Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VII Ka 930/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Nidzicy II Wydział Kamy z dnia 12 sierpnia 2024r. w sprawie sygn. akt lI K 62/23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego Ł. F. (1)

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1

Obrońca oskarżonego Ł. F. (1) zaskarżyła wyżej wymieniony wyrok w całości i zarzuciła mu:

1/ obrazę przepisów postępowania, tj. art. 410 k.p.k. w zw. z art. 5§2 k.p.k. oraz art. 7 k.p.k. poprzez przekroczenie zasad swobodnej i zgodnej z zasadami doświadczenia życiowego oceny zgromadzonego materiału dowodowego co skutkowało błędem w ustaleniach faktycznych polegającym na przyjęciu, że:

a) oskarżony zakładając urządzenie podsłuchowe me był motywowany wyłącznie ochroną syna przed niewłaściwym, agresywnym zachowaniem matki dziecka w sytuacji gdy w toku postępowania sądowego nie udowodniono by oskarżonemu przyświecał jakikolwiek innym celom, a ponadto w sytuacji gdy świadkowie M. F. (2), P. F. i A. F. zeznali, że oskarżony zamontował podsłuch w niedługim czasie po tym jak ojciec oskarżonego widział naganne zachowanie pokrzywdzonej wobec dziecka,

b) oskarżony zakładając urządzenie podsłuchowe chciał uzyskać informację, do której nie był uprawniony, w sytuacji gdy informacja o tym, czy małoletni syn oskarżonego co do którego oskarżony ma pełnię władzy rodzicielskiej jest ofiarą przemocy psychicznej lub fizycznej jest dla oskarżonego informacją do której oskarżony jest uprawniony,

a) po odsłuchaniu nagrań z pierwszych dni oskarżony wiedział, iż pokrzywdzona utrzymuje kontakty intymne z innymi mężczyznami w tym pomieszczeniu, w sytuacji gdy taka okoliczność w żaden sposób nie wynika z akt sprawy,

b) oskarżony od października 2021 r. do momentu złożenia zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa wiedząc o tym jak zachowywała się pokrzywdzona wobec syna nigdzie tego faktu nie zgłosił, w sytuacji gdy oskarżony powiadomił o tym fakcie Sąd w trakcie rozprawy rozwodowej, udał się do kurator M. D., a także do Komendy Powiatowej Policji w N.,

2. obrazę przepisów postępowania, tj. art. 410 k.p.k. poprzez:

c) pominięcie istotnych okoliczności mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy wynikających z zeznań świadka M. D., a dokładnie fragmentu zeznań świadka, w którym kurator przyznała, że oskarżony przyszedł do Sądu i powiedział jej, że pokrzywdzona zachowuje się nagannie w stosunku do małoletniego syna i prosił o radę co w tej sytuacji robić, które to zeznania zostały uznane za wiarygodne w całości, a zatem powinny stanowić podstawę dokonanych w sprawie ustaleń faktycznych.

d) pominięcie istotnych okoliczności mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy wynikających z zebranego w sprawie materiału dowodowego, a mianowicie że pokrzywdzona w toku postępowania rozwodowego nie wypowiadała się źle o oskarżonym by następnie w dniu 17.01.2022 r, złożyć zawiadomienie o możliwości popełnienia przez oskarżonego w okresie od 07 września 2019 r. do 31 grudnia 2022 r. przestępstwa z art. 190§1 k.k.oraz 190a I k.k.

e) pominięcie istotnych okoliczności mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy wynikających z zebranego w sprawie materiału dowodowego, a mianowicie tego że w Prokuraturze Rejonowej w Nidzicy toczyło się postępowanie przygotowawcze sygn. akt 401 9..O.Ds.1 85.2023 z zawiadomienia Ł. F. (2)]ińskiego albowiem pokrzywdzona do zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa przez oskarżonego załączyła screeny wiadomości oskarżonego z osobami trzecimi, których nigdy jej nie udostępniał.

Z ostrożności procesowej w sytuacji gdy by Sąd nie podzielił argumentu obrony w zakresie winy oskarżonego, zaskarżonemu wyrokowi zarzucono błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że kwota zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w wysokości 4000 zł na pokrzywdzonej jest adekwatna do rozmiaru krzywdy jakiej doznała pokrzywdzona zwłaszcza biorąc pod uwagę, że dzięki działaniom oskarżonego ujawniono fakt, iż pokrzywdzona zachowywała się nagannie w stosunku do własnego syna, a ponadto w sytuacji gdy do pokrzywdzona do zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa przez oskarżonego dołączyła wiadomości, które oskarżony wymieniał z osobami trzecimi a których to wiadomości oskarżony nie udostępniał pokrzywdzonej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy nie zasługiwała na uwzględnienie.

Odnosząc się do zarzutów zawartych w środku odwoławczym, to przede wszystkim zauważyć należy, że zgromadzone w sprawie dowody Sąd meriti poddał trafnej ocenie, zgodnie z dyrektywami określonymi w art. 4 k.p.k. Także przeprowadzone w oparciu o tę analizę wnioskowanie jest logiczne, zgodne z przesłankami wynikającymi z art. 7 kpk i przekonująco uzasadnione w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku. Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że Sąd I instancji prawidłowo zweryfikował tezy aktu oskarżenia w granicach niezbędnych dla ustalenia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia o winie oskarżonego. Stąd też odnosząc się do podnoszonych przez skarżącego zarzutów należy stwierdzić, że są one chybione. Zauważyć trzeba, że podnosząc tego rodzaju zarzuty obrońca oskarżonego praktycznie polemizuje z ustaleniami Sądu I instancji. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynikają powody rozstrzygnięcia, a Sąd Okręgowy podziela przedstawioną tam argumentację. Apelacja w istocie nie wskazuje na takie okoliczności, które wnioski tego Sądu mogłaby skutecznie podważyć. W tej sytuacji nie ma potrzeby ponownego przytaczania całości argumentacji zawartej w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku i należy jedynie zaakcentować te elementy, które przemawiają za odmową podzielania stanowiska skarżącego

W zakresie zarzutów dotyczących przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów stwierdzić należy, iż Sąd I instancji prawidłowo, w oparciu o zebrany materiał dowodowy odtworzył przebieg zdarzeń opisanych w zaskarżonym wyroku oceniając dowody w sposób zgodny z zasadami prawa procesowego. Wskazać przy tym należy, że zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 5 września 1974 r., zasada swobodnej oceny dowodów, leżąca u podstaw prawidłowego wyrokowania, nie może prowadzić do dowolności ocen i takiego wyboru dowodów, którego prawidłowości nie dałoby się skontrolować w trybie rewizyjnym. Ustalenia faktyczne wyroku tylko wtedy nie wykraczają poza ramy swobodnej oceny dowodów, gdy poczynione zostały na podstawie wszechstronnej analizy przeprowadzonych dowodów, których ocena nie wykazuje błędów natury faktycznej czy logicznej, zgodna jest ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz prowadzi do sędziowskiego przekonania, odzwierciedleniem którego powinno być uzasadnienie orzeczenia. (II KR 114/74 OSNKW 1975/2/28).

W konsekwencji Sąd Okręgowy nie podzielił zawartych w apelacjach zarzutów obrazy przepisów postępowania, mającą wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k., jak i wywodów przytoczonych na ich poparcie oraz nie dopatrzył się obrazy wskazanych przepisów procedury karnej, które to uchybienia mogłyby rzutować na dokonane ustalenia faktyczne skutkujące skazaniem Ł. F. (1). W pełni zatem należy podzielić argumentację Sądu I instancji co do analizy i oceny zebranego i ujawnionego materiału dowodowego.. Fakt czynienia ustaleń faktycznych w oparciu o dowody niekorzystne dla oskarżonego nie może oznaczać, że Sąd I instancji dopuścił się obrazy przepisów postępowania. Tym bardziej wskazać należy, że ustalenia faktyczne winny być dokonane na podstawie dowodów, którym przyznano przymiot wiarygodności. Tym samym wobec przyznania dowodom niekorzystnym dla oskarżonego takiej cechy, to chybione są zarzuty, że w postępowaniu doszło do złamania zasady obiektywizmu. Ocena dowodów pozostaje pod ochroną z art. 7 kpk gdy jest poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, stanowi wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonych oraz jest wyczerpująco i logicznie z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego umotywowana w uzasadnieniu wyroku. Analiza akt sprawy wskazuje, że Sąd Okręgowy trafne ustalenia oparł na dowodach, które przeprowadzone zostały na rozprawie głównej i ocenił je w sposób uwzględniający wszystkie okoliczności zdarzeń a w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku co do zasady prawidłowo wskazał jakie fakty uznał za udowodnione, a jakie za nieudowodnione i na jakich w tej mierze oparł się dowodach i dlaczego odmówił wiary dowodom przeciwnym a ocena ta zasługuje na podzielenie.

Wskazać zatem należy, że Sąd I instancji uznał wyjaśnienia oskarżonego za wiarygodne uznał jedynie w tej części w jakiej wskazywał on na zakup urządzenia rejestrującego dźwięk, nagrywanie rozmów M. F. (1), okres w jakim nagrywanie miało miejsce, a także odsłuchiwanie tych nagrań oraz udostępnianie ich A. F., M. F. (2), P. F., a także pełnomocnikowi ze sprawy rozwodowej, sygn. akt VI RC 1361/20.

Prawidłowo natomiast zakwestionowano jego twierdzenia, w których wymieniony utrzymywał, że jego działanie, polegające na zamontowaniu urządzenia rejestrującego dźwięk, w którym zamieszkiwali pokrzywdzona wraz małoletnim B. F., miało na celu jedynie dobro syna oraz ochronę przed niewłaściwym zachowaniem M. F. (1). Powyższemu przeczy przede wszystkim czas, w jakim oskarżony podłączył urządzenie w domu zajmowanym przez pokrzywdzoną; zgodnie ze swoimi twierdzeniami uczynił to w dniu 7 września 2021 r. a samo zamówienie urządzenia miało miejsce niewiele wcześniej – tj. w dniu 5 września 2021 r. Zwrócić przy tym uwagę należy, że podczas rozprawy rozwodowej mającej miejsce blisko tydzień wcześniej tj. dnia 31 sierpnia 2021 r. Ł. F. podał do protokołu, że pokrzywdzona jest dobrą matką. Podobnie prawidłowo zanegowano w takim zakresie twierdzenia A. i M. F. (2) oraz P. F.- porównaj k. 617 odw. -618.

Trafnie ponadto uznano, że podstawą dla ustaleń w sprawie były jasne, stanowcze, logiczne oraz spójne z pozostałym materiałem dowodowym zeznania M. F. (1). Ponadto jej relacja koresponduje z zeznaniami świadków E. J. i D. J., częściowymi zeznaniami świadków A. F., M. F. (2) i P. F., a także nieosobowymi źródłami dowodowymi: skróconym odpisem aktu małżeństwa oraz odpisem skróconym aktu urodzenia. Zeznania M. F. pozwoliły na ustalenie nie tylko przebiegu pożycia stron ale i na określenie istniejących konfliktów na tle ekonomicznym oraz dotyczących opieki nad małoletnim B. F.. Co istotne wymieniona wskazała też na okoliczności romansu Ł. F. (1) z P. S., wniesienie pozwu o rozwód, a także podejmowane próby ratowania związku. Zeznania tego świadka pozwoliły na ustalenie faktu podsłuchiwania jej przez oskarżonego, czego zresztą sam Ł. F. (1) nie kwestionował. Co jednak ze jest istotne, jeszcze przed odkryciem podsłuchu oskarżony sugerował pokrzywdzonej, że jest podsłuchiwana (podczas jednej z rozmów kazał jej uśmiechnąć się do żyrandola, gdzie dzień wcześniej pokrzywdzona w prywatnej rozmowie wspominała o możliwości ukrytego urządzenia właśnie w żyrandolu), wiedział też o rzeczach, o których pokrzywdzona z nim nie rozmawiała i które często nie dotyczyły małoletniego.

Z tymi twierdzeniami pokrzywdzonej w pełni również korespondują wnioski płynące ze stenogramów i nagrań; dotyczą one prywatnych rozmów, jakie prowadziła M. F. (1) w okresie od 7 do 27 września 2021 r. w domu w T.. Co przy tym znamienne część z zarejestrowanych nagrań pełnomocnik Ł. F. (1) w sprawie rozwodowej, sygn. akt VI RC 1361/20 załączył do uzupełnienia apelacji, a więc musiał wcześniej zapoznać się z nimi.

Nie budziła także zastrzeżeń ocena zeznań rodziców pokrzywdzonej E. J. i D. J., którzy rzetelnie przedstawili okoliczności odnoszące się do wspólnego pożycia pokrzywdzonej oraz oskarżonego, w tym wskazywali na kłótnie i nieporozumienia, konflikty na tle finansowych oraz dotyczące opieki nad małoletnim B. F.. Ponadto w swoich zeznaniach świadkowie zrelacjonowali znane im okoliczności towarzyszące podsłuchiwaniu rozmów córki przez oskarżonego a przede wszystkim stan psychiczny pokrzywdzonej w okresie prowadzenia podsłuchu, oraz to w jaki sposób oskarżycielka posiłkowa zorientowała się o podsłuchu, a także prowadzone poszukiwania urządzenia rejestrującego dźwięk.

Prawidłowo także Sąd I instancji uznał zeznania rodziców oskarżonego M. i A. F. za wiarygodne w części, w jakiej wskazywali oni na problemy w małżeństwie oskarżonego z pokrzywdzoną, zakup wspólnego domu w T. oraz wyprowadzkę Ł. F. (1) z domu w (...) do domu rodziców. Sąd Rejonowy także zasadnie za wiarygodne uznał ich zeznania w części w jakiej wskazywali, że ich syn faktycznie podłożył podsłuch w domu w T., w którym mieszkała pokrzywdzona wraz z małoletnim synem, a także na fakt odsłuchiwania rozmów udostępnionych uprzednio świadkom przez oskarżonego.

Sąd Rejonowy słusznie wskazał, że zeznania P. F. (S.) wskazywały także na romans, jaki oskarżony nawiązał z wymienioną; obecna żona oskarżonego posiadała dokładną wiedzę na temat pożycia Ł. F. (1) i M. F. (1). Co istotne świadek w swoich zeznaniach wskazała, że od początku wiedziała o założonym podsłuchu w domu oskarżycielki posiłkowej i dokładnie zrelacjonowała przebieg nagrywania, jak długo ono trwało; wymieniona opisała sposób działania urządzenia rejestrującego dźwięk, a także wskazała, iż nagrań tych słuchała wraz z oskarżonym, oprócz niej i oskarżonego nagrania słyszeli A. i M. F. (2).

W pełni zgodzić należało się także z oceną zeznań kuratorów sądowych. M. D. przeprowadzała wywiad kuratorski w maju 2021 r., w celu zebrania potrzebnych informacji do rozprawy rozwodowej i swoich zeznaniach podkreśliła, że w czasie sporządzania wywiadu nie uzyskała informacji, aby oskarżycielka posiłkowa zachowywała się niewłaściwie w stosunku do małoletniego B. F.; takie informacje miała uzyskać od oskarżonego dopiero po sporządzonym wywiadzie. Natomiast D. P. przeprowadzała wywiad w dniu 10 czerwca 2022 r. Wymieniona potwierdziła prawidłową relację matki z dzieckiem i dodała też, że małoletni B. F. wiedział o nagrywaniu pokrzywdzonej przez oskarżonego /miał przynieść kamerę i powiedzieć, że „teraz ją włączy i będzie podglądał mamę jak tata”/. Podkreślenia wymaga, że ta ostatnia potwierdziła też nadszarpnięte zdrowie psychiczne oskarżycielki posiłkowej w tamtym okresie, co było wywołane sytuacją z oskarżonym.

Nie mogła także budzić zastrzeżeń ocena wniosków płynących z opinii biegłego z za kresu informatyki, który dokładnie opisał sposób działania urządzenia rejestrującego dźwięk, jego budowę, funkcje i zastosowanie.

Dokonując prawidłowych ustaleń w sprawie opartych o wnikliwą i prawidłowa ocenę zebranych dowodów Sad I instancji zadanie uznał, że Ł. F. (1) dopuścił się popełnienia przypisanego mu czynu z art. 267 § 3 i 4 k.k.

Nie ulega bowiem żadnej wątpliwości, że oskarżony na przestrzeni 20 dni posługiwał się urządzeniem podsłuchowym i co znamienne urządzenie to zostało umieszczone w połączeniu kuchni i salonu, gdzie było skoncentrowane życie pokrzywdzonej (w pokoju dziecięcym podsłuchu oskarżony nie założył). Ponadto oskarżony doskonale zdawał sobie sprawę z faktu, iż w domu tym pokrzywdzona prowadzi rozmowy z innymi osobami, związane ze swym życiem zawodowym, związane z prowadzoną sprawą rozwodową, w tym rozmowy telefoniczne ze swym pełnomocnikiem, relacjonuje przebieg procesu rozwodowego rodzicom i swym znajomym, prowadzi rozmowy związane ze swym życiem intymnym. W konsekwencji Ł. F. wiedział, że zakładając urządzenie podsłuchowe wejdzie w posiadanie informacji dla niego nieprzeznaczonych, w tym wręcz przed nim ukrywanych przez pokrzywdzoną. Co przy tym istotne urządzenie podsłuchowe założone zostało w trakcie sprawy rozwodowej, po wydaniu nieprawomocnego wyroku przez Sąd Okręgowy, który był niekorzystny dla oskarżonego a ponadto w kilka dni po ostatniej rozprawie rozwodowej przed SO w Olsztynie, kiedy to oskarżony nie miał żadnych zastrzeżeń do sprawowania opieki nad synem przez pokrzywdzoną – porównaj k. 71 w aktach VI RC 1361/20.

Tym samym oskarżony Ł. F. (1) zakładając podsłuch działał w zamiarze bezpośrednim i kierunkowym, tj. w celu uzyskania informacji, do której nie jest uprawniony. Podkreślenia wymagało także i to, że w tym czasie oskarżony wielokrotnie, wręcz codziennie (pod pozorem karmienia psa) wchodził do domu pokrzywdzonej, zabierał urządzenie podsłuchowe, które następnie zgrywał i ponownie umieszczał w tym samym miejscu, a to w celu uzyskania informacji, do których nie był uprawniony. Ponadto Sad I instancji trafnie ustalił, że Ł. F. (1) po uzyskaniu pochodzących z podsłuchu informacji dotyczących M. F. (1), udostępnił je A. F., M. F. (2) oraz P. F. oraz swojemu pełnomocnikowi ze sprawy rozwodowej sygn. akt VI RC 1361/20 a wszystkie te osoby nie były uprawnione do uzyskania tych informacji, a nadto informacje te do świadomości tych osób doszły.

Zasadnie Sąd I instancji odrzucił argumentację jakoby wyłączną motywacją oskarżonego była ochrona dziecka, tzn. chciał pozyskać informacje o niewłaściwym zachowaniu matki wobec dziecka, a co do innych informacji pozyskał je jedynie przy okazji (tj. godził się na to, że takie informacje poweźmie, a więc nie działał w zamiarze bezpośrednim kierunkowym, a jedynie w zamiarze ewentualnym). Trafnie bowiem w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku zauważono, że w dniu w dniu 31 sierpnia 2021 r. przed Sądem Okręgowym w Olsztynie w trakcie sprawy rozwodowej oskarżony nie miał żadnych zastrzeżeń do opieki wykonywanej przez pokrzywdzoną nad ich wspólnym synem, powiedział że pokrzywdzona „jest dobrą matką” i dopiero po przegraniu sprawy rozwodowej już 5 dni później zamówił urządzenie podsłuchowe, które umieścił w pomieszczeniu domu zajmowanego przez pokrzywdzoną. Zatem Ł. F. miał pełną świadomość, iż w tych pomieszczeniach koncentruje się życie pokrzywdzonej, przyjmuje tam gości, prowadzi tam rozmowy z innymi osobami, związane ze swym życiem zawodowym, związane z prowadzoną sprawą rozwodową, w tym rozmowy telefoniczne ze swym pełnomocnikiem, relacjonuje przebieg procesu rozwodowego rodzicom i swym znajomym, prowadzi rozmowy związane ze swym życiem intymnym; po odsłuchaniu nagrań z pierwszych dni wiedział, iż pokrzywdzona utrzymuje kontakty intymne z innymi mężczyznami w tym pomieszczeniu. W związku z powyższym oskarżony doskonale zdawał sobie sprawę, że zakładając, a następnie codziennie zgrywając urządzenie podsłuchowe działające na zasadzie autodetekcji w tym konkretnym miejscu, w salonie, kuchni a także w trakcie sprawy rozwodowej i związanej z tym eskalacji istniejącego konfliktu na tle kontaktów z dzieckiem, rozliczeń majątkowych wejdzie w posiadanie informacji dla niego nieprzeznaczonych. Zgodzić się także należało z Sądem Rejonowym, że Ł. F. w zakresie przypisanego mu czynu nie działał w celu ochrony dziecka lecz chciał zdobyć informacje, które w trwającym procesie rozwodowym przemawiałyby na jego korzyść, a więc mające ukazać pokrzywdzoną w złym świetle i to było wyłączną przyczyną założenia, a następnie przez 20 dni posługiwania się urządzeniem podsłuchowym. Wskazać bowiem należy, że „zachowanie pokrzywdzonej wobec dziecka było takie same czy to przed ostatnią rozprawą rozwodową przed SO w Olsztynie czy to później, o sposobie traktowania dziecka przez matkę oskarżony wiedział, wszak razem to dziecko wychowywali. Że oskarżony nie traktował zagrożenia ze strony pokrzywdzonej dla zdrowia dziecka serio, a jedynie jako sposób na zaszkodzenie pokrzywdzonej świadczy obiektywnie chronologia zdarzeń polegających na zgłoszeniu tego zagrożenia Policji. Pomimo tego, że wszedł w posiadanie nagrań z podsłuchów już ok. 8 września 2021 r. - to fakt zagrożenia zdrowia dziecka zgłosił dopiero w marcu 2022 r.”- k.619 odw.-620.

Chybiony był wreszcie zarzut apelacji co do rzekomego błędu w ustaleniach poprzez zasądzenie na rzecz pokrzywdzonej kwoty 4000 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę i w tym zakresie w pełni odwołać się należy do argumentacji jak na k. 621.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W orzeczeniu Sądu I instancji nie stwierdzono obrazy przepisów postepowania oraz błędu w ustaleniach faktycznych.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w Nidzicy II Wydział Kamy z dnia 12 sierpnia 2024r. w sprawie sygn. akt lI K 62/23 utrzymano w mocy.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

W okolicznościach przedstawionych w niniejszym uzasadnieniu brak było podstaw do zakwestionowania tak ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd Rejonowy, jak i dokonanej oceny prawnej czynu oskarżonego.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Uznając, że oskarżony jest w stanie ponieść koszty sądowe zobowiązano go do ich poniesienia za postępowanie odwoławcze, co obejmuje także opłatę za II instancję w kwocie 100 zł, a ponadto zasądzono na niego obowiązek zwrotu wydatków poniesionych przez pokrzywdzoną na ustanowienie pełnomocnika z wyboru w instancji odwoławczej.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego Ł. F. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Nidzicy II Wydział Kamy z dnia 12 sierpnia 2024r. w sprawie sygn. akt lI K 62/23

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana