Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Olsztynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 czerwca 2018 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie IX Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Mirosław Wieczorkiewicz (spr.)
Sędziowie:	SO Jacek Barczewski, Beata Grzybek
Protokolant:	pracownik sądowy Izabela Ważyńska

po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2018 r. w Olsztynie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Funduszu (...) w W.

przeciwko J. R.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda od wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie

z dnia 19 listopada 2014 r., sygn. akt X C 3053/14,

oddala apelację.

Jacek Barczewski Mirosław Wieczorkiewicz Beata Grzybek

Sygn. akt IX Ca 549/18

UZASADNIENIE

Powód domagał się zasądzenia od pozwanego kwoty 34.265,74,-zł wraz z odsetkami umownymi i ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu powód podał, że w drodze cesji nabył od poprzedniego wierzyciela (...) S.A. w W. wierzytelność wobec strony pozwanej.

Sąd Rejonowy w Olsztynie nakazem zapłaty z dnia 27 maja 2014r. uwzględnił powództwo w całości.

Pozwany złożył sprzeciw od nakazu zapłaty, domagając się oddalenia powództwa w całości.

W uzasadnieniu sprzeciwu powód wskazał, że należność nie została należycie udokumentowana oraz podniósł zarzut przedawnienia. Pozwany wskazał również, że umowa sprzedaży wierzytelności nie wskazuje na to, że został sprzedany dług pozwanego. Ponadto brak jest dokumentów pierwotnych świadczących o wielkości kapitału i odsetek.

Wyrokiem z dnia 9 listopada 201 r. Sąd Rejonowy w Olsztynie oddalił powództwo.

Sąd ten ustalił, że w dniu 19 stycznia 200 r. pozwany J. R. (Kredytobiorca) zawarł z (...) Bankiem (...) Spółką Akcyjną w W. umowę kredytu mieszkaniowego (...) nr (...) Na warunkach określonych w umowie (...) S.A. zobowiązał się postawić do dyspozycji Kredytobiorcy kredyt w kwocie 26.120,-zł na finansowanie kosztów inwestycji polegającej na remoncie lokalu mieszkalnego. (...) S.A. pobierał odsetki od kredytu według zmiennej stopy procentowej (§ 5 umowy). Ponadto Sąd I instancji ustalił, że w myśl § 21 umowy (...) S.A. zastrzegł sobie możliwość wypowiedzenia umowy kredytu w części dotyczącej warunków spłaty listem poleconym, wyznaczając termin spłaty zadłużenia. Okres wypowiedzenia wynosił 30 dni.

Sąd Rejonowy również ustalił, że:

- w dniu 4 stycznia 2012r. został sporządzony Aneks nr 1 do Umowy sprzedaży z dnia 9 grudnia 2011r., w którym stwierdzono, że w dniu 14 grudnia 2011r. nastąpił dzień przeniesienia wierzytelności, wyszczególnionych w Załączniku nr 1 do Aneksu;

- (...) S.A. pismem z dnia 24 lutego 2010r. wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 19.978,75,-zł i dokonał wypowiedzenia umowy nr (...);

- (...).P. S.A. w dniu 27 maja 2010r. wystawił bankowy tytuł egzekucyjny nr (...) z tytułu umowy kredytu mieszkaniowego nr (...) z dnia 19 stycznia 2004r.;

- postanowieniem z dnia 9 czerwca 2010r. Sąd Rejonowy w Olsztynie nadał wymienionemu bankowemu tytułowi egzekucyjnemu, co do kwoty 19.649,72,-zł wraz z odsetkami i opłatami wynikającymi z tego tytułu, lecz nie więcej niż do kwoty 39.180,-zł i nakazał, aby dłużnik zapłacił na rzecz wierzyciela kwotę 115,64,-zł tytułem zwrotu kosztów postępowania;

- pismem z dnia 9 września 2010r. (...).P. S.A. wniósł do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Olsztynie R. K. o wszczęcie postępowania egzekucyjnego;

- postanowieniem z dnia 18 listopada 2011r. komornik umorzył postępowanie egzekucyjne w przedmiotowej sprawie;

- w dniu 9 grudnia 2011r. pomiędzy powodem a (...) S.A. została zawarta umowa sprzedaży wierzytelności. Przedmiotem umowy była sprzedaż portfela bezspornych i wymagalnych wierzytelności pieniężnych, wynikających z różnych tytułów, w tym z tytułu dokonanych przez zbywcę czynności bankowych. Zbywca miał sprzedać wierzytelności wymienione w Załączniku nr 1 do umowy.

Mając to na uwadze Sąd Rejonowy przyjął, że powód w żaden sposób nie udowodnił, aby nabył wobec strony pozwanej wierzytelność w drodze umowy cesji. W przedmiotowej sprawie przedłożono umowę sprzedaży wierzytelności z dnia 9 grudnia 2011r. zawartą pomiędzy powodem (nabywcą) a (...).P. S.A. wraz z Aneksem nr 1 do przedmiotowej umowy i Załącznikiem nr 1 do Aneksu.

W ocenie Sądu I instancji, wymieniona umowa nie dowodzi nabycia wierzytelności względem pozwanego.

Według tego Sądu nie dowodzi nabycia tej wierzytelności kserokopia wyciągu z Załącznika nr 1 do Aneksu.

Sąd I instancji w tym zakresie zgodził się ze stanowiskiem pozwanego, że nie jest on rzetelnie oznaczony i nie wiadomo do jakiej umowy sprzedaży wierzytelności można go przypisać.

Ponadto Sąd Rejonowy zauważył, że nawet jeśliby uznać, iż faktycznie doszło do przelewu wierzytelności względem pozwanego na rzecz powoda, to nie została należycie udowodniona przez powoda wysokość i wymagalność tego roszczenia.

Zdaniem Sąd I instancji taki wniosek wynika z tego, że wezwanie do zapłaty i wypowiedzenie umowy z dnia 24 lutego 2010r. (dotyczy umowy o numerze (...), a nie umowy kredytu nr (...) z dnia 19 stycznia 2004r., na którą powód powołuje się w toku całego postępowania. Nie wiadomo zatem, czy w ogóle została wypowiedziana przedmiotowa umowa kredytu nr (...) z dnia 19 stycznia 2004r.

W tej sytuacji Sąd Rejonowy uznał, że powód nie udowodnił początkowej daty, od której należałoby liczyć datę wymagalności kwoty całego kredytu.

Ponadto Sąd I instancji podał, że zasadny jest zarzut przedawnienia, który podniósł pozwany.

Zdaniem tego Sądu wierzytelność dochodzona pozwem, ulegała przedawnieniu w dniu 19 stycznia 2007r., ponieważ w aktach sprawy brak jest informacji o tym, czy wierzyciel w ciągu 3 lat od dnia zawarcia umowy podjął jakąkolwiek czynność zmierzającą do wykonania zobowiązania przez pozwanego.

Apelację od powyższego wyroku złożył powód, zaskarżając rozstrzygnięcie Sądu I instancji w całości.

Powód zarzucił zaskarżonemu orzeczeniu naruszenie:

1)  art. 233 § 1 kpc polegającego na przekroczeniu granic swobodnej oceny dowodów poprzez wyprowadzenie wniosków sprzecznych z zasadami prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego przy dokonaniu oceny wiarygodności i mocy materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie, które miało zasadniczy wpływ na wynik sprawy poprzez przyjęcie, że:

a)  powód nie udowodnił w dostateczny sposób, iż posiada w niniejszej sprawie legitymację procesową czynną, bowiem nie wykazał faktu nabycia od (...) Banku (...) S.A. wierzytelności dochodzonej w niniejszej sprawie od pozwanego i nie udowodnił faktu nabycia powyższej wierzytelności na podstawie umowy o przelew wierzytelności zawartej z (...) S.A. w dniu 9 grudnia 2011r., podczas gdy okoliczność przejścia wierzytelności na powoda wykazana została w dostateczny sposób dokumentami załączonymi do pozwu, w szczególności umową cesji z 9.12.2011r. wraz z załącznikiem nr 1 do ww. umowy, oświadczeniami Banku o zbyciu na rzecz powoda wierzytelności objętej umową cesji jak również dokumentacją bankową (umową kredytu, aneksem, załącznikami, wypowiedzeniem, bankowym tytułem egzekucyjnym, postanowieniem o nadaniu (...) sądowej klauzuli wykonalności, wnioskiem o wszczęcie postępowania egzekucyjnego, postanowieniem o bezskuteczności egzekucji) przekazaną przez poprzedniego wierzyciela a złożoną do akt niniejszej sprawy,

b)  strona powodowa nie wykazała zasadności roszczenia w podanej przez siebie wysokości, podczas gdy z uwagi na art. 105 ust. 2 pkt 2 ustawy Prawo Bankowe historia rachunku technicznego utworzonego na potrzeby spłaty umowy kredytu nie mogła zostać przekazana wraz z umową cesji na rzecz strony powodowej,

c)  powód nie wykazał, aby bank podjął jakiekolwiek czynności zmierzające do dochodzenia roszczenia, skutkiem czego uległo ono przedawnieniu, podczas gdy do akt niniejszej sprawy złożone zostały dokumenty przerywające bieg przedmiotowego roszczenia.

Mając powyższe na uwadze, powód wniósł o zmianę wyroku w całości i zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda:

1)  kwoty 34.265,74,-zł wraz z ustawowymi oraz umownymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty,

2)  kwoty 4.131,-zł tytułem zwrotu kosztów procesu za postępowanie przed Sądem I instancji,

3)  zwrotu kosztów procesu za postępowanie przed Sądem II instancji według norm przepisanych, w tym opłaty od apelacji i kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym,

4)  względnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I Instancji oraz pozostawienie temu Sądowi orzeczenia o kosztach postępowania odwoławczego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest bezzasadna.

Kontrola instancyjna doprowadziła Sąd II instancji do przekonania, że ustalenia faktyczne i przyjęte rozstrzygnięcie prawne dokonane przez Sąd Rejonowy jest prawidłowe i odpowiada prawu. Wskazane w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku ustalenia i wywody zostały przeprowadzone na podstawie poprawnej analizy dowodów oraz podanej tam podstawy prawnej, których ocena nie wykazała błędów natury faktycznej, czy logicznej, jak również jurydycznej. Sąd I instancji wskazał, jakie fakty uznał za potrzebne do ukierunkowanego we wniosku i żądanego rozstrzygnięcia oraz na jakich przesłankach oparł swoją decyzję.

W konsekwencji ustalenia te i oceny Sąd Okręgowy przyjmuje za własne, zwracając uwagę, że nie ma wobec tego potrzeby procesowej przeprowadzania na nowo w uzasadnieniu tego orzeczenia oceny każdego ze wskazanych wywodów, a wystarczy odnieść się do tych ustaleń i ocen, które zostały zakwestionowane w apelacji (por. wyrok Sądu Najwyższego z 10 października 1998r., III CKN 650/98, OSNC 1999/3/60, wyrok Sądu Najwyższego z 27 listopada 2003r., II UK 156/03, Lex nr 390069, wyrok Sądu Najwyższego z 9 lutego 2012r., III CSK 179/11, Lex nr 1165079).

Zdaniem Sądu odwoławczego, Sąd I instancji prawidłowo wskazał, że powód w żaden sposób nie udowodnił, aby nabył w drodze umowy cesji wierzytelność wobec strony pozwanej.

Powód próbował podważyć powyższą konkluzję, poprzez postawienie zarzutu naruszenia art. art. 233 § 1 kpc.

Sąd Okręgowy pragnie wyjaśnić, że skuteczne postawienie zarzutu naruszenia art. 233 § 1 kpc zależy od wykazania, że Sąd - oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy i konstruując podstawę faktyczną rozstrzygnięcia - uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, bądź naruszył inne reguły oceny dowodów określone przede wszystkim w treści przepisów art. 227 - 234 kpc a nadto, że wadliwości te posiadały taki ciężar gatunkowy, że mogły mieć wpływ na wynik sprawy.

W kontekście przywołanych wyżej wymogów powyższy zarzut, nie mógł być uznany za usprawiedliwiony.

Z umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 9 grudnia 2011r. wynika bowiem, że powód nabył od (...) S.A. z siedzibą w W. wierzytelności pieniężne szczegółowo określone w Załączniki nr 1 do umowy (k. 29).

Tymczasem dokument przedłożony przez powoda - stanowiący w jego ocenie ww. załącznik - jest zupełnie nieczytelny, a przede wszystkim, nie wiadomo jakiej umowy sprzedaży wierzytelności dotyczy (k. 16 - 19).

Ponadto jak słusznie stwierdził Sąd I instancji, wierzytelność dochodzona pozwem uległa przedawnieniu, dlatego zasadny był w tym zakresie zarzut pozwanego.

Zgodnie z przepisem art. 118 kc, jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata.

Nie ulega przy tym wątpliwości, że roszczenie dochodzone pozwem jest związane z prowadzeniem działalności gospodarczej przez powoda (jak i jego poprzednika prawnego (...) S.A.) i ulega przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia wymagalności.

Stosownie do przepisu art. 120 § 1 kc, bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.

Bezspornie w dniu 19 stycznia 2004r. pozwany zawarł z pierwotnym wierzycielem - (...) Bankiem (...) Spółką Akcyjną w W. - umowę kredytu mieszkaniowego (...) nr (...)

Wierzytelność wynikająca z powyższej umowy, stała się wymagalna najpóźniej z dniem wstawienia przez (...) S.A. bankowego tytułu egzekucyjnego w dniu 27 maja 2010r. (k. 37).

Z akt sprawy wynika, że Sąd Rejonowy w Olsztynie postanowieniem z dnia 9 czerwca 2010r. nadał klauzulę wykonalności ww. bankowemu tytułowi egzekucyjnemu (k. 38).

Następnie w dniu 9 września 2010r., pierwotny wierzyciel złożył wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego z dnia 27 maja 2010r. (k. 39v).

Następnie postanowieniem z dnia 18 listopada 2011r., Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Olsztynie R. K. umorzył postępowanie egzekucyjne wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji (k. 40v).

Powód miał nabyć wierzytelność wobec pozwanego na podstawie umowy cesji z dnia 9 grudnia 2011r., a na drogę sądową z niniejszym roszczeniem wystąpił w dniu 26 maja 2014r. (data prezentaty).

Zgodnie z przepisem art. 123 §1 kc, bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia. Po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo (art. 124 § 1 kc).

Z powyższych okoliczności wynika, że bieg przedawnienia roszczenia dochodzonego pozwem, uległ dwukrotnej przerwie, ale tylko w stosunku do ww. banku. Pierwszy raz po złożeniu wniosku o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu, a drugi raz po złożeniu wniosku o wszczęcie postępowania egzekucyjnego.

W tym miejscu należy podkreślić, że wniosek o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nie przerywa biegu przedawnienia roszczenia objętego tym tytułem wobec cesjonariusza niebędącego bankiem (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 9 czerwca 2017r., III CZP 17/17, Legalis nr 1604399).

Ponadto w orzecznictwie powszechnie już zostało przyjęte, że skoro bankowy tytuł egzekucyjny nie może być podstawą egzekucji na rzecz innych osób, niż w nim wskazane za wyjątkiem następstwa prawnego po stronie wierzyciela innego banku, to również materialnoprawne skutki wszczęcia postępowania egzekucyjnego jako czynności wierzyciela - banku prowadzącej do przerwy biegu przedawnienia dotyczą wyłącznie tego wierzyciela i nie dotyczą nabywcy nie będącego bankiem (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 26 kwietnia 2017r., I ACa 89/17, Legalis nr 1657732 i wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 8 września 2017r., I ACa 147/17, Legalis nr 1683287).

Bezspornie powód nie jest bankiem, a więc zgodnie z powyższym nie może powoływać się na przerwę biegu przedawnienia wywołaną złożeniem przez pierwotnego wierzyciela będącego bankiem wniosku o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu oraz złożeniem wniosku o wszczęcie postępowania egzekucyjnego na podstawie tego tytułu.

W tych okolicznościach uznać należy, że wierzytelność dochodzona pozwem przedawniła się w dniu 28 maja 2013r. (upływ 3 lat od dnia wystawienia bte), zaś pozew został wniesiony przez powoda w dniu 25 maja 2014r.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy oddalił apelację powoda na podstawie art. 385 kpc.

Sąd II instancji nie orzekł o kosztach postępowania apelacyjnego, ponieważ strona skarżąca sprawę przegrała, a strona wygrywająca nie wniosła o zasądzenie kosztów postępowania odwoławczego na swoją rzecz.

Jacek Barczewski Mirosław Wieczorkiewicz Beata Grzybek