Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 90/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

0.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

P. M.

w dniu 25 marca 2024r. w M. na ul. (...), przewidując możliwość spowodowania u D. J. ciężkiego uszczerbku na zdrowiu pod postacią choroby realnie zagrażającej życiu i godząc się na to zadał mu ostrym tnącym, narzędziem kilka uderzeń-cięć w szyję oraz okolice dołu podkolanowego, powodując u pokrzywdzonego obrażenia ciała w postaci zadrapania lewego policzka, rany cięto-szarpanej przednio-bocznej powierzchni szyi po stronie lewej, zasinienia i krwawych wybroczyn ułożonych poprzecznie bocznej powierzchni szyi, rany ciętej lewego dołu podkolanowego, które to obrażenia spowodowały u wymienionego naruszenie czynności narządu ciała trwające nie dłużej niż 7 dni w rozumieniu art. 157§2 k.k. lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na obronną postawę pokrzywdzonego, przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne tj. o czyn z art.13 § 1 k.k. w zw. z art. 156§1 pkt 2 kk w zb. z art. 157§2kk w zw. z art. 11 §2 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  Przebywanie D. J. w dniu 24 marca 2024 r. w godzinach wieczornych w mieszkaniu K. O. (1) na ulicy (...) w M.,

2.  Wyjście D. J. z mieszkania K. O. (1) po północy w dniu 25 marca 2024 r. po papierosy do pobliskiego sklepu (...), następnie na stację paliw (...)

3.  Zaatakowanie D. J. przez P. M. i zadanie mu cięć nożem w okolice lewego dołu podkolanowego, a następnie ran ciętych w okolicy szyi,

4.  Unikanie ciosów przez D. J. i oddalenie się z miejsca, powrót do mieszkania K. O. (1),

5.  Wezwanie karetki pogotowia i przetransportowanie D. J. na SOR w szpitalu w M., udzielenie pomocy i zaopatrzenie ran,

6.  Doznanie przez D. J. w wyniku zdarzenia obrażeń ciała w postaci zadrapania lewego policzka, rany cięto-szarpanej przednio-bocznej powierzchni szyi po stronie lewej, zasinienia i krwawych wybroczyn ułożonych poprzecznie bocznej powierzchni szyi, rany ciętej lewego dołu podkolanowego, które to obrażenia spowodowały u wymienionego naruszenie czynności narządu ciała trwające nie dłużej niż 7 dni w rozumieniu art. 157§2 k.k. nadto narażenie na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku w art. 157 §1 kk i w art. 156 §1 pkt 2 k.k. w postaci choroby realnie zagrażającej życiu.

7.  Działanie P. M. w chwili czynu pod wpływem alkoholu, upojenie alkoholowe zwykłe, zdolność rozpoznania znaczenia czynu oraz pokierowania swoim postępowaniem nie była zaburzona w rozumieniu art. 31§ 1 i § 2 kk.

8.  Uprzednia karalność P. M. za czyn z art. 158 §1 kk i art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii

Zeznania pokrzywdzonego D. J.

Zeznania świadków : K. O. (1)

M. B.

K. O. (2)

I. P.

G. O.

R. J.

G. R.

Protokoły:

- oględzin osoby P. M. i D. J.

- oględzin miejsca wraz z dokumentacją zdjęciową

- oględzin zapisu zgłoszenia

- przeszukania

-oględzin zapisu monitoringu

- oględzin rzeczy

Opinia sądowo- lekarska co do obrażeń D. J.

Opinia biegłego z zakresu medycyny sądowej

Opinia Instytutu Genetyki Sądowej

Opinia sądowo- psychiatryczna P. M.

Wyrok Sądu Rejonowego w Mrągowie z dnia 4 października 2022 r. sygn. IIK 182/22 i wyrok Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 10 stycznia 2023 r. sygn. VII Ka 991/22

k. 569-571, 8, 42,79

k. 544v, 99v, 222

k. 544v,221

k. 413

k. 555v- 556, 194,

k. 556, 267

k. 556v-557, 368

k. 408

k.15-21, 271, 64-65

k. 22-24, 272-276, 30-32, 277-280, 33-34, 223, 33-34, 223, 137-138, 211-212, 201-204

k. 51-52

k.57-59, 302-303

k. 205-206, 207-208, 209-210,214-217,218-219

226-233, 234-239,240-246,247-252, 253-259, 309

k. 67

k. 69-70, 371-372

k. 381- 402

k. 281-284

k. 73, 75

0.1. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

P. M.

w dniu 25 marca 2024r. w M. na ul. (...), przewidując możliwość spowodowania u D. J. ciężkiego uszczerbku na zdrowiu pod postacią choroby realnie zagrażającej życiu i godząc się na to zadał mu ostrym tnącym, narzędziem kilka uderzeń-cięć w szyję oraz okolice dołu podkolanowego, powodując u pokrzywdzonego obrażenia ciała w postaci zadrapania lewego policzka, rany cięto-szarpanej przednio-bocznej powierzchni szyi po stronie lewej, zasinienia i krwawych wybroczyn ułożonych poprzecznie bocznej powierzchni szyi, rany ciętej lewego dołu podkolanowego, które to obrażenia spowodowały u wymienionego naruszenie czynności narządu ciała trwające nie dłużej niż 7 dni w rozumieniu art. 157§2 k.k. lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na obronną postawę pokrzywdzonego, przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne tj. o czyn z art.13 § 1 k.k. w zw. z art. 156§1 pkt 2 kk w zb. z art. 157§2kk w zw. z art. 11 §2 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

1. zaatakowanie z użyciem noża P. M. przez D. J.

Częściowe wyjaśnienia oskarżonego

Zeznania K. M.

k. 87, 128-129, 543v-544

k. 545-546, 61v, 118-119

1. 2. OCena DOWOdów

0.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1-  1.1.5

Częściowe zeznania pokrzywdzonego D. J.

Sąd uznał zeznania pokrzywdzonego w zakresie przebiegu zajścia za wiarygodne i konsekwentne. Są one spójne z pozostałymi dowodami w postaci nagrań z monitoringu, zeznań świadków i opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej. Świadek zaprzeczył by swoim zachowaniem prowokował oskarżonego, nie krzyczał w jego kierunku, nie używał słów obelżywych. Sam atak był dla niego zaskoczeniem, w tym czasie rozmawiał przez telefon z K. O. (2), po czym poczuł uderzenie z tyłu na wysokości lewego kolana, następnie sprawca atakował go z przodu, zadając kilka ciosów. Pokrzywdzony kategorycznie zaprzeczył posiadaniu noża. Jak zeznał wyszedł jedynie po papierosy, mimo niskiej temperatury był ubrany w bluzę i krótkie spodenki, co może świadczyć, że zamierzał zaraz wracać. Sklep był zamknięty, dlatego też udał się na stację paliw (...), potwierdziła to M. B.. Po dokonanych zakupach wracał do mieszkania K. O. (1).

Sąd z ostrożnością odniósł się do tej części zeznań, w której pokrzywdzony nie potrafił wskazać powodów napaści oskarżonego. Tło i powody zajścia nie zostały do końca wyjaśnione. Na ten temat nie chciał zeznawać pokrzywdzony, oskarżony zaś określił zdarzenie nagłym, przy czym złożył zmienne wyjaśnienia odnośnie znajomości z oskarżonym. Bezpośrednio po ataku, D. J. przekazał K. O. (1), że zaatakowali go ludzie ze ,,starej gwardii’’ i że to są ,,zatargi’’. Podczas okazania tablicy poglądowej rozpoznał P. M.. Przed Sądem zeznał, że oskarżonego zna z widzenia, podtrzymał, że nie zna motywów działania oskarżonego, dodał że nie chowa do niego urazy i przyjmuje przeprosiny.

1.1.1-1.1.2

Zeznania K. O. (1)

Świadek potwierdziła, że w dniu zdarzenia widziała się z pokrzywdzonym dwukrotnie. Opisała wygląd i zachowanie D. J., gdy zjawił się w jej mieszkaniu bezpośrednio po ataku, zakrwawiony i zdenerwowany. Zaprzeczyła, by kiedykolwiek posiadał przy sobie nóż bądź inne niebezpieczne narzędzie. Zeznania zbieżne z relacją pokrzywdzonego.

1.1.1-1.1.3

Zeznania M. B. i K. O. (2)

Świadek M. B. potwierdziła obecność pokrzywdzonego w noc zdarzenia na stacji paliw (...). Zeznała, że zakupił wówczas papierosy i jedno piwo.

K. O. (2) potwierdziła, że rozmawiała z pokrzywdzonym przez telefon podczas, gdy został zaatakowany. Z uwagi na przerwanie rozmowy, nie wskazała żadnych szczegółów.

Zeznania spójne, korelują z zeznaniami D. J..

1.1.5.-1.1.6

Zeznania I. P. i G. O.

Pracownicy służby zdrowia, w dniu zdarzenia udzielali pomocy D. J.. Ratownik medyczny G. O. jako pierwszy zaopatrzył rany pokrzywdzonego, według niego pokrzywdzony był kontaktowy, pomimo wyczuwalnej woni alkoholu mówił logicznie ( o godz. 4.03 pokrzywdzony posiadał 0,222 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu k. 4).

Lekarz I. P. opisał obrażenia jakich doznał pokrzywdzony. Były to dwie rany cięte na szyi, zadane ostrym narzędziem o głębokości 3-4 mm. Jedna długości około 8 cm, druga około 5 cm. Dłuższa rana przebiegała nad tętnicą szyjną, oddalona była od tętnicy około 1-1,5 cm. Obie rany zostały zszyte. Rana na kończynie dolnej miała długość kilku centymetrów i głębokość około 3-4 mm. Rana przebiegała nad tętnicą podkolanową, na ranę założono szwy i opatrunek. Świadek zeznał, że pokrzywdzony nie chciał powiedzieć w jaki sposób doszło do obrażeń na jego ciele. Według świadka z uwagi na bliskość tętnic i żył, gdyby rana na szyi była 2 cm głębiej, pokrzywdzony mógłby się wykrwawić.

1.1.5

Zeznania R. R.

Funkcjonariusz policji przybył do mieszkania K. O. (1) zgodnie z poleceniem od dyżurnego KPP w M., gdzie miał znajdować się zakrwawiony mężczyzna. W mieszkaniu policjanci ujawnili ślady krwi, jak również przed wejściem do mieszkania. Następnie udali się na SOR, gdzie przebywał D. J.. Pokrzywdzony nie był zainteresowany by ścigać sprawcę napaści, relacja pokrzywdzonego przekazana R. R. znalazła potwierdzenie w zgromadzonych na etapie dalszego postępowania dowodach.

1.1.3.

Zeznania R. J.

Brat pokrzywdzonego nie był świadkiem zajścia. Po uzyskaniu informacji o zaatakowaniu go przez oskarżonego, skontaktował się z P. M. przez komunikator internetowy. Chciał uzyskać potwierdzenie, czy to on spowodował obrażenia ciała D. J.. Oskarżony w przesłanych wiadomościach zaprzeczył udziałowi w zdarzeniu.

1.1.3-1.1.6

Protokoły oględzin rzeczy, osób, miejsca, zapisu zgłoszenia, przeszukania, zapisu monitoringu

Dowody z dokumentów, sporządzone zgodnie z wymogami kpk, przez osoby uprawnione, posiadające odpowiednie kwalifikacje i doświadczenie. Nie były kwestionowane przez żadną ze stron.

Protokoły z przeprowadzonych czynności procesowych oględzin miejsca i osób, przeszukania, zatrzymania rzeczy i osoby potwierdzają fakt ich dokonania oraz przebieg tych czynności.

Protokoły oględzin zapisu video z nagrania monitoringu z ulicy (...) w M. ujawniają trasę poruszania się pokrzywdzonego, potwierdzają również jego wersję zdarzeń, że oskarżony wraz z bratem szedł za nim (k. 205, 218v).

Z protokołu zgłoszenia wynika, że karetkę pogotowia wezwał pokrzywdzony z mieszkania K. O. (1) przy ulicy (...) w M., co jest zgodne z jego zeznaniami.

1.1.6

Opinia sądowo- lekarska

Biegły w wydanej opinii wskazał, że pokrzywdzony w wyniku zdarzenia w dniu 24 marca 2024 r. doznał obrażeń ciała w postaci zadrapania lewego policzka, rany cięto-szarpanej przednio-bocznej powierzchni szyi po stronie lewej, zasinienia i krwawych wybroczyn ułożonych poprzecznie bocznej powierzchni szyi, rany ciętej lewego dołu podkolanowego, które to obrażenia spowodowały u wymienionego naruszenie czynności narządu ciała trwające nie dłużej niż 7 dni w rozumieniu art. 157 § 2 k.k. Biegły wskazał, że odniesione obrażenia mogły powstać w czasie i okolicznościach zawartych w aktach sprawy, wskutek uderzenia przedmiotem ostrokrawędzistym, podłużnym np. mogły być zadane nożem, szkłem rozbitej butelki. Obrażenia nie spowodowały choroby długotrwałej realnie zagrażającej życiu, znacznej długotrwałej niezdolności do pracy w zawodzie, trwałego istotnego zeszpecenia bądź zniekształcenia ciała.

Opinia jasna, pełna, nie zawiera sprzeczności.

1.1.6

Opinia biegłego z zakresu medycyny sądowej

Biegły z zakresu medycyny sądowej B. Z. został powołany w celu ustalenia charakteru, stopnia i mechanizmu powstania obrażeń ciała jakich doznał pokrzywdzony D. J.. Biegły po dokonanej analizie dokumentacji medycznej pokrzywdzonego, akt sprawy wskazał, że pokrzywdzony D. J. w wyniku zdarzenia doznał obrażeń ciała w postaci ran ciętych szyi i lewego dołu podkolanowego, które to wymagały założenia szwów oraz płytkiego nacięcia skóry na lewym policzku. Skutkiem powyższych obrażeń było naruszenie czynności narządu ciała trwające nie dłużej niż siedem dni w rozumieniu art. 157§2 k.k. Biegły w wydanej opinii stwierdził również, że szyja to rejon ciała wybitnie wrażliwy na urazy penetrujące ze względu na obecność naczyń krwionośnych o dużym kalibrze. Naczynia te znajdują się płytko pod skórą a ich uszkodzenie prowadzi do gwałtownych intensywnych zagrażających życiu krwotoków. W ocenie biegłego zakres obrażeń w tym przypadku najprawdopodobniej został zminimalizowany poprzez obronną postawę pokrzywdzonego, bez której to penetracja narzędzia w ciało byłaby większa. Biegły wskazał, że ze względu na sposób działania sprawcy, rodzaj użytego narzędzia, charakter i lokalizację obrażeń oraz obronną postawę pokrzywdzonego należy uznać, że podczas zdarzenia był on narażony na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w art. 157 §1 kk i w art. 156 §1 pkt 2 k.k. w postaci choroby realnie zagrażającej życiu. Obrażenia według biegłego mogły powstać podczas przedmiotowego zdarzenia, tak jak opisywał je pokrzywdzony tzn. w wyniku uderzeń – cięć zadanych narzędziem ostrym, tnącym. Mógł to być nóż lub inny podobny przedmiot.

Wnioski w wydanej opinii biegły podtrzymał w opinii uzupełniającej, przy wydaniu której wziął pod uwagę całość zgromadzonego w trakcie prowadzonego śledztwa materiału dowodowego.

W opinii uzupełniającej biegły odniósł się również do obrażeń ujawnionych u oskarżonego P. M. podczas jego oględzin w dniu 26 marca 2024r. Oskarżony miał obrażenia w postaci niewielkich starych strupów na grzbietowej powierzchni prawego śródręcza i IV palca prawej ręki, - świeżego niewielkiego odwarstwienia naskórka na grzbietowej powierzchni lewej ręki oraz dwóch ubytków naskórka z cechami gojenia na grzbietowej powierzchni V palca prawej ręki. Zmiany te zdaniem biegłego powstały w różnym czasie. Żadna ze zmian stwierdzonych na rękach P. M. nie ma cech typowych dla obrażeń powstających w wyniku działania narzędzia ostrego, tnącego jakim jest nóż. Charakter i lokalizacja zmian wskazują, że są to obrażenia różnoczasowe, które powstały wskutek przypadkowego kontaktu z narzędziami twardymi, o szorstkiej powierzchni.

Opinię biegłego Sąd podzielił w całości, jako spójną, pełną i logiczną. Nie była podważana przez żadną ze stron postępowania.

1.1.4-1.1.5

Opinia Instytutu (...)

Instytut (...) w B. został powołany w celu przeprowadzenia badań zabezpieczonych śladów biologicznych w zakresie profilowania DNA oraz identyfikacji osoby, do której ślady te należą.

Przeprowadzona ekspertyza kryminalistyczna z zakresu biologii i genetyki sądowej śladów i zabezpieczonej odzieży wykazała, że ślad w postaci wymazu pobranego z chodnika na ulicy (...) w M. zawiera peroksydazę i hemoglobinę występującą we krwi człowieka i oznaczony profil genetyczny śladu jest zgodny z profilem genetycznym D. J.. Jeśli chodzi o badania śladów biologicznych na zabezpieczonych ręcznikach zabranych z mieszkania K. O. (1) na ulicy (...), wykazały, że zabrudzenia koloru brunatnego stanowią ślady krwi i profil genetyczny śladów jest zgodny również z profilem genetycznym D. J.. Natomiast na odzieży zabezpieczonej od P. M., czyli spodniach i butach ujawniono ślady krwi człowieka, których profil genetyczny śladów jest zgodny z profilem genetycznym P. M.. Co do mechanizmu powstania plam biegli wskazali, że plama krwawa ujawniona na powierzchni chodnika ma charakter skapnięcia, które powstało w wyniku spadania kropli krwi, oderwanej siłą grawitacji z powierzchni pokrytej krwią. Natomiast plamy krwawe ujawnione na ręcznikach mają charakter plam kontaktowych, które powstały w wyniku kontaktu powierzchni pokrytej krwią z powierzchnią ręcznika.

Sporządzona przez biegłego sądowego z zakresu genetyki i biologii sądowej opinia spełnia wszelkie standardy opinii rzetelnej i pełnej.

1.1.7

Opinia sądowo- psychiatryczna oskarżonego P. M.

Biegli lekarze psychiatrzy po przeprowadzeniu badania oskarżonego rozpoznali u niego zaburzenia osobowości i uzależnienie od amfetaminy. Tempore criminis zdolność rozpoznania znaczenia czynu oraz pokierowania swoim postępowaniem nie była zaburzona w rozumieniu art. 31 §1 i 2 kk. Oskarżony w chwili czynu był pod wpływem alkoholu. Biegli stwierdzili, że spożyty alkohol nasilił skłonność do gwałtownych, impulsywnych, agresywnych zachowań, ograniczył krytycyzm i kontrolę podejmowanych działań. Biegli rozpoznali u oskarżonego upojenie alkoholowe zwykłe.

Opinia jasna, pełna i spójna.

1.1.8

Wyroki Sądu Rejonowego w Mrągowie z dnia 04.10.2022r. sygn.II K 182/22 i Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 10.01.2023 r. sygn. VII Ka 991/22

Dokumenty potwierdzające uprzednią karalność oskarżonego za przestępstwo przeciwko życiu i zdrowiu oraz z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1

Częściowe wyjaśnienia oskarżonego

Oskarżony P. M. w trakcie postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień. Przed Sądem podczas posiedzenia aresztowego oskarżony wyjaśnił, że zna pokrzywdzonego z widzenia, około 2-3 lat wcześniej miał z nim zatarg, a właściwie z jego kolegą. Według oskarżonego to pokrzywdzony ich zaatakował, wymachiwał nożem od papieru, tapet, krzyczał przy tym. P. M. wyrwał mu nóż, a następnie zadał cios w nogę i twarz. Nóż wyrzucił do jeziorka. Wyjaśnił, że był pijany dlatego też szczegółów nie pamięta.

Na rozprawie podtrzymał wersję, że to D. J. posiadał nóż, zachowanie pokrzywdzonego – krzyki odebrał jako atak. Nie miał zamiaru zabójstwa i nie chciał skrzywdzić pokrzywdzonego, zdarzenie określił jako nagłe, znienacka. Dodał również, że z pokrzywdzonym nie miał zatargów, wcześniej się mylił, zna go tylko z widzenia.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie przebiegu i dramatycznych skutków tego zdarzenia. Brak jest podstaw do uznania, że to pokrzywdzony był stroną prowokującą do zaczepki. Nic również nie wskazuje, że to pokrzywdzony używał noża. Warto w tym miejscu podkreślić, że oskarżony nie miał żadnych obrażeń zadanych ostrym narzędziem, ujawnione rany na rękach powstały w różnym czasie i nie w wyniku działania narzędzia ostrego, tnącego jakim jest nóż. Natomiast odniesione obrażenia przez pokrzywdzonego korespondują z opisanym przez niego przebiegiem zajścia. Twierdzenia zaś oskarżonego co do sposobu spowodowania obrażeń D. J. i okoliczności, w jakich do tego doszło, w konfrontacji z pozostałymi dowodami, którym Sąd dał wiarę, nie znajdują racji bytu. W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego wpisują się w przyjętą linię obrony, mającą na celu zminimalizowanie odpowiedzialności karnej, przekonanie Sądu, że reakcja P. M. była wynikiem podjętej przez niego obrony.

1.2.1

Zeznania K. M.

Zeznania świadka jako sprzeczne z dokonanymi ustaleniami, Sąd uznał za niewiarygodne. W ocenie Sądu K. M. zmierzał do uchronienia oskarżonego – młodszego brata od odpowiedzialności karnej. Winą za zaistniałą sytuację, aresztowanie brata obarczył pokrzywdzonego. Wymowne było, gdy świadek na rozprawie zeznał, ,,że jego brat siedzi w sądzie, a pokrzywdzonego nie ma’’. Podnieść należy, że zeznania świadka nie korespondują z wyjaśnieniami samego oskarżonego. Według K. M., D. J. używał noża i skaleczył oskarżonego w palec, o czym nie wspominał oskarżony. Również sam przebieg zdarzenia tj. nawoływanie do bójki przez pokrzywdzonego, uderzenie z pięści w twarz pokrzywdzonego, próba kopnięcia przez D. J. oskarżonego oraz zadanie przez oskarżonego tylko jednego ciosu nożem, kłoci się z wersją przedstawioną przez P. M.. Opisując kolejny raz zdarzenie świadek dodawał więcej szczegółów, co świadczy w ocenie Sądu o jego zaangażowaniu emocjonalnym w sprawę i chęci zminimalizowania odpowiedzialności oskarżonego.

2.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

2.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd uznał winę oskarżonego w zakresie zarzucanego mu czynu za udowodnioną. Oskarżony stanął pod zarzutem usiłowania spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu pod postacią choroby realnie zagrażającej życiu. „Ciężki uszczerbek na zdrowiu” to zbiorcze określenie zmian anatomicznych lub funkcjonalnych w zdrowiu człowieka, polegających na naruszeniu czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia określonych w art. 156 § 1 k.k. Natomiast „Choroba realnie zagrażająca życiu” to nieprawidłowy stan funkcjonowania organizmu człowieka, który stwarza poważne, istotne zagrożenie dla jego życia. Choroba taka może polegać zarówno na stanie chorobowym w rozumieniu immunologicznym, jak i na doznanym urazie, który takie zagrożenie wywoła ( zob. wyrok SA w Lublinie z 2.06.1999 r., II AKa 24/99 , LEX nr 38138).

Wciąż aktualna jest teza zawarta w wyroku SN z 17.02.1986 r., II KR 20/86, OSNPG 1986/11, poz. 145, którą można dziś odnieść do charakterystyki choroby realnie zagrażającej życiu. Zdaniem Sądu Najwyższego choroba taka „nie musi [...] być leczona w sposób długi, czy też długotrwały, a jedynie jej dynamiczny przebieg, nie przerwany odpowiednim leczeniem, decyduje o tym, że jest chorobą ciężką [...] zagrażającą życiu. Szybkie udzielenie pomocy może przywrócić choremu zdrowie w częstokroć krótkim czasie, lecz brak tej pomocy musiałby prowadzić do zejścia śmiertelnego”.

Sąd ustalił, że oskarżony w dniu zdarzenia działał z zamiarem ewentualnym spowodowania u pokrzywdzonego ciężkiego uszczerbku na zdrowiu pod postacią choroby realnie zagrażającej życiu. W tym zakresie Sąd zmienił opis czynu zarzucanego oskarżonemu uznając go za winnego tego, że w dniu 25 marca 2024r. w M. na ul. (...), przewidując możliwość spowodowania u D. J. ciężkiego uszczerbku na zdrowiu pod postacią choroby realnie zagrażającej życiu i godząc się na to zadał mu ostrym tnącym, narzędziem kilka uderzeń-cięć w szyję oraz okolice dołu podkolanowego, powodując u pokrzywdzonego obrażenia ciała w postaci zadrapania lewego policzka, rany cięto-szarpanej przednio-bocznej powierzchni szyi po stronie lewej, zasinienia i krwawych wybroczyn ułożonych poprzecznie bocznej powierzchni szyi, rany ciętej lewego dołu podkolanowego, które to obrażenia spowodowały u wymienionego naruszenie czynności narządu ciała trwające nie dłużej niż 7 dni w rozumieniu art. 157§2 k.k. lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na obronną postawę pokrzywdzonego, przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne tj. o czyn z art.13 § 1 k.k. w zw. z art. 156§1 pkt 2 kk w zb. z art. 157§2kk w zw. z art. 11 §2 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k.

Sąd dokonując analizy strony podmiotowej czynu, uznał że oskarżony nie uświadamiał sobie wszystkich następstw związanych ze swoim zachowaniem, które mogły się urzeczywistnić na skutek jego działania. W realiach niniejszej sprawy trudno uznać, że działał z zamiarem bezpośrednim spowodowania skutku w postaci choroby realnie zagrażającej życiu. W takim bowiem wypadku należałoby wymagać od sprawców przestępstw przeciwko życiu i zdrowiu wysokiego poziomu wiedzy medycznej, co byłoby rozwiązaniem prowadzącym do rozstrzygnięć absurdalnych (vide postanowienie Sądu Najwyższego z 27 lutego 2020 r., III KK 377/19, LEX nr 3170580).

W judykaturze podkreśla się i jest to pogląd wciąż aktualny, że postać ciężkiego uszkodzenia ciała wymieniona w przepisie art. 156 § 1 pkt 1 lub 2 KK nie musi być sprecyzowana w świadomości sprawcy, a zamiar spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu przyjąć może postać zamiaru ogólnego” (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 17 września 2009 r., II AKa 232/09, Prok. i Pr. 2010 r., z. 11, poz. 30, postanowienie Sądu Najwyższego z 9 października 2018 r., III KK 552/18, LEX nr 2561609). Postać ciężkiego uszczerbku ciała wymieniona w art. 156 § 1 pkt 1 lub 2 KK, nie musi być sprecyzowana w świadomości sprawcy. Dlatego też postać zamiaru sprawcy może zbliżać się do konstrukcji zamiaru ogólnego (dolus generalis), czyli zamiaru wyrządzenia istotnego uszczerbku w dobrostanie sprawcy. Właśnie przy umyślnych uszkodzeniach ciała przyjmuje się zamiar ogólny, który obejmuje faktycznie powstałe następstwa zadanych umyślnie obrażeń (por. wyrok SA w Łodzi z 26.02.2002 r., II AKa 18/02; wyrok SA we Wrocławiu z dnia 28.01.2016 r.).

W ocenie Sądu oskarżony obejmował swoją świadomością przynajmniej możliwość spowodowania swoim zachowaniem ciężkiego uszczerbku na zdrowiu i na nastąpienie takiego skutku godził się.

O zamiarze sprawcy wnioskować można w oparciu o okoliczności towarzyszące zdarzeniu, takie jak rodzaj użytego narzędzia, sposób jego użycia, siła zadanych uderzeń, ich umiejscowienie, zachowanie się sprawcy po zdarzeniu.

Dokonując analizy okoliczności przedmiotowego zdarzenia, podnieść należy że oskarżony zaatakował pokrzywdzonego znienacka. Faktem jest, że wcześniej szedł za nim z bratem, lecz jak wynika z relacji pokrzywdzonego, nic nie wskazywało że zostanie zaatakowany. Najpierw pokrzywdzony otrzymał cios nożem z tyłu w dół podkolanowy, a następnie gdy się odwrócił, otrzymał cięcia w szyję. Oskarżony posługiwał się nożem do tapet. Był to nieduży nóż, a ciosy zadane przez oskarżonego nie były precyzyjne, ani też silne. Tak opisał je pokrzywdzony ,, oskarżony machał przede mną ręką, próbował mnie uderzyć …musnął mnie 3-4 razy…ja odskoczyłem od nich, odsuwałem się …próbowałem unikać ciosów odchylając się’’. Sytuacja miała dynamiczny przebieg, wszystko działo się gwałtownie i dość krótko. Po zadanych ciosach P. M. wraz z bratem oddalił się z miejsca, nie zainteresował się losem pokrzywdzonego. Pozbył się narzędzia, wyrzucając nóż do Jeziorka (...), co świadczy, że zdawał sobie sprawę z karygodności swego czynu. Przed Sądem tłumaczył, że był nietrzeźwy, a rano doszło do niego co zrobił. Oskarżony, będąc w czasie czynu poczytalnym, dysponując przeciętnym poziomem wiedzy ogólnej i doświadczeniem życiowym, miał niewątpliwie świadomość tego, że zadając D. J. w opisanych wyżej okolicznościach ciosy nożem, w okolice głowy (pokrzywdzony miał również ranę na policzku) może doprowadzić do ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Oskarżony nie chciał wprawdzie go osiągnąć, nie było to jego zamierzonym celem, co sam podkreślił w wyjaśnieniach, to jednak musiał uświadamiać sobie możliwość wystąpienia takiego skutku i godził się na taki skutek, akceptując następstwa swego działania.

Jak wskazał biegły B. Z. szyja to rejon ciała wybitnie wrażliwy na urazy penetrujące ze względu na obecność naczyń krwionośnych o dużym kalibrze. Naczynia te znajdują się płytko pod skórą a ich uszkodzenie prowadzi do gwałtownych intensywnych zagrażających życiu krwotoków. Niewątpliwie zakres obrażeń w tym przypadku najprawdopodobniej został zminimalizowany poprzez obronną postawę pokrzywdzonego, który uchylał się przed ciosami, robił uniki. Bez obronnej postawy pokrzywdzonego, penetracja narzędzia w ciało byłaby zapewne większa. Biegły wskazał, że ze względu na sposób działania sprawcy, rodzaj użytego narzędzia, charakter i lokalizację obrażeń oraz obronną postawę pokrzywdzonego podczas zdarzenia był on narażony na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku w postaci choroby realnie zagrażającej życiu.

Pokrzywdzony umyślnie zadając pokrzywdzonemu uderzenia-cięcia w szyję oraz dół podkolanowy spowodował lekki uszczerbek na zdrowiu w rozumieniu art. 157 § 2 kk. Znalazło to odzwierciedlenie w kwalifikacji prawnej czynu.

Realny brak skutku w postaci ciężkiego uszczerbku na zdrowiu pokrzywdzonego wynikał z przyczyn niezależnych od oskarżonego, ponieważ jedynie dzięki obronnej postawie pokrzywdzonego do takich skutków nie doszło. Niemniej jednak sposób działania oskarżonego tempore criminis, kierowanie ciosów w obszar newralgiczny dla życia człowieka, wskazuje, że przewidywał możliwość spowodowania u pokrzywdzonego ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu i godził się na taki skutek, wykazując się obojętnością co do dalszego losu pokrzywdzonego.

Oskarżony zarzucanego mu czynu dopuścił się działając w warunkach recydywy określonej w art. 64 § 1 kk. Wcześniej był już karany za umyślne przestępstwo podobne przeciwko życiu i zdrowiu. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Mrągowie z dnia 4 października 2022 r. o sygn. IIK 182/22 został skazany z art. 280 § 1 kk w zb. z art. 157 §1 kk w zb. z art. 288 § 1kk w zw. z art. 11 § 2 kk. oraz z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii na karę łączną 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności. Wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 10 stycznia 2023 r. sygn. VII Ka 991/22 kara orzeczona wobec oskarżonego została złagodzona do roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd Okręgowy zmienił też kwalifikację prawną czynu zarzucanego oskarżonemu na czyn z art. 158 §1 kk. Na poczet kary zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności od 3 marca 2022 r. do 4 października 2022 r. Oskarżony część kary odbywał w systemie dozoru elektronicznego, karę odbył w dniu 13 października 2023 r. (wyroku SR w Mrągowie k. 73, wyrok SO w Olsztynie k. 75-76, informacja z KRK k. 416-417). Powyższe wskazuje, że niniejszego czynu dokonał w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary za umyślne przestępstwo podobne do zarzucanego czynu.

☐

2.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

2.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

2.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

2.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

3.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. M.

I

I

Kara pozbawienia wolności w wymiarze 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Do okoliczności obciążających Sąd zaliczył :

- znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu, przejawiający się w agresywnym zaatakowaniu pokrzywdzonego z użyciem niebezpiecznego narzędzia, godzenie w dobro chronione prawnie jakim jest zdrowie i życie człowieka,

- uprzednia karalność oskarżonego w tym za przestępstwo przeciwko życiu i zdrowiu (k. 73,75, 416-417)

- popełnienie czynu w warunkach recydywy z art. 64 §1 kk

Okolicznością łagodzącą mającą wpływ na wymiar kary jest młody wiek oskarżonego, przyznanie się do popełnienia zarzucanego czynu, wyrażenie skruchy i przeproszenie pokrzywdzonego. Okoliczność, że oskarżony w zakresie spowodowania ciężkiego uszkodzenia ciała działał z zamiarem ewentualnym, Sąd potraktował jako okoliczność zmniejszającą stopień jego winy.

Sąd orzekł wobec oskarżonego karę w dolnych granicach zagrożenia.

W ocenie Sądu kara pozbawienia wolności w orzeczonym wymiarze pozwoli oskarżonemu w sposób wystarczający odczuć naganność jego zachowania, jak również wyciągnąć właściwe wnioski, aby w przyszłości nie wchodził w konflikt z prawem. W ocenie Sądu orzeczona kara spełni cele kary w zakresie społecznego oddziaływania i nie przekracza stopnia winy oskarżonego. Spełni również stawiane jej cele zapobiegawcze.

III

I

orzeczenie obowiązku zapłaty na rzecz pokrzywdzonego kwoty 10 000 złotych tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę

Podstawową funkcją zadośćuczynienia jest funkcja kompensacyjna, co oznacza, że kwota pieniężna przyznania osobie poszkodowanej ma w pełni lub w możliwym stopniu zrekompensować (naprawić, wyrównać) wyrządzoną mu krzywdę.

Konieczność zrekompensowania szkód wyrządzonych przestępstwem i związane z tym konsekwencje majątkowe mają nie tylko znaczenie szczególno – prewencyjne, ale mogą przyczynić się do kształtowania postawy poszanowania dla prawa w społeczeństwie.

W ocenie Sądu zasądzona kwota stanowi adekwatną rekompensatę za wyrządzoną pokrzywdzonemu krzywdę. Jest współmierna do skali negatywnych przeżyć związanych ze skutkami doznanych obrażeń. Jak wskazywał pokrzywdzony przez okres 4 miesięcy nie mógł znaleźć zatrudnienia, nie był do końca sprawny, co spowodowane było odniesionymi ranami, koniecznością noszenia opatrunków.

Wysokość zadośćuczynienia zaakceptował oskarżony.

IV

I

Rozstrzygnięcie w przedmiocie dowodów rzeczowych zabezpieczonych w sprawie, zwrot po uznaniu ich zbędności dla postępowania karnego

V

I

orzeczenie przepadku dowodów rzeczowych poprzez pozostawienie w aktach sprawy

4.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. M.

II

I

na poczet orzeczonej kary Sąd zaliczył okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 26 marca 2024 r.

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VI

na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26.05.1982 roku Prawo o Adwokaturze Sąd zasądził rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. M. D. kwotę 2280 złotych tytułem wynagrodzenia za obronę oskarżonego wykonywaną z urzędu w postępowaniu sądowym oraz kwotę 524,40 złotych tytułem podatku VAT od przyznanego wynagrodzenia oraz kwotę zwrotu kosztów dojazdu na terminy rozpraw zgodnie z przedłożonym spisem.

VII

Sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych w oparciu o przepis art. 624 §1 kpk.

5.  1Podpis