Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VII Ka 161/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 9 grudnia 2024 r. w sprawie II K 357/24

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego K. W.

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Obrońca K. W. powyższy wyrok zaskarżył w części dotyczącej orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 427 § 2 k.p.k. zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił:

1. obrazę prawa procesowego, tj. art. 7 k.p.k. polegającą na wadliwej ocenie wyjaśnień oskarżonego oraz opinii psychiatrycznej, co w konsekwencji doprowadziło do wadliwych ustaleń faktycznych, polegających na przyjęciu, że śmierć syna oskarżonego nie miała wpływu na jego stan psychiczny i sposób postrzegania rzeczywistości w chwili czynu, podczas gdy był to czynnik, który w znacznym stopniu przyczynił się do niekontrolowanego spożywania alkoholu oraz niekontrolowanych zachowań oskarżonego, a oskarżony podjął terapię, która obecnie przynosi zamierzone skutki i pozwala oskarżonemu na przestrzeganie porządku prawnego,

2. obrazę prawa materialnego, tj. art. 53 § 1 k.k. polegającą na uznaniu jako okoliczności obciążającej istotnej szkodliwości społecznej czynu, podczas gdy stopień szkodliwości stanowi element wymiaru kary niezależny od okoliczności obciążających i łagodzących.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy oskarżonego nie zasługiwała na podzielenie.

Na wstępie zauważyć należy, że zgromadzone w sprawie dowody Sąd meriti poddał trafnej analizie i ocenie, zgodnie z dyrektywami określonymi w art. 4 k.p.k. Także przeprowadzone w oparciu o tę analizę wnioskowanie jest logiczne, zgodne z przesłankami wynikającymi z art. 7 k.p.k. i przekonująco uzasadnione w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku.

Wobec powyższego, za niezasadny należało uznać zarzut naruszenia art. 7 k.p.k. Sąd Rejonowy dokonał bowiem prawidłowych ustaleń faktycznych w sprawie. W treści uzasadnienia zaskarżonego wyroku wskazano w jakim zakresie i z jakich powodów wyjaśnieniom oskarżonego dano wiarę, a w jakim zakresie ich nie uwzględniono. Odnosi się to również do okoliczności dotyczącej wpływu śmierci syna na stan psychiczny i sposób postrzegania rzeczywistości w chwili popełnienia czynu przez oskarżonego . Słusznie przy tym zwrócił uwagę Sąd I instancji, iż z danych dotyczących dotychczasowej karalności K. W. wynika, że oskarżony dopuszczał się przestępstw przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji zarówno przed śmiercią syna, jak i po tym zdarzeniu. Czyn przypisany K. W. w sprawie II K 357/24 nie miał charakteru incydentalnego. Oskarżony po raz kolejny zlekceważył obowiązujące zasady ruchu drogowego i obowiązujący zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych, stanowiąc realne zagrożenie nie tylko dla samego siebie lecz również innych uczestników ruchu drogowego. Nie sposób zatem uznać, by to zdarzenie, jakkolwiek niewątpliwie traumatyczne dla oskarżonego, tłumaczyło przestępcze zachowania oskarżonego.

Sąd odwoławczy nie znalazł również podstaw do kwestionowania dokonanej przez Sąd Rejonowy oceny opinii sądowo – psychiatrycznej sporządzonej na potrzeby niniejszego postępowania, której dokonano w sposób prawidłowy, uwzględniający wszystkie okoliczności zdarzenia. Opinia sporządzona została w sposób fachowy, w oparciu o specjalistyczną wiedzę. Brak jest zatem podstaw by kwestionować zawarte w niej spójne i prawidłowo uzasadnione wnioski. Z przedmiotowej opinii nie wynika natomiast, by stan psychiczny oskarżonego w jakikolwiek sposób wpływał na jego zdolność do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem w chwili popełnienia czynu.

Nie sposób zatem podzielić argumentacji apelacji co do wadliwej oceny dowodów w postaci wyjaśnień oskarżonego oraz opinii psychiatrycznej, ani poczynionych na ich podstawie ustaleń faktycznych.

Przechodząc do drugiego z zarzutów apelacji wskazać należy, że Sąd Rejonowy dokonał trafnych ustaleń w sprawie i na ich podstawie zasadnie wymierzył oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Zgodnie z art. 53 § 1 kara nie może przekraczać stopnia winy sprawcy, uwzględniać powinna stopień szkodliwości społecznej czynu oraz cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie mają być osiągnięte w stosunku do oskarżonego, a także brać pod uwagę potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Przepis art. 53 § 2 k.k. wskazuje na dalsze okoliczności, które sąd winien uwzględniać przy wymiarze kary, a więc w szczególności motywację i sposób zachowania sprawcy, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości osobiste sprawcy, jego sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie po jego popełnieniu.

Przy wymiarze kary Sąd I instancji zwrócił uwagę zarówno na okoliczności łagodzące, jak i obciążające odnoszące się do oskarżonego oraz zgodnie z treścią art. 53 § 1 k.k. wziął również pod uwagę stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego K. W.. Wbrew zarzutowi apelacji, nie sposób jednak uznać, by wpłynęło to na wymiar orzeczonej kary w sposób niewłaściwy. Wszystkie okoliczności rzutujące na wymiar orzeczonej zostały prawidłowo wymienione w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia, z którego wynika, iż zostały zasadnie rozważone przez Sąd Rejonowy przy wyrokowaniu zarówno okoliczności obciążające, jak i okoliczności łagodzące. W tym zakresie, wbrew zarzutom apelacji, pod uwagę wzięto również okoliczność, iż oskarżony dobrowolnie poddał się terapii przeciwalkoholowej.

W okolicznościach przedmiotowej sprawy nie sposób również odmówić waloru prawidłowości ustaleń Sądu Rejonowego co do istotnego stopnia społecznej szkodliwości popełnionego czynu, a okoliczność ta, mimo iż rozważana niezależnie od pozostałych okoliczności obciążających, w przypadku czynu przypisanego oskarżonemu wyrokiem w sprawie II K 357/24 mogła wpłynąć na wymiar orzeczonej kary jedynie w sposób negatywny.

W tej sytuacji Sąd odwoławczy uznał, że orzeczona zgodnie z dyrektywami z art. 53 k.k. kara 6 miesięcy pozbawienia wolności jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu i stopnia zawinienia oskarżonego.

Wniosek

Obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w zakresie orzeczonej kary pozbawienia wolności i orzeczenie kary łagodniejszej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Podzielając argumentację Sądu I instancji w zakresie orzeczonej kary Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku w zakresie rozstrzygnięcia o karze zgodnie z żądaniem apelacji.

1OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Błędna podstawa prawna orzeczonego przez Sąd I instancji dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

Błędna podstawa prawna orzeczonego wobec oskarżonego świadczenia pieniężnego.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Uchylono rozstrzygnięcie dotyczące orzeczenia zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres dwóch lat (pkt II wyroku) oraz rozstrzygnięcie dotyczące połączenia orzeczonych wobec K. W. środków karnych w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych (pkt IV wyroku), bowiem w sytuacji oskarżonego zachodziły podstawy do orzeczenia „jednego” dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych zgodnie z art. 42 § 3 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k.

Przypisane oskarżonemu zachowania stanowiły bowiem jeden czyn wyczerpujący znamiona art. 178a § 4 k.k. i art. 180a k.k., niesłusznie zatem rozstrzygnięto odrębnie o środkach karnych na podstawie każdego ze wskazanych przepisów, a następnie orzeczono o ich połączeniu na podstawie art. 90 § 2 k.k. Zgodnie z art. 11 § 2 k.k. w przypadku wyczerpania przez czyn znamion określonych w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. Natomiast zgodnie z § 3 powołanego przepisu, środki karne przewidziane w ustawie sąd orzeka na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów.

Ponadto mając na uwadze, że K. W. został skazany za czyn wypełniający m.in. znamiona przestępstwa z art. 178a § 4 k.k., podstawę prawną orzeczonego wobec niego świadczenia pieniężnego w wysokości 10.000 zł stanowi art. 43a § 3 k.k. Wskazanie błędnej podstawy prawnej jawi się jako oczywista omyłka Sądu Rejonowego, mając na uwadze treść uzasadnienia w zakresie dotyczącym tego rozstrzygnięcia, gdzie wskazano, iż orzeczono świadczenie w minimalnej przewidzianej w ustawie wysokości, a taką dolną granicę świadczenia, tj. 10.000 zł przewiduje właśnie art. 43a § 3 k.k.

1ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyrok Sądu Rejonowego w Szczytnie II Wydziału Karnego z dnia 9 grudnia 2024 r., sygn. akt II K 357/24

I zmieniono w ten sposób, że:

- uchylono rozstrzygnięcia z pkt II i z pkt IV sentencji,

- w ramach rozstrzygnięcia z pkt III sentencji za podstawę prawną orzeczonego tam zakazu przyjęto art.42§3 kk w zw. z art.11§3 kk,

- w ramach rozstrzygnięcia z pkt V sentencji za podstawę prawną orzeczonego tam świadczenia pieniężnego przyjęto art.43a§3 kk,

II w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymano w mocy.

Zwięźle o powodach zmiany

Z uwagi na błędne ustalenia Sądu Rejonowego w zakresie podstawy prawnej orzeczenia o środkach karnych oraz świadczeniu pieniężnym, konieczna była korekta rozstrzygnięcia w opisanych powyżej zakresie.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Zwolniono oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

1PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego K. W.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Szczytnie z dnia 9 grudnia 2024 r., sygn. akt II K 357/24

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana