Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VII Ka 673/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku II Wydziału Karnego z dnia 31 maja 2024 r., sygn. akt II 19/24

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego R. A. (1)

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Prokurator wyrok zaskarżył:

w części dotyczącej rozstrzygnięcia o karze na niekorzyść oskarżonego

- w części dotyczącej rozstrzygnięć o środkach kompensacyjnych na korzyść oskarżonego

i wyrokowi temu

a/ zarzucił rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonego kary, poprzez jej ukształtowanie w wymiarze 5 lat pozbawienia wolności, w sytuacji gdy ujawnione w sprawie okoliczności, w tym ilość okoliczności obciążających oskarżonego, rzutujących bezpośrednio na bardzo wysoką społeczną szkodliwość czynu, przy braku okoliczności łagodzących, w sposób jednoznaczny przekreślały możliwość ukształtowania kary w dolnych graniach ustawowego zagrożenia karą.

b) obrazę przepisów prawa materialnego, innych niż odnoszących się do kwalifikacji prawnej czynu, skutkujących wadliwością orzeczenia, a to art. 461 k.k., poprzez orzeczenie środka kompensacyjnego w postaci obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej kwoty 2052zł, w sytuacji gdy szkoda została naprawiona na etapie postępowania przygotowawczego, bowiem wszystkie rzeczy utracone przez pokrzywdzoną zostały odzyskane i jej zwrócone.

Obrońca oskarżonego A. zaskarżyła wymieniony wyrok na korzyść oskarżonego w całości i zarzuciła mu błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, przez przyjęcie, że zgromadzony materiał dowodowy umożliwia przypisanie w całości winy oskarżonemu przy pominięciu, wyjaśnień oskarżonego, protokołu oględzin (k.36 akt) i eksperymentu (k.81 akt)oraz istotnych sprzeczności w zeznaniach pokrzywdzonej I. S. (1).

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny zarzut prokuratora

☐ niezasadny zarzut obrońcy

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacje obrońcy oskarżonego nie zasługiwała na podzielenie.

Częściowo zasadna była natomiast apelacja prokuratora.

Odnosząc się do wniesionego na korzyść oskarżonego środka odwoławczego, to przede wszystkim zauważyć należy, że zgromadzone w sprawie dowody Sąd meriti poddał trafnej analizie i ocenie, zgodnie z dyrektywami określonymi w art. 4 k.p.k. Także przeprowadzone w oparciu o tę analizę wnioskowanie jest logiczne, zgodne z przesłankami wynikającymi z art. 7 kpk i przekonująco uzasadnione w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku. Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że Sąd I instancji prawidłowo zweryfikował tezy aktu oskarżenia w granicach niezbędnych dla ustalenia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia winy i kwalifikacji prawnej przypisanego oskarżonemu czynu z art.280§1 kk. Stąd też odnosząc się do podnoszonych przez skarżącego zarzutów należy stwierdzić, że są one chybione. Zauważyć trzeba, że podnosząc tego rodzaju zarzuty skarżący faktycznie polemizuje z ustaleniami Sądu I instancji. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynikają powody rozstrzygnięcia o winie oskarżonego a Sąd Okręgowy podziela przedstawioną tam argumentację . Apelacja w istocie nie wskazują na takie okoliczności, które wnioski tego Sądu mogłaby skutecznie podważyć. W tej sytuacji nie ma potrzeby ponownego przytaczania całości argumentacji zawartej w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku i należy jedynie zaakcentować te elementy, które przemawiają za odmową podzielania stanowiska obrońcy. R. A.

W zakresie zarzutu obrońcy oskarżonego stwierdzić należy, iż Sąd I instancji prawidłowo, w oparciu o zebrany materiał dowodowy odtworzył przebieg zdarzeń opisanych w zaskarżonym wyroku oceniając dowody w sposób zgodny z zasadami prawa procesowego. Wskazać przy tym należy, że zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 5 września 1974 r., zasada swobodnej oceny dowodów, leżąca u podstaw prawidłowego wyrokowania, nie może prowadzić do dowolności ocen i takiego wyboru dowodów, którego prawidłowości nie dałoby się skontrolować w trybie rewizyjnym. Ustalenia faktyczne wyroku tylko wtedy nie wykraczają poza ramy swobodnej oceny dowodów, gdy poczynione zostały na podstawie wszechstronnej analizy przeprowadzonych dowodów, których ocena nie wykazuje błędów natury faktycznej czy logicznej, zgodna jest ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz prowadzi do sędziowskiego przekonania, odzwierciedleniem którego powinno być uzasadnienie orzeczenia. (II KR 114/74 OSNKW 1975/2/28).

W pełni zatem należy podzielić argumentację Sądu I instancji co do analizy i oceny zebranego i ujawnionego materiału dowodowego. Fakt czynienia ustaleń faktycznych w oparciu o dowody niekorzystne z punktu widzenia odpowiedzialności oskarżonego nie może oznaczać, że Sąd I instancji dopuścił się obrazy przepisów postępowania. Tym bardziej wskazać należy, że ustalenia faktyczne winny być dokonane na podstawie dowodów, którym przyznano przymiot wiarygodności. Ocena dowodów pozostaje pod ochroną z art. 7 kpk gdy jest poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, stanowi wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonych oraz jest wyczerpująco i logicznie z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego umotywowana w uzasadnieniu wyroku. Analiza akt sprawy wskazuje, że Sąd Okręgowy trafne ustalenia oparł na dowodach, które przeprowadzone zostały na rozprawie głównej i ocenił je w sposób uwzględniający wszystkie okoliczności zdarzeń a w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku co do zasady prawidłowo wskazał jakie fakty uznał za udowodnione, a jakie za nieudowodnione i na jakich w tej mierze oparł się dowodach i dlaczego odmówił wiary dowodom przeciwnym a ocena ta zasługuje na podzielenie.

W zakresie zarzutów apelacji to podzielić należało stanowisko Sądu Rejonowego co do tego, że należało dać wiarę wyjaśnieniom oskarżonego jedynie co do jego przyznania się, że był w posiadaniu rzeczy skradzionych I. S. (1) oraz że część tych rzeczy umieścił w śmietniku, a resztę znaleziono w kieszeni jego spodni, nerce oraz w pomieszczeniu gospodarczym znajdującym na działce przy jego miejscu zamieszkania a także i temu, że atrapa broni, kominiarka i buty należą do niego

Zarazem Sąd I instancji w pełni zasadnie nie dał wiary tym wyjaśnieniom oskarżonego, w których ten nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, W żadnym wypadku nie mogły być w szczególności uznane za prawdziwe te twierdzenia, że wszedł w posiadanie rzeczy pokrzywdzonej w wyniku znalezienia ich pod mostem czołgowym, a w nocy na 7 stycznia 2024 r. nie był w domu I. S. (1). Ta całkowicie niewiarygodna relacja była ponadto sprzeczna z rzetelnymi zeznaniami pokrzywdzonej, D. A. i F. A., a także z wnioskami płynącymi z oględzin śladów obuwia oskarżonego, które odbiło się na śniegu, protokołami oględzin miejsca i rzeczy, protokołami okazania, umową o świadczenie usług telekomunikacyjnych wraz z aneksem. Co istotne, i na co trafnie zwrócił uwagę Sąd Rejonowy, oskarżony w postępowaniu przygotowawczym mimo, że składał wyjaśnienia bezpośrednio po zdarzeniu, nie wskazywał, że rzeczy pokrzywdzonej rzekomo znalazł pod mostem i odmówił odpowiedzi na pytanie w tym zakresie i dopiero w postępowaniu przed Sądem przyjął taką wersję wydarzeń.

Co do kwestionowanych w apelacji twierdzeń pokrzywdzonej, to prawidłowo Sąd I instancji uznał, że na ich podstawie możliwe jest poczynienie prawidłowych ustaleń w sprawie. I. S. (1) w swoich zeznaniach w sposób pełny i logiczny opisała przebieg wydarzeń, które korespondują z zeznaniami świadków: F. A. i D. A., a także z pozostałymi dowodami zebranymi w sprawie.

Wbrew twierdzeniom skarżącej zauważyć należy, że pokrzywdzona pomimo tego, że R. A. (1) był w kominiarce to go rozpoznała albowiem wcześniej oskarżony latem robił u niej remont, którego nie dokończył (w tej sytuacji odrzucić należało zarzut, że rzekomo pokrzywdzona pomawia R. A., któremu miała nie zapłacić za wykonaną pracę). Ponadto podkreślić należy, że w pewnym momencie sprawca zdjął kominiarkę a ona przy słabym świetle w salonie mogła go także rozpoznać po twarzy- porównaj k. 3-5. Trafnie również w uzasadnieniu między innymi wskazano, że F. A., która jest dalszą powinowatą oskarżonego, rzetelnie opisała, to co opowiedziała jej I. S. (1), która przyszła do niej bezpośrednio po zdarzeniu, tj. w szczególności, że wystraszona pokrzywdzona nad ranem powiedziała jej, że R. A. (3), ubrany w kominiarkę, wszedł do jej mieszkania od strony ogrodu przez wejście balkonowe, dusił ją i zabrał jej telefon- k. 10 odw. Także w sposób spójny i logiczne na te okoliczności zeznawał D. A. potwierdzając, ż w godzinach porannych I. S. (1) wykrzykiwała „Panie D. napadł mnie ten A. R.” – k. 98 odw.

W świetle wiarygodnych zeznań pokrzywdzonej, R. A. do jej mieszkania wszedł przez drzwi od strony ogrodu.; właśnie w tych drzwiach I. S. sprawcę zobaczyła po raz pierwszy i tymi drwi po dokonaniu rozboju oskarżony wyszedł a pokrzywdzona zamknęła zanim drzwi- porównaj j k. 3-5. Powyższe wskazuje, że R. A. jako osoba, która znała mieszkanie pokrzywdzonej wiedział, że w ten sposób może dostać się do mieszkania I. S., Tym samym w żadnym wypadku o braku zawinienia R. A. nie mogą świadczyć wyniki eksperymentu jak na k. 80-84 a sprawca wchodząc do wnętrza mieszkania nie pokonywał oporu drzwi, które w tym czasie, mimo twierdzeń pokrzywdzonej – k. 241, nie były zamknięte w taki sposób, który uniemożliwiał ich sforsowanie bez wyłamywania mechanizmu zamka i rygli.

W konsekwencji Sąd I instancji prawidłowo ustalił i przyjął, że z przeprowadzonych dowodów i wniosków z nich płynących niezbicie wynika, że oskarżony w nocy na 7 stycznia 2024 r. był w miejscu zamieszkania pokrzywdzonej, do którego wtargnął poprzez wypchnięcie drzwi balkonowych, nadto stosując wobec niej przemoc tj. szarpiąc ją za odzież wierzchnią, w wyniku czego została przewrócona na sofę, a następnie uniemożliwił jej powstanie poprzez przyciśnięcie pleców nogą, demonstrując przy tym fakt posiadania atrapy broni palnej wraz z tłumikiem, dokonał zaboru telefon komórkowy marki R., dwóch torebek damskich wraz z zawartością tj. portfela, kluczy, okularów, waluty obcej – 3 dolarów USD oraz dokumentów – prawa jazdy, paszportu, legitymacji emeryta i rencisty, dowodu osobistego, kart płatniczych oraz lojalnościowych, telefonu marki R. i tym samym dopuścił się rozboju z art. 280§1 kk. Co więcej, R. A. oskarżony w dniu 7 stycznia 2024 r. działał w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64§2 k.k., bowiem powyżej opisanego czynu dopuścił się będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 18 listopada 2016 r. w sprawie o sygn. akt II K 383/16 za przestępstwo rozboju popełnione w warunkach określonych w art. 64 § 1 k.k., który to wyrok został objęty wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 30 grudnia 2019 r., VII K 585/19. Karę łączną karę 3 lata i 4 miesięcy pozbawienia wolności wymierzoną wyrokiem VII K 585/19 R. A. (1) odbywał do dnia 17 grudnia 2020 r., a przedmiotowego czynu dopuścił się w okresie 5 lat po odbyciu kary pozbawienia wolności za przestępstwo rozboju objętej wyżej opisanymi wyrokami w wymiarze przekraczającym jeden rok.

Dokonując trafnych ustaleń w sprawie Sąd Rejonowy zasadnie wymierzył oskarżonemu karę 5 lat pozbawienia wolności. Prawidłowo bowiem przyjęto bardzo duży stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu, wyrażający się w zaplanowanym działaniu nakierunkowanym wyłącznie na osiągnięciu korzyści majątkowej poprzez zabór mienia, kosztem znanej mu starszej osoby i posługiwanie się przy tym nie tylko się atrapą broni palnej oraz kominiarką zaciągniętą na twarz ale stosowaniem wobec niej znacznej przemocy poprzez jej szarpanie, przewrócenie i przyciskanie. Ponadto R. A. przypisanego mu czynu dopuścił się w warunkach w warunkach multirecydywy z art. 64§1 kk i to po 1 października 2023 r.

W tej sytuacji orzeczona zgodnie z dyrektywami z art. 53 kk kara pozbawienia wolności jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu i bardzo wysokiego stopnia zawinienia oskarżonego.

Podzielając argumentację Sądu I instancji w zakresie orzeczonej kary – k.369-369 odw. Sąd Okręgowy nie uznał za konieczne wymierzenie R.. A. kary zgodnie z wnioskiem prokuratora.

Natomist uwzględniono zarzut oskarżyciela co do konieczności uchylenia rozstrzygnięcia z pkt II sentencji; na to uchybienie zwrócono także uwagę w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku- k. 369 odw.

Wniosek

I Prokurator wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez zaostrzenie wymierzonej oskarżonemu kary i wymierzenie mu kary 10 lat pozbawienia wolności oraz o uchylenie rozstrzygnięcia wskazanego w pkt II zaskarżonego orzeczenia w przedmiocie środka kompensacyjnego (art. 461 k.k.)

II Obrońca oskarżonego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia czynu mu zarzucanego.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny zarzut prokuratora

☒ niezasadny zarzut obrońcy

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na wskazane powyżej okoliczności nie uznano za zasadnych zarzutów skarżącej; uwzględniono jedynie zarzut prokuratora co do rozstrzygnięcia z pkt II sentencji zaskarżonego wyroku.

1OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

1ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku II Wydziału Karnego z dnia 31 maja 2024 r., sygn. akt II K 19/24 zmieniono w ten sposób, że uchylono rozstrzygnięcie z pkt II sentencji i w pozostałej części utrzymano go w mocy.

Zwięźle o powodach zmiany

Na uwzględnienie zasługiwał jedynie postulat prokuratora w zakresie uchylenia obowiązku zapłaty na podstawie art.46§1 kk albowiem pokrzywdzona faktycznie odzyskała utracone w wyniku rozboju mienie; sam Sąd I instancji wskazał, że w tym przedmiocie orzeczenie było błędne - k. 369 odw.

W pozostałym zakresie z przyczyn wcześniej wskazanych zarzutów i wniosków obu apelacji nie uwzględniono.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

Zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adwokat E. J. kwotę 840 (osiemset czterdzieści) zł tytułem opłaty za pełnioną z urzędu obronę oskarżonego R. A. (1) wykonywaną w postępowaniu odwoławczym oraz kwotę 193,20 (sto dziewięćdziesiąt trzy złote i dwadzieścia groszy) zł tytułem podatku od towarów i usług od tej opłaty.

1Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

III Na podstawie art.624§1 kpk zwolniono oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze,

1PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku II Wydziału Karnego z dnia 31 maja 2024 r., sygn. akt II 19/24

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego R. A. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku II Wydziału Karnego z dnia 31 maja 2024 r., sygn. akt II 19/24

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana