Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 maja 2017 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Tomasz Madej
Protokolant:	st. sekr. sądowy Katarzyna Krajewska

po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2017 r. w Olsztynie

na rozprawie

sprawy A. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania A. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 19 września 2016 r. nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje A. G. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 sierpnia 2016 r. do dnia 31 lipca 2018 r.

SSO Tomasz Madej

Sygn. akt 1664/16

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją, na podstawie ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity; Dz. U. z 2016 r., poz. 887), organ rentowy odmówił prawa do renty z powodu braku częściowej lub całkowitej niezdolności do pracy odwołującemu A. G. .

W odwołaniu od tej decyzji ubezpieczony, zaskarżając ją w całości wniósł o jej zmianę i uznanie, że jest niezdolny do pracy, spełnia warunki wymagane do uzyskania renty.

Zaskarżonemu orzeczeniu skarżący zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia polegający na tym, że ZUS oparł zaskarżone orzeczenie w całości na orzeczeniu Komisji Lekarskiej ZUS, które jest sprzeczne z rzeczywistym stanem faktycznym dotyczącym stanu zdrowia skarżącego.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie domagał się oddalenia odwołania, gdyż skarżący w toku postępowania orzeczniczego przed ZUS, nie został uznany za niezdolnego do pracy.

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Olsztynie - ustalił, co następuje:

Wnioskodawca, urodzony dnia (...), posiada zawód technika mechanika, ostatnio zatrudniony jako likwidatora szkód majątkowych.

Skarżący pobierał rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy do 31.07.2016r.

Na skutek wniosku o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy z dnia 14.07.2016 r. zostało przeprowadzone badanie wnioskodawcy przez Lekarza Orzecznika, który orzeczeniem z dnia 09.08.2016 r. uznał badanego za częściowo niezdolnego do pracy do 31.08.2017 r. Skarżący w dniu 24.08.2016 r. złożył sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS.

W związku z koniecznością zasięgnięcia opinii specjalistycznej lekarza konsultanta, organ rentowy w dniu 01.09.2016 r. wydał kolejną opinię lekarską oraz skierował skarżącego na konsultację kardiologiczną, która odbyła się w dniu 07.09.2016 r.

Komisja Lekarska ZUS po zapoznaniu się z opinią specjalistyczną lekarza konsultanta oraz dokumentacją medyczną, orzeczeniem z dnia 12.09.2016 r. stwierdziła, iż skarżący nie jest niezdolny do pracy, zmieniając tym samym orzeczenie Lekarza Orzecznika.

W konsekwencji nie została spełniona przesłanka z art. 57 ust.l pkt. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych tj. nie występuje u skarżącego niezdolność do pracy.

W związku z powyższym organ rentowy zaskarżoną decyzją na podstawie art. 12, 102 oraz art. 107 cytowanej ustawy odmówił prawa do renty z powodu braku całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy.

Zważywszy, iż do rozstrzygnięcia powyższej kwestii potrzebna jest wiedza specjalna, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych z zakresu neurologii i kardiologi.

Na podstawie osobistego badania i analizy zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej biegły specjalista kardiolog rozpoznał u odwołującego :

-Choroba niedokrwienna serca stabilna wielonaczyniowa CCS II. Przebyty zawał serca ściany dolnej.

-Stan po implantacji stentów do RCA oraz Cx.

-Zaburzenia lipidowe w wywiadzie.

- Nadciśnienie tętnicze.

- Otyłość.

Biegły uznał odwołującego za osobę częściowo niezdolną do pracy nadal po dniu 31 lipca 2016 r. do 31 lipca 2018 r..

Biegły w uzasadnieniu opinii wskazali, iż zapoznał się z dokumentacją zgromadzoną w aktach sprawy po czym zbadała wnioskodawcę by na tej podstawie ustalić rozpoznanie . W ocenie biegłego powód jest nadal niezdolny do pracy .Biorąc pod uwagę charakter zmian miażdżycowych w naczyniach wieńcowych - zmiany wielonaczyniowe, brak pełnej rewaskularyzacji choroby wieńcowej istnieje duże ryzyko kolejnego zawału serca niezależnie czy powód wykonywał by pracę fizyczną czy umysłową. W ocenie biegłego kardiologa osoba opiniowana wymaga systematycznego leczenia farmakologicznego, k kontroli kardiologicznej celem wtórnej profilaktyki zawału serca. Opinia biegłego kardiologa jest zgodna z oceną Lekarza Orzecznika a odmienna od Komisji Lekarskiej ZUS. dowód k- 11-12 akt.

Strony nie kwestionowały opinii biegłych .

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Olsztynie – zważył, co następuje:

Między stronami sporny był stan zdrowia wnioskodawcy, a mianowicie ustalenie, czy jest niezdolny do pracy. W celu wyjaśnienia tej kwestii Sąd zebrał dokumentację leczniczą, a następnie dopuścił dowód z opinii biegłego lekarza neurologa i ortopedy, stosownie do art. 278 § 1 k.p.c., ponieważ ocena zdolności do pracy wymagała wiadomości specjalnych.

Na podstawie osobistego badania i analizy zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej biegły specjalista kardiolog rozpoznał u odwołującego :

-Choroba niedokrwienna serca stabilna wielonaczyniowa CCS II. Przebyty zawał serca ściany dolnej.

-Stan po implantacji stentów do RCA oraz Cx.

-Zaburzenia lipidowe w wywiadzie.

- Nadciśnienie tętnicze.

- Otyłość.

Biegły uznał odwołującego za osobę częściowo niezdolną do pracy nadal po dniu 31 lipca 2016 r. do 31 lipca 2018 r..

Zgodnie z przepisem art. 57 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998 r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy,

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3.  niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych bądź nieskładkowych, wymienionych w tym przepisie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Jednocześnie, w myśl art. 12 przywołanej ustawy:

1. niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu,

2.  całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy,

3.  częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Sąd orzekający przyjął opinię ww. lekarzy biegłych, o czym była mowa wyżej, za wiarygodny dowód w sprawie. Powyższe opinie wraz z opiniami uzupełniającymi są jasne i logiczne, a wnioski co do oceny zdolności do pracy wnioskodawczyni zostały sformułowane po przeanalizowaniu dokumentacji medycznej ubezpieczonej oraz po zbadaniu skarżącej. Badający lekarze biegli dokonali starannego i wszechstronnego rozpoznania, a wydane orzeczenia należycie i przekonująco uzasadnili. Autorzy opinii w przekonaniu Sądu legitymują się wysoką wiedzą medyczną, doświadczeniem zawodowym oraz znajomością zasad orzeczniczych.

Opinia biegłego lekarza neurologa nie buduje stanu faktycznego przedmiotowej sprawy.

A zatem na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzeczono jak na wstępie