Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 kwietnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Dariusz Firkowski

Protokolant: st. sekr. sądowy Grzegorz Gładkojć

przy udziale oskarżyciela publicznego kom. Michała Rolikowskiego

po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2016 r.

sprawy M. J., córki J. i B. z domu S., ur. (...) w M.

obwinionej o wykroczenie z art. 66§1 kw

na skutek apelacji wniesionej przez obwinioną

od wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 14 grudnia 2015 r., sygn. akt IX W 3987/15

zaskarżony wyrok uchyla i sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Olsztynie przekazuje.

Sygn. akt VII Ka 136/16

UZASADNIENIE

M. J. została obwiniona o to, że w dniu 1 października 2015 r. około godziny 18.20 w miejscowości D. ul. (...) chcąc wywołać niepotrzebną czynność fałszywą informacją telefoniczną wprowadziła w błąd dyżurnego komisariatu w D.powodując podjęcie interwencji przez funkcjonariuszy Policji,

tj. o wykroczenie z art. 66 § 1 kw

Sąd Rejonowy w Olsztynie wyrokiem zaocznym z dnia 14 grudnia 2015 r. sygn. akt IX W 3987/15

orzekł:

I obwinioną M. J. (1) uznał za winną popełnienia zarzucanego jej czynu i za to z mocy art. 66 § 1 kw skazał ją na karę grzywny w wymiarze 300 (trzystu) złotych.

II na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kw zwolnił obwinioną od kosztów postepowania i opłaty.

Powyższy wyrok zaskarżyła obwiniona w całości i zarzuciła mu błędy w ustaleniach faktycznych polegające na uznaniu jej za winną, podczas gdy w jej ocenie jest ona niewinna. Skarżąca podniosła, że funkcjonariusze Policji, którzy przyjechali na interwencję do jej mieszkania w dniu 1 października 2015 r. ocenili - bez badania alkometrem, że jej były mąż jest trzeźwy, podczas gdy tak nie było, gdyż obok niego w pokoju na podłodze stało piwo. Nadto jej syn przepytany przez funkcjonariuszy na okoliczność zdarzenia, nie mógł nic wiedzieć, gdyż chwilę wcześniej wrócił z podwórka, zaś jej czteroletnia córka nie rozumiała całej sytuacji.

Wskazując na powyższy zarzut skarżąca wniosła o uchylenie wyroku i uniewinnienie jej od zarzucanego jej czynu.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Nie przesądzając ostatecznego rozstrzygnięcia w sprawie podnieść należy, że apelacja jest o tyle zasadna, o ile z jej treści a przede wszystkim z analizy akt spawy wynika potrzeba uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

Na wstępie zauważyć należy, że w toku postepowania obwiniona odmówiła złożenia wyjaśnień- k.10 odw. M. J. nie stawiła się na rozprawie przed Sądem I instancji - k.24-25 jednakże w apelacji zakwestionowała twierdzenia interweniujących policjantów oraz byłego męża.

W nawiązaniu do powyższego zwrócić należy uwagę, iż Sąd Rejonowy nie poczynił w niniejszej sprawie całościowych ustaleń odnoszących się do treści zeznań funkcjonariuszy Policji R. B. i A. P. poprzez nie odczytanie zeznań z postępowania przygotowawczego na rozprawie w dniu 14 grudnia 2015 r. na podstawie art 75 § 1 kpw. Powołany przepis dotyczy sytuacji, w której istnieje możliwość odczytania zeznań świadka, który bezpodstawnie odmawia złożenia zeznań, zeznaje odmiennie niż poprzednio lub pewnych okoliczności nie pamięta.

Otóż świadek R. B. zeznając w dniu 14 grudnia 2015 r. i opisując przebieg interwencji stwierdził m.in., że poinformował zgłaszającą o treści art. 66 § 1 kw, ale nie pamiętał czy zgłaszająca przepraszała- k.25v. Natomiast relacjonując to zdarzenie w dniu 16 października 2015 r. zeznał, że M. J. przeprosiła za zamieszanie, zaś on pouczył ją o treści art. 66 § 1 kw i poinformował, że postepowanie wobec tego wykroczenia zostało zakończone- k.5.

To zaniechanie w ocenie Sądu odwoławczego ma istotne znaczenie albowiem skonfrontowanie wskazanych zeznań poczyniłoby ustalenia dokonane przez Sąd Rejonowy pełnymi. Zwrócić należy przy tym uwagę na to, iż świadek A. P. podobnie zeznał w toku postepowania przygotowawczego, że interwencja została zakończona pouczeniem zgłaszającej z art. 66 § 1 kw z uwagi na jej przeprosiny za całe zamieszanie i wyrażenie przez nią skruchy. Zatem i w przypadku tego świadka odczytanie powołanego fragmentu jego zeznań pozwoliłoby dokonać pełnych ustaleń faktycznych prowadzących do odpowiedniego rozstrzygnięcia.

Wreszcie w analogiczny sposób zeznawał trzecie policjant- k. 9, co do którego zrezygnowano z przesłuchania- k.25 odw.

W doktrynie wskazuje się bowiem, że każdy świadek powinien zeznać to, co pamięta, a stosownymi pytaniami należy pomóc świadkowi w odtworzeniu szczegółów przez niego zapomnianych, ujawniając zaś odpowiednie fragmenty jego poprzednich zeznań, należy wyjaśnić występujące między nimi sprzeczności (wyrok SN z 13 lutego 1974 r., I KR 300/73, Lexis Nexis nr 306763, OSNKW 1974, nr 6, poz. 118; postanowienie SN z 8 stycznia 2003 r., III KK 261/2012, Lexis Nexis nr 5139681, SIP nr 75374).

Stąd też rozpoznając ponownie sprawę Sąd Rejonowy winien jeszcze raz przeprowadzić postępowanie dowodowe w całości dla pełnego i wszechstronnego wyjaśnienia okoliczności sprawy w kontekście stawianego obwinionej zarzutu. Niezbędne jest wnikliwe i precyzyjne przesłuchanie wszystkich świadków i obwinionej odnośnie przeprowadzonej przez funkcjonariuszy Policji interwencji a następnie dokonanie skonfrontowania i analizy przeprowadzonych dowodów.

Powyższe okoliczności nakazywały zatem uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania- art.437§2 kpk, art.438pkt.2-3 kpk w z w. z art.109 kpw . Nie było bowiem możliwe uzupełnienie postępowania w trybie art.106 a kpw a to z uwagi na to, że w istocie spowodowałoby to konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości.

Przy ponownym rozpoznaniu postępowanie winno być przeprowadzone z uwzględnieniem poczynionych uwag co winno pozwolić na trafne określenie kwestii odpowiedzialności M. J. za zarzucany jej czyn.