Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 września 2013 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Dariusz Firkowski

Sędziowie: SO Magdalena Chudy (spr.)

SO Anna Górczyńska

Protokolant: st.sekr.sądowy Marzena Wach

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Małgorzaty Stypułkowskiej

po rozpoznaniu w dniu 17 września 2013r.

sprawy oskarżonego A. J. o przestępstwo z art. 178a§4 kk w zw z art. 64§1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie

z dnia 27 maja 2013r. sygn. akt II K 251/13

orzeka:

I zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, iż z opisu przypisanego oskarżonemu czynu eliminuje sformułowanie „naruszając tym samym zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych orzeczony przez Sąd Rejonowy w Olsztynie wyrokiem w sprawie IIK1721/04” i czyn ten kwalifikuje z art.178a§4kk w zw. z art.64§1kk i w/w przepisy przyjmuje za podstawę skazania oskarżonego, zaś za podstawę wymiaru wobec w/w kary przyjmuje art.178a§4kk,

II w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

UZASADNIENIE

A. J. został oskarżony o to, że:

dnia 28 listopada 2012 r. w miejscowości (...) gmina D.kierował w ruchu lądowym pojazdem mechanicznym marki F. (...) nr rej. (...)H, znajdując się w stanie nietrzeźwości- I Badanie 1, 57 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, II Badanie 1, 50 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdów mechanicznych w stanie nietrzeźwości przez Sąd Rejonowy II Wydział Karny w Olsztynie wyrok łączny sygn. akt. II K 336/06, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności, będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne, tj. o przestępstwo z art. 178a § 4 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Sąd Rejonowy w Olsztynie, wyrokiem zaocznym z dnia 27 maja 2013r., sygn. akt II K 251/13:

I.  oskarżonego A. J.w ramach zarzuconego mu czynu uznał za winnego tego, że w dniu 28 listopada 2012 r. w miejscowości Ł., gmina D.znajdując się w stanie nietrzeźwości kierował samochodem osobowym marki, będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdów mechanicznych w stanie nietrzeźwości przez Sąd Rejonowy II Wydział Karny w Olsztynie wyrokiem w sprawie o sygn. akt II K 1721/04 oraz wyrokiem łącznym w sprawie o sygn. akt. II K 336/06, naruszając tym samym zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych orzeczony przez Sąd Rejonowy w Olsztynie wyrokiem w sprawie II K 1721/04, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności, będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne, tj. za winnego popełnienia przestępstwa z art. 178a § 4 k.k. i art. 244 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to z mocy tych przepisów skazał go, zaś na podstawie art. 178a § 4 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzekł zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 5 (pięciu) lat;

III.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych w całości.

Apelację od powyższego wyroku złożył oskarżony, zaskarżając orzeczenie w całości. Skarżący wskazał na brak podstawy do przyjęcie recydywy specjalnej podstawowej, z uwagi na okoliczność, że uprzednio- za umyślne przestępstwo podobne- był skazany w 2005r..

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja oskarżonego zasługuje na uwzględnienie w zakresie w jakim pozwala na dokonanie kontroli instancyjnej zaskarżonego wyroku. Podniesiona zaś w wywiedzionym przez oskarżonego środku odwoławczym argumentacja, wskazująca na brak podstaw do przyjęcia recydywy określonej w art. 64 § 1 k.k. jest pozbawiona racji.

Na wstępie wskazać należy, że Sąd Rejonowy po dokonaniu prawidłowej, zgodnej z treścią art. 7 k.p.k. oceny dowodów i opartych na niej, a stanowiących podstawę rozstrzygnięcia o istocie sprawy ustaleń - nie kwestionowanych zresztą przez skarżącego - w pełni zasadnie przyjął za udowodnione sprawstwo oskarżonego A. J..

Poddając analizie, w kontekście wyżej przytoczonych rozważań, pisemne motywy apelacji, stwierdzić należało, iż podniesiona argumentacja sugerująca błędne przyjęcie przez Sąd I instancji popełnienia przypisanego czynu w warunkach powrotności do przestępstwa określonej w art. 64 § 1 k.k. nie zasługiwała na aprobatę. Argumentacja skarżącego świadczy o niezrozumieniu istoty instytucji określonej w art. 64 § 1 k.k. Skarżący bowiem przyjęcie powrotności do przestępstwa łączy z faktem procesowym jakim jest data wydania wyroku skazującego za uprzednie przestępstwo podobne. Tymczasem treść normatywna przywołanego przepisu wskazuje, że recydywa specjalna podstawowa zachodzi wówczas, gdy sprawca skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności, w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary, umyślnie popełnia przestępstwo podobne do tego, za które był już skazany. Zauważyć należy, że wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 1 kwietnia 2006r. w sprawie II K 336/06, połączono kary jednostkowe orzeczone w sprawach VII K 1296/02 (orzeczono m.in. za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k.) i IIK 1836/02 i wymierzono oskarżonemu karę łączną w wymiarze roku i sześciu miesięcy pozbawienia wolności. Oskarżony karę z przedmiotowego wyroku odbywał w okresie od 06 marca 2008r. do 24 września 2008r. (k.19). Zatem oceniane w przedmiotowej sprawie przestępstwo zostało popełnione w ciągu pięciu lat od odbycia kary jednostkowej orzeczonej za przestępstwo podobne z art. 178 a § 1 k.k., objętej następnie wyrokiem łącznym.

Bez względu na powyższe, na tle prawidłowo dokonanych przez Sąd meriti ustaleń faktycznych ujawnia się jednak konieczność dokonania korekty zaskarżonego wyroku w zakresie opisu i kwalifikacji prawnej czynu przypisanego. Zauważyć bowiem należy, że Sąd Rejonowy zmodyfikował opis czynu i jego kwalifikację prawną zaproponowaną przez oskarżyciela publicznego w akcie oskarżenia i przyjął, że oskarżony znajdując się w stanie nietrzeźwości kierował samochodem osobowym marki, będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdów mechanicznych w stanie nietrzeźwości przez Sąd Rejonowy II Wydział Karny w Olsztynie wyrokiem w sprawie o sygn. akt II K 1721/04 oraz wyrokiem łącznym w sprawie o sygn. akt. II K 336/06, naruszając tym samym zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych orzeczony przez Sąd Rejonowy w Olsztynie wyrokiem w sprawie II K 1721/04, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności, będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne. Tak opisany czyn oskarżonego Sąd meriti ujął w ramy kwalifikacji prawnej z art. 178 a § 4 k.k. w zb. z art. 244 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. , z mocy wskazanych przepisów skazał wymienionego, a na podstawie art. 178a § 4 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzył mu karę sześciu miesięcy pozbawienia wolności. Uzupełnienie przez Sąd opisu czynu poprzez przyjęcie, że oskarżony naruszył zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych jest wadliwe. Jak słusznie odnotował to Sąd I instancji w pisemnych motywach wyroku, zakaz orzeczony wyrokiem w sprawie II K 1721/04 obowiązywał do dnia 25 września 2012r., zaś oskarżony popełnił zarzucany mu czyn w dniu 28 listopada 2012r., w zatem w czasie, gdy nie obowiązywał go wskazany środek karny.

Stwierdzić również wypada, że przepis art. 178 a § 4 k.k. stanowi samodzielną podstawę prawną kwalifikowania zachowania oskarżonego w ujawnionym w niniejszej sprawie stanie faktycznym, bez konieczności odwoływania się do przepisu art. 244 k.k. Opis czynu zabronionego- po wyeliminowaniu okoliczności naruszenia zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych- w pełni zawiera się w znamionach czynu zabronionego określonych w art. 178a § 4 k.k. W takiej sytuacji nie ma podstaw do stosowania kumulatywnej kwalifikacji prawnej przywołanych przepisów i uwagi na ten fakt, Sąd odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że z opisu czynu wyeliminował sformułowanie „naruszając tym samym zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych orzeczony przez Sąd Rejonowy w Olsztynie wyrokiem w sprawie IIK1721/04” i czyn przypisany oskarżonemu w punkcie I wyroku zakwalifikował z art. 178 a § 4 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., jednocześnie przepisy te wskazując jako podstawę skazania oskarżonego. Jako zaś podstawę wymiaru kary wskazano przepis art. 178 a § 4 k.k.

Mając powyższe na uwadze, podzielając przy tym stanowisko Sądu I instancji odnośnie całokształtu rozstrzygnięcia Sądu I instancji w przedmiocie kary, Sąd Okręgowy dokonał zmiany zaskarżonego wyroku w powyżej opisanym kierunku, w pozostałym zakresie orzeczenie jako słuszne utrzymując w mocy (art. 437 § 1 i 2 k.p.k.).

O kosztach rozstrzygnięto zaś stosownie do art.624 § 1 k.p.k., kierując się względami słuszności. Zważając, iż oskarżony nie przyczynił się do powstania wymagających korekty uchybień oraz dodatkowo uwzględniając sytuację materialną utrzymującego się z prac dorywczych i posiadającego na utrzymaniu rodzinę oskarżonego, należało zwolnić go w rezultacie od kosztów sądowych postępowania odwoławczego.