Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VII Ka 635/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 29 maja 2024 r. w sprawie II K 1753/22

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego P. P. (1)

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Obrońca P. P. zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1. naruszenie przepisów postępowania, mających wpływ na treść orzeczenia, tj.

a) art. 7 k.p.k. poprzez dowolną ocenę materiału dowodowego w postaci zeznań świadków w postaci J. S. i A. F. w zakresie, w którym świadkowie wskazywali na większą ilość kradzieży (4-5 dziennie) a protokół kradzieży spisywany jest na podstawie monitoringu i inwentaryzacji, a mimo to oparcie na tych zeznaniach wyroku w sytuacji, gdy nie zostały wyjaśnione wątpliwości w zakresie stanów magazynowych, a osoby te są zainteresowane skazaniem kogokolwiek za dokonane kradzieże, co miało wpływ na treść skarżonego wyroku;

b) art. 4 k.p.k. w zw. z art. 170 I pkt 2 i 5 k.p.k. poprzez niezbadanie wszystkich możliwych i korzystnych dla oskarżonego okoliczności sprawy na skutek bezpodstawnego oddalenia wniosków dowodowych złożonych przez oskarżonego, w tym przesłuchania świadków D. K. (1), A. M. (1) i Ł. K. (1) w zakresie braku dysponowania rowerem zabranym od W. B. (1) oraz precyzyjnego ustalenia, adekwatnego do prawidłowo ustalonego o materiały źródłowe Jeronimo Martins S.A. wartości produktów i bezpodstawne przyjęcie, że ich wartość opiewała na wysokość wskazaną przez pracowników sklepu, opartą na niewiadomych przesłankach, w oparciu o nieprecyzyjne czasowo weryfikacje asortymentu, co miało wpływ na treść skarżonego wyroku przez zakwalifikowanie czynu, o którym mowa w pkt II wyroku jako przestępstwa nie zaś jako wykroczenia;

c) art. 5§ 2 k.p.k. poprzez rozstrzygnięcie na niekorzyść oskarżonego niedających się usunąć wątpliwości w zakresie towaru zabranego ze sklepu Biedronka, zakresie jego ilości i. wartości, przy jednoczesnym wskazaniu w postanowieniu o oddaleniu wniosku dowodowego z dnia 22 maja 2024 r., że okoliczności niedające się usunąć będą w ten sposób rozstrzygane, co pozostaje w sprzeczności ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym wskazującym na ilości zabranego przez oskarżonego towaru, w sytuacji, gdy sklepie Biedronka występowały inne kradzieże nieustalone co do sprawców i

zaginionych towarów;

d) art. 170§1 pkt 2 i 5 k.p.k. poprzez bezpodstawne oddalenie wniosków dowodowych o przesłuchanie w charakterze świadków D. K. (1), A. M. (1) i Ł. K. (1), w sytuacji gdy zostali oni powołani w czasie właściwym na okoliczności istotne dla sprawy, tj. m.in. braku dysponowania rowerem m-ki Author oraz o ponowne zwrócenie się informację do Jeronimo Martins Polska SA, w sytuacji, gdy tenże nie udzielił odpowiedzi na żądane a istotne dla sprawy informacje w zakresie Stanów magazynowych oraz promocji na zabrane towary, co miało wpływ na treść skarżonego wyroku, poprzez błędne przypisanie oskarżonemu sprawstwa zarzucanych w a/o czynów;

e) art. 170§1 a k.p.k. poprzez oddalenie wniosków dowodowych o przesłuchanie w charakterze świadków D. K. (1), A. M. (1) i Ł. K. (1) oraz o ponowne zwrócenie się o informację do Jeronimo Martins Polska SA, na podstawie art. 170§1 pkt 5 k.p.k. w sytuacji, gdy wnioski te miały istotne znaczenie dla ustalenia, czy został popełniony czyn zabroniony, czy stanowi on przestępstwo czy też wykroczenie, co miało istotny wpływ na treść skarżonego wyroku;

2. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na treść orzeczenia, a polegający na przyjęciu, że:

i/ oskarżony P. P. (1) dopuścił się czynu opisanego w pkt I a/o polegającego na dokonaniu zaboru roweru Author, w sytuacji, gdy oskarżony konsekwentnie zaprzeczał swemu sprawstwu, I nie został w sposób przekonujący rozpoznany na nagraniu a jedynie przez ogólnikowe stwierdzenia: „Charakterystyczna była budowa fizyczna, sposób poruszania się sprawcy" oraz „Charakterystyczną cechą był posiadany przez niego plecak. Nie pamiętam jak wyglądał ten plecak", co świadczyć może o chęci wskazania kogokolwiek,

ii/ rower a tym samym wartość roweru W. B. (1) wynosiła 4200 zł, w sytuacji, gdy tenże pokrzywdzony wskazał jego wartość na poziomie „w granicach 4 tys. z11", a zatem może stanowić kwotę poniżej 4 tyś zł jak również powyżej tej kwoty, ale w innym rozmiarze niż dowolnie przyjęty przez sąd, oraz zabranym asortymencie (jego ilości i wartości) ze sklepu Biedronka, jedynie na podstawie kwestionowanego protokołu szkody, sporządzonego jednostronnie przez pokrzywdzonego bez możliwości jego weryfikacji, w tym także za pomocą monitoringu, w zakresie graniczącym z pewnością, pozwalającym przyjąć, że ustalenie to jest zgodne z prawdą materialną

3. naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.

a) art. 46 I k.k. w zw. z art. 49 5 I k.p.k. w zw. z art. 405 k.c. poprzez:

i/ orzeczenie wobec oskarżonej obowiązku naprawienia szkody na rzecz Jeronimo Martins w kwocie 2609,49 PLN, w sytuacji, gdy, rozmiar szkody nie został w sposób precyzyjny ustalony, co z uwagi na odesłanie do stosowania przepisów prawa cywilnego doprowadzi do bezpodstawnego wzbogacenia Jeronimo Martins, a także zastosowanie przepisu art. 46 S 1 k.k. w zakresie obowiązku naprawienia szkody odnośnie kwoty 613,19 zł (pkt III a/o), w sytuacji, gdy przepis ten nie ma w tym przypadku zastosowania,

ii/ oraz na rzecz W. B. (1) kwoty 4200 PLN, w sytuacji, gdy wartość roweru nie została ustalona na ww. poziomic a na wysokości „w granicach 4 tys. zł", co doprowadziło do bezpodstawnego wzbogacenia pokrzywdzonego

b) art. 278 5 I k.k. poprzez jego zastosowanie w odniesieniu do zarzutu opisanego pkt I a/o, w sytuacji, gdy nic przeprowadzono żadnego dowodu, w tym dowód taki nie występuje w aktach sprawy na okoliczność zaistnienia celu dokonania zaboru, tj. „przywłaszczenia", który składa się na wypełnienie znamion ustawowych czynu opisanego w art. 278 § I k.k., a którego brak udowodnienia musi powodować brak możliwości przypisania sprawstwa zarzucanego czynu.

4. rażącą niewspółmierność kary orzeczonej pkt III wyroku, w sytuacji, gdy sąd miał możliwość orzeczenia kary ograniczenia wolności lub grzywny, opierając się na przesłance wartości zabranych produktów i oceniając ją jako znaczną.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy oskarżonego zasługiwała na uwzględnienie jedynie w zakresie postulatu o złagodzenie kary.

Brak było natomiast podstaw do podzielenia zarzutów obrazy prawa materialnego i procesowego oraz błędnego ustalenia stanu faktycznego.

Na wstępie stwierdzić należy, że zgromadzone w sprawie dowody Sąd meriti poddał wszechstronnej analizie i ocenie, zgodnie z dyrektywami określonymi w art. 4 k.p.k. Także przeprowadzone w oparciu o tę analizę wnioskowanie jest logiczne, zgodne z przesłankami wynikającymi z art. 7 k.p.k. i przekonująco uzasadnione w pisemnych motywach skarżonego wyroku. Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że Sąd I instancji wnikliwe zweryfikował tezy aktu oskarżenia w granicach niezbędnych dla ustalenia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia skutkującego skazaniem P. P. (2). Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynikają powody takiego rozstrzygnięcia, a Sąd Okręgowy w pełni podziela przedstawioną tam argumentację tak w zakresie winy oskarżonego jak i zasady rozstrzygnięcia co do orzeczenia wobec niego bezwzględnych kar pozbawienia wolności i kary aresztu.

Odnosząc się do wskazanych w apelacji zarzutów wskazać należy, że Sąd I instancji prawidłowo dał wiarę jedynie tym wyjaśnieniom oskarżonego złożonym w postępowaniu przygotowawczym, w których przyznał się on do zachowań opisanych w pkt II i III aktu oskarżenia. To przyznanie znajduje potwierdzenie zarówno w zapisie monitoringu, jak i w zeznaniach świadków. Co istotne P. P. wówczas wyjaśnił, w jaki sposób dokonywał kradzieży, podając w szczególności ile razy danego dnia był w sklepie, a sposób ten odpowiadał temu, w jaki opisywali go świadkowie a nawet wskazał, iż skradzione rzeczy sprzedawał, aby pozyskać środki na utrzymanie a na sprzedaży skradzionego w Biedronce towaru pozyskał 500 zł – k.53.

Zarazem trafnie za niewiarygodne Sąd I instancji uznał wyjaśnienia oskarżonego złożone na rozprawie. Były one bowiem niekonsekwentne, rozwijały się w treści i szczegółach, a także ich wymowie w miarę upływu czasu a przy tym sprzeczne nie tylko z zeznaniami wszystkich świadków, ale także z wyjaśnieniami samego oskarżonego złożonymi w toku postępowania przygotowawczego. Trafnie w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku zauważono, że na pierwszej rozprawie oskarżony także nie kwestionował kradzieży sklepowych, a jedynie kradzież roweru - porównaj k.163 odw. Natomiast na kolejnej rozprawie wymieniony zaczął kwestionować wartość szkody, wskazując, że nie ma możliwości, żeby dokładnie ustalić, co kto zabrał i dlatego zdaniem oskarżonego przypisano mu kradzieże innych osób, w tym i kasjerek – porównaj k.181.

Tymczasem wbrew zarzutom apelacji Sąd Rejonowy w pełni prawidłowo przyjął, że tym zmienionym twierdzeniom oskarżonego przeczą spójne, konsekwentne i szczegółowe zeznania J. S. i A. F., które co ważne były poparte nagraniem z monitoringu sklepowego. Z zeznań wymienionych świadków wynika, że ustalili oni starannie i dokładnie rodzaj i wartość mienia zabranego przez P. P. w dniu 1 września 2022 r. oraz w dniu 3 września 2022 r. Wobec powyższego za chybione uznać należy zarzuty z pkt II 1c i pkt II 3a apelacji. Co istotne wskazani świadkowie swoje zeznania składali bezpośrednio po zaistnieniu kradzieży (oskarżony zmienione wyjaśnienia na rozprawie składał po ponad roku od zdarzeń). Podkreślenia wymaga, że pracownik ochrony A. F. podał, że z nagrania monitoringu, które może przybliżyć, zatrzymać, jest w stanie określić nie tylko rodzaj zabranego towaru, ale także ilość sztuk. Natomiast J. S. jasno i logicznie podała, że towary atrakcyjne dla sprawców, takie jakie zabrał oskarżony, są fizycznie sprawdzane na półkach sklepowych kilka razy dziennie, przy czym wymieniona podczas drugiego przesłuchania w postępowaniu przygotowawczym uszczegółowiła, co i kiedy zostało zabrane przez oskarżonego oraz wskazała, że w dniu 1 września 2022 r. oskarżony kradł towary w sklepie trzykrotnie w ciągu dnia, w krótkich odstępach czasu – porównaj k. 76 odw. Liczba podanych przez wymieniona „wizyt” oskarżonego koresponduje z tym co podał sam P. P. w dniu 7 września 2022 r. Trafnie przy tym Sąd I instancji zauważył, że przy wyliczaniu wartości towarów, przyjmowała ich ceny półkowe z dnia kradzieży, przy czym gdyby świadek chciała rzekomo tak jak to sugeruje oskarżony obciążyć go wszystkimi brakującymi w sklepie towarami, skradzionymi przez inne osoby, to bez wątpienia wymieniłaby je bez rozbijania zdarzeń na dni.

Tym samym Sąd I instancji w pełni zasadnie dał wiarę zeznaniom J. S. i A. F., którzy nie pozostawali w żadnym konflikcie z oskarżonym i zeznawali na okoliczność swoich czynności służbowych lub informacji pozyskanych w trakcie ich wykonywania. Wymienieni nie utrzymywali z oskarżonym żadnych prywatnych relacji i nie mieli powodu, aby go bezpodstawnie obciążać. Co istotne, „J. S. i A. F. potwierdzili, iż z uwagi na wielokrotne kradzieże oraz fakt, iż przez pewien czas pozostawał w związku emocjonalnym z jedną z pracownic tego sklepu i przychodził do niej, znali oskarżonego z widzenia, dlatego łatwo go rozpoznali na monitoringu”.

Podkreślenia ponadto wymaga i to, że wnikliwa analiza Sądu I instancji doprowadziła poprzez wyszczególnienie produktów skradzionych w dniu 3 września 2022 r. do uznania czynu oskarżonego z tego dnia za wykroczenie. Przy czym wbrew zarzutom apelacji wiarygodność zeznań J. S. i A. F. nie może być podważona tym, że po 2 latach od kradzieży pokrzywdzony nie jest w stanie udzielić informacji o stanach magazynowych, promocjach, dokonanych wybrakowaniach itp. – porównaj pisma jak na k. 215-233 i 193 albowiem było to faktycznie możliwe zaraz po kradzieży (wartość szkody została wyliczona przez J. S. bezpośrednio po zdarzeniu, a P. P. (1) wyliczeń tych nie kwestionował). Słusznie zatem Sąd I instancji zauważył, że kwestionowanie przez oskarżonego wartości zabranych towarów dopiero na obecnym etapie postępowania było częścią jego strategii procesowej obliczonej na unikanie odpowiedzialności za popełnione czyny, tym bardziej, że podczas pierwszych wyjaśnień na rozprawie sam oskarżony przyznał, że zdarzeń objętych aktem oskarżenia nie pamięta – porównaj k. 163 odw.

Z powyższych przyczyn Sad Okręgowy uznał wyliczenia liczby, rodzaju i wartości zabranych produktów na podstawie zeznań świadków z postępowania przygotowawczego dokonane przez Sąd Rejonowy za wiarygodne i zgodne z prawda materialną.

W zakresie czynu z pkt I aktu oskarżenia Sąd I instancji prawidłowo nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego. Wskazać bowiem należy, że wizerunek sprawcy kradzieży roweru został zarejestrowany na monitoringu osiedlowym, na którym wyraźnie widać, iż bezpośrednio po dokonanym przestępstwie sprawca odjeżdża zabranym rowerem, przy czym na tym nagraniu dobrze widoczna jest zarówno sylwetka jak i twarz sprawcy. Co istotne, nagranie to zostało okazane niezależnie od siebie R. K. i D. B., którzy nie mieli żadnych wątpliwości co do rozpoznania P. P. (1), który wielokrotnie przebywał w noclegowni, gdzie świadkowie wiele lat pracowali, zatem mieli oni możliwość dostrzeżenia i zapamiętania cech jego wyglądu i sylwetki. Zeznania wymienionych świadków w tym zakresie korespondowały z zeznaniami K. W., który rozpoznał na okazanym mu w postępowaniu przygotowawczym zdjęciu rower W. B. (1) jako ten, którym następnie jeździł P. P. (1) a to z uwagi na charakterystyczne cechy w postaci czarnej ramy z napisem A. oraz zielonego widelca - porównaj k. 20 odw. Natomiast pokrzywdzony W. B. (1), który nawet nie widział samego momentu kradzieży roweru, zna wydarzenia jedynie z relacji innych przypadkowych obserwatorów.

Trafnie przy tym Sąd I instancji zauważył, że podnoszone przez oskarżonego na rozprawie okoliczności co do tego, że w przeszłości dysponował wieloma rowerami za wiedzą i zgodą ich właścicieli nie stoją w żadnej sprzeczności z ustaleniem co do zaboru przez niego roweru marki Author. Zasadnie przy tym Sąd Rejonowy wskazał, że trudno się dopatrywać racjonalności w zachowaniach P. P., „skoro oskarżony, wiedząc o tym, że w każdym sklepie Biedronka jest monitoring, przychodził tam nie tylko dokonywać kradzieży, ale także przychodził do tego samego sklepu”. Natomiast rower W. B. „został skradziony w centrum miasta, w środku dnia, spod sklepu na oczach wielu ludzi. Kobiety handlujące pod sklepem pilnowały roweru, protestowały, gdy sprawca go zabierał, a mimo to zdecydował się on na kradzież, wiedząc, że łatwo zostanie rozpoznany” – k. 246.

Co do zarzutu apelacji w zakresie wartości roweru to zauważyć należy, że w zawiadomieniu jak na k. 2-3 pokrzywdzony oszacował ją na kwotę 4200 zł i wbrew stanowisku skarżącej te twierdzenia w żadnym wypadku nie są sprzeczne z zeznaniami z rozprawy gdy w tym zakresie W. B. podawał o „granicach 4 tyś.” – k. 143.

Tym samym w pełni podzielić należało ustalenia Sądu I instancji co do wartości przedmiotu zaboru z czynu z pkt I aktu oskarżenia jak i obowiązku naprawienia szkody na rzecz W. B..

Co do zarzutów apelacji w zakresie oddalenia wniosków dowodowych o przesłuchanie D. K., A. M. i Ł. K. to w żadnym wypadku nie zasługują one na podzielenie albowiem Sąd Okręgowy w pełni aprobuje argumentację wyrażoną postanowieniu jak na k. 181.

Podzielić również należało rozstrzygnięcie co do oddalenia wniosków dowodowych jak w postanowieniu na k.238-238 odw.

W konsekwencji za w pełni prawidłowe uznać należało ustalenie Sądu Rejonowego w Olsztynie co do tego, że oskarżony dopuścił się dwóch występków z art.278§1 kk w zw. z art. 64§1 kk: tj. zaboru roweru na szkodę W. B. (1) o wartości 4200 zł – pkt I sentencji oraz zaboru produktów spożywczych i alkoholu o wartości 1 996,30 zł na szkodę Jeronimo Martins Polska S.A. z siedzibą w K., przy czym tych ostatnich dokonywał jednego dnia 1 września 2022 r. w krótkich odstępach czasu i tym samym zachodziły warunki z art. 12 § 1 kk.

Ponadto z uwagi na wartość zabranego mienia obecnie czyn zarzucany oskarżonemu w pkt III aktu oskarżenia stanowi wykroczenie z art. 119§1 kw.

W zakresie postulatu zawartego w apelacji co do wymiaru kary, to zasadnie Sąd I instancji przyjął, że żadnego z zachowań z pkt I i II sentencji nie można uznać za wypadek mniejszej wagi, niezależnie od stosunkowo niedużej wartości zabranych przedmiotów a to z uwagi na to, że oskarżony działał wybitnie lekceważąco, nawet nie starając się ukryć faktu kradzieży; pierwszego czynu dokonał na oczach innych osób, mimo ich protestów, zaś w zakresie drugiego dokonywał kradzieży w tym samym sklepie, wiedząc, że zostanie w końcu rozpoznany, uczynił sobie źródło dochodu.

Jednakże mając na uwadze istotną okoliczność jaką jest faktyczna wartość zaboru Sąd Okręgowy uznał za konieczne złagodzenie kar jednostkowych za czyny z pkt I i II sentencji odpowiednio z 10 i 6 miesięcy do 5 i 4 miesięcy pozbawienia wolności w wymiarze bezwzględnym oraz złagodzenie kary łącznej pozbawienia wolności do 6 miesięcy.

W ocenie Sądu Okręgowego tak ukształtowane kary jednostkowe i kara łączna są adekwatne do stopnia winy oskarżonego oraz stopnia społecznej szkodliwości jego czynów i tym samym winny spełnić wobec wymienionego cele określone w art. 53 kk.

Wreszcie wobec tego, ze czyn z pkt III sentencji stanowi wykroczenie na podstawie art. 119§4 kw nałożono na oskarżonego P. P. (2) na rzecz Jeronimo Martins Polska SA w siedzibą w K. obowiązek zapłaty równowartości ukradzionego mienia w kwocie 613,19 (sześćset trzynaście złotych i dziewiętnaście groszy) zł.

Wniosek

1/ o uchylenie skarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Olsztynie, ewentualnie:

2/ o zmianę skarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu w a/o czynu z pkt I i II, ewentualnie poprzez przyjęcie, że czyn z pkt II a/o stanowi wykroczenie i wymierzenie kary jak za wykroczenie, zmianę kary (złagodzenie) orzeczonej w pkt III wyroku.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny w zakresie kary

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec podanych wcześniej okoliczności uznano za zasadny jedynie postulat złagodzenie wymierzonej P. P. kary.

1OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

1ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie II Wydziału Karnego z dnia 29 maja 2024 r., sygn. akt II K 1753/22

I zmieniono przy uwzględnieniu art.4§1 kk w ten sposób, że:

- uchylono rozstrzygnięcie z pkt IV sentencji o karze łącznej pozbawienia wolności,

- w ramach rozstrzygnięcia z pkt I sentencji karę pozbawienia złagodzono do 5 (pięciu) miesięcy,

- w ramach rozstrzygnięcia z pkt II sentencji karę pozbawienia złagodzono do 4 (czterech) miesięcy,

- na podstawie art. 85§1 kk i art.86§1 kk w miejsce orzeczonych jednostkowych kar pozbawienia wolności orzeczono wobec oskarżonego P. P. (1) karę łączną 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

- w ramach rozstrzygnięcia z pkt V tiret drugi sentencji;

a/ na podstawie art.46§1 kk nałożono na oskarżonego P. P. (2) obowiązek naprawienia szkody w kwocie 1996,30 (tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiąt sześć złotych i trzydzieści groszy) na rzecz Jeronimo Martins Polska SA w siedzibą w K.,

b/ na podstawie art. 119§4 kw nałożono na oskarżonego P. P. (2) na rzecz Jeronimo Martins Polska SA w siedzibą w K. obowiązek zapłaty równowartości ukradzionego mienia w kwocie 613,19 (sześćset trzynaście złotych i dziewiętnaście groszy) zł,

II w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymano w mocy.

Zwięźle o powodach zmiany

Apelacja okazała się częściowo zasadna jedynie w zakresie postulatu o złagodzenie kary, przy czym wobec ustalonego stanu faktycznego, oraz właściwości i warunków osobistych oskarżonego, w tym w ramach art.64§1 kk brak było podstaw do przyjęcia tak wypadku mniejszej wagi jak i orzeczenia kary o charakterze wolnościowym.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

IV zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata P. L. kwotę 840 (osiemset czterdzieści) zł tytułem opłaty za pełnioną z urzędu obronę oskarżonego P. P. (1) wykonywaną w postępowaniu odwoławczym oraz kwotę 193,20 (sto dziewięćdziesiąt trzy złote i dwadzieścia groszy) zł tytułem podatku od towarów i usług od tej opłaty.

1Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Na podstawie art.624§1 kpk zwolniono oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

1PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego P. P. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 29 maja 2024 r. w sprawie II K 1753/22

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana