Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VII Ka 332/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 11 lutego 2025 r. w sprawie II K 427/24

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca oskarżonego

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Prokurator zaskarżył powyższy wyrok w całości, co do winy na niekorzyść oskarżonego D. O. (1) i zarzucił mu błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na treść orzeczenia poprzez błędne uznanie, że w realiach przedmiotowej sprawy na terenie ogrodzonego terenu campingowego nie odbywał się „ruch lądowy”, podczas, gdy jest to teren, gdzie odbywa się systematyczny ruch pojazdów, co prawda lokalny i reglamentowany, jednakże dotyczący nie ściśle oznaczonego, wąskiego grona osób, lecz grupy niemożliwych do zidentyfikowania z góry, co do tożsamości klientów campingu oraz osób zainteresowanych wynajęciem przyczepy, którzy mogą swobodnie poruszać się po terenie campingu, w każdym czasie wyjeżdżać poza jego teren oraz przyjeżdżać celem zweryfikowania dostępności oferty.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja prokuratora zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie wskazać należy, że D. O. (1) został oskarżony o to, że w dniu 18.08.2024 r, w msc. S., gm. P., okręgu (...), prowadził w ruchu lądowym pojazd m-ki B. nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości - 1,11 mg/1 alkoholu w wydychanym powietrzu, tj. o czyn z art. 178a § 1 kk.

W tym miejscu odwołać się należy do dokonanych przez Sąd I instancji ustaleń, z których między innymi wynika, że: „Oskarżony D. O. (1) przyjechał ze swoją żoną M. O. w dniu 18 sierpnia 2024 roku na teren ogrodzonej nieruchomości (nr geod. działki (...), o powierzchni około 15 arów), w celach wypoczynkowych. Właściciele wynajmowali turystom na tej działce przyczepy campingowe. Do dyspozycji pozostawało pięć przyczep. Miejsce funkcjonowało wśród klientów pod nazwą R. (...) M.. Znajdowało się w sąsiedztwie jeziora R.. Po działce poruszały się tylko osoby, które wynajmowały przyczepy. Ośrodek był zamykany, a bramę przy wpuszczaniu wczasowiczów otwierał właściciel. Na tym obszarze nie było wytyczonych dróg, ścieżek. Nie odbywał się tam regularny ruch lądowy. Nie mniej, każdy z użytkowników posesji, aby dojechać do swojego campingu po wjeździe na działkę, musiał jechać pojazdem po łące (powierzchni trawiastej). W tym samym czasie, poza oskarżonym i jego żoną, na terenie pola campingowego przebywali także inni wczasowicze z dziećmi.

W pewnym momencie pomiędzy małżonkami D. (...) doszło do sprzeczki. Wcześniej spożywali alkohol. Odnosili się do siebie wulgarnie i agresywnie. Oboje znajdowali się pod wyraźnym działaniem alkoholu. Takie zachowanie nie spodobało się innym wczasowiczom i właścicielowi działki P. M.. Wywiązała się sprzeczka słowna. Właściciel pola campingowego zażądał od D. O. (1) i jego żony M. O., aby opuścili nieruchomość następnego dnia, jak tylko wytrzeźwieją.

Oskarżony D. O. (1) w pewnym momencie wsiadł do swojego pojazdu marki B. o nr rej. (...), uruchomił go i zaczął cofać. Chciał przestawić samochód w celu ułatwienia pakowania do niego rzeczy. Przy cofaniu uderzył w stojący w pobliżu grill. Obok bawiły się dzieci. R. D. podszedł wówczas do tego auta i wyciągnął kierującemu kluczki. P. M. z kolei wyprowadził oskarżonego z tego pojazdu. Następnie nakazali oskarżonemu czekać na przyjazd Policji, która została powiadomiona o zaistniałej sytuacji.

Przybyli na miejsce zdarzenia funkcjonariusze policji przewieźli oskarżonego do KPP w P., gdzie następnie przeprowadzili szczegółowe badania stanu trzeźwości oskarżonego. Badania na zawartość alkoholu w organizmie zostały przeprowadzone na urządzeniu Alkometr A2.0 nr (...) i wynosiły kolejno: I badanie o godzinie 20.13 – 1,11 mg/l, II badanie o godzinie 20.17 - 1,12 mg/l, III badanie o godzinie 20.50 – 1,01 mg/l i IV badanie o godzinie 21.21 - 1,06 mg/l. Urządzenie posiadało aktualne świadectwo wzorcowania”.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11.02.2025 r. oskarżonego uznano za winnego tego, że w dniu 18.08.2024 r., w msc. S., gm. P., okręgu (...), prowadząc pojazd mechaniczny m- ki B. nr rej. (...) w stanie nietrzeźwości poza drogą publiczną, strefą zamieszkania lub strefą ruchu - na terenie ogrodzonej nieruchomości oznaczonej nr geod.(...) - nie zachowując należytej ostrożności zagroził bezpieczeństwu osób przebywających na tej nieruchomości, tj. popełnienia czynu stanowiącego wykroczenie z art. 98 kw i za to ukarano go na karą grzywny w wysokości 2 000 zł.

Jak wynika z uzasadnienia zaskarżonego wyroku Sąd I instancji uznał, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dostarczył podstaw do przypisania oskarżonemu winy odnośnie zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu albowiem teren, po którym oskarżony prowadził pojazd mechaniczny znajdując się w stanie nietrzeźwości, tj. wydzielona działka ośrodka (...) nie mieści się w definicji „ruchu lądowego” przewidzianej w art. 178a § 1 kk; na analizowanym obszarze nie było wytyczonych dróg, ścieżek; chociaż każdy z użytkowników posesji, aby dojechać do swojego campingu po przekroczeniu bramy wjazdowej, musiał jechać pojazdem po łące, to nie odbywał się tam regularny ruch lądowy dla niczym nieograniczonej ilości osób i dostęp ten był jedynie dla wąskiej grupy wczasowiczów, korzystających w danym momencie z pięciu przyczep campingowych; zdarzenie odbyło się poza droga publiczną, strefą zamieszkania lub strefą ruchu - na terenie ogrodzonej, prywatnej nieruchomości, czyli analogicznie jak na gruntach rolnych (ta nieruchomość to grunt rolny, łąka).

W ślad za argumentacją oskarżyciela publicznego z takim stanowiskiem Sądu nie sposób się zgodzić.

Trafnie bowiem prokurator wskazał, że „przewidziane w art. 178a § 1 k.k. kryterium "ruchu lądowego” należy wiązać nie tyle z formalnym statusem konkretnej drogi, czy też określonego miejsca, lecz z faktyczną dostępnością i rzeczywistym jego wykorzystaniem dla ruchu pojazdów i innych uczestników. Zatem ruch lądowy odbywa się również ruch na drogach wewnętrznych, na terenach budowlanych i przemysłowych, lotniskach itp., tj. w miejscach dostępnych dla użytku szerszego niż indywidualnie oznaczony.

Tym samym nie można zgodzić się z Sądem I instancji co do tego, że skoro teren campingu był ogrodzony, stanowił łąkę i własność właściciela campingu, to podobnie jak grunt rolny, nie spełnia kryterium „ruchu lądowego” wskazanego w art. 178a § 1 kk. Zwrócic w tym miejscu uwagę należy, że sam Sąd Rejonowy dostrzegł, że wczasowicze na teren campingu przyjeżdżali prywatnymi samochodami, którymi dojeżdżali do wynajętych przyczep campingowym, przy czym błędnie ocenił tą okoliczność albowiem właściciel ośrodka (...) (k. 39 odw.), wskazał, że „na środku działki znajduje się mały plac zabaw dla dzieci oraz trampolina. Wokół tego placu i trampolin wczasowicze parkują pojazdy. Każdy wczasowicz (...) przejeżdża przez teren działki i dojeżdża do danej przyczepy. Wczasowicze, którzy chcą wyjechać z terenu działki poruszają się pojazdem po terenie działki. Po terenie działki poruszają się swobodnie pojazdy. Nie ma zakazu jazdy. (...) Całe zdarzenie z tym mężczyzną miało miejsce na terenie tego wyznaczonego miejsca do parkowania”. Na rozprawie wymieniony podał, iż, że brama na terenie ośrodka nie jest zawsze zamknięta i wówczas zdarza się, że na teren ośrodka wjeżdżają „osoby postronne, które chcą się np. dowiedzieć o możliwość wynajęcia campingu, wjazdu camperem. Czasami takie osoby wjeżdżają na działkę. Teoretycznie przejeżdżają przez całą działkę, bo trampolina jest na środku działki i trzeba ją objechać”. Natomiast, gdy brama wjazdowa na działce jest zamknięta, to jedynie na zasuwę (k. 76 odw.-77). Wskazać także należy, że oskarżony D. O. (1) podał, że ,, jak wjeżdżaliśmy na działkę to jakieś osoby wyjeżdżały, kończyły turnus ”(k. 75 odw.).

Prawidłowo zatem skarżący wskazuje, że w świetle powyższych okoliczności na terenie miejsca zdarzenia, a to ośrodka o nazwie R. (...) faktycznie odbywał się „ruch lądowy” w rozumieniu art. 178a § 1 kk albowiem na terenie obiektu ruch pojazdów faktycznie się odbywał - jedni wczasowicze wjeżdżali pojazdami na teren campingu celem rozpoczęcia pobytu; inni wyjeżdżali, po zakończonym turnusie, czy też celem udania się na zakupy, zwiedzania okolic a osoby postronne zainteresowane wynajęciem przyczepy wjeżdżały celem zweryfikowania dostępności i poznania szczegółów oferty; co istotne na terenie było wyznaczone miejsce do parkowania pojazdów.

Przyjąć zatem należy, że na terenie obiektu campingu odbywał się lokalny ale systematyczny ruch pojazdów i wbrew twierdzeniom Sądu I instancji nie ograniczał się on do wąskiego grona osób, bowiem z terenu nie korzystał sam właściciel ośrodka, lecz bliżej nieokreślona grupa obecnych i przyszłych klientów zainteresowanych pobytem i co istotne celem zapewnienia bezpieczeństwa obecnym na miejscu wczasowiczom i potencjalnym klientom na terenie były wyznaczone miejsce do parkowania pojazdów.

Zasadnie zatem prokurator odwołał się do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 28.10.2016 r„ V KK 258/16, LEX nr 2141239) gdzie wskazano, że ruch lokalny, o ile faktycznie występuje, nawet na terenach, gdzie wjazd jest reglamentowany i do jazdy po nim dopuszczone są wyłącznie określone, upoważnione do tego osoby np. tereny budowlane i przemysłowe, lotniska, rampy kolejowe, a nawet podziemne parkingi, ze względu na rodzaj terenu, ilość poruszających pojazdów, konieczność zapewnienia sprawnej i bezpiecznej organizacji ruchu, należy traktować za „ruch lądowy” w rozumieniu art. 178a § 1 kk.

Podkreślenia wymaga i to, że w realiach niniejszej sprawy ruch nie ograniczał się do sporadycznych przejazdów, jak wjazd wykonywany przez właściciela posesji na podwórko czy też przejazd traktorem przez grunt rolny albowiem ruch na terenie ośrodka o nazwie R. (...) odbywał się regularnie i systematycznie, o czym świadczy fakt prowadzenia na nim działalności gospodarczej polegającej na wynajmie przyczep campingowych i związany z tym fakt nieustanego przyjazdu/wyjazdu wczasowiczów a ponadto ruch ten nie ograniczał się do wąskiego, ustalonego, co do tożsamości grona osób, jak w przypadku pola, czy podwórka przydomowego, lecz niemożliwej do przewidzenia z góry ilości pojazdów oraz potencjalnych danych ich użytkowników.

W konsekwencji ustalić i przyjąć należało, że zachowanie oskarżonego D. O. (1) zrealizowało znamiona czynu zabronionego z art. 178a § 1 kk.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez:

- uznanie, że oskarżony D. O. (1) jest winny popełnienia zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu stanowiącego występek z art. 178a § 1 kk i na podstawie art. 178a § 1 kk w zw. art. 37a § 1 kk w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk wymierzenie mu kary grzywny w wysokości 300 stawek dziennych przy przyjęciu jednej stawki za równoważną kwocie 10 zł,

- na podstawie art. 42 § 2 kk orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat,

- na podstawie art. 43a § 2 kk orzeczenie świadczenia pieniężnego w kwocie 5000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

- na podstawie art. 44b § 2 kk w zw. z art. 178a § 5 kk orzeczenie wobec oskarżonego przepadek kwoty 20 000 zł tytułem równowartości pojazdu mechanicznego, którym kierował popełniając występek z art. 178a § 1 kk, a który nie stanowi jego wyłącznej własności

- na podstawie art. 63 § 4 kk zaliczenie na poczet orzeczonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat, okresu rzeczywistego zatrzymania prawa jazdy od dnia 18.08.2024 r.

- na podstawie art. 63 §2 kk zaliczenie na poczet orzeczonej kary grzywny okresu rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 18.08.2024 r. godz. 20:00 do dnia 19.08.2024 r. godz. 12:30 to jest 1 dzień i orzeczoną kary grzywny uznać za wykonaną w wysokości 2 stawek dziennych orzeczonej kary grzywny,

- na podstawie art. 627 kpk zasądzenie kosztów sądowych.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec podniesionych wyżej okoliczności wniosek prokuratora o zmianę wyroku został uwzględniony.

W ocenie Sądu Okręgowego z uwagi na to, że w I instancji oskarżony został uznany za winnego popełnienia czynu zabronionego (nie był uniewinniony ani nie umorzono co do niego postępowania) możliwe była zmiana zaskarżonego orzeczenia i uznanie go za winnego zarzucanego mu występku z art. 178a§1 kk.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyroku Sądu Rejonowego w Piszu II Wydziału Karnego z dnia 11 lutego 2025 r., sygn. akt II K 427/24

I zmieniono w ten sposób, że:

- w ramach rozstrzygnięcia z pkt I sentencji oskarżonego D. O. (1) uznano za winnego popełnienia zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu stanowiącego występek z art. 178a § 1 kk i za to na podstawie art. 178a § 1 kk w zw. art. 37a § 1 kk wymierzono mu karę grzywny orzekając 300 (trzysta) stawek dziennych grzywny przy przyjęciu wartości jednej stawki dziennej za równoważną kwocie 10 (dziesięciu) zł,

- na podstawie art. 42§2 kk orzeczono wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzech) lat,

- na podstawie art. 43a § 2 kk orzeczono wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 5000 (pięć tysięcy) zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

- na podstawie art. 178a § 5 zdanie drugie kk uznając, że zachodzi wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami, odstąpiono od orzeczenia wobec oskarżonego przepadku pojazdu marki B. o nr rej. (...),

- na podstawie art. 63 § 4 kk zaliczono na poczet orzeczonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat, okresu rzeczywistego zatrzymania oskarżonemu prawa jazdy od dnia 18.08.2024 r.

- w ramach rozstrzygnięcia z pkt II sentencji na podstawie art. 63§2 kk zaliczono na poczet orzeczonej kary grzywny okres rzeczywistego pozbawienia wolności oskarżonego w sprawie od dnia 18.08.2024 r. godz. 20:00 do dnia 19.08.2024 r. godz. 12:30, tj. 1 (jeden) dzień i orzeczoną kary grzywny uznano za wykonaną w wysokości 2 (dwóch) stawek dziennych,

- uchylono rozstrzygnięcie z pkt III sentencji.

Zwięźle o powodach zmiany

Wobec uwzględnienia apelacji prokuratora generalnie podzielono także jego postulaty w zakresie kary i środków karnych; są one adekwatne do znacznego stopnia społecznej szkodliwości czynu, w tym wysokiego stanu nietrzeźwości oskarżonego, miejsca zdarzenia, w tym pobliskiego placu zabaw dla dzieci, odcinka, którym przemieścił się pojazd oraz stopnia zawinienia D. O. uprzednio karanego; skazania nie zostały zatarte.

Wobec ustalonego stanu faktycznego Sąd Okręgowy uznał, że zachodzi wyjątek pozwalający na odstąpienie od przepadku pojazdu.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Zasądzono od oskarżonego D. O. (1) na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w sprawie, w tym jedną opłatę w kwocie 300 (trzysta) zł za obie instancje uznając, że jest on w stanie je ponieść.

7.  PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 11 lutego 2025 r. w sprawie II K 427/24

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana