Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VII Ka 1031/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Biskupcu z dnia 10 października 2024 r. w sprawie II K 124/24

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca oskarżonego

☐ oskarżony

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Prokurator zaskarżył powyższe orzeczenie w części dotyczącej orzeczenia o środkach karnych na niekorzyść oskarżonego T. K. (1) i zarzucił mu obrazę przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., to jest:

- art. 42§3 k.k. poprzez jego niezastosowanie i zaniechanie orzeczenia za czyn opisany w pkt II aktu oskarżenia obligatoryjnego środka karnego w postaci dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych;

- art. 43a§3 k.k. poprzez jego niezastosowanie i zaniechanie orzeczenia za czyn opisany w pkt II aktu oskarżenia obligatoryjnego środka karnego w postaci świadczenia pieniężnego na Fundusz Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 10 000 zł.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja prokuratora doprowadziła do zmiany zaskarżonego wyroku.

Na wstępie stwierdzić należy, że zgromadzone w sprawie dowody Sąd meriti poddał wszechstronnej analizie i ocenie, zgodnie z dyrektywami określonymi w art. 4 k.p.k. Także przeprowadzone w oparciu o tę analizę wnioskowanie jest logiczne, zgodne z przesłankami wynikającymi z art. 7 k.p.k. i przekonująco uzasadnione w pisemnych motywach skarżonego wyroku. Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że Sąd I instancji wnikliwe zweryfikował tezy aktu oskarżenia w granicach niezbędnych dla ustalenia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia skutkującego skazaniem T. K. (1). Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynikają powody takiego rozstrzygnięcia, a Sąd Okręgowy w pełni podziela przedstawioną tam argumentację. Sąd I instancji prawidłowo, w oparciu o zebrany materiał dowodowy odtworzył przebieg obu zdarzeń, oceniając dowody w sposób zgodny z zasadami prawa procesowego. Tym samym ustalenia faktyczne w zakresie ustalonego zachowania T. K., który w stanie nietrzeźwości dwukrotnie prowadził pojazd mechaniczny nie wykraczały poza ramy swobodnej oceny dowodów albowiem poczynione zostały na podstawie wszechstronnej analizy przeprowadzonych dowodów, których ocena nie wykazuje błędów natury faktycznej czy logicznej, zgodna jest ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz sędziowskim przekonaniem. W tym stanie rzeczy podnieść należy, że argumentacja zaprezentowana w apelacji faktycznie stanowi jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami i wywodami Sądu Rejonowego i jest oparta na nieobiektywnej ocenie zebranego w niniejszej sprawie materiału dowodowego, a ponadto nie zawiera w istocie żadnego takiego twierdzenia, które byłoby w stanie skutecznie podważyć trafności zaskarżonego rozstrzygnięcia Sądu I instancji co do przypisania winy w zakresie kierowania przez oskarżonego pojazdem w stanie nietrzeźwości także w dniu 17 grudnia 2023 r. i z tej też przyczyny nie mogły doprowadzić do wzruszenia wyroku. Pamiętać w tym miejscu należy, że Sąd orzekający, rozstrzygając o winie bądź niewinności oskarżonego, kieruje się własnym, wewnętrznym przekonaniem, nieskrępowanym żadnymi ustawowymi regułami dowodowymi, a przekonanie to pozostaje tak długo pod ochroną art. 7 k.p.k., dopóki nie zostanie wykazane, że sąd I instancji oparł swe przekonanie o winie oskarżonego bądź na okolicznościach nieujawnionych w toku przewodu sądowego, bądź też ujawnionych w toku przewodu sądowego, ale ocenionych w sposób sprzeczny ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1974 r. w sprawie Rw 618/74, OSNKW 3-4/1975, poz. 47, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 listopada 1990 r. w sprawie WRN 149/90, OSNKW 7-99/991, poz. 41, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 lutego 1996 r. w sprawie II KRN 199/95, OSN PiPr 10/1996, poz. 10), co w sprawie niniejszej nie miało miejsca.

Tym samym Sąd I instancji w pełni zasadnie nie dał wary tym wyjaśnieniom oskarżonego, w których nie przyznał się on do popełnienia zarzucanego mu czynu z pkt I aktu oskarżenia albowiem pozostają one w sprzeczności z całokształtem przeprowadzonych dowodów, w szczególności z wiarygodnymi twierdzeniami A. K. oraz wnioskami płynącymi z opinii sądowo-lekarskiej jak na k.73-77.

Wprawdzie Sąd I instancji prawidłowo ustalił, że T. K. dwukrotnie prowadził pojazd mechaniczny w stanie nietrzeźwości to zarazem błędnie przyjął, że dopuścił się ich będąc uprzednio skazanym w warunkach z art. 178a § 1 kk.

Tymczasem analiza akt II K 220/18 Sądu Rejonowego w Biskupcu i VI K62/15 Sądu rejonowego w Mrągowie VI Zamiejscowego Wydziału Karnego w Biskupcu wskazuje, że już w czasie orzekania w dniu 10 października 2024 r. doszło do zatarcia skazań za czyny art. 178a§1 kk i tym samym za obecnie zarzucane czyny możliwe było przypisanie oskarżonemu czynów z art.178a§1 kk a nie jak to wskazał Sąd Rejonowy czynów z art.178a§4 kk.

W konsekwencji powyższego obecnie nie uznano zasadności zarzutów zawartych w apelacji prokuratora.

Wniosek

Podnosząc powyższy zarzut skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez:

- orzeczenie w pkt V zaskarżonego wyroku za każdy z popełnionych czynów jednostkowe środki karne dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, a następnie przy zastosowaniu art. 90§2 k.k. w zw. z art. 851 k.k. w zw. z art. 86§1 k.k. połączenie wskazanych środków karnych poprzez orzeczenie dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

- orzeczenie w pkt VI sentencji wyroku o zapłacie świadczenia pieniężnego za każdy z popełnionych czynów po 10 000 zł.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny w zakresie kary

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec podanych wcześniej okoliczności nie uznano za zasadnych postulatów zawartych w apelacji.

1OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

1ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyrok Sądu Rejonowego w Biskupcu II Wydziału Karnego z dnia 10 października 2024 r., sygn. akt II K 124/24

I zmieniono przy zastosowaniu art. 4§1 kk w ten sposób, że:

- uchylono rozstrzygnięcia z pkt III, IV i IX sentencji,

- w ramach rozstrzygnięć z pkt I i II sentencji z opisów przypisanych oskarżonemu T. K. (1) czynów z pkt I i II aktu oskarżenia wyeliminowano sformułowania „przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości, orzeczonymi prawomocnymi wyrokami: Sądu Rejonowego w Mrągowie sygn. akt VI K 62/15 oraz Sądu Rejonowego w Biskupcu sygn. akt II K 220/18” i ustalono, że czyny przypisane oskarżonemu w pkt I i II sentencji wyczerpują znamiona dwóch występków z art. 178a §1 kk popełnionych w krótkich odstępach czasu i z wykorzystaniem takiej samej sposobności tj. w warunkach ciągu przestępstw z art. 91 §1 kk i na podstawie art.178a§1 kk skazano oskarżonego za wskazany ciąg przestępstw a na podstawie art. 178a §1 kk w zw. z art. 91 §1 kk orzeczono wobec wymienionego karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie na podstawie art.69§1 kk i art. 70§1 kk warunkowo zawieszono na okres próby 2 (dwóch) lat,

- w ramach rozstrzygnięcia z pkt V sentencji na podstawie art. 42§2 kk w zw. z art.90§2 kk orzeczono wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzech) lat,

- w ramach rozstrzygnięcia z pkt VI sentencji za przypisane oskarżonemu dwa występki każdorazowo na podstawie art. 43a§2 kk orzeczono wobec oskarżonego środki karne w postaci obowiązku zapłaty świadczenia pieniężnego w kwotach po 5000 (pięć tysięcy) zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej,

- w ramach rozstrzygnięcia z pkt VII sentencji za podstawę orzeczonego tam przepadku przyjęto art. 178a §5 kk,

II w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymano w mocy.

Zwięźle o powodach zmiany

Sąd Okręgowy uznał, że w okolicznościach sprawy T. K. przypisanych mu występków z art. 178a§1 kk dopuścił się w ramach ciągu przestępstw z art.91§1 kk i wymierzył mu jedną karę oraz orzekł o jednym środku karnym w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych a ponadto za czyn popełniony w dniu 8 maja 2024 r. orzekł przepadek z art. 178a §5 kk (Sąd I instancji błędnie powołał art.178§4 kk).

W ocenie Sądu Okręgowego tak ukształtowane orzeczenie o karze i środkach karnych winno spełnia cele prewencji indywidualnej i ogólnej poprzez wyeliminowanie z uczestnictwa w ruchu drogowym kierującego naruszającego obowiązujące w nim zasady. Według Sądu Okręgowego pozwoli ono na uświadomienie oskarżonemu, że jego zachowanie nie było prawidłowe i zapobiegnie podobnym jego działaniom w przyszłości.

Sądowi Okręgowemu znane jest orzecznictwo Sądu Najwyższego w zakresie orzekania jednego świadczenia pieniężnego z art.39pkt7 kk w zw. z art.43a§2 kk przy przyjęciu ciągu przestępstw.

Jednakże kierując się treścią przepisów zawartych w IX Rozdziale IX Kodeksu Karnego, a w szczególności brzmieniem art. 90§2 kk, który w ramach kary łącznej nie przewiduje łączenia środków karnych w postaci świadczeń pieniężnych, pomimo przyjęcia ciągu przestępstw, w ramach rozstrzygnięcia z pkt VI sentencji za przypisane oskarżonemu dwa występki każdorazowo na podstawie art. 43a§2 kk orzeczono wobec oskarżonego środki karne w postaci obowiązku zapłaty świadczenia pieniężnego w kwotach po 5000 (pięć tysięcy) zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III i IV

III zwolniono oskarżonego od kosztów sądowych za obie instancje,

IV zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz radcy prawnego K. K. (2) kwotę 1008 (tysiąc osiem) zł tytułem opłaty za pełnioną z urzędu obronę oskarżonego T. J. wykonywaną w postępowaniu odwoławczym oraz kwotę 231,84 (dwieście trzydzieści jeden złotych i osiemdziesiąt cztery grosze) zł tytułem podatku od towarów i usług od tej opłaty a także kwotę 179,40 (sto siedemdziesiąt dziewięć złotych i czterdzieści groszy) zł tytułem zwrotu kosztów dojazdów na rozprawy odwoławcze.

1PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Biskupcu z dnia 10 października 2024 r. w sprawie II K 124/24

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana