Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VII Ka 573/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Kętrzynie z dnia 6 czerwca 2025 r., sygn. akt II K 228/24

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego K. I. (1)

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Obrońca oskarżonego wyrokowi zarzuciła:

I w części dotyczącej skazania za czyn I:

1/obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść wyroku, tj.: art. 7 k.p.k. i 410 k.p.k. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów i ukształtowanie przekonania co do rozstrzygnięcia sprawy w oparciu o przeprowadzone dowody ocenione dowolnie a w konsekwencji tego błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku i mający wpływ na jego treść, polegający na niezasadnym przyjęciu, że oskarżony dopuścił się czynu z art. 207 § 1 k.k. na szkodę J. S. (1), ewentualnie - że społeczna szkodliwość czynu w nietypowych okolicznościach sprawy jest wyższa niż znikoma;

2/ ewentualnie - rażącą niewspółmierność (surowość) wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności, podczas gdy okoliczności popełnienia czynu pozwalają na wymierzenie kary wolnościowej;

II w części dotyczącej skazania za czyn II:

1/ obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść wyroku, tj.: art. 7 k.p.k. i 410 k.p.k. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów i ukształtowanie przekonania co do rozstrzygnięcia sprawy w oparciu o przeprowadzone dowody ocenione dowolnie a w konsekwencji tego błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku i mający wpływ na jego treść, polegający na niezasadnym przyjęciu, że oskarżony dopuścił się czynu z art. 207 § 1 k.k. pomimo tego, że pokrzywdzona M. S. (1) nie należy do kręgu osób najbliższych w rozumieniu art. 115 §11 k.k. ani nie pozostawała w stałym lub przemijającym stosunku zależności od oskarżonego;

2/ ewentualnie - obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść wyroku, tj.: art. 170 §1 pkt3 k.p.k. poprzez bezzasadne oddalenie wniosków dowodowych obrońcy na rozprawie w dniu 24 kwietnia 2025r. oraz art. 7 k.p.k. i 410 k.p.k. poprzez dowolną ocenę zgromadzonych dowodów a w następstwie tego błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku i mający wpływ na jego treść, polegający na niezasadnym przyjęciu, że oskarżony dopuścił się czynu z art. 207 §1 k.k., ewentualnie - że społeczna szkodliwość czynu w nietypowych okolicznościach sprawy jest wyższa niż znikoma;

3/ ewentualnie - rażącą niewspółmierność (surowość) wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności, podczas gdy okoliczności popełnienia czynu pozwalają na wymierzenie kary wolnościowej;

III w części dotyczącej skazania za czyn III oraz IV:

1/obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść wyroku, tj.: art. 7 k.p.k. i 410 k.p.k. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów i ukształtowanie przekonania co do rozstrzygnięcia sprawy w oparciu o przeprowadzone dowody ocenione dowolnie a w konsekwencji tego błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku i mający wpływ na jego treść, polegający na niezasadnym przyjęciu, że:

a) oskarżony dopuścił się czynów z art. 244 k.k.,

b) ewentualnie - nieprawidłowe przyjęcie, że stopień społecznej szkodliwości czynów jest wyższy niż znikomy,

c) ewentualnie - błędne uznanie, że czyny te stanowią odrębne przestępstwo, podczas gdy faktycznie zachodzi jedność czynów przy przyjęciu kwalifikacji z art. 207 §1 k.k. w zb. z art. 244 k.k.;

2/ ewentualnie - rażącą niewspółmierność (surowość) wymierzonych oskarżonemu kar pozbawienia wolności, podczas gdy okoliczności popełnienia czynu pozwalają na wymierzenie kar wolnościowych;

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy oskarżonego zasługiwała na częściowe podzielenie.

Odnosząc się do zarzutów zawartych w środku odwoławczym, to przede wszystkim zauważyć należy, że zgromadzone w sprawie dowody Sąd meriti co do zasady poddał trafnej analizie i ocenie, zgodnie z dyrektywami określonymi w art. 4 k.p.k. Także przeprowadzone w oparciu o tę analizę wnioskowanie jest logiczne, zgodne z przesłankami wynikającymi z art. 7 kpk i przekonująco uzasadnione w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku. Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że Sąd I instancji prawidłowo zweryfikował tezy aktu oskarżenia w granicach niezbędnych dla ustalenia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia o winie oskarżonego w zakresie zarzucanych mu zachowań. Stąd też odnosząc się do podnoszonych przez skarżącą zarzutów należy stwierdzić, że są one chybione. Zauważyć trzeba, że podnosząc tego rodzaju zarzuty skarżąca faktycznie polemizuje z ustaleniami Sądu I instancji. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynikają powody rozstrzygnięcia o winie K. K. I., a Sąd Okręgowy podziela przedstawioną tam argumentację . Apelacja w istocie nie wskazuje na takie okoliczności, które wnioski tego Sądu mogłaby skutecznie podważyć. W tej sytuacji nie ma potrzeby ponownego przytaczania całości argumentacji zawartej w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku i należy jedynie zaakcentować te elementy, które przemawiają za odmową podzielania stanowiska skarżącego.

W zakresie zarzutów obrońcy oskarżonego dotyczących przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów i przyjęcia winy oskarżonego w oparciu o przede wszystkim analizę twierdzeń pokrzywdzonych w takim zakresie ich twierdzeń w jakim obciążali oni oskarżonego, stwierdzić należy, iż Sąd I instancji prawidłowo, w oparciu o zebrany materiał dowodowy odtworzył przebieg zdarzeń opisanych w zaskarżonym wyroku oceniając dowody w sposób zgodny z zasadami prawa procesowego. Wskazać przy tym należy, że zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 5 września 1974 r., zasada swobodnej oceny dowodów, leżąca u podstaw prawidłowego wyrokowania, nie może prowadzić do dowolności ocen i takiego wyboru dowodów, którego prawidłowości nie dałoby się skontrolować w trybie rewizyjnym. Ustalenia faktyczne wyroku tylko wtedy nie wykraczają poza ramy swobodnej oceny dowodów, gdy poczynione zostały na podstawie wszechstronnej analizy przeprowadzonych dowodów, których ocena nie wykazuje błędów natury faktycznej czy logicznej, zgodna jest ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz prowadzi do sędziowskiego przekonania, odzwierciedleniem którego powinno być uzasadnienie orzeczenia. (II KR 114/74 OSNKW 1975/2/28).

W konsekwencji Sąd Okręgowy nie podzielił zawartych w apelacji zarzutów obrazy przepisów postępowania, mającą wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 4 k.p.k. i art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k., jak i wywodów przytoczonych na ich poparcie oraz nie dopatrzył się obrazy wskazanych przepisów procedury karnej, które to uchybienia mogłyby rzutować na treść wydanego wyroku zwłaszcza w zakresie uznania winy oskarżonego. W pełni zatem należy podzielić argumentację Sądu I instancji co do analizy i oceny zebranego i ujawnionego materiału dowodowego. W szczególności obrazy art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 kpk nie dowodzi to, że ustalenia w sprawie poczyniono głównie w oparciu o twierdzenia wskazanych wyżej świadków przy jednoczesnym odrzuceniu tych wyjaśnień oskarżonego, w których nie przyznał się on do popełnienia zarzuconych mu czynów. Fakt czynienia ustaleń faktycznych w oparciu o dowody niekorzystne z punktu widzenia odpowiedzialności oskarżonego nie może oznaczać, że Sąd I instancji dopuścił się obrazy przepisów postępowania. Tym bardziej wskazać należy, że ustalenia faktyczne winny być dokonane na podstawie dowodów, którym przyznano przymiot wiarygodności. Tym samym wobec przyznania dowodom niekorzystnym z punktu widzenia odpowiedzialności oskarżonych takiej cechy, to chybione są zarzuty, że w postępowaniu doszło do złamania zasady obiektywizmu. Ocena dowodów pozostaje pod ochroną z art. 7 kpk gdy jest poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, stanowi wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonego oraz jest wyczerpująco i logicznie z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego umotywowana w uzasadnieniu wyroku. Analiza akt sprawy wskazuje, że Sąd Rejonowy trafne ustalenia oparł na dowodach, które przeprowadzone zostały na rozprawie głównej i ocenił je w sposób uwzględniający wszystkie okoliczności zdarzeń a w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wskazał jakie fakty uznał za udowodnione, a jakie za nieudowodnione i na jakich w tej mierze oparł się dowodach i dlaczego odmówił wiary dowodom przeciwnym a ocena ta zasługuje na podzielenie.

Wobec zarzutów zawartych w apelacji także w ocenie Sądu Okręgowego te wyjaśnienia oskarżonego, w których wymieniony nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów nie zasługiwały na uwzględnienie. Prawidłowo ocenione dowody wykazały bowiem, że oskarżony w pełni świadomie podejmował agresywne zachowania wobec swojej partnerki i jej matki i tym samym trafnie Sąd I instancji uznał, że wyjaśnienia oskarżonego, który kwestionował swoje zawinienie stanowią wyłącznie wyraz przyjętej przez niego linii obrony.

Zgodzić się zatem w pełni należało z argumentacją zawartą w uzasadnienie zaskarżonego wyroku co do tego, że zeznania świadków: J. S. (1) z postępowania przygotowawczego k. 12 odw.-13 odw., M. B. k. 5 odw.-6 odw., 70 odw., 131odw., 182-183, A. R. k. 25odw.-26, 208 odw.-209, G. C. k. 62 odw., 209-209 odw., J. O. k. 65 odw.-66, 209 odw.-210, A. S. 68 odw.-69, 210-210 odw., M. S. (1) k. 21 odw.-23, 211-214, J. S. (2) k. 138, 216 odw.-217, E. O. k. 87 odw., nagranie rozmowy J. S. (2) z siostrą i matką, w trakcie której opowiadają mu o krzywdach wyrządzonych im przez oskarżonego k 140, 142-163, dokumentacja niebieskiej karty k. 89-118, wyjaśnienia oskarżonego w części w jakiej przyznaje się on do popełnienia czynów z pkt. III i IV aktu oskarżenia k. 33, 38, 181-181v. korespondowały ze sobą, jednakowo określając stan faktyczny i przez to zasługiwały na pełną wiarygodność. Co istotne, zeznania świadków znalazły potwierdzenie w nagraniu dźwiękowym zarejestrowanym przez świadka J. S. (2), na którym zarówno jego matka jak i siostra opisują cierpienia, które zadawał im oskarżony.

Prawidłowo również oceniono zeznanie świadka J. S. (1) z rozprawy jak na k. 181 odw.-182 oraz relację M. G..

Co do powołanych zeznań pokrzywdzonej, to są one faktycznie nie są one zgodne prawie z całym pozostałym, wskazanym wyżej materiałem dowodowym a ponadto są sprzeczne z jej własnymi zeznaniami z postępowania przygotowawczego. J. S. (ponownie) pozostaje pod wpływem oskarżonego, z którym aktualnie zamieszkuje i tym należy tłumaczyć zmianę swoich twierdzeń mającą na celu obronę partnera. Słusznie Sąd I instancji zauważył, że pierwsze zeznania wymienionej pokrzywdzonej ściśle korelowały z ustalonym stanem faktycznym w sprawie, a te z rozprawy stanowiły tylko i wyłącznie poparcie linii obrony oskarżonego. Co przy tym istotne, właśnie te jej pierwsze zeznania korespondowały z nagraniem z nagraniem dostarczonym przez jej brata a w jego trakcie pokrzywdzona spontanicznie przedstawiła rzeczywiste i przestępcze zachowanie k. K. I. tak w stosunku do niej jak i matki, w czasie gdy razem zamieszkiwali w K.. Tym samym w żaden sposób dla dokonania prawidłowych ustaleń w sprawie nie mogły być pomocne twierdzenia J. S. złożone przed Sądem, kiedy to zupełnie niewiarygodnie podawała, że to matka rzekomo zmuszała ją do obciążenia oskarżonego I., że sama matka składając zeznania na policji! ( M. S. była przesłuchiwana w domu) była pijana. Odnośnie do tej ostatniej kwestii, to wskazać należy, że w toku postepowania rozpoznawczego dokonano ponownego przesłuchania M. S. (1) w jej miejscu zamieszkania – k. 211-214 i wymieniona potwierdziła swoje dotychczasowe zeznania, przy czym skoro doszło do odebrania zeznań to niewątpliwie dokonujący czynności sędzia nie miał zastrzeżeń co do jej stanu psychofizycznego a w uzasadnieniu w tym zakresie wskazano, że „przesłuchując M. S. (1) w jej mieszkaniu, widząc jej nieporadność i stosunek do otaczającej rzeczywistości (przesłuchujący sędzia) absolutnie nie wyobraża sobie by mogła ona kogokolwiek nakłonić do złożenia fałszywych zeznań – k. 232.

Sąd Rejonowy dokonał także trafnej oceny zeznań świadka M. G. (2). Wymieniony wskazał, że wprawdzie zamieszkiwał w mieszkaniu pokrzywdzonych w K. z uwagi na bezdomność, to jednocześnie podał, że „więcej go nie było niż tam był” oraz zauważył, że gdy bywał w mieszkaniu M. S. (1) to nie zaobserwował niepokojących symptomów o zachowaniu oskarżonego a jedynie kłótnie pomiędzy nim i M. S. (1).

Wobec zakwestionowania w apelacji zaistnienia zarzutu z art. 207§1 kk na szkodę pokrzywdzonej M. S. (1), to bez wątpienia w ustalonym stanie faktycznym wobec jej niepełnosprawności oraz długotrwałym przebywaniem a wręcz zamieszkiwaniem w jej mieszaniu przez oskarżonego pozostawała ona wobec niego w co najmniej przemijającym stosunku zależności.

Co do zachowania oskarżonego związanego z wyczerpaniem przez niego dyspozycji art. 244 kk, to także w świetle samych wyjaśnień K. K. I. – k. 32, k. 37 nie budzi wątpliwości, że łamał on zakaz zbliżania się do pokrzywdzonych, przy czym co do M. S. (1) to miał on miejsce w K. a nie w K..

Wobec powyższego Sąd Rejonowy w pełni zasadnie uznał, że zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy pozwolił na stwierdzenie, że oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanych mu zachowań na szkodę J. S. (1) i M. S. (1).

Wniosek

obrońcy oskarżonego o zmianę wyroku i o uniewinnienie oskarżonego o:

- uchylenie orzeczenia o wymierzonej oskarżonemu karze łącznej pozbawienia wolności;

- zmianę zaskarżonego orzeczenia i uniewinnienie oskarżonego od wszystkich czynów, zaś w zakresie zarzutów alternatywnych: rozważenie możliwości umorzenia postępowania w oparciu o art. 17 §1 pkt3 k.p.k. albo złagodzenie wymierzonych oskarżonemu kar bezwzględnego pozbawienia wolności i orzeczenie w ich miejsce kar. a w konsekwencji ewentualnej kary łącznej, o charakterze wolnościowym.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na powyżej wskazane okoliczności nie uznano za zasadnych zarzutów skarżącej w zakresie uniewinnienia oskarżonego; po części uwzględniono postulaty w zakresie przyjętej kwalifikacji prawnej oraz co do złagodzenia orzeczenia o karze.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyrok Sądu Rejonowego w Kętrzynie II Wydziału Karnego z dnia 6 czerwca 2025 r., sygn. akt II K 228/24

I zmieniono w ten sposób, że:

- uchylono rozstrzygnięcie z pkt V sentencji o karze łącznej pozbawienia wolności,

- w ramach rozstrzygnięć z pkt I i III sentencji ustalono, że czyny z pkt I i III aktu oskarżenia stanowią jeden czyn ciągły kwalifikowany z art. 207§1kk w zw. z art. 64§1 kk i z art. 244 kk w zw. z art. 12§1 kk i art. 11§2 kk i przyjmując te przepisy za podstawę skazania z mocy art. 207§1 kk w zw. z art. 64§1 kk i art. 57b kk w zw. z art. 11§3 kk orzeczono wobec oskarżonego K. I. (1) karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

- z rozstrzygnięcia z pkt IV sentencji wyeliminowano wskazanie, że czyn ten był popełniony w K. oraz w ramach rozstrzygnięć z pkt II i IV sentencji ustalono, że czyny z pkt II i IV aktu oskarżenia stanowią jeden czyn ciągły kwalifikowany z art. 207§1kk w zw. z art. 64§1 kk i z art. 244 kk w zw. z art. 12§1 kk i art. 11§2 kk i przyjmując te przepisy za podstawę skazania z mocy art. 207§1 kk w zw. z art. 64§1 kk i art. 57b kk w zw. z art. 11§3 kk orzeczono wobec oskarżonego K. I. (1) karę 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

- na podstawie art. 85§1 kk i art. 86§1 kk połączono jednostkowe kary pozbawienia wolności i orzeczono wobec oskarżonego K. I. (1) karę łączną 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

II w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymano w mocy.

Zwięźle o powodach zmiany

Uznając, że zachowania K. K. I. wyczerpały dyspozycje art. 207§1 kk i art. 244 kk Sąd Okręgowy podzielił argumentację skarżącej co do konieczności przyjęcia w tym zakresie kumulatywnej kwalifikacji z art. 11§2 kk; podzielono także zarzut dotyczący błędnego przypisania oskarżonemu złamania zakazu zbliżania się do pokrzywdzonej M. S. w K. w sytuacji gdy miał on miejsce jedynie w K..

Konsekwencją powyższego oraz ponownego pozostawania J. S. w związku z oskarżonym było złagodzenie kar jednostkowych i kary łącznej.

Ponadto w ocenie Sądu Okręgowego brak było podstaw aby przyjąć, iż wskazane zachowania oskarżonego cechowały się znikomym stopniem społecznej szkodliwości. K. K. I. swoje przestępcze zachowania podejmował wobec dwóch pokrzywdzonych, przez kilka miesięcy i obecny ponowny związek z J. S. nie może powodować uznania za niebyłe dokonanych naruszeń prawa.

Oskarżony, jest sprawca niepoprawnym, i co więcej odpowiadał w warunkach art. 64§1 kk i tym samym ni było możliwe orzeczenie wobec niego kary o charakterze wolnościowym.

W ocenie Sądu Okręgowego dopiero tak ukształtowana kary pozbawienia wolności o charakterze bezwzględnym będą adekwatne do stopnia winy oskarżonego oraz stopnia społecznej szkodliwości jego czynów; winny one spełnić wobec wymienionego cele określone w art. 53 kk w szczególności wychowawcze jak również właściwie kształtować świadomość prawną społeczeństwa i pozwolą na uświadomienie oskarżonemu, że jego zachowanie nie było prawidłowe i zapobiegną podobnym działaniom w przyszłości.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

Zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adwokat M. K. kwotę 1008 (tysiąc osiem) zł tytułem opłaty za pełnioną z urzędu obronę oskarżonego K. I. (1) wykonywaną w postępowaniu odwoławczym oraz kwotę 231,84 (dwieście trzydzieści jeden złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) zł tytułem podatku od towarów i usług od tej opłaty a także kwotę 414 (czterysta czternaście) zł tytułem zwrotu kosztów dojazdu na rozprawę odwoławczą.

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Zwolniono oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze albowiem przemawiają za tym jego warunki i właściwości osobiste.

7.  PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego K. I. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Kętrzynie z dnia 6 czerwca 2025 r., sygn. akt II K 228/24

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana