Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 października 2020 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie V Wydział Gospodarczy, w składzie:

Przewodniczący – Sędzia Małgorzata Tomkiewicz,

Sędziowie: Zbigniew Chmielewski, Maciej Rzewuski (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 28 października 2020 r. w Olsztynie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. Sp. k. w O.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda od wyroku Sądu Rejonowego w O.z dnia 27 stycznia 2020 r., sygn. akt V GC 1902/18

I.  oddala apelację,

II.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 450,00 (czterysta pięćdziesiąt 00/100) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie za czas po upływie tygodnia od dnia doręczenia niniejszego wyroku powodowi do dnia zapłaty.

Sędzia Zbigniew Chmielewski Sędzia Małgorzata Tomkiewicz Sędzia Maciej Rzewuski (del.)

Sygn. akt V Ga 119/20

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 27 stycznia 2020 roku (sygn. akt V GC 1902/18) Sąd Rejonowy w O.zasądził od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz (...) Sp. z o.o. Sp. k. w O. kwotę 1.350,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 3 sierpnia 2017 roku do dnia zapłaty, zaś w pozostałej części powództwo oddalił, a ponadto zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 292,77 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Apelację od powyższego rozstrzygnięcia wywiódł powód, zaskarżając wyrok w części, tj. w pkt II i III i zarzucając mu naruszenie następujących przepisów:

1.  art. 233 k.p.c.

2.  art. 6 k.c.,

3.  art. 361 § 2 k.c.,

4.  art. 354 § 2 k.c.,

5.  art. 66 k.c.

Na podstawie powyższych zarzutów wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez uwzględnienie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów procesu za obie instancje.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany wniósł o jej oddalenie oraz zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów procesu za II instancję.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jako niezasadna, podlegała oddaleniu.

Istota apelacji w niniejszym postępowaniu sprowadzała się do podważenia ustaleń dokonanych przez Sąd I instancji. W pierwszej kolejności wskazać należy, że poczynione przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne w sprawie były w prawidłowe i zostały przyjęte przez Sąd Okręgowy za własne, bez potrzeby przeprowadzania na nowo oceny każdego z dowodów.

Jeśli chodzi o najbardziej rozbudowane zarzuty naruszenia przepisu art. 233 § 1 k.p.c. to należy wskazać, że jego skuteczne postawienie wymaga wykazania, że Sąd orzekający w I instancji uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego. Tylko takie naruszenie bowiem może świadczyć o wadliwym dokonania przez Sąd oceny dowodów. Dla skuteczności zarzutu naruszenia regulacji art. 233 § 1 k.p.c. nie wystarcza więc samo stwierdzenie o wadliwości dokonanych ustaleń faktycznych, odwołujące się do stanu faktycznego, który w przekonaniu skarżącego odpowiada rzeczywistości. Konieczne jest tu wskazanie konkretnych przyczyn dyskwalifikujących postępowanie sądu w tym zakresie. W szczególności skarżący powinien wskazać, jakie kryteria oceny naruszył sąd przy ocenie konkretnych dowodów, uznając brak ich wiarygodności i mocy dowodowej lub niesłusznie im je przyznając.

Apelujący wskazanym wyżej wymogom nie sprostał. Nie przedstawił też przekonujących okoliczności, które wskazywałyby na nieprawidłową, dowolną czy też dokonaną wbrew zasadom orzekania, ocenę dowodów Sądu I instancji.

Odnosząc się do kwestii kluczowej w sprawie, a mianowicie czy wynajęcie przez poszkodowanego samochodu zastępczego po stawce 369,00 brutto za dobę nie stanowiło naruszenia przez poszkodowaną obowiązku minimalizacji szkody (art. 354 § 2 k.c., art. 362 k.c. oraz art. 826 § 1 k.c.) stwierdzić należy, iż Sąd Rejonowy słusznie uznał, że w sprawie tej poszkodowany wymienionemu obowiązkowi nie sprostał.

W ocenie Sądu Okręgowego, w okolicznościach przedmiotowej sprawy nie sposób jednak było również przypisać poszkodowanemu dalszego naruszenia ustawowego obowiązku minimalizacji szkody, skoro wymieniony wynajął pojazd klasy tożsamej klasy co pojazd uszkodzony, a sam najem trwał 10 dni, a więc okres przez który pojazd poszkodowanego był naprawiany. Najem był dla poszkodowanego niezbędny do codziennej działalności (dojazdy do pracy, opieka nad rodzicami).

Niewątpliwie jednak poszkodowany nie skorzystał z przedstawionej przez ubezpieczyciela oferty najmu bez uzasadnionej przyczyny – co potwierdziła także żona poszkodowanego zeznając jako świadek w niniejszym postępowaniu – i w tym zakresie do szkody się przyczynił.

W związku z powyższym, nie znajdując uzasadnionych podstaw apelacyjnych Sąd Okręgowy na mocy art. 385 k.p.c. apelację oddalił, o kosztach postępowania orzekając na podstawie art. 98 § 1 oraz §1 ¹ k.p.c.

Sędzia Zbigniew Chmielewski sędzia Małgorzata Tomkiewicz sędzia Maciej Rzewuski (del.)