Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VII Ka 566/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 22 maja 2025 r. w sprawie V K 191/24

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego M. O.

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Rażącej niewspółmierności kary 8 miesięcy pozbawienia wolności, na którą został skazany oskarżony za przestępstwo z art. 178a § 4 k.k. na skutek niedostatecznego uwzględnienia okoliczności łagodzących takich jak postawa oskarżonego w toku procesu, który przyznał się do winy, błędnego przyjęcia, wbrew treści zarzutu, że oskarżony przemieszczał się na względnie długim odcinku drogi oraz pominięcie okoliczności wpływających na ocenę szkodliwości społecznej czynu takich jak niskie natężenie ruchu i lokalna kategoria drogi, na której doszło do zdarzenia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy oskarżonego nie zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie wskazać trzeba, iż Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń w sprawie, opierając je o wnikliwą i wszechstronną analizę materiału dowodowego, która nie zawiera błędów natury logicznej czy też faktycznej. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynikają powody, dla których oskarżonego uznano za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i Sąd Okręgowy przedstawioną tam argumentację w pełni podziela.

Zaskarżone orzeczenie należy uznać za prawidłowe także w zakresie rozstrzygnięcia o karze. Orzeczona wobec oskarżonego kara 8 (ośmiu) miesięcy bezwzględnego pozbawienia wolności nie może być uznana za rażąco surową w świetle poczynionych przez Sąd Rejonowy w Giżycku ustaleń dotyczących okoliczności popełnienia czynu.

Przede wszystkim należy mieć na uwadze, iż oskarżony po raz kolejny zdecydował się prowadzić pojazd mechaniczny w stanie obiektywnie wysokiego upojenia alkoholowego. Prowadzenie samochodu w takim stanie po drodze publicznej samo w sobie wywołało stan zagrożenia dla życia i zdrowia innych uczestników ruchu lądowego. Jest poza sporem, że alkohol u kierowcy pojazdu mechanicznego, nie tylko obniża jego zdolności psychomotoryczne (zdolność postrzegania, reagowania itp.), ale ponadto zwiększa zuchwałość oraz zmniejsza obawę przed odpowiedzialnością karną za popełnione przestępstwo, co przejawiało się także w zachowaniu oskarżonego. Należy bowiem nadmienić, iż oskarżony po tym jak wjechał pojazdem do rowu, w pierwszej kolejności oddalił się z miejsca zdarzenia, aby zorganizować lawetę. Po przybyciu na miejsce służb nie wykazywał skruchy, a był jedynie skonfundowany faktem, że został przyłapany na prowadzeniu pojazdu w stanie nietrzeźwości. Z tych względów, wbrew twierdzeniom obrońcy, uznać należy, iż już samo poruszanie się oskarżonego samochodem po drodze publicznej, nawet lokalnej, stanowiło poważne zagrożenie dla innych osób, tym bardziej, że oskarżony mimo pokonywania niespełna 4 km odcinka drogi wjechał pojazdem do rowu. Na drodze pokonywanej przez oskarżonego w każdej chwili mógł pojawić się pieszy albo inny pojazd mechaniczny. M. O. znajdując się w stanie nietrzeźwości stanowiłby zaś dla nich obiektywnie poważne niebezpieczeństwo.

Podkreślenia także wymaga, iż czyn przypisany oskarżonemu charakteryzuje się wysokim stopniem społecznej szkodliwości. Na taką ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu składa się przede wszystkim rodzaj i charakter dobra jakie naruszyło zachowanie oskarżonego, który kierując samochodem osobowym będąc w stanie nietrzeźwości naruszył jedną
z podstawowych zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym oraz realnie stworzył zagrożenie dla innych uczestników ruchu. Istotną okolicznością, przytoczoną również w uzasadnieniu wyroku Sądu meriti, jest także uprzednia karalność oskarżonego oraz okoliczności popełnienia czynu. Oskarżony M. O. w przeszłości był już skazany za czyn z art. 178a § 1 k.k., zaś aktualnie zarzucanego czynu dopuścił się w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, co wskazuje, że oskarżony jest sprawcą niepoprawnym. Tym samym wbrew stanowisku zawartemu w apelacji co do oskarżonego nie zachodzą żadne okoliczności, które nakazywałyby jego łagodniejsze potraktowanie.

W tym miejscu warto również podkreślić ugruntowane w orzecznictwie stanowisko, iż „o rażącej niewspółmierności kary w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k. można mówić jedynie wówczas, gdy na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć zasadniczy wpływ na wymiar kary, można było przyjąć, że zachodziłaby wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez sąd pierwszej instancji a karą, jaką należałoby wymierzyć w instancji odwoławczej w następstwie prawidłowo stosowanych dyrektyw wymiaru kary i nie chodzi tu o każdą różnicę w ocenach co do wymiaru kary, ale o różnicę ocen tak zasadniczej natury, iż karę dotychczas wymierzoną nazwać można byłoby - również w potocznym znaczeniu tego słowa - "rażąco" niewspółmierną, to jest w stopniu niedającym się wręcz zaakceptować.” (vide: Wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 2 lipca 2019 r., II AKa 105/18, Lex nr 3070030). W świetle przytoczonego poglądu, zarzut niewspółmierności kary 8 miesięcy pozbawienia wolności wraz z wnioskiem o wymierzenie oskarżonemu kary 5 miesięcy pozbawienia wolności, jawi się jako pozbawiony podstaw. W ocenie Sądu II instancji różnica między wnioskowaną a orzeczoną karą nie jest tak duża, aby można było mówić o rażącej niewspółmierności kary.

Odnosząc się do twierdzeń obrońcy, wskazać należy, iż Sąd I Instancji wymierzając karę oskarżonemu M. O. uwzględnił już fakt, że wymieniony przyznał się do zarzucanego czynu i potraktował to jako okoliczność łagodzącą przy wymierzeniu kary. Nie sposób jednak w niniejszej sprawie dostrzec innych okoliczności przemawiających za wymierzeniem łagodniejszej kary.

Reasumując, w świetle dokonanej przez Sąd meriti prawidłowej oceny dowodów i opartych na niej ustaleń faktycznych, stwierdzić należy, że rozstrzygnięcie o karze wymierzonego oskarżonego nie jawi się jako orzeczenie zbyt surowe. Zważyć bowiem należy na wysoki ładunek społecznej szkodliwości, niewątpliwie przy tym nagannego, inkryminowanego zachowania oskarżonego. Tym samym wymierzonej za czyn z art. 178a § 4 k.k. kary pozbawienia wolności nie można uznać za nadmiernie restrykcyjną. Odzwierciedla ona bowiem rzeczywisty charakter zachowania oskarżonego, jest odpowiednia do stopnia winy i stopnia społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego oraz uwzględnia wszystkie aspekty jego bezprawnego zachowania i wraz z orzeczonym zakazem oraz świadczeniem pieniężnym winna również spełnić wobec wymienionego cele określone w art. 53 k.k. Według Sądu Okręgowego pozwoli ona uświadomić oskarżonemu, że jego zachowanie nie było prawidłowe i zapobiegnie podobnym jego działaniom w przyszłości.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku przez wymierzenie oskarżonemu kary 5 miesięcy pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec podniesionych wyżej okoliczności wniosek obrońcy nie mógł być uwzględniony.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowego Wydziału Karnego z/s w Węgorzewie z dnia 22 maja 2025 r., sygn. akt V K 191/24 utrzymano w mocy.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyrok Sądu I instancji jest prawidłowy a zarzuty zawarte w apelacji nie mogły spowodować jego zmiany.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adwokata W. B. kwotę 840 (osiemset czterdzieści) zł tytułem opłaty za pełnioną z urzędu obronę oskarżonego M. O. wykonywaną w postępowaniu odwoławczym oraz kwotę 193,20 (sto dziewięćdziesiąt trzy złote i dwadzieścia groszy) zł tytułem podatku od towarów i usług od tej opłaty.

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Zwolniono oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze uznając, ze przemawiają za tym względy słuszności.

7.  PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego M. O.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku V Zamiejscowego Wydziału Karnego z/s w Węgorzewie z dnia 22 maja 2025 r. w sprawie V K 191/24

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana