoby linia produkcyjna do produkcji deski litej z H. została zakupiona przez spółkę (...) za kwotę 1 200 000 euro,

- korespondujące z zeznaniami pozostałych świadków: J. Ż., W. M. (1), P. G. (2), K. S., K. U.,

- świadek jako wiceprezes zarządu spółki (...) odpowiadał, w ramach podziału obowiązków, za sprawy bieżącej produkcji, pracownicze, administracyjne. Zeznał, iż negocjacje dot. zakupu linii do produkcji deski litej pozostawały w wyłącznej gestii prezesa zarządu J. O.. Z relacji świadka wynika, iż nie miał pełnej wiedzy na temat finansowania zakupu owej linii posiłkując się w tym wymiarze przedłożoną w toku śledztwa fakturą z dnia 01 czerwca 2012 r., nr (...) wystawioną na kwotę 1 200 000 euro ( k – 178) oraz szeregiem faktur VAT wystawionych za okres od 06 marca do 30 lipca 2012 r. powiązanych z rozliczeniem owej pierwotnej faktury ((...)) utrzymując, że zakup miał być sfinansowany z bieżącej produkcji, z dostawy półproduktów. Wymieniony, co ważne, był przeświadczony o tym, że zakupu linii dokonała spółka, albowiem to (...) wyekspediowało dwóch pracowników do Hiszpanii, by dokonali demontażu linii na potrzeby transportu do zakładu w Ż., to spółka poniosła koszty transportu elementów linii, jej posadowienia w zakładzie produkcyjnym celem uruchomienia na niej produkcji w specjalnie na ten cel przygotowanej hali z wylanym fundamentem, po treść dokumentów (faktura, listy przewozowe), z których miało wynikać, że nabywcą była spółka, a nie oskarżony. W. M. (1) nie posiadał żadnej wiedzy na temat pożyczki udzielonej przez oskarżyciela posiłkowego J. O. na zakup przedmiotowej linii, choć – jak przyznał i co wynika z załączonych umów – miał wiedzę na temat kilku pożyczek udzielanych czy to przez J. Ż. czy jego spółkę (...) sp. z o. o., spółce (...),

- w ocenie Sądu wspomniane depozycje zasługują na podzielenie jako wiarygodne i prawdziwe. Owego zapatrywania nie zmienia fakt toczącego się przed Sądem Okręgowym w Płocku postępowania karnego, w którym świadek ma status oskarżonego w związku z zarzutami dot. działań oszukańczych na szkodę spółki (...) wspólnie z oskarżonym, P. G. (1) i K. N. (549 – 573). Niniejsza sprawa, choć immanentnie związana z funkcjonowaniem spółki, odwołuje się do prywatnych rozliczeń pomiędzy byłymi (...) spółki (...), co do których świadek nie posiadał istotnej wiedzy.

zeznania W. Ż.

- spójne, szczere, konsekwentne,

- korespondujące z zeznaniami oskarżyciela posiłkowego oraz z dowodami z dokumentów w postaci umowy pożyczki, pokwitowania, w tym dowodów wypłat kwot na łączną sumę 820 000 zł. i 100 000 euro w dniach 28 lutego 2012 r. i 01 marca 2012 r.,

- w ocenie Sądu wspomniane depozycje zasługują na podzielenie jako wiarygodne i prawdziwe. Znajdując dopełnienie w przywołanych powyżej zeznaniach tworzą wespół z nimi i przywołanymi jak wyżej dokumentami spójną całość,

- niespójności w zakresie konkretnych dat wypłat środków finansowych stanowiących przedmiot umowy pożyczki w świetle załączonych dowodów wypłat - zważywszy na czasokres dzielący te wydarzenia do momentu złożenia w tym zakresie zeznań przez świadka - stanowią naturalne, zrozumiałe i logiczne następstwo zacierania śladów pamięciowych związanych z upływem czasu

zeznania W. K.

- niestanowcze depozycje świadka zasadzają się i odwołują się do niepamięci wielu zdarzeń związanych z okresem współpracy z oskarżonym, jak i z małżonkami Ż. w ramach wspólnego zarządu hotelem (...) w O.,

- niemniej jednak przyjmując za świadkiem przyznał, że zdarzały się niejednokrotnie sytuacje pośrednictwa jego osoby w przekazywaniu środków finansowych pomiędzy stronami konfliktu. Jak zaznaczył, „miało miejsce przekazywanie jakiś pieniędzy oskarżonemu ale nie pamięta kwot, ani kiedy to miało mieć miejsce”. Podał nadto, iż nie przypomina sobie, by towarzyszył W. Ż. przy wypłacie pieniędzy choć tego nie wyklucza. Nigdy jednakże – jak podkreślił - żadnych pieniędzy, które miał przekazać, nie zatrzymał. Jeżeli dostał pokwitowanie do przekazania, to je przekazał. Potwierdził autentyczność swojego podpisu na okazanym mu przedmiotowym pokwitowaniu. Jak zaznaczył, jednoczenie tłumacząc fakt pośrednictwa w przekazaniu tak znacznej kwoty pieniędzy w gotówce właśnie przez niego: „oskarżony miał duże zaufanie w tamtym czasie do mnie” (do wynikało bezsprzecznie ze wspólnie prowadzonych interesów, w tym zaangażowania w działalność spółki (...). (...) jednego z większościowych wspólników (...)),

- powyższe depozycje stanowią dopełnienie twierdzeń oskarżyciela posiłkowego oraz świadka W. Ż. co do przekazania pieniędzy oskarżonemu za jego pośrednictwem wbrew przeciwnym twierdzeniom oskarżonego jakoby całość bądź część z tych środków została przez W. K. zatrzymana. Nie sposób zasadnie utrzymywać, nie wychodząc poza granice insynuacji i przypuszczeń, by kończąca toczący się przed Sądem Okręgowym w Poznaniu w sprawie o sygn. akt: IX GC 1097/17 spór sądowy pomiędzy (...) sp. z o. o. w P. reprezentowaną przez W. K., a W. Ż. na kanwie nabycia nieruchomości B. R. w P., ugoda zawarta przez strony, w tym J. Ż. i spółkę (...) w dniu 22 października 2021 r. ( (...); (...)) miała istotny wpływ na treść złożonych przez świadka w niniejszej sprawie zeznań tj. z korzyścią dla oponentów J. O. tym bardziej, jeśli weźmie się pod uwagę niekategoryczny ich przekaz, a także wyrażony subiektywny pogląd o tym, że J. Ż. „jest osobą mściwą” (k - 1053)

protokół oględzin rzeczy – linia technologiczna wraz z dokumentacją fotograficzną

- dowód przeprowadzony zgodnie z wymogami ustawy Kodeks postępowania karnego;

- treść niesprzeczna, nie kwestionowana przez strony

wycena linii technologicznej (...) z dnia 06 listopada 2012 r.

dokument nie kwestionowany przez strony

zeznania J. R. A., za wyjątkiem twierdzeń o konieczności remontu H.

- zeznania świadka co do zasady przekonujące, spójne, logiczne, za wyjątkiem twierdzeń o konieczności remontu zakupionego H., co nie znajduje potwierdzenia w pozostałym zgromadzonym materiale dowodowym, pozostając odosobnionym dowodem w sprawie,

- świadek przyznał, iż strugarkę wzdłużną (...) sprzedał spółce (...), przy czym transakcja ta nie została opłacona finansowo. Dodał, iż był to jedyny H. sprzedany spółce (...). Jak dodał, oskarżony nie kupował nigdy żadnych maszyn jako osoba fizyczna. Wskazał, że fakt zakupu linii z H. dokumentuje faktura na kwotę 50 000 euro, podważając tym samym autentyczność okazanej mu faktury opiewającej na kwotę 1200 000 euro, która miała dotyczyć – jak zaznaczył - zakupu maszyn lecz przez spółkę (...). Depozycje świadka w przywołanym fragmencie obnażają niekonsekwencję twierdzeń oskarżonego, który utrzymywał, że to on zakupił linię produkcyjną z H. od (...), zaś jedną ze strugarek zakupił na rzecz spółki (...) ale ona nie została opłacona i została przekazana do zakładu w B.. Konfrontowany dalej na rozprawie z treścią faktury z dnia 09 lutego 2012 r. na kwotę 50 000 euro J. O. utrzymywał, że jest to faktura wystawiona właśnie na ową strugarkę wzdłużną nie będącą elementem przedmiotowej linii produkcyjnej (ona pojechała do zakładu w B.), była wystawiona na M. P..

dokumenty z akt komorniczych Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Mławie o sygn. akt: Km 969/16

dokumenty nie kwestionowane przez strony

kserokopia aktu oskarżenia Prokuratury Okręgowej w Płocku w sprawie V Ds. 81/13 wraz z uzasadnieniem

dokument nie kwestionowany przez strony

wyjaśnienia oskarżonego w części dot. zawarcia umowy pożyczki

w omawianym zakresie tj. odnośnie faktu zawarcia umowy pożyczki z J. Ż. wiarygodne, albowiem korespondują z poczynionymi w oparciu o pozostałe dowody ustaleniami faktycznymi w sprawie, a w szczególności z depozycjami oskarżyciela posiłkowego, czy dokumentem w postaci umowy pożyczki opatrzonego podpisem oskarżonego

orzeczenie techniczne rzeczoznawcy A. L. z dnia 05 października 2012 r.

dokument nie kwestionowany przez strony

aneks do umowy pożyczki z dnia 31 grudnia 2012 r.

dokument nie kwestionowany przez strony (zapis § 1 pkt 5 umowy odwołuje się do linii obróbki deski podłogowej H. będącej w części własnością J. O.)

listy przewozowe za okres 10 luty – 16 luty 2012 r.

dokumenty nie kwestionowane przez strony

faktury za transport wraz z listami przewozowymi specyfikacją

dokumenty nie kwestionowane przez strony

zeznania P. G. (2)

- szczere, spójne, logiczne,

- świadek jako zastępca dyrektora zakładu, na polecenie członków zarządu spółki (...) przebywał na przełomie stycznia/lutego 2012 r. w zakładzie (...) w Hiszpanii, gdzie zajmował się demontażem na potrzeby transportu, a następnie montażu w zakładzie w Ż. linii do produkcji deski litej wraz z H.. Wymieniony, poza kwestiami stricte technicznymi związanymi z ową linią, nie dysponował wiedzą odnośnie finansowania jej zakupu czy też udziału w nim J. Ż.. Wyraził jedynie zapatrywanie, że linia w jego ocenie stanowiła własność spółki (...)

zeznania K. S.

- szczere, spójne, logiczne,

- świadek jako kierownik produkcji, na polecenie członków zarządu spółki (...) przebywał wraz z P. G. (2) na przełomie stycznia/lutego 2012 r. w zakładzie (...) w Hiszpanii, gdzie zajmował się demontażem na potrzeby transportu, a następnie montażu w zakładzie w Ż. linii do produkcji deski litej wraz z H.. Wymieniony, poza kwestiami stricte technicznymi związanymi z ową linią, nie dysponował wiedzą odnośnie finansowania jej zakupu czy też udziału w nim J. Ż.. Wyraził jedynie zapatrywanie, że linia w jego ocenie stanowiła własność spółki (...)

opinia wydana na podstawie ekspertyzy kryminalistycznej z zakresu klasycznych i technicznych badań dokumentów wraz z opinią uzupełniającą ustną wydaną przez biegłą O. K. – W. w części dot. klasycznych badań dokumentów

- jasna,

- logiczna we wnioskach,

- pełna - uwzględniająca w sposób pełny uwagi i zastrzeżenia zgłoszone przez obrońcę oskarżonego czemu biegła z zakresu klasycznych badań dokumentów dała wyraz podczas uzupełniającego przesłuchania na rozprawie,

- wnioski należycie umotywowane;

- sposób sformułowania wniosków pozwala na zrozumienie zawartych w niej wywodów.

zeznania K. U.

- szczere, spójne, logiczne,

- świadek (dyrektor ds. marketingu i eksportu w spółce (...) w okresie od sierpnia 2012 r. do maja 2013 r.) zeznała, iż stosownie do tego, co przekazał jej J. R. A., a potwierdził P. G. (1), linia do produkcji deski litej została zakupiona przez spółkę (...). Wymieniona nie posiadała wiedzy na temat finansowania zakupu owej linii, w tym udziału w nim oskarżyciela posiłkowego.

dokumenty z akt sprawy SO Olsztyn I Wydział Cywilny I C 538/15, w tym pozew, zarzuty, dowody wypłat poszczególnych kwot w bankach, wyroki z uzasadnieniem

dokumenty nie kwestionowane przez strony

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.2

wyjaśnienia oskarżonego w zakresie niezgodnym z ustalonym w sprawie stanem faktycznym

725 – 725v

810 – 812

1054v

Wyjaśnienia oskarżonego kwestionujące sprawstwo w zakresie stawianego mu zarzutu Sąd uznał za wyraz przyjętej linii obrony ukierunkowanej na uwolnienie się od odpowiedzialności karnej.

Ustalenia przeciwne, poczynione na bazie wyżej wymienionych dowodów wskazujące na oszukańczy charakter podejmowanych przez oskarżonego działań wobec J. Ż. towarzyszących zawarciu przedmiotowej umowy pożyczki, przeczą chwiejnym i niestanowczym wyjaśnieniom oskarżonego, który konsekwentnie nie przyznawał się do zarzucanego mu czynu podnosząc, że wywiązał się z postanowień umowy tj. sprawił, że linia trafiła do Ż., do spółki (...). J. O. nie kwestionował, że do zawarcia umowy pożyczki doszło, niemniej jednak już tak stanowczy odnośnie przekazania mu pieniędzy będących przedmiotem niniejszej umowy nie był. W śledztwie utrzymywał, że 820 000 zł. zostało przeznaczone przez niego na remont i transport maszyny, zaś co do 100 000 euro to ich nie otrzymał, o czym poinformować miał J. Ż.. Przyznał, że zgodził się na takie przekazanie pieniędzy tj. za pośrednictwem W. K.. Powtórzył, że 820 000 zł., które otrzymał od J. Ż. służyło do modernizacji i skompletowania w jeden ciąg całej linii. Przed Sądem z kolei pierwotnie utrzymywał, że nie otrzymał żadnych pieniędzy, a następnie w trakcie tego samego przesłuchania przyznał jednakże, że dostał 800 - 820 000 zł. od J. Ż. na remont, przywiózł z Hiszpanii całą linię, której jest właścicielem. Co ważne, na rozprawie utrzymywał, że na tę linię nie była wystawiona żadna faktura, niemniej jednak w toku śledztwa przedłożył fakturę z dnia 09 lutego 2012 r. jako dowód zakupu owej linii, co zresztą finalnie potwierdził świadek J. R. A..

Depozycje oskarżonego ze wskazanych względów Sąd odrzucił.

dokumenty – faktury VAT za okres od 06 marca 2012 r. do 30 lipca 2012 r., wezwania do zapłaty, rozliczenia odwołujące się do faktury (...)

929 - 986

w oparciu o przedłożone dokumenty, Sąd nie czynił wiążących ustaleń w sprawie. Warto podkreślić, iż punktem wyjścia dla ich wystawienia jest faktura (...) nr (...) z dnia 01 czerwca 2012 r. opiewająca na kwotę 1 200 000 euro, której autentyczność zakwestionował rzekomy wystawca (J. R. A. w imieniu (...)), a na którą pierwotnie powoływali się członkowie zarządu jako fakturę zakupową całej linii. Można jedynie w tym miejscu spekulować i dywagować, iż mogła służyć procesowi ubiegania się o leasing zwrotny dot. przedmiotowej linii, ew. była wynikiem uzgodnień oskarżonego i osób decyzyjnych w (...) co do kompensaty wyjściowej zaniżonej, przyjętej w fakturze ceny (50 000 euro) zakupu całej linii.

faktura VAT z dnia 01 czerwca 2012 r. o nr (...)

178

uwagi jak wyżej

zeznania B. C.

1002v – 1004

- Sąd nie czynił zeznań świadka podstawą przyjętych ustaleń faktycznych w sprawie.

- depozycje B. C. Sąd odrzucił, albowiem pozostają w oczywistej sprzeczności z ustaleniami poczynionymi w oparciu o wyżej wymienione dowody (1.1.2. uzasadnienia), które sąd obdarzył walorem wiarygodności. Twierdzenia świadka, który od razu po rozpoczęciu przesłuchania wskazuje, że to oskarżony (...) zakupił maszynę choć wydana została spółce (...), przy czym wymagała remontu, co miało miejsce na terenie Hiszpanii, uznać należy za tendencyjne, nieprzekonujące, nielogiczne i ukierunkowane li tylko na wsparcie linii obrony oskarżonego.

umowa pożyczki z 23 września 2011 r. pomiędzy W. G. Ż., a W. K. z porozumieniem wekslowym i wekslem

1042 - 1047

Sąd nie czynił w oparciu o wskazany dokument ustaleń faktycznych w sprawie, nie dostrzegając bezpośredniego związku pomiędzy przedmiotem sprawy, a faktem zawarcia omawianej umowy wynikającej - z przyznanego przez obie strony - faktu współpracy w branży hotelowej pomiędzy W. Ż., a W. K..

ugoda zawarta pomiędzy W. Ż., J. Ż., spółką (...), a (...) reprezentowaną przez W. K. z dnia 22 października 2021 r.

1101 - 1108

Sąd nie czynił w oparciu o wskazany dokument ustaleń faktycznych w sprawie, nie dostrzegając bezpośredniego związku pomiędzy przedmiotem sprawy, a faktem zawarcia omawianej ugody.

opinia uzupełniająca wydana przez biegłą T. B. biegłego sądowego z zakresu księgowości rachunkowości finansów i bankowości na potrzeby sprawy PO w Płocku o sygn. V Ds. 81/13

1202 - 1308

wnioski opinii wydanej na potrzeby innej, toczącej się równolegle sprawy (aktualnie przed Sądem Okręgowym w Płocku), nie miały istotnego przełożenia na ustalenia faktyczne czynione w niniejszej sprawie

umowa sprzedaży z dnia 08 października 2013 r. dot. nieruchomości położonej w P. przy ul. (...)

1429 - 1439

Sąd nie czynił w oparciu o wskazany dokument ustaleń faktycznych w sprawie, nie dostrzegając bezpośredniego związku pomiędzy przedmiotem sprawy, a faktem zawarcia omawianej umowy.

zeznania K. N.

1114v – 1118v

- w ocenie Sądu depozycje świadka nie zasługują na podzielenie, albowiem wpisują się w narrację oskarżonego stanowiąc jej powielenie, co nakazuje podejście do ich treści z dużą dozą ostrożności;

- K. N. – dyrektor produkcji w spółce (...), należał do tzw. ludzi oskarżonego tj. tych, których tenże ściągnął do spółki po objęciu funkcji prezesa. Z relacji świadków P. G. (1) i W. M. (3) wynika, iż poprzez powiązania biznesowe K. N. był beneficjentam zmian po popadnięciu (...) w kłopoty finansowe – świadek przejął na korzystnych warunkach zakład spółki w (...). Co symptomatyczne, świadek, podobnie jak i J. K. utrzymywał, iż przedmiotowy H. miał być wniesiony aportem do spółki po jego zakupie przez J. O., mimo iż nie widział dokumentów zakupowych dot. owej linii. Dodał nadto, że linia była przewieziona do Polski zaraz po remoncie, który przeszła na terenie Hiszpanii, a nadto że oskarżony pozostawiał czy to członkom zarządu, czy W. K. puste, czyste kartki, czemu wyraźnie, kategorycznie ówcześni wiceprezesi spółki zaprzeczyli. Niezależnie od powyższego świadek nie dysponował wiedzą na temat finansowania zakupu linii produkcyjnej do produkcji deski litej, w tym udziału w nim oskarżyciela posiłkowego.

zeznania J. K.

1119 - 1121

- w ocenie Sądu depozycje świadka nie zasługują co do zasady na podzielenie, albowiem wpisują się w narrację oskarżonego stanowiąc jej powielenie, co nakazuje podejście do ich treści z dużą dozą ostrożności, za wyjątkiem twierdzeń świadka potwierdzających fakt finansowania transportu linii z Hiszpanii do Ż. przez spółkę (...),

- J. K. – pracownik działu księgowości w spółce (...), należała do tzw. ludzi oskarżonego tj. tych, których tenże ściągnął do spółki po objęciu funkcji prezesa. Co symptomatyczne, świadek, podobnie jak i K. N. utrzymywała, iż przedmiotowy H. miał być wniesiony aportem do spółki po jego zakupie przez J. O., mimo iż nie widziała dokumentów zakupowych dot. owej linii. Niezależnie od powyższego, świadek nie dysponowała wiedzą na temat finansowania zakupu linii produkcyjnej do produkcji deski litej, w tym udziału w nim oskarżyciela posiłkowego.

1.1.2

dokumenty z akt sprawy SO w Poznaniu IX Wydział Gospodarczy o sygn. akt: IX GC 1097/17

1494 - 1534

dokumenty z akt przywołanej sprawy nie wniosły istotnych treści do sprawy, stąd też nie stanowiły podstawy czynionych przez Sąd ustaleń

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Oskarżony

X

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I - II

J. O.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Reasumując wyniki przeprowadzonego postępowania dowodowego Sąd uznał, iż oskarżony swym zachowaniem wyczerpał znamiona występku opisanego w art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk

Odwołując się do przypisanego oskarżonemu czynu, należy w tym miejscu przywołać kilka judykatów Sądu Najwyższego, Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie wpisujących się w realia niniejszej sprawy.

Otóż, „Dla przypisania przestępstwa oszustwa nie ma potrzeby wykazywania, że w chwili zawierania umowy sprawca nie miał zamiaru wywiązać się z zobowiązania. Wystarczające jest ustalenie, że pokrzywdzony nie zawarłby umowy, gdyby wiedział o okolicznościach, które były przedmiotem wprowadzenia go w błąd przez sprawcę. Do wprowadzenia w błąd skutkującego niekorzystnym rozporządzeniem mieniem wystarczy więc celowe wywołanie błędnego wyobrażenia o okolicznościach decydujących o rozporządzeniu lub sposobie rozporządzenia (wyrok SA w Rzeszowie z 24.10.2017 r., II AKa 71/17, LEX nr 2660905).

Do wprowadzenia w błąd skutkującego niekorzystnym rozporządzeniem mieniem wystarczające jest więc celowe wywołanie błędnego wyobrażenia o okolicznościach decydujących o rozporządzeniu lub sposobie rozporządzenia, co miało miejsce w przedmiotowej sprawie.

Przepis art. 286 § 1 kk nie wymaga, aby w celu wprowadzenia w błąd sprawca podejmował szczególne czynności, polegające na działaniu podstępnym lub chytrym. Dla uznania, że mamy do czynienia z wprowadzeniem w błąd, wystarczające jest każde, jakiekolwiek działanie, które może doprowadzić do powstania błędnego wyobrażenia o rzeczywistości u osoby rozporządzającej mieniem (postanowienie SN z 26.06.2003 r., V KK 324/02, LEX nr 80291).

Wprowadzenie w błąd może przybierać postać przemilczenia, a więc nieprzekazania przez sprawcę informacji dotyczących prawdziwego stanu rzeczy. Przemilczenie stanowi więc formę ukrycia przed osobą rozporządzającą mieniem pewnych faktów, zjawisk, okoliczności itp., których nieświadomość powoduje powstanie błędnego wyobrażenia o rzeczywistości (wyrok SN z 19.07.2007 r., V KK 384/06).

Przestępstwo oszustwa jest przestępstwem umyślnym, zaliczanym do tzw. celowościowej odmiany przestępstw kierunkowych. Ustawa wymaga, aby zachowanie sprawcy było ukierunkowane na określony cel, którym w przypadku oszustwa jest osiągnięcie korzyści majątkowej. Sprawca, podejmując zachowanie, musi mieć wyobrażenie pożądanej dla niego sytuacji, która ma stanowić rezultat jego zachowania. Takie ujęcie znamion strony podmiotowej wyklucza możliwość popełnienia oszustwa z zamiarem wynikowym (wyrok SN z 20.07.2007 r., III KK 29/07, LEX nr 307787; wyrok SN z 19.07.2007 r., V KK 384/06).

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy podkreślić, iż działanie oskarżonego od samego początku było ukierunkowane na uzyskanie określonych sum w efekcie jego oszukańczych zabiegów polegających na tym, że mając świadomość zakupu linii przez spółkę, nie mając zamiaru jej zakupu przez siebie zgodnie z poczynionymi z pokrzywdzonym ustaleniami, wprowadził J. Ż. w błąd co do faktycznego wykorzystania środków finansowych pochodzących z owej umowy pożyczki nadając jej cechy pozorności, doprowadzając finalnie pokrzywdzonego do niekorzystnego z punku widzenia jego interesów rozporządzenia pieniędzmi w kwocie 820 000 zł. i 100 000 euro.

X

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

J. O.

I - III

I - III

Kierując się ogólnymi dyrektywami i zasadami sądowego wymiaru kary określonymi w art. 53 § 1 i 2 kk, przy zastosowaniu art. 4 § 1 kk w brzmieniu ustawy Kodeks karny obowiązującym na dzień 01 marca 2012 r. jako ustawy względniejszej, uznając oskarżonego za winnego popełnienia przypisanego mu czynu z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk Sąd – z mocy art. 294 § 1 kk wymierzył mu karę 2 lat pozbawienia wolności oraz z mocy art. 33 § 2 kk karę grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 50,00 zł. (pkt I wyroku).

Oceniając stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu jako znaczny, Sąd miał na względzie zarówno rodzaj naruszonego przestępstwem dobra, jakim jest cudza własność, okoliczności i sposób popełnienia czynu, rozmiar wyrządzonej szkody (wyczerpujący znamię mienia wielkiej wartości), postać zamiaru (bezpośredni, kierunkowy) oraz motywację (osiągnięcie korzyści majątkowej w wyniku wykorzystania zaufania, jakim obdarzył go partner biznesowy).

W procesie wymiaru kary Sąd poczytał oskarżonemu jako okoliczność obciążającą znaczny stopień karygodności czynu.

Sąd, ferując karę, zaliczył oskarżonemu do okoliczności łagodzących uprzednią niekaralność oraz prowadzenie ustabilizowanego trybu życia.

Obok kary pozbawienia wolności Sąd orzekł wobec sprawcy karę grzywny (uwzględniając w tym zakresie możliwości zarobkowe oskarżonego i jego aktualną sytuację majątkową), która wraz z orzeczonym środkiem karnym stanowić będzie o bezpośredniej dolegliwości wobec sprawcy.

Mając na względzie powyższe okoliczności Sąd uznał, że kara 2 lat pozbawienia wolności i orzeczona obok niej kara grzywny (100 stawek dziennych po 50,00 zł. jedna stawka) pozwolą na efektywne oddziaływanie prewencyjne i dadzą oskarżonemu szansę wyrobienia w nim pożądanej przez prawo postawy ukierunkowanej na przestrzeganie porządku prawnego.

Jednocześnie oskarżony nie jest sprawcą na tyle zdemoralizowanym (dotychczas niekarany, prowadzi ustabilizowany tryb życia, pracuje), aby dla osiągnięcia wobec niej celów prewencyjnych kary, koniecznym było orzeczenie kary izolacyjnej. Mając powyższe na uwadze, zasadnym było zastosowanie w stosunku do oskarżonego dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności, a za właściwy okres próby Sąd uznał okres 4 lat, w czasie którego poddana zostanie weryfikacji przyjęta wobec niego pozytywna prognoza kryminologiczna (pkt II wyroku).

Stosownie do zgłoszonego przez oskarżyciela posiłkowego żądania (k – 813v) Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody w części poprzez zapłatę na rzecz J. Ż. kwoty 100 000 euro (pkt III wyroku)

Wydanie – jak to miało miejsce w niniejszym postępowaniu - przez sąd cywilny orzeczenia w części oddalającego powództwo pokrzywdzonego (ze względów formalnych) nie wyłącza orzekania wobec oskarżonego środka karnego z art. 46 § 1 kk (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach - II Wydział Karny z dnia 8 marca 2012 r. II AKa 34/12)

W omawianym okresie (stan prawny na dzień 01 marca 2012 r.) mając na uwadze, że obowiązek naprawienia szkody stanowił rekompensatę rzeczywistej szkody, przyjmowało się, że nie obejmuje odsetek ( wyrok SN z 1.2.2011 r., III KK 243/10, Prok. i Pr. 2011, Nr 7–8, poz. 1). Powyższe legło u podstaw orzeczenia środka karnego z pominięciem odsetek.

Nadanie aktualnie obowiązkowi naprawienia szkody charakteru środka kompensacyjnego doprowadziło do zmiany stanowiska w tym przedmiocie tj. otworzyło możliwość zasądzania odsetek.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Klauzula antykumulacyjna wynikająca z brzmienia art. 415 § 1 kpk stoi na przeszkodzie rozstrzyganiu w przedmiocie zgłoszonego przez oskarżyciela posiłkowego wniosku o naprawienie szkody w całości tj. co do zwrotu także kwoty 820 000 zł. wobec prawomocnego pozytywnego rozstrzygnięcia w tym zakresie przez Sąd Okręgowy w Olsztynie I Wydział Cywilny w sprawie o sygn. akt: I C 538/15

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

IV

O kosztach sądowych Sąd orzekł stosownie do brzmienia art. 627 kpk w zw. z art.

2 ust. 1 pkt 4 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach

karnych

7.  Podpis