Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VII Ka 769/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 24 sierpnia 2023 r. w sprawie II K 103/23

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego R. R. (1)

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

oskarżony i jego obrońca w jednobrzmiących apelacjach wyrokowi zarzucili:

1/ naruszenie przepisów prawa materialnego tj.

a/ art.226§1 kk poprzez jego błędną wykładnie i uznanie, że użycie określenia odnoszącego się do wieku stawowi znieważenie

b/ art. 226§2 kk oraz 222§2 kk— poprzez ich niezastosowanie w sytuacji gdy całokształt okoliczności sprawy wskazuje, że do ewentualnego znieważenia bądź naruszenia nietykalności cielesnej funkcjonariuszy policji mogło dojść w związku z ich niewłaściwym zachowaniem;

c/ 63§1 i 5 kk poprzez jego nieprawidłowe zastosowanie i zaliczenie na poczet orzeczonej kary okresu rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 14.01.2023 r. do dnia 15.01.2023 r. podczas gdy faktycznie do zwolnienia doszło dopiero w dniu 16.01.2023 r.

2) naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść orzeczenia tj:

a/ art. 7 kpk poprzez dokonanie dowolnej anie swobodnej oceny dowodów i danie w całości wiary zeznaniom M. M. i D. P., podczas gdy w ich zeznaniach pojawiają się rozbieżności, w wielu przypadkach nie korespondują one także z innymi uznanymi za wiarygodne zeznaniami świadków tj. A. R. (1), A. R. (2) oraz B. R.;

b/ art. 7 kpk poprzez odmówienie wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego, w zakresie w jakim wyjaśniałem iż nie popełniłem zarzucanego mi czynu, zaś zachowanie funkcjonariuszy policji było nieprawidłowe i doprowadziło do sytuacji skutkującej postawieniem zarzutów, nie słyszałem także jakiegokolwiek ostrzeżenia o możliwości użycia wobec mnie środków przymusu bezpośredniego, zaś interwencję łączyłem z okolicznością znąjomości policjantów z jednym z moich synów

c) art. 410 kpk poprzez pominięcie istotnych okoliczności wynikających w uznanych w całości za wiarygodne zeznań świadków A. R. (1), A. R. (2) oraz B. R. a jednocześnie rozbeżbych z zeznaniami M. M. i D. P. w szczególności faktu, że oskarżony dobrowolnie wyszedł z funkcjonariuszami z obory, nie został przez nich wyprowadzony, nie naruszył nietykalności cielesnej funkcjonariuszy policji, pomieszczenie było za ciasne, żeby mogło nim swobodnie przebywać trzech dobrze zbudowanych mężczyzn, oskarżony nie przejawiał agresji fizycznej wobec interweniujących policjantów, użyte przez funkcjonariuszy policji metody były nieadekwatne do sytuacji.

3) błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu, podczas gdy prawidłowo przeprowadzone postępowanie dowodowe oraz proces ich oceny powinien co najmniej poddać w wątpliwość okoliczność rzekomego naruszenia nietykalności cielesnej funkcjonariuszu policji i ich znieważenia,

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacje oskarżonego i jego obrońcy nie zasługiwały na uwzględnienie.

Na wstępie stwierdzić należy, że zgromadzone w sprawie dowody Sąd meriti poddał wszechstronnej analizie i ocenie, zgodnie z dyrektywami określonymi w art. 4 k.p.k. Także przeprowadzone w oparciu o tę analizę wnioskowanie jest logiczne, zgodne z przesłankami wynikającymi z art. 7 k.p.k. i przekonująco uzasadnione w pisemnych motywach skarżonego wyroku. Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że Sąd I instancji wnikliwe zweryfikował tezy aktu oskarżenia w granicach niezbędnych dla ustalenia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia skutkującego skazaniem R. R. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynikają powody takiego rozstrzygnięcia, a Sąd Okręgowy w pełni podziela przedstawioną tam argumentację. W tej sytuacji nie ma potrzeby ponownego przytaczania całości argumentacji zawartej w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, którą Sąd Okręgowy aprobuje i należy jedynie zaakcentować te elementy, które przemawiają za odmową podzielenia stanowiska obrońcy oskarżonego.

Stwierdzić zatem należy, iż ustalony stan faktyczny w niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości. Sąd I instancji prawidłowo, w oparciu o zebrany materiał dowodowy odtworzył przebieg zdarzeń oceniając dowody w sposób zgodny z zasadami prawa procesowego. Tym samym ustalenia faktyczne w zakresie ustalonego zachowania R. R. nie wykraczały poza ramy swobodnej oceny dowodów albowiem poczynione zostały na podstawie wszechstronnej analizy przeprowadzonych dowodów, których ocena nie wykazuje błędów natury faktycznej czy logicznej, zgodna jest ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz sędziowskim przekonaniem.

Jednocześnie zauważyć należy, że błędne jest jednoczesne stawianie zarzutu obrazy prawa materialnego i błędu w ustaleniach faktycznych.

Wskazać przy tym należy, że oskarżony w dniu 14.01.2023 r. w miejscowości R. (...), gmina O., naruszył nietykalność cielesną umundurowanego funkcjonariusza Policji asp. D. P. poprzez kopnięcie go w okolice uda lewej nogi oraz nietykalność cielesną umundurowanego funkcjonariusza Policji sierż. M. M. poprzez uderzenie go zaciśniętą pięścią w okolicę lewej części klatki piersiowej a ponadto w trakcie przejazdu oznakowanym pojazdem służbowym marki H. o nr rej. (...) na trasie R. – O. oraz w pomieszczeniach służbowych Komisariatu Policji w O., przy ul. (...) w O., oskarżony znieważył wskazanych funkcjonariuszy w ten sposób, że używał wobec nich słów powszechnie uznanych za obelżywe, przy czym tych zachowań dopuścił się podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych.

Sąd I instancji tym samym w pełni prawidłowo nie dał wiary tym wyjaśnieniom oskarżonego, w których nie przyznawał się on do popełnienia zarzuconych mu czynów. Wyjaśnienia w tym zakresie były sprzeczne z pozostałymi dowodami zgromadzonymi w sprawie i słusznie w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku zauważono, że były one tendencyjne i nie wytrzymujące krytyki a co więcej nawet członkowie rodziny oskarżonego co do zasady przeczyli jego wersji wydarzeń.

Podkreślić należy, że wbrew twierdzeniem R. R., nie użyto wobec niego paralizatora albowiem funkcjonariusze policji nie mieli takiego urządzenia na swoim wyposażeniu, także z uwagi na to, że nie byli w tym zakresie przeszkoleni.

Chybione były również zarzuty apelacji w zakresie sposobu postępowania policjantów w trakcie interwencji. Zwrócić bowiem uwagę należy, że postanowieniem Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 15 lutego 2023 r. zostały one uznane za zasadne, legalne i prawidłowe. Wskazać także należy, że z wyjaśnień oskarżonego wynikało, że „doszło na kilku płaszczyznach do zwarcia z funkcjonariuszami policji w trackie podejmowanej w tym dniu wobec niego interwencji”. Ostatecznie R. R. przyznał bowiem, że w trakcie interwencji był zdenerwowany, nie wiedział o co chodzi, myślał, że to koledzy syna i mógł pewne słowa powiedzieć oraz potwierdził, że funkcjonariusze byli umundurowani, a radiowóz policyjny oznakowany.

W ocenie Sądu Okręgowego przy ustalaniu stanu faktycznego zasadnie dano wiarę zeznaniom przesłuchanych w sprawie świadków.

Funkcjonariusze policji swoje obserwacje poczynili w związku z wykonywanymi obowiązkami służbowymi i w istocie nie mieli żadnego powodu aby celowo podawać na niekorzyść akurat tego oskarżonego. Ich wersja zdarzenia była konsekwentna a złożone zeznania wzajemnie ze sobą korespondowały. Podkreślenia wymaga, że niewłaściwe postępowanie R. R. względem policjantów potwierdzili również i członkowie jego rodziny. Słusznie Sad Rejonowy zauważył, że policjanci nie pojechali do nietrzeźwego oskarżonego z własnej woli, a zostali tam oddelegowani na interwencję, zainicjowaną przez samych członków rodziny oskarżonego, który w świetle zgłoszenia był nietrzeźwy, wszczął awanturę i był agresywny.

W tej sytuacji nie było podstaw do podzielenia zarzutów obu apelacji co do tego, że w sprawie doszło do obrazy prawa materialnego a wbrew stanowisku oskarżonego i jego obrońcy R. R. swoim zachowaniem wyczerpał dyspozycje zarzucanych mu czynów.

Zgodzić się zatem należy z Sądem Rejonowym co do tego, że przepis z art. 222§ 1 kk chroni prawidłową działalność instytucji państwowej lub samorządowej wymagającej wolnej od napaści aktywności funkcjonariusza publicznego pełniącego swoje obowiązki służbowe lub aktywności osoby przybranej funkcjonariuszowi do pomocy, a także nietykalność cielesną samego funkcjonariusza publicznego lub osoby przybranej mu do pomocy jako wartość związaną ściśle z godnością osoby ludzkiej. Tymczasem oskarżony naruszył nietykalność cielesną umundurowanego funkcjonariusza Policji asp. D. P. poprzez kopnięcie go w okolice uda lewej nogi oraz nietykalność cielesną umundurowanego funkcjonariusza Policji sierż. M. M. poprzez uderzenie go zaciśniętą pięścią w okolicę lewej części klatki piersiowej podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych.

Natomiast przedmiotem ochrony z art. 226§1 kk są godność i powaga funkcjonariusza lub osoby mu przybranej, a pośrednio powaga organu, który reprezentuje. Natomiast oskarżony swoim zachowaniem znieważył umundurowanych funkcjonariuszy Policji podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych w ten sposób, że wyzywał pokrzywdzonych słowami powszechnie uważnymi za obelżywe.

Wbrew zarzutom apelacji oskarżony nie „odwoływał” się jedynie do wieku policjantów ale używał wobec nich wulgarnych słów- porównaj k.16 odw. -17, k.22 odw.-23.

Natomiast w zakresie odwoływania się przez skarżących do rzekomo brutalnego potraktowania oskarżonego przez policjantów to jeszcze raz odwołać się należy do prawidłowych ustaleń Sadu I instancji z których wynika, że funkcjonariusze policji zastali go w oborze a sam R. R. znajdował się pod działaniem alkoholu; gdy wymieniony został poproszony, aby wyszedł na zewnątrz, pobudzony i agresywnie słownie nastawiony do policjantów, oskarżony nie stosował się do wydawanych poleceń i nie opuszczał obory, twierdząc że będzie doił krowy; R. R. był wielokrotnie pouczony, że jeżeli nie zacznie stosować się do wydawanych poleceń zostaną użyte w stosunku do niego środki przymusu bezpośredniego i w konsekwencji zachowania oskarżonego policjanci podjęli próbę obezwładnienia mężczyzny przy użyciu siły fizycznej za pomocą chwytów obezwładniających.

Co do zarzutu związanego z treścią art. 63 kk to wskazać należy, że zgodnie z protokołem jak na k.13 R. R. został po zatrzymaniu zwolniony w dniu 15 stycznia 2023 r. o godz. 13.25.

Wniosek

Skarżący wnieśli o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie R. R. od wszystkich zarzucanych mu czynów

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec przedstawionych okoliczności wnioski apelacji nie zasługiwały na uwzględnienie.

1OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

1ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Wyrok Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 24 sierpnia 2023 r. w sprawie II K 115/19

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Z przyczyn wskazanych wyżej wyrok jako prawidłowy utrzymano w mocy.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Zasądzono od oskarżonego R. R. (1) na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze, w tym kwotę 200 (dwustu) zł tytułem opłaty za II instancję uznając, ze jest w stanie je ponieść

1PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego R. R. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 24 sierpnia 2023 r. w sprawie II K 103/23

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana