Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 listopada 2013 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Anna Górczyńska

Sędziowie: SO Magdalena Chudy (spr.)

SO Danuta Hryniewicz

Protokolant: st.sekr.sądowy Marzena Wach

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Małgorzaty Stypułkowskiej

po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2013r.

sprawy oskarżonego K. S. s. W. o przestępstwo z art. 280§1 kk w zb. z art. 158§1kk w zw. z art. 11§2kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w Giżycku II Wydziału Karnego

z dnia 13 maja 2013r. sygn. akt II K 536/12

orzeka:

I zaskarżony wyrok zmienia w ten tylko sposób, iż uchyla rozstrzygnięcie z pkt.2 o zobowiązaniu oskarżonego do naprawienia szkody w oparciu o art.119§4kw,

II w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Giżycku wyrokiem z dnia 13 maja 2013 r. w sprawie IIK536/12 przeciwko K. S. oskarżonemu o to, że:

W dniu 28 września 2012r. w G., na ulicy (...), około godziny 19 wieczorem, działając wspólnie i w porozumieniu z dwoma innymi nieustalonymi osobami, wziął udział w pobiciu małoletniego K. G. w ten sposób, iż zadawał mu uderzenia pięściami i kopał nogami po głowie i całym ciele, na skutek czego w/w doznał zasinienia lewego oka, opuchnięcia głowy i nosa, oraz potłuczeń całego ciała, czym naraził go na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienie skutku określonego w art. 156 § 1 kk lub w art. 157 § 1 kk, a nadto poprzez użycie przemocy w postaci uderzania pięścią w twarz i przewrócenie na ziemię w/w małoletniego, a następnie zerwanie z pleców plecaka, dokonał kradzieży przedmiotowego plecaka o wartości 40zł, oraz znajdujących się w nim kimona o wartości 120zł, a nadto słuchawek o wartości 15 zł, przy czym łączna wartość strat wyniosła 175zł na szkodę K. G.

tj. o czyn z art. 280 § 1 kk w zb. z art. 158 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

orzekł:

1.  Oskarżonego K. S. w zakresie zarzucanego mu czynu uznał za winnego tego, że :

a) w dniu 28 września 2012r. w G., na ulicy (...), około godziny 19 wieczorem, działając wspólnie i w porozumieniu z dwoma innymi nieustalonymi osobami, wziął udział w pobiciu małoletniego K. G. w ten sposób, iż zadawał mu uderzenia pięściami i kopał nogami po głowie i całym ciele, na skutek czego w/w doznał zasinienia lewego oka, opuchnięcia głowy i nosa, oraz potłuczeń całego ciała, czym naraził go na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienie skutku określonego w art. 156 § 1 kk lub w art. 157 §1 kk, tj. czynu wyczerpującego znamiona występku z art. 158 § 1 kk i za to na podstawie art. 158 § 1 kk skazał go na karę 10 (dziesięć) miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył okres jego rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 29.09.2012r. do dnia 09.11.2012r.

b) w dniu 28 września 2012 r. w G. działając wspólnie i w porozumieniu z dwoma innymi nieustalonymi osobami dokonał kradzieży plecaka wartości 40 złotych oraz znajdującego się w nim kimona wartości 120 złotych, tj. mienia łącznej wartości 160 złotych na szkodę K. G., tj. czynu wyczerpującego znamiona wykroczenia z art. 119 § 1 kw i za to na podstawie art. 119 § 1 kw w zw. z art. 19 kw skazał go na karę 10 (dziesięciu) dni aresztu.

2.  Na podstawie art. 119 § 4 kw orzekł w stosunku do oskarżonego obowiązek zapłaty na rzecz pokrzywdzonego K. G. kwoty 160 (sto sześćdziesiąt) złotych stanowiącej równowartość ukradzionego mienia.

3.  Zwolnił oskarżonego od uiszczenia opłaty i ponoszenia kosztów sądowych w pozostałym zakresie.

Apelację od powyższego wyroku złożył obrońca oskarżonego.

Na podstawie art.427§2 kpk i art.438pkt.3i4kpk wyrokowi zarzucił:

- błąd w ustaleniach faktycznych, mający wpływ na treść orzeczenia , a polegający na przyjęciu , iż oskarżony w dniu 28 września 2012 r. w G. , nie usiłował po dokonaniu pobicia pokrzywdzonego zwrócić mu plecaka , podczas gdy z wyjaśnień oskarżonego złożonych zarówno w postępowaniu przygotowawczym jak i jurysdykcyjnym jak również z zeznań pokrzywdzonego złożonych w toku postępowania przygotowawczego ( podczas wizji lokalnej) jak i w toku przewodu sądowego jednoznacznie wynika , iż oskarżony oddał pokrzywdzonemu kurtkę , a następnie usiłował oddać mu plecak , co jednak nie nastąpiło z uwagi na postawę pokrzywdzonego,

- niesłuszne zastosowanie środka określonego w art.119§4kw w postaci obowiązku zapłaty na rzecz pokrzywdzonego K. G.kwoty 160 zł stanowiącej równowartość ukradzionego mienia , podczas gdy po pierwszej rozprawie w dniu 30. 112012 r. oskarżony przekazał pokrzywdzonemu kwotę 150 zł tytułem szkody poniesionej przez pokrzywdzonego związanej z utratą plecaka wraz z jego zawartością .

W oparciu o powyższe zarzuty obrońca oskarżonego wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Giżycku.

Z ostrożności procesowej na wypadek nieuwzględnienia apelacji w oparciu o w/w zarzuty obrońca w oparciu o art.438pkt.4kpk zaskarżonemu wyrokowi rażącą niewspółmierność wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności , określonej w pkt.1 a wyroku w sytuacji , w której staranna analiza materiału dowodowego zgromadzonego w przedmiotowej sprawie wskazuje na istnienie istotnych okoliczności łagodzących , a mianowicie uprzednie niekaralności oskarżonego , przyznania się do winy złożenie szczerych i obszernych wyjaśnień , wykazania żalu i skruchy , także przeprosin osoby pokrzywdzonego, a w konsekwencji pojednania się z pokrzywdzonym, naprawienia szkody oraz bardzo młodego wieku oskarżonego ( sprawca młodociany) , z których to okoliczności jedynie przyznanie się do winy oraz wykazanie żalu i skruchy zostały wzięte pod uwagę przy ustalaniu wymiaru kar.

W oparciu o powyższe obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez złagodzenie orzeczonej wobec oskarżonego kary poprzez jej zawieszenie na 3 letni okres próby.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelację obrońcy oskarżonego należy uznać za trafną w zakresie, w który ponosi ona, iż oskarżony w toku postępowania naprawił wyrządzoną wykroczeniem szkodę poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego kwoty 150 zł. Podnieść należy, iż powyższa okoliczność nie była znana Sądowi I instancji. Mimo , bowiem kilku rozpraw ani oskarżony, ani jego obrońca, ani pokrzywdzony nie ujawnili tego faktu. W tym zakresie poczynione przez Sąd Okręgowy ustalenia potwierdziły twierdzenia obrońcy oskarżonego i wobec tego, iż oskarżony w toku postępowania przed Sądem I instancji wyrównał wyrządzoną szkodę dokonał zmiany zaskarżonego orzeczenia poprzez uchylenia pkt.2 wyroku.

W pozostałym zakresie Sąd Odwoławczy uznał, iż Sąd Rejonowy po dokonaniu prawidłowej, zgodnej z treścią art. 7 k.p.k. oceny dowodów i opartych na niej, a stanowiących podstawę rozstrzygnięcia o istocie sprawy ustaleń, w pełni zasadnie przyjął, iż oskarżony dopuścił się przypisanych mu wyrokiem czynów.

Apelacja obrońcy w istocie zarzuca Sądowi I instancji, iż nie przyjął bezkrytycznie złożonych w sprawie wyjaśnień oskarżonego, ignorując tym samym pozostały materiał dowodowy.

Tymczasem Sąd szczegółowo analizując wyjaśnienia oskarżonego widział w nich szereg nieścisłości i nielogiczności, w szczególności , co kwestii związanej z próbą zwrotu plecaka pokrzywdzonemu. Podnieść należy, iż w tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego zostały podważone zeznaniami świadków w tym A. B. , R. G., którzy, co do tej okoliczności zeznawali kategorycznie. Sam pokrzywdzony nie był pewny, czy oskarżony usiłował rzeczywiście oddać mu plecak tj czy składał tego rodzaju deklarację. Pokrzywdzony był poważnie poturbowany.

Zdaniem Sądu Okręgowego należało w pełni podzielić ocenę zeznań świadków poczynioną przez Sąd Rejonowy, co do okoliczności związanej z kradzieżą pokrzywdzonemu plecaka.. Ustalenia te zdają się potwierdzać nie tylko dowody wskazane przez sąd , ale również jasny ciąg późniejszych zdarzeń, gdzie ostatecznie oskarżony wraz z kolegami dokonał spalenia plecaka oraz innych przedmiotów należących do pokrzywdzonego. Zdaniem Sądu Okręgowego, gdyby oskarżony chciał plecak zwrócić zostawiłby go na miejscu, gdzie rozstał się z pokrzywdzonym. Spalenie plecaka pokrzywdzonego wskazywało na podejmowanie prób pozbycia się nieprzydatnych mu rzeczy , dość charakterystycznych, mogących ostatecznie doprowadzić do jego zatrzymania

Podkreślając prawidłowość przyjętych ustaleń faktycznych, a w konsekwencji także i oceny prawnej przestępczego zachowania oskarżonego, słuszne są ustalenia sądu, co do istniejących w sprawie okoliczności mających wpływ na wymierzone oskarżonemu kary.

Sąd miał na uwadze okoliczność, iż oskarżony przyznał się częściowo do winy, wyraził tym

samym skruchę, przeprosił pokrzywdzonego. Miał na uwadze okoliczność , iż oskarżony nie był karany, jako osoba dorosła. Okoliczność powyższą analizował właśnie z punku widzenia jego młodego wieku i zasadnie wywiódł, iż nie świadczy ona braku zdemoralizowania oskarżonego. O prawidłowości w tym zakresie ustaleń sądu świadczą opinie kuratorów , odpisy akt postępowania nieletniego, wywiady środowiskowe.

Dowody wyżej wymienione wskazują na brak podstaw do uznania istnienia po stronie oskarżonego dodatniej prognozy kryminologicznej powalającej na warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej wobec niego kary pozbawienia wolności. Powyższej oceny nie zmienia fakt, iż oskarżony naprawił szkodę materialną wynikającą z przypisanych mu czynów. Podnieść należy, iż oskarżony praktycznie pozostaje na utrzymaniu rodziców. Zachowanie oskarżonego, konieczność poniesienia kosztów wynikających ze sprawy przede wszystkim ich obciążyła.

W kontekście tej okoliczności fakt naprawienia szkody nie mógł wpłynąć na rozmiar orzeczonej wobec oskarżonego kary za popełnioną kradzież. Podnieś należy, iż obie wymierzone wobec oskarżonego kary zostały orzeczone w dolnych granicach ustawowego zagrożenia i nie można ich w żadnej mierze uznać za rażąco niewspółmierne.

. Biorąc powyższe pod uwagę Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, iż uchylił rozstrzygnięcie z pkt.2 wyroku, w pozostałym zakresie orzeczenie utrzymując w mocy (art. 437 § 1 i 2 k.p.k.)

O kosztach procesu w postępowaniu odwoławczym orzeczono na podstawie art. 624 §1 k.p.k. w zw. z art.17 ust.1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 o opłatach w sprawach karnych ( Dz.nr.49 z 1983 r. poz 223. z późn. Zm.) mając na uwadze sytuację osobistą i majątkową oskarżonego. Oskarżony w chwili obecnej przebywa w zakładzie karnym , nie posiada majątku.