Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VII Ka 365/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 24 lutego 2024 r. w sprawie II K 505/22

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego Ł. K. (1)

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Obrońca oskarżonego powyższe orzeczenie zaskarżył w całości i zarzucił mu:

1) obrazę przepisów postępowania, tj. art. 4 k.p.k., art. 5 k.p.k., art. 7 k.p.k., art. 410 k.p.k., mające istotny wpływ na wydane orzeczenie, poprzez dokonanie dowolnej i wybiórczej, a nie swobodnej oceny dowodów zebranych w toku postępowania oraz naruszeniu zasady obiektywizmu, co w efekcie doprowadziło do skazania Ł. K. (1) za zarzucany mu czyn, a mianowicie:

a) wyjaśnienie wszelkich wątpliwości istniejących w sprawie na niekorzyść oskarżonego, mimo że nie zdołano wyjaśnić zaistniałych w postępowaniu rozbieżności, w szczególności w zakresie opisu i cech charakterystycznych osoby, która miała brać udział w pobiciu pokrzywdzonego, a który to opis nie odpowiadał posturze i wyglądowi oskarżonego,

b) oparcie ustalonego stanu faktycznego o częściowe zeznania bezpośredniego świadka zdarzenia J. S. (1) i poczynienie na ich podstawie dalszych, dowolnych ustaleń przez Sąd; świadek konsekwentnie wskazywał, że jeden ze sprawców posiadał na ręce lub obu rękach tatuaże, dodatkowo ubrany był w koszulkę z krótkim rękawem zakrywającą tors; oskarżony takowych tatuaży nie posiada; mimo powyższego Sąd I instancji dowolnie przyjął, że tatuaże o których wspominał świadek należały do oskarżonego z tą zmianą że znajdowały się na jego klatce piersiowej; brak jest również wyjaśnienia w jaki sposób - mając na uwadze ubiór rzekomego sprawcy pobicia - można było dostrzec tatuaże znajdujące się na klatce piersiowej; świadek dodatkowo wskazywał, podając opis postury sprawcy, że ten sięgał mu do brody w sytuacji, gdy na rozprawie po zbadaniu powyższego oskarżony sięgał świadkowi do brwi, świadek jest osobą obiektywną, bezstronn4, nie miał interesu w rozstrzyganiu sprawy na korzyść którejkolwiek ze stron i podany przez niego opis niewątpliwie nie odpowiada opisowi wyglądu Ł. K. (1),

c) pominięcie wniosków płynących z opinii biegłego z zakresu badań fonoskopijnych z Instytutu Ekspertyz Sądowych w K. z dnia 29 listopada 2024 roku z których wynika, że w oparciu o nagranie głosowe dokonane telefonem przez pokrzywdzonego nie zdołano ustalić i przypisać wypowiedzi mówców oznaczonych C lub D do oskarżanego, nadto wskazano, iż rozmówcą oznaczonym E bardziej prawdopodobnym jest, że nie był oskarżony i wypowiedzi nie należą do niego, co mając na uwadze konsekwentne stanowisko Ł. K. (1) w sprawie, nie przyznającego się w tym zakresie do winy powinno prowadzić do rozstrzygnięcia ewentualnych wątpliwości w tym zakresie na korzyść Ł. K. (1),

d) pominięcie, że brak jest bezpośrednich dowodów pozwalających na ustalenie bezspornie sprawców pobicia, albowiem nie potwierdził tego żaden z przesłuchiwanych w sprawie świadków za wyjątkiem odosobnionych zeznań pokrzywdzonego, który pozostawał z oskarżonym w chłodnych relacjach, żaden ze słuchanych świadków, poza pokrzywdzonym, nie wskazał wprost na osobę oskarżonego,

e) nieuwzględnienie stanowiska oskarżonego, który od początku postępowania konsekwentnie nie przyznaje się do popełnienia zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu wskazując, że bywał co prawda wcześniej w miejscu zamieszkania pokrzywdzonego, ale nie było go w dniu jego pobicia,

f) oparcie się na odosobnionych, niczym nie popartych zeznaniach pokrzywdzonego,

g) pominięcie, że dwa/trzy tygodnie po zdarzeniu doszło do spotkania pokrzywdzonego z oskarżonym w piwnicy ich znajomego A. W., gdzie spożywali wspólnie alkohol; nie był poruszany wówczas jakikolwiek temat rzekomego pobicia pokrzywdzonego przez oskarżonego, co dodatkowo pozwala stwierdzić, że pokrzywdzony nie obawiał się Ł. K. (1), a co w świetle doświadczenia życiowego i racjonalnego rozumowania powinno mieć miejsce w przypadku, gdyby rzeczywiście doszło do agresywnych zachowań ze strony Ł. K. (1) względem pokrzywdzonego,

co doprowadziło do

2) błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na jego treść, poprzez niewłaściwe przyjęcie, iż oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu.

☐ zasadny zarzut

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne zarzuty obrońcy

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy co do zasady nie zasługiwała na uwzględnienie.

Odnosząc się do zarzutów zawartych w tym środku odwoławczym, to przede wszystkim zauważyć należy, że zgromadzone w sprawie dowody Sąd meriti poddał trafnej ocenie, zgodnie z dyrektywami określonymi w art. 4 k.p.k. Także przeprowadzone w oparciu o tę analizę wnioskowanie jest logiczne, zgodne z przesłankami wynikającymi z art. 7 kpk i przekonująco uzasadnione w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku. Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że Sąd I instancji prawidłowo zweryfikował tezy aktu oskarżenia w granicach niezbędnych dla ustalenia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia o winie oskarżonego. Stąd też odnosząc się do podnoszonych przez skarżącego zarzutów należy stwierdzić, że są one chybione. Zauważyć trzeba, że podnosząc tego rodzaju zarzuty obrońca oskarżonego praktycznie polemizuje z ustaleniami Sądu I instancji. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynikają powody rozstrzygnięcia, a Sąd Okręgowy podziela przedstawioną tam argumentację. Apelacja w istocie nie wskazuje na takie okoliczności, które wnioski tego Sądu mogłaby skutecznie podważyć. W tej sytuacji nie ma potrzeby ponownego przytaczania całości argumentacji zawartej w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku i należy jedynie zaakcentować te elementy, które przemawiają za odmową podzielania stanowiska skarżącego

W zakresie zarzutów dotyczących przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów stwierdzić należy, iż Sąd I instancji prawidłowo, w oparciu o zebrany materiał dowodowy odtworzył przebieg zdarzeń opisanych w zaskarżonym wyroku oceniając dowody w sposób zgodny z zasadami prawa procesowego. Wskazać przy tym należy, że zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 5 września 1974 r., zasada swobodnej oceny dowodów, leżąca u podstaw prawidłowego wyrokowania, nie może prowadzić do dowolności ocen i takiego wyboru dowodów, którego prawidłowości nie dałoby się skontrolować w trybie rewizyjnym. Ustalenia faktyczne wyroku tylko wtedy nie wykraczają poza ramy swobodnej oceny dowodów, gdy poczynione zostały na podstawie wszechstronnej analizy przeprowadzonych dowodów, których ocena nie wykazuje błędów natury faktycznej czy logicznej, zgodna jest ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz prowadzi do sędziowskiego przekonania, odzwierciedleniem którego powinno być uzasadnienie orzeczenia. (II KR 114/74 OSNKW 1975/2/28).

W konsekwencji Sąd Okręgowy nie podzielił zawartych w apelacji zarzutów obrazy przepisów postępowania, mającą wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k., jak i wywodów przytoczonych na ich poparcie oraz nie dopatrzył się obrazy wskazanych przepisów procedury karnej, które to uchybienia mogłyby rzutować na dokonane ustalenia faktyczne skutkujące skazaniem Ł. K. (1). W pełni zatem należy podzielić argumentację Sądu I instancji co do analizy i oceny zebranego i ujawnionego materiału dowodowego.. Fakt czynienia ustaleń faktycznych w oparciu o dowody niekorzystne dla oskarżonego nie może oznaczać, że Sąd I instancji dopuścił się obrazy przepisów postępowania. Tym bardziej wskazać należy, że ustalenia faktyczne winny być dokonane na podstawie dowodów, którym przyznano przymiot wiarygodności. Tym samym wobec przyznania dowodom niekorzystnym dla oskarżonego takiej cechy, to chybione są zarzuty, że w postępowaniu doszło do złamania zasady obiektywizmu. Ocena dowodów pozostaje pod ochroną z art. 7 kpk gdy jest poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, stanowi wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonych oraz jest wyczerpująco i logicznie z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego umotywowana w uzasadnieniu wyroku. Analiza akt sprawy wskazuje, że Sąd Okręgowy trafne ustalenia oparł na dowodach, które przeprowadzone zostały na rozprawie głównej i ocenił je w sposób uwzględniający wszystkie okoliczności zdarzeń a w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku co do zasady prawidłowo wskazał jakie fakty uznał za udowodnione, a jakie za nieudowodnione i na jakich w tej mierze oparł się dowodach i dlaczego odmówił wiary dowodom przeciwnym a ocena ta zasługuje na podzielenie.

W sprawie bezspornym jest, że pomiędzy M. L. (1), a jego siostrzenicą- A. K. istniał konflikt dotyczący mieszkania mieszczącego się w miejscowości W. na ul. (...), gdzie pokrzywdzony posiadał meldunek. Z powództwa A. K. przeciwko pokrzywdzonemu został wydany wyrok o eksmisję, który nakazywał opuszczenie mu w/w mieszkania, bez lokalu zastępczego. Zważywszy na fakt, że M. L. (1) nie opuścił spornego lokalu i nie uiszczał pieniędzy za czynsz, nastąpił intensyfikacja działań A. K., która podjęła m. in. parokrotne próby wymiany zamka w drzwiach celem pozbycia się z lokalu pokrzywdzonego.

Wskazać zatem należy, że Sąd I instancji trafnie nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie, w jakim nie przyznał się do winy, stwierdzając iż w dniu zdarzenia był w domu w K.. Podkreślenia jednakże wymaga, że oskarżony potwierdził, że u pokrzywdzonego w W. był wcześniej dwukrotnie albowiem na prośbę A. K. dokonywał wymiany zamków w drzwiach w mieszkaniu oraz i to, że z pokrzywdzonym spotkał się u A. W. w domu, gdzie spożywał alkohol.

Ponadto trafnie Sąd I instancji za niewiarygodne w świetle zeznań pokrzywdzonego, ale też i J. S. (1) uznał zeznania świadka A. K. i M. Ż. w zakresie, w jakim stwierdzili, iż „w dniu 23 czerwca 2022 r. byli w mieszkaniu w W., gdzie naprawiali zamek, który był zepsuty, gdy nagle wpadło 2 nieznanych im ludzi, którzy zaczęli krzyczeć coś o jakimś dziecku, o molestowaniu”. Podkreślenia wymaga A. K., która w w trakcie wcześniejszej interwencji podczas rozmowy z policjantem przyznała, że wobec pokrzywdzonego wypowiedziała słowa, że jak sam się nie wyprowadzi to ona go wyniesie (k.35, 122), następnie twierdziła, że osoby przebywające wówczas w mieszkaniu w W. kazały jej się natychmiast wynosić, a jej udało się zamknąć drzwi mieszkania i następnie z niego uciec. Tymczasem z pierwszych jej zeznań wynika, że opuściła z synem mieszkanie zanim napastnicy wyciągnęli z niego pokrzywdzonego (k.16 odw.), przy czym w istocie z niezrozumiałych względów nie zawiadomili organów ścigania o napaści na ich krewnego. W ślad za Sądem Rejonowym zaznaczyć należy, iż A. K. jest sąsiadką oskarżonego, a w mieszkaniu w W. był dwukrotnie, albowiem była tam interwencja policji związana z niezastosowaniem się przez M. L. (1) do nakazu opuszczenia lokalu mieszkalnego (k. 128). Co przy tym istotne, świadek J. S. wskazał, że „gdy ja tym mężczyznom zwróciłem uwagę w tym samym czasie z tego samego mieszkania wyszła jakaś kobieta (…)ona zaraz po wyjściu z mieszkania za mężczyznami, którzy wyciągnęli L. nic nie mówiąc zamknęła drzwi tego mieszkania na klucz (…) kobieta po zamknięciu drzwi z towarzyszącym jej mężczyzną wsiedli do samochodu osobowego (…)- k. 102 odw.

Tym samym w pełni podzielić stanowisko Sądu i instancji, że oskarżenie pokrzywdzonego o rzekome zaczepianie 7 letniej dziewczynki było wyłącznie mistyfikacją prawdziwego powodu ataku na niego w celu usunięcia go siłowo z mieszkania, w którym przebywał. Co istotne, A. K. ostatecznie osiągnęła zamierzony cel, bo pokrzywdzony już nie wrócił do spornego mieszkania i do chwili swojej śmierci pomieszkiwał u znajomych. To był zatem rzeczywisty motyw zachowania A. K. i sprawców pobicia.

Dokonując trafnej oceny dowodów Sąd Rejonowy zasadnie ustalił i przyjął, że w dniu 23 czerwca 2022 r. A. K. pojawiła się z mieszkaniu z oskarżonym i jego kolegą, którego nie udało się ustalić, pod pretekstem naprawienia elementu futryny drzwi. Po rozmowie, którą wymieniona przeprowadziła z pokrzywdzonym opuściła ona pokój, do którego następnie wtargnęli oskarżony z kolegą. M. L. w tym zakresie wiarygodnie zeznał, że „zostałem wyciągnięty z łóżka, zostałem okładany pięściami, kopany przez oskarżonego z kolegą. A. K. widziała, że leżę zakrwawiony w kuchni na podłodze. Zapytała się mężczyzn, czy mamy klucz. W momencie, kiedy byłem wywlekany z mieszkania, to A. K. wsiadała do samochodu i pojechała, a ci mężczyźni poszli za mną. A ja zostałem na chodniku w kapciach, z bluzie, bez klucza do mieszkania (…) nie mam wątpliwości, że oskarżony uczestniczył w pobiciu. Przed pobiciem widziałem się z oskarżonym w dniu 6 i 7 czerwca 2022 roku. Wtedy były złośliwe zachowania oskarżonego wobec mnie, typu wyniesiemy Cię szybciej, czy później, oskarżony wygrażał mi słowami, ze i tak cię wyniesiemy. Oskarżony w momencie, kiedy wszedł do pokoju to widziałem jego twarz, że to był on. (…) S. to jest ksywa oskarżonego lub tego drugiego. Najprawdopodobniej oskarżonego, z tego co się dowiedziałem”- k. 180-180v. Zeznania pokrzywdzonego były jasne i logiczne; ponadto M. L. rozpoznał wizerunek oskarżonego na tablicy okazania osoby i stwierdził, że „Na zdjęciu oznaczonym nr 3 na tablicy nr 2 rozpoznaję mężczyznę o ksywie szczupak. To on w dniu 23 czerwca 2022 r. jako pierwszy wszedł do pokoju, w którym przebywałem. To on zabrał mi telefon i jako pierwszy zaczął mnie bić. Rozpoznaję po rysach twarzy i posturze. Nie mam co do tego żadnych wątpliwości”- k. 64-65. Co istotne, wersja zdarzeń pokrzywdzonego została potwierdzona przez bezpośredniego świadka zdarzenia J. S. (1), który w tym czasie jechał w pobliżu hulajnogą i zauważył przy mieszkaniu pokrzywdzonego, jak dwóch mężczyzn (na pewno nie będących mieszkańcami W., ani okolic) wyciągało go z domu za nogi, kopało i biło.

Co do zarzutu autora apelacji w zakresie cech wyglądu sprawcy pobicia w odniesieniu do stanowiska oskarżonego, w postaci wyblakniętych starych tatuaży, to zauważyć należy, że na rozprawie w dniu 14 kwietnia 2023 r. J. S. nie był konsekwentny w tym opisie i między innymi zeznał, że „coś było na rękach” – k. 181. Tym samym relacja tego świadka oraz dokonana ich ocena przez Sąd I instancji w żaden sposób nie może podważyć twierdzeń pokrzywdzonego co do rozpoznania Ł. K..

Wskazać także należy, że świadek A. W. potwierdził, że pokrzywdzony wraz z oskarżonym spożywali alkohol u niego w domu, a słowo „(...)” to przezwisko oskarżonego; świadkowie A. S. i R. A. nic nie wnieśli do sprawy, albowiem nie byli bezpośrednimi świadkami pobicia pokrzywdzonego.

Wreszcie uzyskana w sprawie opinia fonoskopijna nie dała rozstrzygającego wniosku odnośnie autora nagranej wypowiedzi i tym samym nie stanowiła w przedmiotowej sprawie istotnej wartości dowodowej.

Wniosek

Obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu,

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny w zakresie kary

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

⚫

Wobec podanych wcześniej okoliczności nie uznano za zasadny postulatu zawartego w apelacji o uniewinnienie Ł. K...

1OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

1ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 24 lutego 2024 r. w sprawie II K 505/22

I zmieniono w ten sposób, że:

- w ramach rozstrzygnięć z pkt 1-3 sentencji w miejsce kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na podstawie art. 158§1 kk przy zastosowaniu art. 37 a §1 kk w zw. z art. 34 §1a pkt1 kk i art. 35§1 kk orzeczono wobec oskarżonego Ł. K. (1) karę 9 miesięcy ograniczenia wolności połączoną z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym,

II w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymano w mocy.

Zwięźle o powodach zmiany

W ocenie Sądu Okręgowego obecnie orzeczona kara ograniczenia wolności, która będzie efektywnie wykonywana jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu, winy oskarżonego oraz wskazaniami zawartymi w przepisie art. 53 kk. Wymierzając karę Sąd wziął pod uwagę zarówno okoliczności obciążające, jak i przemawiające na korzyść oskarżonego (dotychczasowa niekaralność) oraz to, aby kara spełniła swoje cele wychowawcze i zapobiegawcze, jakie ma wobec sprawcy powinna osiągnąć, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Jako okoliczności obciążające niewątpliwie należy uznać stopień nasilania przemocy oraz to, że oskarżony nie przeprosił pokrzywdzonego, a w toku postępowania nie wyraził skruchy.

Istotnym jest również, że czyn popełniony był umyślnie z zamiarem bezpośrednim, a dobrem chronionym było życie i zdrowie człowieka – pokrzywdzonego, który doznał dotkliwych obrażeń.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

Zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adwokata M. K. kwotę 1176 (tysiąc sto siedemdziesiąt sześć) zł tytułem opłaty za pełnioną z urzędu obronę oskarżonego Ł. K. (1) wykonywaną w postępowaniu odwoławczym oraz kwotę 529,20 (pięćset dwadzieścia dziewięć złotych i dwadzieścia groszy) zł tytułem podatku od towarów i usług od tej opłaty.

1Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Na podstawie art.624§1 kpk zwolniono oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

1PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego Ł. K. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 24 lutego 2024 r. w sprawie II K 505/22

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana