Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 91/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1

M. P.

W ramach zarzucanego oskarżonemu w pkt I aktu oskarżenia czynu został on uznany za winnego tego, że w okresie od 30 marca 2021 r. do 27 kwietnia 2021 r. w K., woj. (...), w datach dziennych nieustalonych, odbywając karę pozbawienia wolności w tamtejszym zakładzie karnym, działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, chcąc by współosadzony w celi nr (...) W. P. (1) dokonał wspólnie i w porozumieniu z nim czynu zabronionego polegającego na zabójstwie prokuratora (...), adwokata W. B. i jego współpracownika W. L. – co miało nastąpić poprzez podłożenie w nieustalonym miejscu skonstruowanego przez W. P. (1) ładunku wybuchowego – usiłował nakłonić go do tego, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na to, iż nie wywołał u nakłanianego zamiaru popełnienia czynu zabronionego, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu w okresie od dnia 15 października 2002 r. do dnia 20 listopada 2002 r. i w okresie od dnia 22 maja 2004 r. do dnia 10 października 2016 r. kary łącznej 12 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Ł. z dnia 10 czerwca 2009 r. w sprawie o sygn. akt: IV K 18/09 obejmującej m.in. karę łączną 11 lat i 11 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Okręgowego w Sieradzu z dnia 15 lipca 2005 r. w sprawie o sygn. akt: II K 9/04, zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Ł. z dnia 20 listopada 2006 r. w sprawie o sygn. akt: II AKa 89/06 m.in. za czyny z art. 148 § 2 pkt 2 i 4 kk w zw. z art. 280 § 2 kk i inne, tj. popełnienia czynu opisanego w art. 13 § 1 kk w zw. z art. 18 § 2 kk w zw. z art. 148 § 2 pkt 4 kk w zw. z art. 12 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

1.1.2

M. P.

W ramach zarzucanego oskarżonemu w pkt II aktu oskarżenia czynu został on uznany za winnego tego, że w okresie od 15 lutego do 01 marca 2021 r. w K., woj. (...), w nieustalonym dniu, odbywając karę pozbawienia wolności w tamtejszym zakładzie karnym, chcąc aby W. S. (2) złożył fałszywe zeznania w sprawie Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim o sygn. akt: III K 17/19, w których tenże miał poświadczyć, że słyszał od innych osób, że W. S. (1) w przeszłości miał planować okradzenie mieszkania prokuratora i w tym celu prowadził obserwację tej osoby, dzięki czemu miał wiedzę na temat rozmieszczenia obrazów w jego mieszkaniu, usiłował nakłonić W. S. (2) do złożenia mogących stanowić dowód w tym postępowaniu zeznań o treści jak wyżej lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na to, że nie wywołał u nakłanianego zamiaru popełnienia czynu zabronionego, tj. popełnienia czynu opisanego w art. 13 § 1 kk w zw. z art. 18 § 2 kk w zw. z art. 233 § 1 kk

1.1.3

M. P.

W ramach zarzucanego oskarżonemu w pkt III aktu oskarżenia czynu został on uznany za winnego tego, że w okresie od 11 marca 2021 r. do dnia 28 marca 2021 r. w K., woj. (...), w datach dziennych nieustalonych, odbywając karę pozbawienia wolności w tamtejszym zakładzie karnym, działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, wspólnie i w porozumieniu z W. S. (2), chcąc aby A. K. złożył fałszywe zeznania w sprawie Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim o sygn. akt: III K 17/19, w których tenże miał poświadczyć, że W. S. (1) przyznał się mu, iż fałszywie pomówił M. P. w przywołanej sprawie sądowej, ponieważ oskarżony w przeszłości złożył wyjaśnienia obciążające ustalone osoby – znajomych W. S. (1) o dokonanie zabójstw i w związku z tym A. K. poradził W. S. (1) żeby ten odwołał zeznania obciążające M. P., usiłował nakłonić A. K. do złożenia mogących stanowić dowód w tym postępowaniu zeznań o treści jak wyżej, najpierw w kierowanej do niego za pośrednictwem W. S. (2) korespondencji, a następnie w bezpośredniej rozmowie przeprowadzonej przy użyciu tzw. więziennego języka migowego, oferując mu w zamian korzyść majątkową w kwocie 50 000 zł., lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na to, iż nie wywołał u nakłanianego zamiaru popełnienia czynu zabronionego, tj. popełnienia czynu opisanego w art. 13 § 1 kk w zw. z art. 18 § 2 kk w zw. z art. 233 § 1 kk w zw. z art. 12 § 1 kk

1.1.4

M. P.

W ramach zarzucanego oskarżonemu w pkt IV aktu oskarżenia czynu został on uznany za winnego tego, że na początku stycznia 2022 r. w S., woj. (...), odbywając karę pozbawienia wolności w tamtejszym zakładzie karnym, w celi nr (...) groził M. T. uszkodzeniem ciała poprzez pocięcie twarzy tzw. mojką tj. ostrzem wykonanym z maszynki do golenia, przy czym groźba ta wzbudziła w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona, zaś przypisanego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu w okresie od dnia 07 kwietnia 2020 r. do dnia 07 października 2020 r. części kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 12 września 2019 r. w sprawie o sygn. akt: III K 17/19 za czyn z art. 191 § 1 kk w zw. z art. 12 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, tj. popełnienia czynu opisanego w art. 190 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

1.1.5

M. P.

W ramach zarzucanych oskarżonemu w pkt IV i V aktu oskarżenia czynów został on uznany za winnego tego, że w nocy na 16 stycznia 2022 r. w S., woj. (...), odbywając karę pozbawienia wolności w tamtejszym zakładzie karnym, w celi nr (...) groził M. T. pozbawieniem życia i uszkodzeniem ciała, w tym trzymanym w ręku kawałkiem szkła z rozbitego słoika oraz metalowym taboretem, usiłując go nim uderzyć w okolice głowy, przy czym groźby te wzbudziły w zagrożonym uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione, lecz z uwagi na działania obronne pokrzywdzonego uderzył go trzykrotnie w okolicę lewej goleni oraz lewego kolana, czym spowodował u wymienionego otarcia naskórka na lewej goleni, dolegliwości bólowe i obrzęk lewego kolana, skutkujące u M. T. rozstrojem zdrowia oraz naruszeniem czynności narządu ruchu trwającym poniżej 7 dni, zaś przypisanego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu w okresie od dnia 07 kwietnia 2020 r. do dnia 07 października 2020 r. części kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 12 września 2019 r. w sprawie o sygn. akt: III K 17/19 za czyn z art. 191 § 1 kk w zw. z art. 12 § 1 kk w zw. z art. 64 §1 kk, tj. popełnienia czynu opisanego w art. 190 § 1 kk w zb. z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

M. P. lat (...) ma wykształcenie średnie (technik mechanik). Jest ojcem jednego dziecka (pełnoletni syn). Pozostaje w nieformalnym związku z R. K.. Był wielokrotnie karany sądownie, w tym m.in. za zabójstwa, rozboje z użyciem broni palnej i niebezpiecznych przedmiotów, podżeganie do poświadczania nieprawdy, zmuszanie do określonego zachowania. Przebywa w izolacji więziennej nieprzerwanie od 17 października 2002 r. Karę odbywa w systemie zwykłym. Nie jest zatrudniony odpłatnie.

Oskarżony nie jest chory psychicznie, ani upośledzony umysłowo. Prezentuje ponadprzeciętną sprawność intelektualną. Wykazuje cechy nieprawidłowej osobowości – „prezentuje się jako osoba zwracająca na siebie uwagę własnym zachowaniem, jest niecierpliwy wobec przeszkód na drodze do ustalonego przez siebie celu; cechuje go praktyczny brak empatii i wczuwania się w potrzeby innych, co skutkuje małą zdolnością do przyjmowania cudzej perspektywy, cechuje go niskie poczucie winy, niewielka tolerancja i szacunek dla odmiennych punktów widzenia oraz niewystarczająca zdolność rozumienia wpływu własnego zachowania i postępowania na innych ludzi”.

W czasie czynów sprawca miał zachowaną zdolność rozpoznania ich znaczenia oraz każdorazowo pokierowania swoim postępowaniem.

dane osobopoznawcze

1860 - 1861

dane o karalności

3600 - 3605

dokumenty z teczki osobopoznawczej osadzonego

załącznik do akt sprawy

odpisy wyroków

2561 – 2564

2565 – 2593

2594 – 2689

2691 – 2737

2752

2764 – 2768

2769 - 2770

notatka urzędowa (dot. braku wpisów w księgach wieczystych)

1399

opinia sądowo – psychiatryczna

(...)

1.1.1 – 1.1.3.

W przeszłości przeciwko m.in. M. P. toczyło się śledztwo pod nadzorem Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Ł. D. B. dot. popełnienia szeregu poważnych przestępstw m.in. z art. 280 § 2 kk, art. 148 § 2 pkt 2 i 4 kk, art. 279 § 1 kk. Oskarżony w tym postępowaniu podjął współpracę z Prokuraturą licząc na możliwość skorzystania z nadzwyczajnego złagodzenia kary. Sprawa, po zakończeniu śledztwa, zawisła przed Sądem Okręgowym w Sieradzu pod sygn. akt: II K 9/04. Wyrokiem z dnia 15 lipca 2005 r. Sąd Okręgowy w Sieradzu skazał M. P. na karę łączną: 11 lat i 11 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 540 stawek dziennych przy ustaleniu jednej stawki dziennej na kwotę 50,00 zł. stosując każdorazowo w stosunku do oskarżonego nadzwyczajne złagodzenie kary wynikające z art. 60 § 3 i 4 kk.

Orzeczone wspomnianym wyrokiem wobec M. P. kary pozbawienia wolności oraz grzywny zostały objęte wyrokiem łącznym wydanym przez Sąd Okręgowy w Ł. w dniu 10 czerwca 2009 r. w sprawie o sygn. akt: IV K 18/09 wymierzającym oskarżonemu karę łączną 12 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę łączną grzywny w wymiarze 540 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 50,00 zł.

Na skutek zawiadomienia złożonego przez adw. W. B. – prowadzącego kancelarię adwokacją w R., z którego usług prawnych korzystał M. P., w dniu 23 sierpnia 2017 r. do Prokuratury Rejonowej w R. dot. kierowanych w stosunku do jego osoby i osób mu najbliższych gróźb karalnych przez M. P., wszczęto śledztwo, które prowadzone przez (...) w Ł. pod nadzorem T. K. (1) – prokuratora Prokuratury Okręgowej w J. G. del. do (...) Wydziału Zamiejscowego Departamentu do spraw Przestępczości Zorganizowanej i Korupcji we W. (PK I WZ Ds. 52.2018) zakończyło się skierowaniem w dniu 19 lutego 2019 r. do Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim III Wydział Karny aktu oskarżenia przeciwko M. P. oskarżonemu o podżeganie W. S. (1) do dokonania wspólnie i w porozumieniu z nim zabójstwa w związku z rozbojem prokuratora D. B. (czyn I), o podżeganie adw. W. B. do udzielenia nieokreślonemu sędziemu penitencjarnemu korzyści majątkowej w kwocie 20 000 zł. w celu wydania przez tego sędziego korzystnej decyzji w przedmiocie udzielenia mu warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbycia kary ew. udzielenia mu przerwy w odbyciu kary (czyn II), a nadto o stosowanie gróźb pozbawienia adw. W. B. i jego współpracownika W. L. oraz członków ich rodzin życia oraz spowodowania u nich ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w celu zmuszania ich do zwrotu określonych kwot (czyn III). Sprawa została zarejestrowana pod sygn. akt: III K 17/19. W zakresie czynu z pkt I aktu oskarżenia głównym świadkiem oskarżenia był W. S. (1) ps. (...). Wyrokiem z dnia 12 września 2019 r. Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim skazał M. P. za czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 18 § 2 kk w zw. z art. 148 § 2 pkt 2 kk w zw. z art. 12 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę 12 lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 18 § 2 kk w zw. z art. 229 § 1 kk na karę 2 lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 191 § 1 kk w zw. z art. 12 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzekając wobec niego karę łączną 13 lat pozbawienia wolności. Wyrokiem z dnia 07 października 2020 r. w sprawie o sygn. akt: II AKa 374/19 Sąd Apelacyjny w Ł. utrzymał w mocy powyższy wyrok. Kasację od wyroku złożył obrońca oskarżonego.

Wyrokiem z dnia 18 maja 2022 r. Sąd Najwyższy w sprawie o sygn. akt: II KK 327/21, po rozpoznaniu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego, uchylił wyrok Sądu Apelacyjnego w Ł. w zaskarżonej części (co do czynów I – II) i w tym zakresie przekazał sprawę Sądowi Apelacyjnemu w Ł. do ponownego rozpoznania oddalając kasację w pozostałym zakresie jako oczywiście bezzasadną . Wyrokiem z dnia 15 lutego 2023 r. Sąd Apelacyjny w Ł. w sprawie o sygn. akt: II AKa 191/22 uniewinnił M. P. od popełnienia czynu z pkt I, a w odniesieniu do czynu z pkt II na podstawie art. 22 § 2 kk odstąpił od wymierzenia mu kary. Wyrokiem z dnia 05 marca 2024 r. w sprawie o sygn. akt: V KK 288/23 Sąd Najwyższy, na skutek kasacji wniesionej przez prokuratora uchylił wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi w zaskarżonej części (dot. zarzutu podżegania do zabójstwa w związku z rozbojem na szkodę D. B.) i w tym zakresie sprawę przekazał Sądowi Apelacyjnemu w Łodzi do ponownego rozpoznania. Sprawa pozostaje w toku.

W dniu 25 listopada 2020 r. M. P. został przetransportowany do Zakładu Karnego w K. celem dalszego odbywania kary. Na ten dzień, po uprawomocnieniu się wyroku w sprawie Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim koniec odbywanych kar przypadał oskarżonemu na dzień 30 grudzień 2033 r. Początkowo M. P. został osadzony w (...), po czym 15 lutego 2021 r. został przeniesiony do (...), oddział II, w której od 03 lutego 2021 r. przebywał W. S. (2). Obaj osadzeni byli tzw. „60 – tkami”. Przebywali w jednej celi do dnia 01 marca 2021 r., po czym po krótkim pobycie w pawilonie G, oddz. I, (...), W. S. (2) od dnia 03 marca 2021 r. przebywał w pawilonie B, oddz. II (...), z kolei M. P. został osadzony z dniem 10 marca 2021 r. również w pawilonie B, na oddz. II w celi (...), co umożliwiało im częsty kontakt podczas wspólnych spacerów. Wespół z wymienionymi w celi przebywał także skazany G. K.. Obaj skazani spotkali się uprzednio tylko raz w warunkach izolacji przy okazji oczekiwania w Sądzie Apelacyjnym w Ł. na rozpoznanie apelacji w swoich sprawach. Podczas tego krótkiego wspólnego pobytu w jednym pomieszczeniu oskarżony poinformował W. S. (2) o tym, że został niesłusznie pomówiony przez kolegę z celi o zamiar przeprowadzenia zamachu na prokuratora. Był przeświadczony, że niedługo wyjdzie, bo jest niewinny. Odkąd zostali osadzeni w celi nr (...), M. P. nieprzerwanie, w oczekiwaniu na rozpoznanie kasacji przez Sąd Najwyższy, „maglował swoją sprawę” utrzymując, że jest niewinny. Pokazywał W. S. (2) dokumenty z akt sprawy, swoje notatki przekonując o swojej niewinności. Ze strony oskarżonego padło również pytanie o W. S. (1). W. S. (2) zaprzeczył, by go znał.

M. P. chcąc, aby W. S. (2) złożył fałszywe zeznania w jego sprawie (w domyśle w sprawie Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim o sygn. akt: III K 17/19), w których tenże miał poświadczyć, że słyszał od innych osób, że W. S. (1) w przeszłości miał planować okradzenie mieszkania prokuratora i w tym celu prowadził obserwację tej osoby, dzięki czemu miał wiedzę na temat rozmieszczenia obrazów w jego mieszkaniu, usiłował nakłonić go do złożenia mogących stanowić dowód w tym postępowaniu zeznań o oczekiwanej treści, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na to, że nie wywołał u nakłanianego zamiaru popełnienia czynu zabronionego. W. S. (2) od razu stanowczo odmówił zaznaczając, iż nie zna W. S. (1), nigdy się z nim nie spotkał, nie miał z nim kontaktu nawet podczas spaceru, co w wypadku złożenia przez niego takiej treści depozycji mogłoby od razu je pozbawić wiarygodności. W obliczu takiej podstawy współosadzonego, M. P. poprosił go o znalezienie osoby/osób z grona współosadzonych, która znała W. S. (1) i mogłaby złożyć zeznania korzystne z punktu widzenia jego interesów, a jednocześnie dyskredytujące depozycje W. S. (1) jako głównego świadka oskarżenia w sprawie Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim.

W. S. (2) wskazał na swojego długoletniego znajomego, jeszcze z czasów wolności, A. K. (uprzednio noszącego nazwisko K.), co do którego miał wiedzę, że ten miał kontakt z S.. W uzgodnieniu z oskarżonym W. S. (2) napisał do A. K. list, w którym zasygnalizował temat związany z chęcią pomocy oskarżonemu. List został przesłany na adres Aresztu Śledczego w Ł., gdzie do 03 marca 2021 r. przebywał A. K. (z tym dniem został przetransportowany do Zakładu Karnego w K. i umieszczony początkowo przez okres jednego dnia w pawilonie G, by z dniem 04 marca 2021 r. nieprzerwanie do 27 kwietnia 2021 r. przebywać w pawilonie A, w różnych celach, oddz. 1 i 2). A. K. otrzymał list 11 marca 2021 r. Orientował się w sprawie podżegania do zabójstwa prokuratora przez M. P. i że w tej sprawie W. S. (1) składał zeznania, gdyż o tym się mówiło w środowisku. W ślad za przesłanym listem, W. S. (2) - po konsultacji z oskarżonym - który podczas wspólnych spacerów wskazywał na konieczność przyspieszenia sprawy złożenia zeznań przez A. K., za pośrednictwem osadzonych roznoszących posiłki/ sprzątających przekazał mu gryps, w treści którego zawarta była prośba o pomoc oskarżonemu, kontakt do kuzyna M. S. w oczekiwaniu na przybycie adwokata, który miał w tej sprawie przekazać wymienionemu szczegółowe informacje. A. K. od początku nie miał zamiaru zeznawać w sposób oczekiwany przez oskarżonego, choć chcąc pozyskać bliższe informacje dot. planowanych przez oskarżonego i W. S. (2) działań, skontaktował się ze wskazanym w grypsie S. deklarując, że pomoże. W późniejszym okresie, do dnia 28 marca 2021 r. (do tego dnia istniała możliwość kontaktu osadzonych w pawilonie A, podczas spaceru z osadzonymi w pawilonie B na placu spacerowym pawilonu B) doszło do co najmniej trzech spotkań na spacerniaku pawilonu B pomiędzy A. K., a M. P. znajdującym się przy oknie korytarzowym, podczas których posługując się językiem migowym oskarżony przedstawił A. K. czego od niego oczekuje tj. miał zeznać o czym rzekomo usłyszał od S., a mianowicie, że ten przyznał mu się, iż fałszywie pomówił M. P. w sprawie, ponieważ oskarżony w przeszłości złożył wyjaśnienia obciążające ustalone osoby z grona znajomych W. S. (1) o dokonanie zabójstw i w związku z tym A. K. miał poradził W. S. (1) żeby ten odwołał zeznania obciążające oskarżonego, w zamian za korzyść majątkową 50 000 zł. W niedługim czasie po powrocie do Aresztu Śledczego w Ł. (wybył z Zakładu Karnego w K. 27 kwietnia 2021 r.) A. K. skontaktował się z W. S. (1) informując go o tym, że M. P. za pośrednictwem W. S. (2) próbuje na niego wpłynąć, by składał zeznania w sprawie o zabójstwo prokuratora - „uważaj, szykują się na ciebie” i że ma list i gryps ten fakt dowodzący. O próbie nakłonienia przez W. S. (2) na terenie Aresztu Śledczego w Ł. do złożenia fałszywych zeznań w sprawie M. P. ew. wskazania kogoś kto by się tego podjął informował W. S. (1) około dwa miesiące wcześniej także K. W..

Z dniem 10 marca 2021 r. M. P. został osadzony w celi nr (...) w pawilonie B, na oddz. II finalnie w celi czteroosobowej z D. K., S. K. oraz przybyłym tego samego dnia do Zakładu Karnego w K. W. P. (1). W tym czasie koniec kary przypadał wymienionemu na dzień 08 lutego 2026 r. Oczekiwał na rozpoznanie sprawy o wydanie wyroku łącznego. W tym postępowaniu toczącym się przed Sądem Rejonowym dla Ł. - Śródmieście w Ł. w sprawie o sygn. akt: V K 1253/20 reprezentował go adw. T. K. (2).

W. P. (1) przedstawił się na forum osadzonych jako tzw. „60 – tka”, choć nią nie był, informując obecnych że odbywa karę za skonstruowanie i produkcję materiałów wybuchowych (wyrokiem Sądu Rejonowego w Zgierzu z dnia 08 listopada 2018 r. w sprawie o sygn. akt: II K 999/17 został skazany m.in. za czyn polegający na wytworzeniu bez wymaganego zezwolenia poprzez mieszanie siatki, azotanu potasu i węgla drzewnego, substancji pirotechnicznej o cechach prochu czarnego, a następnie skonstruował przyrząd wybuchowy pod postacią samodziałowego ładunku wybuchowego z zapalnikiem elektrycznym umieszczając go na terenie swojej posesji w pobliżu furtki wejściowej wyczerpujący znamiona występku opisanego w art. 171 § 1 kk na karę 2 lat pozbawienia wolności) . Przechwalał się wręcz swoją wiedzą na temat ładunków wybuchowych (podał, że ten ładunek chciał podłożyć w sądzie, że na skutek jego działań uszkodzeniu uległ policyjny robot) chcąc zaskarbić sobie wśród współwięźniów należny szacunek i poważanie mimo, iż jego wiedza w tym zakresie bazowała na informacjach z internetu i przekazanych przez kolegę sapera. Fakt ów wywołał zainteresowanie po stronie oskarżonego, który zaczął go przez następne dni wypytywać o szereg spraw z tym związanych tj. ile konstrukcja takiego ładunku kosztuje, z czego się to robi, w jaki sposób się to odpala (czy zdalnie). Jednocześnie M. P. niezmiennie nawiązywał do swojej sprawy wskazując, że na skutek pomówienia S., zeznającym przeciwko niemu z zemsty: mecenasowi B. i jego współpracownikowi L., w porozumieniu z prokuratorem K. został niesłusznie skazany, że siedzi „na lewo” za podżeganie do zabójstwa prokuratora B.. Mówił, ,że został „wrobiony” przez mecenasa W. B., jego pomocnika W. L. i prokuratora z W., który prowadził sprawę. Powtarzał, że wyrok w jego sprawie to wina B. i S., a prokurator z W. z nimi się zgadał, żeby wsadzić go do więzienia. Miał wielkie pretensje do W. S. (1). Mówił, że mu nie odpuści, zapowiadał zemstę. Prezentował negatywny stosunek do prokuratorów B. i (...). Twierdził, że ich nienawidzi. Był na nich wściekły. Zapowiadał, że o ile kasacja nie okaże się skuteczna to B. za to odpowie. Pomstował na osoby związane z jego sprawą, ubliżał im. O W. S. (1) mówił, że trzeba go załatwić, że trzeba go pomówić o składanie fałszywych zeznań.

Wymienieni spędzali dużo czasu na rozmowach na temat bomb, ładunków wybuchowych, a także sprawy oskarżonego. Początkowo W. P. (1) dał wiarę zapewnieniom M. P. odnośnie jego niewinności do czasu kiedy oskarżony udostępnił mu do przeczytania dokumenty z akt sprawy, w szczególności protokoły przesłuchania świadków W. B., W. L., W. S. (1). Lektura tej części akt sprawy utwierdziła go w przekonaniu, że były jednak dowody na skazanie M. P., o czym podzielił się ze współosadzonym D. K..

Podczas tych licznych rozmów M. P. podzielił się na forum celi informacją odnośnie istnienia kancelarii (...) we W., której prawnicy za odpowiednią opłatą są w stanie załatwić wiele spraw, łącznie z przerwą w odbywaniu kary. Pokazał W. P. (1) zapisany numer do tej kancelarii. Oskarżony wypytywał się go o sprawę mieszkania odziedziczonego po babci w Ł. tj. w jaki sposób uniknąć komornika.

