Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 listopada 2016 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący: SSO Dariusz Firkowski

Protokolant: stażysta Dawid Kalinowski

przy udziale oskarżyciela publicznego Joanny Śmilgin Lis

po rozpoznaniu w dniach 3 i 23 listopada 2016 r.

sprawy I. S., ur. (...) w B., córki A. i J. z domu A.

obwinionej z art. 107 kw

na skutek apelacji wniesionej przez obwinioną

od wyroku Sądu Rejonowego w P. z dnia 12 lipca 2016 r., sygn. akt II W 158/16

I zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że obwinioną I. S. uniewinnia od popełnienia zarzucanego jej czynu,

II koszty postępowania w sprawie ponosi Skarb Państwa.

Sygn. akt VII Ka 1005/16

UZASADNIENIE

I. S. została obwiniona o to, że w okresie od 8 lutego do dnia 26 lutego 2016 roku w miejscu zamieszkania tj. P. (...) w celu dokuczenia, złośliwie niepokoiła swojego byłego męża S. S. w ten sposób, że wyrzucała jego produkty żywnościowe z lodówki, wylewała zupę i inne produkty na pościel oraz w pokoju, wyrzucała produkty żywnościowe do kosza na śmieci oraz prowokowała do kłótni

tj. o czyn z art. 107 kw

Sąd Rejonowy w P. wyrokiem z dnia 12 lipca 2016 r. w sprawie (...)

w ramach czynu zarzucanego wnioskiem o ukaranie obwinioną I. S. uznał za winną tego, ze okresie od 8 lutego do dnia 26 lutego 2016 roku w miejscu zamieszkania tj. P. (...) w celu dokuczenia, złośliwie niepokoiła swojego byłego męża S. S. w ten sposób, że wyrzucała jego produkty żywnościowe z lodówki na podłogę w kuchni, wylała zupę na pościel oraz w pokoju pokrzywdzonego oraz prowokowała do kłótni stanowiącego wykroczenie z art. 107 kw i za to na tej podstawie skazał ją na karę nagany.

Powyższy wyrok zaskarżyła obwiniona i w nieformalnej apelacji zarzuciła mu błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych jako podstawę orzeczenia, naruszenia przepisów postępowania poprzez uwzględnienie przy wydaniu wyroku wyłącznie okoliczności przemawiających na jej niekorzyść a także niepotraktowanie sprawy w sposób całościowy, co miało wpływ na treść orzeczenia.

W ocenie skarżące postępowanie sądowe oparto o nierzetelnie przeprowadzone postępowanie przygotowawcze (organ Policji dołączył do akt sprawy wybiórczo potraktowany materiał dowodowy, wybrany wg bliżej nie określonych kryteriów), ograniczone co do ram czasowych a organ przygotowawczy nie załączył nawet dokumentacji fotograficznej o powstaniu której informował skarżący. Ponadto Sąd I instancji potraktował zeznania skarżącego jako zeznania prawdziwe i obiektywne, pomimo że zeznania te są same ze sobą sprzeczne logicznie, a w toku tych zeznań skarżący mijał się z prawdą (ustalono na przykład, że wbrew twierdzeniu skarżącego nie zażywam narkotyków) oraz zignorował podłoże majątkowe konfliktu pomiędzy obwinioną a byłym małżonkiem i wynikający z tego poboczny interes skarżącego w sprawie, jednocześnie (w dalszym ciągu bez chociażby pobieżnej analizy podłoża konfliktu), przypisał jej mający właśnie podłoże majątkowe motyw popełnienia zarzucanego czynu. Wreszcie zdaniem apelującej Sąd I instancji błędnie przyjął za nie zasługujące na uwzględnienie jej wyjaśnienia w związku z rzekomo celowym, fałszywym poinformowaniu Sądu o przyczynach nie stawiennictwa skarżącego na posiedzeniu Sądu w dn. 26.06.2016 r.

Wskazując na powyższe skarżąca wniosła o zmianę wyroku i uniewinnienie jej od popełnienia przypisanego jej czynu.

Sad Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest zasadna w zakresie postulatu uniewinnienia obwinionej od popełnienia przypisanego jej czynu.

Sąd Okręgowy odmiennie niż to uczynił Sąd I instancji ocenił materiał dowody i uznał, ze w sprawie należało dać wiarę wyjaśnieniom obwinionej.

W niniejszej sprawie bez wątpienia występują dwie grupy dowodów: przemawiające na rzecz I. S. i świadczące na jej niekorzyść. Wskazać przy tym należy, że tak zeznania funkcjonariuszy jak i treść notatek z interwencji w istocie nie mogła mieć decydującego znaczenia dla dokonania ustaleń w sprawie albowiem faktycznie te dowody nie miały bezpośredniego charakteru i opierały się w istocie na relacji jednej ze stron tj. pokrzywdzonego S. S..

Tym samym konieczne było dokonane weryfikacji relacji zainteresowanych stron postepowania poprzez dowód obiektywny.

Takim dowodem dla Sądu I instancji była treść dokumentów przedstawionych przez pokrzywdzonego jak na k.33 i k.34. Z uzasadnienia jak na k.60 wynika, że Sąd Rejonowy przyjął, że skoro obwiniona miała pomówić S. S. co do przyczyn nieobecności na rozprawie w dniu 27 czerwca 2016 r. to nie należało dać wiary i tym jej wyjaśnieniom, w których zaprzeczyła aby dopuściła się zarzucanego jej zachowania.

Tymczasem jak wynika z wiarygodnej relacji syna stron- k.77 odw. a przede wszystkim z informacji jak na k.90, k.91 S. S. na badaniach i na szkoleniu przebywał nie od 25 czerwca 2016 r. ale w dniu 29 czerwca 2016 r.

W konsekwencji powyższego i nierzetelnej informacji pokrzywdzonego co do nieobecności na rozprawie w dniu 27 czerwca 2016 r. Sąd Okręgowy nie dał wiary jego twierdzeniom co do rzekomo nagannego zachowania I. S..

Ponadto wskazać należy, że analiza tak twierdzeń obwinionej jak i relacji pokrzywdzonego wskazuje na wiarygodność tej pierwszej. Podkreślić bowiem należy, że obwiniona szczerze podała, że wystawiła w dniu 8 lutego 2016 r. produkty byłego męża z lodówki ale uczyniła to nie po to aby go złośliwie niepokoić ale z uwagi na to, że S. S. przejawił podobne zachowanie. Na uwadze należy mieć i to, że z zeznań pokrzywdzonego wynika, że gdy wychodzi on na 2 lub 3 metry to zamyka swój pokój. Tym samym budzi wątpliwość czy obwiniona faktycznie byłaby w stanie wylać zawartość garnka z zupą na pościel pokrzywdzonego w jego pokoju.

Oczywistym jest, że pomiędzy stronami istniej głęboki konflikt. Tym samym wobec istotnych wątpliwości wynikających z zebranego materiału dowodowego brak jest wystarczających podstaw do uznania zawinienia I. S..

Mając powyższe na uwadze zaskarżony wyrok zmieniono w ten sposób, że obwinioną I. S. uniewinniono od popełnienia zarzucanego jej czynu – art.437§2 kpk, art.438pkt.2-3 w zw. z art.109§2 kpw i art.8 kpw i art.5§2 kpk.

Na podstawie art.118§2 kpw koszty postępowania w sprawie ponosi Skarb Państwa