Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 lipca 2020 roku

Sąd Okręgowy w Olsztynie VI Wydział Cywilny Rodzinny

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Hanna Niewiadomska (spr.)
Sędziowie:	SO Jolanta Biernat-Kalinowska SR del. do SO Andrzej Hinz
Protokolant:	St. sekr. sądowy Sylwia Łastowska

po rozpoznaniu w dniu 1 lipca 2020 roku w Olsztynie

na rozprawie

sprawy z powództwa małoletniego P. Ł. i małoletniego E. Ł. (1) reprezentowanych przez matkę E. Ł. (2)

przeciwko M. Ł.

o podwyższenie alimentów

na skutek apelacji obu stron

od wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie

z dnia 5 lutego 2020 roku, sygn. akt III RC 544/19

I.  Oddala obie apelacje.

II.  Koszty procesu za instancję odwoławczą między stronami wzajemnie znosi.

Andrzej Hinz Hanna Niewiadomska Jolanta Biernat-Kalinowska

Sygn. akt VI RCa 56/20

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 5 lutego 2020 r., sygn. akt III RC 544/19, Sąd Rejonowy w Olsztynie zasądził, poczynając od dnia 1 lutego 2020 r., od pozwanego na rzecz małoletnich powodów tytułem podwyższonych alimentów kwoty 1200 zł miesięcznie na każdego, płatnych do rąk ustawowej przedstawicielki małoletnich powodów do 10-go każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w którejkolwiek z rat, w miejsce alimentów w wysokości 900 zł miesięcznie na każdego z małoletnich powodów, ustalonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 21 listopada 2016 r., sygn. akt VI RC 1011/16.

Małoletni są dziećmi pozwanego oraz E. Ł. (2). Małżeństwo rodziców małoletnich zostało rozwiązane przez rozwód na mocy orzeczenia Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 21 listopada 2016 r. W wyroku tym orzeczono również o wysokości obowiązku alimentacyjnego pozwanego względem małoletnich, określając go na kwotę 900 zł. W tym czasie byli małżonkowie zamieszkiwali wspólnie. Matka małoletnich pracowała jako (...)za wynagrodzeniem ok. 3200 zł netto, a pozwany jako (...)za wynagrodzeniem 9100 zł netto i zajmował lokal służbowy w W.. Obecnie małoletni mieszkają wraz z matką. P. jest uczniem szkoły (...), a E. uczęszcza do (...). Obaj uczęszczają na zajęcia karate. E. pozostaje pod opieką poradni (...) i (...), zaś P. leczy się (...). Matka małoletnich pracuje na dotychczasowym stanowisku za wynagrodzeniem 4500 zł netto. Pozwany zaś prowadzi własną działalność gospodarczą, osiąga dochody w wysokości 12 tys. zł netto. W (...) wstąpił w nowy związek małżeński. Z nową żoną mieszka w mieszkaniu o pow. 100 m2, na zakup którego zaciągnęli kredyt. Pozwany pracuje w W.3 dni w tygodniu, w związku z czym wynajmuje tam również mieszkanie, za które opłaty wynoszą ok. 2000 zł miesięcznie. Regularnie przekazuje alimenty na dzieci i uczestniczy w dodatkowych kosztach ich utrzymania.

Sąd wskazał, że od czasu ostatniego procedowania w przedmiocie alimentów minęły(...) lata, co samo w sobie uzasadnia konieczność zweryfikowania wysokości zasądzonych alimentów. Wzrosły również uzasadnione potrzeby małoletnich, w tym związane z aktywnością sportową małoletnich oraz leczeniem małoletnich. Brak jest podstaw do stwierdzenia, że pozwany nie partycypuje w dodatkowych wydatkach małoletnich, jak zajęcia (...), choć ma tendencję do swoistego „cenzurowania” zasadności niektórych wydatków. Żądanie strony powodowej jest wygórowane. Między byłymi małżonkami występuje znaczna dysproporcja w dochodach. Środki przeznaczane na utrzymanie małoletnich Sąd Rejonowy uznał za znacznie przekraczające przeciętne, jednak matka małoletnich nie może oczekiwać przerzucenia całości obowiązku alimentacyjnego na pozwanego. Kwota uzasadnionych potrzeb małoletnich wynosi ok. 1600 zł na każdego małoletniego.

Z orzeczeniem tym nie zgodziła się strona powodowa i wniosła o jego zmianę zgodnie z żądaniem pozwu. Zaskarżonemu orzeczeniu małoletni zarzucili:

1)  Błąd w ustaleniach faktycznych przyjęty za podstawę orzeczenia i mający wpływ na jego treść, polegający na nieprawidłowym uznaniu, że:

a) pozwany co miesiąc opłaca kwotę 2.000 zł. tytułem czynszu za mieszkanie w W., podczas gdy w materiale dowodowym brak jest jakiegokolwiek dokumentu potwierdzającego ten fakt, choćby w postaci wyciągu z rachunku bankowego, wypłat gotówki z bankomatu, zeznań świadków czy innego wiarygodnego dowodu;

b) pozwany osiąga miesięczny dochód w wysokości 12.100 zł., podczas gdy już z przedłożonego przez niego pisma z dnia 07.01.2020 r. wynika wyraźnie, że pozwany średnio co miesiąc zarabia 13.100 zł.;

c) pozwany dobrowolnie partycypuje w kosztach utrzymania dzieci, podczas gdy przedstawione przez niego dowody dotyczą nie potrzeb bieżących, a wyłącznie prezentów na urodziny czy święta, a nadto kwoty przez niego wydatkowane ponoszone są również na dzieci obecnej żony pozwanego;

d) koszt utrzymania każdego z małoletnich wynosi po 1.600 zł., podczas gdy koszt utrzymania małoletniego P. Ł. wynosi około 2.450 zł., zaś koszt utrzymania małoletniego E. Ł. (1) wynosi około 2.250 zł.;

e) potrzeby małoletnich były zabezpieczone w takim stopniu, że konieczność podwyższenia alimentów pojawiła się dopiero od dnia 01.02.2020 r. podczas gdy matka małoletnich zmuszona była zrezygnować z niektórych usprawiedliwionych potrzeb (jak choćby nauka języka (...), a nadto zakup nowego biurka i łóżka), pozwany nie chciał przekazywać dzieciom kieszonkowego, a nadto, wszystkie koszty przekraczające obowiązek alimentacyjny pozwanego realizowane były przez matkę, co doprowadziło do niemożności zaspokojenia jej własnych kosztów utrzymania, jak również dokonywania zakupów na raty;

2)  naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść wyroku, tj: art. 233 § 1 kpc, poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów i dowolne oraz sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego przyjęcie przez Sąd, że pozwany wydatkuje co miesiąc 2.000 zł. na najem mieszkania w W., podczas gdy w aktach sprawy brak jakiegokolwiek wiarygodnego dowodu na poparcie powyższego.

W uzasadnieniu skarżący wskazali, że Sąd dał wiarę gołosłownym twierdzeniom pozwanego o ponoszeniu przez niego kwoty 2000 zł na najem mieszkania w W.. Dochód pozwanego to kwota 13100 zł, nie zaś jak wskazał Sąd 12100 zł netto miesięcznie. W sierpniu 2019 r. przychód pozwanego osiągnął kwotę 38000 zł brutto i spadł następnie po otrzymaniu odpisu pozwu. Pozwany nie partycypuje we wszystkich uzasadnionych kosztach małoletnich. Koszty utrzymania małoletnich są znacznie wyższe niż ustalone przez Sąd Rejonowy. Początkową datę podwyższonego obowiązku alimentacyjnego winna wyznaczać data wniesienia pozwu.

W odpowiedzi pozwany wniósł o oddalenie apelacji małoletnich powodów. Podniósł, że Sąd Rejonowy poczynił prawidłowe ustalenia w zakresie dochodów i wydatków pozwanego. Wskazał, że z powodu sytuacji epidemiologicznej grozi mu drastyczne zmniejszenie dochodów. Pozwany dobrowolnie ponosił koszty uzasadnionych potrzeb małoletnich, a między nim a matką powodów nie zachodzi dysproporcja zarobków. Treść obowiązku alimentacyjnego wypełniają również osobiste starania pozwanego.

Z wyrokiem Sądu Rejonowego nie zgodził się również pozwany, zaskarżając go w części dotyczącej punktu I i wnosząc o jego zmianę poprzez oddalenie powództwa. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił naruszenie:

1)  przepisów postępowania, a mianowicie art. 233 §1 k.p.c. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, jak również błędną jego ocenę polegające na:

a) braku wszechstronnego rozważenia kosztów utrzymania małoletnich dzieci stron i braku wskazania, jakie to są poszczególne koszty,

b) braku właściwego uwzględnienia stopnia przyczyniania się pozwanego do sprawowania pieczy nad dziećmi i jego osobistej pracy na ich rzecz oraz zaspokajania ich potrzeb życiowych, w szczególności okoliczności ponoszenia przez pozwanego dobrowolnie wszystkich, dodatkowych kosztów utrzymania dzieci (m.in. roweru, obozów karate, kursu języka angielskiego), co dawało gwarancję, że kwoty przeznaczane przez ojca wydatkowane były na uzasadnione potrzeby dzieci, a nie matki powodów,

c) braku uwzględnienia okoliczności, że dwukrotnie zwiększył się zakres osobistych starań pozwanego w wyniku ugody sądowej zawartej w dniu 6 marca 2020 r. w Sądzie Rejonowym w Olsztynie w sprawie o sygn. akt III Nsm 1234/19,

uwzględnieniu okoliczności, że pozwany powinien partycypować w kosztach zagranicznych wycieczek matki powodów z dziećmi, podczas gdy pozwany również zapewnia dzieciom odpłatne atrakcje, które pokrywa z własnych środków i nie pomniejsza o ich koszt należnych kwot alimentów, w związku z czym matka powodów powinna z własnych środków zapewniać odpłatne atrakcje dzieciom niezależnie od tego czy są one realizowane w Polsce czy też za granicą,

e) błędnym przyjęciu że syn P. leczy się (...), a doświadczenie życiowe Sądu wskazuje, że koszt leczenia są dość wysokie, podczas gdy powódka nie wykazała żadnymi dokumentami, aby P. Ł. leczył się(...)pozwany nigdy nie był informowany przez matkę powodów o takim leczeniu, co więcej nigdy nie widział syna w (...),

f) niewłaściwym uznaniu, że możliwości zarobkowe pozwanego pozwalają na uiszczanie zasądzonych alimentów, podczas gdy pomiędzy rodzicami małoletnich nie zachodzi dysproporcja dochodów,

co skutkowało ustaleniem wysokości alimentów w kwocie przekraczającej usprawiedliwione potrzeby dzieci i nieuwzględniającej stopnia przyczyniania się pozwanego do sprawowania pieczy nad dziećmi i jego osobistej pracy na ich rzecz oraz zaspokajania ich potrzeb życiowych, a także znacznie przekraczającej możliwości zarobkowe pozwanego;

2)  mające wpływ na treść zaskarżonego wyroku błędy w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, polegające na uznaniu, że:

a)  tylko matka finansuje zakup niezbędnych akcesoriów do karate, podczas gdy ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że pozwany dobrowolnie ponosił koszty zakupu odzieży do ćwiczeń w sytuacji, gdy miał wiedzę, że taki strój należy zakupić,

b)  P. Ł. leczy się(...), a doświadczenie życiowe Sądu wskazuje, że koszty leczenia są dość wysokie, podczas gdy powódka nie wykazała żadnymi dokumentami, aby P. Ł. leczył się (...)pozwany nigdy nie był informowany przez matkę powodów o takim leczeniu, co więcej nigdy nie widział syna w aparacie (...),

3)  Przepisów prawa materialnego:

a)  art. 135 § 1 i 2 kro poprzez niewłaściwe zastosowanie polegające na:

- bezpodstawnym ustaleniu kosztów utrzymania małoletnich dzieci w łącznej kwocie 4000 zł miesięcznie, pomimo że koszty utrzymania nie zostały wykazane w przyjętej wysokości w konsekwencji zobowiązanie pozwanego do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania małoletnich powodów w łącznej wysokości 2400 zł podczas gdy kwota ta jest zawyżona w stosunku do potrzeb małoletnich i przekracza ich usprawiedliwione potrzeby, natomiast ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że powinna pozostać ustalona na dotychczasowej wysokości; - me uwzględnieniu stopnia przyczyniania się do pozwanego do sprawowania pieczy nad dziećmi i jego osobistej pracy na ich rzecz oraz zaspokajania ich potrzeb życiowych, w szczególności braku uwzględnienia okoliczności, że dwukrotnie (z 4 dni na 8-10 dni w miesiącu) zwiększył się zakres osobistych starań pozwanego w wyniku ugody sądowej zawartej w dniu 6 marca 2020 roku przed Sądem Rejonowym Olsztynie w sprawie o sygn. akt III Nsm 1234/19; - bezpodstawnym uznaniu, że możliwości zarobkowe pozwanego pozwalają na uiszczanie alimentów w łącznej wysokości 2.400 zł miesięcznie, podczas gdy pomiędzy rodzicami małoletnich powodów nie zachodzi dysproporcja dochodów, bowiem matka powodów otrzymuje miesięczne wynagrodzenie w wysokości 4.508,31 zł netto, 1.000 zł świadczenia „500+" oraz obecnie 2.400 zł alimentów, co daje łącznie prawie 8.000 zł netto miesięcznie i ma na utrzymaniu tylko siebie oraz 2 małoletnich powodów przez nieco ponad 2/3 miesiąca, natomiast średni miesięczny dochód pozwanego to 12.100 zł, z czego należy odjąć koszty alimentów w wysokości 2.400 zł oraz chociażby koszty utrzymania mieszkania w W. w wysokości 2.000 zł, zatem pozwanemu pozostaje kwota 7700 zł, która nie uwzględnia pozostałych kosztów prowadzenia działalności gospodarczej oraz faktu, że pozwany ma na utrzymaniu nowo założoną rodzinę oraz 2 małoletnich powodów przez prawie 1/3 miesiąca (8-10 dni w miesiącu) czyli łącznie 6 osób, zatem w związku z wykonywaniem pracy w W. przez 3-4 dni w tygodniu jego koszty utrzymania są znacznie wyższe niż matki powodów i w efekcie znajduje się on w gorszej sytuacji finansowej niż matka powodów raz nie jest on w stanie ponosić alimentów w wysokości ustalonej zaskarżonym wyrokiem;

b) art. 6 kc poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i tym samym błędne uznanie za udowodnione przez matkę powodów kosztów utrzymanie małoletnich dzieci w łącznej wysokości 4000 zł podczas gdy kwota ta jest zawyżona w stosunku do potrzeb małoletnich i przekracza ich usprawiedliwione potrzeby oraz nie uwzględnia stopnia przyczyniania się pozwanego do sprawowania pieczy nad dziećmi i jego osobistej pracy na ich rzecz oraz zaspokajania ich potrzeb życiowych a powinna pozostać ustalona na dotychczasowej wysokości.

W uzasadnieniu wskazał, że Sąd niezasadnie uznał jakoby tylko matka finansowała zakup sprzętu do karate. Matka małoletnich nie wykazała okoliczności leczenia (...) mał. P.. Kwota zasądzonych alimentów przekracza kwotę uzasadnionych potrzeb małoletnich i nie uwzględnia stopnia przyczyniania się pozwanego do sprawowania pieczy nad dziećmi i jego osobistej pracy na rzecz dzieci. Pozwany również zapewnia małoletnim odpłatne atrakcje, których koszt pokrywa z własnych środków. Zakres kontaktów pozwanego z małoletnimi zwiększył się w ostatnim czasie dwukrotnie. Pomiędzy pozwanym a matką dzieci nie zachodzi dysproporcja zarobków.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Obie apelacje nie zasługują na uwzględnienie, albowiem stanowią jedynie nieuprawnioną polemikę z ustaleniami faktycznymi i prawnymi poczynionymi przez Sąd Rejonowy. Należy wskazać, że Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy i całościowy ustalił stan faktyczny w niniejszej sprawie. Materiał dowodowy zgromadzony przez Sąd I instancji jest również wystarczający do rozstrzygnięcia sprawy. Sąd odwoławczy przyjmuje ustalenia faktyczne i prawne poczynione przez Sąd I instancji jako swoje oraz stwierdza, że wydane na ich podstawie rozstrzygnięcie jest prawidłowe.

Materialnoprawną podstawę do zmiany orzeczenia alimentacyjnego stanowi art. 138 kro, zgodnie z którym „ W razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego.” Przez "zmianę stosunków" należy rozumieć zmianę okoliczności istotnych z punktu widzenia ustawowych przesłanek obowiązku alimentacyjnego i zakresu świadczeń alimentacyjnych. Zatem nie każda zmiana w życiu obowiązanego czy uprawnionego do alimentów będzie podstawą do zmiany orzeczenie alimentacyjnego, w szczególności jeśli nie mają charakteru trwałego, zasadniczego, i nie wyczerpują przesłanek, które w istotny sposób wpływają na istnienie czy zakres obowiązku alimentacyjnego.

Rację ma Sąd Rejonowy wskazując, że zmiany stosunków między stronami należy upatrywać z jednej strony w upływie czasu od chwili wydania pierwotnego orzeczenia alimentacyjnego oraz w zmianie uzasadnionych potrzeb małoletnich, w tym koszty leczenia czy zajęć dodatkowych. Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił wartość uzasadnionych potrzeb małoletnich oraz udział pozwanego w ich zaspokojeniu. Sąd Rejonowy nie popełnił żadnego uchybienia w zakresie określenia zdolności zarobkowych pozwanego oraz jego wydatków. Zarzuty powódki dotyczące rzekomego braku udowodnienia kwoty wynajmowanego lokalu w W., zaniżonej kwoty dochodów pozwanego oraz braku partycypacji pozwanego w dodatkowych kosztach małoletnich są gołosłowne. Sąd Rejonowy w uzasadnienia całościowo wskazał, na jakich przesłankach oparł swoje twierdzenia oraz należycie odniósł się do dowodów, które wskazywały na poczynienie takich ustaleń faktycznych. W zarzutach powodów nie podniesiono nawet, na jakim materiale dowodowym opierają swoje twierdzenia, pozostające w opozycji do ustaleń Sądu pierwszoinstancyjnego.

Powodowie nie wskazują również, dlaczego w ich opinii koszt ich uzasadnionych potrzeb jest wyższy niż ten ustalony przez Sąd Rejonowy, ograniczając się wyłącznie do przytoczenia kwoty wymienionej w pozwie. Niemniej zdaniem Sądu Okręgowego ustalenia pierwszoinstancyjne są w tym zakresie racjonalne i usprawiedliwione przedstawionym materiałem dowodowym. Powodowie w pozwie przedstawili szczegółowe wyliczenia uzasadnionych ich potrzeb, jednakże w opinii Sądu kwoty w nich wskazane są znacznie zawyżone. Brak jest usprawiedliwienia dla obciążania pozwanego kosztami kredytu matki powodów. Sąd w pełni aprobuje pogląd wyrażony w wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 23 marca 2016 r., sygn. akt I ACa 1755/15, iż „w kwocie alimentów należy uwzględnić niejako ryczałtowo koszty zużycia wody, prądu, gazu do gotowania i ogrzania wody użytkowej dla dzieci. Jednak koszt utrzymania i ogrzania mieszkania obciąża rodzica któremu powierzono wykonywanie władzy rodzicielskiej i zobowiązany jest zapewnić dla siebie takie mieszkanie, które umożliwia pobyt z nim dzieci”. Nadto jako nieusprawiedliwione mienią się koszty wyjazdów wakacyjnych. Pozwany również zapewnia małoletnim odpłatne atrakcje, w tym wyjazdy wakacyjne. Bezzasadnym byłoby zatem obciążanie pozwanego takim kosztem dwukrotnie. Zawyżone są również koszty wyżywienia małoletnich. Zdaniem Sądu Okręgowego niewiarygodne są zapewnienia jakoby koszt ten wynosił więcej niż przeciętny koszt wyżywienia dorosłej osoby, tym bardziej mając na uwadze, że małoletni spożywają posiłki w szkole oraz przedszkolu.

Rację ma pozwany, stwierdzając, że poza świadczeniami pieniężnymi swój obowiązek alimentacyjny spełniał również poprzez osobiste starania o wychowanie małoletnich oraz świadczenia dodatkowe. Niemniej zakres osobistych starań matki powodów należy określić jako znacznie większy nawet biorąc pod uwagę nowe ustalenia stron dotyczące kontaktów z małoletnimi. Powodowie mieszkają wraz z matką, jest ona ich pierwszoplanowym opiekunem. Już samo to uzasadnia ustalenie nierównego udziału pozwanego i matki powodów w partycypacji w kosztach uzasadnionych potrzeb małoletnich. Podkreślić przy tym należy, że sytuacja finansowa i majątkowa pozwanego jest znacznie lepsza niż sytuacja matki powodów. Co prawda pozwany wskazywał, że zawiązał obecnie nowy związek małżeński, przez co utrzymuje ją oraz jej dwójkę małoletnich dzieci, a jego dochód w przeliczeniu na członka rodziny po opłaceniu alimentów będzie niższy niż dochód powodów i ich matki. Niemniej pozwany zapomina, że jego nowa żona również pracuje i osiąga stosowne dochody, które ten stara się jednak pominąć w swoich rozważaniach. Nieuprawnione wydaje się również podnoszenie przez pozwanego jakoby dzieci jego nowej żony pozostawały na jego wyłącznym utrzymaniu. Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie statuuje obowiązku alimentacyjnego względem dzieci nowej żony, niemniej jeśli pozwany przyczynia się do ich utrzymania to oczywistym jest, że obowiązek alimentacyjny względem własnych dzieci znacząco będzie wyprzedzał jakiekolwiek świadczenia na rzecz dzieci nowej żony. Co więcej nieuprawnione są zarzuty w stosunku do matki powodów jakoby otrzymywała ona ulgi w podatku dochodowym na małoletnich oraz świadczenia socjalne, albowiem założyć można, że tożsame świadczenia otrzymuje nowa żona pozwanego w związku z wychowywaniem dwójki dzieci. Wszystkie te okoliczności przemawiają za ustaleniem obowiązku alimentacyjnego pozwanego w kwocie ustalonej wyrokiem Sądu Rejonowego.

Nieprawidłowe są również zarzuty obu stron dotyczące naruszenia art. 233 § 1 kpc. Zarzuty te w opinii Sądu odwoławczego są całkowicie nieuzasadniony. Jeżeli z określonego materiału dowodowego sąd wyprowadził wnioski logicznie poprawne i zgodne z zasadami doświadczenia życiowego, to taka ocena dowodów nie narusza zasady swobodnej oceny dowodów przewidzianej w tym artykule, choćby dowiedzione zostało, że z tego samego materiału dałoby się wysnuć równie logiczne i zgodne z zasadami doświadczenia życiowego wnioski odmienne. Tylko w przypadku, gdy brak jest logiki w wiązaniu wniosków z zebranymi dowodami lub gdy wnioskowanie sądu wykracza poza schematy logiki formalnej albo, wbrew zasadom doświadczenia życiowego, nie uwzględnia jednoznacznych praktycznych związków przyczynowo-skutkowych, to przeprowadzona przez sąd ocena dowodów może być skutecznie podważona.

Pewnym jest, iż swobodna ocena dowodów nie może być skutecznie zanegowana tylko przez to, iż w opinii skarżących stron obowiązek alimentacyjny winien być ustalony w kwocie innej niż ma to obecnie miejsce. Zarzuty te w apelacjach obu stron nie wskazują nawet jaki wpływ na ocenę dowodów mają okoliczności podnoszone przez nie. W gruncie rzeczy stwierdzić należy, iż zarzuty te stanowią wyłącznie polemikę z ustaleniami faktycznymi poczynionymi przez Sąd, a które są niezgodne ze stanowiskiem skarżących. Sąd Okręgowy w pełni podziela zdanie Sądu Najwyższego wyrażone w postanowieniu z dnia 23 stycznia 2001 r., sygn. akt IV CKN 970/00, w którym to podniesiono, iż „dla skuteczności zarzutu naruszenia art. 233 § 1 kpc nie wystarcza stwierdzenie o wadliwości dokonanych ustaleń faktycznych, odwołujące się do stanu faktycznego, który w przekonaniu skarżącego odpowiada rzeczywistości. Konieczne jest tu wskazanie przyczyn dyskwalifikujących postępowanie sądu w tym zakresie. W szczególności skarżący powinien wskazać, jakie kryteria oceny naruszył sąd przy ocenie konkretnych dowodów, uznając brak ich wiarygodności i mocy dowodowej lub niesłuszne im je przyznając”.

Rację należy przyznać również Sądowi Rejonowemu w zakresie daty początkowej zwiększonego obowiązku alimentacyjnego na rzecz małoletnich powodów. Zdaniem Sądu Okręgowego potrzeby małoletnich były zaspokajane w wystarczającym stopniu w okresie trwania postępowania, przez co podwyższenie alimentów powinno nastąpić dopiero od miesiąca wydania wyroku w I instancji.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 385 kpc, Sąd Okręgowy oddalił obie apelacje. O kosztach postępowania orzeczono, mając na uwadze, że apelacje obu stron zostały oddalone, w związku z czym obie strony należy uznać przegranymi postępowania odwoławczego, co uzasadnia wzajemne zniesienie kosztów procesu za instancję odwoławczą.

Andrzej Hinz Hanna Niewiadomska Jolanta Biernat-Kalinowska