Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VII Ka 272/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w K. z dnia 10 stycznia 2020 r. w sprawie sygn. akt (...)

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1

1.  błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, co mogło mieć wpływ na treść orzeczenia polegający na przyjęciu, że to oskarżona w momencie starania się o pożyczkę złożyła oświadczenie o wykonywaniu pracy pracownika ochrony (...) -Grupa sp. z o.o. z wynagrodzeniem 1800 zł netto miesięcznie;

2.  obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, a polegającą na naruszeniu art. 7 k.p.k. przez dowolną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego w postaci wyjaśnień oskarżonej, zeznań świadków E. B., A. D., K. H., wniosku o pożyczkę w zakresie . czynu zarzuconego oskarżonej i przyjęcie, że oskarżona swoim zachowaniem wypełniła znamiona czynu zabronionego z art.
286 §1 kk.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy oskarżonej zasługiwała na uwzględnienie w zakresie, w jakim inicjując kontrolę odwoławczą zaskarżonego wyroku pozwoliła na modyfikację rozstrzygnięcia w zakresie orzeczonej kary.

Na wstępie należy zauważyć, iż w ocenie Sądu Okręgowego wydane przez Sąd I instancji rozstrzygnięcie co do zasady zapadło na podstawie prawidłowo poczynionych ustaleń natury faktycznej, jak też i prawnej. Sąd Rejonowy dokonał szczegółowej i prawidłowej analizy materiału dowodowego. Także wnioski powzięte przez Sąd na podstawie przeprowadzonych w sprawie dowodów, zdaniem Sądu Okręgowego, są logiczne, spójne i konsekwentne, dokonane w oparciu o zasady doświadczenia życiowego oraz są przekonująco uzasadnione. Apelacja faktycznie nie wskazuje na żadne okoliczności, które nie byłyby przedmiotem uwagi Sądu i nie zawiera też żadnej, merytorycznej argumentacji, która rozważania tego Sądu mogłaby skutecznie podważyć. Wobec powyższego zarzuty skarżącej, jakoby Sąd I instancji błędnie ustalił stan faktyczny przez to, że nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonej, nie mogą być uznane za zasadne. Apelacja sprowadza się w rezultacie do polemiki z ustaleniami Sądu i wyciągniętymi z tych ustaleń wnioskami.

Rozważając, w kontekście powyższych wstępnych już tylko uwag dotyczących prawidłowości zaskarżonego wyroku, argumentację przytoczoną w apelacji, nie sposób dopatrzeć się sugerowanych przez skarżącą uchybień w zakresie przeprowadzonej przez Sąd pierwszej instancji analizy dowodowej. Skarżąca polemizując z dokonaną oceną dowodów, wskazuje jedynie, że Sąd powinien dać wiarę wyjaśnieniom oskarżonej oraz zeznaniom świadka K. H.. Skarżąca w żaden sposób nie odnosi do pozostałego materiału dowodowego zebranego w sprawie, z którego wynika zupełnie inna wersja zdarzenia, niż ta którą prezentowała oskarżona.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że oskarżona w swoich wyjaśnieniach przyznała, że nie pracowała w czasie kiedy zawierała umowę pożyczki. Wyjaśniła, że nie zapłaciła żadnej raty pożyczki, ponieważ nadal była w trudnej sytuacji finansowej. O swojej sytuacji majątkowej wiedziała w momencie podpisywania umowy, miała zatem od początku świadomość, że pożyczki nie spłaci.

Sytuację oskarżonej w chwili zawierania umowy pożyczki potwierdził Zakład (...), który w piśmie z dnia 5 stycznia 2015 r. (k. 17) wskazał, że D. H. (1) w okresie od 1 lutego 2014 r. do 31 maja 2014 r. nie była zgłoszona do ubezpieczeń społecznych i do ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu zatrudnienia w firmie (...) sp. z o.o. w Ł.

Pomimo braku zatrudnienia oskarżona składając do przedstawiciela (...) S.A. z siedzibą w W. wniosek o pożyczkę w dniu 6 marca 2014 r. zawarła w nim oświadczenie, że pozostaje zatrudniona jako pracownik ochrony w firmie (...) Sp. z o.o. w Ł. i osiąga z tego tytułu dochody w wysokości 1800 złotych netto miesięcznie.

Opinia z zakresu badań dokumentów wydana na podstawie ekspertyzy kryminalistycznej wynika, że dokumenty (wniosek i umowa pożyczki) zostały podpisane przez oskarżoną.

Z powyższymi dowodami korespondowały zeznania świadków A. D. i B., którzy to świadkowie opisali sposób zawierania umowy pożyczki.

Również K. H. w swoich zeznaniach potwierdził, że w chwili zawierania umowy pożyczki oskarżona nie pracowała.

Tym samym twierdzenia obrońcy oskarżonej jakoby to oskarżona została wprowadzona w błąd przez pracowników pożyczkodawcy co do tego, że aby zawrzeć umowę pożyczki nie potrzebne było zaświadczenie o zatrudnieniu nie mogły odnieść oczekiwanego skutku. Prawdą jest, że zaświadczenie takie nie było koniczne, gdyż dokumentem wystarczającym do zawarcia umowy pożyczki było oświadczenie pożyczkobiorcy o jego sytuacji materialnej i uzyskiwanych dochodach, przy czym w takim wypadku kwota przyznawanej pożyczki była niższa i na to oskarżona przystała- porównaj k.18 odw. Oskarżona złożyła takie oświadczenie we wniosku o udzielenie pożyczki. W oświadczeniu tym poświadczyła nieprawdę co do zatrudnienia i uzyskiwanego wynagrodzenia. Powyższe potwierdziła własnoręcznym podpisem.

Mając powyższe na uwadze nie sposób dopatrzeć się uchybień procesowych w zakresie oceny materiału dowodowego dokonanej przez Sąd Rejonowy. W tym stanie rzeczy podnieść należy, że argumentacja zaprezentowana w apelacji obrońcy oskarżonej stanowi jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami i wywodami Sądu Rejonowego i jest oparta na nieobiektywnej ocenie zebranego w niniejszej sprawie materiału dowodowego, a ponadto nie zawiera w istocie żadnego twierdzenia, które byłoby w stanie skutecznie podważyć trafność zaskarżonego rozstrzygnięcia Sądu I instancji i z tej też przyczyny nie mogła doprowadzić do wzruszenia wyroku. Podkreślić bowiem jeszcze raz należy, że wbrew odmiennym wywodom skarżącego-w ocenie sądu odwoławczego-ustalenia faktyczne poczynione przez sąd I instancji w sposób jednoznaczny wynikają z dokonanej przez tenże sąd prawidłowej oceny dowodów, która nie przekracza w żadnym stopniu granic swobodnego uznania sędziowskiego zakreślonych treścią art. 7 k.p.k., a jest ona wszechstronna, logiczna i zgodna ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, jak również uwzględnia okoliczności przemawiające zarówno na korzyść oskarżonej, jak i na jej niekorzyść, przy czym nie zachodziła nawet konieczność rozstrzygnięcia niedających się usunąć wątpliwości bowiem w ocenie Sądu Okręgowego takowe wątpliwości nie zachodziły w niniejszej sprawie. Ponadto podstawą zaskarżonego wyroku był całokształt okoliczności ujawnionych na rozprawie głównej, o czym przekonuje treść pisemnych motywów zaskarżonego wyroku, które zostały sporządzone w sposób zgodny z wymogami art. 424 k.p.k.

Przy czym na tle dokonanej przez Sąd meriti prawidłowej oceny dowodów i opartych na niej ustaleń faktycznych, stwierdzić jednak należy, że rozstrzygnięcie o karze wymierzonej oskarżonej jawi się jako orzeczenie rzeczywiście zbyt surowe, mając na uwadze wszystkie okoliczności niniejszej sprawy.

Zważywszy bowiem z jednej strony, mimo wszystko, ograniczony ładunek społecznej szkodliwości, niewątpliwie przy tym nagannego, inkryminowanego zachowania oskarżonej – kara sześciu miesięcy pozbawienia wolności - jawi się jako nadmiernie restrykcyjna, nie odzwierciedlająca rzeczywistego charakteru przedmiotowego zachowania oskarżonej, a tym samym kara niewspółmiernie surowa. W efekcie – biorąc również pod uwagę stopień winy i społecznej szkodliwości czynu a także rodzaj i faktyczny rozmiar ujemnych następstw przestępstwa Sąd Okręgowy uznał, że adekwatnym będzie zastosowanie na podstawie art. 37a k.k. kary ograniczenia wolności. Według Sądu II instancji taka forma kary jest wystarczająca dla osiągnięcia wszystkich celów postępowania. Pozwoli uświadomić oskarżonej, że jej zachowanie było bezprawne i zapobiegnie podobnym jej działaniom w przyszłości. Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że, pozostawiając bez zmian podstawę prawną skazania, do podstawy wymiary kary wprowadził przepisy art. 37a k.k. i art. 34 § 1a pkt 1 k.k. w zw. z art. 35 § 1 k.k. i w miejsce wymierzonej oskarżonej D. H. (1) kary 6 miesięcy pozbawienia wolności orzekł karę 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym.

Sąd uchylił również rozstrzygnięcie o warunkowym zawieszeniu kary pozbawienia wolności (punkt II wyroku Sądu Rejonowego).

Sąd uznał również, że niecelowym było orzeczenie o podaniu wyroku do publicznej wiadomości, dlatego też uchylił orzeczenie Sądu Rejonowego w tym zakresie (punkt IV wyroku Sądu Rejonowego).

W pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymał w mocy. (art.437 § 1 i 2 k.p.k., art. 438 pkt 4 k.p.k.).

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku przez uniewinnienie oskarżonej od zarzuconego jej aktem oskarżenia czynu z art. 286 § 1 k.k.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W orzeczeniu Sądu I instancji nie stwierdzono obrazy przepisów prawa procesowego, która miałby wpływ na treść tego orzeczenia, jak też błędu w ustaleniach faktycznych.

Sąd Okręgowy uznał jednak, że orzeczona wobec oskarżonej kara jest rażąco niewspółmierna i zachodzi konieczność jej złagodzenia.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

- w ramach rozstrzygnięcia z pkt I sentencji w miejsce kary 6 miesięcy pozbawienia wolności na podstawie art.286§1 k.k. przy zastosowaniu art.37a k.k. i art.34§1a pkt1 k.k. i art.35§1 k.k. orzekł wobec oskarżonej D. H. (1) karę 6 miesięcy ograniczenia wolności połączonej z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie,

- uchylił rozstrzygnięcia z pkt II i IV sentencji,

W pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymano w mocy.

Zwięźle o powodach zmiany

Sąd Okręgowy uznał, że orzeczona wobec oskarżonej kara jest rażąco niewspółmierna i zachodzi konieczność jej złagodzenia.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

O wynagrodzeniu za obronę oskarżonej z urzędu w postępowaniu odwoławczym orzeczono zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26.05.1982 r. Prawo o adwokaturze. Zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adwokata K. B. kwotę 420 zł tytułem opłaty za obronę z urzędu oskarżonej D. H. (2) wykonywanej w postępowaniu odwoławczym oraz kwotę 96,60 zł tytułem podatku od towarów i usług od tej opłaty

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

Uznając, że oskarżona nie jest w stanie ponieść kosztów sądowych na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. zwolniono ją z obowiązku ich poniesienia za postepowanie odwoławcze.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonej

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w K. z dnia 10 stycznia 2020 r. w sprawie sygn. akt (...) – w całości

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana