Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VII Ka 1096/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w M. z dnia 15 listopada 2021 r., sygn. akt (...)

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1

I naruszenia przepisów postępowania, które miało wpływ na treść wyroku, na mianowicie:

a/ rażącego naruszenia reguł ustalonych w art. 4 i 7 k.p.k. poprzez:

-obdarzenie walorem wiarygodności zeznań pokrzywdzonych w sytuacji kiedy znajdujące się w aktach sprawy nagranie w sposób ewidentny wskazuje, że obaj funkcjonariusze podawali kilkukrotnie nieprawdę co do przebiegu zdarzenia i to w stopniu tak rażącym, że nie mógł wynikać z omyłki lecz stanowił świadome działanie funkcjonariuszy,

- brak rozważenia, że świadkowie S., pomimo iż byli świadkami interwencji również nie słyszeli by doszło ze strony oskarżonego do znieważania funkcjonariuszy,

b/ naruszenia art. 6 k.p.k. w zw. z art. 424 § 1 k.p.k. poprzez przypisanie oskarżonemu przestępstwa znieważenia funkcjonariuszy przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek wskazania w uzasadnieniu oraz sentencji wyroku jaki zwrot oskarżonego miałby zostać uznany za zniewagę i kiedy miałby zostać wypowiedziany, co uniemożliwia podjęcie obrony w tym zakresie.

II błędu w ustaleniach faktycznych który miał wpływ na treść wyroku poprzez błędne ustalenie, że:

A) oskarżony dopuścił się znieważenia pokrzywdzonych,

B) oskarżony zachowywał się agresywnie,

C) oskarżony dobijał się do drzwi mieszkania, gdzie prowadzono interwencję,

D)oskarżony utrudniał wyjście z budynku funkcjonariuszom.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy wnosząca o uniewinnienie M. K. okazała się w pełni zasadna.

W ocenie Sądu Okręgowego w sprawie brak jest dowodów na przypisanie oskarżonemu popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 226 § 1 k.k.

Podejmując się analizy wskazanych zarzutów na wstępie przyznać należy rację skarżącemu w zakresie w jakim, wskazuje on, że oskarżonemu przypisano przestępstwo znieważenia funkcjonariuszy bez ustalenia jaki znieważający zwrot miał zostać przez niego użyty. O ile za zrozumiałe uznać należy, nie zawarcie określeń znieważających w sentencji wyroku (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 13 września 2018 r., II AKa 118/18, Legalis nr 1880454), o tyle ustalenie tychże zwrotów powinno znaleźć miejsce w uzasadnieniu wyroku, co w rzeczonym przypadku nie miało miejsca. Sąd meriti wskazując wielokrotnie w uzasadnieniu, że oskarżony znieważył funkcjonariuszy publicznych, nie ustalił ani jednego określenia, które tym znieważeniem mogłoby być.

Zdaniem Sądu odwoławczego, Sąd meriti dopuścił się naruszenia art. 7 k.p.k., co w konsekwencji doprowadziło do błędnych ustaleń faktycznych.

Za udowodnione Sąd I instancji uznał dobijanie się przez oskarżonego do drzwi mieszkania, w którym odbywała się interwencja, wskazując na poparcie powyższego dowód z zeznań świadków: P. C., B. W., E. S., P. S.. W protokole przesłuchania (k.7-8) P. C. wskazał, że oskarżony zaczął dobijać się do drzwi i dobijał się do nich przez cały czas trwania interwencji, nadto wskazał, że „ po zakończeniu interwencji wyszliśmy za zewnątrz mieszkania gdzie stał ten mężczyzna przy drzwiach wejściowych nadal używał słów wulgarnych wobec nas tj.k. (...). Ja wraz z W. wezwaliśmy go aby zaprzestał wulgaryzmów, ale ten mężczyzna nie reagował w związku z powyższym postanowiliśmy go zatrzymać”.

Podobną wersję zdarzeń przedstawił B. W. wskazując, że po skończeniu interwencji, gdy wychodzili z mieszkania oskarżony dalej wykrzykiwał słowa „ gdzie macie maski,k., g. (...) dzwonię do K., już nie pracujecie” i napierał na nich trzymając telefon w ręku. Oskarżony zdaniem w/w świadków wielokrotnie był uspokajany, ale nie reagował, w związku z powyższym podjęto decyzję o jego zatrzymaniu (k. 12-13).

Jak jednak wskazuje dołączone do sprawy nagranie z przebiegu interwencji, oskarżony stal blisko drzwi ale się do nich nie dobijał, nie uderzał w nie pięściami oraz nie używał wobec funkcjonariuszy słów znieważających. Nadto, jeden z funkcjonariuszy, wprawdzie wypowiedział w stosunku do oskarżonego słowa: „ człowieku uspokoisz się, czy nie” ale nie wzywał oskarżonego do zaprzestania swoich działań oraz strącił jego telefon, po czym użył wobec M. K. gazu, a następnie skuł go i po raz kolejny użył gazu. Nadmienić należy, że oskarżony między innymi poza ostrzeżeniami, że Policja będzie płaciła odszkodowanie za interwencję „ jak w M. ” i sugerowaniem aby skuli go mocniej w żaden sposób nie znieważał w tym czasie funkcjonariuszy.

Sąd odwoławczy nie podziela zatem stanowiska Sadu meriti jakoby złożone przez funkcjonariuszy zeznania były spójne i konsekwentne. Zeznania w wielu miejscach stoją w sprzeczności z przywołanym nagraniem, wyjaśnieniami oskarżonego oraz zeznaniami świadków. W tym miejscu należy przywołać choćby zeznania świadka P. C. (k. 121-122), w których to stwierdził, że oskarżony bezpośrednio przez zatrzymaniem napierał na nich, nie chciał ich przepuścić w drzwiach i mieli problem z wyjściem z mieszkania, zaś B. W. (k.135-136) wskazał, że oskarżony nie zareagował na słowa z prośbą o odsunięcie się, zatem wspólnie z P. C. podjęli czynności zmierzające do zatrzymania oskarżonego. Zeznania te stoją nie mają jednak potwierdzenia nie tylko w nagraniu, ale także w zeznaniach świadka P. S. (k. 136), który wskazał, że funkcjonariusze nie mieli problemu z wyjściem na zewnątrz, a nadto nie słyszał aby byli oni w tym momencie znieważani.

Mając na względzie powyższe, stwierdzić należy, że Sąd I instancji dokonał błędnych ustaleń faktycznych dotyczących znieważania funkcjonariuszy. Tymczasem także świadkowie: E. S. i P. S. od początku twierdzili, że nie słyszeli żadnych słów znieważających wobec funkcjonariuszy (k. 17-18, 28-29). Stwierdzili oni wyłącznie, że oskarżony używał słów wulgarnych, ale nie słyszeli jakich i nie potrafili określić czy oskarżony znieważył funkcjonariuszy.

Podkreślić w tym miejscu należy, że sam fakt, że użycia w trakcie interwencji słów wulgarnych nie może przesądzać o jego winie, bowiem jeżeli słowa wulgarne nie są skierowane w stosunku do pokrzywdzonego, a stanowią tylko słowa wtrącane w wypowiadane zdania w charakterze tego, co zwykło się nazywać "przerywnikami", takie zachowanie nie wypełnia znamion przestępstwa określonego w art. 226 § 1 k.k. (zob. post. SN z 28.9.2012 r., III KK 115/12, BOSN; dot. 216 § 1 k.k.).

Wreszcie wprawdzie nie sposób zanegować było stanowiska Sądu I instancji co tego, że nagarnie może nie obejmować całego czasu, w którym funkcjonariusze policji mieli kontakt z oskarżonym. Jednakże na uwadze należy mieć to, że brak jest dowodów na to czy oraz kiedy i gdzie miały ewentualnie paść takie zniewagi, których nie obejmuje nagranie. Natomiast prawidłowo zauważył skarżący, że w takim wypadku nadal jedynym dowodem byłyby zeznania funkcjonariuszy, które przecież co do okoliczności objętym nagraniem nie są wiarygodne.

Wniosek

Zmiana wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z przyczyn wskazanych wyżej wniosek o uniewinnienie oskarżonego był zasadny.

Sąd Okręgowy podzielił zarzuty podniesione w apelacji i uznał, że brak było podstaw do uznania winy oskarżonego w zakresie zarzucanych mu czynów albowiem w sprawie nie wykazano, że doszło do znieważania funkcjonariuszy publicznych.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwi ęź le o powodach utrzymania w mocy

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyrok Sądu Rejonowego w M. II Wydziału Karnego z dnia 13 grudnia 2021 r. , sygn. akt(...)zmieniono w ten sposób, że oskarżonego M. K. uniewinniono od popełnienia zarzucanego mu czynu.

Zwi ęź le o powodach zmiany

Przyczyny zmiany wyroku podano odnosząc się do zarzutów apelacji obrońcy.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Na podstawie art.632 pkt 2 k.p.k. koszty procesu w sprawie ponosi Skarb Państwa.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejowego w M. z dnia 15 listopada 2021 roku, sygn. akt (...)

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana