Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VII Ka 167/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowego Wydziału Karnego w Węgorzewie z dnia 24 grudnia 2024 r. w sprawie sygn. akt V K 165/24

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego M. L. (1)

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1

Obrońca oskarżonego M. L. (1), zaskarżył powyższy wyrok w całości na korzyść oskarżonego i zarzucił mu:

1/ obrazę przepisów postępowania, a mianowicie art. 5 § 2 kpk, która miała wpływ na jego treść,

2/ błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na jego treść, a polegający na stwierdzeniu, że oskarżony dopuścił się czynów zarzucanych mu aktem oskarżenia, mimo poważnych wątpliwości wynikających z zebranego materiału dowodowego.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy zasługiwała na częściowe uwzględnienie.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do zarzutów zawartych w środku odwoławczym w zakresie czynów z pkt I, III-V aktu oskarżenia, to przede wszystkim zauważyć należy, że zgromadzone w sprawie dowody Sąd meriti poddał trafnej ocenie, zgodnie z dyrektywami określonymi w art. 4 k.p.k. Także przeprowadzone w oparciu o tę analizę wnioskowanie jest logiczne, zgodne z przesłankami wynikającymi z art. 7 kpk i przekonująco uzasadnione w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku. Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że Sąd I instancji prawidłowo zweryfikował tezy aktu oskarżenia we wskazanych granicach niezbędnych dla ustalenia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia o winie oskarżonego. Stąd też odnosząc się do podnoszonych przez skarżącego zarzutów należy stwierdzić, że są one chybione. Zauważyć trzeba, że podnosząc tego rodzaju zarzuty obrońca oskarżonego praktycznie polemizuje z ustaleniami Sądu I instancji. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynikają powody rozstrzygnięcia, a Sąd Okręgowy podziela przedstawioną tam argumentację. Apelacja w istocie nie wskazuje na takie okoliczności, które wnioski tego Sądu mogłaby skutecznie podważyć. W tej sytuacji nie ma potrzeby ponownego przytaczania całości argumentacji zawartej w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku i należy jedynie zaakcentować te elementy, które przemawiają za odmową podzielania stanowiska skarżącego

W zakresie zarzutów dotyczących przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów stwierdzić należy, iż Sąd I instancji prawidłowo, w oparciu o zebrany materiał dowodowy odtworzył przebieg zdarzeń opisanych w zaskarżonym wyroku oceniając dowody w sposób zgodny z zasadami prawa procesowego. Wskazać przy tym należy, że zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 5 września 1974 r., zasada swobodnej oceny dowodów, leżąca u podstaw prawidłowego wyrokowania, nie może prowadzić do dowolności ocen i takiego wyboru dowodów, którego prawidłowości nie dałoby się skontrolować w trybie rewizyjnym. Ustalenia faktyczne wyroku tylko wtedy nie wykraczają poza ramy swobodnej oceny dowodów, gdy poczynione zostały na podstawie wszechstronnej analizy przeprowadzonych dowodów, których ocena nie wykazuje błędów natury faktycznej czy logicznej, zgodna jest ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz prowadzi do sędziowskiego przekonania, odzwierciedleniem którego powinno być uzasadnienie orzeczenia. (II KR 114/74 OSNKW 1975/2/28).

W konsekwencji Sąd Okręgowy nie podzielił zawartych w apelacjach zarzutów obrazy przepisów postępowania, jak i wywodów przytoczonych na ich poparcie oraz nie dopatrzył się obrazy wskazanych przepisów procedury karnej, które to uchybienia mogłyby rzutować na dokonane ustalenia faktyczne skutkujące skazaniem M. L. (1) jak w pkt I,III-V sentencji zaskarżonego wyroku. W pełni zatem należy podzielić argumentację Sądu I instancji co do analizy i oceny zebranego i ujawnionego materiału dowodowego. Fakt czynienia ustaleń faktycznych w oparciu o dowody niekorzystne dla oskarżonego nie może oznaczać, że Sąd I instancji dopuścił się obrazy przepisów postępowania. Tym bardziej wskazać należy, że ustalenia faktyczne winny być dokonane na podstawie dowodów, którym przyznano przymiot wiarygodności. Tym samym wobec przyznania dowodom niekorzystnym dla oskarżonego takiej cechy, to chybione są zarzuty, że w postępowaniu doszło do złamania zasady obiektywizmu. Ocena dowodów pozostaje pod ochroną z art. 7 kpk gdy jest poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, stanowi wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonych oraz jest wyczerpująco i logicznie z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego umotywowana w uzasadnieniu wyroku. Analiza akt sprawy wskazuje, że Sąd Okręgowy trafne ustalenia oparł na dowodach, które przeprowadzone zostały na rozprawie głównej i ocenił je w sposób uwzględniający wszystkie okoliczności zdarzeń a w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku co do zasady prawidłowo wskazał jakie fakty uznał za udowodnione, a jakie za nieudowodnione i na jakich w tej mierze oparł się dowodach i dlaczego odmówił wiary dowodom przeciwnym a ocena ta zasługuje na podzielenie.

Odnosząc się do poszczególnych zarzutów, całkowicie niezrozumiałe jest kwestionowanie w apelacji sprawstwa M. L. co do czynu z pkt I aktu oskarżenia. W tym zakresie Sąd I instancji uznał za wiarygodne te wyjaśnienia oskarżonego, w których przyznał się on do kierowania w dniu 28 czerwca 2024 r. w W. na ul. (...) samochodem osobowym marki S. (...) o nr rej. (...) w stanie nietrzeźwości o stężeniu 0,947 mg/l, 0,958 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Te wyjaśnienia były konsekwentne przez całe postępowanie - porównaj k. 399 odw., k. 108, k. 116, k. 299 przy czym korespondowały one z innym materiałem dowodowym w postaci protokołu badania stanu trzeźwości – k. 72, odpisem wyroku w sprawie II K 85/23 - k. 247, zeznaniami funkcjonariusz Policji K. J. k. 101 odw, k.401 odw.

Wobec stwierdzonego stanu nietrzeźwości prawidłowo ustalono i przyjęto, że M. L. (1) swoim zachowaniem wyczerpał znamiona występku z art. 178a § 4 kk albowiem był on uprzednio skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości - porównaj wyrok Sądu Rejonowego w Kętrzynie z dnia 28 marca 2023 r. w sprawie sygn. akt II K 85/23, który uprawomocnił się w dniu 12.04.2023 r. a oskarżony w przedmiotowym dniu kierował pojazdem wbrew orzeczonemu przez Sąd zakazowi prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat.

Co do zarzutów kwestionujących sprawstwo czynów z pkt III-V aktu oskarżenia, to także brak było podstaw do zakwestionowania ustaleń Sądu Rejonowego orz dokonanej w tym zakresie oceny dowodów, przy czym w żadnym wypadku nie zachodzą tu okoliczności z art.5§2 kpk.

Wbrew stanowisku apelującego Sąd I instancji trafnie uznał za wiarygodne w całości zeznania pokrzywdzonej I. D. (1), która w sposób szczegółowy, spójny i konsekwentny opisała zachowanie oskarżonego i jej relacja stanowiła podstawę dla dokonania prawidłowych ustaleń w sprawie. W tym miejscu za Sądem I instancji zauważyć należy, że M. L. (1) jest osobą uzależnioną od alkoholu- k. 309 i pod jego wpływem w okresie od czerwca 2023 r. do dnia 29 czerwca 2024r. znęcał się psychicznie i fizycznie nad I. D. (1); oskarżony wszczynał awantury domowe podczas których wyzywał ją słowami wulgarnymi powszechnie uznanymi za obelżywe, kontrolował, ograniczał kontakty z koleżankami, a nadto groził pozbawieniem życia. Ponadto w dniu 27 czerwca 2024 r. M. L. (1) przebywał na grillu, który zorganizowała na działce jego partnerka a w spotkaniu tym uczestniczyła również jej matka B. D. wraz partnerem Z. Z. (2). Obecny tam oskarżony, znajdując się pod wpływem alkoholu czynił ówczesnej konkubinie różne wyrzuty, w tym miał pretensje, że nie opowiedziała mu o swoim poprzednim partnerze; gdy wszyscy udali się do domu M. L. (1) wszczął awanturę, podczas której wyzywał wulgarnie swoją konkubinę, groził jej pozbawieniem życia a także uderzył ją z otwartej dłoni w twarz oraz z pięści w udo, a także szarpał ją za włosy i powyższe spowodowało, że gdy Z. Z. (2) zadzwonił na policję z prośbą o interwencję opuścił mieszkanie i nocował poza domem; oskarżony powrócił do domu następnego dnia rano, spakował swoje rzeczy i ponownie wyszedł, wyzywając wulgarnie konkubinę.

Twierdzenia tej pokrzywdzonej korespondują z zeznaniami jej matki B. D. i jej partnera Z. Z. (2). B. D. wiarygodnie zeznała, że jej córka wielokrotnie skarżyła jej się na zachowanie M. L. (1); I. D. (1) opowiadała wymienionej, że jej partner jest o nią zazdrosny, kazał się codziennie tłumaczyć, gdzie była i co robiła oraz wielokrotnie wyzywał ją słowami wulgarnymi przy czym M. L. najbardziej agresywny stawał się, gdy był pod działaniem alkoholu. Ponadto wskazani świadkowie podali, że w dniu 27 czerwca 2024 r. byli w mieszkaniu, w którym oskarżony po raz kolejny wszczął awanturę. Wprawdzie nie widzieli oni momentu, w którym oskarżony uderzył I. D. (1) i szarpał ją za włosy (przebywali w innym pokoju) jednakże docierały do nich odgłosy kłótni. Co przy tym istotne B. D. widziała, że jej córka po awanturze była rozczochrana i wyciągała z głowy wyrwane włosy. Potwierdzeniem słów pokrzywdzonej były również zeznania M. B. (1). I. D. swojej koleżance pokazywała wiadomości tekstowe, które zawierały wyzwiska M. L. (1) wobec swojej ówczesnej partnerki. Zeznania M. B., były wyważone; podawała ona o okolicznościach, co do których zaistnienia była w pełni przekonana; natomiast świadek przyznała jednocześnie, że nigdy osobiście nie słyszała, aby M. L. (1) groził swojej konkubinie; natomiast o tym, że oskarżony ciągnął jej koleżankę za włosy i uderzył ją w twarz i szturchał, słyszała z relacji pokrzywdzonej.

Nie budzi wreszcie zastrzeżeń dokonanie czynów na szkodę M. B. albowiem wymieniona w pełni wiarygodnie przestawiła okoliczności zdarzeń z dnia 29 czerwca 2024 roku w W., kiedy to M. L. naruszył nietykalność cielesną M. F. oblewając ją piwem i uderzając ręką, czym wyczerpał znamiona art. 217 § 1 kk oraz w tym samym miejscu i czasie znieważył M. F. wyzywając ją słowami wulgarnymi powszechnie uważanymi za obelżywe wyczerpując znamiona z art. 216 § 1 kk. W tym zakresie zeznania M. B. oraz I. D. były spójne i logiczne, korespondowały ze sobą i wzajemnie się uzupełniały. Sąd zatem uznał je za w pełni wiarygodne.

Zasadna natomiast okazała się apelacja obrońcy kwestionująca dokonanie czynu z pkt II aktu oskarżenia. Wprawdzie słusznie Sąd I instancji zakwestionował w tym zakresie wyjaśnienia M. L. oraz zeznania świadków W. S. i J. I., to w ocenie Sądu Okręgowego brak jest wystraczających dowodów na przypisanie oskarżonemu podpalenia altanki i zniszczenia roślin należących do I. D. (1). Wprawdzie z dowodów jak na k. 332—342 zdaje się wynikać że oskarżony między godziną 18 a 19 miał znajdować się w okolicach skupu złomu położonego przy ul. (...) w W. oraz składu budowlanego (...) przy ul. (...) w W., to wskazać należy, że faktycznie nie ustalono, że przedmiotowe nagrania przedstawiają właśnie M. L. a przede wszystkim nie ma bezpośredniego dowodu na jego w tym zakresie sprawstwo; suma zaś dowodów pośrednich (poszlak) nie może prowadzić do jednoznacznego ustalenia, że dopuścił się on czynu opisanego w pkt II aktu oskarżenia.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów lub jego uchylenie i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W orzeczeniu Sądu I instancji co do czynów z pkt I, III-V aktu oskarżenia nie stwierdzono obrazy przepisów postepowania oraz błędu w ustaleniach faktycznych.

Natomiast wobec braku wystarczających dowodów uniewinniono M. L. o czynu z pkt II aktu oskarżenia.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyroku Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowego Wydziału Karnego w Węgorzewie z dnia 24 grudnia 2024 r., sygn. akt V K 165/24

I zmieniono w ten sposób, że:

- uchylono rozstrzygnięcie z pkt VI sentencji o karze łącznej pozbawienia wolności,

- uniewinniono oskarżonego M. L. (1) od zarzucanego mu czynu z pkt II aktu oskarżenia (pkt II sentencji),

- na podstawie art.85§1 kk i art.86§1 kk połączono jednostkowe kary pozbawienia wolności z pkt I, III i IV sentencji i orzeczono wobec oskarżonego M. L. (1) karę łączną 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

II w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymano w mocy.

Zwięźle o powodach zmiany

Z przyczyn podanych powyżej wobec braku wystarczających dowodów uniewinniono M. L. o czynu z pkt II aktu oskarżenia.

Następstwem powyższego było złagodzenie kary łącznej pozbawienia wolności.

Z uwagi na treść karty karnej- k. 464-465 uznano, że jedynie bezwzględna kara łączna pozbawienia wolności orzeczona w związku ze skazaniami za czyny z pkt I, III i IV sentencji może spełnić cele z art. 53 kk, przy czym w istocie z uwagi na stosowanie tymczasowego aresztowania jest ona w z decydowanej części wykonana.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III i IV

Na podstawie art. 624§1 kpk zwolniono oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze,

Zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adwokata W. B. kwotę 840 (osiemset czterdzieści) zł tytułem opłaty za pełnioną z urzędu obronę oskarżonego M. L. (1) wykonywaną w postępowaniu odwoławczym oraz kwotę 193,20 (sto dziewięćdziesiąt trzy złote i dwadzieścia groszy) zł tytułem podatku od towarów i usług od tej opłaty.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego M. L. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowego Wydziału Karnego w Węgorzewie z dnia 24 grudnia 2024 r. w sprawie sygn. akt V K 165/24

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana