Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VII Ka 824/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Bartoszycach z dnia 3 września 2024 r., sygn., akt II K 152/24

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego K. S. (1)

☒ oskarżony K. S. (1)

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Apelacja oskarżonego K. S. (1) w swej istocie oparta została o zarzut błędnych ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia. Oskarżony negując popełnienie przypisanego mu czynu zarzucił dokonanie przez Sąd Rejonowy nieprawidłowej oceny zeznań świadka T. F. oraz pokrzywdzonego M. M. (1) wskazując, że wymienieni w toku postępowania zmieniali zeznania, co świadczy o braku wiarygodności.

Obrońca K. S. (1) zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1. obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 7 k.p.k., poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów i pominięcie szeregu okoliczności wynikających z zebranych w sprawie dowodów, i w konsekwencji:

- uznanie za niewiarygodne wyjaśnień oskarżonego K. S. (1) w zakresie, w jakim wymieniony wskazał, iż nie dopuścił się wobec pokrzywdzonego przypisanego mu przestępstwa, w sytuacji, gdy jego wyjaśnienia złożone w tym zakresie, zarówno w postępowaniu przygotowawczym, jak również sądowym, są spójne i konsekwentne, jak również znajdowały potwierdzenie w początkowych zeznaniach pokrzywdzonego, który wskazał, że spadł z łóżka, w wyniku czego doznał określonych obrażeń, w zeznaniach funkcjonariuszy Służby Więziennej, którzy wskazali, że sprawdzali ręce oskarżonego i nie miał on żadnych obrażeń wskazujących na to, aby miał uderzać pokrzywdzonego, jak również dodali, że już wcześniej zdarzały się sytuacje, w których osadzeni spadali z łóżka i doznawali obrażeń, a także w dowodach z dokumentów w postaci pisemnego oświadczenia pokrzywdzonego o przebiegu przedmiotowego zdarzenia, jak również uzupełniającej opinii biegłego sądowego, gdzie wskazano, że wszystkie obrażenia doznane przez pokrzywdzonego mogły powstać w wyniku upadku z łóżka, a tym samym wyjaśnienia oskarżonego zasługiwały na przypisanie im waloru wiarygodności,

- uznanie za wiarygodne zeznań pokrzywdzonego, w których wskazał, że oskarżony K. S. (1) dopuścił się przypisanego mu przestępstwa, w sytuacji, gdy pokrzywdzony zmienił wersję swoich zeznań, początkowo twierdził, że obrażeń doznał na skutek upadku z łóżka, którą to wersję przekazał zarówno funkcjonariuszom Służby Więziennej, jak również ratownikom medycznym, a także sporządził pisemne oświadczenie w tym przedmiocie, a następnie zmienił swoje stanowisko i wskazał, że został pobity, treść zaś złożonego pisemnego oświadczenia ó przebiegu zdarzenia próbował tłumaczyć tym, iż został zmuszony do jego sporządzenia przez funkcjonariuszy Służby Więziennej, którzy jednak wyraźnie temu zaprzeczyli na rozprawie, a tym samym jedynie początkowe zeznania pokrzywdzonego, w których wskazał, że spadł z łóżka zasługiwały na przypisanie im waloru wiarygodności, późniejsza zaś wersja zdarzenia opisywana przez pokrzywdzonego nie zasługiwała na podzielenie,

- uznanie za wiarygodne zeznań świadka T. F., w zakresie w jakim wskazał, że oskarżony popełnił przypisane mu przestępstwo, w sytuacji, gdy w/w świadek początkowo zeznał, że pokrzywdzony spadł z łóżka, a dopiero później zmienił wersję swoich zeznań i wskazał na sprawstwo oskarżonego K. S. (1), w sytuacji, gdy jedynie pierwsze zeznania przedmiotowego świadka zasługiwały na przypisanie im waloru wiarygodności, albowiem były spójne w zasadzie z całym pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, zaś przyczyna zmiany przez świadka zeznań nie jest w żaden sposób przekonywująca i znajduje jedynie potwierdzenie w zmienionych zeznaniach pokrzywdzonego, które nie zasługują na przypisanie im waloru wiarygodności,

2. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który mógł mieć wpływ na jego treść, a polegający na przyjęciu, iż oskarżony K. S. (1) popełnił przypisane mu przestępstwo, w sytuacji gdy zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy, poprzedzony gruntowną analizą i właściwą oceną, nie uprawnia do poczynienia takich ustaleń faktycznych w sprawie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja oskarżonego K. S. (1) w istocie oparta była na zarzutach zawartych również w apelacji jego obrońcy zatem możliwe jest łączne odniesienie się do obu apelacji.

Argumentacja wyrażona w obu wniesionych apelacjach okazała się chybioną, nie zasługując na uwzględnienie.

Na wstępie podkreślić należy słuszność i poprawność ustaleń Sądu meriti odnośnie przebiegu rozpatrywanych w niniejszej sprawie zdarzeń. Jakichkolwiek zastrzeżeń i wątpliwości nie budzi prawidłowość przeprowadzenia przez Sąd Rejonowy w Bartoszycach postępowania dowodowego oraz ocena zgromadzonego materiału pod kątem jego wiarygodności i przydatności dla czynienia ustaleń faktycznych w rozpoznawanej sprawie.

Apelacja nie wskazuje na żadne takie okoliczności, które nie byłyby przedmiotem uwagi Sądu i nie zawiera też żadnej, merytorycznej argumentacji, która rozważania tego Sądu mogłaby skutecznie podważyć. Wobec powyższego zarzuty skarżącego, jakoby Sąd I instancji bezpodstawnie nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, nie mogą być uznane za zasadne. Apelacja sprowadza się w rezultacie do polemiki z ustaleniami Sądu i wyciągniętymi z tych ustaleń wnioskami.

W uzasadnieniu wyroku, czyniącym zadość wymogom określonym w art. 424 k.p.k. Sąd Rejonowy wskazał, które dowody i dlaczego uznał za wiarygodne, a przyjmując je za podstawę wydanego rozstrzygnięcia wyjaśnił również, dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych.

Formułując zarzuty przeciwko zapadłemu rozstrzygnięciu skarżący podporządkowali ich treść linii obrony prezentowanej przez oskarżonego, nie znajdującej jednak swego odzwierciedlenia w przeprowadzonych dowodach. Analiza sprawy nie pozwala na uznanie, że Sąd Rejonowy naruszył reguły oceny dowodów określone w art. 7 k.p.k., w rezultacie dokonane przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne są prawidłowe.

W ocenie Sądu Okręgowego Sąd I instancji trafnie nie dał wiary tym wyjaśnieniom oskarżonego, w których zakwestionował on swoje sprawstwo co do czynu z art. 158 § 1 k.k.

Wyjaśnienia K. S. (1), choć spójne i konsekwentne, pozostawały w sprzeczności ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym i stanowiły jedynie linię obrony przyjętą w toku postępowania, zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności karnej. Na podzielenie nie zasługiwały argumenty apelacji dotyczące zbieżności wyjaśnień oskarżonego z początkowymi zeznaniami pokrzywdzonego, jak również argumenty podważające wiarygodność tych zeznań z uwagi na późniejszą zmianę ich treści przez pokrzywdzonego.

Analiza pisemnych motywów zaskarżonego wyroku prowadzi do przekonania, że Sąd I instancji we właściwy sposób ocenił zeznania pokrzywdzonego. Pokrzywdzony M. M. (1) nieco zmiennie przedstawiał zdarzenie z 7 października 2023 r. i między innymi wskazywał, że nie pamięta wszystkich szczegółów zdarzenia, w szczególności co do tego, iż nie zgłosił odpowiednim funkcjonariuszom pobicia i początkowo twierdził, że doznał obrażeń na skutek upadku z łóżka, bowiem bał się. Okoliczności te niewątpliwie mogły wpłynąć na brak spójności zeznań pokrzywdzonego. Niemniej jednak słusznie ustalił Sąd I instancji, iż w zeznaniach złożonych w toku postępowania M. M. konsekwentnie twierdził, że został pobity przez oskarżonych, w tym przez K. S. – k.33-35, k. 413 odw.

W odniesieniu do zarzutu naruszenia art. 7 k.p.k. poprzez uznanie za wiarygodne zeznań świadka T. F., w zakresie w jakim wskazał, że oskarżony K. S. (1) popełnił przypisane mu przestępstwo, kontrola odwoławcza wykazała, że Sąd I instancji dokonał prawidłowej oceny zeznań tego świadka. Mimo, iż rację mają skarżący wskazując, iż zeznania tego świadka były zmieniane, nie sposób w okolicznościach przedmiotowej sprawy, odmówić im wiarygodności w zakresie, w jakim wskazują na popełnienie przez oskarżonego K. S. (1) przypisanego mu czynu. T. F. jako osadzony w tej samej celi, co oskarżeni i pokrzywdzony był jedynym naocznym świadkiem zdarzenia. Początkowo odnośnie zdarzenia z 7 października 2023 r. relacjonował, iż przebywał w toalecie i po wyjściu zobaczył pokrzywdzonego leżącego na podłodze. Podał również, że nie był świadkiem pobicia. Wymieniony w toku postępowania został ponownie przesłuchany, tym razem w obecności biegłej psycholog. Początkowo podtrzymywał uprzednią wersję wydarzeń, następnie zaś zmienił treść zeznań, podając, że „powie jak było” – k.113 tj, że pokrzywdzony został pobity przez oskarżonych - k.11.

Biegła w pisemnej opinii zawarła wnioski odnośnie oceny psychologicznych aspektów wiarygodności zeznań tego świadka, co umożliwiło wyodrębnienie części zeznań, w których świadek zeznawał szczerze, od części, w której próbował fałszować rzeczywistość. Dokonana na tej podstawie ocena Sądu meriti nie budzi zastrzeżeń.

Skarżący nie kwestionowali w ramach zarzutów apelacji oceny pozostałych dowodów dokonanej w sprawie przez Sąd I instancji. Ocena ta nie budzi również zastrzeżeń Sądu Odwoławczego. Sąd I instancji dokonał prawidłowych ustaleń i należycie przedstawił swoje rozumowanie w tym zakresie w pisemnych motywach wyroku.

Reasumując, wskazać więc należy, że okoliczności popełnienia przez oskarżonego przypisanego mu czynu z art. 158 § 1 k.k. nie budzą wątpliwości, pomimo tego, że K. S. (1) nie przyznał się do jego popełnienia. Twierdzenia oskarżonego, iż obrażenia pokrzywdzonego M. M. (1) powstały w wyniku upadku z łóżka, są sprzeczne ze zgromadzony w sprawie materiałem dowodowym uznanym za wiarygodny i prawidłowo poczynionymi na jego podstawie ustaleniami, jak również przeczą zasadom logiki i doświadczenia życiowego, co prawidłowo odnotował Sąd meriti.

W konsekwencji brak było podstaw do zakwestionowania ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd Rejonowy.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego K. S. (1) od popełnienia przypisanego mu przestępstwa.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec wskazanych wyżej okoliczności wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu nie mógł zostać uznany za zasadny.

1OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Błędne skazanie oskarżonego K. S. (1) za popełniony czyn z art. 158 § 1 k.k. w warunkach recydywy z art. 64 § 2 k.k.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

W apelacjach oskarżonego K. S. (1) i jego obrońcy nie sformułowano zarzutu związanego z przypisaniem mu czynu w warunkach art. 64 § 2 k.k., jednak Sąd Okręgowy obowiązany był, w związku z treścią art. 440 k.p.k., do rozważenia tej kwestii z urzędu. Utrzymanie w mocy wyroku, w którym przypisano oskarżonemu popełnienie przestępstwa w warunkach recydywy specjalnej wielokrotnej w sytuacji, gdy nie wystąpiły przesłanki niezbędne do jej przyjęcia - stanowi rozstrzygnięcie rażąco niesprawiedliwe w rozumieniu przepisu art. 440 k.p.k. (por. wyrok np. Sądu Najwyższego z dnia 31 marca 2009 r., III KK 340/08)

1ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyrok Sądu Rejonowego w Bartoszycach z dnia 3 września 2024 r., sygn. akt II K 152/24 zmieniono w ten sposób, że w ramach rozstrzygnięcia z pkt I sentencji ustalono, iż oskarżony K. S. (1) przypisanego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne i czyn ten zakwalifikowano z art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i przyjmując te przepisy za podstawę skazania i wymiaru kary orzeczono wobec K. S. (1) karę 9 miesięcy pozbawienia wolności.

W pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymano w mocy.

Zwięźle o powodach zmiany

Kontrola odwoławcza skutkowała ustaleniem, że oskarżony K. S. (1) dopuścił się popełnienia przypisanego mu czynu w warunkach tzw. recydywy zwykłej z art. 64 § 1 k.k.

Przepis o recydywie specjalnej wielokrotnej (art. 64 § 2 k.k.) wymaga, dla jego zastosowania, spełnienia kilku przesłanek. Po pierwsze, konieczne jest, aby sprawca kolejnego przestępstwa umyślnego był uprzednio skazany w warunkach określonych w art. 64 § 1 k.k. za czyn należący do enumeratywnego katalogu przestępstw, obejmującego czyny przeciwko życiu i zdrowiu, zgwałcenie, rozbój oraz kradzież z włamaniem lub inne przestępstwa przeciwko mieniu popełnione z użyciem przemocy lub groźbą jej użycia. Po drugie, sprawca musi być skazany „ponownie” za przestępstwo należące do tego katalogu. Po trzecie, sprawca ma odbyć łącznie (a więc ze skazania pierwotnego, jak i kolejnego za przestępstwo popełnione w warunkach recydywy określonej w art. 64 § 1 k.k.) co najmniej rok pozbawienia wolności. Po czwarte, przestępstwo w warunkach recydywy specjalnej wielokrotnej musi być popełnione w ciągu 5 lat po odbyciu w całości lub części ostatniej kary. (Wyrok SN z 7.12.2023 r., II KK 193/23)

Treść uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia wskazuje, że Sąd Rejonowy błędnie przyjął jako prawidłową argumentację oskarżyciela publicznego wskazującą, że czynu przypisanego K. S. (1) w przedmiotowym postępowaniu wymieniony dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 1 roku kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne. K. S. (1) został skazany bowiem wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 14 kwietnia 2021 r., sygn. akt II K 155/20 m.in. za czyn z art. 197 § 3 pkt 2 kk w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności, która następnie została objęta wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 27 kwietnia 2022 r., sygn. akt II K 3/22. Z przedmiotowej kary wymieniony odbył już ponad rok (k. 181).

Sąd Okręgowy podziela pogląd przedstawiony w Wyroku Sądu Najwyższego z 15 maja 2022 r., sygn. akt III KK 74/02, który wskazuje, że dla przyjęcia kwalifikacji z art. 64 § 2 k.k. nie wystarczy, by sprawca w odpowiednim czasie, po odbyciu odpowiedniej części kary pozbawienia wolności, popełnił jedno z przestępstw wskazanych w tym przepisie. Zawarte w art. 64 § 2 k.k. określenie „ponownie” oznacza, iż warunkiem koniecznym jest uprzednie skazanie sprawcy z zastosowaniem art. 64 § 1 k.k., ale nie za jakiekolwiek z przestępstw umyślnych wymienionych w art. 64 § 2 k.k., lecz za takie samo przestępstwo, jak aktualnie zarzucone (tożsamość jednostkowa) albo za przestępstwo należące do tej samej grupy przestępstw, które zostały wymienione w art. 64 § 2 k.k. (tożsamość rodzajowa).

Przestępstwo zgwałcenia z art. 197 § 3 pkt 2 k.k. należy do grupy przestępstw przeciwko wolności seksualnej i obyczajności. Czyn z art. 158 § 1 k.k. należy zaś do przestępstw przeciwko życiu i zdrowiu. Nie są to przestępstwa podobne, należące do tej samej grupy, zatem prawidłowa ocena uprzedniej karalności oskarżonego K. S. (1) winna prowadzić do wniosku, że wymieniony dopuścił się przestępstwa w warunkach recydywy z art. 64 § 1 k.k.

Analiza uzasadnienia Sądu I instancji prowadzi do wniosku, że Sąd ten prawidłowo rozważył wszystkie okoliczności odnoszące się do wymiaru kary. Jednakże dokonanie ustaleń, iż oskarżony K. S. (1) dopuścił się przypisanego mu czynu z art. 158 § 1 k.k. w warunkach tzw. recydywy zwykłej skutkowało odpowiednio koniecznością weryfikacji wymierzonej oskarżonemu kary na podstawie regulacji zawartych w art. 64 § 1 k.k.

W ocenie Sądu Okręgowego kara pozbawienia wolności w wymiarze 9 miesięcy jest adekwatna do stopnia winy oskarżonego i stopnia społecznej szkodliwości jego czynu i winna spełnić wobec wymienionego cele określone w art. 53 kk w szczególności wychowawcze jak również właściwie kształtować świadomość prawną społeczeństwa.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Na podstawie art.624§1 kpk zwolniono przebywającego w zakładzie karnym oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

1PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony K. S. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Bartoszycach z dnia 3 września 2024 r., sygn. akt II K 152/24

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego K. S. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Bartoszycach z dnia 3 września 2024 r., sygn. akt II K 152/24

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana