Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 stycznia 2018r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie V Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SO Wiesław Kasprzyk

Protokolant : st. sekr. sąd. Marzena Lewicka

po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2018 r. w Olsztynie na rozprawie sprawy

z powództwa H. (...)z siedzibą we W.

przeciwko „. (...) w G.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 261.211,12 zł ( słownie: dwieście sześćdziesiąt jeden tysięcy dwieście jedenaście złotych dwanaście groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie:

- od kwoty 65.302,78 zł od dnia 10.08.2016r do dnia zapłaty

- od kwoty 65.302,78 zł od dnia 11.09.2016 do dnia zapłaty

- od kwoty 65.302,78 zł od dnia 11.10.2016r.do dnia zapłaty

- od kwoty 65.302,78 zł od dnia 9.11.2016r do dnia zapłaty

2. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 23.878 zł tytułem zwrotu

kosztów procesu

3.  wyrokowi w punkcie pierwszym nadaje rygor natychmiastowej wykonal-

ności.

Sędzia

Wiesław Kasprzyk

Sygn. akt V GC 308/17

UZASADNIENIE

Powód H. (...) we W. wniósł o zasądzenie od pozwanego S. (...) w G. kwotę 216.211,12 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwot:

65.302,78 zł od dnia 10 sierpnia 2016 roku do dnia zapłaty,

65.302,78 zł od dnia 11 września 2016 roku do dnia zapłaty,

65.302,78 zł od dnia 11 października 2016 roku do dnia zapłaty,

65.302,78 zł od dnia 9 listopada 2016 roku do dnia zapłaty

oraz zasądzenie kosztów postępowania.

Podstawą żądania powoda było świadczenie wzajemne pieniężne za wykonane usługi sprzątania i utrzymania czystości w pomieszczeniach oraz usługi transportu wewnętrznego. Usługi powód wykonał w sposób należyty i wystawił na podstawie postanowień umownych faktury, których pozwany jednak nie zapłacił w wyznaczonym terminie.

Nakazem zapłaty z dnia 2 grudnia 2016 roku Sąd Okręgowy w Olsztynie uwzględnił żądanie pozwu w całości.

W złożonym sprzeciwie od powyższego nakazu, pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania.

Wskazał na brak legitymacji czynnej powoda do występowania w procesie, bowiem roszczenie, którego dotyczy przedmiotowa sprawa związane jest z zawartą umową pomiędzy pozwanym a konsorcjum, którego jednym z podmiotów jest powód. Dlatego powód w ocenie pozwanego winien dochodzić roszczenia wraz z drugim z konsorcjantów.

Ponadto pozwany podkreślił, że powód nie wykazał z czego wynika wysokość dochodzonych roszczeń, kwestionując ich wysokość. Zakwestionował także oznaczenie wystawcy faktury, bowiem powód działa jako spółka komandytowa i do oznaczenia swojej formy prawnej może używać skrótu „sp. k.”. Widniejące zaś na fakturach oznaczenie „S.K.” nie jest znane z obrocie prawnym , co z kolei nie uprawnia do sformułowania stwierdzenia, że potencjalny dokument księgowy został wystawiony prawidłowo. Termin zapłaty faktur winien być liczony od chwili jej doręczenia, nie zaś od momentu wystawienia faktury.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 27 sierpnia 2013 r. pomiędzy (...) Sp. z o.o. we W. a H. (...) we W. została zawarta umowa konsorcjum w celu złożenie wspólnej oferty w postępowaniu przetargowym ogłoszonym przez „. (...). w G..

(bezsporne).

Przedmiotem umowy dotyczącej zamówienia publicznego w trybie przetargu nieograniczonego z dnia 22 października 2013 r. pomiędzy „. (...). a Konsorcjum firm (...) Sp. z o.o. we W. i H. (...)we W., było świadczenie usług:

- kompleksowego, profesjonalnego sprzątania i utrzymania czystości w pomieszczeniach szpitalnych określonych w załączniku do umowy,

- transportu wewnątrzszpitalnego zgodnie z harmonogramem określonym w załączniku do umowy,

- wykonywania prac pomocowych przy pacjencie, także zgodnie z załącznikiem do umowy.

Strony w § 5 umowy ustaliły wynagrodzenie za świadczone usługi w wysokości 106.833,77 zł brutto miesięcznie na podstawie miesięcznych faktur wystawianych przez zleceniobiorcę w terminie 60 dni od wpływu prawidłowo wystawionej faktury od zleceniobiorcy. Strony zastrzegły także zmiany cen po upływnie każdego roku trwania umowy o procentowy wskaźnik przyrostu minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Aneksem nr (...) z dnia 18 marca 2015 r. strony ustaliły zapłatę za świadczone usługi w wysokości 110.421,60 zł brutto miesięcznie w terminie 60 dni od wpływu prawidłowo wystawionej faktury od zleceniobiorcy.

Aneksem nr (...) z dnia 9 lutego 2016 r. strony ustaliły zapłatę za świadczone usługi w wysokości 130.190,42 zł brutto miesięcznie w terminie 60 dni od wpływu prawidłowo wystawionej faktury od zleceniobiorcy, następnie zmniejszone do 125.690,42 zł brutto zmniejszenie zakresu powierzchni przeznaczonej do sprzątania w związku z czasowym zawieszeniem działalności pozwanego.

Aneksem nr (...) z dnia 17 października 2016 r. strony ustaliły zapłatę za świadczone usługi w wysokości 166.373,53 zł brutto miesięcznie w terminie 60 dni od wpływu prawidłowo wystawionej faktury od zleceniobiorcy.

(dowód: umowa wraz z harmonogramem i zakresami czynności, aneksy do umowy k. 25-72).

Za wykonane usługi powód wystawiał pozwanemu faktury VAT:

1.  Nr (...) z dnia 3 czerwca 2016 r. na kwotę 65.302,78 zł,

2.  Nr (...) z dnia 5 lipca 2016 r. na kwotę 65.302,78 zł,

3.  Nr (...) z dnia 4 sierpnia 2016 r. na kwotę 65.302,78 zł,

4.  Nr (...) z dnia 2 września 2016 r. na kwotę 65.302,78 zł.

( dowód: faktury VAT k. 73-76).

Pomimo upływu terminy płatności pozwany nie zapłacił należności powodowi, w związku czym powód wzywał pozwanego do zapłaty zaległości.

(dowód: wezwania do zapłaty k. 77-82).

W celu polubownego rozwiązania problemu spłaty należności przeterminowanych pozwanego, powód w dniu 20 października 2016 r. wystąpił z propozycją zawarcia ugody, która dawałaby możliwość ratalnej spłaty zadłużenia. Pozwany w określonym terminie nie odpowiedział na propozycję.

(dowód: pismo z ugodą k. 140-143).

W dacie składania pozwu 28 listopada 2016 r. pozwany wyraził zgodę na propozycję powoda zawarcia ugody. Pismo to powód otrzymał 5 grudnia 2016 r.

( dowód: pismo k. 147).

W dniu 1 marca 2017 roku Sąd Rejonowy w Olsztynie otworzył postępowanie sanacyjne „. (...) w G., odbierając spółce zarząd własny i powierzając go zarządcy przymusowemu. Wierzytelność powoda została zgłoszona w postępowaniu sanacyjnym i umieszczona na liście wierzytelności.

(dowód: postanowienie k. 180, lista wierzytelności k. 226-265).

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy w postaci dokumentów, w szczególności umowy o świadczenie usług, wystawionych faktur oraz pism stron nie budził wątpliwości co do słuszności wytoczonego powództwa.

Poza sporem jest, że usługi wykonywane były w sposób prawidłowy, bowiem pozwany zastrzeżeń w tym zakresie nie zgłaszał. Kwestią sporną początkowo było tylko kwestia zapłaty za faktury dochodzone w niniejszym postępowaniu. Nie mniej jednak wobec uznania długu w całości przez pozwanego, zarówno w piśmie z dnia 28 listopada 2016 r. (k. 147) jak i na rozprawie w dniu 15 stycznia 2018 roku, roszczenie powoda jest w pełni uzasadnione. Wierzytelność powoda został umieszczona na liście wierzytelności pozwanego sporządzonej na skutek prowadzonego wobec pozwanego postępowania sanacyjnego, lista ta został zatwierdzona przez sędziego komisarza.

Stosownie do treści art. 213 § 2 k.p.c., Sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. Powołany przepis zobowiązuje zatem Sąd wyłącznie do ustalenia, czy złożone w danej sprawie oświadczenie o uznaniu powództwa nie jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego oraz nie zmierza do obejścia prawa. Ponadto, zgodnie z tezą prezentowaną przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 9 listopada 2011 r. (II CSK 70/11, LEX nr 1095816), uznanie powództwa to czynność procesowa rezygnacji pozwanego z obrony, czyli akt jego dyspozycyjności, w którym nie tylko uznaje samo żądanie powoda, ale i to, że uzasadniają go przytoczone przez powoda okoliczności faktyczne i godzi się na wydanie wyroku uwzględniającego to żądanie.

W niniejszej sprawie nie zachodzą okoliczności pozwalające na kwestionowanie skuteczności uznania powództwa przez pozwanego. Zgodnie z umową usługi, powodowi należy się wynagrodzenie za jej wykonanie. Stwierdzając zatem, iż nie zmierza ono do obejścia przepisów prawa oraz nie jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, Sąd zobowiązany był w zakresie uznanego powództwa przyjąć za udowodniony stan faktyczny wskazywany przez powoda. Niekwestionowany jest zatem fakt zawarcia przez strony umowy usługi, wykonywania przez powoda obowiązków z niej wynikających tj. czynności czyszcząco-transportowych oraz nie wypłacenia powodowi przez pozwanego wynagrodzenia za miesiące od maja do września 2016 r.

Podkreślenia wymaga, iż poprzez uznanie powództwa, pozwany uznaje także podstawę prawną danej sprawy, tzn. zespół obowiązujących przepisów, na podstawie których sąd ma wydać rozstrzygnięcie (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 listopada 2011 r., II CSK 671/10, LEX nr 1102854). Uwzględniając zatem, iż dochodzone roszczenie wynika z umowy usługi, w niniejszej sprawie znajdzie zastosowanie art. 735 § 1 k.c. przy zastopowaniu art. 750 k.c., który mówi, że jeżeli ani z umowy, ani z okoliczności nie wynika, że przyjmujący zlecenie zobowiązał się wykonać je bez wynagrodzenia, za wykonanie zlecenia należy się wynagrodzenie.

Mając na względzie dokonane w sprawie ustalenia Sąd zasądził na rzecz powoda kwotę 216.211,12 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwot 65.302,78 zł od dnia 10 sierpnia 2016 roku do dnia zapłaty, 65.302,78 zł od dnia 11 września 2016 roku do dnia zapłaty, 65.302,78 zł od dnia 11 października 2016 roku do dnia zapłaty, 65.302,78 zł od dnia 9 listopada 2016 roku do dnia zapłaty. O odsetkach Sąd orzekał w oparciu o art. 481 § 1 k.c.

W myśl art. 333 § 1 pkt 2 k.p.c. Sąd z urzędu nadał wyrokowi zasądzającemu roszczenie uznane przez pozwanego w pkt 1 rygor natychmiastowej wykonalności – stosownie do pkt 3 sentencji orzeczenia.

Orzekając o kosztach postępowania, Sąd oparł się na regulacji art. 98 k.p.c. w stosunku do wyniku sprawy. Zasadą w procesie cywilnym jest, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (art. 98 § 1 k.p.c.). Tylko w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej część kosztów procesu albo nie obciążać jej w ogóle kosztami (art. 102 k.p.c.). W przedmiotowej sprawie w ocenie Sądu nie zachodzą takie wyjątkowe okoliczności. Pozwany bowiem swoim zachowaniem, nie wywiązaniem się ze świadczenia wzajemnego, dał podstawę powodowi do wytoczenia powództwa. Ponadto od wydanego nakazu zapłaty złożył sprzeciw co dodatkowo przyczyniło się do zwiększenia kosztów po stronie powoda. Wobec oczywistości oraz zasadności roszczenia, zwłaszcza w kontekście uznania długu już w dniu wytoczenia powództwa, postępowanie strony pozwanej mogło być inne i prowadzić do uniknięcia kosztów procesu.

Na koszty składały się następujące: kwoty 13.061 zł tytułem opłaty od pozwu, 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz 10.800 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika (na podstawie § 2 pkt 7 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych).

SSO Wiesław Kasprzyk