Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VII Ka 778/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.1.1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w O. z dnia 15 lipca 2021 r. w sprawie (...)

0.1.1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonej A. B. (1)

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.1.1.3. Granice zaskarżenia

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.1.2.1. Ustalenie faktów

0.1.2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.1.2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.1.2.2. Ocena dowodów

0.1.2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.1.2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

I obrońcy oskarżonej w zakresie

1/ obrazy przepisów postępowania mającej wpływ na treść orzeczenia poprzez dokonanie dowolnej i wybiórczej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, a mianowicie:

a/ oparcie się wyłącznie na dowodach obciążających A. B. (1) z całkowitym pominięciem materiału świadczącego na jej korzyść, w szczególności składanych przez nią wyjaśnień w sprawie w których nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu, składając logiczne i spójne wyjaśnienia,

b/ zeznań świadka P. D., któremu w rozmowie pokrzywdzona relacjonowała zupełnie inne okoliczności w jakich miała doznać urazu, gdzie wskazywała jako sprawcę na swojego ojca A. S. (2); świadek nie był zainteresowany rozstrzygnięciem sprawy na korzyść którejkolwiek ze stron, jest obiektywny tym samym jego spontaniczne zeznania zasługują na uwzględnienie,

c/ zeznań świadka A. S. (2), który był bezpośrednim świadkiem zdarzenia i który zaprzeczał, aby uraz powstały u pokrzywdzonej wywołany został zachowaniem oskarżonej,

d/ pominięcie, że świadkowie wskazywali na fakt, że pokrzywdzona mogła doznać urazu w innych okolicznościach niż podaje, tj. zrzucając kartony z półki, a mając na uwadze dynamikę sytuacji i udział w awanturze nie można wykluczyć z całym przekonaniem tej wersji, dodatkowo istniejący konflikt między A. S. (1) a ojcem powoduje, że pokrzywdzona mogła mieć interes w tym, aby działać na przekór swojemu ojcu i obciążyć jego konkubinę,

e oceny opinii biegłego B. Z. (1), która jest niepełna i nie wyjaśnia wszelkich okoliczności sprawy, mających istotne znaczenie dla końcowego jej rozstrzygnięcia,

co w konsekwencji doprowadziło do

2/ błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, a mających wpływ na treść wyroku, poprzez uznanie, że oskarżona dopuściła się czynu zabronionego, podczas gdy brak jest wiarygodnych i przekonywujących dowodów na te okoliczności, w tym przede wszystkim spójnych, logicznych i przejrzystych, a przy tym wzajemnie się pokrywających i uzupełniających zeznań świadków oraz pokrzywdzonej,

II pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej w zakresie błędnego przyznania zwrotu wydatków za reprezentację w postępowaniu przygotowawczym i przed Sądem I instancji poprzez nie przyznania go przy przyjęciu sześciokrotności stawki minimalnej co było uzasadnione między innymi liczbą rozpraw oraz nakładem pracy dla przyczynienia się do wyjaśnienia sprawy.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny zarzut pełnomocnika

☒ niezasadny zarzut obrońcy

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Odnosząc się do zarzutów zawartych w środku odwoławczym obrońcy oskarżonej, to przede wszystkim zauważyć należy, że zgromadzone w sprawie dowody Sąd meriti poddał wszechstronnej analizie i ocenie, zgodnie z dyrektywami określonymi w art. 4 k.p.k. Także przeprowadzone w oparciu o tę analizę wnioskowanie jest logiczne, zgodne z przesłankami wynikającymi z art. 7 kpk i przekonująco uzasadnione w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku. Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że Sąd I instancji prawidłowo zweryfikował tezy aktu oskarżenia w granicach niezbędnych dla ustalenia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia o zawinieniu oskarżonej w zakresie przypisanego jej czynu. Stąd też odnosząc się do podnoszonych przez skarżącego zarzutów należy stwierdzić, że są one chybione. Zauważyć trzeba, że podnosząc tego rodzaju zarzuty skarżący faktycznie polemizuje z ustaleniami Sądu I instancji. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynikają powody takiego rozstrzygnięcia, a Sąd Okręgowy podziela przedstawioną tam argumentację . Co istotne apelacje faktycznie nie wskazuje na takie okoliczności, które nie byłyby przedmiotem uwagi Sądu Rejonowego i nie zawierają też takiej argumentacji, która wnioski tego Sądu mogłaby skutecznie podważyć. W tej sytuacji nie ma potrzeby ponownego przytaczania całości argumentacji zawartej w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, które faktycznie zawiera odpowiedzi na zarzuty kierowane przeciwko rozstrzygnięciu i należy jedynie zaakcentować niektóre elementy, które przemawiają za odmową podzielania stanowiska obrońcy oskarżonego sposób zgodny z zasadami prawa procesowego. Wskazać przy tym należy, że zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 5 września 1974 r., zasada swobodnej oceny dowodów, leżąca u podstaw prawidłowego wyrokowania, nie może prowadzić do dowolności ocen i takiego wyboru dowodów, którego prawidłowości nie dałoby się skontrolować w trybie rewizyjnym. Ustalenia faktyczne wyroku tylko wtedy nie wykraczają poza ramy swobodnej oceny dowodów, gdy poczynione zostały na podstawie wszechstronnej analizy przeprowadzonych dowodów, których ocena nie wykazuje błędów natury faktycznej czy logicznej, zgodna jest ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz prowadzi do sędziowskiego przekonania, odzwierciedleniem którego powinno być uzasadnienie orzeczenia. (II KR 114/74 OSNKW 1975/2/28).

W konsekwencji Sąd Okręgowy nie podzielił zawartych w apelacji zarzutów obrazy przepisów postępowania, mającą wpływ na treść orzeczenia, jak i wywodów przytoczonych na ich poparcie oraz nie dopatrzył się obrazy wskazanych przepisów procedury karnej, które to uchybienia mogłyby rzutować na treść wydanego wyroku. W pełni zatem należy podzielić argumentację Sądu I instancji co do analizy i oceny zebranego i ujawnionego materiału dowodowego. Fakt czynienia ustaleń faktycznych w oparciu o dowody niekorzystne dla A. B. nie może oznaczać, że Sąd I instancji dopuścił się obrazy przepisów postępowania. Tym bardziej wskazać należy, że ustalenia faktyczne winny być dokonane na podstawie dowodów, którym przyznano przymiot wiarygodności. Tym samym wobec przyznania tym dowodom takiej cechy, to chybione są zarzuty, że w postępowaniu doszło do złamania zasady obiektywizmu. Ocena dowodów pozostaje pod ochroną z art. 7 kpk gdy jest poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, stanowi wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonego oraz jest wyczerpująco i logicznie z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego umotywowana w uzasadnieniu wyroku. Analiza akt sprawy wskazuje, że Sąd Rejonowy trafne ustalenia oparł na dowodach, które przeprowadzone zostały na rozprawie głównej i ocenił je w sposób wszechstronny, uwzględniając wszystkie okoliczności zdarzeń a w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wskazał jakie fakty uznał za udowodnione, a jakie za nieudowodnione i na jakich w tej mierze oparł się przesłankach.

Podnieść zatem należy, że Sąd I instancji w pełni zasadnie nie dał wiary tym wyjaśnieniom oskarżonej, w których kwestionowała ona spowodowanie u pokrzywdzonej doznanych przez nią obrażeń. Chybione są bowiem twierdzenia A. B., że nie chwyciła wymienionej a ta ostatnia przypadkowo mogła doznać takich obrażeń, strącając kartony z regałów. Powyższa relacja jest sprzeczna z wiarygodnymi zeznaniami A. S. (1), które znalazły pełne potwierdzenie w opinii biegłego B. Z. (2). Z opinii z zakresu medycyny niezbicie wynika, że obrażenia doznane przez pokrzywdzoną mogły powstać w okolicznościach przez nią podanych, tak w zakresie wskazanego mechanizmu jak i podważenia możliwość ich przypadkowego doznania. Biegły ustosunkował się także do podnoszonej przez A. B. kwestii, że rzekomo z powodu własnego stanu zdrowia nie byłaby w stanie spowodować takich obrażeń i wskazał, iż tego rodzaju złapanie nie odróżnia się zasadniczo od chwycenia pokrzywdzonej za włosy, czego oskarżona wyjaśniając przed Sądem nie wykluczyła.

W tym zakresie trafnie dano wiarę tym wyjaśnieniom oskarżonej w których potwierdziła, że w dniu zdarzenia doszło pomiędzy nią a pokrzywdzoną do kłótni. W konsekwencji prawidłowo nie dano wiary tej części zeznań pokrzywdzonej w jakich twierdziła, iż nie używała epitetów wobec oskarżonej ani nie zrzucała pudeł z regałów albowiem ta ich część nie jest zgodna z relacją jej brata i ojca, a także oskarżonej. Niewątpliwie intensywna kłótnia rodzinna jaka miała miejsce chwilę przed zdarzeniem spowodowała emocjonalne zachowanie nie tylko oskarżonej, ale również pokrzywdzonej przy czym ta okoliczność w żaden sposób nie może prowadzić do wyłączenia odpowiedzialności A. B. za przypisany jej czyn.

Co do zeznań A. S. (1), to w zakresie w jakim opisywała ona przebieg zdarzeń związanych z doznanymi obrażeniami, to zasadnie Sąd Rejonowy przyjął, że są one szczere i konsekwentne a przede wszystkim korespondują z wnioskami płynącymi z opinii biegłego z zakresu medycyny, który wskazany przez nią przebieg zdarzenia uznał jako wiarygodną przyczynę doznanych obrażeń. Słusznie Sąd I instancji „nie doszukał się obiektywnych okoliczności dla jakich pokrzywdzona pozostając w wyniku zdarzenia będącego przedmiotem rozpoznania w sprawie - w konflikcie z ojcem jak i jego konkubiną - miałaby bezpodstawnie ją oskarżać spowodowaniem doznanych obrażeń, gdyby miała świadomość, iż spowodował je A. S. (2). Niewątpliwie z ustaleń stanu faktycznego wynika, iż pierwsza agresja w pokoju miała miejsce pod nieobecność w nim ojca, który w tym czasie był w kuchni z bratem i przyszedł dopiero po chwili, słysząc odgłosy kłótni. Tymczasem wypowiadane przez pokrzywdzoną w jego przebiegu określenia i zarzuty miały charakter spontaniczny, wypowiadane były wprost do osób z którymi przebywała - które łącznie formułowała uznając iż wspólnie działają przeciwko niej” – k.238 odw.

Tym samym prawidłowo w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku podkreślono także i to, że pokrzywdzona bezpośrednio po zakończeniu ataku, relacjonując jego przebieg tak matce jak i mężowi konsekwentnie wskazywała jako sprawcę obrażeń palców A. B. (1) zaś brak wpisów danych sprawcy w dokumentacji lekarskiej nie może podważać takich ustaleń, albowiem to przecież nie pokrzywdzona ją sporządzała.

Wbrew zarzutom apelacji Sąd I instancji słusznie podzielił wnioski płynące z opinii biegłego B. Z. (1). Opinie przez niego wydane są jasna, logiczne i odpowiadają na postawione pytania. Podzielić zatem należało stanowisko Sądu Rejonowego, iż „biegły w przekonywujący sposób wykazał, iż nie stwierdzenie złamania bezpośrednio w badaniu wykonanym w dniu zdarzenia, nie podważa faktu jego doznania, gdyż tego rodzaju obrażenia mogą być bardziej widoczne z upływem czasu; nie sposób wykluczyć iż pokrzywdzona usiłując wyrwać się z uścisku mogła zwiększyć siłę nacisku, która spowodowała u niej doznane obrażenia, co w ocenie Sądu nie wyklucza winy oskarżonej. Łapiąc pokrzywdzoną w sposób powodujący u niej ból, oskarżona musiała liczyć się z tym, że podejmie ona możliwe w danej sytuacji środki obrony, a nie będzie biernie czekała na potencjalne zwiększanie nacisku. Sąd za biegłym przyjął stwierdzone u pokrzywdzonej obrażenia uznając, iż zebrane w sprawie dowody nie wykazały jakichkolwiek podstaw do przyjęcia, aby po zdarzeniu będącym przedmiotem niniejszego postępowania nastąpił kolejny uraz, który miałby je zwiększyć. Wprawdzie biegły nie wykluczył takiej potencjalnej możliwości, to podkreślił, iż zostałoby to spostrzeżone przez A. S. (1). Tymczasem w sprawie brak jest jakichkolwiek wiarygodnych danych w tym zakresie. Nie są one również podnoszone przez stronę obrony potencjalne incydenty, które miałyby nastąpić przed kolejnym badaniem. Z tego powodu jest to jedynie hipotetyczna możliwość nie mająca oparcia w materiale dowodowym. Sąd za biegłym wykluczył również, aby doznane obrażenia mogły mieć charakter przypadkowy w pełni podzielając argumentację autora opinii, co do koniecznej siły nacisku oraz uwzględniając kolejne obejmujące obrażenia palce” – k.239-239 odw.

Nie może budzić także wątpliwości dokonana przez Sąd I instancji ocena pozostałych dowodów. Trafnie zatem nie dano wiary tej części relacji P. S. w jakiej w wskazywał, iż nie słyszał żadnych epitetów i określeń ze strony oskarżonej. Tenże świadek jest emocjonalnie związany z ojcem, którego konkubiną jej oskarżona. Ponadto będąc bratem pokrzywdzonej z uwagi na upływ czasu starał się unikać kategorycznego relacjonowania opisu zdarzeń. W zakresie oceny wiarygodności relacji A. S. (2) prawidłowo Sąd Rejonowy zauważył, że wymieniony jako konkubent oskarżonej w zaistniałym sporze stanął po stronie swojej partnerki i jest on niewątpliwie zainteresowany korzystnym zakończeniem dla niej przedmiotowej sprawy. Powyższe tłumaczy, że jego relacje skupiały się opisie negatywnego zachowania córki i całkowitego wybielania postawy swojej partnerki. Szczególnie było to widoczne w jego pierwszych relacjach w których wskazał, iż widział jak córka wyrzucała rzeczy z regałów i się uderzyła, kiedy do pokoju weszła oskarżona, gdy tymczasem pierwsza faza konfliktu odbyła się w byłym pokoju pokrzywdzonej pomiędzy A. B. (1) a A. S. (1), a świadek w tym czasie przebywał w kuchni z synem. Co do P. D., to nie był świadkiem zdarzenia. O problemach w rodzinie stron dowiedział się od pokrzywdzonej w czasie przypadkowego spotkania w sklepie, które było bardzo krótkie a sama pokrzywdzona nie opisywała wówczas całego przebiegu krok po kroku, a jedynie pewnymi określeniami wskazywała na zaistniałe problemy rodzinne. Tym samym zasadnie Sad Rejonowy zauważył, że „nie sposób wykluczyć zarówno niezrozumienia się wymienionych, jak i tego, że pokrzywdzona wiedząc, że świadek zna jej ojca opisywała jedynie fragment dotyczący ojca i doznanej od niego przemocy. Fragmentaryczny zakres relacji świadka w ocenie Sądu dodatkowo wobec upływu czasu od spotkania uniemożliwia zdyskredytowanie w ich oparciu relacji A. S. co do doznanych przez nią obrażeń powstałych w wyniku zachowania A. B. (1).

Co do zarzutu pełnomocnika to nie podzielono zasadności przyznania zwrotu przy przyjęciu sześciokrotności stawki minimalnej lecz zasądzono od oskarżonej A. B. (1) na rzecz oskarżycielki posiłkowej A. S. (1) kwotę 4416 (cztery tysiące szesnaście) zł tytułem zwrotu wydatków poniesionych na ustanowienie pełnomocnika z wyboru w postępowaniu przygotowawczym i przed sądem I instancji mając na uwadze liczb rozpraw oraz zwiększając poziom należnego zwrotu ponad stawki minimalne.

Wniosek

I obrońcy o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej od popełnienia zarzucanego jej czynu;

II pełnomocnika o zasądzenie na rzecz oskarżycielki kwoty 5520 zł tytułem wydatków na pełnomocnika

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny wniosek pełnomocnika

☒ niezasadny wniosek obrońcy

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec wskazanych wyżej okoliczności wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej od popełnienia zarzucanego jej czynu nie uznano za zasadny.

Wniosek pełnomocnika zasługiwał po części na uwzględnienie wobec konieczności uwzględnienia liczby terminów rozpraw oraz celowości zwiększenia stawki wynagrodzenia ponad minimalną.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.1.5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

0.1.5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.1.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyrok Sądu Rejonowego w O. z dnia 15 lipca 2021 r., sygn. akt (...)

zmieniono jedynie w ten sposób, że w ramach rozstrzygnięcia z pkt II sentencji zasądzono od oskarżonej A. B. (1) na rzecz oskarżycielki posiłkowej A. S. (1) kwotę 4416 (cztery tysiące szesnaście) zł tytułem zwrotu wydatków poniesionych na ustanowienie pełnomocnika z wyboru w postępowaniu przygotowawczym i przed sądem I instancji i w pozostałej części utrzymano w mocy.

Zwięźle o powodach zmiany

Wyrok co do zasady uznano za prawidłowy.

Z uwagi na zarzut apelacji pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej z pkt 3 jak na k.265 ramach rozstrzygnięcia z pkt II sentencji zasądzono od oskarżonej A. B. (1) na rzecz oskarżycielki posiłkowej A. S. (1) kwotę 4416 (cztery tysiące szesnaście) zł tytułem zwrotu wydatków poniesionych na ustanowienie pełnomocnika z wyboru w postępowaniu przygotowawczym i przed sądem I instancji mając na uwadze liczb rozpraw oraz zwiększając poziom należnego zwrotu ponad stawki minimalne. Jednocześnie nie uznano za zasadności przyznania zwrotu przy przyjęciu sześciokrotności stawki minimalnej.

0.1.5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.1.5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.1.5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.1.5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Na podstawie art.624 kpk zwolniono oskarżoną A. B. (1) od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze uznając, że przemawiają za tym względy słuszności oraz zasądzono od niej na rzecz oskarżycielki posiłkowej A. S. (1) kwotę 840 (osiemset czterdzieści) zł tytułem zwrotu wydatków poniesionych na ustanowienie pełnomocnika z wyboru przed sądem II instancji.

7.  PODPIS

0.1.1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonej A. B. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w O. z dnia 15 lipca 2021 r. w sprawie (...)

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

0.1.1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej A. S. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w O. z dnia 15 lipca 2021 r. w sprawie (...)

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana