Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VII Ka 156/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.1.1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 8 grudnia 2022 r. w sprawie II K 394/22

0.1.1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego I. S. (1)

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.1.1.3. Granice zaskarżenia

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.1.2.1. Ustalenie faktów

0.1.2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.1.2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.1.2.2. Ocena dowodów

0.1.2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.1.2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1/ błędu w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu przez Sąd I instancji, że:

a) ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, iz oskarżony w ramach zawinionych przez siebie zachowań podał nieprawdę w zlożonych w dniu 30.03.2016 roku Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w Olsztynie zeznaniach CIT-B o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez Opera (...) sp. z o.o. oraz (...) (dalej jako „Spólki") oraz nierzetelnie prowadził księgi rachunkowe obydwu spółek za okres od dnia 1 stycznia 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku w części dotyczącej kosztów uzyskania przychodów,

b) oskarżony intencjonalnie dokonał nierzetelnej kwalifikacji kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży praw użytkowania wieczystego, które aportem wniesiono do Opera (...) sp. z o.o. oraz (...),

c) rozliczenie sprzedaży praw użytkowania wieczystego, które aportem wniesiono do Opera (...) sp. z o.o. oraz(...) (...) dokonano po dniu, w którym oskarżony zaprzestał współpracy z biurem rachunkowym E. L..

2/ naruszenia art. 7 k.pk. poprzez błędną ocenę akt postępowania podatkowego jako wiarygodnych i korespondujących z innymi dowodami sprawie, podczas gdy postępowanie podatkowe dotyczy jedynie stwierdzania naruszeń obowiązków podatkowych, których naruszenie nie odnosi się do kwestii zawinienia w zadeń sposób,

3/ obrazy przepisów postępowania mającą istotny wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 2 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. y. zw. z art. 8 I i 2 k.p.k. w zw. z art. 113 f I k.k.s. poprzez ocenę dowodów w całości podporządkowaną wydanemu orzeczeniu; brak samodzielnych ustaleń w zakresie faktów i zdarzeń prawnych; opieranie się na ustaleniach Dyrektora Urzędu kontroli Skarbowej yj Olsztynie; rozstrzygnięcie niedających się usunąć wątpliwości wynikających z niepełnego materiału dowodowego i niepełnych informacji na niekorzyść oskarżonego,

4/ obrazy przepisów postępowania tj. art. 8 k.p.k. yi zw. z art. 410 k.p.k. w zw. z art. 424 1 k.p.k. w zw. z art. 113 1 k.k.s., polegającej na braku dokładnych ustaleń w uzasadnieniu w zakresie poszczególnych znamion oraz „czynności sprawczych" przypisanych oskarżonemu czynów z art.56§1i2 kks w zw. z art. 61 §1 k.k.s. i oparcie się w tej mierze głównie na wydanej decyzji organu podatkowego (i to nie wobec oskarżonego ale Spółek, których członkiem zarządu był oskarżony).

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy zasługiwała na uwzględnienie.

W ocenie Sądu Okręgowego orzekającego w niniejszym składzie zarzuty podniesione w środku odwoławczym nakazywały uniewinnienie I. S. a to z uwagi na brak po jego stronie winy umyślnej. Zauważyć przy tym należy, że w istocie argumentacja zawarta w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku zdaje się wskazywać na brak po stronie oskarżonego należytej staranności co jednakże nie jest wystarczające dla możliwość skazania za czyny z art.56§2 kks i 61§1 kks

W konsekwencji za wiarygodne uznać należało te wyjaśnienia oskarżonego, w których nie przyznał się on do stawianych mu zarzutów. Twierdzenia I. S. były logiczne i konsekwentne, a ponadto korespondowały one z zeznaniami świadków E. L. i K. G.. Z wyjaśnień oskarżonego wynika, że w istocie nie miał on świadomości co do tego, że podjął nieprawidłowe działania albowiem faktycznie korzystał z profesjonalnego biura rachunkowego, które go rozliczało. Tym samym polegając na „zawodowej” obsłudze nie kontrolował tego co zostało składane do urzędu, tym bardziej, że nie byłby w stanie samodzielnie ocenić prawidłowości zachowania podmiotu, które mu pomagało w rozliczeniach podatkowych. Sąd Okręgowy tym samym podzielił jego stanowisko co do tego, że przedmiotowe deklaracje CIT – 8 sporządziło biuro rachunkowe, a on sam racji swego wykształcenia nie miał wystarczającej wiedzy na temat księgowości, nawet w sytuacji gdy od dawna prowadził działalność gospodarczą. W realiach niniejszej sprawy to biuro rachunkowe prowadziło księgi rachunkowe spółek, a on jedynie przekazywał konieczne dokumenty dotyczące prowadzonych spółek. Oskarżony racjonalnie wyjaśnił, że nie sporządził deklaracji, bo się na tym nie znał i zwrócił się o pomoc do biura rachunkowego, z którym wiele lat współpracował. Tym samym w ocenie Sądu Okręgowego nie można mu czynić, iż nie skorzystał z pomocy innego biura rachunkowego na co nie miał środków a ponadto nie miał istotnego powodu aby uznać, że w tym wypadku kolejna usługa wykonana na jego rzecz nie będzie rzetelna.

Zdaniem Sądu Okręgowego zeznania przesłuchanych w sprawie świadków zasługiwały na uznanie za wiarygodne. Nie mieli oni żadnego powodu do tego aby zeznawać nieprawdę a ich relacje były zbieżne z tym co wyjaśnił oskarżony oraz wynikało z innych dowodów. E. L. przyznała, że biuro mogło pomagać oskarżonemu w sporządzaniu deklaracji a on sam nie miał wpływu na to, co jest zapisywane w księgach podatkowych a o tym, że jest błędny koszt sprzedaży dowiedziała się dopiero podczas kontroli podatkowej oraz, iż musiała wiedzieć, że nieruchomości zostały wcześniej wniesione do spółek jako aport. Z relacji K. G. wynika zaś, że biuro rachunkowe podjęło decyzję aby w ten sposób rozliczyć sprzedaż nieruchomości, uznając takie działanie za prawidłowe. Co istotne sam oskarżony nie miał świadomości czy postepowanie biura było prawidłowo i nigdy nie sugerował aby coś rozliczyć w taki, czy inny sposób. Wymieniona wiedziała o tym, że sprzedane nieruchomości wcześniej zostały wniesione do spółek jako aport a jej zeznania korespondują z treścią pisma z dnia 6.08.2019 r. k. 144, z którego wynika, że to biuro rachunkowe sporządzało przedmiotowe zeznania CIT – 8 oraz korekty do nich wynikające z zaleceń pokontrolnych.

Tym samym w ocenie Sądu Okręgowego materiał dowodowy zebrany w sprawie nie pozwolił na to aby przyjąć, że oskarżony umyślnie wypełnił znamiona podmiotowe przestępstw z art. 56 § 1 i 2 k.k.s. i art. 61 § 1 k.k.s., w szczególności umyślne wprowadził w błąd organ podatkowy co do rzeczywistego stanu rzeczy. Wskazać bowiem należy, że ograniczenie w tym wypadku kryminalizacji na do zachowań umyślnych eliminuje ryzyko ponoszenia odpowiedzialności karnej za przedstawianie przez podatnika nierzetelnych danych w deklaracji lub oświadczeniu w sytuacji, gdy owa nierzetelność stanowi konsekwencję nieprawidłowej kwalifikacji prawnej z punktu widzenia prawa podatkowego rzeczywiście występujących w realiach danego stanu faktycznego okoliczności. Zatem aby móc przypisać taką umyślność konieczne jest by sprawca obejmował świadomością i wolą i to co najmniej w postaci godzenia się na wszystkie elementy strony przedmiotowej tego typu czynu zabronionego.

Uznać zatem należy, że oskarżony składając przedmiotowe deklaracje nie był świadomy tego, że podaje w nich nieprawdę. Deklaracje zostały sporządzone przez profesjonalne biuro rachunkowe, które do grudnia 2015 r. współpracowało z obiema spółkami zaś treść tych deklaracji oraz dane w nich podane, były konsekwencją wcześniejszego zaksięgowania przychodów związanych ze sprzedażą nieruchomości, które wcześniej zostały wniesione do spółki jako aport oraz ustalenia kosztów uzyskania tych przychodów, przy czym biuro rachunkowe zajmujące się księgowością spółek, było wówczas przekonane o tym, że takie rozliczenie jest prawidłowe.

I. S. (1) nie miał też żadnych podstaw do tego aby przypuszczać, że współpracujące z nim przez szereg lat biuro rachunkowe nieprawidłowo tym razem poprowadzi księgowość firm i niewłaściwie przygotuje deklaracje podatkowe. W konsekwencji nie można było zasadnie uznać, że to oskarżony umyślnie prowadził nierzetelnie księgi rachunkowe albowiem faktycznie i formalnie prowadzeniem tych ksiąg w imieniu spółek zajmowało się profesjonalne biuro rachunkowe, a oskarżony jedynie dostarczał dokumenty nie mając żadnej wiedzy o tym, że są w tym zakresie jakieś nieprawidłowości.

Wniosek

o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny w zakresie kary

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec podanych wcześniej okoliczności za zasadny uznano postulat o uniewinnienie oskarżonego.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.1.5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

0.1.5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.1.1.

Przedmiot i zakres zmiany

I Wyrok Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 8 grudnia 2022 r. w sprawie II K 394/22 zmieniono w ten sposób, że I. S. (1) uniewinniona od popełnienia zarzucanych mu czynów.

Zwięźle o powodach zmiany

Uznano, że po stronie I. S. brak jest winy umyślnej w zakresie stawianych mu zarzutów.

0.1.5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.1.5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.1.5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.1.5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Na podstawie art.632pkt 2 kpk koszt procesu w sprawie ponosi Skarb Państwa.

7.  PODPIS

0.1.1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego I. S. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 8 grudnia 2022 r. w sprawie II K 394/22

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana