Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 kwietnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie VII Wydział Karny Odwoławczy

w składzie

Przewodniczący SSO Małgorzata Tomkiewicz

Protokolant st.sekr.sądowy Jolanta Jankowska

przy udziale oskarżyciela publicznego sierż. szt. Agnieszki Szlachtowicz-Pelawskiej

po rozpoznaniu w dniu 22 kwietnia 2015 r

sprawy obwinionego P. Ś. o wykroczenie z art. 119§1 kw

na skutek apelacji wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie IX Wydziału Karnego

z dnia 15 stycznia 2015 sygn. akt IX W 4262/14

I.  zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że wymierzoną obwinionemu karę łagodzi do 5 (pięciu) dni aresztu;

II.  w pozostałym zakresie wyrok ten utrzymuje w mocy;

III.  kosztami procesu za postępowanie odwoławcze obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

P. Ś. obwiniony został o to, że:

w dniu 07 marca 2014 r. o godz. 13.30 w sklepie (...) przy ul. (...) w O., wspólnie i w porozumieniu z n/n osobą dokonał kradzieży artykułów spożywczych i alkoholowych o łącznej wartości 61,65 zł na szkodę P HU T. (...) J. Z.,

- tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 kw.

Sąd Rejonowy w Olsztynie wyrokiem z dnia 2 grudnia 2014 r. w sprawie IX W 4262/14 orzekł:

I. obwinionego P. Ś. uznał za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu z art. 119 § 1 kw i za to z mocy art. 119 § 1 kw skazał go na karę 10 (dziesięciu) dni aresztu;

II. zwolnił obwinionego od kosztów postępowania i opłaty.

Od powyższego wyroku apelację wniósł obwiniony .

Obwiniony złożył apelację nieformalną. Z jej kontekstu należy wnioskować, że zaskarżył on wyrok w całości. Obwiniony w swojej apelacji podniósł, że zeznania dwóch przesłuchany w sprawie ekspedientek są niezgodne i niespójne. Wskazał, że jedna z nich go rozpoznała, natomiast druga już nie. Nadto wskazał, że nagranie z monitoringu sklepowego z dnia zdarzenia jest niewyraźne i słabej jakości.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Apelacja obwinionego w zakresie zawartych w niej zarzutów nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń zarówno w aspekcie okoliczności stanu faktycznego, winy obwinionego jak i kwalifikacji prawnej przypisanego mu czynu. Dokonana w tym zakresie analiza zebranego materiału dowodowego jest wnikliwa i jasna, w pełni odpowiada dyrektywom określonym w art. 4 kpk w zw. z art. 8 kpw a przeprowadzone w oparciu o tę analizę wnioskowanie jest logiczne i zgodne z przesłankami wymienionymi w art. 7 kpk w zw. z art. 8 kpw i przekonująco uzasadnione.

Obwiniony w złożonym środku odwoławczym podniósł, że zeznania ekspedientek - B. S. i E. S. są niespójne w zakresie w jakim jedna z nich go rozpoznała na zapisie z monitoringu, a druga nie. Faktem jest, że E. S. w swoich zeznaniach podała, że nie jest w stanie rozpoznać obwinionego, jako przyczynę podając znaczny upływ czasu (k. 68v). Jeśli weźmie się pod uwagę to, iż od dnia zdarzenia do dnia rozprawy, na której świadek składała zeznania upłynęło niemalże 9 miesięcy, twierdzenie powyższe nie jest rzeczą niezwykłą tym bardziej, że świadek widziała obwinionego tylko raz w życiu. Prawdą jest również to, że B. S. składając zeznania w początkowej fazie postępowania opisała dość szczegółowo wygląd obwinionego tj. posturę, wiek, ubiór, wskazując jednocześnie, że nie byłaby w stanie go rozpoznać (k. 5) a z protokołu rozprawy z dnia 4.12.2014 r. również nie wynika, aby świadek rozpoznała obwinionego (k. 68).

Pomimo jednakże tego, iż wyżej wskazani świadkowie nie rozpoznali obwinionego, Sąd I instancji dysponował wiarygodnymi i obiektywnymi dowodami pozwalającymi na zidentyfikowanie obwinionego, a to zeznaniami funkcjonariuszy Policji – M. Z., Ł. G. i M. Z. oraz zapisem z monitoringu z dnia zdarzenia.

Funkcjonariuszom Policji obwiniony jest znany w związku z prowadzonymi już wcześniej przeciwko niemu postępowaniami, gdyż aż 7-krotnie był karany za wykroczenia. Świadek Ł. G. zeznał, że wielokrotnie podejmował interwencje z udziałem obwinionego zarówno w miejscu jego zamieszkania, jak i w miejscach publicznych. Nadto, świadek M. Z. przez ponad pół roku prowadził w rodzinie obwinionego Niebieską Kartę. Każdy z tych świadków wskazał, że mężczyzna bez czapki widoczny na nagraniu to obwiniony. Zeznania wyżej wymienionych świadków zasługują na przymiot wiarygodności jako, że są spójne ze sobą wzajemnie, a nadto korespondują z zapisem monitoringu.

Obwiniony podniósł także zarzut niewyraźnego oraz słabej jakości zapisu nagrania. Sąd podczas rozprawy odwoławczej odtworzył nagranie z dnia zdarzenia .

W ocenie Sądu jakość nagrania można określić jako średnią. Na zapisie monitoringu postać obwinionego jest jednakże na tyle widoczna, że fakt rozpoznania go przez funkcjonariuszy Policji nie budzi żadnych wątpliwości Sądu . To natomiast, że sam P. Ś. nie rozpoznał swojej osoby na nagraniu świadczy tylko o przyjętej przez niego linii obrony, zmierzającej do uniknięcia odpowiedzialności karnej. Wobec powyższego zarzut ten należy uznać za bezzasadny.

Sąd zmienił zaskarżony wyrok na korzyść oskarżonego w zakresie wymierzonej mu kary aresztu. Mając na uwadze stosunkowo niską wartość skradzionych artykułów spożywczych, zdaniem Sądu kara aresztu w wymiarze 10 dni byłaby karą rażąco surową. Sąd wobec powyższego orzekł za zarzucony obwinionemu czyn karę aresztu w najniższym przewidzianym w art. 19 kw wymiarze, tj. karę aresztu w wymiarze 5 dni. Uprzednia, siedmiokrotna karalność obwinionego świadczy o znacznym stopniu demoralizacji obwinionego i z tego względu jedynie kara o charakterze izolacyjnym jest w stanie odnieść wobec niego pożądane cele wychowawcze.

Z uwagi na trudną sytuację materialną obwinionego, który utrzymuje się z prac dorywczych Sąd Okręgowy uznał za uzasadnione zwolnić go od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze (art. 636 § 1 kpk w zw. z art. 634 kpk i art. 624 § 1 kpk).