W dniu 30 marca 2021 r. przez okres kilkunastu minut M. P. pozostawał sam w celi z W. P. (1). W tym czasie S. K. udał się do telefonu i wychowawcy, z kolei D. K. miał wizytę u stomatologa. Oskarżony zaproponował W. P. (1), by ten pomógł mu w załatwieniu, „wyjebaniu w powietrze” prokuratora K., mecenasa B. i jego współpracownika L. w zamian za korzyść w postaci pieniędzy ze sprzedaży mieszkania, które otrzyma/otrzymał w spadku. W. P. (1) miał skonstruować i podłożyć ładunek wybuchowy przebywając na wolności po wyroku łącznym ew. na udzielonej przerwie, z kolei oskarżony miał to sfinansować, następnie udzielić mu schronienia na terenie W.. Adresy wskazanych osób miał załatwić w przeciągu tygodnia, przy czym wizytówką adw. W. B. już dysponował okazując ją wcześniej W. P. (1). Co do prokuratora K. podnosił, że tenże pochodzi z J.. Na propozycję oskarżonego W. P. (1) nie zareagował. Był nią zdziwiony. M. P. nie domagał się jasnej odpowiedzi, deklaracji ze strony współosadzonego. Wprawdzie propozycji nie ponawiał (W. P. (1) starał się nie dopuszczać do sytuacji pozostawania w celi sam na sam z oskarżonym) lecz wciąż, aż do wyjazdu W. P. (1) (27 kwiecień 2021 r.) nagabywał go w związku ze swoją sprawą tj. stał od rana nad łóżkiem i zdawał się oczekiwać od niego akceptacji dla złożonej propozycji: „tak M. zrobimy to”, powtarzał, że jest niewinny, że powinien wyjść na wolność. Zapewniał go dzień przed wyjazdem z K., by nie martwił się o pieniądze, bo jak załatwią sprawę prokuratora i adwokata do wyjadą do W. i będą tam czerpać korzyści z handlu kradzionymi autami wspólnie z S. K.. Twierdzeniami, by uważał, bo ktoś go może pomówić o kupno od niego materiałów wybuchowych chciał u niego wywołać poczucie strachu, uległości celem ostatecznie akceptacji wysuniętej propozycji. W. P. (1) nigdy nie miał zamiaru dokonać przestępstwa, do którego dokonania namawiał go M. P.. Jednocześnie nie chciał aby oskarżony odczytał jego stanowisko jako zdecydowaną odmowę w obawie przed nim, uchodzącym za nerwowego, agresywnego, nieobliczalnego. O złożonej mu przez oskarżonego propozycji poinformował w dniu 02 kwietnia 2021 r. telefonicznie swojego obrońcę ze sprawy dot. wyroku łącznego adw. T. K. (2). Za jego namową opisał tę sytuację w liście adresowanym do adwokata, który nadał w dniu 06 kwietnia 2021 r. w administracji Zakładu Karnego w K.. W dniu 16 kwietnia 2021 r. został ogłoszony wyrok łączny w sprawie W. P. (1). O treści orzeczenia poinformował skazanego telefonicznie obrońca. W. P. (1) nie był zadowolony z zapadłego rozstrzygnięcia. Frustracji i niezadowoleniu z powodu zbyt wysokiego w jego mniemaniu wyroku, dał wyraz na forum celi przeklinając, pomstując m.in. na sędziów, prokuratorów (...) i B., wpisując się w narrację M. P. - który miał powiedzieć, że jak W. skonstruuje bombę i ją podłoży to on ma mieszkanie w Ł. i jest w stanie je sprzedać, by sfinansować zabójstwa - w reakcji na jego słowa przyznał, że mu pomoże.

W dniu 27 kwietnia 2021 r. W. P. (1) został przetransportowany do AŚ w Ł.. Na prośbę oskarżonego skontaktował się telefonicznie ze S. – kuzynem M. P. informując go, że przebywa w celi wspólnie z W. S. (2).

odpisy wyroków

505 – 598

822 - 826

604 - 610

dokumenty z akt sprawy Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim o sygn. akt: III K 17/19

481 - 1195

odpisy wyroków z uzasadnieniami

1865 – 1881

3152 – 3160

3459, 3463v – 3471

informacja o osadzeniu oskarżonego i W. S. (2) w ZK K.

2231

2235

2239 – 2241

2258 – 2260

2262 - 2267

zeznania W. S. (2) (wyjaśnienia złożone w charakterze podejrzanego)

3407v – 3410

1978v -1985

2814v -2815

2816 – 2817

2876 - 2877

dane o karalności dot. W. S. (2)

3434

wyjaśnienia oskarżonego w części dot. pobytu w jednej celi z W. S. (2), następnie z W. P. (1), prowadzonych z nimi rozmów odnośnie jego sprawy, w tym W. S. (1), pytań kierowanych do W. P. (1) odnośnie ceny ładunków wybuchowych, prośby do W. S. (2) celem ustalenia osadzonych, którzy mieli kontakt z W. S. (1) i wiedzieli, że on kłamie

3230v – 3231v

1862 – 1863

1892 – 1893

2065 – 2067v

2484 – 2493

2490 – 24932511 – 2512

2814v -2815

2819v – 2820

2952v

dane o karalności dot. A. K.

3425

informacja o rozmieszczeniu A. K. w ZK K.

2232 - 2234

listy, koperta, gryps

1455 – 1455c

opinia z zakresu kryminalistycznej ekspertyzy pisma i dokumentów wydana przez biegłą M. B.

2145 - 2180

zeznania A. K.

3413v – 3416v

3616v - 3618

1445 – 1453

2466 – 2467v

2816 – 2817v

2819 - 2820

zeznania W. S. (1)

3253v – 3254v

1431 – 1435

2464 – 2465

2466 - 2467

zeznania K. W.

3254v

1457 – 1458

2464 - 2465

zeznania D. Ż.

3256

2270 - 2272

zeznania S. T.

3339v

2287

informacja o pobytach osadzonego S. T. w ZK K.

3382

informacja z administracji ZK K.

3427

3437

3629

dokumentacja techniczna

3449v - 3451

informacja z ZK K.

3289

zeznania W. P. (1)

3245v – 3251v

1728 – 1730

1748 – 1749

1798v – 1804

1811 – 1813

1467 – 1475

1512 – 1516

1841v – 1845v

2484v - 2488

list

1719 - 1721

kserokopie dokumentów z akt sprawy Sądu Rejonowego w Zgierzu o sygn. akt: II K 999/17

1209 - 1361

kserokopie dokumentów z akt sprawy Sądu Rejonowego dla Łodzi Śródmieścia w Łodzi o sygn. akt: V K 1253/20

111 - 218

dokumenty z teczki osobowej W. P. (1)/ dokumenty z teczki osobopoznawczej W. P. (1)

221 – 323

załącznik do akt

informacja dot. odbytej służby wojskowej przez W. P. (1)

1203

informacja o rozmieszczeniu osadzonego W. P. w ZK K.

2255 - 2257

zeznania D. K.

3255 – 3255v

2207 - 2210

dokumentacja medyczna dot. D. K.

69 – załącznik adresowy

list

60 - 61

zeznania S. K. w części dot. rozmów pomiędzy oskarżonym a W. P. (1) na temat sprawy M. P., materiałów wybuchowych

3320v – 3324v

76v – 78v

1407 – 1416

1493 – 1496

1842 – 1846

2490 - 2493

1.1.4. – 1.1.5.

Z dniem 22 lipca 2021 r. M. P. został przetransportowany z Zakładu Karnego w K. do Aresztu Śledczego w O. Oddział Zewnętrzny w S.. Został osadzony w celi nr (...), pawilon E, oddz. 1. Do celi dwuosobowej w dniu 09 grudnia 2021 r. został dokwaterowany skazany M. T. ur. (...)

Relacje pomiędzy osadzonymi układały się różnie, raz lepiej, raz gorzej. Wymienieni starali się dogadywać pomiędzy sobą.

Na początku stycznia 2022 r., przebywając w celi nr (...) M. P. miał pretensje do M. T. o zbyt głośne oglądanie telewizji. Zagroził mu uszkodzeniem ciała poprzez pocięcie twarzy tzw. mojką tj. ostrzem wykonanym z maszynki do golenia. Groźba ta wzbudziła w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona. W reakcji na to M. T. ściszył telewizor, łagodząc w ten sposób sytuację.

Po około tygodniu bezproblemowego funkcjonowania, w nocy z 15/16 stycznia 2022 r., w celi nr (...) doszło do kolejnego incydentu z udziałem osadzonych.

Tego dnia oskarżony był wyraźnie zirytowany i podminowany tym, że był zmuszony opuścić na kilka godzin celę i przebywać na sali widzeń, gdyż opuścił ją także współosadzony.

Około godz. 03:50 M. T. wracał z toalety, zamknął okno, co spotkało się z dezaprobatą ze strony oskarżonego, który zwrócił się w sposób obraźliwy do pokrzywdzonego. Powyższe skutkowało wulgarną reakcją ze strony M. T., który zszedł z łóżka piętrowego (zajmował miejsce na górze). Po wulgarnych, wzajemnych zaczepnych treściach, M. P. kontynuował wypowiadanie prowokacyjnych treści pod adresem współosadzonego. Krzycząc nakazał mu w sposób wulgarny opuszczenie celi, wypowiadając pod jego adresem szereg gróźb pozbawienia życia i uszkodzenia ciała, w tym trzymanym w ręku kawałkiem szkła z potłuczonego słoika, które wzbudziły w zagrożonym uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione. Po pochwyceniu metalowego taboretu oskarżony usiłował uderzyć pokrzywdzonego w okolice głowy lecz z uwagi na działania obronne M. T. (który także sięgnął po taboret, wycofał się w stronę drzwi wejściowych zasłaniając się przed atakiem ze strony napastnika zarówno trzymanym taboretem, jak i otwartymi do wnętrza celi drzwiami od toalety), uderzył go trzykrotnie w okolicę lewej goleni oraz lewego kolana, czym spowodował u wymienionego otarcia naskórka na lewej goleni, dolegliwości bólowe i obrzęk lewego kolana, skutkujące u wymienionego rozstrojem zdrowia oraz naruszeniem czynności narządu ruchu trwającym poniżej 7 dni. Przybycie funkcjonariuszy Straży Więziennej i wezwanie od zachowania zgodnego z prawem zakończyło incydent.

informacja dot. rozmieszczenia osadzonego M. P.

2239 - 2241

materiały niejawne z kontroli operacyjnej o kryptonimie Vendetta, Szakal, Szakal (...), Szakal Ter dot. przebiegu zajścia w nocy na 16 stycznia 2022 r. w celi nr (...) (zapis dźwięku)

znajdujące się w kancelarii (...) tut. Sądu

zeznania M. T.

3232 – 3235v

1603 – 1605

2476v - 2478

wyjaśnienia oskarżonego w części dot. przyczyn zdarzenia, wypowiadanych gróźb, sięgnięcia po taboret, uderzeń pokrzywdzonego

3230v – 3231v

2065v – 2067v

2476v – 2478

zawiadomienie Dyrektora AŚ O.

1609

dokumentacja fotograficzna

1610 - 1612

dokumentacja SW dot. wyjaśnienia zdarzenia

1613 - 1624

protokół oględzin miejsca zdarzenia – cela nr (...)

1628 - 1646

protokół oględzin zapisu monitoringu wizyjnego z Oddziału Zewnętrznego AŚ O. w S.

1698 - 1707

zapis na płycie DVD

1708

dokumentacja medyczna

1928 - 1940

opinia biegłego z Katedry i Zakładu Medycyny Sądowej UM w L.

2299 - 2301

zeznania P. C.

3336v -3337

1549

zeznania A. G.

3337v – 3338

2553

zeznania J. J.

3338 – 3339

1757v – 1758v

zeznania M. J. (1)

3410v – 3411

2541v

zeznania G. P.

3417 – 3418

2545v

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

dane osobopoznawcze

dane pozyskane w oparciu o oświadczenie oskarżonego, nie kwestionowane przez strony

dane o karalności

pozyskane z zasobów Krajowego Rejestru Karnego, nie kwestionowane przez strony

dokumenty z teczki osobopoznawczej osadzonego

dokumenty nie kwestionowane przez strony

odpisy wyroków

dokumenty nie kwestionowane przez strony

notatka urzędowa (dot. braku wpisów w księgach wieczystych)

dokument nie kwestionowany przez strony

opinia sądowo – psychiatryczna

- jasna,

- logiczna we wnioskach,

- pełna,

- wnioski należycie umotywowane;

- sposób sformułowania wniosków pozwala na zrozumienie zawartych w niej wywodów,

- wnioski opinii nie kwestionowane przez strony

1.1.1. -

1.1.3.

odpisy wyroków

dokumenty nie kwestionowane przez strony, o treści niesprzecznej

dokumenty z akt sprawy Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim o sygn. akt: III K 17/19

- dokumenty potwierdzające fakt toczącego się przed Sądem Okręgowym w Piotrkowie Trybunalskim postępowania pod sygn. akt: III K 17/19 z zawiadomienia W. B. oraz zapadłego finalnie orzeczenia w sprawie, które nie jest prawomocne z uwagi na ostatnie rozstrzygnięcie Sądu Najwyższego;

- wyrażone w zapadłym w sprawie wyroku oceny i zapatrywania prawne Sądu nie stanowiły - w myśl zasady jurysdykcyjnej samodzielności sądu karnego – podstawy czynionych ustaleń w rozpoznawanej sprawie tym bardziej, jeśli weźmie się pod uwagę czasokres oraz rodzaj zarzucanych oskarżonemu w obu sprawach zachowań, a nadto fakt, iż na skutek rozpoznania następujących po sobie kasacji Sąd Najwyższy ostatecznie uchylił orzeczenie sądu II instancji w zaskarżonej części i postępowanie przed Sądem Apelacyjnym w Łodzi pozostaje aktualnie w toku

odpisy wyroków z uzasadnieniem

treść dokumentów nie kwestionowana przez strony

informacja o osadzeniu oskarżonego i W. S. (2) w ZK K.

dokument nie kwestionowany przez strony

zeznania W. S. (2) (wyjaśnienia złożone w charakterze podejrzanego)

- depozycje świadka są szczere, logiczne i konsekwentne;

- odnoszą się do kontaktów z M. P. podczas osadzenia w Zakładzie Karnym w K., w tym pobytu w jednej celi nr (...), rozmowy z oskarżonym na temat jego sprawy, a w szczególności obciążającego go świadka W. S. (1), planu oskarżonego na zdyskredytowanie zeznań W. S. (1) poprzez usiłowanie nakłonienia początkowo W. S. (2), a następnie A. K. do złożenia fałszywych zeznań;

- depozycje świadka (zeznania, wyjaśnienia) korespondują z pozostałym materiałem dowodowym w postaci zeznań świadków: S. K. (potwierdził, że oskarżony dużo czasu spędzał z W. S. (2) na spacerach, podczas których dużo rozmawiali; sam M. P. miał przyznać, że W. S. (2) „ma popytać innych ludzi o S. i coś załatwić”); W. P. (1) (wg relacji świadka, oskarżony miał namawiać W. S. (2) do poszukania osoby, która mogłaby coś zeznać na S.); K. W. (zeznającego na okoliczność kontaktu z W. S. (2) w AŚ Ł. i chęci uzyskania od niego informacji odnośnie W. S. (1) celem jego „ugotowania” w zemście za zeznania przeciwko oskarżonemu); S. T. (potwierdzającego fakt wspólnych spacerów i rozmów pomiędzy obu osadzonymi); D. Ż. (potwierdzającego otrzymanie przez A. K. listu od W. S. (2) w ZK K.); A. K. (potwierdzającego otrzymanie od W. S. (2) w imieniu oskarżonego listu i grypsu); samego W. S. (1) (potwierdzającego przekazane mu przez A. K. i K. W. informacje dot. działań W. S. (2) i M. P. co do jego osoby), dowodów w postaci zabezpieczonych: listu, grypsu w powiązaniu z wnioskami opinii z zakresu kryminalistycznej ekspertyzy pisma i dokumentów wydanej przez biegłą M. B. potwierdzającej, że nakreślił je W. S. (2), po wyjaśnienia samego oskarżonego, który przyznał, że toczył rozmowy o swojej sprawie ze świadkiem, jak z każdym, w tym była mowa o S., a nadto prosił go o to„by ten wypytał się innych osadzonych czy ktoś wie, że S. kłamał” (k – 2066);

- na uwagę zasługują zeznania świadka w tej części, w której wskazał, że oskarżony podczas wspólnego pobytu w celi nr (...) miał go nakłaniać do złożenia fałszywych zeznań o oczekiwanej treści (świadek miał poświadczyć, że słyszał od innych osób, że W. S. (1) w przeszłości miał planować okradzenie mieszkania prokuratora i w tym celu prowadził obserwację tej osoby, dzięki czemu miał wiedzę na temat rozmieszczenia obrazów w jego mieszkaniu). W śledztwie świadek dwukrotnie potwierdził ów fakt wskazując jednocześnie, iż od razu poinformował oskarżonego, że nie może tego uczynić z racji tego, że nie zna W. S. (1), nigdy się z nim nie spotkał. Z kolei podczas przesłuchania przed Sądem świadek zaprzeczył, by M. P. go nakłaniał, choć – jak zaznaczył – prosił go o to, wspominał o tym ale nie nakłaniał (k 3408v – 3409);

- za wiarygodnością przekazu świadka przemawia nadto to, iż odwołując się do swojej roli w realizacji wspólnego z oskarżonym planu nakłonienia A. K. do złożenia fałszywych zeznań, w obliczu postawionego mu zarzutu, przyznał się do jego popełnienia, opisał podjęte wespół z oskarżonym działania tj. napisanie listu, przesłanie grypsu, nie odżegnując się od nich, co doprowadziło ostatecznie do poniesienia przez niego konsekwencji w postaci uznania go winnym popełnienia występku opisanego w art. 18 § 2 kk w zw. z art. 233 § 1 kk w zb. z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 239 § 1 kk w zw. z art. 12 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i wymierzenia mu kary 7 miesięcy pozbawienia wolności wyrokiem tut. Sądu z dnia 26 września 2023 r. w sprawie o sygn. akt: II K 114/23

dane o karalności dot. W. S. (2)

dokument nie kwestionowany przez strony

wyjaśnienia oskarżonego w części dot. pobytu w jednej celi z W. S. (2), następnie z W. P. (1), prowadzonych z nimi rozmów odnośnie jego sprawy, w tym W. S. (1), pytań kierowanych do W. P. (1) odnośnie ceny ładunków wybuchowych, prośby do W. S. (2) celem ustalenia osadzonych, którzy mieli kontakt z W. S. (1) i wiedzieli, że on kłamie

- wyjaśnienia oskarżonego w omawianym zakresie są szczere i niezmienne;

- z relacji oskarżonego we wskazanym fragmencie wynika, iż przebywał z obu osadzonymi tj. W. S. (2) i W. P. (1) w jednej celi (odpowiednio (...) i (...) na oddz. II paw. B), że podejmował z nimi rozmowy na temat swojej sprawy, w tym odnośnie W. S. (1) jako jednego z głównych świadków oskarżenia w sprawie dot. podżegania do zabójstwa prokuratora D. B., że w reakcji na wyznanie W. P. (1) za co siedzi zapytać się miał go o cenę takich ładunków wybuchowych; z kolei jeśli chodzi o osobę W. S. (2) miał go prosić o ustalenie osób, które miały kontakt z W. S. (1) i wiedziały, że on kłamie.

dane o karalności dot. A. K.

dokument nie kwestionowany przez strony

informacja o rozmieszczeniu A. K. w ZK K.

dokument nie kwestionowany przez strony

listy, koperta, gryps

- dowody nie kwestionowane przez strony;

- dowody przekazane organom ścigania przez świadka A. K.

- korespondujące z zeznaniami świadków A. K. oraz W. S. (2)

opinia z zakresu kryminalistycznej ekspertyzy pisma i dokumentów wydana przez biegłą M. B.

- jasna,

- logiczna we wnioskach,

- pełna,

- wnioski należycie umotywowane;

- sposób sformułowania wniosków pozwala na zrozumienie zawartych w niej wywodów.

zeznania A. K.

- zeznania świadka jasne, logiczne, co do zasady niezmienne i konsekwentne;

- depozycje świadka w powiązaniu z zeznaniami W. S. (2), W. S. (1), treścią listu i grypsu, opinią z zakresu kryminalistycznej ekspertyzy pisma i dokumentów, po stanowisko administracji Zakładu Karnego w K. dot. możliwości komunikowania się osadzonych w pawilonie A i B na spacerniaku pawilonu B w sytuacjach opisywanych przez świadka ( k – 3629) stanowią spójną, logiczną, wzajemnie uzupełniającą się całość;

- świadek odwołując się drobiazgowo do treści nadesłanego listu, a w szczególności otrzymanego następczo grypsu opisał - odnosząc się po kolei do każdego sformułowania, przy uwzględnieniu specyfiki więziennego grypsu – istotę zawartej w nim prośby w zamian za korzyść majątkową;

- relacje świadka, choć nie wolne od przeinaczeń, nieścisłości związanych czy to z faktem porozumiewania się tzw. więziennym językiem migowym z oskarżonym czy także z W. S. (2) (ten ostatni temu kategorycznie zaprzeczył) na spacerniaku pawilonu B, co ostatecznie świadek wyjaśnił podczas konfrontacji z W. S. (2) uściślając, że rozmowy toczyły się pomiędzy nim, a oskarżonym, czy przekazania informacji odnośnie proponowanej korzyści majątkowej (początkowo z twierdzeń świadka wynikało, iż taką informację przekazał mu W. S. (2), czemu ten jednak zaprzeczył; następnie świadek utrzymywał, że propozycja zapłaty kwoty 50 000 zł. padła ze strony samego oskarżonego) nie dyskredytują depozycji świadka lecz przeciwnie, wręcz dowodzą, że jego relacja stanowi swobodny, spontaniczny, wcześniej nie przygotowany przekaz. Oczywistym jest, że wraz z upływem czasu pewne szczegóły mogą ulegać zatarciu. W konfrontacji z dostrzeżonymi nieścisłościami świadek przyznał się do błędu dokonując zmiany depozycji w omawianym zakresie konsekwentnie je utrzymując i potwierdzając. Podobnie to, że w jednej ze spraw, w której występował jako świadek (k 3473 – 3556) jego depozycje w ocenie Sądu zostały uznane za nieprawdziwe, nie oznacza w realiach przedmiotowej sprawy, niejako z automatu, że świadek kłamie. W omawianym zakresie, nie bez znaczenia pozostaje to, iż depozycje świadka wpisują się w szersze spectrum dowodów potwierdzających co do zasady ich prawdziwość. Co ważne, w zeznaniach świadka dostrzec można niezmiennie utrzymującą się pewność co do kontaktów z oskarżonym przy użyciu tzw. języka migowego. Konfrontowany z informacjami nadsyłanymi z Zakładu Karnego w K. (odmiennymi w swej treści od jego zeznań) konsekwentnie utrzymywał, że miał możliwość jako osadzony w pawilonie A przebywać na spacerniaku pawilonu B, a układ okien korytarzowych dodatkowo umożliwiał mu tego rodzaju kontakt z osadzonym w pawilonie B M. P., co ostatecznie potwierdziła ostatnia z przesłanych z Zakładu Karnego w K. informacja (k – 3629). Niezależnie od powyższego, nie sposób przyjąć jaki świadek miałby interes, motyw w bezpodstawnym pomawianiu oskarżonego, którego jedynie kojarzył z rozmów toczących się w izolacji, a z którym nie miał nigdy wcześniej bezpośredniego kontaktu, za wyjątkiem przelotnego kontaktu w AŚ w P.;

- Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania wiarygodności depozycji świadka

zeznania W. S. (1)

- zeznania świadka jasne, logiczne, niezmienne;

- depozycje świadka ograniczają się do wskazania informacji przekazanych mu na przestrzeni około dwóch miesięcy (III – V 2021 r.) przez współosadzonych tj. K. W. i A. K. odnośnie działań podejmowanych przez W. S. (2) i M. P. w stosunku do jego osoby jako świadka w sprawie podżegania do zabójstwa prokuratora D. B.;

- nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka

zeznania K. W.

- zeznania logiczne, prawdziwe;

- świadek zeznał na okoliczność kontaktu ze współosadzonym W. S. (2) podczas spaceru w AŚ w Ł., podczas którego tenże miał go wypytywać o W. S. (1), o to czy zeznawał nieprawdę w sprawie znajomego S.. Jak zaznaczył, w ramach zemsty chcieli go „ugotować”. S. – stosownie do zeznań świadka - miał wypytywać świadka o inne osoby, które mogłyby zeznawać na niekorzyść S.. Przyjmując za świadkiem, o wszystkim powiedział W. S. (1);

- depozycje świadka dodatkowo korespondują z zeznaniami W. S. (1), W. S. (2), co przydaje im waloru wiarygodności;

- nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka

zeznania D. Ż.

- zeznania szczere, logiczne, konsekwentne;

- w swoich depozycjach świadek odwołał się do znajomości z W. S. (2) i A. K.. Potwierdził, że ten ostatni podczas pobytu w ZK w K. otrzymał list od W. S. (2). Dodał nadto, iż A. miał mówić, iż W. „próbuje go wrobić w jakąś sprawę z L.” (k – 3256);

- nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka

zeznania S. T.

- zeznania szczere, logiczne, konsekwentne;

- depozycje świadka ograniczają się do potwierdzenia faktu zażyłości pomiędzy osadzonymi W. S. (2) i M. P. – wymienieni na spacerniaku ZK K. chodzili cały czas razem i tylko ze sobą rozmawiali. Świadek nadmienił, iż oskarżony niezmiennie powtarzał, że siedzi „na lewo”, miał masę dokumentów, które wciąż przeglądał;

- nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka

informacja o pobytach osadzonego S. T. w ZK K.

dokument nie kwestionowany przez strony

informacja z administracji ZK K.

dokument nie kwestionowany przez strony

dokumentacja techniczna

treść dokumentacji niesprzeczna, nie kwestionowana przez stron

informacja z ZK K.

dokumenty nie kwestionowane przez strony

zeznania W. P. (1)

- zeznania stałe, niezmienne, konsekwentne, logiczne, szczere, stanowiące na przestrzeni całego postępowania tożsamy w istocie przekaz co do faktu usiłowania nakłonienia wymienionego do dokonania wspólnie z oskarżonym zabójstwa prokuratora (...), adwokata W. B. i jego współpracownika W. L. poprzez podłożenie w nieustalonym miejscu skonstruowanego przez świadka ładunku wybuchowego;

- relacja świadka odwołuje się w swej treści do okresu wspólnego pobytu wymienionego z M. P. w celi czteroosobowej nr (...) oddz. II pawilon B w Zakładzie Karnym w K. w okresie od 10 marca do 27 kwietnia 2021 r., podczas którego z oczywistych względów trwały pomiędzy osadzonymi rozmowy na tematy związane m.in. z przyczyną skazania, statusu osadzonego. W. P. (1) odsiadywał karę m.in. za występek opisany w art. 171 § 1 kk. Fakt ów wywołał znaczne zainteresowanie po stronie oskarżonego, który zaczął go przez następne dni wypytywać o szereg spraw z tym związanych tj. ile konstrukcja takiego ładunku kosztuje, z czego się to robi, w jaki sposób się to odpala (czy zdalnie). Świadek w rozmowach o ładunkach wybuchowych, bombach starał się przekonać rozmówcę o szerokiej wiedzy w tym temacie. Jednocześnie M. P. niezmiennie nawiązywał do swojej sprawy wskazując, że na skutek pomówienia S., zeznającym przeciwko niemu z zemsty: mecenasowi B. i jego współpracownikowi przy pomocy prokuratora K. został niesłusznie skazany za podżeganie do zabójstwa prokuratora D. B.. W stosunku do osób występujących w jego sprawie, oskarżony prezentował nieskrywany, jawny jednoznacznie negatywny, wrogi i wulgarny stosunek. Oczekiwał na rozpoznanie kasacji złożonej przez obrońcę przez Sąd Najwyższy. W. P. (1) nie bagatelizował twierdzeń oskarżonego, wręcz przeciwnie uznał, „uwierzyłem, że siedzi niewinnie” (k – 3245v), utwierdzał go w przekonaniu słuszności jego osądów (do czasu lektury części dokumentów z akt sprawy oskarżonego). Przywołując zeznania świadka S. K., W. P. (1) niejako starał się przypodobać oskarżonemu, zaskarbić jego szacunek i poważanie. Pozostali współosadzeni S. K. czy D. K. równie dużego zainteresowania co W. P. (1) sprawą oskarżonego nie wykazywali. Oskarżony i W. P. (1) pochodzili z Ł., w rozmowach powoływali się na osoby, które znali z przestępczej działalności. M. P. pytał W. P. (1) o możliwość uniknięcia komornika w związku ze spadkiem po babci w postaci mieszkania. To niewątpliwie obu zbliżyło do siebie i sprawiło, że oskarżony obdarzył współosadzonego wystarczającym zaufaniem, by uznać go za dobrego kandydata do wspólnego z nim popełnienia przestępstwa na szkodę prokuratora (...), adw. W. B. i jego wpsółpracownika W. L., co w konsekwencji przybrało realny kształt w dniu 30 marca 2021 r., kiedy to wykorzystując nieobecność pozostałych współosadzonych, M. P. nakłaniał W. P. (1) do dokonania wspólnie z nim zabójstwa prokuratora (...), adwokata W. B. i jego współpracownika W. L. poprzez podłożenie w nieustalonym miejscu skonstruowanego przez świadka ładunku wybuchowego. To kilkanaście minut sam na sam w celi dało oskarżonemu możliwość i było wystarczające do złożenia współosadzonemu przywołanej propozycji, co do której W. P. (1) nie wypowiedział się jednoznacznie, zarówno tego dnia, jak i do końca pobytu w celi, na co również nie nalegał sam oskarżony. Zważyć należy, iż to nakłanianie przez M. P. nie przybrało jakiejś zaawansowanej formy przegotowań do popełnienia przestępstwa na szkodę tych trzech osób ograniczając się do wysunięcia propozycji co do dokonania wspólnie z oskarżonym zabójstwa prokuratora (...), adwokata W. B. i jego współpracownika W. L. poprzez podłożenie w nieustalonym miejscu skonstruowanego przez świadka ładunku wybuchowego, przy czym udział samego M. P. miał polegać na sfinansowaniu tego przestępczego planu, łącznie z możliwym opłaceniem uzyskania przez głównego wykonawcę przerwy w karze, po ukrycie się po dokonaniu zabójstwa na terenie W.;

- zeznania świadka w omawianym zakresie korespondują co do zasady z depozycjami D. K. (tenże przyznał, że w owym czasie tj. 25, 30 – 31 marzec 2021 r. przebywał poza celą w związku z leczeniem stomatologicznym – powyższe potwierdza dokumentacja medyczna; zresztą – jak podkreślił – starał się jak najczęściej przebywać poza celą nie chcąc uczestniczyć w rozmowach pomiędzy współosadzonymi „kapusiami”, z których oskarżony gadał o „lewym” skazaniu, K. o kradzionych samochodach, a P. „starał się być adwokatem P.” k - 2208), S. K. (w części, w której odwołują się do prowadzonych pomiędzy obu osadzonymi rozmów na temat bomb, podłożenia bomb, detonacji, ceny, materiałów, z jakich konstruuje się ładunki; werbalizowanej przez oskarżonego nienawiści, chęci zemsty w stosunku do prokuratora B., (...), S.), a także z treścią listu napisanego przez W. P. (1) w dniu 04 kwietnia 2021 r. w nawiązaniu do rozmowy telefonicznej ze swoim obrońcą adw. T. K. z dnia 02 kwietnia 2021 r., w którym to liście wskazuje na złożoną mu przez oskarżonego propozycję popełnienia przestępstwa zabójstwa z użyciem materiałów wybuchowych. Sam oskarżony zresztą przyznał, iż padło z jego strony pytanie do świadka odnośnie ceny takiego ładunku;

- dostrzegalne niespójności, nieścisłości w depozycjach świadka odwołujące się chociażby do pominięcia w niektórych fragmentach depozycji określonych osób, których planowane przestępstwo zabójstwa miało dotyczyć, dowodzą jedynie temu, że są one spontaniczne, nie noszą cech przygotowania, ukartowania, przemyślanego co do każdego szczegółu przekazu;

- świadek nie jest osobą o nieposzlakowanej opinii, prawym obywatelem, przeciwnie – jest przestępcą, skazanym m,in. za występek składania fałszywych zeznań. Ta okoliczność sama w sobie nie może być powodem zdyskredytowania jego zeznań i uznania ich za niewiarygodne. Pojawia się pytanie, jaki miałby świadek interes w bezpodstawnym pomawianiu M. P., którego wcześniej nie znał, a z którym po przetransportowaniu do innej jednostki penitencjarnej nie utrzymywał kontaktu, za wyjątkiem wykonanego na jego prośbę telefonu do S. celem poinformowania go o osadzeniu z W. S. (2) w AŚ Ł.. Nie sposób doszukiwać się takiego motywu w wypowiedzianych przez M. P. słowach co do możliwego, potencjalnego pomówienia świadka o zakup u niego materiałów wybuchowych, co tenże odebrał jako groźbę

list

dokument nie kwestionowany przez strony

kserokopie dokumentów z akt sprawy Sądu Rejonowego w Zgierzu o sygn. akt: II K 999/17

dokumenty potwierdzające fakt toczącego się przed Sądem Rejonowym w Zgierzu postępowania pod sygn. akt: II K 999/17 oraz zapadłego finalnie orzeczenia w sprawie

kserokopie dokumentów z akt sprawy Sądu Rejonowego dla Ł. Śródmieścia w Ł. o sygn. akt: V K 1253/20

dokumenty potwierdzające fakt toczącego się przed Sądem Rejonowym dla Łodzi Śródmieścia w Łodzi postępowania pod sygn. akt: II K 1253/20 oraz zapadłego finalnie orzeczenia w sprawie

dokumenty z teczki osobowej osadzonego W. P. (1)/ dokumenty z teczki osobopoznawczej W. P. (1) o

dokumenty nie kwestionowane przez strony

informacja dot. odbytej przez W. P. (1) służbie wojskowej

dokument nie kwestionowany przez strony

informacja o rozmieszczeniu osadzonego W. P. w ZK K.

dokument nie kwestionowany przez strony

zeznania D. K.

- zeznania szczere, logiczne, konsekwentne, stałe;

- świadek jako współosadzony w celi nr (...) oddz. II, pawilon B starał się funkcjonować w warunkach możliwego dystansu z pozostałymi współosadzonymi. Nie przysłuchiwał się specjalnie toczącym się pomiędzy nimi rozmowom, starał się jak najczęściej przebywać poza celą (czynił starania o przeniesienie do innej celi celem podjęcia zatrudnienia na stolarni);

- nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka

dokumentacja medyczna dot. D. K.

dokument nie kwestionowany przez strony potwierdzający fakt leczenia stomatologicznego świadka w warunkach zakładu karnego (potwierdzone wizyty w dniach: 25 marca 2021 r., 30 marca 2021 r., 31 marca 2021 r.)

list

treść dokumentu nie kwestionowana przez strony

zeznania S. K. w części dot. rozmów pomiędzy oskarżonym, a W. P. (1) na temat sprawy M. P., materiałów wybuchowych

- w omawianym zakresie zeznania logiczne, spójne, konsekwentne, korespondujące z pozostałym materiałem dowodowym;

- w ocenie Sądu, w pozostałym fragmencie, do depozycji świadka należy podejść z dużą dozą ostrożności, albowiem – co zresztą przyznał – bazują w głównej mierze na domysłach, interpretacjach świadka co do fragmentów/strzępków zasłyszanych pomiędzy oskarżonym, a W. P. (1) rozmów. Z relacji świadka wynika, iż po uzyskaniu przez W. P. (1) od obrońcy informacji odnośnie treści zapadłego w jego sprawie wyroku łącznego, obaj wspomniani osadzeni nieprzerwanie zaczęli formułować zarzuty pod adresem prokuratorów B. i (...) w kontekście planowanej zemsty połączonej z detonacją ładunków wybuchowych. Jak zaznaczył, W. P. (1) był wyraźnie zdenerwowany, podminowany, rozczarowany, zmienił diametralnie swój stosunek do prokuratora (...), którego wcześniej przedstawiał w jak najlepszym świetle. Z kolei sam W. P. (1) zeznał, iż osoba prokuratora (...) pojawiła się w rozmowach pomiędzy nim, a oskarżonym w momencie, gdy ten czytając okazany mu protokół któregoś ze świadków w sprawie M. P., dopatrzył się, że w trakcie przesłuchania miał wejść prokurator (...) – naczelnik wydziału (...) Prokuratury, co znalazło odzwierciedlenie w zapisie w protokole. Wprawdzie, jak zaznaczył świadek, poza pismem podpisanym przez tego prokuratora, nie miał nigdy z nim do czynienia, to przywołując jego nazwisko mógł pochwalić się kontaktem z wysokiej rangą prokuratorem. Z samego faktu pojawienia się prokuratora (...) w jego sprawie oskarżony miał czynić mu pretensje, choć żadnych konkretnych gróźb pod adresem tego prokuratora żaden z nich nie formułował. W. P. (1) zaprzeczył, by miał grozić prokuratorowi (...), by ten miał mu cokolwiek obiecać w jego sprawie o wydanie wyroku łącznego. Tym samym jego twierdzenia pozostają w kontrze do depozycji świadka S. K. w omawianym zakresie, jak również treści listu nakreślonego przez świadka, a opatrzonego datą 06 kwietnia 2021 r., który wpłynął do Ministerstwa Sprawiedliwości w dniu 13 kwietnia 2021 r., a więc na trzy dni przed rozprawą w sprawie W. P. (1) o wydanie wyroku łącznego (16 kwiecień 2021 r.), co czyni tłumaczenia S. K. odnośnie motywów, jakie nim kierowały przesyłając ów list - w którym powołuje się na werbalizowaną przez obu współosadzonych nienawiść i plany likwidacji prokuratora (...) - do Ministerstwa Sprawiedliwości wątpliwymi. Wysłanie listu nie mogło mieć miejsca po uzyskaniu przez W. P. (1) wiedzy odnośnie treści wyroku łącznego, który zapadł przecież w dniu 16 kwietnia 2021 r. Faktem jest, iż takowej treści list S. K. przesłał do Ministerstwa Sprawiedliwości. W rozmowach pomiędzy oskarżonym, a W. P. (1) – co wynika z zeznań tego ostatniego – padało nazwisko prokuratora (...). W. P. (1) przyznał również, iż po uzyskaniu wiedzy odnośnie treści zapadłego w jego sprawie wyroku łącznego był zdenerwowany, pomstował na sądy, prokuratorów i nie wykluczył, że padły z jego ust słowa o tym, że pomoże oskarżonemu w planowanym zabójstwie ale jak zaznaczył – nie tyczyły się one pozbycia się prokuratora (...). Kompilacja tych zasłyszanych treści, a następnie wybuch złości w wykonaniu W. P. (1) może uzasadniać treść złożonych następczo przez świadka S. K. zeznań. Co ważne, świadek sam przyznał, że ta informacja jaką zawarł w liście jest niejako takim zlepkiem/zebraniem zasłyszanych treści o chęci zemsty, o ładunkach wybuchowych, o pozbyciu się prokuratorów. Zresztą świadek S. K. w wielu fragmentach swoich zeznań odwołuje się nie do faktów lecz swoich interpretacji, domysłów, ocen, a takowe nie mogą stanowić podstawy czynionych ustaleń, stąd też w tym zakresie depozycje świadka nie zasługują na podzielenie.

1.1.4 – 1.1.5

informacja dot. rozmieszczenia osadzonego M. P.

dokument nie kwestionowany przez strony

.

materiały niejawne z kontroli operacyjnej o kryptonimie Vendetta, Szakal, Szakal (...), Szakal Ter dot. przebiegu zajścia w nocy na 16 stycznia 2022 r. w celi nr (...) (zapis dźwięku)

- nie kwestionowane przez strony;

- wprowadzone do postępowania celem wykorzystania dowodowego decyzją Prokuratora podjętą w trybie art. 168b kpk

zeznania M. T.

- zeznania co do zasady spójne, logiczne, konsekwentne;

- depozycje pokrzywdzonego odwołują się do opisu dwóch sytuacji z udziałem oskarżonego, z którym przebywał w jednej celi tj. pierwszej z początku stycznia 2022 r. kiedy M. P. miał grozić współosadzonemu uszkodzeniem ciała poprzez pocięcie tzw. mojką oraz z nocy na 16 stycznia 2022 r., podczas której doszło to kierowania w stosunku do M. T. przez oskarżonego gróźb karalnych pozbawienia życia i uszkodzenia ciała, w tym trzymanym w ręku kawałkiem szkła z rozbitego słoika oraz metalowym taboretem, usiłując go nim uderzyć w okolice głowy, lecz z uwagi na działania obronne pokrzywdzonego (poprzez podniesienie nogi) uderzył go trzykrotnie w okolicę lewej goleni oraz lewego kolana, czym spowodował u wymienionego otarcia naskórka na lewej goleni, dolegliwości bólowe i obrzęk lewego kolana, skutkujące rozstrojem zdrowia oraz naruszeniem czynności narządu ruchu trwającym poniżej 7 dni. Przywołując zeznania świadka, każda z tych sytuacji związanych z wypowiadanymi pod jego adresem groźbami wzbudziła w nim uzasadnioną obawę jej spełnienia. M. T. utrzymywał, że to agresywne zachowanie oskarżonego, w reakcji na które tenże jedynie próbował się bronić instynktownie kierując się w stronę drzwi zasłaniając się początkowo nogą, a później trzymanym w dłoni taboretem i otwartymi drzwiami od toalety stanowiło przyczynę zajścia. Świadek w sposób wyważony, stonowany, choć nie wolny od emocji przedstawił przebieg obu zdarzeń z udziałem oskarżonego, przy czym jego przekaz odnośnie drugiej z zaistniałych sytuacji pokrywa się co do zasady z nagraniem dźwięku z celi (...) w ramach prowadzonej kontroli operacyjnej, za wyjątkiem tego, by oskarżony na samym początku zagroził mu pozbawieniem życia w reakcji na zamknięcie okna („powiedział by nie zamykać okna, bo mnie zajebie”) i by w trakcie zajścia próbował uderzyć go słoikiem, albowiem te elementy nie wynikają z treści nagrania. Faktem jest, iż M. P. w reakcji na zamknięcie okna przez współosadzonego nazwał go w sposób dla niego obraźliwy, co z kolei spotkało się z wulgarną reakcją ze strony pokrzywdzonego, a w konsekwencji doprowadziło do wulgarnej, wzajemnej wymiany zdań, w trakcie której padały ze strony oskarżonego prowokacyjne, zaczepne treści, finalnie kończąc się tyradą artykułowanych krzykiem przez podminowanego, agresywnego słownie M. P. gróźb uszkodzenia ciała i pozbawienia życia (zapowiedzi, że „potnie mu ryj”, że „nie wyjdzie z tego cało”, że będzie „miał sznyty na ryju”), a także przy użyciu kawałka stłuczonego szkła czemu towarzyszył ciągły atak ze strony oskarżonego trzymanym w dłoni metalowym taboretem skutkujący trzykrotnym uderzeniem nim w kończynę dolną pokrzywdzonego;

- depozycje M. T. znajdują wsparcie w dokumentacji medycznej obrazującej rodzaj odniesionych przez niego obrażeń, dokumentacji fotograficznej ukazującej drobne urazy na dolnej piszczeli, w zeznaniach A. G. – pielęgniarki w areszcie, po wnioski opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej. Nadto, co ważne, przebieg zajścia z udziałem pokrzywdzonego wyłaniający się z relacji oskarżonego nie odbiega znacząco od zeznań M. T. przy jednakże odmiennej ocenie intencji przeciwnika akcentując jego agresję i konieczność podjęcia przez nim działań obronnych.

wyjaśnienia oskarżonego w części dot. przyczyn zdarzenia, wypowiadanych gróźb, sięgnięcia po taboret, uderzenia dwukrotnie pokrzywdzonego w kończynę dolną

- Sąd podzielił co do zasady wyjaśnienia oskarżonego w tej części, w której przyznał, że do zajścia w nocy na 16 stycznia 2022 r. z udziałem współosadzonego doszło na skutek zamknięcia przez M. T. okna, co spotkało się z jego dezaprobatą, wypowiedzianymi groźbami pod adresem pokrzywdzonego i dwoma uderzeniami w prawą nogę trzymanym w dłoni taboretem. Twierdzenia M. P. jakoby artykułowane groźby i uderzenia w nogę stanowiły formę obrony przed atakiem ze strony pokrzywdzonego (uderzenie w twarz, próba uderzenia nogą), w świetle zeznań M. T. i załączonego zapisu dźwięku, nie przekonują i ostać się nie mogą.

Wbrew wyjaśnieniom M. P., to jego nad wyraz ekspresyjne, niczym nie uzasadnione, połączone z wulgaryzmami i krzykiem zachowanie, eskalujące do wypowiadanych wielokrotnie pod adresem M. T. gróźb, przy jednoczesnym nieprzerwanym ataku na niego pochwyconym metalowym taboretem było powodem podjętych przez pokrzywdzonego prób obrony w postaci następczego sięgnięcia po taboret, w sytuacji gdy obrona poprzez podniesienie nogi, nie powiodła się, a skutkowała jedynie przyjęciem na nią trzech uderzeń, po zasłonięcie się przed dalszymi uderzeniami drzwiami od toalety

zawiadomienie Dyrektora AŚ O.

dokument nie kwestionowany przez strony

dokumentacja fotograficzna

dokumentacja nie kwestionowana przez strony

dokumentacja SW dot. wyjaśnienia przyczyn zdarzenia

dokumentacja nie kwestionowana przez strony

protokół oględzin miejsca zdarzenia – cela nr (...)

- dowód przeprowadzony zgodnie z wymogami ustawy Kodeks postępowania karnego;

- treść niesprzeczna, nie kwestionowana przez strony

protokół oględzin zapisu monitoringu wizyjnego z Oddziału Zewnętrznego AŚ O. w S.

- dowód przeprowadzony zgodnie z wymogami ustawy Kodeks postępowania karnego;

- treść niesprzeczna, nie kwestionowana przez strony

zapis na płycie DVD

zapis nie kwestionowany przez strony

dokumentacja medyczna

dokumentacja nie kwestionowana przez strony

opinia biegłego z Katedry i Zakładu Medycyny Sądowej UM w L.

- jasna,

- logiczna we wnioskach,

- pełna,

- wnioski należycie umotywowane;

- sposób sformułowania wniosków pozwala na zrozumienie zawartych w niej wywodów,

- wnioski opinii nie kwestionowane przez strony

zeznania P. C.

- zeznania jasne, spójne, rzeczowe;

- świadek nie pełnił służby w chwili zdarzenia, a wiedzę odnośnie tego co się wydarzyło w celi nr (...) posiadł od kolegi zdającego służbę i informację tę zawarł w sporządzonej na tę okoliczność notatce służbowej (k – 1622);

- nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka

zeznania A. G.

- zeznania jasne, spójne, rzeczowe;

- świadek jako pielęgniarka w jednostce penitencjarnej miała kontakt z pokrzywdzonym po zajściu w ambulatorium, co na potrzeby wewnętrznego postępowania wyjaśniającego ujęła w sporządzonej na tę okoliczność notatce służbowej (k – 1623);

- nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka

zeznania J. J.

- zeznania jasne, spójne, rzeczowe;

- świadek jako wychowawca na potrzeby wewnętrznego postępowania wyjaśniającego przeprowadziła rozmowę z obu osadzonymi, którzy nie kwestionując faktu samego zajścia odpowiedzialność za jego wszczęcie przerzucali na stronę przeciwną;

- świadek, podobnie jak i pozostali świadkowie z grona funkcjonariuszy SW wskazała na roszczeniową postawę M. T., na problemy wychowawcze wiążące się z jego osobą. Dodała również, iż do niej jako do wychowawcy żaden z osadzonych nie zgłaszał chęci/woli zmiany współosadzonego, czy celi ;

- nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka

zeznania M. J. (1)

- zeznania jasne, spójne, rzeczowe;

- zeznania świadka pełniącego w chwili zdarzenia służbę odwołują się do zastanej na miejscu sytuacji i podjętych działaniach celem rozdzielenia osadzonych, co znalazło odzwierciedlenie w sporządzonej na tę okoliczność notatce służbowej (k – 1620);

- nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka

zeznania G. P.

- zeznania jasne, spójne, rzeczowe;

- zeznania świadka pełniącego w chwili zdarzenia służbę odwołują się do zastanej na miejscu sytuacji i podjętych działaniach celem rozdzielenia osadzonych, co znalazło odzwierciedlenie w sporządzonej na tę okoliczność notatce służbowej (k – 1621);

- nie zachodzą żadne okoliczności, które mogłyby wpłynąć na ujemną ocenę wiarygodności zeznań tego świadka

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

wyjaśnienia oskarżonego w zakresie niezgodnym z ustalonym w sprawie stanem faktycznym

3230v – 3231v

1862 – 1863

1892 – 1893

2065 – 2067v

2484 – 2493

2490 – 24932511 – 2512

2814v -2815

2819v – 2820

2952v

M. P. zaprzeczył sprawstwu zarzucanych mu czynów.

Odnośnie czynu z pkt I aktu oskarżenia wyjaśnił, iż do niczego nie nakłaniał W. P. (1), z którym wprawdzie rozmawiał o swojej sprawie, w tym o S. ale – jak zaznaczył – czynił to z każdym. Przyznał, że zapytał się współosadzonego w celi (...) o cenę takiego ładunku wybuchowego.

Odnośnie czynów z pkt II i III aktu oskarżenia zaprzeczył, by do czegokolwiek nakłaniał W. S. (2). Raz utrzymywał, że to sam współosadzony, chcąc wyciągnąć od niego kasę, wyszedł z propozycją znalezienia kogoś kto za odpowiednią sumę fałszywie zezna na korzyść oskarżonego – to miał być K., by podczas kolejnego przesłuchania twierdzić coś zgoła odmiennego, a mianowicie, że w istocie „prosił W. by ten wypytał się innych osadzonych czy ktoś wie, że S. kłamał”, deklarując przy tym sympatię do W. S. (2). Zaprzeczył, by pisał któryś z okazanych mu listów.

Odnośnie czynów z pkt IV i V aktu oskarżenia wprawdzie nie zaprzeczył, by do zajścia doszło, niemniej jednak utrzymywał, iż artykułowane groźby i uderzenia w nogę taboretem M. T. stanowiły formę obrony przed atakiem z jego strony.

Sąd odrzucił depozycje oskarżonego w omawianym zakresie sprowadzające się do prostego zaprzeczenia twierdzeniom przeciwnym uznając je za wyraz przyjętej linii obrony ukierunkowanej na uwolnienie się od odpowiedzialności karnej za zarzucane mu czyny.

Złożone przez oskarżonego depozycje w części dot. nakłaniania do składania fałszywych zeznań są chwiejne i niekonsekwentne, co dodatkowo uzasadnia ich odrzucenie. M. P., odwołując się do kontaktów z W. S. (2) zdaje się wyraźnie wypowiadane w stosunku do niego treści bagatelizować, sprowadzać do zwykłej, nic nie znaczącej paplaniny, „gatki” jak to on ma w zwyczaju. Poza tym, treść zabezpieczonych: listu, a zwłaszcza grypsu wskazuje na niewątpliwe zaangażowanie M. P. w ich powstanie w części dot. przekazania niezbędnych, kluczowych informacji, które przecież nie mogły być udziałem samego W. S. (2) tj. musiał je uzyskać od samego zainteresowanego. Tożsama sytuacja odnosi się do treści oczekiwanych zeznań, które W. S. (2) i A. K. mieli złożyć – w tym przypadku wiedza oskarżonego również była niezbędna.

Warto podkreślić, iż M. P. kwestionował, by istniała możliwość porozumiewania się pomiędzy osadzonymi w pawilonach A i B na spacerniaku, deprecjonując tym samym twierdzenia A. K. w tym zakresie. Przekazana przez administrację Zakładu Karnego w K. ostateczna informacja w tym zakresie zadaje kłam odmiennym wyjaśnieniom oskarżonego.

Niezależnie od powyższego, wyjaśnienia oskarżonego pozostają w opozycji do pozostałego zgromadzonego materiału dowodowego w postaci, w głównej mierze zeznań świadków: W. P. (1), W. S. (2), A. K., M. T., z których - wespół z innymi, wymienionymi jak wyżej dowodami – wyłania się zupełnie odmienny, aniżeli lansowany przez oskarżonego obraz wydarzeń stanowiących przedmiot niniejszej sprawy.

1.1.7.

zeznania M. J. (2) 3256v

2291 – 2292

zeznania świadka nie wniosły istotnych treści do sprawy, stąd też Sąd nie czynił w oparciu o nie ustaleń faktycznych

1.1.1.

1.1.7. – 1.1.8

odpis wyroku Sądu Rejonowego dla Ł. Widzewa w sprawie o sygn. akt: IV K 418/11 z uzasadnieniem

3473 - 3556

załączone dokumenty nie wniosły istotnych treści do sprawy, stąd też Sąd nie czynił w oparciu o nie ustaleń faktycznych

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

.

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I - III

M. P.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Reasumując wyniki przeprowadzonego postępowania dowodowego Sąd uznał, że:

- zachowanie oskarżonego, w ramach zarzucanego mu w pkt I aktu oskarżenia czynu - wyczerpuje znamiona zbrodni opisanej w art. 13 § 1 kk w zw. z art. 18 § 2 kk w zw. z art. 148 § 2 pkt 4 kk w zw. z art. 12 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk polegającej na tym, że od dnia 30 marca 2021 r. (tego dnia padła propozycja ze strony oskarżonego) do 27 kwietnia 2021 r. w K., woj. (...), w datach dziennych nieustalonych, odbywając karę pozbawienia wolności w tamtejszym zakładzie karnym, działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, chcąc by współosadzony w celi nr (...) W. P. (1) dokonał wspólnie i w porozumieniu z nim czynu zabronionego polegającego na zabójstwie prokuratora (...), adwokata W. B. i jego współpracownika W. L. – co miało nastąpić poprzez podłożenie w nieustalonym miejscu skonstruowanego przez W. P. (1) ładunku wybuchowego – usiłował nakłonić go do tego, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na to, iż nie wywołał u nakłanianego zamiaru popełnienia czynu zabronionego, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu w okresie od dnia 15 października 2002 r. do dnia 20 listopada 2002 r. i w okresie od dnia 22 maja 2004 r. do dnia 10 października 2016 r. kary łącznej 12 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 10 czerwca 2009 r. w sprawie o sygn. akt: IV K 18/09 obejmującej m.in. karę łączną 11 lat i 11 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Okręgowego w Sieradzu z dnia 15 lipca 2005 r. w sprawie o sygn. akt: II K 9/04, zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 20 listopada 2006 r. w sprawie o sygn. akt: II AKa 89/06 m.in. za czyny z art. 148 § 2 pkt 2 i 4 kk w zw. z art. 280 § 2 kk i inne (pkt I wyroku);

- zachowanie oskarżonego, w ramach zarzucanego mu w pkt II aktu oskarżenia czynu - wyczerpuje znamiona występku opisanego w art. 13 § 1 kk w zw. z art. 18 § 2 kk w zw. z art. 233 § 1 kk polegającego na tym, że w okresie od 15 lutego do 01 marca 2021 r. w K., woj. (...), w nieustalonym dniu, odbywając karę pozbawienia wolności w tamtejszym zakładzie karnym, chcąc aby W. S. (2) złożył fałszywe zeznania w sprawie Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim o sygn. akt: III K 17/19, w których tenże miał poświadczyć, że słyszał od innych osób, że W. S. (1) w przeszłości miał planować okradzenie mieszkania prokuratora i w tym celu prowadził obserwację tej osoby, dzięki czemu miał wiedzę na temat rozmieszczenia obrazów w jego mieszkaniu, usiłował nakłonić W. S. (2) do złożenia mogących stanowić dowód w tym postępowaniu zeznań o treści jak wyżej lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na to, że nie wywołał u nakłanianego zamiaru popełnienia czynu zabronionego (pkt IIa wyroku);

- zachowanie oskarżonego, w ramach zarzucanego mu w pkt III aktu oskarżenia czynu - wyczerpuje znamiona występku opisanego w art. 13 § 1 kk w zw. z art. 18 § 2 kk w zw. z art. 233 § 1 kk w zw. z art. 12 § 1 kk polegającego na tym, że w okresie od dnia 11 marca 2021 r. (tego dnia A. K. otrzymał adresowany do niego list) do dnia 28 marca 2021 r. (do tego dnia istniała możliwość przebywania osadzonych z pawilonu A na spacerniaku pawilonu B) w K., woj. (...), w datach dziennych nieustalonych, odbywając karę pozbawienia wolności w tamtejszym zakładzie karnym, działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, wspólnie i w porozumieniu z W. S. (2), chcąc aby A. K. złożył fałszywe zeznania w sprawie Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim o sygn. akt: III K 17/19, w których tenże miał poświadczyć, że W. S. (1) przyznał się mu, iż fałszywie pomówił M. P. w przywołanej sprawie sądowej, ponieważ oskarżony w przeszłości złożył wyjaśnienia obciążające ustalone osoby – znajomych W. S. (1) o dokonanie zabójstw i w związku z tym A. K. poradził W. S. (1) żeby ten odwołał zeznania obciążające M. P., usiłował nakłonić A. K. do złożenia mogących stanowić dowód w tym postępowaniu zeznań o treści jak wyżej, najpierw w kierowanej do niego za pośrednictwem W. S. (2) korespondencji, a następnie w bezpośredniej rozmowie przeprowadzonej przy użyciu tzw. więziennego języka migowego, oferując mu w zamian korzyść majątkową w kwocie 50 000 zł., lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na to, iż nie wywołał u nakłanianego zamiaru popełnienia czynu zabronionego (pkt IIb wyroku).

Odnosząc się do I z przypisanych M. P. czynów, Sąd przyjął ostatecznie przy subsumpcji prawnej zachowania konstrukcję usiłowania do podżegania zbrodni zabójstwa z użyciem materiałów wybuchowych w warunkach czynu ciągłego i w warunkach recydywy specjalnej podstawowej.

Z tożsamą sytuacją mamy również do czynienia w przypadku czynów zarzucanych oskarżonemu w pkt II i III aktu oskarżenia , które ostatecznie Sąd zakwalifikował jako występki usiłowania do podżegania do składania fałszywych zeznań.

Podżegacz zmierza do wywołania u innej osoby (tzw. sprawcy sensu stricto) zamiaru popełnienia czynu zabronionego, czyli zachowania o znamionach określonych w ustawie karnej. Podjęcie przez sprawcę sensu stricto zamiaru dokonania takiego czynu musi być więc rezultatem nakłaniania, czyli oddziaływania przez podżegacza na jego proces wolicjonalny.

W judykaturze przyjmuje się, że uzasadnieniem odpowiedzialności podżegacza jest postulat ochrony dobra prawnego przed zachowaniem określonym w typie czynu zabronionego, do którego dokonania nakłania podżegacz. Przez czynność nakłaniania podżegacz samoistnie, swoim własnym zachowaniem naraża dobro prawne na niebezpieczeństwo, stąd też podżeganie stanowi karalną postać zachowania godzącego w to dobro na wcześniejszym etapie niż dokonanie.

Jest to przypadek pozostający na przedpolu czynu naruszającego dobro prawem chronione

W sytuacji gdy podżegacz bezskutecznie nakłania do popełnienia czynu zabronionego mamy do czynienia z formą stadialną podżegania w postaci usiłowania.

Forma nakłaniania nie jest przy tym istotna (naleganie, presja, prośba, obietnica korzyści, groźba, nawet o znacznym stopniu intensywności), lecz może ono nastąpić tylko w zamiarze bezpośrednim, o czym przesądza określenie " chcąc", gdyż podżegacz musi chcieć, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego. Strona przedmiotowa podżegania polega zatem na nakłanianiu innej osoby do dokonania czynu zabronionego, czyli na wpływaniu na psychikę tej osoby w celu spowodowania podjęcia przez nią decyzji zrealizowania takiego czynu.

W realiach sprawy, w odniesieniu do osoby W. P. (1) działanie sprawcze polegało na złożeniu przez M. P. jednej propozycji, której nie ponawiał, niemniej jednak następczo w relacjach z nakłanianym prezentował swoistą formę presji (przywołując zeznania W. P. (1): „stał nad moim łóżkiem od rana i wciąż nawiązywał do tej sprawy, jakby odczekiwał wyraźnej deklaracji: tak M. zrobimy to”; nagabywał go odnośnie jego sprawy, że jest niewinny i musi wyjść, wypowiadał pod jego adresem treści odnośnie rzekomego, możliwego pomówienia mogącego być udziałem świadka, co ten odebrał jako groźby, w końcu przed wyjazdem zapewniał go, by nie martwił się o pieniądze, bo on będzie takowymi dysponował gdy wyjadą do W.), co świadczy o tym, że zamiar zabójstwa istniał, był wciąż żywy, aktualny, nie został zarzucony przez oskarżonego. Przyjmując dalej za W. P. (1), oskarżony – w jego odczuciu – mógł mieć nadzieję, że świadek pomoże mu w tych zabójstwach, albowiem starał się aby M. P. nie odczytał jego stanowiska jako jednoznacznej odmowy. Wprawdzie nakłaniany w pierwszych złożonych depozycjach wskazał, iż w reakcji na złożoną mu przez oskarżonego propozycję – odmówił, potem jednakże konsekwentnie utrzymywał, że jednoznacznego stanowiska nie zajął, lawirował w obawie przed oskarżonym – skazanym m.in. za zabójstwa, uchodzącym za osobę nerwową, narzucającą swoje zdanie, łatwo ulegającą silnym emocjom. Zresztą, z racji tego, że nie pozostawali już w celi sam na sam (świadek starał się unikać takich sytuacji) M. P. nie miał możliwości ponowić propozycji.

Każdy z nakłanianych czy to W. P. (1), czy W. S. (2), A. K. utrzymywał, iż nie miał zamiaru realizacji złożonej przez oskarżonego propozycji. W. P. (1) o planach M. P. poinformował swojego mecenasa przy okazji rozmowy telefonicznej w sprawie wyroku łącznego, po czym sporządził list określonej treści, który przekazał obrońcy. Z kolei A. K. po przyjeździe do Aresztu Śledczego w Ł. o planach M. P. i W. S. (2) opowiedział samemu zainteresowanemu W. S. (1) ostrzegając go, że się na niego „szykują” informując go o posiadanym liście i grypsie. Co zaś się tyczy W. S. (2), od razu uciął działania oskarżonego wskazując, że nie miał kontaktu z W. S. (1) i zeznań oczekiwanej treści nie złoży.

Odnośnie czynów zarzucanych oskarżonemu w pkt IV i V aktu oskarżenia Sąd uznał za konieczne rozdzielenie obu zachowań M. P. w stosunku do M. T. przyjmując – wobec braku podstaw dowodowych do uznania działania oskarżonego w warunkach czynu ciągłego przy występku gróźb karalnych - że w ramach czynu z pkt IV mamy do czynienia z występkiem z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk popełnionym na początku stycznia 2022 r., zaś w ramach czynów z pkt IV i V mamy do czynienia z jednym zachowaniem wyczerpującym znamiona występków opisanych w art. 190 § 1 kk w zb. z art., 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk odnoszącym się do zdarzenia z nocy na 16 stycznia 2022 r.

M. T. zeznał, iż obawiał się każdorazowo wypowiadanych przez oskarżonego gróźb. Dysproporcja sił pomiędzy osadzonymi wynikająca z wieku, postury, nie przesądza – w ocenie Sądu – o braku możliwości powstania obawy po stronie pokrzywdzonego. W reakcji na artykułowane groźby, które były przecież wypowiadane przez osobę, która była skazana m.in. za zabójstwo, która prezentowała częstokroć „dziwne” zachowania, w tym nerwowe gesty, którą wyprowadzały z równowagi zwykłe czynności jak chociażby zbyt głośno grający telewizor czyniąc go nieprzewidywalnym, M. T. miał prawo obawiać się o swoje życie i zdrowie.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. P.

pkt I - IV

pkt I - IV

Kierując się ogólnymi dyrektywami i zasadami sądowego wymiaru kary określonymi w art. 53 § 1 i 2 kk, przy zastosowaniu art. 4 § 1 kk w brzmieniu ustawy Kodeks karny obowiązującym przed wejściem w życie ustawy z dnia 07 lipca 2022 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw jako ustawy względniejszej, Sąd - uznając oskarżonego:

- za winnego popełnienia przypisanego mu czynu z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 18 § 2 kk w zw. z art. 148 § 2 pkt 4 kk w zw. z art. 12 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, przy zastosowaniu art. 14 § 1 kk, art. 22 § 2 kk, art. 60 § 1 i § 6 pkt 2 kk, z mocy art. 148 § 2 pkt 4 kk wymierzył mu karę 6 (sześciu) lat pozbawienia wolności (pkt I wyroku);

- za winnego popełnienia przypisanych mu czynów z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 18 § 2 kk w zw. z art. 233 § 1 kk i z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 18 § 2 kk w zw. z art. 233 § 1 kk w zw. z art., 12 § 1 kk, przy przyjęciu, że obu przypisanych mu czynów dopuścił się w warunkach ciągu przestępstw, przy zastosowaniu art. 91 § 1 kk, art. 14 § 1 kk, z mocy art. 233 § 1 kk wymierzył mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności (pkt IIa i b wyroku);

- za winnego popełnienia przypisanych mu czynów z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i z art. 190 § 1 kk w zb. z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, przy przyjęciu, że obu przypisanych mu czynów dopuścił się w warunkach ciągu przestępstw, przy zastosowaniu art. 91 § 1 kk, art. 11 § 3 kk, z mocy art. 190 § 1 kk wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności (pkt IIIa i b wyroku).

Stosownie do brzmienia art. 91 § 2 kk, w miejsce jednostkowych kar pozbawienia wolności, Sąd wymierzył oskarżonemu karę łączną 8 (ośmiu) lat pozbawienia wolności (pkt IV wyroku).

W odniesieniu do czynu z pkt I Sąd zastosował instytucję z art. 22 § 2 kk dającą podstawę do nadzwyczajnego złagodzenia kary.

M. P. snując plany zabójstwa prokuratora (...), adw. W. B. i jego współpracownika z kancelarii (...) pozostawał w fazie niekaranego przygotowania. Jego działania stały się karalne w momencie, kiedy podjął on nieudolną próbę wejścia w porozumienie z W. P. (1) w sytuacji, gdy ten woli popełnienia takiego przestępstwa nie miał, nie wykazywał. Zachowanie M. P., który pozostając jako osoba mająca zamiar dokonania zabójstwa wskazanych osób, w stadium niekaranego przygotowania, podżegał bezskutecznie W. P. (1) do wspólnego z nim dokonania tej zbrodni, to znaczy nie wzbudzając w nim woli współdziałania, jest działaniem analogicznym do usiłowania nieudolnego.

W procesie wymiaru kary Sąd dopatrzył się szeregu okoliczności obciążających. Do popełnienia przestępstwa głównego nie doszło - nie było to wynikiem działań podjętych przez oskarżonego lecz było skutkiem decyzji, jaką podjął W. P. (1) (znajduje to również odniesienie do kolejnych przypisanych oskarżonemu czynów dot. usiłowania do podżegania do składania fałszywych zeznań). Oskarżony dodatkowo działał z niskich pobudek, to jest z chęci odwetu, co zasługuje dodatkowo na potępienie, w warunkach recydywy specjalnej podstawowej. Uprzednio był już karany za nakłanianie do poświadczenia nieprawdy w zaświadczeniach lekarskich. W trakcie postępowania nie wykazał żadnej skruchy, wręcz przeciwnie - bagatelizował wszystkie swoje poczynania, łącznie z wypowiedziami, że były to tylko takie gadki – odwołując się do rozmów jakie prowadził z W. S. (2). Z opinii biegłych psychiatrów wynika, iż osobowość oskarżonego wykazuje cechy nieprawidłowej osobowości – wymieniony prezentuje się jako osoba zwracająca na siebie uwagę własnym zachowaniem, jest niecierpliwy wobec przeszkód na drodze do ustalonego przez siebie celu, cechuje go praktyczny brak empatii i wczuwania się w potrzeby innych, co skutkuje małą zdolnością do przyjmowania cudzej perspektywy, cechuje go niskie poczucie winy, niewielka tolerancja i szacunek dla odmiennych punktów widzenia oraz niewystarczająca zdolność rozumienia wpływu własnego zachowania i postępowania na innych ludzi. Mimo przebywania w izolacji nieprzerwanie od 2002 r. swoim postępowaniem wykazuje lekceważący i demoralizujący stosunek do wymiaru sprawiedliwości. Resocjalizacja w warunkach izolacji nie daje żadnego oczekiwanego rezultatu, jest nieefektywna zważywszy, że podejmuje kolejne kroki przestępcze.

Z drugiej jednakże strony nie można pomijać tego, iż powiązanie podżegania z czynem bezpośredniego wykonawcy związane jest z płaszczyzną wymiaru kary. Dla bytu podżegania do przestępstwa wystarczające jest wykazanie samego podżegania, tym niemniej dla wymiaru kary nie może być objęte to, czy podżeganie przyniosło oczekiwany przez sprawcę skutek, tj. czy doszło do co najmniej usiłowania popełnienia planowanego przez podżegającego przestępstwa. W. P. (1) nawet nie wyraził w sposób wyraźny gotowości zrealizowania planu zabójstwa przy użyciu materiałów wybuchowych. Ten zamiar działaniami sprawcy się w nim nie ukształtował, zresztą nie mógł przystąpić do jego realizacji z uwagi na pozbawienie wolności oraz fakt, iż jego wiedza na temat konstruowania ładunków wybuchowych była niewystarczająca, znikoma - czerpał ją z internetu. Nie można zrównywać sytuacji dokonania czynu zabronionego z czynem polegającym na usiłowaniu podżegania w kontekście wymiaru kary.

Aby zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, należy zawsze stwierdzić, że stopień zawartości bezprawia, którego odzwierciedleniem ma być wymierzona kara, nie uzasadnia wymiaru kary nawet w wysokości równej dolnej granicy ustawowego zagrożenia – w tym przypadku 12 lat i 1 miesiąca.

Tym samym działanie, które pozostało w fazie stadialnej usiłowania, bez faktycznego naruszenia dobra prawnie chronionego plasuje stopień bezprawia i stopień karygodności czynu na poziomie znacznie mniejszym, niż w innych przypadkach, co przesądza w omawianym przypadku - w ocenie Sądu - za koniecznością sięgnięcia po instytucję z art. 22 § 2 kk i wymierzenie oskarżonemu kary 6 lat pozbawienia wolności.

Za czyny z pkt II i III aktu oskarżenia przy przyjęciu, że zostały popełnione w warunkach ciągu przestępstw, Sąd wymierzył oskarżonemu karę 2 lat pozbawienia wolności.

Większość okoliczności obciążających wymienionych uprzednio ma zastosowanie również do kary wymierzonej za ten ciąg przestępstw, za wyjątkiem działania w warunkach recydywy specjalnej podstawowej. Co ważne, w przypadku czynu z pkt II ostatecznie cała penalizowana sytuacja zakończyła się na słowach oskarżonego, który ich nie ponawiał w stosunku do W. S. (2). Z kolei działania podejmowane w stosunku do A. K. charakteryzowały się zdecydowanie większym zaangażowaniem ze strony oskarżonego.

Za czyny z pkt IV i V aktu oskarżenia przy przyjęciu, że zostały popełnione w warunkach ciągu przestępstw, Sąd wymierzył oskarżonemu karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności mając na względzie poza okolicznościami obciążającymi, o których była mowa wyżej, także po części prowokacyjne zachowanie pokrzywdzonego, a także rozstrój zdrowia i naruszenia czynności narządu ruchu, jaki był następstwem działania oskarżonego, a mianowicie poniżej dni 7.

Sąd wymierzył oskarżonemu karę łączną w wysokości 8 lat pozbawienia wolności przyjmując za podstawę jej wymiaru zasadę asperacji. Związek podmiotowo – przedmiotowy pomiędzy I z przypisanych oskarżonemu czynów, a pierwszym z ciągów przestępstw wyraźnie się zaznacza, jest pokłosiem sprzeciwu oskarżonego wobec zapadłego wobec niego wyroku skazującego przed Sądem Okręgowym w Piotrkowie Trybunalskim w sprawie III K 17/19. Takowy związek nie istnieje w przypadku drugiego z przyjętych ciągów, co znalazło wyraz w ostatecznym wymiarze kary łącznej.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. P.

pkt V - VI

pkt V - VI

Stosownie do brzmienia art. 63 § 1 i 5 kk na poczet kary łącznej pozbawienia wolności Sąd zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 09 lutego 2024 r., godz. 06:30, albowiem we wcześniejszym okresie oskarżony odbywał równolegle kary: pozbawienia wolności oraz zastępczą pozbawienia wolności (pkt V wyroku).

W myśl art. 230 § 2 kpk, Sąd nakazał – wobec zbędności dla dalszego postępowania - zwrócić administracji Aresztu Śledczego w O. Oddział Zewnętrzny w S. dowody rzeczowe wymienione pod numerem 25/23 księgi przechowywanych przedmiotów pod poz. 1 – 4, 11 – 13 (pkt VI wyroku).

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

pkt VII

Zważywszy na sytuację majątkową oskarżonego (brak dochodu, majątku) Sąd – w myśl art. 624 § 1 kpk – zwolnił go od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych uznając, iż uiszczenie ich przez oskarżonego byłoby dla niego zbyt uciążliwe.

7.  Podpis