Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 października 2014 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

Przewodniczący : SSO Małgorzata Tomkiewicz

Protokolant : st. sekr. sądowy Monika Tymosiewicz

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Marii Kuleszy-Chaleckiej

po rozpoznaniu w dniu 29 października 2014r.

sprawy P. Ż.

oskarżonego o przestępstwo z art. 178a§1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie

z dnia 3 lipca 2014r. sygn. akt VII K 1181/13

I.zaskarżony wyrok uchyla i na podstawie art. 45 §1 k.w postępowanie w sprawie umarza;

II.kosztami procesu za obie instancje obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

P. Ż. oskarżony został o to, że w dniu 9 lipca 2012r. na drodze publicznej w ruchu lądowym pomiedzy miejscowościami S. i K. gm.P. kierował koparką (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,75 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu

- tj. o przestępstwo z art. 178§ 1kk.

Sąd Rejonowy w Olsztynie wyrokiem z dnia 3 lipca 2014r. w sprawie VIIK 1181/13 orzekł :

I.oskarżonego P. Ż. uznał za winnego tego, że w dniu 9 lipca 2012r. pomiędzy miejscowościami S. i K., gm. P., prowadził w ruchu lądowym pojazd mechniczny-koparkę (...), znajdując się w stanie po użyciu alkoholu, wynoszącym nie mniej niż 0,3 promila alkoholu we krwi, zyn ten zakwalifikował z art. 87 §1 kw i za to, na podstawie powołanego przepisu skazał go i wymierzył mu karę grzywny 1.000zł;

II.na podstawie art. 87 § 3 kw w zw. z art. 29 §1,2 i 4 kw orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 18 miesięcy, zaliczając na poczet tego środka okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 9.07.2012r.

III.na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpow zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości.

Od powyższego wyroku apelację wniósł obrońca oskarżonego zaskarżając przedmiotowe orzeczenie w całości. Wyrokowi temu skarżący zarzucił obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia a to:

-art. 7kpk poprzez dowolne ustalenie, że oskarżony w chwili zdarzenia drogowego znajdował się w stanie użyciu alkoholu, nie mniej niż 0,3 promila alkoholu we krwi.

Stawiając ten zarzut obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia i uniewinnienie oskarżonego od stawianego mu zarzutu ewentualnie o uchylenie tego wyroku i przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego jej rozpoznania. Obrońca wniósł również o uchylenie zaskarżonego wyroku i umorzenie postępowania w niniejszej sprawie wobec przedawnienia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja zasługuje na uwzględnienie w zakresie zawartego w niej wniosku o uchylenie zaskarżonego wyroku i umorzenie postępowania z uwagi na przedawnienie karalności, w pozostałej części jest ona nietrafna.

Odnosząc się do zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych stwierdzić należy, iż Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń zarówno w aspekcie okoliczności stanu faktycznego, winy oskarżonego, jak i kwalifikacji prawnej przypisanego mu czynu. Dokonana w tym zakresie analiza materiału dowodowego jest wnikliwa i jasna, w pełni odpowiada dyrektywom określonym w art. 4 kpk a przeprowadzone w oparciu o tę analizę wnioskowanie jest logiczne, zgodne z przesłankami zawartymi w art. 7 kpk i przekonująco uzasadnione. Apelacja nie wskazuje na żadne okoliczności, które nie byłyby przedmiotem uwagi Sądu Rejonowego i nie zawiera też takiej, merytorycznej argumentacji, która wnioskowanie tego Sądu mogłaby skutecznie podważyć. W istocie swej sprowadza się ona jedynie do ogólnikowego stwierdzenia, iż oskarżony konsekwentnie utrzymywał, iż nie spożywał alkoholu przed zdarzeniem zaś amol wypił później, w związku z czym przypisanie P.Ż. sprawstwa w zakresie wykroczenia z art. 87 §1 kw nie znajduje oparcia w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym.

Twierdzenie powyższe nie tylko mija się z prawdą – gdyż oskarżony po wjechaniu do rowu mówił obecnym na miejscu zdarzeniu świadkom M. L. i M. P., że po pracy wypił „piwko czy dwa” – ale również pozostaje w oczywistej sprzeczności z wnioskami wynikającymi z opinii biegłego P. E. z (...) w O. (k.413-413). Do okoliczności tej Sąd Rejonowy odniósł się szczegółowo w pisemnych motywach wyroku, dokładnie wskazując którym dowodom i z jakich względów dla wiarę i dlaczego tezy, jakoby oskarżony w czasie kierowania koparką (...) na drodze S.-K. Wielki był trzeźwy, nie uznał za wiarygodną. Nie powielając przekonującej argumentacji Sądu I-szej instancji podkreślić jedynie należy, iż Sąd Rejonowy w ustaleniach swoich uznał za fakt udowodniony (pomimo istniejących w tym zakresie wątpliwości), to, iż tuż po kolizji oskarżony wypił płyn amol i stan faktyczny w tej sprawie Sąd odtworzył uwzględniając wersję zdarzenia najbardziej korzystną dla oskarżonego. Wbrew zatem stwierdzeniu zawartemu w apelacji, materiał dowodowy zgromadzony w sprawie w pełni wskazuje na sprawstwo oskarżonego w zakresie przypisanego mu czynu.

Wprawdzie uwadze Sądu Rejonowego umknął fakt, iż wobec zaskarżenia wyroku Sądu Rejonowego z dnia 12.07.2013r. jedynie na korzyść oskarżonego, ponowne rozpoznanie sprawy winno już w całości odbyć się według reguł postępowania w sprawach o wykroczenie, jednakże uchybienie to nie miało żadnego wpływu na treść wydanego wyroku (art.439a kpk), zaś przypisanie P.Ż. winy w zakresie czynu z art. 87 §1 kw – w dacie wyrokowania- było słuszne.

W aktualnym stanie sprawy, wobec faktu, iż od daty popełnienia przez oskarżonego przypisanego mu wykroczenia upłynął okres 2 lat, o którym mowa w art. 45 §1 kw, postępowanie w sprawie należało umorzyć.

Mając zatem powyższe na uwadze, zaskarżony wyrok uchylono i postępowanie w sprawie umorzono (art. 437 & 2 kpk), obciążając jednocześnie Skarb Państwa kosztami procesu za obie instancje (art.630 kpk w zw. z art. 119 kpow).