Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 maja 2025 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie VII Wydział Karny Odwoławczy

w składzie

Przewodniczący: SSO Dariusz Firkowski

Protokolant: st. sekr. sąd. Jolanta Jankowska

po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2025 r.

sprawy: R. K. (1), ur. (...) w O., syna J. i A. z domu M.

obwinionego z art. 92a§1 kw w zw. z art. 20 ust.1 ustawy Prawo o ruchu drogowym

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela publicznego Głównego Inspektora Transportu Drogowego

od wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie II Wydziału Karnego z dnia 6 marca 2025 r., sygn. akt II W 1322/24

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę Sądowi Rejonowemu w Olsztynie przekazuje do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt VII Ka 342/25

UZASADNIENIE

R. K. (2) został obwiniony o to, że:

1) w dniu 10.09.2023 r. o godzinie 04:18w lokalizacji R. /(...). (...).(...), kierując pojazdem marki V. o numerze• rejestracyjnym (...) (...) nie zastosował się do ograniczenia prędkości w ten sposób, że na obszarze zabudowanym, a więc na obszarze obowiązywania ograniczenia prędkości do 50 km/h, prowadził pojazd z prędkością 80 km/h, tj. przekroczenie o 30 km/h;

2) w dniu 17.10.2023 r. o godzinie 03:39 w lokalizacji T. /(...). (...) (...), kierując pojazdem marki V. o numerze rejestracyjnym (...) nie zastosował się do ograniczenia prędkości w ten sposób, że na obszarze zabudowanym, a więc na obszarze obowiązywania ograniczenia prędkości do 50 km/h, prowadził pojazd z prędkością 75 km/h, tj. przekroczenie o 25 km/h;

tj. o czyny z art. 92a §2 kw. w związku z art. 20 ust. 1 ustawy Prawa o ruchu drogowym.

Wyrokiem z dnia 6 marca 2025 r. w sprawie II W 1322/22 Sąd Rejonowy w Olsztynie uniewinnił obwinionego R. K. (2) od zarzucanych mu wykroczeń.

Powyższy wyrok w całości zaskarżył oskarżyciel publiczny Główny Inspektor Transportu Drogowego i zarzucił mu obrazę prawa materialnego, to jest art. 92a § 2 k.w. w związku z art. 20 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym poprzez wadliwe przyjęcie, że R. K. (2) nie popełnił zarzucanych mu wykroczeń.

Wskazując na powyższe skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy w całości do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

W ocenie Sądu Okręgowego apelacja była zasadna i w tej sytuacji wynikała potrzeba uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

Przede wszystkim podnieść należy, że wprawdzie zabezpieczone w sprawie zdjęcia nie są dobrej jakości, to nie są to jedyne dowody, na podstawie których możliwe jest dokonanie trafnych ustaleń w sprawie. Wskazać przy tym należy, że w istocie obwiniony nie ustosunkował się do stawianych mu zarzutów, nie uczestniczył w postępowaniu przed Sądem I instancji.

Tymczasem wprawdzie jego matka A. P. skorzystała z prawa do odmowy złożenia zeznań, to w sprawie istniej oświadczenie jak na k. 8, k. 54, z którego niezbicie wynika, iż to ona jako właścicielka samochodu V. o nr rej. (...) (...) powierzyła obwinionemu (swojemu synowi) przedmiotowy pojazd.

Zauważyć przy tym należy, że zdarzeń doszło w dniach 10 i 17 września 2023 r. a analiza treści przedmiotowego oświadczenia z dnia 11 października 2023 r. niezbicie wskazuje także i na to, że pojazdem dysponował obwiniony a ponadto, co jest najbardziej istotne, pojazd ten w czasie zdarzeń i co najmniej do daty spisania oświadczenia nie był utracony i stanowił własność A. P., która powierzała go tylko swojemu synowi.

Tym samy jakość zdjęć w zakresie wizerunków przedstawiających kierującego pojazdem sama przez się nie mogła prowadzić do uniewinnienia obwinionego.

Powyższe okoliczności nakazywały zatem uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania- art.437§2 kpk, art.438pkt.2-3 kpk w zw. z art.109§2 kpw.

Przy ponownym rozpoznaniu postępowanie winno być przeprowadzone z uwzględnieniem poczynionych uwag co winno pozwolić na trafne określenie kwestii odpowiedzialności R. K. za zarzucane mu czyny.

Sąd I instancji także winien rozważyć kwestię ewentualnego dopuszczenia dowodu z opinii z zakresu badań antropologicznych, przy czym niezalenie od tego zasadnym wydaje się dążenie do uzyskania z baz danych wizerunków obwinionego, mając na uwadze to, że skoro urodził się on w roku 1975, to siłą rzeczy winny mieć miejsce zmiany dowodów osobistych.