Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VII Ka 702/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 18 czerwca 2025 r. w sprawie II K 198/24

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny

☐ oskarżyciel posiłkowy

☒ oskarżycielka prywatna M. G.

☒ obrońca oskarżonego

☐ oskarżona A. S. (1)

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Oskarżona wyrokowi zarzuciła:

I obrazę przepisów postępowania, która miła wpływ na treść wyroku:

- dowolną ocenę zgromadzonego materiału dowodowego, z pominięciem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, wyrażającą się przede wszystkim w oparciu rozstrzygnięcia w zakresie winy oskarżonej jedynie na przyjętej wersji pokrzywdzonej w sytuacji , gdy w obliczu materiału dowodowego trudno ocenić (nawet przyjmując, że to oskarżona) do kogo finalnie wypowiadała obelżywe słowa biorąc pod uwagę odległość od przejścia pokrzywdzonej oraz towarzystwa innych osób jej towarzyszących; wcześniejszego konfliktu z lokatorką,

- wskazane słowa rzeczywiście zostały wypowiedziane biorąc pod uwagę tożsamość słów wypowiedzianych wobec pokrzywdzonej w toku postępowania w sprawie II K 296/24 Sądu Rejonowego w Piszu przez innego sprawcę (wskazano syna oskarżonej),

-dowolne pominięcie dla oceny faktu, iż pokrzywdzona miała motyw we wskazaniu jako sprawcy oskarżonej wykorzystując konflikt wówczas z lokatorką, a także z uwagi na zalatanie (zaleganie) przez pokrzywdzoną wobec oskarżonej z zapłatą kosztów postępowania w sprawie II K 577/21- wobec której jest prowadzona egzekucja w toku,

- dowolną i wybiórczą ocenę dowodu z wyjaśnień oskarżonej oraz świadków z pominięciem tej części gdzie wypowiadali się oni o przebiegu zdarzeń wskazujących, że oskarżona nie mogła wypowiedzieć słów obraźliwych w stosunku do oskarżycielki,

- obciążenie jej kosztami postępowania na rzecz oskarżycielki prywatnej w kwocie 6450 zł i niezastosowanie nawet częściowego zwolnienia biorąc pod uwagę okoliczności sprawy,

II błędy w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że:

- zachowanie oskarżonej należało zakwalifikować z art. 216§1 kk podczas gdy zachowanie oskarżonej nie było ukierunkowane na pokrzywdzoną i trudno zidentyfikować wobec kogo wypowiedziała ona słowa obraźliwe,

- dowolnym pominięciu czy wyzywające zachowanie pokrzywdzonej mogło wywołać zniewagę, podczas gdy jak wynika z nagrań oskarżonej z posesji, pokrzywdzona poruszała się obok jej miejsca zamieszkania.

Pełnomocnik oskarżycielki prywatnej wyrokowi zarzucił:

1/ obrazę prawa materialnego polegająca na błędnej wykładni okoliczności z art.115§2 kk stanowiących o społecznej szkodliwości czynu oraz nieprawidłowe zastosowanie art.1§2 kk wobec przyjęcia, że czyn przypisany oskarżonej nacechowany jest znikomym stopniem społecznej szkodliwości ze względu gdy na to, że oskarżona była w stanie silnego stresu i wzburzenia, co było głównym czynnikiem motywującym jej negatywne zachowanie, a oskarżycielka prywatna nie zawsze zachowywała się właściwie wobec oskarżonej, przy czym wymienione przykłady dotyczyły dużo wcześniejszego zdarzenia z dnia 9/10.10.2022 r. oraz znacznie późniejszego z dnia 29.06.2024 r. czy też 19.09.2024 r., a więc sytuacji, które nie mogły mieć wpływu na jakiekolwiek usprawiedliwienie zachowania oskarżonej,

- obrazę przepisów postepowania wobec dowolnej oceny zebranego materiału dowodowego, pominięcia w ocenie, że oskarżona zareagowała agresja słowną na widok oskarżycielki prywatnej, która znajdowała się w miejscu publicznym, spacerując ulicą wraz ze swoją rodziną, w żaden sposób nie prowokując oskarżonej oraz przyjęcia wbrew zasadom doświadczenia życiowego, że oskarżycielka ponosi odpowiedzialność za skutki wyboru miejsca spaceru w pobliżu domu oskarżonej, co przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy, w tym motywacji jaką kierowała się oskarżona, sposobu i miejsca popełnienia czynu, okoliczności mu towarzyszących w tym popełnienia go w obecności nieletniej oraz uprzedniej karalności oskarżonej, winno prowadzić do oceny, że stopień społecznej szkodliwości czynu jest znaczny.

☒ zasadne zarzuty oskarżycielki prywatnej

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacje okazały się zasadne w takim zakresie w jakim wskazywały na konieczność uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania przy czym brak było podstaw do zmiany wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej oraz nie było możliwe wymierzenie w postępowaniu odwoławczym kary – art. 454§1 kpk.

Przede wszystkim stwierdzić należy, że zgromadzone w sprawie dowody Sąd meriti poddał wszechstronnej analizie i ocenie, zgodnie z dyrektywami określonymi w art. 4 k.p.k. Także przeprowadzone w oparciu o tę analizę wnioskowanie jest logiczne, zgodne z przesłankami wynikającymi z art. 7 k.p.k. i przekonująco uzasadnione w pisemnych motywach skarżonego wyroku. Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że Sąd I instancji wnikliwe zweryfikował tezy aktu oskarżenia w granicach niezbędnych dla ustalenia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia skutkującego ustaleniem, że A. S. dopuściła się opisanego w akcie oskarżenia zachowania. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynikają powody takiego rozstrzygnięcia, a Sąd Okręgowy w pełni podziela przedstawioną tam argumentację. Sąd I instancji prawidłowo, w oparciu o zebrany materiał dowodowy odtworzył przebieg zdarzenia, oceniając dowody w sposób zgodny z zasadami prawa procesowego. Tym samym ustalenia faktyczne w zakresie ustalonego zachowania A. S., która znieważyła pokrzywdzoną nie wykraczały poza ramy swobodnej oceny dowodów albowiem poczynione zostały na podstawie wszechstronnej analizy przeprowadzonych dowodów, których ocena nie wykazuje błędów natury faktycznej czy logicznej, zgodna jest ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz sędziowskim przekonaniem. W tym stanie rzeczy podnieść należy, że Sąd orzekający, rozstrzygając o winie bądź niewinności oskarżonego, kieruje się własnym, wewnętrznym przekonaniem, nieskrępowanym żadnymi ustawowymi regułami dowodowymi, a przekonanie to pozostaje tak długo pod ochroną art. 7 k.p.k., dopóki nie zostanie wykazane, że sąd I instancji oparł swe przekonanie o winie oskarżonego bądź na okolicznościach nieujawnionych w toku przewodu sądowego, bądź też ujawnionych w toku przewodu sądowego, ale ocenionych w sposób sprzeczny ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1974 r. w sprawie Rw 618/74, OSNKW 3-4/1975, poz. 47, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 listopada 1990 r. w sprawie WRN 149/90, OSNKW 7-99/991, poz. 41, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 lutego 1996 r. w sprawie II KRN 199/95, OSN PiPr 10/1996, poz. 10), co w sprawie niniejszej nie miało miejsca.

Sąd I instancji zasadnie nie dał wiary wyjaśnieniom A. S. (1), że nie popełniła zarzuconego jej czynu, tj. w dniu 07.05.2023 r. nie znieważyła oskarżycielki prywatnej M. G. słowami wulgarnymi, powszechnie uznanymi za obelżywe o następującej treści (jak na k. 3) oraz gestem uniesienia w kierunku pokrzywdzonej wyprostowanego środkowego palca albowiem były one sprzeczne z zeznaniami pokrzywdzonej, jak i obiektywnymi zeznaniami jej córki i ciotki – D. G. i A. F.. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku zasadnie wskazano, że przebieg takiego zajścia w sposób pośredni dowodziły także zeznanie P. G. a przede wszystkim nagranie z (...) w O.. Prawidłowo przy tym zauważono, że oskarżona w zaistniałej sytuacji nie wytrzymała napięcia związanego z sytuacją konfliktową pomiędzy stronami i dała upust swoim emocjom poprzez zachowanie opisane w prywatnym akcie oskarżenia. Podkreślenia wymaga i to, że oskarżona w pełni niewiarygodnie wyjaśniła w sposób odnośnie okoliczności, że wśród kobiet idących z M. G. w inkryminowanym okresie była także siostra pokrzywdzonej - A. K. i kobieta o imieniu U., z którą pracowała kiedyś w (...). Tymczasem z zeznań innych świadków oraz wykonanego spontanicznie i „na gorąco” zgłoszenia do (...) w O., bezspornie wynikał zaś skład osobowy uczestników wracających wówczas ze spaceru z M. G..

Sąd Rejonowy także słusznie nie mógł poczynić ustaleń w sprawie na podstawie zeznań świadka E. S. (1) albowiem wymieniona nie miała wiarygodnej wiedzy odnośnie przebiegu analizowanego aktualnie przez Sąd zdarzenia. Sama A. S. (1), w tym zakresie podała, że „to co zeznaje siostra to chaos w zeznaniach”, „siostra wszystko chaotycznie powiedziała, pomyliła daty”, „siostra przeinaczyła” , „siostra pomyliła wszystko, za chaotycznie to powiedziała” (k. 105v. – 106). Trudno nie zgodzić się z taką oceną zeznań świadka; zeznania E. S. (1) były ogólne i nie odnosiły się wprost do zajścia z dnia 7 maja 2023 r. a co więcej, świadek przytaczając jakąś rozmowę telefoniczną z siostrą podała na okoliczności, na które nie wyjaśniła nawet oskarżona.

Co do I. S. (1) to nie był on bezpośrednim świadkiem zajścia z dnia 7 maja 2023 r. i swoją wiedzę o zdarzeniu czerpał jedynie z przekazu A. S. (1). Co istotne, wbrew zgromadzonemu materiałowi dowodowemu podawał, że wśród kobiet idących z M. G. w inkryminowanym okresie była także E. S. (2) i nie było zaś A. F.; powyższemu zaprzeczyła E. S. (2).

Natomiast z zeznań innych świadków oraz wykonanego spontanicznie i „na gorąco” zgłoszenia do (...) w O., bezspornie wynikał skład osobowy uczestników spacerujących wówczas z M. G. po ulicy (...) a zatem I. S. albo pomylił zdarzenia, albo nie miał żadnej istotnej wiedzy odnośnie zajścia z dnia 7 maja 2023 r. i swoje twierdzenia opierał jedynie na gołosłownych domysłach.

Sąd I instancji natomiast w pełni zasadnie dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonej M. G., co do tego, że w dniu 7.05.2023 r. około godz. 19:30, w P., na ulicy (...), działając w obecności pokrzywdzonej oraz publicznie, znieważyła oskarżycielkę prywatną M. G. słowami wulgarnymi, powszechnie uznanymi za obelżywe o następującej treści (jak na k. 3) oraz gestem uniesienia w kierunku pokrzywdzonej wyprostowanego środkowego palca. Podkreślić należy, że pokrzywdzona swoją wersję wydarzeń podawała konsekwentnie a jej wersja korespondowała z zeznaniami naocznych świadków, tj. D. G. i A. F. oraz spontaniczną prośbą o interwencję Policji, złożoną „na gorąco” do (...) w O.. To właśnie nagranie było miarodajnym w tych dowodem i w połączeniu z relacjami świadków pozwoliło na dokonanie pewnych i stanowczych ustaleń w sprawie. Z zarejestrowanego nagrania wynika, że pokrzywdzona M. G. prosiła pracownika o interwencję Policji w P. przy ulicy (...), gdyż jest wyzywana słowami wulgarnymi przez kobietę i jest w obecności dwóch córek oraz cioci; z informacji zwrotnej pracownika (...) w O. wynikała instrukcja, że Policja interweniuje wówczas gdy jest zagrożone życie, zdrowie lub bezpieczeństwo innych osób, a w tego typu sprawach jak zaistniała, należy oddalić się od miejsca zdarzenia i sprawę zgłosić osobiście na policji, co zgłaszająca oświadczyła, że zrozumiała i tak ostatecznie uczyniła; nagranie trwało 01:57.

Co do zaś zeznań M. K., to zeznał on na okoliczności związane z inną interwencją, przeprowadzoną w tym samym dniu pod adresem zamieszkania oskarżonej.

Natomiast w zakresie nagrania z prywatnego monitoringu załączonego przez oskarżoną, to wskazać należy, iż odnosiło się do innych sytuacji i nie było powiązane w żaden sposób z sytuacją z dnia 7 maja 2023 r.

Wniosek

Oskarżona wniosła o zmianę wyroku i uniewinnienie od popełnienia zarzucanego jej czynu, ewentualnie o odstąpienie od obciążenia jej kosztami albo ich zmniejszenie lub o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji;

Pełnomocnik oskarżycielki prywatnej wniósł o zmianę wyroku i uznanie jej za winną zarzucanego jej czynu i wymierzenie stosownej kary.

☒ zasadny wniosek o uchylenie wyroku

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne wnioski o uniewinnienie oraz o zmianę wyroku i wymierzenie kary

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec podanych wcześniej okoliczności wniosek o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji okazał się zasadny.; postulat w zakresie orzeczenia kary nie był zasadny z uwagi na treść art. 454§1 kpk.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

Wyrok Sądu Rejonowego w Piszu II Wydziału Karnego z dnia 18 czerwca 2025r ., sygn. akt II K 198/24

uchylono zaskarżony wyrok i sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Piszu przekazano.

☒ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

W ocenie Sądu Okręgowego nie sposób było podzielić stanowiska Sądu Rejonowego co do tego, że stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżoną A. S. (1) był znikomy.

Wprawdzie pomiędzy stronami występowało wiele spornych sytuacji a sama oskarżona leczyła się psychiatrycznie i brała leki na uspokojenie, to te okoliczności nie pozwalają na przyjęcie występowania okoliczności wynikających z art.1§2 kk.

Nie można przy tym zgodzić się z argumentacją, że na niekorzyść pokrzywdzonej policzyć należało to, że M. G. sama wybrała trasę spaceru z rodziną, dobrze wiedząc gdzie mieszka A. S. (1).

Zwrócić bowiem uwagę należy, że z uwagi na położenie i wzajemne usytuowanie ulic, przy których mieszkają strony, niczym nadzwyczajnym było jest poruszanie się w okolicach skrzyżowania ulic (...) w celu udania się do innych miejsc P.; wybór innej drogi celem ominięcia ulicy (...) w takiej sytuacji były całkowicie niepraktyczny i pociągałby za sobą nadłożenie drogi od miejsca zamieszkania pokrzywdzonej.

Trafnie przy tym w apelacji pełnomocnika oskarżycielki prywatnej zauważono, że pokrzywdzona przebywała wówczas w miejscu publicznym, w obecności swojej rodziny, w tym małoletniej córki.

Te okoliczności w ocenie Sądu Okręgowego nie pozwalały na uznanie, że czyn oskarżonej cechował się znikomą społeczną szkodliwością; w istocie znacznie ten stopień przekraczał.

W konsekwencji zaskarżony wyrok, którego nie można było zmienić należało uchylić i sprawę przekazać do ponownego rozpoznania.

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania okazał się zasadny albowiem podniesione w apelacjach zarzuty oraz wnioski płynące z akt sprawy wskazują na potrzebę przeprowadzenia na nowo przewodu w całości celem trafnego określenia kwestii odpowiedzialności oskarżonej pod kątem popełnienia zarzucanego mu czynu.

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

7.  PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżona A. S. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 18 czerwca 2025 r. w sprawie II K 198/24

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżycielki prywatnej M. G.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 18 czerwca 2025 r. w sprawie II K 198/24

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana