Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VII Ka 1028/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 28 października 2024 r. w sprawie II K 80/24

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciele posiłkowi

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca oskarżonej G. K.

☒ oskarżony W. S. (1)

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Oskarżony W. S. (1) zaskarżył powyższy wyrok w całości, uznając go za wysoce niesprawiedliwy i krzywdzący i zarzucił mu liczne i rażące błędy w ustaleniach faktycznych i prawnych, mające wpływ na treść orzeczenia polegające na:

1/ przyjęciu, iż oskarżony W. S. (1) dopuścił się zarzucanych mu czynów z art. 190§1 kk w zw. z art. 31§2 kk oraz czynu z art. 13§ 1 kk w zw. z art. 193 kk w zw. z art. 31§2 kk - w stosunku do rzekomo pokrzywdzonej S. K. (1); czynu z art. 191§1 kk w zw. z art. 31§2 kk w stosunku do rzekomo pokrzywdzonej E. S. (1), która jest matką S. K. (1).

2/ naruszeniu prawa procesowego, a to art. 4 k.p.k., art. 5 §2 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. mającego wpływ na treść orzeczenia poprzez nieuwzględnienie okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonego i w konsekwencji rozstrzygnięcie wątpliwości na niekorzyść oskarżonego, polegającego na oparciu orzeczenia na zeznaniach świadków z tzw. „słyszenia", którzy nie widzieli obu incydentów- a wiedzę o nich posiedli z opowiadań rzekomo pokrzywdzonych S. K. (1) i E. S. (1).

3/ błędzie w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść orzeczenia a polegającym na bezkrytycznym przyjęciu przez SR w Giżycku jedynie wersji wydarzeń przedstawionych przez rzekomo poszkodowane E. S. (1) oraz jej córkę S. K. (1) i pominięcie zupełne wersji wydarzeń przedstawionych przez oskarżonego W. S. (1) - które są spójne i układają się w logiczną całość. Nie uwzględnienie zeznań D. S. (1) - a w szczególności A. S., która była naocznym świadkiem

wydarzeń z dnia 1.08.2023 r. oraz 26.10.2023 r. oraz zlekceważenie kluczowego dowodu jakimi są nagrania video i ich transkrypcja, wykonanych przez E. S. (1) telefonem komórkowym w dniu 26.10.2023r.

4/ niezastosowaniu przez Sąd ochrony oskarżonego przewidzianej w art 25 kk par. 1,2,2a i 3.

5/ niezastosowaniu lub błędnym zastosowaniu przez Sąd I instancji nadzwyczajnego złagodzenia kary wynikającego z art. 31§2 kk.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja co do zasady nie zasługiwała na uwzględnienie.

Odnosząc się do zarzutów zawartych w środku odwoławczym, to przede wszystkim zauważyć należy, że zgromadzone w sprawie dowody Sąd meriti poddał trafnej analizie i ocenie, zgodnie z dyrektywami określonymi w art. 4 k.p.k. Także przeprowadzone w oparciu o tę analizę wnioskowanie jest logiczne, zgodne z przesłankami wynikającymi z art. 7 kpk i przekonująco uzasadnione w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku. Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że Sąd I instancji prawidłowo zweryfikował tezy aktu oskarżenia w granicach niezbędnych dla ustalenia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia winy i kwalifikacji prawnej przypisanych oskarżonemu czynów. Stąd też odnosząc się do podnoszonych przez skarżących zarzutów należy stwierdzić, że są one chybione. Zauważyć trzeba, że podnosząc tego rodzaju zarzuty skarżący faktycznie polemizuje z ustaleniami Sądu I instancji. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynikają powody rozstrzygnięcia o winie oskarżonych, a Sąd Okręgowy podziela przedstawioną tam argumentację . Apelacja w istocie nie wskazują na takie okoliczności, które wnioski tego Sądu mogłaby skutecznie podważyć. W tej sytuacji nie ma potrzeby ponownego przytaczania całości argumentacji zawartej w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku i należy jedynie zaakcentować te elementy, które przemawiają za odmową podzielania stanowiska oskarżonego.

W zakresie zarzutów apelacji stwierdzić należy, iż Sąd I instancji prawidłowo, w oparciu o zebrany materiał dowodowy odtworzył przebieg zdarzeń opisanych w zaskarżonym wyroku oceniając dowody w sposób zgodny z zasadami prawa procesowego. Wskazać przy tym należy, że zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 5 września 1974 r., zasada swobodnej oceny dowodów, leżąca u podstaw prawidłowego wyrokowania, nie może prowadzić do dowolności ocen i takiego wyboru dowodów, którego prawidłowości nie dałoby się skontrolować w trybie rewizyjnym. Ustalenia faktyczne wyroku tylko wtedy nie wykraczają poza ramy swobodnej oceny dowodów, gdy poczynione zostały na podstawie wszechstronnej analizy przeprowadzonych dowodów, których ocena nie wykazuje błędów natury faktycznej czy logicznej, zgodna jest ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz prowadzi do sędziowskiego przekonania, odzwierciedleniem którego powinno być uzasadnienie orzeczenia. (II KR 114/74 OSNKW 1975/2/28).

W pełni zatem należy podzielić argumentację Sądu I instancji co do analizy i oceny zebranego i ujawnionego materiału dowodowego. Fakt czynienia ustaleń faktycznych w oparciu o dowody niekorzystne z punktu widzenia odpowiedzialności oskarżonego nie może oznaczać, że Sąd I instancji dopuścił się obrazy przepisów postępowania. Tym bardziej wskazać należy, że ustalenia faktyczne winny być dokonane na podstawie dowodów, którym przyznano przymiot wiarygodności. Ocena dowodów pozostaje pod ochroną z art. 7 kpk gdy jest poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, stanowi wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonych oraz jest wyczerpująco i logicznie z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego umotywowana w uzasadnieniu wyroku. Analiza akt sprawy wskazuje, że Sąd Okręgowy trafne ustalenia oparł na dowodach, które przeprowadzone zostały na rozprawie głównej i ocenił je w sposób uwzględniający wszystkie okoliczności zdarzeń a w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku co do zasady prawidłowo wskazał jakie fakty uznał za udowodnione, a jakie za nieudowodnione i na jakich w tej mierze oparł się dowodach i dlaczego odmówił wiary dowodom przeciwnym a ocena ta zasługuje na podzielenie.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że wbrew zarzutom skarżącego w ocenie Sądu Okręgowego Sąd I instancji w pełni zasadnie uznał, że te wyjaśnienia W. S., w których nie przyznał się on do popełnienia przypisanych mu czynów nie polegają na uwzględnienie.

W istocie twierdzenia W. S. stanowią jedynie przyjętą linię obrony, służącą uniknięciu odpowiedzialności karnej. Za wiarygodne można było uznać jedynie te wyjaśnienia, w których w wymieniony potwierdził, że doszło do konfrontacji z S. K. (1) (z powodu niezamknięcie przez pokrzywdzoną drzwi do klatki) oraz z E. S. (1), która chciała wejść na klatkę schodową, a potem do jednego z mieszkań, a nie była mieszkanką bloku, w którym mieszka oskarżony. W pozostałej części są one odosobnione i przede wszystkim sprzeczne z wiarygodnymi zeznaniami pokrzywdzonych. Trafnie Sąd I instancji zauważył, że wprawdzie oskarżony bardzo angażuje się w dbanie o porządek na klatce schodowej oraz w to aby osoby trzecie nie miały do niej dostępu, to między innymi w świetle wniosków płynących z opinii sądowo - psychiatrycznej odrzucić należało jego stanowisko, iż „pojawiające się na tym tle problemy” rozwiązuje w sposób „pokojowy". Prawidłowo także w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku zauważono, że negujące sprawstwo wyjaśnienia oskarżonego są nielogiczne, niespójne, albowiem „z jednej strony opisuje siebie jako osobę pokrzywdzoną w zdarzeniu z udziałem S. K. (1)- to pokrzywdzona miała być agresywna, wyzywała oskarżonego, naruszyła w czasie zajścia kilkukrotnie jego nietykalność cielesną, w tym uderzając w twarz wycieraczką, co pozostawiło ślad - nie mniej nie informuje nawet o tym przybyłego na miejsce patrolu policji, kwestionując jedynie fakt, że to on miał się zachowywać agresywnie i stosować przemoc wobec pokrzywdzonej” a ponadto „reagując na wejście do klatki schodowej pokrzywdzonej E. S. (1) tłumaczy to strachem przed jej agresją, groźbami, obawą przez pokrzywdzoną, którą podejrzewa, że jest sobą chorą psychicznie, może złodziejką - nie zgłasza jednak tego faktu na policji, więcej- opuszcza swoje mieszkanie i udaje się na parter, gdzie jest pokrzywdzona”- 237. Tymczasem z nagrań jak na k. 47-48, k. 100-101 w żaden sposób nie wynika aby oskarżony mógł odczuwać obawę co do zachowania pokrzywdzonych; co istotne prowadząc rozmowę z E. S. (1) faktycznie szydzi z jej choroby- porównaj k.101 odw.

W ocenie Sądu Okręgowego nie budzi żadnych zastrzeżeń ocena zeznań pokrzywdzonych.

S. K. (1) w spójny, jasny i logiczny sposób opisała przebieg zdarzeń z dnia 1 sierpnia 2023 r. a jej relacja znajduje potwierdzenie w zeznaniach J. W. (1). Wskazana pokrzywdzona rzetelnie przedstawiła zachowania oskarżonego tak w zakresie wypowiadanych przez niego gróźb. Zasadnie przy tym Sąd Rejonowy zauważył, że oskarżony był tak zdeterminowany „w pilnowaniu porządku” na klatce schodowej, iż w dniu 1 sierpnia 2023 r. zdecydował się czekać na powrót pokrzywdzonej ze spaceru z psami, nie wiedząc, ile czasu to zajmie, umieścił wycieraczkę za klamkę jej drzwi, oraz „przerzucał" się wycieraczką z pokrzywdzoną.

Bezpośrednim świadkiem zdarzeń z dnia 1 sierpnia 2023 r. i zachowania oskarżonego wobec pokrzywdzonej S. K. była jej córka J. W. (1), której relacja w pełni koresponduje z zeznaniami matki oraz twierdzeniami sąsiadki E. M.. Co przy tym istotne z nagrania dokonanego przez J. W. wynika, że S. S.- K. już podczas interwencji policji podawała, że oskarżony próbował wtargnąć do jej mieszkania.

Wskazując na to, że wymieniona pokrzywdzona opowiedziała o zachowaniu W. S. swojej matce zauważyć należy, że jego determinacja w osiągnięciu celu (zapewnienie porządku na klatce) i podejmowanie w związku z tym kroków mających cechy przemocy fizycznej i psychicznej uwidoczniły się także w jego zachowaniu wobec E. S. (1) w dniu 26 października 2023 r. W tym dniu, W. S., z pełna determinacją dążąc do „zapewnienia porządku na klatce schodowej” zamykał drzwi od klatki przed E. S. (1), która faktycznie nie jest mieszkanką bloku, w sytuacji gdy już powrócił do swojego mieszkania, zdecydował się ponownie zjechać windą na parter budynku, gdzie E. S. zamierza wejść do jednego z mieszkań (mieszkania swojej córki) i podjął z nią konfrontację, której „efektem” były obrażenia znajdujące swoje potwierdzenie w dokumentacji medycznej – k.79-80, k.81-82, k. 114-115. Wobec stanowiska W. S. co do rzekomej obawy przed pojawianiem się w bloku innych osób niż jego mieszkańcy, to zwrócić uwagę należy, że M. S. kategorycznie podała, iż „mama pani S. przychodzi do niej prawie codziennie, (a ona) nie wierzy , żeby pan S. jej nie znał choćby z widzenia”- k.130 odw.

Wobec zarzutów apelacji brak było podstaw aby podważyć dokonaną przez Sąd I instancji ocenę zeznań pozostałych świadków. Funkcjonariusze W. G. i T. M. opisali przebieg interwencji z dnia 1 sierpnia i z dnia 26 października 2023 r i co istotne odpowiednio potwierdzili, że już podczas interwencji pokrzywdzona (S. K.) mówiła, że oskarżony próbował wtargnąć do jej mieszkania oraz, że pokrzywdzona (E. S.) podawała, że oskarżony stosował wobec niej przemoc fizyczną. Co do relacji A. P., to wprawdzie nie była ona bezpośrednim świadkiem tych zdarzeń, to jej zeznania w pełni korespondują z wnioskami płynącymi z dokumentacji medycznej pokrzywdzonej E. S. (1) i opinią w przedmiocie odniesionych przez nią obrażeń a także z nagrań.

W pełni zasadnie Sąd Rejonowy generalnie nie dał wiary zeznaniom A. S. i D. S., które faktycznie powielają wersję przedstawioną przez oskarżonego albowiem jeszcze przed złożeniem zeznań w sprawie wysłuchali oni wyjaśnień oskarżonego i zeznań świadków, jakie ci składali przed sądem, albowiem oskarżony nagrywał przebieg rozprawy a powyższe potwierdził w swoich zeznaniach D. S. (1) -k. 222.

Wobec powyższego nie budzi żadnych wątpliwości, że:

- oskarżony w dniu 1 sierpnia 2023 r. słownie groził pozbawieniem życia S. K. (1), czym wzbudził w zagrożonej uzasadnioną obawę, że groźba ta zostanie spełniona - art. 190§1 kk,

- oskarżony w dniu 1 sierpnia 2023 r. usiłował wedrzeć się do mieszkania, do którego nie przysługiwało mu żadne prawo, wsuwając nogę pomiędzy futrynę a drzwi wejściowe oraz napierając na nie swoim ciałem, czym działał na szkodę S. K. (1)- art. 13§1 kk w zw. z art. 193 kk,

- oskarżony w dniu 26 października 2023 r. stosując przemoc wobec E. S. (1), w tym poprzez złapanie za kark i szyję, uderzenie w prawą rękę oraz szarpanie i popychanie oraz grożąc jej pozbawieniem życia zmusił ją do zaniechania wejścia do mieszkania córki i do opuszczenia budynku, czym działał na szkodę E. S. (1),- art. 191§1 kk.

Zasadnie zatem Sąd Rejonowy w zakresie czynów z pkt I i II aktu oskarżenia wskazał, że mając na uwadze agresywne zachowanie oskarżonego, w pokrzywdzona S. K. niewątpliwie miała uzasadnione obawy, że oskarżony może spełnić swoje groźby, a ponadto oskarżony z uwagi na jej reakcję nie mógł mieć żadnych wątpliwości, że wymieniona w dniu 1 sierpnia 2023 r. pod żadnym pozorem nie życzyła sobie, aby W. S. wchodził do jej mieszkania.

Natomiast zakresie czynu z pkt III aktu oskarżenia trafnie ustalono, że w dniu 26 października 2023 r. gdy E. S. (1) szła do bloku, gdzie mieszka jej córka oskarżony zamknął przed nią drzwi i w tej sytuacji wymieniona zmuszona była otworzyć drzwi domofonem i gdy pokrzywdzona podeszła pod drzwi numer 3, gdzie znajdowało się mieszkanie jej córki pojawił się tam oskarżony i zwracając się do niej w wulgarny sposób następnie złapał ją za kark i szyję, uderzał w prawą rękę oraz szarpał i popychał oraz groził jej pozbawieniem życia, zmuszając tym samym do zaniechania wejścia do mieszkania córki i do opuszczenia budynku; pokrzywdzona wystraszyła się zachowania oskarżonego, jednak z uwagi na swoją chorobę, nie mogła krzyczeć a W. S. wypchnął E. S. z klatki schodowej bloku.

Wniosek

I wskazując na powyższe skarżący wniósł o:

1/ uniewinnienie od zarzucanych mu czynów za które został nieprawomocnie skazany przez Sąd Rejonowy w Giżycku wyrokiem z dnia 28.10.2024r., uchylenie wymierzonych mu kar, uchylenie zobowiązania oskarżonego do odbycia terapii psychiatrycznej oraz uchylenie obowiązku zapłaty na rzecz E. S. (1) nawiązki w kwocie 1500 zł i o warunkowe zawieszenie postępowania karnego na okres 1 roku.

2/ w razie potrzeby, którą dostrzeże Sąd o przekazanie sprawy do Sądu I instancji celem ponownego jej rozpatrzenia.

3/ zwolnienie oskarżonego W. S. (1) od ponoszenia kosztów sądowych apelacji oraz zastępstwa procesowego (z urzędu) przez adw. B. N. oraz zastępstwa procesowego oskarżyciela posiłkowego E. S. (1) w osobie adw. W. B. (z urzędu ze wskazaniem) - ze względu na trudną sytuację materialną i zdrowotną oskarżonego i jego rodziny.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z przyczyn wskazanych powyżej nie uwzględniono zarzutów skarżących kwestionujących trafne rozstrzygnięcie Sądu I instancji.

1OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

1ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku II Wydziału Karnego z dnia 28 października 2024 r., sygn. akt II K 80/24

I zmieniono w ten sposób, że;

- uchylono rozstrzygnięcia z pkt 2-4 sentencji,

- w ramach rozstrzygnięć z pkt 1 sentencji na podstawie art. 66§1 kk i art.67§1i3 kk postępowanie co do oskarżonego W. S. (1) warunkowo umorzono na rok tytułem próby oraz zasądza od niego każdorazowo na rzecz pokrzywdzonych S. K. (1) i E. S. (1) nawiązki w kwotach po 1000 (tysiąc) zł,

II w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymano w mocy.

Zwięźle o powodach zmiany

Pomimo nieuwzględnienia zasady apelacji wniesionej na korzyść W. S. uznano, że wobec okoliczności zdarzeń, oceny stopnia winy i stopnia społecznej szkodliwości popełnionych czynów oraz warunków i właściwości osobistych oskarżonego w sprawie nie zachodziły przeszkody z art. 66 k.k., które uniemożliwiałyby zastosowanie dobrodziejstwa tegoż środka probacyjnego.

Sam fakt, że oskarżony nie przyznawał się do popełnienia zarzucanych mu czynów nie stał temu na przeszkodzie.

Sąd Okręgowy uznał, że zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że pomimo warunkowo umorzonego postępowania W. S. będzie w przyszłości przestrzegał porządku prawnego i nie popełni przestępstwa. Podnieść należy, iż oskarżony nie jest już osobą młodą i fakt jego dotychczasowej niekaralności jest wyrazem świadomego i nie przypadkowego poszanowania norm prawnych. Tym samym świadomość ewentualnego podjęcia postępowania karnego winna działać na oskarżonego mobilizująco i dyscyplinująco, co spowoduje, że nie powróci on do przestępstwa, zaś samo prowadzenie przeciwko niemu postępowania karnego i postawienie w stan oskarżenia w niniejszej sprawie było znaczną dolegliwością, która sprawi, że w przyszłości będzie ważyć możliwość podejmowania określonych niezgodnych z prawem zachowań.

Natomiast brak było jakichkolwiek podstaw do uznania aby W. S. działał w warunkach obrony koniecznej; wobec warunkowego umorzenia postępowania bezprzedmiotowy był zarzut z pkt 5 apelacji – k.279 albowiem oskarżony nie jest obecnie osobą skazaną.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV i V

IV zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adwokat B. N. kwotę 840 (osiemset czterdzieści) zł tytułem opłaty za pełnioną z urzędu obronę oskarżonego W. S. (1) wykonywaną w postępowaniu odwoławczym oraz kwotę 193,20 (sto dziewięćdziesiąt trzy złote i dwadzieścia groszy) zł tytułem podatku od towarów i usług od tej opłaty,

V zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adwokata W. B. kwotę 840 (osiemset czterdzieści) zł oraz kwotę 193,20 (sto dziewięćdziesiąt trzy złote i dwadzieścia groszy) zł tytułem podatku od towarów i usług od tej opłaty za pełnione z urzędu zastępstwo procesowe oskarżycielki posiłkowej E. S. (1) wykonywane w postępowaniu odwoławczym.

1Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Zwolniono oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze uznając, że przemawiają za tym względy słuszności.

1PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony W. S. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Giżycku z dnia 28 października 2024 r. w sprawie II K 80/24

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy za czyn z art.270§1 kk

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana