Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 83/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

S. R. (1)

w dniu 24 lutego 2024 r. w miejscowości S. przy ul. (...), działając w zamiarze ewentualnym pozbawienia życia E. R., zadał mu wielokrotnie uderzenia rękami zaciśniętymi w pięść w okolice twarzy i głowy, powodując u pokrzywdzonego obrażenia ciała w postaci złamania kości twarzoczaszki, tj. kości nosa, lewej zatoki szczękowej, prawej kości szczękowej z dolną krawędzią oczodołu i prawej kości jarzmowej, skutkujące powstaniem masywnego lewostronnego krwiaka podtwardówkowego z krwawieniem podpajęczynówkowym, które to obrażenia doprowadziły do powstania ciasnoty śródczaszkowej, skutkującej śmiercią E. R. na miejscu zdarzenia,

tj. o czyn z art. 148 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  W dniu 24 lutego 2024 r. w miejscowości S. w mieszkaniu E. i H. R. (1) impreza urodzinowa syna S. R. (1), podczas której przybyli goście spożywali alkohol w postaci wódki i piwa,

2.  Przepychanki słowne pomiędzy nietrzeźwym E. R., a H. R. (1), podczas których interweniował syn S. R. (1), szarpiąc i uderzając ojca po głowie,

3.  Dalsza eskalacja agresji S. R. (1) wobec ojca, kłótnia mężczyzn spowodowana wyzywaniem przez E. żony H. R. (1) i partnerki S. H.,

4.  Wielokrotne uderzanie pięściami po głowie E. R. przez S. R. (1), wypowiadanie słów pozbawienia życia, utrwalenie fragmentu zajścia przez H. R. (2) telefonem komórkowym,

5.  Interwencja R. N., odciąganie S. R. (1) od E. R.

6.  Trzeci atak fizyczny S. R. (1) na ojca, okładanie go pięściami po głowie i szarpanie,

7.  Brak reakcji E. R. na próby ocucenia go, ułożenie ciała w pozycji bocznej przez sąsiada M. W. (1),

8.  Przybycie karetki pogotowia i stwierdzenie zgonu E. R.,

9.  Wstępne czynności na miejscu zdarzenia wykonywane przez policję, podanie przez uczestników imprezy nieprawdziwych okoliczności w jakich miało dojść do obrażeń ciała E. R.,

10.  Oględziny i sekcja zwłok E. R. w wyniku której ustalono, że przyczyną nagłej gwałtownej jego śmierci były obrażenia czaszkowe - mózgowe z ostrym krwiakiem podtwardówkowym, krwiakiem podpajęczynówkowym i zespołem ciasnoty wewnątrzczaszkowej. Charakter, rozległość, ilość i lokalizacja stwierdzonych sekcyjnie obrażeń jednoznacznie dowodzą, że powstały w wyniku działania osób trzecich. W krwi denata stwierdzono 1,63 promila alkoholu etylowego, w moczu 2,90 promila alkoholu etylowego,

11.  Tempore criminis spożycie alkoholu przez S. R. (1) spowodowało powstanie stanu upojenia alkoholowego zwykłego, zdolność rozpoznania znaczenia czynu oraz pokierowania swoim postępowaniem nie była zaburzona w rozumieniu art. 31§ 1 i § 2 kk, u S. R. (1) nie występowały zaburzenia psychotyczne czy jakościowe zaburzenia świadomości, o godzinie 01:30 miał 1,21 mg/l. alkoholu w wydychanym powietrzu,

12.  Dotychczasowa niekaralność S. R. (1), pozostawanie bez pracy na utrzymaniu rodziców

Zeznania świadków :

- częściowe R. N.

- częściowe A. H.

- H. R. (2)

- M. W. (1)

- M. W. (2)

- K. B. (1)

- K. B. (2)

- A. P.

-H. S.

- G. G.

- A. Z.

- M. N.

Protokoły :

-Miejsca ujawnienia zwłok wraz z dokumentacją fotograficzną

-oględzin miejsca, osób i rzeczy, w tym telefonu z zapisem obrazu i dźwięku utrwalonego przez H. R. (2)

-zatrzymania osób i rzeczy

- oględzin płyty z nagraniem zgłoszenia, i z zapisem z monitoringu

- pobrania krwi i moczu ze zwłok E. R.

przebiegu badania stanu trzeźwości S. R. (1)

- oględzin i otwarcia zwłok z dokumentacją zdjęciową

Dokumentacja medyczna E. R.

