Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 czerwca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Remigiusz Chmielewski,

Sędziowie: SO Małgorzata Tomkiewicz,

SO Dariusz Firkowski (spr.),

Protokolant: st. sekr. sądowy Rafał Banaszewski

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Małgorzaty Stypułkowskiej

po rozpoznaniu w dniu 9 czerwca 2014r.

sprawy P. R.

oskarżonego o przestępstwo z art. 286§1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Mrągowie VI Zamiejscowego Wydziału Karnego z/s w Biskupcu z dnia 19 grudnia 2013r., sygn. akt VI K 473/13

I zaskarżony wyrok zmienia jedynie w ten sposób, że w ramach rozstrzygnięcia z pkt. II sentencji w miejsce tam wskazanego art.70§1pkt.1 kk przyjmuje art.70§2 kk i w pozostałej części utrzymuje go w mocy,

II zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

Sygn. akt VII Ka 186/14

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Mrągowie VI Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Biskupcu wyrokiem z dnia 19 grudnia 2014 r., sygn. akt. VI K 473/13 w sprawie przeciwko P. R. oskarżonemu o to, że w okresie od 29 października 2012 r. do 8 listopada 2012 r. w K. i w B., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził M. Z. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 150 zł, w ten sposób, że podając się za I. M., wystawił do sprzedaży na portalu ogłoszeniowym (...) złotą bransoletkę, a następnie po otrzymaniu od M. Z. na swoje konto bankowe o numerze (...) kwoty 150 zł wypłaconych tytułem zaliczki za wymienioną bransoletkę, biżuterii tej nie przesłał do nabywcy, czym wprowadził go w błąd, co do zamiaru wywiązania się z transakcji oraz co do swojej tożsamości,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk.

orzekł:

I oskarżonego P. R. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to z mocy art. 286 § 1 k.k. skazał go i wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

II na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k. i art. 73 § 2 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres 3 (trzech) lat tytułem próby, oddając oskarżonego w tym czasie pod dozór kuratora sądowego,

III na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. orzekł o zwróceniu (...) Bank S.A. w W., dowodów rzeczowych wymienionych w wykazie Nr (...) (k.110),

IV na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych.

Powyższy wyrok zaskarżył prokurator w części orzeczenia o karze na niekorzyść oskarżonego P. R. i zarzucił mu obrazę przepisów prawa materialnego, mianowicie art.70 § 1 pkt.1 k.k. poprzez jego niesłuszne zastosowanie, czego konsekwencją stało się oparcie zawieszenia wykonania kary 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności tytułem próby na okres 3 (trzech) lat wobec oskarżonego P. R. na podstawie tego przepisu, w sytuacji, gdy jest on sprawcą młodocianym.

Podnosząc wskazane zarzuty skarżący wniósł o zmianę wyroku w zaskarżonej części poprzez wskazanie art. 70 § 2 kk jako podstawy warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności i utrzymanie wyroku w mocy w pozostałym zakresie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora jest trafna.

Na wstępie należy zauważyć, iż Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń w sprawie opierając je o prawidłową analizę materiału dowodowego, która nie zawiera błędów natury logicznej czy też faktycznej. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynikają powody, dla których oskarżonego uznano za winnego popełnienia przypisanego mu czynu, a Sąd Okręgowy przedstawioną tam argumentację w pełni podziela. Sąd I instancji dokonał prawidłowych ustaleń zarówno w aspekcie okoliczności stanu faktycznego, winy oraz rodzaju i wymiaru kary. Dokonana przez Sąd Rejonowy analiza materiału dowodowego jest wnikliwa i jasna, w pełni odpowiada dyrektywom określonym w art. 4 kpk, a przeprowadzone w oparciu o tę analizę wnioskowanie jest logiczne, zgodne z przesłankami wynikającymi z art.7 kpk i szeroko oraz przekonująco uzasadnione.

Odnośnie apelacji prokuratora to trafnie wskazał on, że Sąd Rejonowy wyrok wydał z obrazą przepisów prawa materialnego. Jak wynika z akt niniejszej sprawy oskarżony wniósł o skazanie i wymierzenie mu kary bez przeprowadzania rozprawy w wymiarze: 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania kary na okres próby 3 (trzech) lat, dozór kuratora sądowego oraz zwolnienie z kosztów i opłat (k.107), na które organ procesowy wyraził zgodę, dołączając do aktu oskarżenia wniosek o wydanie wyroku skazującego – k.122.

Powyższy wniosek został przez Sąd I instancji zaaprobowany czego konsekwencją było wydanie wyroku jak na k.146. Pomimo powyższego orzeczenie z pkt. II wyroku z dnia 19 grudnia 2013r. nie jest prawidłowe albowiem P. R., który urodził się w dniu (...) a zatem jest sprawcą młodocianym i w konsekwencji w miejsce art.70 § 1 pkt.1 kk należało przyjąć art.70 § 2 kk jako podstawy warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Do powyższego uchybienia Sąd Rejonowy przyznał się w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku – k.151, co pozwala na wydanie przez sąd odwoławczy wyroku reformatoryjnego.

Mając powyższe na uwadze zaskarżony wyrok w zakresie rozstrzygnięcia z pkt. II sentencji zmieniono w ten sposób, że w miejsce tam wskazanego przyjmuje art.70 § 1 pkt 1 kk przyjęto art.70 § 2 kk i w pozostałej części utrzymano go w mocy –art.437§2 kpk, art.438pkt.1 kpk.

Na podstawie art.624 § 1 kpk zwolniono oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze albowiem przemawiają za tym względy słuszności.