Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 listopada 2017 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Dariusz Firkowski

Protokolant: st. sekr. sądowy Katarzyna Filipiak

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Jolanty Jankowskiej

po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2017 r.

sprawy G. O., ur. (...) w P., syna J. i S. z domu M.

oskarżonego z art. 270§2 a kk w zw. z art. 12 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w S. z dnia 21 sierpnia 2017 r., sygn. akt (...)

I uchyla rozstrzygnięcie z pkt I sentencji i na podstawie art.17§1 pkt3 kpk w zw. z art.1§2 kk postępowanie wobec oskarżonego G. O. umarza,

II w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze,

IV zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata A. J. kwotę 420 ( czterysta dwadzieścia ) zł tytułem opłaty za obronę z urzędu oskarżonego G. O. wykonywanej w postępowaniu odwoławczym oraz kwotę 96,60 (dziewięćdziesiąt sześć złotych i sześćdziesiąt groszy ) zł tytułem podatku od towarów i usług od tej opłaty.

Sygn. akt VII Ka 1026/17

UZASADNIENIE

G. O. został oskarżony o to, że w dniu 3 i 14 listopada 2016 roku w D., pow. (...), woj. (...), działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu użycia za autentyczne, podrobił podpisy Ł. O. i A. O. na dokumentach w postaci wniosków o wydanie odpisu orzeczenia sądowego w sprawie o sygn. akt (...), które następnie używając jako autentyczne w dniach 4 listopada 2016 roku i 15 listopada 2016 roku wysłał za pośrednictwem poczty do Sądu Rejonowego w B. (...)Wydział (...), a które zostały doręczone sadowi w dniach 8 listopada 2016 roku i 21 listopada 2016 roku, przy czym czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi,

tj. o przestępstwo określone w art. 270 §2a k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Sąd Rejonowy w S. wyrokiem z dnia 21 sierpnia 2017 r. sygn. akt (...) orzekł:

I.  ustalając, iż w chwili popełnienia zarzucanego mu czynu oskarżony G. O. miał ograniczoną w stopniu znacznym zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem, a jego zachowanie wyczerpuje znamiona z art. 270 § 2 a k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k., na podstawie art. 66 § 1 k.k. i art. 67 § 1 k.k. postępowanie warunkowo umorzył na okres 1 roku tytułem próby;

II.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego w całości od zapłaty kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa;

III.  na podstawie art. 29 ust. 1 Ustawy Prawo o adwokaturze zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. A. J. kwotę 420,00 zł tytułem wynagrodzenia za obronę oskarżonego z urzędu oraz kwotę 96,60 zł tytułem podatku VAT.

Apelację od wyroku Sąd Rejonowego w S. wywiódł oskarżony, zaskarżając go w całości.

W uzasadnieniu nieformalnego środka odwoławczego G. O. wskazał, że jego czyn nie był ani przestępstwem, ani wykroczeniem, gdyż nie wyczerpuje znamion czynu zabronionego przewidzianych w przepisach prawa karnego.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja oskarżonego zasługuje na uwzględnienie jedynie w zakresie, w jakim inicjując kontrolę odwoławczą zaskarżonego wyroku pozwoliła na jego modyfikację w zakresie oceny stopnia społeczne szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu.

Na wstępie zauważyć należy, że zgromadzone w sprawie dowody Sąd meriti poddał wszechstronnej analizie i ocenie, zgodnie z dyrektywami określonymi w art. 4 k.p.k. Także przeprowadzone w oparciu o tę analizę wnioskowanie jest logiczne, zgodne z przesłankami wynikającymi z art. 7 k.p.k. i przekonująco uzasadnione w pisemnych motywach skarżonego wyroku. Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że Sąd I instancji wnikliwe zweryfikował tezy aktu oskarżenia w granicach niezbędnych dla ustalenia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia winy i kwalifikacji prawnej zarzucanego oskarżonemu czynu. Stąd też odnosząc się do podnoszonych przez skarżącego zarzutów należy stwierdzić, że są one chybione. Zauważyć trzeba, że podnosząc tego rodzaju zarzuty skarżący jedynie polemizuje z ustaleniami Sądu I instancji. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynikają powody rozstrzygnięcia o winie oskarżonego, a Sąd Okręgowy w pełni podziela przedstawioną tam argumentację .

W niniejszej sprawie udowodnione zatem zostało, że oskarżony w dniu 3 i 14 listopada 2016 roku w D., pow. (...), woj. (...), działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu użycia za autentyczne, podrobił podpisy Ł. O. i A. O. na dokumentach w postaci wniosków o wydanie odpisu orzeczenia sądowego w sprawie o sygn. akt (...), które następnie używając jako autentyczne w dniach 4 listopada 2016 roku i 15 listopada 2016 roku wysłał za pośrednictwem poczty do Sądu Rejonowego w B. (...) Wydział (...), a które zostały doręczone sadowi w dniach 8 listopada 2016 roku i 21 listopada 2016 roku, przy czym czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi.

Tym samym wbrew zarzutowi zawartemu w apelacji ww. zachowaniem oskarżony wyczerpał znamiona przestępstwa określonego w art. 270 §2a k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Przepis art. 270 § 1 k.k. do którego odwołuje się art. 270 § 2a k.k. wprost stanowi, że kto, w celu użycia za autentyczny, podrabia lub przerabia dokument lub takiego dokumentu jako autentycznego używa podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. W przypadku mniejszej wagi (art. 270 § 2a k.k.) podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Oskarżony podrabiając podpisy Ł. O. i A. O. na dokumentach w postaci wniosków o wydanie odpisu orzeczenia sadowego – k.5-6 wypełnił znamiona czynu zabronionego określonego w przedmiotowym przepisie.

Natomiast w ocenie Sądu odwoławczego realia sprawy nakazywały rozważenie i ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego .

Determinantami oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu (katalog zamknięty), określonymi w art. 115 § 2 k.k. są rodzaj i charakter zagrożonego lub naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia.

W sprawie oskarżonego z pewnością nie wchodzi w grę rozmiar wyrządzonej lub grożącej szkody, gdyż tego nie dotyczy przepis art. 270 § 2a k.k. i to nie zostało ujęte w znamionach tego przestępstwa.

Jeżeli chodzi o rodzaj i charakter naruszonego lub zagrożonego dobra, to zwrócić należy uwagę, że przedmiotem ochrony art. 270 k.k. jest wiarygodność dokumentów w ujęciu materialnym, a więc ich autentyczność. Przy czym w tym konkretnym przypadku działania oskarżonego nie spowodowały żadnych negatywnych konsekwencji prawnych a oskarżony jak sam deklarował podjął opisane w akcie oskarżenia działanie dla dobra rodziny i jej stabilizacji- k.106

Ponadto zwrócić ponadto należy uwagę, że z opinii biegłych psychiatrów i biegłego psychologa wynika, iż z uwagi na rozpoznaną u oskarżonego chorobę psychiczną miał on w znacznym stopniu ograniczoną zdolność rozpoznania znaczenia swego czynu, jak i pokierowania własnym postępowaniem. Okoliczność ta niewątpliwie miała wpływ na postać zamiaru i motywację oskarżonego oraz rodzaj naruszonych przez niego reguł ostrożności i stopień ich naruszenia.

W konsekwencji w ocenie Sądu Okręgowego ujemny ładunek przypisanego G. O. czynu nie przekracza progu wskazanego w art. 1 § 2 k.k. i tym samym możliwe było umorzenie postępowania na podstawie wskazanego przepisu wobec oskarżonego.

Biorąc to wszystko pod uwagę sąd odwoławczy uchylił rozstrzygnięcie z punktu I sentencji zaskarżonego wyroku i umorzył wobec oskarżonego G. O. postępowanie na podstawie art. 1§2 k.k. w zw . z art. 17§ 1 pkt 3 k.p.k. i utrzymał w mocy wyrok w pozostałym zakresie- art.437§2 kpk, art.438pkt1-3 kpk.

O kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze Sąd orzekł na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k., obciążając nimi Skarb Państwa.

O wynagrodzeniu za obronę z urzędu wykonaną w postępowaniu odwoławczym orzeczono na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze w zw. z § 17 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2016 r., poz. 1714).