Opinia biegłego B. Z. pisemna i ustna

Opinia z zakresu badań chemicznych

Opinia sądowo- psychiatryczno- psychologiczna S. R. (1)

Opinia sądowo psychologiczna H. R. (2)

Wywiad środowiskowy S. R. (1), dane o karalności

k. 103-105, 163-165, 425-426v

k.111-113, 159-162, 423-425

k. 82-84, 166-167, 450v-452

k. 78-79, 452-453v,

k. 485-486

k. 69-70, 453-454,

k. 72v, 454

k. 75v-76, 454v-455

k.86-87

k. 147-148, 432-434

k. 188v-189, 434

k. 191v-192, 435v-436

k. 3-7, 7A-7H

k. 24-27, 31-34, 38-41, 45-51, 56-57F,58-59F, 60-61E, 62-63E, 92-100, 226-227

k. 8, 10,12, 14, 21-23, 24-27, 28-30, 35-37, 42-44, 52-54,

k. 88-91, 174,181-183, 184,201-203A, 243-245, 249, 285, 175-180, 185-186, 207-208, 250-253,286-294,

k. 196,

k. 20

k. 300-303, 254-266a

k. 272

k. 303, 428-432

k. 195- 196

k. 312-314

k. 469- 479

k.222-223, 483

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

S. R. (1)

w dniu 24 lutego 2024 r. w miejscowości S. przy ul. (...), działając w zamiarze ewentualnym pozbawienia życia E. R., zadał mu wielokrotnie uderzenia rękami zaciśniętymi w pięść w okolice twarzy i głowy, powodując u pokrzywdzonego obrażenia ciała w postaci złamania kości twarzoczaszki, tj. kości nosa, lewej zatoki szczękowej, prawej kości szczękowej z dolną krawędzią oczodołu i prawej kości jarzmowej, skutkujące powstaniem masywnego lewostronnego krwiaka podtwardówkowego z krwawieniem podpajęczynówkowym, które to obrażenia doprowadziły do powstania ciasnoty śródczaszkowej, skutkującej śmiercią E. R. na miejscu zdarzenia,

tj. o czyn z art. 148 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

1.  Brak u S. R. (1) zamiaru zabójstwa ojca E. R., a jedynie zamiar jego pobicia

2.  Śmierć E. R. na skutek uderzenia głową w drewnianą ławę

Częściowe wyjaśnienia S. R. (1)

Zeznania H. R. (1)

Opinia z badań kryminalistycznych odnośnie śladu ujawnionego na krawędzi stołu

k. 130-131, 134v, 413-414

k. 108, 157-158, 420v- 423,

k. 397-401

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1- 1.1.9

Częściowe zeznania R. N.

Świadek R. N. złożył szczegółowe i wiarygodne zeznania w toku postępowania przygotowawczego. Opisał w nich jak przebiegały urodziny S. R. (1) i jak zachowywali się jego uczestnicy. Między innymi na podstawie relacji świadka Sąd ustalił, że do ataków fizycznych na E. R. ze strony oskarżonego doszło trzy razy, przy czym za każdym razem agresja oskarżonego się wzmagała. Za każdym też razem świadek odciągał S. R. (1) od ojca, choć jak zeznał nie było to łatwe z uwagi na to, że ,, S. był w jakimś amoku’’. Świadek zeznał, że wcześniej, przed urodzinami między ojcem a synem podczas wspólnego spożywania alkoholu dochodziło do kłótni i wyzwisk, których był świadkiem. Wcześniej również słyszał jak oskarżony odgrażał się ojcu, że go zabije, ale według niego ,,było to tylko gadanie’’. Natomiast w dniu zdarzenia ,, S. nie widział w takim stanie, to było straszne. To nie było tak, że ojca chciał uspokoić, dopadł się do ojca i tłukł jak nie wiem co’’ . E. R. był uderzany przez oskarżonego przeważnie pięściami po głowie, świadek zeznał, że podczas zajścia oskarżony wskoczył na ojca, dlatego też mógł zadać mu uderzenia kolanami w okolicach żeber i brzucha. Mężczyźni spadli z rogówki na której siedział pokrzywdzony i wpadli pomiędzy rogówkę a stół, oskarżony wciąż go okładał pięściami. To wówczas ze stołu spadły naczynia, w tym kieliszki i szkło ujawnione podczas oględzin miejsca zabójstwa. Istotne jest, że świadek nie potwierdził by pokrzywdzony uderzył się w stół oraz że oskarżony uderzał ojca jakimiś przedmiotami. Świadek był obecny podczas całych urodzin i to on był głównym interweniującym pomiędzy mężczyznami. To on odciągał S. R. (1) od ojca, on uspakajał ich wzajemnie, dlatego też relacja świadka jest istotna z punktu widzenia ustalenia chronologii zdarzeń i zachowania jej uczestników. Podnieść należy, że jego zeznania korelują z pozostałymi dowodami w postaci zeznań świadków, a także dowodów pozaosobowych.

Zeznając przed Sądem świadek zasłaniał się niepamięcią i twierdził, że podczas pierwszego przesłuchania był nietrzeźwy, co nie znalazło potwierdzenia w protokole z badania stanu trzeźwości k. 101. W ocenie Sądu świadek, zeznając w obecności oskarżonego, po upływie znacznego już czasu od zdarzenia, starał się zminimalizować jego odpowiedzialność karną.

1.1.1- 1.1.9

Częściowe zeznania A. H.

Sąd uznał za wiarygodne pierwotne zeznania świadka. Składane bezpośrednio po zdarzeniu, odzwierciedlają w ocenie Sądu rzeczywisty przebieg zdarzenia. Świadek potwierdziła w nich agresywne zachowanie oskarżonego względem ojca, uderzanie go pięściami, szarpanie. Opisała również zachowanie pokrzywdzonego, który czepiał się H. R. (1), wyzywał ją i matkę oskarżonego słowami obelżywymi. Sytuacja ta była przyczynkiem do interwencji oskarżonego, który uspokajał ojca a gdy ten nie reagował przeszedł do agresji fizycznej. Świadek potwierdziła w swoich zeznaniach znaczną przewagę fizyczną S. R. (1) na ojcem. Oskarżony jest większy gabarytowo, wyższy i silniejszy od ojca. Natomiast pokrzywdzony tego dnia był mocno wypity. Odnośnie ostatniej fazy zajścia, w relacji świadka zarysowały się sprzeczności między tym co zeznawała w postępowaniu przygotowawczym a tym co zeznała na rozprawie. Mianowicie chodzi o słyszalny huk dochodzący z mieszkania R.. Huk ten świadek usłyszała wówczas, gdy oskarżony pobiegł na górę do mieszkania na zawołanie matki. Świadek zeznała ,, ja myślałam, że S. rozdzieli ich i będzie spokój. Ja słyszałam, że coś huknęło. Nie wiem co to było. Ja już byłam w drodze na górę’’ k. 161. Na rozprawie nie potwierdziła tych słów. Według jej relacji huk usłyszeli zanim S. wbiegł na górę do mieszkania, co miałoby wskazywać, że pokrzywdzony upadł, uderzając się.

Ta część zeznań świadka wpisuje się w wersję zdarzeń opisaną przez matkę oskarżonego H. R. (1), że pokrzywdzony upadając na ziemię, uderzył się w drewnianą ławę. W ocenie Sądu wersja niewiarygodna, ustalona na potrzeby uwolnienia oskarżonego od odpowiedzialności karnej. Świadkowie H. R. (1), A. H. i R. N. wspólnie przybyli do Sądu, by złożyć zeznania, rozmawiali o sprawie co potwierdził R. N., stąd w ocenie Sądu zauważalna zmiana w ich depozycjach.

1.1.1- 1.1.5

Zeznania H. R. (2)

Sąd przesłuchał świadka w obecności biegłej psycholog z uwagi na stan upośledzenia umysłowego w stopniu lekkim. Zeznania świadka Sąd ocenił jako wiarygodne, pozostają zbieżne z dokonanymi ustaleniami, korespondują z relacją świadków obecnych na imprezie urodzinowej. Świadek H. R. (2) utrwaliła fragment imprezy za pomocą telefonu komórkowego. Na nagraniu Sąd zobaczył zachowanie uczestników imprezy, usłyszał również wyzwiska oraz zachętę z ich strony, by oskarżony bił i zabił ojca.

Co do samych zeznań biegła oceniła, że świadek nie posiada skłonności do konfabulacji i patologicznego kłamstwa. Zeznania H. R. (2) nie noszą elementów fantazjowania, manipulacji faktami. Jej relacje mają swoje źródło w pamięci autobiograficznej oraz znajdują oparcie w bezpośrednich, osobistych doświadczeniach i spostrzeżeniach. Zdiagnozowane u opiniowanej obniżenie sprawności funkcji poznawczych nie mają tak znacznego nasilenia, aby w ogóle nie było możliwe prawidłowe rejestrowanie, przechowywanie i relacjonowanie zdarzeń. Ponadto istnieje większe prawdopodobieństwo, że zeznania zgromadzone w okresie bezpośrednio następującym po zdarzeniu z a/o będą posiadały wyższą zgodność z osobistymi doświadczeniami świadka, niż zeznania składane na dalszych etapach postępowania. Przy czym świadek dysponując zdolnością do prawidłowego ponownego przypominania i relacjonowania zdarzeń, zachowuje zdolność do właściwej identyfikacji, rozpoznania swojej wcześniejszej relacji i właściwego skonfrontowania jej z posiadanymi śladami pamięciowymi.

1.1.7

Zeznania świadka M. W. (1)

Sąsiad rodziny R. w dniu zdarzenia udzielał pomocy E. R.. Gdy zaalarmowany hałasem z ich mieszkania, po spotkaniu zapłakanej H. R. (2) wszedł do środka, E. R. jeszcze oddychał. To świadek odsunął stół, który w momencie jego przyjścia stał równolegle do rogówki. Pokrzywdzony leżał na podłodze między stołem (ławą drewnianą) a rogówką na której wcześniej leżał. Ułożył go na boku, w pozycji bezpiecznej, z nogą zgiętą w kolanie. E. R. charczał, miał krwotok z lewego ucha, opuchniętą, zasinioną twarz, podbite oczodoły, przestawiony nos.

Nikt z osób obecnych w pokoju się nie odzywał. Na zewnątrz w rozmowie z A. H. i R. N. świadek dowiedział się, że R. pobili na mieście. Gdy ponownie wrócił do ich mieszkania E. R. już nie oddychał.

Zeznania spójne i logiczne. Pomocne przy dokonywaniu ustaleń faktycznych.

1.1.1

1.1.9

Zeznania

M. W. (2), K. B. (1), K. B. (2), A. P., H. S.

Zeznania spójne i konsekwentne. Świadkowie nie byli uczestnikami imprezy urodzinowej, jednakże słyszeli odgłosy dochodzące z mieszkania R., krzyki i hałasy. K. B. (2) i A. P. zeznali ponadto, że słyszeli jak na klatce schodowej H. R. (1) mówiła do pozostałych osób ,, jakby co to wrócił pobity ze S.’’. Świadkowie odebrali tę wypowiedź jako ustalanie wspólnej wersji zdarzenia, co rzeczywiście miało miejsce, potwierdził to funkcjonariusz policji G. G.. Odnośnie oskarżonego, K. B. (2) słyszała jak płakał i mówił zwracając się jakby do ojca ,, po co poszedłeś na S.’’.

1.1.9

Zeznania G. G.

Funkcjonariusz policji wykonywał wstępne czynności na miejscu zdarzenia, rozpytywał uczestników imprezy co do okoliczności śmierci E. R.. Jak zeznał osoby obecne w mieszkaniu zgodnie potwierdziły, nie wykazując przy tym żadnych emocji, że E. R. w trakcie imprezy wyszedł i po około 30 minutach wrócił z obrażeniami na twarzy. Według świadka było to niewiarygodne z powodu, braku jakichkolwiek śladów krwi na zewnątrz mieszkania, na schodach klatki schodowej. Natomiast w mieszkaniu było sporo plam koloru brunatnego, na podłodze, na stole – rozmazane dłońmi, obok nogi stołu, na rogówce. E. R. miał całą twarz umazaną krwią. Świadek zeznał, że wszyscy uczestnicy mówili to samo, praktycznie słowo w słowo, że wrócił do domu z obrażeniami na twarzy, potem zaczął się dusić, pluć krwią, przewrócił się na rogówkę i osunął na podłogę. Nikt nie mówił, by pokrzywdzony uderzył się w stół.

Zeznania spójne i zbieżne z pozostałymi dowodami.

1.1.8

Zeznania A. Z. i M. N.

Ratownicy medyczni po przybyciu do mieszkania w S. stwierdzili zgon E. R.. Według A. Z., E. R. nie żył już od około poł godziny. Świadkowie zgodnie zrelacjonowali jak przebiegały czynności ratunkowe, opisali również zachowanie obecnych na miejscu osób.

Zeznania wzajemnie się uzupełniają, są logiczne i konsekwentne.

1.1.1- 1.1.10

Protokoły

Dowody z dokumentów, sporządzone zgodnie z wymogami kpk, przez osoby uprawnione, posiadające odpowiednie kwalifikacje i doświadczenie. Nie były kwestionowane przez żadną ze stron.

Protokoły z przeprowadzonych czynności procesowych oględzin miejsca i osób, przeszukania, zatrzymania rzeczy i osób, badania stanu trzeźwości potwierdzają fakt ich dokonania oraz przebieg tych czynności.

Płyta z zapisem obrazu i dźwięku utrwalonego przez H. R. (2) to dowód obiektywny, obrazujący zachowanie uczestników imprezy, korespondujący z zeznaniami.

1.1.10

Opinia biegłego B. Z. pisemna i ustna

Biegły z zakresu medycyny sądowej B. Z. przeprowadził sekcję zwłok E. R.. W sporządzonej opinii wskazał, że przyczyną nagłej gwałtownej śmierci E. R. były obrażenia czaszkowe - mózgowe z ostrym krwiakiem podtwardówkowym, krwiakiem podpajęczynówkowym i zespołem ciasnoty wewnątrzczaszkowej. Biegły stwierdził u pokrzywdzonego złamania kości twarzoczaszki, tj. kości nosa, lewej zatoki szczękowej, prawej kości szczękowej z dolną krawędzią oczodołu i prawej kości jarzmowej, skutkujące powstaniem masywnego lewostronnego krwiaka podtwardówkowego z krwawieniem podpajęczynówkowym, które to obrażenia doprowadziły do powstania ciasnoty śródczaszkowej, skutkującej zgonem E. R..

Biegły stwierdził, że charakter, rozległość, ilość i lokalizacja stwierdzonych sekcyjnie obrażeń jednoznacznie dowodzą, że powstały w wyniku działania osób trzecich. Prawie wszystkie obrażenia zlokalizowane były w obrębie głowy co wskazuje, że działanie sprawcy było skupione na tej wybitnie wrażliwej na urazy mechanicznie części ciała. Obrażenia które powstały mają charakter stłuczeń tkanek miękkich, złamań kości twarzoczaszki i krwiaków wewnątrzczaszkowych. Obrażenia były skutkiem wielokrotnych urazów o zróżnicowanej, w tym dużej sile zadanych narzędziami twardymi, tępymi i tępokrawędzistymi. Jednoczesna obecność na powłokach głowy sińców i otarć naskórka wskazuje, że pokrzywdzony zdaniem biegłego najpewniej był uderzany pięściami i kopany. Biegły przyjął, że obrażenia głowy, przede wszystkim krwiaki przymózgowe były przyczyną śmierci pokrzywdzonego. Według biegłego rozległość, lokalizacja, ilość tych obrażeń jednoznacznie dowodzą działania innych osób, a powstały one wskutek wielokrotnych o zróżnicowanej, w tym dużej, sile tępych urazów. W ocenie biegłego urazy te były następstwem wielokrotnych uderzeń rękoma z zaciśniętymi pięściami i kopnięć. Za tym, że poza uderzeniami pięściami pokrzywdzony był kopany, przemawia obecność ran tłuczonych i dość licznych otarć naskórka.

Biegły odniósł się do okoliczności, która pojawiła się dopiero na etapie rozprawy, chodzi tu o uderzenie oskarżonego głową w ławę drewnianą. H. R. (1)- matka oskarżonego, zeznała że widziała jak oskarżony upada i uderza się prawą stroną głowy w drewnianą ławę. Biegły w opinii nie stwierdził obrażeń spowodowanych uderzaniem przedmiotami, ale nie wykluczył że rany tłuczone, które nie były duże mogły w taki sposób powstać, tzn. w skutek uderzania głową pokrzywdzonego o krawędzisty element wyposażenia, albo też uderzenia się o taki element. Jednocześnie biegły stwierdził, że użycia największej siły wymagało powstanie złamań twarzoczaszki po prawej stronie, gdzie złamany był oczodół, a przede wszystkim łuk jarzmowy. W tę okolicę, czyli oczodołowo-jarzmową prawą godziły urazy o największej energii. W tym rejonie głowy i bardziej ku tyłowi w kierunku małżowiny usznej znajdował się bardzo rozległy siniec i niewielkie rany tłuczone. Złamanie tych kości i niewielkie rany były już w obrębie tego sińca. Biegły stwierdził, że nie widzi możliwości, żeby złamanie oczodołu i łuku jarzmowego były skutkami izolowanych urazów w postaci uderzenia się bądź uderzenia głową o twardy przedmiot. Biegły nie potrafił precyzyjnie określić ilości urazów, ale ich rozległość i wielomiejscowość w jego ocenie wskazuje, że tych urazów pozostawiających ślady na głowie było nie mniej niż kilkanaście. Biegły nie wykluczył, że można upadając i uderzając się o twardy przedmiot złamać sobie którąś z kości twarzoczaszki, ale jeżeli weźmiemy pod uwagę, że u pokrzywdzonego złamane były kości nosa, obie kości szczękowe, prawy oczodół i prawy łuk jarzmowy, to idąc tym tokiem rozumowania należałoby myśleć o co najmniej kilku upadkach z uderzaniem o twardy krawędzisty przedmiot i jeżeli weźmie się pod uwagę całość obrażeń głowy, które były rozlegle i wielomiejscowe, to według niego taka przypadkowość jest wykluczona. Biegły jednoznacznie podtrzymał, że obrażenia u pokrzywdzonego powstały na skutek działania osób trzecich, jednocześnie dodał że kondycja organizmu E. R. w odniesieniu do obrażeń wewnątrzczaszkowych miała znikomy wpływ na przebieg zdarzenia. U pokrzywdzonego doszło do krwawienia do przestrzeni podpajęczynówkowej i do układu komorowego, nawet szybko podjęta interwencja nie eliminuje obecności krwi w przestrzeni podpajęczynówkowej. Dlatego też zdaniem biegłego możliwość przeżycia E. R. przy tak złożonej patologii śródczaszkowej była znikoma, jednocześnie biegły dodał, że nie jest niczym nadzwyczajnym i wyjątkowym że pokrzywdzony po doznaniu tak rozległych obrażeń zmarł.

Biegły nie stwierdził na ciele denata ran o charakterze obronnym, opisał kilka sińców na obu przedramionach i prawej ręce, które charakterystyczne są dla obrażeń obronnych.

Opinię biegłego Sąd podzielił w całej rozciągłości, jako jasną, pełną i logiczną. Nie była podważana przez żadną ze stron postępowania. Biegły wykazał się szeroką wiedzą specjalistyczną, popartą wiedzą i doświadczeniem zawodowym, w sposób kompetentny objaśnił problematykę medyczną.

1.1.10

Opinia z zakresu badań chemicznych

Badanie krwi i moczu pobranego ze zwłok E. R. na zawartość alkoholu wykazało, że we krwi stwierdzono 1, 63 promila alkoholu etylowego i 2, 90 promila alkoholu etylowego.

1.1.11

Opinia sądowo- psychiatryczno- psychologiczna S. R. (1)

Z opinii sądowo- psychiatryczno- psychologicznej dotyczącej S. R. (1) wynika że wymieniony nie cierpi na chorobę psychiczną ani upośledzenie umysłowe lub organiczne zaburzenia osobowości. Jego poziom intelektualny mieści się w granicach normy intelektualnej. Rozpoznano u niego zespół uzależnienia spowodowany używaniem alkoholu. W inkryminowanym okresie nie występowały u niego zaburzenia psychotyczne lub jakościowe zaburzenia świadomości. Spożycie alkoholu spowodowało u niego powstanie stanu upojenia alkoholowego zwykłego. W chwili popełnienia zarzuconego mu czynu, zdolność do rozpoznania jego znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem nie była zaburzona w rozumieniu art. 31 § 1 k.k. lub art. 31 § 2 k.k.

Opinia jasna, pełna i spójna.

1.1.  10

Dokumentacja medyczna E. R.

Udokumentowane obrażenia ciała E. R.. Pełna, nie kwestionowana.

1.1.4

Opinia sądowo

psychologiczna

H. R. (2)

Wnioski opinii Sąd opisał przy omówieniu zeznań świadka H. R. (2). Opinia jasna, pełna, nie kwestionowana przez strony.

1.1.12

Wywiad środowiskowy S. R. (1), dane o karalności

Dane o karalności potwierdzają, że oskarżony nie był wcześniej notowany, nie miał konfliktów z prawem. W miejscu zamieszkania posiada dobrą opinię, nigdy nie pracował, nie posiada stażu pracy, pozostawał na całkowitym utrzymaniu rodziców.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów,
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1

Częściowe wyjaśnienia oskarżonego

Niewiarygodne w tej części w której oskarżony nie przyznał się do popełnienia zbrodni zabójstwa. Wyjaśnienia oskarżonego w tej części wpisują się w przyjęta linię obrony, że oskarżony chciał dać ojcu nauczkę, ,, dać mu po ryju’’, ,, jedynie przylać’’. Materiał dowodowy wykazał, że było zgoła odmiennie. Sąd nie negował wyjaśnień oskarżonego, co do agresji słownej E. R., jego wulgarnego zachowania względem żony H. i A. H.. Oskarżony wyjaśnił, że uderzył ojca kilkanaście razy, lecz nie pamiętał czy miał dłonie zaciśnięte w pięść. Wskazał, że trochę go poniosło i stracił panowanie. W jego wyjaśnianiach brak odniesienia do sytuacji o której zeznawała H. R. (1), że pokrzywdzony upadł na stół. Oskarżony wyjaśnił, że nie wie kto odsunął stół, a krew na jego powierzchni mogła pochodzić z jego zakrwawionych rąk, bowiem próbował cucić ojca, dotykał jego twarzy i uciskał brzuch.

1.2.2.

Zeznania H. R. (1)

Świadek stawiła się na rozprawę, by bronić syna i go wspierać. Tymi słowami skierowała się do Sądu i tak też należy oceniać jej zeznania, jako próbę ochrony syna przed odpowiedzialnością karną, zminimalizowania jego zawinienia. Świadek przebywając cały wieczór w mieszkaniu wspólnie z innymi uczestnikami imprezy nie widziała aby oskarżony uderzał ojca, nie słyszała padających gróźb zabicia. Według niej winę za to, co się zdarzyło ponosił E. R. i jego siostra H., która rozpoczęła awanturę. Jednocześnie po odtworzeniu nagrania z telefonu komórkowego, gdzie słychać jak świadek podburza oskarżonego, wypowiada słowa ,, ja też będę biła, lej go S., ja też go będę lała, aż skurwysyn zdechnie, za syna’’ jedyna refleksja świadka to pretensje do H. R. (2) o to nagranie.

Brak jest w materiale dowodowym jakiegokolwiek potwierdzenia, że pokrzywdzony runął na drewniana ławę czy też ,, grzmotnął w potężną nogę stołu jak upadał ‘’. Żaden ze świadków tego nie potwierdził, oskarżony również, a biegły ustosunkowując się do ewentualnego uderzenia głową w drewnianą ławę, zaprzeczył by tak rozległe obrażenia które posiadał E. R. powstały w ten właśnie sposób.

Nadmienić również należy, że w rodzinie R. od 2019 r. do 24.02.2024 r. nie było przeprowadzanych interwencji policji, nie było informacji o stosowanej przemocy, nie była prowadzona Niebieska Karta ( k. 269, 271). Sytuacje o których zeznawała H. R. (1), o znęcaniu się E. nad nią miały miejsce, jak sama zeznała przeszło 20 lat temu, bo w 2006 r.

1.2.2

Opinia z badań kryminalistycznych odnośnie śladu ujawnionego na krawędzi stołu

Opinia z zakresu badań genetycznych nie miała istotnego znaczenia dla rozpoznania niniejszej sprawy. Celem badania było ustalenie czy ujawnione na krawędzi ławy zabrudzenia koloru brunatnego opisane jako ślad nr 10 w miejscu znalezienia zwłok zawierają krew ludzką. Badanie wykazało, że w badanym śladzie znajduje się krew ludzka, pochodząca od jednego mężczyzny. Uzyskane wyniki dostarczają ekstremalnie mocnego wsparcia dla hipotezy, że ujawniony materiał genetyczny człowieka pochodzi od E. R..

Sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu genetyki i biologii sądowej opinia spełnia wszelkie standardy opinii rzetelnej i pełnej. Wnioski opinii dowodzą, że krew pokrzywdzonego znajdowała się również na krawędzi ławy, co automatycznie nie dowodzi, że pokrzywdzony uderzył się właśnie w to miejsce.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżony S. R. (1) wypełnił swoim zachowaniem znamiona zbrodni zabójstwa z art. 148 §1 kk.

Zwrot „zabija” oznacza pozbawienie życia; jest to każda czynność polegająca na działaniu lub zaniechaniu, której skutkiem jest śmierć człowieka.

Przestępstwo zabójstwa (w każdej jego odmianie) jest przestępstwem umyślnym, które może zostać popełnione w obu postaciach zamiaru. Istnienie u sprawcy zamiaru wywołania skutku w postaci śmierci człowieka jest konieczną, obok stwierdzenia związku przyczynowego, przesłanką odpowiedzialności na podstawie art. 148 k.k.

W ocenie Sądu oskarżony działał z zamiarem ewentualnym pozbawienia życia E. R.. Przyjęcie zamiaru ewentualnego możliwe jest, gdy skutek w postaci śmierci człowieka uświadamiany jest przez sprawcę choćby jako skutek możliwy, który na jego wystąpienie godzi się. O zamiarze zabójstwa świadczyć powinna kompleksowa analiza okoliczności, do jakich SA we W. w wyr. 13.5.2022 r. (II AKa 128/22, L.) zaliczył: m. in. a) umiejscowienie i siła ciosów, które oskarżony zadał pokrzywdzonemu b) zachowanie się oskarżonego w czasie zajścia, a mianowicie nieprzerwanie ataku po pierwszym ciosie, przy czym każdy był kierowany w newralgiczne okolice i prowadził do śmierci pokrzywdzonego; c) tło zajścia i motywy oskarżonego, w szczególności, co skłoniło oskarżonego do działań agresywnych i chęci ukarania pokrzywdzonego.

Liczba (kilkanaście) ciosów, umiejscowienie (głowa) – obszar newralgiczny, sposób działania – bił pięściami i kopał, siła ciosów (średnia i duża) ich zadania, długi czas działania –działanie rozciągnięte w czasie, podczas całego wieczoru, trzykrotne powracanie do bicia pokrzywdzonego, wypowiedzi w trakcie czynu, że go zabije, relacja między oskarżonym a pokrzywdzonym, który w dniu zdarzenia obrażał partnerkę i matkę oskarżonego, wskazują, że oskarżony miał świadomość, że następstwem jego działania, brutalnego bicia może być śmierć ojca E. R. i godził się na taki skutek.

Oskarżony nie przyznał się do zarzutu, wyjaśnił że nie chciał ojca zabić, chciał dać mu nauczkę, po prostu przylać, jednakże w ocenie Sądu całościowa analiza materiału dowodowego, wskazuje że oskarżony przewidywał realną możliwość doprowadzenia do śmierci ojca i godził się na taki skutek. Pierwotny zamiar ,, dania nauczki’’ ojcu ewoluował. Jak ustalono z upływem czasu i ilością spożytego alkoholu atmosfera w mieszkaniu robiła się nerwowa, padały wyzwiska, były krzyki, początkowe szarpanie E. R., przerodziło się w agresywny atak na jego osobę. Jak zeznali świadkowie, agresja oskarżonego się wzmagała, był w amoku, trudno go było od ojca oderwać. W tych okolicznościach niemożliwym jest przyjęcie, że chodziło tylko o danie mu nauczki, bo wówczas zadałby mu jeden, dwa ciosy, a nie kilkanaście do utraty przytomności przez pokrzywdzonego.

Podkreślić należy, że uczestnicy imprezy jak wynika z nagrania H. R. (2), widząc sposób zachowania oskarżonego, jego poziom agresji i siłę zadawanych ciosów, podburzali go krzycząc ,, bij …zabij , …lej go aż zdechnie za syna’’. Nie mieli zatem żadnych wątpliwości co do nieuchronności nastąpienia skutku w postaci śmierci E. R.. H. R. (2), która uczestniczyła w części imprezy, dowiedziawszy się, że E. nie żyje, nie uwierzyła w wersję o pobiciu na mieście. Świadek od razu wskazała, że ,, S. ojca zabił’’.

W ocenie Sądu oskarżony zdawał sobie sprawę, że kolejne ciosy, zadawane z taką siłą i agresją doprowadzą do skutku śmiertelnego, zwłaszcza że pokrzywdzony podczas ostatniego ataku był już nieprzytomny, krwawił, nie bronił się, nie dawał znaku życia. W dniu zdarzenia pokrzywdzony był pod znacznym działaniem alkoholu, według świadków ,, bełkotał’’ i oddał mocz na kanapę. Ponadto istniała przewaga siłowa między mężczyznami. E. R. był mężczyzną słabszym i starszym, za to oskarżony ćwiczył na siłowni, był dobrze zbudowanym, zdrowym mężczyzną.

Trudno zatem przyjąć, aby dorosły mężczyzna po 40 – stce, nie cierpiący na żadne zaburzenia psychiczne, w chwili czynu poczytalny, posiadający pewne doświadczenie życiowe, nie potrafił rozeznać skutków swojego działania. Dopiero jak ojciec charczał i nie reagował, zaczął go cucić, uciskać brzuch, a następnie wspólnie z pozostałymi biesiadnikami uzgadniać wspólną wersję, by zmylić trop, odsunąć od siebie podejrzenia co do okoliczności w jakich zmarł E. R.. Jednocześnie oskarżony w obecności osób mówił do ojca ,, dlaczego poszedłeś na S.’’ co miało wzmocnić wersję, że pokrzywdzony obrażeń ciała doznał poza domem, świadczy to również o tym, że oskarżony zdawał sobie sprawę ze skutków swojego działania.

W ocenie Sądu oskarżony przewidywał realną możliwość doprowadzenia do śmierci ojca i godził się na taki skutek, wykazując całkowitą obojętność wobec uświadomionej sobie możliwości nastąpienia śmierci pokrzywdzonego. Wina w zakresie zarzucanego mu czynu nie budzi żadnych wątpliwości i została udowodniona zgromadzonym materiałem dowodowym.

Zadawanie pokrzywdzonemu E. R. uderzeń w głowę, należy uznać za realizację zamiaru zabójstwa, zwłaszcza gdy zadawane uderzenia są silne i zadawane wielokrotnie, co w okolicznościach niniejszej sprawy potwierdził biegły sądowy. Podobne stanowisko zajął Sąd Apelacyjny w Lublinie wskazując za wystarczający dowód istnienia zamiaru pozbawienia życia człowieka to, że "zadawane ciosy nawet bez używania jakichkolwiek przedmiotów, ale w sposób gwałtowny, z dużą siłą i brutalnością wręcz okrucieństwem, godzące m.in. w tak ważną dla organizmu człowieka część ciała jak głowa, powtarzane wielokrotnie i przez długi czas" (por. wyr. z 19.12.2012 r., II AKa 270/12, Legalis).

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

S. R. (1)

I

I

Mając na względzie ustawowe zagrożenie karą czynu, którego dopuścił się S. R. (2), uwzględniając wskazane w art. 53 §1 i 2 kk przesłanki kształtowania właściwej represji karnej, Sąd uznał za słuszne wymierzyć oskarżonemu karę pozbawienia wolności w wymiarze 11 lat. Oskarżony dokonał zamachu na najwyższą wartość jaką jest życie ludzkie. Sposób działania oskarżonego był nacechowany agresją i brutalnością, oskarżony działał w stanie nietrzeźwości. W wyniku jego działania, na skutek odniesionych obrażeń ojciec E. R. zmarł. Sąd wziął pod uwagę zachowanie się oskarżonego po popełnieniu przestępstwa tj. wprowadzenie organów ścigania w błąd co do okoliczności odniesionych obrażeń przez pokrzywdzonego.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd uwzględnił wyrażenie skruchy i żalu z powodu popełnionego czynu, uprzednią niekaralność i pozytywną opinię z miejsca zamieszkania, a także działanie w zamiarze ewentualnym, co niewątpliwie zmniejsza stopień winy oskarżonego.

W ocenie Sądu orzeczona kara spełni stawiane jej cele w zakresie społecznego oddziaływania oraz cele zapobiegawcze. Nie przekracza stopnia winy oskarżonego.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

S. R. (1)

II

I

Zaliczenie po myśli art. 63 §1 kk okresu zatrzymania i tymczasowego aresztowania na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności

III i IV

I

Rozstrzygnięcie w przedmiocie dowodów rzeczowych zabezpieczonych w sprawie, zwrot po uznaniu ich zbędności dla postępowania karnego

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

V

Sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych z uwagi na brak dochodów i orzeczony długoletni wyrok w izolacji.

8.Podpis