Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VII Ka 810/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Biskupcu z dnia 14 lutego 2024 r. w sprawie II K 264/22

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego P. G. (1)

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

I Prokurator powyższy wyrok zaskarżył w części dotyczącej orzeczenia o karze na niekorzyść oskarżonego P. G. (1) i skarżonemu orzeczeniu zarzucił obrazę przepisu prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt I k.p.k. a orzeczenie to nie odpowiada prawu, a mianowicie art. art.71§1 k.k., poprzez wymierzenie oskarżonemu P. G. (1) na podstawie tego przepisu kary grzywny w wysokości 150 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 15 złotych, w sytuacji gdy podstawą orzeczenia tej kary powinien być przepis art. 33§2 kk albowiem sprawca zarzucanych mu czynów dopuścił się w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

II Obrońca oskarżonego P. G. (1) wyrok zaskarżył w całości i zarzucił mu:

1/ obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść wyroku, a mianowicie art. 7 k.p.k. w ZW. Z art. 410 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej, fragmentarycznej, sprzecznej z zasadami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania oceny materiału dowodowego, przejawiającej się poprzez:

a) uznanie wyjaśnień oskarżonego, w zakresie w jakim nie przyznaje się on do zarzucanych mu czynów za niewiarygodne, w sytuacji gdy znajdują one oparcie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie, w tym przede wszystkim w zeznaniach świadków, a także dokumentach znajdujących się w aktach sprawy świadczących o tym że P. G. (1) nie działał intencjonalnie zamiarem popełnienia przestępstwa na szkodę (...) spółka z o.o., niemożność wywiązania się z uprzednio zawartej umowy powstała po jej zawarciu na skutek zajęcia rachunku bankowego oskarżonego przez Urząd Skarbowy, jak też spowodowana była nie wywiązaniem się przez (...) Hoteli spółka z o.o. z należności w kwocie 200.000 zł, za wykonane usługi budowlane zrealizowane przez firmę oskarżonego na rzecz hotelu K. w O., których to pieniędzy oskarżony nigdy nie otrzymał, a pieniądze którymi dysponował oskarżony przeznaczone zostały na bieżące wydatki firmowe i na podatek w kwocie 60.000 zł, w tym na podatek VAT

b) uznanie wyjaśnień oskarżonego w zakresie w jakim nie przyznaje się do winy, za niewiarygodne i uznaniu wyłącznej winy oskarżonego przy jednoczesnym przyjęciu, że I. P. nie ponosi odpowiedzialności za powstałe zobowiązania pomimo, że jak wskazał w uzasadnieniu wyroku Sąd oskarżony działał wspólnie i w porozumieniu z I. P.

c) uznanie zeznań świadków B. P., M. S., D. S., T. Ż. (1), T. Ż. (2), E. P., A. M. (2), D. K. za wystarczające by przyjąć, że oskarżony działał samodzielnie z zamiarem pokrzywdzenia Spółki (...) „ podczas gdy z zeznań tych jednoznacznie wynika, że osobą decyzyjną była I. P., z którą to świadkowie prowadzili rozmowy i wszelkie ustalenia, która wystawiała faktury zakupu instalacji fotowoltaicznej co w sposób szczególny dowodzi jej odpowiedzialności w tym zakresie nadto są wyrazem jedynie przyjętego stanowiska w toku postępowania;

d) dokonanie wybiórczej oceny zeznań I. P. i na uznaniu, że część wyjaśnień w której opisała sposób współpracy z oskarżonym zasługuje na uwzględnienie i świadczy o zaangażowaniu oskarżonego w przestępczy proceder, i przypisanie tego uczestnictwa na tej podstawie oskarżonemu, w sytuacji gdy brak jest jednoznacznych dowodów na celowe działania oskarżonego w tym zakresie, a ustalenia Sądu I Instancji polegają jedynie na formułowaniu przypuszczeń co do prawdopodobieństwa celowych działań zmierzających do pokrzywdzenia rzeczonej spółki przez oskarżonego

e) pominięciu wyjaśnień oskarżonego co do okoliczności w jakich podpisał umowę z przedmiotową spółką, braku uwzględnienia materiałów potrzebnych do wykonania inwestycji w kosztorysach, faktu opłacenia w całości pierwsze) faktury z O. E., braku zapłaty za dwie faktury z powodu sporu jaki powstał pomiędzy (...) i O. E. dotyczącego zawyżenia kwoty zamówionego asortymentu i braku wyszczególnienia w fakturze zakupionych elementów systemu fotowoltaicznego, których to duplikaty faktur fizycznie zostały dostarczone do firmy (...) w maju 2021r., kiedy to I. P. informowała O. E. o problemach finansowych firmy (...), który to fakt bezsprzecznie dowodzi, że P. G. (1) nie działał z zamiarem pokrzywdzenia spółki (...), gdyż w dacie zawierania przedmiotowej umowy kondycja finansowa firmy był dobra, a oskarżony zamierzał wywiązać się z przedmiotowej umowy;

f) pominięcie wyjaśnień oskarżonego co do faktu braku kierunkowego działania zmierzającego do pokrzywdzenia spółki (...), faktu istnienia sporu dotyczącego faktur wynikających z zawartej umowy jak i faktu toczącego się postępowania w tym przedmiocie, sprzeciwu na pozew, w którym zarzucono spółce (...) zawyżenie kwot, prowadzonych rozmów w tym zakresie, chęci polubownego rozwiązania sporu przez oskarżonego i woli mediacji, chęci ratalnej spłaty przedmiotowych należności przez oskarżonego oraz okoliczności wzrostu na rynku cen komponentów, spadku stawek i zmiany przepisów co przyczyniło się do pogłębienia się złej kondycji finansowej prowadzonej przez oskarżonego firmy

g) uznanie wyjaśnień oskarżonego, w zakresie w jakim nie przyznaje się on do zarzucanych mu czynów za niewiarygodne, w sytuacji gdy częściowo Sąd dał im wiarę, a ponadto znajdują one oparcie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie, w tym przede wszystkim w zeznaniach świadków, którym Sąd dał wiarę, a także dokumentach znajdujących się w aktach sprawy, jednocześnie oskarżony w swych zeznaniach wyczerpująco i logicznie dowiódł, że

nie działał na szkodę spółki we wskazanym czasookresie w szczególności ze względu na okoliczność że rozmowy ze spółką (...) rozpoczęły się na przełomie września i października 2020r. i dotyczyły początkowo jednej instalacji fotowoltaicznej z założeniem powstania następnej, prace zakończyły się listopadzie zaś montaż został ukończony 29 grudnia 2020 roku

2/ błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za jego podstawę i mający wpływ na treść wyroku, przejawiający się poprzez niezasadne ustalenie na podstawie faktów i dowodów, że w sprawie zgromadzono dowody pozwalające na przypisanie P. G. (1) sprawstwa zarzucanego mu przestępstwa, podczas gdy brak jest w tym zakresie wystarczających i przekonujących dowodów, natomiast ustalenia na których oparł się Sąd mają charakter:

a) sprzeczny ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, że oskarżony działał kierunkowo z zamiarem pokrzywdzenia spółki 0 (...) spółka z o.o. polegającej na tym, że w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził przedstawicieli spółki (...) E. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci instalacji fotowoltaicznych, poprzez wprowadzenie w błąd co do zamiaru uiszczenia płatności za zamówiony towar tj. o czyn z art.286 § I kk, w sytuacji gdy oskarżony przedłożył następujące dokumenty: faktury VAT zakupowe i sprzedażowe, zdjęcia ekranu aplikacji bankowej na okoliczność m.in. sytuacji materialnej oskarżonego w roku 2020, w szczególności w ostatnim kwartale ; wykonywania działalności gospodarczej, wykonywania czynności związanych z działalnością gospodarczą w tym wystawiania faktur przez I. P., korzystania z rachunku bankowego przeznaczonego dla działalności gospodarczej oraz wypłacania z niego środków finansowych przez I. P. projektu porozumienia z (...) spółka z o.o. na okoliczność m.in. sytuacji materialnej oskarżonego w roku 2020, istnienia wierzytelności przysługującej M. G. związanej z wykonywaniem robót budowlanych na terenie hotelu K. w O.

b) sprzeczny ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, że oskarżony działał z zamiarem pokrzywdzenia O. E., w sytuacji gdy oskarżony we wskazanym okresie nie planował pokrzywdzenia O. E., a wszelkie podjęte przez niego działania zmierzały do zrealizowania zawartej uprzednio umowy i wywiązania się ze zobowiązań finansowych względem przedmiotowe) spółki, a

sam oskarżony wierzył I. P., że zawarte w jego imieniu wszelkie operacje finansowe rokują, pozytywnie w zakresie wypłacalności spółki wobec innych podmiotów, a ponadto materiał dowodowy w postaci rachunków bankowych oskarżonego wskazujących na zajęcie dysponowanych przez niego środków przez Urząd Skarbowy wskazują wprost na brak zamiaru pokrzywdzenia spółki (...), a jedynie niekorzystny zbieg okoliczności które uniemożliwiły oskarżonemu realizację wcześniejszych założeń i planów spłaty pokrzywdzonych.

c) dowolny, gdy Sąd nie dostrzega, że oskarżony w ramach prowadzonej działalności realizował kolejne projekty biznesowe oparte na przekonaniu ich powodzenia, nie działał intencjonalnie w celu pokrzywdzenia kogokolwiek w szczególności ze względu na fakt podejmowanych rozmów z przedmiotową spółką w celu dokonania spłat w systemie ratalnym, podejmowania rozmów i mediacji w tym zakresie.

☒ zasadny zarzut prokuratora

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne zarzuty obrońcy

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja prokuratora co do zasady podnosiła trafny zarzut, jednakże z uwagi na zmianę rodzaju kary z pozbawienia wolności na karę ograniczenia wolności postulat w niej zawarty okazał się bezprzedmiotowy.

Apelacja obrońcy nie zasługiwała na uwzględnienie.

Odnosząc się do zarzutów zawartych w tym środku odwoławczym, to przede wszystkim zauważyć należy, że zgromadzone w sprawie dowody Sąd meriti poddał trafnej ocenie, zgodnie z dyrektywami określonymi w art. 4 k.p.k. Także przeprowadzone w oparciu o tę analizę wnioskowanie jest logiczne, zgodne z przesłankami wynikającymi z art. 7 kpk i przekonująco uzasadnione w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku. Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że Sąd I instancji prawidłowo zweryfikował tezy aktu oskarżenia w granicach niezbędnych dla ustalenia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia o winie oskarżonego. Stąd też odnosząc się do podnoszonych przez skarżącego zarzutów należy stwierdzić, że są one chybione. Zauważyć trzeba, że podnosząc tego rodzaju zarzuty obrońca oskarżonego praktycznie polemizuje z ustaleniami Sądu I instancji. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynikają powody rozstrzygnięcia, a Sąd Okręgowy podziela przedstawioną tam argumentację. Apelacja mnożąca zarzuty w istocie nie wskazuje na takie okoliczności, które wnioski tego Sądu mogłaby skutecznie podważyć. W tej sytuacji nie ma potrzeby ponownego przytaczania całości argumentacji zawartej w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku i należy jedynie zaakcentować te elementy, które przemawiają za odmową podzielania stanowiska skarżącego

W zakresie zarzutów dotyczących przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów stwierdzić należy, iż Sąd I instancji prawidłowo, w oparciu o zebrany materiał dowodowy odtworzył przebieg zdarzeń opisanych w zaskarżonym wyroku oceniając dowody w sposób zgodny z zasadami prawa procesowego. Wskazać przy tym należy, że zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 5 września 1974 r., zasada swobodnej oceny dowodów, leżąca u podstaw prawidłowego wyrokowania, nie może prowadzić do dowolności ocen i takiego wyboru dowodów, którego prawidłowości nie dałoby się skontrolować w trybie rewizyjnym. Ustalenia faktyczne wyroku tylko wtedy nie wykraczają poza ramy swobodnej oceny dowodów, gdy poczynione zostały na podstawie wszechstronnej analizy przeprowadzonych dowodów, których ocena nie wykazuje błędów natury faktycznej czy logicznej, zgodna jest ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz prowadzi do sędziowskiego przekonania, odzwierciedleniem którego powinno być uzasadnienie orzeczenia. (II KR 114/74 OSNKW 1975/2/28).

W konsekwencji Sąd Okręgowy nie podzielił zawartych w apelacjach zarzutów obrazy przepisów postępowania, mającą wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k., jak i wywodów przytoczonych na ich poparcie oraz nie dopatrzył się obrazy wskazanych przepisów procedury karnej, które to uchybienia mogłyby rzutować na dokonane ustalenia faktyczne skutkujące skazaniem P. G. (1). W pełni zatem należy podzielić argumentację Sądu I instancji co do analizy i oceny zebranego i ujawnionego materiału dowodowego.. Fakt czynienia ustaleń faktycznych w oparciu o dowody niekorzystne dla oskarżonego nie może oznaczać, że Sąd I instancji dopuścił się obrazy przepisów postępowania. Tym bardziej wskazać należy, że ustalenia faktyczne winny być dokonane na podstawie dowodów, którym przyznano przymiot wiarygodności. Tym samym wobec przyznania dowodom niekorzystnym dla oskarżonego takiej cechy, to chybione są zarzuty, że w postępowaniu doszło do złamania zasady obiektywizmu. Ocena dowodów pozostaje pod ochroną z art. 7 kpk gdy jest poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, stanowi wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonych oraz jest wyczerpująco i logicznie z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego umotywowana w uzasadnieniu wyroku. Analiza akt sprawy wskazuje, że Sąd Okręgowy trafne ustalenia oparł na dowodach, które przeprowadzone zostały na rozprawie głównej i ocenił je w sposób uwzględniający wszystkie okoliczności zdarzeń a w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku co do zasady prawidłowo wskazał jakie fakty uznał za udowodnione, a jakie za nieudowodnione i na jakich w tej mierze oparł się dowodach i dlaczego odmówił wiary dowodom przeciwnym a ocena ta zasługuje na podzielenie.

Wskazać przede wszystkim należy, że Sąd I instancji trafnie nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego co do tego, że miał on zamiar zapłacić za zamówione w kolejnych transzach towary a jedynie sytuacja ekonomiczna nie pozwoliła mu na powyższe. Zauważyć bowiem należy, że w czasie dokonywania zakupów tak P. G. jak i I. P. nie posiadali żadnych środków na uregulowane należności z tego tytułu i nie podjęli żadnych działań w tym kierunku. Co przy tym jest najbardziej istotne wymienieni nie zapłacili nawet podwykonawcom pomimo, iż zapłata za wykonane w P. i B. usługi została przelana na konto oskarżonego. Podkreślenia wymaga także i to, że oskarżony pomimo rozmiaru zadłużenia wobec (...) sp. z o.o., jak również wobec innych wierzycieli do chwili obecnej nie wpłacił żadnej kwoty z tego tytułu. Co do sytuacji finansowej oskarżonego, to słusznie Sąd I instancji wskazał, że oskarżony miał problemy finansowe przez podjęciem się wykonania rozpatrywanych usług i ani wymieniony ani I. P. nie dysponowali żadnymi środkami na powyższe a pozyskane wynagrodzenie przeznaczyli na własne cele. Powyższe w ocenie Sądu Okręgowego dowodzi, że już w chwili składania obu przedmiotowych zamówień opisanych w akcie oskarżenia P. G. miał zamiar dokonania oszustw na szkodę O. E..

W tym miejscu odwołać się należy do prawidłowo wskazanego w zawiadomieniu o popełnienia przestępstwa schematu działania oskarżonego - porównaj k. 1-4. Mianowicie z uwagi na to, że przed złożeniem zamówienia „nr 1” oskarżony nie współpracował z O. E. ta ostatnia wymagała dokonania przedpłaty w wysokości 100 % ceny towaru co tez zostało uczynione. Tym samym P. G. w ten sposób zaprezentował się jako wiarygodny podmiot gospodarczy i to spowodowało o realizacji zamówień „nr 2” i „nr 3”, które stanowią przedmiot niniejszego postępowania. Wskazać przy tym należy w odniesieniu się do zarzutów apelacji w zakresie sporu co do faktur, że przecież przy realizacji zamówienia „nr 1” takie problemy nie występowały i nie było sporu co do wartości towaru wynikającego z umowy.

Podkreślenia wymaga także i to, że oskarżony otrzymał od finalnych klientów-odbiorców: Stacji Paliw M. (...) Ż. w B. oraz T. C. P. w P. należności odpowiadające wartościom wynikającym z zamówień „nr 2” i „nr 3” – porównaj faktury wystawione przez pokrzywdzona Spółkę na k. 5-6, faktury wystawione przez klientów-odbiorców na rzecz oskarżonego jak na k. 139-141 oraz potwierdzenie otrzymanych należności na rachunek P. G. jak na k.315-344 (analiza jak na k. 345). Tym samym brak było jakichkolwiek przeszkód aby oskarżony wywiązał się z umów z pokrzywdzoną Spółką albowiem w tych wypadkach był on faktycznie „pośrednikiem” w przekazaniu należności, które wpłynęły na jego konto. Natomiast o ile powstały inne sporne kwestie związane z realizacją zamówień to nie mogły one obciążać w tym zakresie O. E..

Zgodzić się zatem należało z dokonanymi przez Sad Rejonowy ustaleniami albowiem zostały one poczynione w oparciu o trafną analizę dowodów z dokumentów w postaci faktur, korespondencji między oskarżonym i świadkiem I. P. a pokrzywdzonym, dokumentów związanym z realizacją umów na fotowoltaikę dla Stacji Paliw M. (...) Ż. s.j. oraz dla T. C. P., dokumentacji z akt sprawy V GNc 158/21 oraz GKm 106/22, wydrukami i wyciągami z rachunków bankowych oskarżonego. Co do tych ostatnich dowodów to w pełni zasadnie Sąd I instancji zauważył, że wskazywały one także i na to, że oskarżony nie był w dobrej sytuacji finansowej, to jednakże posiadał środki, z których mógł przynajmniej po części uregulować swoje zobowiązania wobec pokrzywdzonej jednakże postawa P. G. ewidentnie wskazuje na to, że takiego zamiaru nie miał.

W zakresie oceny zeznań świadków M. S. oraz D. S., to Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił je zeznania jako wiarygodne; znajdują one potwierdzenie w materiale dowodowym zebranym w sprawie i wskazują na to jak przebiegała współpraca z oskarżonym i I. P. i jakie były procedury wewnątrz firmy , co do przebiegu negocjacji, rodzaju i ilości zamówień i rozliczenia za powyższe.

Odnośnie do zeznań świadków B. P., T. Ż. (1) oraz T. Ż. (2) także i w tym wypadku Sąd I instancji zasadnie ocenił je jako wiarygodne i wskazujące a to, że oskarżony miał swój udział w wykonywanej działalności gospodarczej, aczkolwiek zakres działań podjętych przez oskarżonego był niewielki i polegał na wspieraniu prac oraz wystawianiu faktur. Podkreślenia wymaga, że wobec tych klientów-odbiorców zamawiane instalacje zostały wykonane, zaś za wykonanie tychże instalacji, wymienieni przekazali środki zgodnie z fakturami na rachunek oskarżonego.

Nie budzi wątpliwości ocena zeznań świadka D. K., A. M. (2) i E. P. w takim zakresie w jakim wynikało, że oskarżony z I. P. podejmowali wszelkie decyzje w zakresie realizacji zamówień i nie posiadali środków na zapłatę nie tylko za zamówione komponenty ale i za usługę dla podwykonawców. Jednocześnie Sąd I instancji słusznie zauważył, że zeznania A. M. (2) nie były wiarygodne z uwagi na wewnętrzne sprzeczności w zakresie zeznań co do miejsc, gdzie wykonywał prace oraz z uwagi na sprzeczne wskazania co do pracy w zakresie Stacji Paliw w B.. Natomiast odnośnie do E. P. Sąd Rejonowy trafnie odrzucił jej relacje w zakresie osiągania korzyści z działalności gospodarczej czemu przeczą faktury wystawione z działalności I. P., gdzie świadek była na wysokim stanowisku.

Wreszcie nie budzi zastrzeżeń ocena zeznań świadka I. P., które to Sąd I instancji uznał, za wiarygodne w zakresie współpracy z oskarżonym, wykonaniu inwestycji w B. i P., problemach z inwestycjami oraz że w związku z niedokonaniem płatności powstało zadłużenie. Natomiast trafnie odrzucono wersje świadka co do współpracy z O. E., albowiem faktycznie żadne konkretne działania nie zostały podjęte tak przez świadka jak i oskarżonego, celem wyjaśnienia spraw związanych z rozbieżnościami na fakturach, przy czym zasadnie wskazano, że ta część zeznań wymienionej w istocie stanowiła swoistą formę obrony, przed zarzutami, które mogłyby być wobec niej skierowane.

W konsekwencji w pełni należało podzielić stanowisko Sądu I instancji co do tego, że zachowanie oskarżonego wyczerpywało znamiona przestępstwa z art. 286 § 1 kk albowiem P. G., który działał wspólnie i w porozumieniu z inną osobą (porównaj wnioski płynące z zeznań B. P., T. Ż. (2), T. Ż. (1), D. S., A. M. (2) i D. K. w zakresie zachowania I. P.) „posiadając środki oraz wiedzę w zakresie tego, jakie są należności z tytułu faktur za dostarczony osprzęt instalacji fotowoltaicznej, po uzyskaniu ceny za sprzedaż i montaż fotowoltaiki nie zapłacił on dostawcy towaru, tj. pokrzywdzonemu w sprawie. W ocenie Sądu wykonanie jednej instalacji i rozliczenie jej zgodnie z umową było celowym działaniem, mającym na celu pozyskanie zaufania u pokrzywdzonego, w celu wyzyskania późniejszej korzyści majątkowej w postaci otrzymania zapłaty za montaż instalacji fotowoltaicznej, nie mając zamiaru zapłaty za komponenty niezbędne do jej montażu”. Trafnie także Sąd I instancji wskazał, że „o zamiarze niespłacenia za zamówienia świadczą zestawione zrzuty ekranu z aplikacji bankowej oskarżonego, wyciągi z rachunków bankowych oskarżonego oraz informacji z urzędu skarbowego, wskazujące na to, że w czasie po uzyskaniu środków za montaż instalacji w B. i P., do działalności gospodarczych zostały nabyte samochody na rzecz oskarżonego jak i na rzecz przedsiębiorstwa (...) oraz były dokonywane przelewy środków między oskarżonym a I. P.”.

Wniosek

Prokurator wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez wskazanie w pkt I wyroku przepisu art. 33 § 2 k.k. jako podstawy prawnej wymierzonej kary grzywny oraz o wyeliminowanie w pkt lI zaskarżonego wyroku przepisu art. 71 § 1 k.k.

Obrońca wniósł o:

1/ zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu,

2/ ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny w zakresie kary

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec podanych wcześniej okoliczności nie uznano za zasadnych postulatów zawartych w apelacjach.

1OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

1ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyrok Sądu Rejonowego w Biskupcu II Wydziału Karnego z dnia 14 lutego 2024 r., sygn. akt II K 264/22

I zmieniono przy zastosowaniu art.4§1 kk w ten sposób, że:

- w ramach rozstrzygnięć z pkt I-II sentencji w miejsce kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania oraz kary grzywy na podstawie art.286§1 kk w zw. z art. 91§1 kk przy zastosowaniu art. 37 a §1 kk w zw. z art. 34 §1a pkt1 kk i art. 35§1 kk orzeczono wobec oskarżonego P. G. (1) karę roku i 3 (trzech) miesięcy ograniczenia wolności połączoną z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym,

- w ramach rozstrzygnięcia z pkt III sentencji uchylono orzeczenie o opłacie za I instancję,

II w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymano w mocy.

Zwięźle o powodach zmiany

W zakresie rodzaju kary to Sąd Okręgowy uznał, że możliwe i celowe jest orzeczenie wobec P. G. w miejsce kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania kary ograniczenia wolności instancji co uwzględnia charakter naruszonych dóbr chronionych prawem, stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez oskarżonego czynów oraz jego stopień winy.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Zasądzono od oskarżonego P. G. (1) na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w tym jedną opłatę w kwocie 300 (trzystu) zł za obie instancje uznając, ze przemawia za tym jego sytuacja osobista i majątkowa.

1PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego P. G. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Biskupcu z dnia 14 lutego 2024 r. w sprawie II K 264/22

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Biskupcu z dnia 14 lutego 2024 r. w sprawie II K 264/22

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana