BIP
Rozmiar tekstu
Kontrast

II K 165/22 - wyrok Sąd Okręgowy w Olsztynie z 2023-11-21

Tytuł:
Sąd Okręgowy w Olsztynie z 2023-11-21
Data orzeczenia:
21 listopada 2023
Data publikacji:
12 lutego 2025
Data uprawomocnienia:
22 kwietnia 2024
Sygnatura:
II K 165/22
Sąd:
Sąd Okręgowy w Olsztynie
Wydział:
II Wydział Karny
Przewodniczący:
Sędzia Olgierd Dąbrowski-Żegalski
Protokolant:
st. sek. sąd. Monika Polak-Kuzior
Teza:
A) Lekarz pełniący dyżur na oddziale szpitalnym nie była funkcjonariuszem publicznym w rozumieniu art.115 § 13 k.k. Katalog osób zaliczonych do kręgu funkcjonariuszy publicznych w rozumieniu art.115 § 13 k.k. ma charakter zamknięty. Zgodnie z treścią art.44 ustawy z dn. 5.12.1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty lekarzowi, który wykonuje czynności w ramach świadczeń pomocy doraźnej lub w przypadku, o którym mowa w tej ustawie (art. 30) wykonuje zawód w podmiocie wykonującym działalność leczniczą, który zawarł umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, w związku z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w tym podmiocie - przysługuje ochrona prawna należna funkcjonariuszowi publicznemu. Nie oznacza to jednak, że objęcie lekarzy taką ochroną powoduje automatycznie, że lekarze w takich wypadkach stają się funkcjonariuszami publicznymi w rozumieniu art.115 § 13 k.k. Aktualnie obowiązujący Kodeks karny nie przejął rozwiązania z Kodeksu karnego z 1969 r., zgodnie z którym status ten miały także osoby objęte na mocy przepisów pozakodeksowych ochroną karnoprawną właściwą dla ochrony funkcjonariuszy publicznych (art.120 § 11). Nie tylko lekarz pełniący dyżur na oddziale szpitalnym, także ordynator oddziału szpitalnego, ale nawet dyrektor szpitala, który nie pełni jednocześnie jednej z funkcji wymienionych w pkt 1-9 cytowanego art.115 § 13 k.k., nawet jeżeli pełni funkcje publiczne nie jest funkcjonariuszem publicznym w rozumieniu tego przepisu. Oskarżyciel wywodził, że zarówno lekarz, który na dyżurze zastępuje ordynatora, sam ordynator oraz dyrekcja szpitala w związku z wykonywanymi obowiązkami administracyjnymi powinni być traktowani jako osoby zajmujące kierownicze stanowisko w innej instytucji państwowej (lub samorządu terytorialnego) w rozumieniu art.115 § 13 pkt 4 i 6 k.k. Nie kwestionując faktu, że takie osoby wykonują w większym (dyrektor i ordynator) lub mniejszym (lekarz zastępujący ordynatora) zakresie obowiązki administracyjne w placówce służby zdrowia należy jednak wskazać, żaden z nich (z tych osób) nie może być zaliczony do grupy osób zajmujących kierownicze stanowiska w innej instytucji państwowej (lub samorządu terytorialnego) w rozumieniu art.115 § 13 pkt 4 i 6 k.k. Zasadniczym celem działania publicznych i niepublicznych placówek służby zdrowia jest udzielanie świadczeń zdrowotnych i nie zostały one zostać uznane za inne instytucje państwowe w rozumieniu art. 115 § 13 pkt 4 i 6 k.k. I nie ma tu znaczenia czy organem założycielskim takiej placówki jest samorząd terytorialny, czy organ administracji rządowej. Zatem samo poszerzenie ochrony karnoprawnej wobec innych osób niż ujęte w art. 115 § 13 k.k. (w tym wypadku personel medyczny, w szczególności lekarze, ale i osoby zajmujące kierownicze stanowiska w szpitalu) bez jednoczesnego nadania im przymiotu funkcjonariusza publicznego wyklucza możliwość popełnienia przez nie przestępstwa z art. 231 § 1 k.k. z uwagi właśnie na brak wymaganej tu cechy podmiotu tego przestępstwa. B) Art.165 § 1 pkt 5 k.k. Dla bytu przestępstwa wymagane jest wystąpienie łącznie następujących znamion: - sprowadzenie niebezpieczeństwa dla życia lub zdrowia wielu osób albo dla mienia znacznych rozmiarów, - działając w inny sposób w okolicznościach szczególnie niebezpiecznych. Założenie – w niniejszej sprawie, co jest okolicznością niesporną, nie zachodzą warunki, o jakich mowa w pkt 1-4 art.165 § 1 k.k. i nie mamy do czynienia ze sprowadzeniem niebezpieczeństwa dla mienia znacznych rozmiarów. Nie ulega wątpliwości, że dyżurujący na oddziale intensywnej terapii (OIT) lekarz anestezjolog jest odpowiedzialny za bezpieczeństwo swoich pacjentów, którymi są zawsze osoby w stanie realnego zagrożenia życia, którzy najczęściej nie są przytomni, ich stan może ulec gwałtownemu pogorszeniu, stąd wymagają stałego monitorowania ich funkcji życiowych i natychmiastowego reagowania w sytuacji nagłego pogorszenia ich stanu zdrowia. W porównaniu do personelu medycznego na innych oddziałach szpitalnych wykonywanie obowiązków na OIT zawsze wiąże się ze wzmożoną gotowością do natychmiastowego i bezzwłocznego reagowania na zmiany w stanie zdrowia pacjenta. Stąd, w ocenie Sądu taki lekarz wykonuje swoje obowiązki w okolicznościach szczególnie niebezpiecznych. Lekarz świadomie zażył środki odurzające i znajdował się pod ich wpływem w czasie swojego dyżuru na OIT. Nie mógł zatem prawidłowo wykonywać swoich obowiązków wobec swoich pacjentów na tym oddziale i reagować na zmieniające się stany zdrowia pacjentów tego oddziału. Zatem lekarz, który świadomie doprowadza się do stanu, w którym nie może (nie powinien) pełnić obowiązków wobec pacjentów znajdujących się w stanach szczególnie niebezpiecznych sprowadza na takich pacjentów niebezpieczeństwo dla ich zdrowia i życia. Jednakże w realiach tej sprawy, chociaż mamy do czynienia ze sprowadzeniem przez lekarza niebezpieczeństwa dla życia i zdrowia pacjentów na oddziale OIT, jednak tego dnia było ich (pacjentów) zaledwie trzech i nie sposób w tych warunkach uznać, że to sprowadzenie niebezpieczeństwa dla życia lub zdrowia dotyczyło wielu osób, w rozumieniu art.165 § 1 pkt 5 k.k.
Istotność:
Dodano:  ,  Opublikował(a):  Iwona Urban
Podmiot udostępniający informację:  Sąd Okręgowy w Olsztynie
Osoba, która wytworzyła informację:  Sędzia Olgierd Dąbrowski-Żegalski
Data wytworzenia informacji: