Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VII Ka 1009/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Szczytnie II Wydziału Karnego z dnia 28 listopada 2023 r., sygn. akt II K 533/22

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciele posiłkowi

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonych A. G. i D. G.

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1

Obrońca oskarżonych zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła:

1. co do oskarżonego A. G. :

- obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść wyroku tj. art. 7 k.p.k. poprzez naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów, wyrażającej się w sprzecznej z zasadami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania, wybiórczej, bezkrytycznej analizy:

a/ wyjaśnień oskarżonego i oskarżonej poprzez odmowę waloru wiarygodności w zakresie, że oskarżony dojechał do matki później i nie miał wiedzy, że w pojeździe marki S. (...) w dniu 26 czerwca 2022 r. są przewożone papierosy bez akcyzy, podczas gdy oskarżony dojechał do matki, która czekała na niego na trasie na W., aby mogła wrócić do domu, ponieważ źle się czuła i oskarżony nie wiedział, że w samochodzie znajdują się papierosy bez akcyzy,

b/ notatki urzędowej (k.7) poprzez niedostrzeżenie istotnej okoliczności, iż funkcjonariusz Policji w notatce zapisał, że od oskarżonej była wyczuwalna woń alkoholu z ust, dlatego też udano się z oskarżoną do Szpitala (...) w S., co prowadzi do wniosku, że oskarżony przyjechał po matkę z uwagi na to, że źle się czuła, nadto oskarżony wyjaśnił, że w samochodzie widoczna była butelka po alkoholu,

- obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść wyroku, tj. art. 170 § 1 pkt 5 k.p.k. poprzez oddalenie wniosku dowodowego składnego przez obrońcę oskarżonego w postaci przeprowadzenia dowodu z ponownego przesłuchania funkcjonariuszy Policji, podczas gdy w ocenie oskarżonych w czasie przesłuchania świadków nie byli oni przy pomocy ówczesnego obrońcy właściwie przygotowani do przesłuchania świadków,

a w konsekwencji,

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, polegający na przyjęciu, że oskarżony wiedział, że w pojeździe marki S. (...), którą kierował w dniu 26 czerwca 2023 r. są przewożone papierosy bez znaków akcyzy i przewoził wyroby akcyzowe bez znaków skarbowych akcyzy, podczas gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy prowadzi do wniosku przeciwnego, co powinno w rezultacie skutkować uznaniem oskarżonego za niewinnego zarzucanego mu czynu,

2. co do oskarżonej D. G. :

- obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść wyroku tj. art. 7 k.p.k. poprzez naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów, wyrażającej się w sprzecznej z zasadami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania, wybiórczej, bezkrytycznej analizy:

c/ wyjaśnień oskarżonej poprzez odmowę waloru wiarygodności, że oskarżony dojechał do matki później i nie miał wiedzy, że w pojeździe marki S. (...) w dniu 26 czerwca 2022 r. są przewożone papierosy bez akcyzy, podczas gdy oskarżona tego dnia spożywała alkohol i zadzwoniła do syna z prośbą o przyjazd do niej, aby mogła wrócić do domu, a nadto oskarżona wyjaśniła, że wyroby akcyzowe nie należały do niej,

a) notatki urzędowej (k.7) poprzez niedostrzeżenie istotnej okoliczności, iż funkcjonariusz Policji w notatce zapisał, że od oskarżonej była wyczuwalna woń alkoholu z ust, dlatego też udano się z oskarżoną do Szpitala (...) w S., co prowadzi do wniosku, że oskarżona źle się czuła w tym dniu, z uwagi na spożycie alkoholu i oskarżony dojechał do matki, aby mogła wrócić do domu,

- obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść wyroku, tj. art. 170 1 pkt 5 k.p.k. poprzez oddalenie wniosku dowodowego składnego przez obrońcę oskarżonego w postaci przeprowadzenia dowodu z ponownego przesłuchania funkcjonariuszy Policji, podczas gdy w ocenie oskarżonych w czasie przesłuchania świadków nie byli oni przy pomocy ówczesnego obrońcy właściwie przygotowani do przesłuchania świadków,

a w konsekwencji,

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, polegający na przyjęciu, że oskarżona przewoziła samochodem wyroby akcyzowe bez znaków skarbowych akcyzy, podczas gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy prowadzi do wniosku przeciwnego, co powinno w rezultacie skutkować uznaniem oskarżonej za niewinną zarzucanego jej czynu.

W przypadku nieuwzględnienia zarzutów wskazanych wyżej wyrokowi skarżąca zarzuciła:

3. co do oskarżonego A. G.:

- obrazę przepisów, mająca wpływ na treść wyroku, a mianowicie przepisu art. 63§1 k.k. w zw. z art. 20 § 2 k.k.s. poprzez jego niezastosowanie w sytuacji, gdy w sprawie spełnione były przesłanki obligatoryjnego zaliczenia na poczet orzeczonej oskarżonemu kary okresu rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w postaci zatrzymania w dniu 26 września 2022 r. godz. 22:30 do dnia 28 czerwca 2022 r. godz. 15:59,

- rażącą niewspółmierność kary grzywny w wysokości 80 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 120 złotych, wynikającą z nieuwzględnienia i niedocenienia w dostatecznym stopniu istotnych okoliczności, które winny łagodząco wpływać na wymiar kary, w szczególności tego, że oskarżony w czasie popełnienia przestępstwa był niekarany, ma trudną sytuację materialną, posiada orzeczony umiarkowany stopień niepełnosprawności, a wzgląd na cele wychowawcze i zapobiegawcze jakie kara powinna osiągnąć w stosunku do oskarżonego uzasadniają wymierzenie kary grzywny o znacznie niższym wymiarze,

4. co do oskarżonej D. G.:

- obrazę przepisów, mająca wpływ na treść wyroku, a mianowicie przepisu art. 63 § 1 k.k. w zw. z art. 20 § 2 k.k.s. poprzez jego niezastosowanie w sytuacji, gdy w sprawie spełnione były przesłanki obligatoryjnego zaliczenia na poczet orzeczonej oskarżonej kary okresu rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w postaci zatrzymania w dniu 26 września 2022 r. godz. 22:30 do dnia 28 czerwca 2022 r. godz. 16:33,

- rażącą niewspółmierność kary grzywny w wysokości 400 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 120 złotych, wynikającą z nieuwzględnienia i niedocenienia w dostatecznym stopniu istotnych okoliczności, które winny łagodząco wpływać na wymiar kary, w szczególności tego, że oskarżona ma trudną sytuację materialną, jest osobą schorowaną, a wzgląd na cele wychowawcze i zapobiegawcze jakie kara powinna osiągnąć w stosunku do oskarżonej uzasadniają wymierzenie kary w łagodniejszym wymiarze.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny zarzut

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy jest częściowo zasadna.

Odnosząc się do zarzutów zawartych w środku odwoławczym w zakresie zakwestionowania zawinienia oskarżonych, to przede wszystkim zauważyć należy, że zgromadzone w sprawie dowody Sąd meriti poddał trafnej analizie i ocenie, zgodnie z dyrektywami określonymi w art. 4 k.p.k. Także przeprowadzone w oparciu o tę analizę wnioskowanie jest logiczne, zgodne z przesłankami wynikającymi z art. 7 kpk i przekonująco uzasadnione w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku. Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że Sąd I instancji prawidłowo zweryfikował tezy aktu oskarżenia w granicach niezbędnych dla ustalenia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia winy i kwalifikacji prawnej przypisanych oskarżonemu czynów. Stąd też odnosząc się do podnoszonych przez skarżącą zarzutów należy stwierdzić, że są one chybione. Zauważyć trzeba, że podnosząc tego rodzaju zarzuty skarżąca faktycznie polemizuje z ustaleniami Sądu I instancji. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynikają powody rozstrzygnięcia o winie oskarżonych, a Sąd Okręgowy podziela przedstawioną tam argumentację . Apelacje w istocie nie wskazują na takie okoliczności, które wnioski tego Sądu mogłaby skutecznie podważyć. W tej sytuacji nie ma potrzeby ponownego przytaczania całości argumentacji zawartej w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku i należy jedynie zaakcentować te elementy, które przemawiają za odmową podzielania stanowiska obrońcy oskarżonych.

W zakresie zarzutów obu apelacji stwierdzić należy, iż Sąd I instancji prawidłowo, w oparciu o zebrany materiał dowodowy odtworzył przebieg zdarzeń opisanych w zaskarżonym wyroku oceniając dowody w sposób zgodny z zasadami prawa procesowego. Wskazać przy tym należy, że zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 5 września 1974 r., zasada swobodnej oceny dowodów, leżąca u podstaw prawidłowego wyrokowania, nie może prowadzić do dowolności ocen i takiego wyboru dowodów, którego prawidłowości nie dałoby się skontrolować w trybie rewizyjnym. Ustalenia faktyczne wyroku tylko wtedy nie wykraczają poza ramy swobodnej oceny dowodów, gdy poczynione zostały na podstawie wszechstronnej analizy przeprowadzonych dowodów, których ocena nie wykazuje błędów natury faktycznej czy logicznej, zgodna jest ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz prowadzi do sędziowskiego przekonania, odzwierciedleniem którego powinno być uzasadnienie orzeczenia. (II KR 114/74 OSNKW 1975/2/28).

W pełni zatem należy podzielić argumentację Sądu I instancji co do analizy i oceny zebranego i ujawnionego materiału dowodowego. Fakt czynienia ustaleń faktycznych w oparciu o dowody niekorzystne z punktu widzenia odpowiedzialności oskarżonych nie może oznaczać, że Sąd I instancji dopuścił się obrazy przepisów postępowania. Tym bardziej wskazać należy, że ustalenia faktyczne winny być dokonane na podstawie dowodów, którym przyznano przymiot wiarygodności. Ocena dowodów pozostaje pod ochroną z art. 7 kpk gdy jest poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, stanowi wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonych oraz jest wyczerpująco i logicznie z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego umotywowana w uzasadnieniu wyroku. Analiza akt sprawy wskazuje, że Sąd Okręgowy trafne ustalenia oparł na dowodach, które przeprowadzone zostały na rozprawie głównej i ocenił je w sposób uwzględniający wszystkie okoliczności zdarzeń a w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku co do zasady prawidłowo wskazał jakie fakty uznał za udowodnione, a jakie za nieudowodnione i na jakich w tej mierze oparł się dowodach i dlaczego odmówił wiary dowodom przeciwnym a ocena ta zasługuje na podzielenie.

Sąd I instancji w pełni zasadnie wyjaśnienia oskarżonych uznał za nieszczere albowiem w istocie nie mogły być one podstawą dla dokonania pewnych ustaleń w sprawie. W żaden sposób bowiem nie można było podzielić twierdzeń D. G., że rzekomo sama wyjechała samochodem ze S. a jej syn A. G. dojechał do niej później stopem i wsiadł do samochodu S. gdzieś na trasie na W., przy czym oskarżony kierując samochodem do S. miał nie wiedzieć co znajduje się w kartonach albowiem nie zaglądał do bagażnika pojazdu.

Tym wyjaśnieniom oskarżonych we wskazanym zakresie zadają kłam wnioski płynące z analizy całego materiału dowodowego, w szczególności z zeznań policjantów: D. W. i P. P. (2); były to osoby obce dla A. G. i D. G., wykonywali swoje zadania służbowe.

Wymienieni w toku całego postępowania podawali w sposób jasny i pełny, zbieżny a przede wszystkim konsekwentny. Wobec zarzutu obrońcy Sąd Okręgowy ponownie przesłuchał wymienionych – k. 549 odw.- 550 i dodatkowo wyrobił sobie przekonanie o całkowitej rzetelności ich relacji w zakresie okoliczności zatrzymania pojazdu S. (rutynowa kontrola pojazdów pod katem trzeźwości kierujących ) oraz zachowywania się oskarżonych i ujawnienia przewożonych w pojeździe papierosów. Funkcjonariusze zgodnie podawali, że „zaciekawiło” ich to, że na tylnej kanapie samochodu znajdowały się kartony przykryte kocem. Na pytanie co jest w pojeździe przewożone oskarżeni odpowiedzieli, że „proszki do prania”- k.108 odw. Ponadto w czasie kontroli A. G. od jej początku zachowywał się nerwowo i na prośbę, aby otworzył jeden z kartonów i pokazał co faktycznie znajduje się w środku odmówił wykonania tej czynności. Po tym jak funkcjonariusz ujawnili, że w pojeździe znajdują się papierosy bez znaków skarbowych akcyzy oboje oskarżeni nie chcieli powiedzieć skąd je mają, ani gdzie z nimi jadą.

Trafnie Sąd Rejonowy zauważył, że wbrew późniejszym wyjaśnieniom oskarżonych, z relacji świadków nie wynika, aby A. G. był zaskoczony widokiem papierosów albo aby na miejscu kontroli pojazdu twierdził, że nie wiedział co faktycznie jest w aucie przewożone. Przecież gdyby miał być faktycznie przekonany, że wiezie „proszki do prania”, to nic nie stałoby mu na przeszkodzie, żeby bez oporów pokazał zawartość kartonów policjantom i uniknął już wówczas podejrzeń o działania niezgodne z prawem;

Również ocenie Sądu Okręgowego oskarżona D. G. wyjaśniając, że syn rzekomo nie wiedział co jest w kartonach chciała w ten sposób chronić go przed odpowiedzialnością karną.

Wobec spójnych, logicznych i wzajemnie się uzupełniających zeznań policjantów całkowicie chybione są zarzuty apelacji w zakresie kwestii dotyczących spożycia przez D. G. alkoholu, znajdowania się w pojeździe butelki po alkoholu czy też tego jakim pojazdem (oznakowanym czy nieoznakowanym) poruszali się funkcjonariusze, którzy zatrzymali do kontroli samochód, którym jechali oskarżeni.

Kategorycznie przy tym odrzucić należy twierdzenia oskarżonych złożone dopiero na rozprawie w dniu 30 maja 2023 r.- k. 291 odw. a zatem prawie rok po zdarzeniu, że rzekomo A. G. „stopem” miał dojechać do źle się czującej matki, która kierowała pojazdem albowiem takie wyjaśnienia w świetle zasad logiki i doświadczenia życiowego w żaden sposób nie zasługują na wiarę.

W konsekwencji wbrew zarzutom apelacji uznać należy, że Sąd I instancji prawidłowo ustalił i przyjął, że zebrane w sprawie dowody wskazują, że oskarżeni przewożąc papierosy bez znaków skarbowych akcyzy, wobec których byli podatnikami podatku akcyzowego z tytułu posiadanych wyrobów akcyzowych oraz uchylając się od opodatkowania przez nieujawnienie właściwemu organowi przedmiotu i podstawy opodatkowania, dopuścili się przestępstwa karnego skarbowego z art. 65 § 3 k.k.s. w zb. art. 54 § 2 k.k.s. w zw. art. 7 § 1 k.k.s.

Zgodzić się natomiast należało z zarzutem obrońcy w zakresie braku zaliczenia na poczet orzeczonych kar grzywny okresów rzeczywistego pozbawienia wolności oskarżonych- pkt 3 i 4 apelacji.

Uwzględniono także postulat skarżącej co do wymiaru kary grzywny co do D. G.; natomiast mając na uwadze warunki i właściwości osobiste A. G. uznano, że grzywna w wysokości 80 stawek dziennych w żaden sposób, nie razi surowością.

Wniosek

Obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez:

- uniewinnienie oskarżonego A. G. od zarzucanego mu czynu,

- uniewinnienie oskarżonej D. G. od zarzucanego jej czynu.

W przypadku nieuwzględnienia powyższego wniosku o uniewinnienie o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez:

- zmniejszenie orzeczonej kary grzywny oskarżonemu A. G.,

- zmniejszenie orzeczonej kary grzywny oskarżonej D. G.,

- zaliczenie na podstawie art. 63§1 k.k. w zw. z art. 20 2 k.k.s.: na poczet

orzeczonej wobec oskarżonego A. G. kary okresu rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 26.06.2022 r., godz. 22:30 do dnia 28.06.2022 r., godz. 15:59,

- zaliczenie na podstawie art. 63 § 1 i 5 k.k. w zw. Z art. 20 § 2 k.k.s.: na poczet orzeczonej wobec oskarżonej D. G. kary okresu rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 26.06.2022 r., godz. 22:30 do dnia 28.06.2022 r., godz. 16:33.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny zarzut

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z przyczyn podanych wyże za zasadne uznano jedynie zarzuty w zakresie obrazy art. 63§1 kk i wymiaru kary grzywny co do D. G..

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyrok Sądu Rejonowego w Szczytnie II Wydziału Karnego z dnia 28 listopada 2023 r. , sygn. akt II K 533/22

I zmieniono w ten sposób, że w ramach rozstrzygnięć z pkt I sentencji:

- liczbę stawek dziennych grzywny co do oskarżonej D. G. ustalono na 200 (dwieście)

- wysokość wskazanych tam stawek dziennych grzywny każdorazowo ustala w kwotach po 50 (pięćdziesiąt) zł,

- na podstawie art. 63§2 kk na poczet orzeczonych kar grzywny zaliczono oskarżonym okresy rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie:

a/ co do A. G. od dnia 26 czerwca 2022 r. godz. 22.30 do dnia 28 czerwca 2022 r. godz. 15.59,

b/ co do D. G. od dnia 26 czerwca 2022 r. godz. 22.30 do dnia 28 czerwca 2022 r. godz. 16.33

i każdorazowo uznaje co do oskarżonych za wykonane kary grzywny w wysokości 4 (czterech) stawek dziennych,

II w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymano w mocy.

Zwięźle o powodach zmiany

Trafnie zarzuciła obrońca brak zaliczenia na poczet orzeczonych kar grzywny okresów rzeczywistego pozbawienia wolności oskarżonych.

Ponadto mając na uwadze okoliczności sprawy, w tym liczbę przewożonych bez znaków skarbowych akcyzy papierosów uwzględniono postulat skarżącej co do wymiaru kary grzywny co do D. G.; natomiast mając na uwadze warunki i właściwości osobiste A. G. uznano, że grzywna w wysokości 80 stawek dziennych w żaden sposób, nie razi surowością.

Sąd Okręgowy błędnie, z obrazą art. 23§3 kks ustalił wysokość stawek dziennych grzywny i określił ją poniżej jednej trzydziestej części minimalnego wynagrodzenia.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

Zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adwokat E. N. kwotę 2016 (dwa tysiące szesnaście) zł tytułem opłaty za pełnioną z urzędu obronę oskarżonych A. G. i D. G. wykonywaną w postępowaniu odwoławczym oraz kwotę 463,68 (czterysta sześćdziesiąt trzy złote i sześćdziesiąt osiem groszy) zł tytułem podatku od towarów i usług od tej opłaty.

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Zwolniono oskarżonych od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze,

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonych A. G. i D. G.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Szczytnie II Wydziału Karnego z dnia 28 listopada 2023 r., sygn. akt II K 533/22

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana