Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

UZASADNIENIE wyroku Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 23 września 2024 roku, w sprawie VII Ka 11/24 w zakresie wniosku złożonego przez obrońcę oskarżonego P. K. (1)

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VII Ka 11/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejowego w Olsztynie z dnia 1 września 2023 roku, w sprawie II K 331/23

1.1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego P. K. (1)

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.1.3. Granice zaskarżenia

1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka – apelacja obrońcy;

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji jako wniosek wiodący

☒

zmiana poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego czynu – wniosek alternatywny

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.2.1. Ustalenie faktów

1.2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.2.2. Ocena dowodów

1.2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzuty:

Zarzuty:

1/ mogącej mieć wpływ na treść orzeczenia obrazy przepisów postępowania to jest art. 391 § 1 kpk poprzez ujawnienie na rozprawie zeznań G. P. (1), podczas gdy brak było podstaw do przyjęcia, iż zachodzi realna i trwała przeszkoda dla uzyskania osobistych zeznań świadka wobec niepodjęcia przez sąd próby ustalenia, z jakiego powodu świadek G. P. nie odbierał wezwania;

2/ naruszenia przepisu art. 424 § 1 kpk poprzez niewskazanie w uzasadnieniu wyroku, na jakiej podstawie sad przyjął, iż:

- P. K. wprowadził do obrotu środki odurzające w postaci 4591,47 grama (...) i 1500 gramów (...), co uniemożliwia kontrolę prawidłowości oceny materiału dowodowego, dokonanej przez sąd pierwszej instancji;

3 /błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, polegającego na przyjęciu, że oskarżony P. K. dopuścił się zarzucanych mu czynów, mimo iż materiał dowodowy sprawy nie daje wystarczających podstaw do przyjęcia takich ustaleń.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Pierwsze dwa zarzuty apelacji obrońcy oskarżonego K., jakkolwiek oszczędne w zakresie wyjaśniającym wpływ naruszeń na treść zaskarżonego wyroku oceniono jako częściowo zasadne. Sąd a quo nie dość, że w niewystarczającym stopniu wykazał istnienie podstawy z art. 391 § 1 kpk do ujawnienia wyjaśnień współoskarżonego G. P., to jeszcze nie wiadomo tak naprawdę, które wyjaśnienia ujawnił, co wywołało też reakcję na wyrok obrońców oskarżonych J. P. i A. K.. Stąd też w trakcie postępowania odwoławczego konwalidowano owe uchybienia, czyniąc zadość zasadzie ujawnienia dowodów istotnych dla określenia zakresu odpowiedzialności oskarżonego P. K. w sposób zgodny z art. 391 § 1 kpk i art. 410 kpk. Aktualnie nie sposób podważyć faktu niemożności ustalenia miejsca pobytu G. P., a w konsekwencji zaistniała możliwość sięgnięcia po złożone przez niego wyjaśnienia w trakcie postępowania przygotowawczego. Oczywistym jest, że gdyby wyjaśnienia G. P. stanowiły jedyny dowód sprawstwa oskarżonego P. K. sięgnięcie po zasadę z art. 391 § 1 kpk, a w konsekwencji odstąpienie od zasady bezpośredniości, byłoby istotnym naruszeniem tej zasady i to w stopniu – co wielce prawdopodobne - uzasadniającym uchylenie zaskarżonego wyroku celem przeprowadzenia przewodu sądowego z bezpośrednim udziałem G. P. w procesie. W konkretnym przypadku materiał dowodowy był jednak niezwykle bogaty i stąd zapewne autor apelacji nie zaskarżył wyroku w zakresie ustalenia faktów w części dotyczącej posiadania przez oskarżonego narkotyków wymienionych w pkt II aktu oskarżenia. Co prawda zarzut błędu w ustaleniach faktycznych zdaje się dotyczyć również tego czynu, jednakże nie sposób połączyć tego zarzutu z czynem II z aktu oskarżenia, zważając na treść uzasadnienia środka odwoławczego.

Nie sposób też przyjąć zarzutu apelacji jakoby uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie pozwalało na kwestionowanie poczynionych ustaleń faktycznych. Autor apelacji wyraził zgodę na ujawnienie bez odczytywania dowodów ze źródeł nieosobowych wymienionych w akcie oskarżenia. Już na etapie postępowania przygotowawczego zgłaszał przecież wolę zapoznania się z tymi dowodami i taką zgodę uzyskał. Dziwi zatem, że w obszarze tych dowodów nie doszukał się możliwości choćby osłabienia ich znaczenia dla odpowiedzialności karnej oskarżonego K.. W konsekwencji, ograniczając się do kwestionowania wyjaśnień złożonych przez G. P., obrońca w sposób zamierzony pominął potrzebę podważenia innych dowodów wskazujących jednoznacznie na oskarżonego K. jako sprawcę obydwu zarzucanych mu czynów. Faktem jest, że uzasadnienie zaskarżonego wyroku dalekie jest od standardu oczekiwanego przepisem art. 424 § 1 kpk. Jednakże w uzasadnieniu tym przytoczono konkretne dowody wskazujące na sprawstwo oskarżonego P. K.. W dowodach tych zawarte są informacje w sposób wyjątkowo konkretny weryfikujące wiedzę uzyskaną od G. P..

Podczas czynności zatrzymania G. P. dokonano przeszukania jego pomieszczeń mieszkalnych. W trakcie przeszukania ujawniono łącznie ponad 800 gramów (...) (k. 10 akt II K 2400/19). Faktem jest, że podczas pierwszego przesłuchania G. P. (3) przyjął linię obrony, wedle której znalazł się w posiadaniu narkotyków przypadkowo, by nie rzec w sposób niemal loteryjny, skoro idąc do domu miał je znaleźć w opakowaniu wiszącym na hydrancie, zapakowane w pudełko po czekoladkach (k. 17). Już w tym momencie wersja G. P. wydawała się nierzeczywista, jednakże innej nie było. Natenczas G. P. miał przedstawiony jedynie zarzut posiadania znacznej ilości substancji psychotropowej. To dzięki jego późniejszym wyjaśnieniom pojawiły się znaczenie poważniejsze zarzuty, w tym udziału w obrocie znacznej ilości narkotyków, jak też ich udzielania innym osobom w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Innymi słowy G. P. zdecydował się ujawnić więcej, aniżeli wiedział o jego działalności organ prowadzący postępowanie przygotowawcze. Wtedy to pojawiło się nazwisko oskarżonego K., jako osoby dostarczającej G. P. narkotyki. Kiedy G. P. zdecydował się ujawnić okoliczności, w jakich wchodził w posiadanie narkotyków konsekwentnie obciążał jako jednego z głównych dostawców właśnie oskarżonego K.. (k. 143 – 144, k. 173 – 175, k. 491 - 494). Zauważyć trzeba, że podczas przesłuchania w dniach 9 marca i 15 marca 2018 roku G. P. nie tylko skonkretyzował jakie narkotyki i w jakiej ilości nabył od oskarżonego K., ale również ujawnił w jakim miejscu oskarżony K. przechowuje te narkotyki. Informacje dostarczone przez G. P. (k. 174 – 175 i 176) pozwoliły na dokonanie przeszukania w budynku, w którym mieszka oskarżony K. (postanowienia: o przeszukaniu k. 234, zatrzymaniu k. 238). Podczas tego przeszukania, w oparciu o informacje przekazane przez G. P. o sposobie ukrywania narkotyków przez oskarżonego K., zabezpieczono susz roślinny, pieniądze w różnych nominałach w kwocie 44500 zł, zbryloną substancję koloru białego, umieszczoną w kilku opakowaniach (k. 243-257, k. 363 – 383, k. 393-396, k. 1678 – 1690), wagę elektroniczną na której ujawniono DNA poddane analizie porównawczej. Z opinii kryminalistycznej wynika, że na powierzchni wagi elektronicznej ujawniono DNA, którego badania dostarczyły „ ekstremalnie mocnego dowodu na wsparcie hipotezy zakładającej pochodzenie DNA od oskarżonego K. i dwóch nieznanych, niespokrewnionych osób z populacji w stosunku do hipotezy alternatywnej, zakładającej pochodzenie tego DNA od trzech nieznanych, niespokrewnionych osób” (k. 1719). Na wadze tej ujawniono też obecność (...)i (...) (k. 2054 – 2057). W trakcie dokonywanych oględzin zabezpieczonych przedmiotów ujawniono DNA oskarżonego K. w próbkach wymienionych w opinii na k. 3804 i n. G. P. kontaktował się z oskarżonym K. kilkaset razy telefonicznie (k. 1768 i n., schemat połączeń z P. K., W. S., J. K. k. 1775, analiza połączeń telefonicznych k. 1760 - 2138). Informacje przekazane przez G. P. potwierdziły się w całym zakresie przekazanej przez niego wiedzy. To dzięki niemu możliwym było przeszukanie wskazanych pomieszczeń oraz skrytek w których ukryte były narkotyki. Wreszcie, podczas tych czynności obecny był oskarżony K., który potwierdził, że znalezione (...) i (...) są jego (k. 253). Podczas kolejnych przesłuchań G. P. odtwarzano mu materiał dowodowy w postaci rozmów uzyskanych w trakcie kontroli operacyjnej, w tym z P. K.. G. P. konsekwentnie obciążał oskarżonego K. (k. 9263 – 3656) i nie tylko jego. W sprawie II K 860/21 dobrowolnie poddał się odpowiedzialności karnej A. M. (k. 389 w aktach II K 860/21 SR w Olsztynie). W sprawie II K 1522/20 Sądu Rejonowego w Olsztynie uczynił tak samo Ł. J. (k. 248 w/w akt). W sprawie II K 2400/19 Sądu Rejonowego w Olsztynie poddali się dobrowolnie odpowiedzialności karnej oprócz G. P. oskarżeni M. P., J. K., S. S. (k. 4458 i n. w/w akt). Czyny przypisane prawomocnie M. P. polegały m.in. na zakupie narkotyków od oskarżonego P. K.. Z oczywistych powodów okoliczności te, z uwagi na zasadę samodzielności jurysdykcyjnej sądu karnego (art. 8 § 1 kpk), nie mogą przemawiać na niekorzyść oskarżonego K., jednakże przedstawione powyżej dowody pozwalają na uznanie bez jakichkolwiek wątpliwości, że wyjaśnienia złożone przez G. P. w zakresie obciążającym oskarżonego P. K. zasługują na przymiot wiarygodności w całym zakresie przekazanych przez informacji, tak co do ilości, jak też gatunku środków psychotropowych i substancji odurzających. Tak więc odstąpienie od zasady bezpośredniości w procesie ujawniania wyjaśnień złożonych przez G. P. nie tylko uzyskało swoją formalną podstawę prawną (jakkolwiek dopiero na etapie postępowania odwoławczego uzyskano wiedzę o rzeczywistej niemożności bezpośredniego przesłuchania w/w), ale było w pełni dopuszczalne z punktu widzenia innego materiału dowodowego, kategorycznie wskazującego na oskarżonego P. K. jako sprawcę obydwu przypisanych mu ostatecznie czynów. Kary jednostkowe pozbawienia wolności i wymierzona oskarżonemu kara łączna nie rażą surowością, mieszcząc się w granicach adekwatności postulowanej w przepisie art. 53 § 1 i 2 kk. Również obligatoryjnej karze grzywny nie sposób przypisać cechy niewspółmierności o stopniu rażącym. Kwalifikacja obydwu przypisanych oskarżonemu czynów jest prawidłowa i to ona w istotnym zakresie determinowała orzeczenie o karach jednostkowych i karze łącznej pozbawienia wolności.

Wniosek

O uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji

O zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ obydwa wnioski bezzasadne w stopniu oczywistym

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Powody zostały zawarte w części analizującej zarzuty apelacyjne. Wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku nie uwzględnia nadto aktualnego brzemienia przepisu art. 437 § 2 kpk. Żaden z wymienionych w tym przepisie warunków nie został bowiem spełniony.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

1.Orzeczenie o winie, kwalifikacji prawnej czynów, karach jednostkowych i karze łącznej pozbawienia wolności i karze grzywny; o środku karnym.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Powody zostały zawarte w części analizującej zarzuty apelacyjne.

1.5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 636 § 1 i 2 kpk w zw. z art. 633 kpk w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 5 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U Nr 49 poz. 223 z 1983 roku z późn. zm.)

7.  PODPIS

1.1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego P. K.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejowego w Olsztynie z dnia 1 września 2023 roku, w sprawie II K 331/23

1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości;

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana