Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 kwietnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2017 r. w Olsztynie

na rozprawie

sprawy J. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania J. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 27 kwietnia 2016 r. nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje wnioskodawcy J. K. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 17.04.2016 r. do 30.06.2017 r.

/-/ SSO B. Kurowska

TRANSKRYPCJA UZASADNIENIA WYROKU

Sygn. akt IV U 780/16

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych oddział w O. decyzją z 27 kwietnia 2016 roku odmówił J. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Od powyższej decyzji J. K. złożył odwołanie, wnosząc o przyznanie prawa do renty wskazując, że komisja lekarska orzekając o jego stan zdrowia nie wzięła pod uwagę charakteru jego pracy, która w 90 procentach jest pracą fizyczną. W odpowiedzi na odwołanie, organ rentowy wniósł o jego oddalenie podnosząc, że zarówno lekarz orzecznik ZUS, jak i komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 25 kwietnia 2016 roku stwierdzili, że wnioskodawca nie jest osobą niezdolną do pracy. W związku z tym organ rentowy zaskarżoną decyzją nie przyznał wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Sąd ustalił co następuje.

W dniu 8 marca 2016 roku ubezpieczony J. K. urodzony (...), z zawodu magazynier, złożył wniosek o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Decyzją z dnia 27 kwietnia 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych oddział w O. odmówił wnioskodawcy prawa do renty, gdyż uznał, że skarżący jest zdolny do pracy, dowód w aktach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Okolicznością istotną dla rozstrzygnięcia sprawy była ocenie stanu zdrowia odwołującego. Wymagała ona wiadomości specjalnych, celem wyjaśnienia tej kwestii i ustalenia podstawy faktycznej rozstrzygnięcia Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych sądowych, lekarzy specjalistów z zakresu chorób, które zgłaszał skarżący oraz wskazanych zaświadczeniach o jego stanie zdrowia dla celów rentowych. Biegli lekarze ortopeda oraz specjalista medycyny pracy po zapoznaniu się z aktami sprawy, dokumentacją lekarską, po zebraniu wywiadu i zbadaniu wnioskodawcy w wydanych opiniach uznali go za osobę częściowo niezdolną do pracy. Biegły ortopeda zarówno w opinii głównej, jak i uzupełniającej wskazał, rozpoznał u badanego bark prawy zamrożony. W uzasadnieniu orzeczenia biegły podniósł, iż jego stanowisko wynika z faktu dużego ograniczenia ruchów barku, ograniczenie ruchów odwodzenia i zgięcia o 50 procent zakresu ruchu, czego w żaden sposób nie można uznać, jako niewielkiego ograniczenia ruchomości i funkcji kończyny. Dodatkowo biegły podniósł, iż praca opiniowana, opiniowanego, to praca z przewagą pracy fizycznej i ciężka, w czym również funkcja barku bardzo go ogranicza. Ponadto, również, jak biegły wskazał w opinii, taki sam, taki sam sposób ocenił stan barku kons... przepraszam, funkcja barku bardzo go ogranicza, dobrze. Jeżeli chodzi o opinię uzupełniającą biegłego, to biegły wskazał, że ten zakres ruchu barku ogranicza w sposób istotny możliwość wykonywania pracy magazyniera, która wymaga wysiłku fizycznego i biegły oczywiście w opinii uzupełniającej, biegły ortopeda, podtrzymał swoją opinię tę główną wcześniejszą. Natomiast biegły specjalista medycyny pracy rozpoznał u badanego bark prawy zamrożony, zmiany zwyrodnieniowe stawu barkowego obojczykowego prawego, zwyrodnienie kręgosłupa odcinka LS, nadciśnienie tętnicze i cholecystektomię [? 00:03:37.501] i stwierdził, że schorzenia i ich stopień zaawansowania spowodowały naruszenie sprawności organizmu w stopniu powodującym częściową niezdolność do pracy, zgodnej z poziomem kwalifikacji na okres od 16 kwietnia 2016 roku do 30 czerwca 2017 roku. Biegły w uzasadnieniu tej opinii, biegły medycyny pracy podzielił opinię biegłego z dziedziny ortopedii, zarówno tę główną i uzupełniającą i wskazał, że w ocenie właśnie jego, te schorzenia i stopień zaawansowania spowodowały naruszenie sprawności organizmu w stopniu powodującym obecnie częściową niezdolność do pracy zgodnej z poziomem kwalifikacji. Biegły podniósł również, że po zapoznaniu się z charakterem pracy, zawartym w wywiadzie zawodowym badanego uważa, podobnie tak, jak ortopeda, iż ta duża dysfunkcja narządu ruchu barku, badany ma ograniczenie ruchów odwodzenia i zginania o 50 procent zakresu ruchów, powoduje ograniczenie do pracy na stanowisku magazyniera związanej ze znacznym wysiłkiem fizycznym, dowód opinii biegłych ortopedy, karta 8, 11, opinie i uzupełniającej i karta 30, opinia uzupełniająca oraz karta 68, 71 opinia biegłego medycyny pracy.

Sąd zważył co następuje.

Odwołanie J. K. zasługuje na uwzględnienie. Zgodnie z przepisem artykułu 57 ustęp 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Fundusz Ubezpieczeń Społecznych renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych, bądź nieskładkowych, albo nie później, niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. Jednocześnie zgodnie z artykułem 12 cytowanej ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji. Zatem zgodnie z artykułem 57 ustawy o emeryturach i rentach z FUS jednym z warunków przyznania ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy jest taki stan zdrowia, który uzasadnia ocenę, że ubezpieczony jest niezdolny do pracy w rozumieniu artykułu 12 cytowanej ustawy. Decydujące znaczenie dla rozważania zasadności złożonego odwołania miało ustalenie, czy J. K. jest osobą niezdolną do pracy, to znaczy, czy jest osobą, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, albo pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, a w przypadku odpowiedzi pozytywnych w szczególności, od kiedy datuje się ta niezdolność. Zważywszy, iż do rozstrzygnięcia tej kwestii potrzebna jest wiedza specjalna, Sąd powołał zespół biegłych lekarzy sądowych z zakresu ortopedii i medycyny pracy. Biegli w swoich opiniach jednoznacznie stwierdzili, że wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy. Sąd dał w pełni wiarę zawartym w opiniach wnioskom, są bowiem jasne, logiczne, przekonywujące i wzajemnie ze sobą korespondują. W opinii biegli mieli na uwadze wiek wnioskodawcy, jego kwalifikacje, charakter wykonywanej pracy, wyniki jego badań przeprowadzonych w minionym okresie, dokumentację dotyczącą dotychczasowego leczenia oraz stan zdrowia skarżącego, stwierdzony na podstawie badań dokonanych bezpośrednio przed wydaniem opinii. W ocenie Sądu opinie te nie nasuwają wątpliwości, co do swojej wiarygodności. Sąd podzielił opinię biegłych sądowych, również strony nie kwestionowały tychże opinii. W świetle powyższego należy przyjąć, iż wnioskodawca spełnia wszystkie przesłanki konieczne do przyznania mu prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, zakreślone przepisem artykułu 57 ustawy z 17 grudnia 98 roku o emeryturach rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Znajdując zatem podstawę do uwzględnienia odwołania Sąd w oparciu o przepis artykułu 477 z indeksem 14 paragraf 2 kpc orzekł jak w sentencji wyroku.